ถาม-เริ่มต้นการเพ่งกสิณไฟ

ถาม-เริ่มต้นการเพ่งกสิณไฟ

คือผมเคยหลายทีแล้ว ยังไม่เห็นอะไร

แต่มาวันนี้ ลองตั้งใจมากๆ ผมเห็นติดตาจริงๆ แล้วรู้สึกกลัว.. ใจวูบๆ

คืออยากถามผู้รู้ช่วยแนะนำหน่อยครับ เพราะผมเห็นติดจากเทียนจริงๆ ลอยขึ้นมา

หลับตาก็ยังเห็น ตอนแรกนึกว่า จะเป็นอาการทางตาที่จ้องแสงมากๆ

แต่ผมว่าไม่ใช่เพราะเห็นเป็นสีเลย (เป็นครั้งแรกในชีวิตที่หลับตาแล้วเห็นเป็นสี)

อยากให้ผู้รู้ช่วยแนะนำหน่อยครับ วันนี้ผมหยุดแล้วครับ เสียว

 

การเพ่งกสิณ
ก็คือการนึกถึงภาพกสิณครับ
กสิณไฟก็คือ นึกถึงภาพไฟ
แลวประคองภาพไฟเอาไว้ให้ได้ทั้งวัน
ไม่จำเป็นต้องไปจ้องเทียนครับ ถ้าเรานึกถึงภาพไฟออก

 

เตโชกสิณ

เตโช แปลว่า ไฟ กสิณเพ่งไฟเป็นอารมณ์ กสิณนี้ท่านให้ทำดังต่อไปนี้ ท่านให้
จุดไฟให้ลุกโชน แล้วเอาเสื่อหรือหนังมาเจาะทำเป็นช่องกว้าง ๑ คืบ ๔ นิ้ว แล้ววางเสื่อหรือหนังนั้น
ไว้ข้างหน้า ให้เพ่งพิจารณาไปตามช่องนั้น การนั่งสูง หรือระยะไกลใกล้ เหมือนกับปฐวีกสิณ
การเพ่ง อย่าเพ่งเปลวไฟที่ไหวไปมา ให้เลือกเพ่งแต่ไฟที่มีแสงหนาทึบที่ปรากฏตามช่องนั้นเป็น
อารมณ์ ภาวนาว่า เตโชกสิณัง ๆๆๆ หลาย ๆ ร้อยหลายพันครั้ง จนกว่านิมิตจะเป็นอุคคหนิมิต
และปฏิภาคนิมิต อุคคหนิมิตปรากฏเป็นดวงเพลิงตามปกติ สำหรับปฏิภาคนิมิตนั้นมีรูปคล้าย
ผ้าแดงผืนหนา หรือคล้ายกับพัดใบตาลที่ทำด้วยทองหรือเสาทองคำที่ตั้งอยู่ในอากาศ เมื่อได้
ปฏิภาคนิมิตแล้ว ท่านจงพยายามทำให้ถึงจตุตถฌานเถิด ผลที่ตั้งใจไว้จะได้รับสมความปรารถนา


ปีติ มีประเภท ๕ คือ

๑. ขุททกาปีติ มีอาการขนพองสยองเกล้าและน้ำตาไหล
๒. ขณิกาปีติ มีแสงสว่างเข้าตาคล้ายแสงฟ้าแลบ
๓. โอกกันติกาปีติ มีอาการร่างกายกระเพื่อมโยกโคลง คล้ายเรือที่ถูกคลื่นซัด บางท่าน
ก็นั่งโยกไปโยกมา อย่างนี้เรียก โอกกันติกาปีติ
๔. อุพเพงคาปีติ มีกายลอยขึ้นเหนือพื้น บางรายก็ลอยไปได้ไกลหลายๆ กิโลก็มี
๕. ผรณาปีติ อาการเย็นซ่าซาบซ่านทั้งร่างกาย และมีอาการคล้ายกับร่างกายใหญ่
สูงขึ้นกว่าปกติ

