ขอเชิญพี่ๆน้องๆ ที่ศรัทธา หลวงปู่โต๊ะ มาพูดคุยกันหน่อยครับ

องค์นี้เป็นองค์สุดท้าย ของประธานเพชรา ฐานสร้างจากมวลสารขี้ผึ้งที่หล่อเหลือทั้งหมด ที่เห็นต่างสีเพราะนั่นคือเศษไม้กุฏิที่นอนก้นเยอะมากๆ นายช่างจึงออกแบบเป็นคล้ายๆฐานหิน ในงานนี้ไม่มีการหยิบฟรี ทุกท่านต้องถวายปัจจัย แม้กระทั่งประธาน เพราะสร้างเพื่อให้ได้ตามปัจจัยเท่าองค์ไฟเบอร์ ประธานเพชราได้กล่าวประกาศแก่กรรมการทุกท่านว่า " งานบุญมหากุศลนี้ พวกเราศิษย์ทุกคนสร้างเพื่อให้ ไม่ใช่สร้างเพื่อเอา "

 

ล็อคเก็ตในงานมหามงคลในคราวนี้

 

ขอบคุณครับ หลวงปู่ยังเมตตาผมอีก ๒ ผืน ไว้ค้นรูปเก่าได้จะลงมาชมกันนะครับ

 

ชอบครับ ตามอ่านแล้วรู้สึก ถึงความอบอุ่น และความมีเมตตาของ ลป. ที่ถ่ายทอดผ่านมาจากการพิมพ์ของพี่จริงๆ ครับ ^^

 

พระเครื่องที่หาชมได้ยากมากๆอีกชุดหนึ่ง
พระเครื่องที่คุณหมอประจำตัวหลวงปู่ขออนุญาตหลวงปู่สร้าง หลังจากที่หลวงปู่ปลุกเสกให้ในคราวเดียวกับสมเด็จฟ้าผ่าแล้ว พระวีระเล่าว่า คุณหมอก็บอกกับพระวีระว่า อาจารย์จะแบ่งไปบ้างมั๊ยครับ พระวีระเลยขอแบ่งไว้ ๒ พิมพ์ คือพิมพ์สมเด็จ และพิมพ์ปิดตา พระวีระเล่าว่า คุณหมอเก็บฟันหลวงปู่ไว้หลายซี่ นำเก็บไว้เฉยๆก็เสียดาย เลยจะขอสร้างพระไว้ให้เฉพาะลูกหลาน แต่คุณหมอเกรงใจไม่กล้าบอกหลวงปู่ ขอให้พระวีระเกริ่นให้และช่วยเป็นธุระให้ด้วย พระวีระและคุณหมอก็ร่วมกันสร้าง พระวีระก็ได้นำเล็บหลวงปู่มาใส่ด้วย ฟันหลวงปู่ก็ตำแบบหยาบๆ ไม่ให้ละเอียดมากเพื่อให้เห็นเป็นชิ้น สร้างขึ้นมาอย่างละ ๑๐ องค์ พระปิดตา ๑๐ องค์ พระสมเด็จ ๑๐ องค์ พระนางพญา ปิดทองทั้งองค์ ๑๐ องค์ ด้านหลังหลวงปู่เมตตาจารให้ทุกองค์ หลังจากที่พระวีระแบ่งไว้ ๔ องค์ คุณหมอก็นำกลับไปทั้งหมด พระวีระเล่าว่า หลวงปู่เห็นพระที่คุณหมอสร้าง ท่านก็ชมว่า พระสร้างสวยดี จิตใจดีเหมือนหมอ ผมก็ได้แบ่งจากพระวีระมา ๒ องค์ครับ แต่องค์พระสมเด็จทีแรกเหลืองกว่านี้ แต่ใส่กรอบพลาสติกด้านหน้าแตกโดนน้ำพระจึงออกขาวๆ ครับ โชคยังดีที่ไม่ยุ่ย ลองชมดูเป็น หวังว่าคงเป็นความรู้ได้บ้างเล็กๆน้อยๆครับ

 

สุดๆ ^^

 

เสื้ออังสะของหลวงปู่อีกผืนหนึ่งครับ เห็นความเมตตาของท่านมั๊ยละครับ ว่ามีมากมายขนาดไหน สมกับที่พวกเรารัก เคารพ และศรัทธาท่านอย่างสุดหัวใจ

 

ผืนนี้ยังมีคราบเหงื่อของหลวงปู่อยู่เลยครับ พระวีระอุปนิสัยท่านชอบพูดสนุก เวลาที่ขออนุญาตนำตรายางวัดมาปั๊ม พระวีระชอบพูดเล่นว่า ปั๊มดวงเดียวฟรี เกินจากนั้นคิดครั้งละ ๑๐๐ บาท ก็เป็นบรรยากาศที่ครื้นเครง อบอุ่นกันกันมากเลยครับในยุคนั้น

 

บรรยากาศแบบนี้ ห่างหายไปจาก วัดดังๆ นะปัจจุบัน เพราะทุกอย่างถูกวัดค่าด้วยเงิน...เมตตาไม่มีประมาณจริงๆครับ ^^

 

ส่วนตัวผมเองได้ พยายามมองเสาะหาสมเด็จฟ้าผ่าของหลวงปู่มาหลายสิบปี ยังไม่เคยเห็นมีลงรูปเลย และยังไม่เคยเห็นพระชุดนี้ด้วย ซึ่งส่วนตัวผมในยุคนั้นพวกพี่ๆนำมาแจกคนละหลายองค์ เคยมองตามแผงพระที่ย่านตลาดพลูก็ไม่มีไม่มีคนรู้จัก บังเอิญผมได้เจอหนังสืออยู่เล่มหนึ่ง ให้รู้สึกดีใจมาก มีรูปสมเด็จฟ้าผ่าด้วยครับ ส่วนตัวผมชอบ และถือเป็นสุดยอดในดวงใจเลยครับ ไว้มีโอกาสจะเล่าให้ฟังว่า ทำไมถึงเรียกสมเด็จฟ้าผ่าครับ ตอนนี้ขอไปทำงานก่อนนะครับ ถ้ามีช่วงไหนว่างๆมีเวลา เรามาเล่าสู่กันฟังสนุกๆครับ

 

ผมมีรุ่นพี่คนนึง แกพูดถึง สมเด็จฟ้าผ่า ครับ เป็นอดีตนายทหารอากาศ เห็นว่าแกรู้จักกับคนสร้างครับ ^^

 

หรือครับ....เยี่ยมเลยครับ ว่ามีคนทราบประวัติและอ้างอิงได้บ้าง ผมเขียนไปก็เกรงใจไป กลัวหาว่ายกเมฆมากๆเลยครับ เรียนตรงๆครับ

 

มีครับ คนที่ร่วมสร้างก็ยังมีชีวิตอยู่ครับ...แต่พอดีวันนั้นผมไปทำบุญที่วัด ออกโรงทาน ช่วยเค้าผมยังไม่ได้นอน แกเล่าผมสนใจนะครับแต่เบลอๆ จำรายละเอียดไม่ได้ แต่แกว่ารุ่นนี้สร้างน้อย ต้องก้นกุฏิจริงๆ ถึงมีครับพี่คนตลาดพลู ^^

 

ใช่อย่างที่นายทหารท่านนั้นว่าเลยครับ

 

งั้นพี่เล่าต่อได้เลยครับ มีพยาน และแกเล่าว่ามีศิษย์ก้นกุฏิ ลป. เป็นเจ้าของร้านทองใหญ่ด้วย คนนี้ชอบสร้างพระ ถวาย ลป. ผมว่าพี่น่าจะรู้จัก ^^ แต่ผมไม่รู้จักเค้านะครับ...

 

ในยุคนั้นผมเด็กมากๆ ผมคิดว่าไม่มีผู้ใหญ่ท่านอื่นจะคุยกับกับเด็กกะโปโลอย่างผมหรอกครับ จะโดนเขาใช้โน่นใช้นี่เสียมากกว่า บางคนไม่รู้จักแต่เขาบอก ไอ้ตี๋ไปหยิบโน่นหยิิบนี่ให้หน่อย ผมก็ทำตามครับ ผมรู้จักแค่กลุ่มแถวบ้านเท่านั้นเอง แต่ถ้าเห็นหน้าอาจจะพอจำได้ ผมจำเขาได้นะ เขาจำผมไม่ได้แน่ เพราะในปัจจุบันนี้ผมก็แก่แล้วครับ

 

ผมไม่รู้ เหมือนกันว่าเป้นใคร ครับ นายทหารคนนั้นก็ประมาณหกสิบห้า ครับพี่คนตลาดพลู ^^

 