สุข มีอารมณ์เป็นสุขเยือกเย็น ในขณะที่พิจารณาปฏิภาคนิมิต
เอกัคคตา มีจิตเป็นอารมณ์เดียว คือมีอารมณ์จับอยู่ในปฏิภาคนิมิตเป็นปกติ ไม่สอดส่าย
อารมณ์ออกนอกจากปฏิภาคนิมิต
ทั้ง ๕ อย่างนี้เป็นปฐมฌาน มีอารมณ์เหมือนกับฌานในกรรมฐานอื่นๆ แปลกแต่กสิณนี้
มีอารมณ์ยึดนิมิตเป็นอารมณ์ ไม่ปล่อยอารมณ์ให้พลาดจากนิมิต จนจิตเข้าสู่จตุตถฌาน หรือ
ปัญจมฌาน
ทุติยฌานมีองค์ ๓ คือ ตอนนี้จะเว้นจากการภาวนาไปเอง การกำหนดพิจารณารูปกสิณ
จะยุติลง คงเหลือแต่ความสดชื่นด้วยอำนาจปีติ อารมณ์สงัดมาก ภาพปฏิภาคนิมิตจะสดสวยงดงาม
วิจิตรตระการตามากกว่าเดิม มีอารมณ์เป็นสุขประณีตกว่าเดิม อารมณ์จิตแนบสนิทเป็น สมาธิ
มากกว่า
ตติยฌาน มีองค์ ๒ คือ ตัดความสดชื่นทางกายออกเสียได้ เหลือแต่ความสุขแบบเครียดๆ
คือมีอารมณ์ดิ่งแห่งจิต คล้ายใครเอาเชือกมามัดไว้มิให้เคลื่อนไหว ลมหายใจอ่อนระรวยน้อยเต็มที่
ภาพนิมิตดูงามสง่าราศีละเอียดละมุนละไม มีรัศมีผ่องใสเกินกว่าที่ประสบมา อารมณ์ของจิตไม่สนใจ
กับอาการทางกายเลย
จตุตถฌาน ทรงไว้เพียงเอกัคคตา กับอุเบกขา คือมีอารมณ์ดิ่ง ไม่มีอารมณ์รับความสุข
และความทุกข์ใดๆ ไม่รู้สึกในเวทนาทั้งสิ้น มีอุเบกขาวางเฉยต่ออารมณ์ทั้งมวลมีจิตสว่างโพลง
คล้ายใครเอาประทีปที่สว่างมากหลายๆ ดวงมาตั้งไว้ในที่ใกล้ ไม่มีอารมณ์รับแม้แต่ เสียงลมหายใจ
สงัด รูปกสิณเห็นชัดคล้ายดาวประกายพรึก ฌานที่ ๔ เป็นฌานสำคัญชั้นยอด ควรกำหนดรู้แบบง่ายๆ
ไว้ว่า เมื่อมีอารมณ์จิตถึงฌาน ๔ จะไม่ปรากฏว่ามีลมหายใจ ควรกำหนดไว้ง่ายๆ แบบนี้สะดวกดี
ท่านทำได้ถึงระดับนี้ ก็ชื่อว่าจบกิจในกสิณ ไม่ว่ากองใดก็ตาม จุดจบของกสิณต้องถึง
ฌาน ๔ และนิมิตอะไรต่ออะไรตามอำนาจกสิณ ถ้าทำไม่ถึงกับนิมิตได้ตามอำนาจกสิณ ก็เป็น
เสมือนท่านยังไม่ได้กสิณเลย

ศึกษาเพิ่มเติมได้ที่ http://www.palungjit.org/smati/k40/kasin10.htm ครับ
พยายามหลีกเลี่ยงที่เป็นเปลวเพลิงครับ....ถ้าไม่หลีกเลี่ยงอาการจะมีอย่างที่ท่านเป็นอ่ะครับ...