พระเครื่องที่ไม่มีการบันทึกไว้ในตำราชุดนี้ หลวงปู่เป็นคนตั้งชื่อให้เองเลย และส่วนตัวผมนะ ที่ในชีวิตผมเห็นในยุคที่หลวงปู่ยังไม่มรณภาพ เป็นพระเครื่องเพียงชุดเดียวที่หลวงปู่ตั้งชื่อให้ หลวงปู่ตั้งชื่อว่า สมเด็จฟ้าผ่า ชื่อมีที่มาอย่างไรตอนท้ายท่านจะทราบ
เมื่อประมาณปี ๒๕๒๑ ลูกศิษย์กลุ่มตลาดพลู ก็คือกลุ่มรุ่นพี่ผม มีชื่อเฮียปรีชา เฮียตี๋ก๊อ เฮียเหลียง พี่แดง เฮียอ๋า และเพื่อนๆของพวกพี่ๆเขาที่ผมไม่รู้จักหลายคน รุ่นพี่เหล่านี้เมื่อเลิกงานบ้าง บางคนก็เลิกเรียนบ้าง ก็จะมาหาหลวงปู่ และมารวมตัวกันในตอนเย็น ผมก็อยู่ในกลุ่มนี้ด้วย แต่ไม่รู้เรื่องพระเท่าไรหรอกครับในขณะนั้น เห็นพี่ชายผมและพวกรุ่นพี่ๆ ชวนกันไปหาหลวงปู่ผมก็ตามเขาไปด้วย พวกเราชวนกันเดินเท้า จากซอยโรงเจ ผ่านวัดขุนจันทร์ ข้ามสะพานผ่านวัดหมู หรือวัดอัปสรสวรรค์ในปัจจุบัน ตัดผ่านวัดปากนำ้ ภาษีเจริญ ข้ามประตูระบายนำ้ภาษีเจริญ ข้ามสะพานข้ามคลองบางหลวง ก็ถึง วัดประดู่ วันนั้นพวกรุ่นพี่ได้ไปพบหลวงปู่ที่กุฏิ ขออนุญาตหลวงปู่สร้างพระจะไว้ใส่กันเองเพื่อเป็นสิริมงคล หลวงปู้ท่านก็ดำริและพยักหน้าว่า " อืม ดีๆ สร้างพระดี แต่อย่างมงาย " ผมได้ยินเขาคุยกันว่า แล้วมวลสารจะหาจากที่ไหนดีครับหลวงปู่ พวกผมไม่เคยสร้างไม่มีความรู้เลยครับ คนหนี่งกล่าวขึ้น หลวงปู่ก็ว่า '' อืมๆ ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวฉันมีพระที่แตกหักเก็บไว้อยู่ ฉันจะให้ '' แล้วหลวงปู่ก็ให้พระวีระนำพระที่หักมา ผมไม่ทราบว่ามีพระอะไรบ้าง ก็ได้ถามพี่ชายผมเมื่อโตแล้ว แกก็บอกว่า มีทั้งพระ ๑๓ พิมพ์แรกที่หักและพระไม่ทราบวัด บางองค์ก็หักจนไม่รู้ว่าเป็นพระอะไร ก็มีรุ่นพี่คนหนึ่งอาสาไปแกะพิมพ์พระแถววัดโพธิ์นิมิตร บล็อคแกะจากหินมีดโกน พอบล็อคเสร็จ ก็เห็นพวกรุ่นพี่ก็ช่วยกันนั่งตำผง ก็มารวมตัวกันตอนเย็น เลิกงานมั่ง เลิกเรียนมั่ง ก็มาช่วยกันทำ ตอนลองพิมพ์ชุดแรกๆ จะเป็นเนื้อสีขาว ไม่ได้เป็นสีดำ ก็เห็นพวกเขาแนะกันว่าให้คลุกรักเนื้อจะได้สวยดี ทำอยู่นานเป็นเดือนๆ ใครว่างก็มาทำ บางคนก็คลุกรัก บางคนก็ทารัก บางคนก็ปิดทองด้านหลัง ก็ใช้เวลาทำกันเป็นเดือนๆ พระชุดนี้ได้สร้างพระต่อหน้าหลวงปู่เลยครับ หลวงปู่ก็มองพวกเขาทำ และท่านก็พูดยิ้มๆอยู่เสมอว่า " สร้างพระดี แต่อย่างมงาย มันไม่ใช่ทางพ้นทุกข์ " และด้วยความที่พวกพี่เหล่านั้นเป็นมือสมัครเล่นทำกันไม่เป็น พิมพ์พระออกก็มาไม่ค่อยสวย ผสมเหลวบ้าง หยิบแรงพระเบี้ยวบ้าง กดจนทำให้หน้ายุบบ้าง สรุปคือไม่ค่อยสวย และด้วยความที่พระผสมเนื้อคลุกรัก เลยทำให้บล็อคหินมีดโกน รักไปติดล้างไม่ออก กดตอนหลังๆ ยิ่งไม่เห็นหน้าพระเลยครับ บล็อคเลยเสียไปเลย