 

ทำต่อไป

 

ขอบคุณมากครับ

คือตอนแรกไม่รู้ แล้วมันรู้สึกขนลุก แบบหลับตาแ้ลวเห็น ลืมตายังเห็น มันเลยแบบ ขนลุก

แต่ตอนนี้ก็ฝึกต่อครับ พยายามเรียกนิมิตร แบบไม่ต้องใช้ไฟจริงอยู่

ขอบคุณมากครับ

 

เหมือนนึกหน้าแฟนน่ะคับ

แล้วก็นึกได้ทั้งวัน

แต่เปลี่ยนจากหน้าแฟนไปเป็นรูป ไฟ เท่านั้นเอง

 

เพ่งไฟจากเทียนต่อไปครับ มาถูกทางแล้วครับ ต่อไปเอาให้ ลืมตาเห็น หลับตาเห็น ทั้งวันเลยนะครับ แล้วใช้ตัวนี้แหละเป็นฐานสู่อัปปานสมาธิ และวิปปัสนา

อนุโมทนาครับ

ป.ล. อย่าหักโหมนะ เดี๋ยวสายตาจะเสียเอา

 

อนุโมทนาคับ

 

อืม....อันนี้เข้าใจง่ายอ่ะครับ.....

 

เพ่งไฟ

ทำต่อไปเรื่อยๆครับจนกว่าเราจามองเห็นสีของไฟทั้งหมดว่ามีกีสี จนกว่าเราจามองทะลุไฟ เราจะเห็นลักษณะของไฟว่ามันเกิดดับต่อเนื่องกันไปไม่รู้จักจบ เห็นอณูของไฟเป็นจุดไฟเล็กๆหนุนเนื่องกันต่อเนื่องกัน หมุนวนรอบกรวยไฟ ไฟจะมีเพียงรอบนอกแต่ตรงกลางไฟไม่มีไฟ มันเป็นอากาศว่างเปล่า เวลาเราหลับตาไฟที่เราเห็นจะมีลักษณะของสีที่ละเอียดระยิบระยับสวยงามครับ แต่มันจะไหวๆแปรเปลี่ยนลักษณะไปเรื่อย (คือการเกิด-ดับของรูปที่ต่อเนื่องกัน)เราก็เพ่งตามดูตามรู้ไปเรื่อยๆไม่ต้องสนใจสิ่งใด ทำเหมื่อนว่าเราดูไปเพลินๆ ไม่ต้องนึกถึงสมาธิ นึกถึงฌานใดๆทั้งสิ้น แต่ต้องมีสติคอยกำกับใว้ตลอดนะครับแล้ววันหนึ่งเมื่อจิตของคุณนิ่งและรวมลงในสิ่งเดียวนั่นคือสมาธิครับและรักษาใว้ก็จะขึ้นสู่ฌาณใด้ครับ (แล้ววันหนึ่งคุณจะเพ่งไฟจนเป็นรูปงูหรือพญานาคหรืองูแผ่พังพานใด้เลยครับ) ขอให้ตั้งใจทำและขอ อนุโมทนาด้วยครับ....

 

อย่าไปคิดมาก การมองเทียนมากๆวันหนึ่งหลายรอบ หรือวันหนึ่งหลายชั่วโมง
มันก็จะเกิดภาพสิ่งที่เรามองบ่อยๆและนานๆ ไม่มีอะไรแปลก สมองจะจดจำภาพนั้นอยู่เสมอหรือที่คุณๆเรียกว่าภาพติดตานั้นเอง และการมองเห็นเป็นสีก็ไม่แปลก เรื่องนิดหน่อยครับอย่าคิดมาก แค่เรามีสมาธินิดหน่อยก็สามารถเปลี่ยนเป็นรูปลักษณ์แสงเทียนให้เกิดเป็นรูปร่างอื่นๆได้ครับ เช่น เป็นเพชร สีขาว ช้าง เทวดา ฯลฯจะให้เป็นอะไรก็ได้แล้วแต่เราจะให้เป็น

 

เพ่งกสิณไฟ แล้วคุณอยากจะเห็นอะไรหรือขอรับ ถ้าคุณเห็นอย่างอื่นนอกจากไฟที่คุณเพ่ง ก็ไปตรวจสุขภาพจิตได้เลยขอรับ
อีกประการหนึ่ง ถ้าจะให้ดี คุณควรไปศึกษาหาความรู้ เกี่ยวกับ กสิณ ว่าเป็นอะไร ฝึกเพื่ออะไร ฝึกแล้วได้อะไร น่าจะเป็นประโยชน์ต่อตัวคุณมากขึ้นนะขอรับ

 

ยังไม่ได้ไปไกลครับ เป็นเพียงระบบการทำงานของสมองเท่านั้น