ผมจำได้ว่าสร้างได้แค่ ๑ ถาดสังกะสี ประมาณ ๑๐๐ องค์ หรือเกือบ ๑๐๐ องค์ พระไม่สวยเลยครับ ตอนพี่ๆเอามาแจกยังไม่มีคนจะเอาเลย เมื่อสร้างเสร็จหลวงปู่ก็ยิ้ม ปลุกเสกให้เป็นกรณีพิเศษ พระวีระยังแซวว่า " เห็นพวกลื้อทำแล้วทั้งหมด ดีอยู่อย่างเดียวตอนปลุกเสกนี่แหละ " ก็หัวเราะกันครื้นเครง พระชุดนี้อยู่กับศิษย์ย่านตลาดพลูเป็นส่วนใหญ่ ที่เหลือก็ถวายหลวงปู่น่าจะประมาณครึ่งหนึ่ง เมื่อพระสร้างเสร็จแล้วเป็นอาทิตย์ๆ ยังไม่ยอมแห้งเลยครับ เมื่อรุ่นพี่เหล่านั้นขอเมตาหลวงปู่ ก็เมตตาอธิฐานจิต โดยพี่เหล่านั้นนัดกันในวันอาทิตย์ เพราะถือฤกษ์สะดวกอะไรประมาณนั้น ทุกคนหยุดงาน หยุดเรียน พระก็ยังใส่ในถาดอยู่ ก็ยังไม่แห้งอีก ทีแรกพวกพี่ๆเห็นพระคลุกรักแล้วเป็นสีดำๆพวกเขาก็เรียกกันตั้งชื่อกันว่า พระสมเด็จดำ และวันที่ปลุกเสกในกุฏิ คุณหมอประจำตัวหลวงปู่ก็นำพระที่ท่านขออนุญาติหลวงปู่สร้างเพื่อแจกลูกหลาน ที่มีฟันและเล็บหลวงปู่ มาปลุกเสกพร้อมกันด้วย จำได้ว่าประมาณบ่ายๆ เที่ยงๆ ขณะที่หลวงปู่กำลังนั่งปรกอยู่ อยู่ๆ ขณะที่แดดเปรี้ยงๆ ฟ้าเกิดผ่าหน้ากุฏิหลวงปู่ ทุกคนสดุ้งโหยงเลยครับ หลวงปู่นั่งอธิฐานจิตอีกเป็นชั่วโมงก็ลืมตาขึ้น เป็นอันเสร็จพิธี พวกพี่ๆก็เล่าให้หลวงปู่ฟังเรื่องฟ้าผ่า หลวงปู่ท่านก็ว่า " อืมๆ ดีๆ สมเด็จฟ้าผ่า ดีๆ ชื่อนี้ดี " ก็เลยเรียกสมเด็จฟ้าผ่าตามหลวงปู่ครับ หลังจากปลุกเสกเสร็จ ถ้าผู้ที่มาหาหลวงปู่ในช่วงนั้น ก็ได้รับแจกจากหลวงปู่ไป ทั้งยังไม่แห้งเลยครับ บางองค์หลังก็ไม่ได้จาร ส่วนพระที่พวกพี่ๆนำหลับมาก็เห็นนำมาตากไว้อีกประมาณ ๒ อาทิตย์ กว่าพระจะแห้งหมาดๆ บางคนก็นำไปบูชาเลย บางคนเห็นหมาดๆแต่ใจร้อนอยากพกติดตัวเร็วๆ ก็นำไปขอเมตตาจากหลวงปู่จารให้ ผมนึกถึงภาพที่หลวงปู่จารพระชุดนี้ หลวงปู่บรรจงจารให้เลยครับ จึงทำให้โดยส่วนตัวผมเลยเห็นว่าพระเครื่องชุดนี้ น่าบูชา สมคุณค่ากับความตั้งใจที่ลูกศิษย์หลายๆคนช่วยกันสร้างกันด้วยความสามัคคี เห็นบรรยากาศที่แต่ละคนยิ้มแย้มแจ่มใส มีจิตที่ปิติสุขที่ได้สร้าง และสมคุณค่ากับที่หลวงปู่ท่านเมตตาและตั้งใจให้ทุกๆอย่าง เพื่อมอบให้แก่ศิษย์ ส่วนตัวผมจึงถือเป็นสุดยอดพระเครื่อง ทั้งหลวงปู่มอบมวลสารให้ ตำพระ กดพระต่อหน้าหลวงปู่ ปลุกเสกให้เป็นกรณีพิเศษ ทั้งจารยันต์ให้ และสุดท้ายท่านยังตั้งชื่อให้อีก จะหาความเมตตาแบบนี้จากที่ไหนได้อีกครับ

 

พระชุดแรกๆ ลองพิมพ์ก่อนที่จะสร้างเนื้อคลุกรัก ทารักทั้งหมด เนื้อจะเป็นสีขาวแบบนี้ครับ

 

^^ ตั้งแต่ได้ยินวันนั้น ก็อยากได้มากๆ ครับ พระสมเด็จฟ้าผ่า ดีใจครับตอนนี้ได้มาเห็นก็เป็นบุญตาแล้วครับ เหมือนว่าไม่ได้ครอบครองแค่เห็นก็ยังดี