รวม ธรรมะสั้นๆ เข้าใจง่าย ของครูบาอาจารย์สายหลวงปู่มั่น - พระป่าธรรมยุติ etc.

ขออนุโมทนา และขอบคุณครับ

 

สติปัญญาให้นำออกใช้ อย่าน้่งเฝ้าอยู่เฉยๆ คอยให้เกิดปัญญา ไม่เกิดนะ
อย่าว่าไม่บอก บอกมาหลายครั้งหลายหนแล้ว
สมาธิแค่ไหนปัญญาก็จะต้องใช้ไปตามขั้น ภูมิ กำหนดพิจารณาหาอุบายค้นหา
หาอุบายคิดพินิจพิจารณาจนเกิดปัญญาขึ้นมาเอง
พอเกิดขึ้นมาแล้วมันก็ทำให้เข้าใจ ทำให้สำเร็จ
ทีนี้ก็เห็นคุณค่าของปัญญา จากนั้นก็เดินปัญญาเรื่อยๆ

ปัญญาเป็นเครื่องแก้กิเลส สมาธิเป็นแต่เพียงไล่กิเลสเข้ามารวมตัว
ให้ใจสงบไม่ยุงเหยิงวุ่นวายหรือไม่ฟุ้งซ่าน รวมตัว
ทีนี้ปัญญาเป็นผู้คลี่คลายเพื่อเหตุเพื่อผลในการแก้กิเลส
เหตุผลพร้อมที่ตรงไหนกิเลสหลุดลอยไป เหตุผลพร้อมที่ตรงไหนกิเลสหลุดลอยไป เรื่อยๆๆ
ใจก็เกิดความสะดวกสบายเห็นคุณค่าของปัญญา ทีนี้หมุนหละทีนี้ เรื่อยๆๆ
ความเพียรไม่ต้องบอกถ้าลองปัญญาได้ออกก้าวเดินแล้วนะ
ในเรื่องความขี้เกียจขี้คร้านหายหน้าไปหมด ไปอยู่ไหนอยู่ได้ทั้งน้ันไม่ว่าจะอยู่ในป่าในเขา
ไม่ว่าอยู่สถานที่เช่นไร น่ากลัวไม่น่ากลัว ไม่สำคัญ ไม่สนใจเลย
สนใจแต่กิเลสตัวมันกวนนี้เท่าน้ัน


หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน

 

"การที่ทุกคนตะเกียกตะกาย ต้องการให้ได้ ต้องการให้ถึง
จุดหรือเป้าหมายที่ตั้งเอาไว้ แต่จะถึงแค่ไหนเพียงไร
ก็ขึ้นอยู่กับความสามารถและสติปัญญา..
ความเจริญก้าวหน้าจึงขึ้นอยู่กับความสามารถหลายๆด้าน
เพราะความสามารถในการทำงานส่วนมากมีด้วยกันทุกคน
แต่ความสามารถในการที่จะให้เจ้านายยอมรับ
อันนี้บางทีมีความสามารถยิ่งหย่อนกว่ากัน.."

หลวงปู่แบน ธนากโร
วัดดอยธรรมเจดีย์ สกลนคร

 

"สังเกตไหม ที่วัดป่าบ้านตาดน่ะ มีพระพุทธรูปบนศาลาแค่ที่เดียว
ทำไมที่กุฏิท่านหลวงตาไม่มีพระพุทธรูป เพราะท่านไม่ยึดติดวัตถุ
ท่านไหว้พระพุทธเจ้าและหลวงปู่มั่นด้วยจิต"

หลวงพ่อบุญเพ็ง กัปปโก
วัดป่าวิเวกธรรม ขอนแก่น

 

"อย่านึกว่าไปทำครั้งหนึ่งสองครั้งแล้ว มันไม่สงบก็เลยหยุด ยังไม่ถูก
ต้องทำนานอยู่นะ ทำไมถึงนาน คิดดูสิเราปล่อยมากี่ปี เราไม่ได้ทำ
มันว่าไปทางโน้นก็วิ่งตามมัน มันว่าไปทางนี้ก็วิ่งตามมัน
ทีนี้จะหยุดให้มันอยู่เท่านี้ เดือนสองเดือนจะให้มันนิ่ง มันก็ยังไม่พอ
คิดดูเถิด"

หลวงปู่ชา สุภัทโท

 

"ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรากล่าวการกระทำตอบแทนไม่ได้ง่ายแก่ท่านทั้ง ๒ ท่านทั้ง ๒ คือใคร คือ มารดา ๑ บิดา ๑"

"ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุตรพึงประคับประคองมารดาด้วยบ่าข้างหนึ่ง พึงประคับประคองบิดาด้วยบ่าข้างหนึ่ง เขามีอายุ มีชีวิตอยู่ตลอดร้อยปี และเขาพึงปฏิบัติท่านทั้ง ๒ นั้นด้วยการอบกลิ่น การนวด การให้อาบน้ำ และการดัด และท่านทั้ง ๒ นั้น พึงถ่ายอุจจาระ ปัสสาวะบนบ่าทั้งสองของเขานั่นแหละ. ดูกรภิกษุทั้งหลาย การกระทำอย่างนั้น ยังไม่ชื่อว่าอันบุตรทำแล้วหรือทำตอบแทนแล้วแก่มารดาบิดาเลย"

"ดูกรภิกษุทั้งหลาย อนึ่ง บุตรพึงสถาปนามารดาบิดาในราชสมบัติ อันเป็นอิสราธิปัตย์ ในแผ่นดินใหญ่อันมีรตนะ ๗ ประการมากหลายนี้ การกระทำกิจอย่างนั้น ยังไม่ชื่อว่าอันบุตรทำแล้วหรือทำตอบแทนแล้วแก่มารดาบิดาเลย"

"ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะมารดาบิดามีอุปการะมาก บำรุงเลี้ยง แสดงโลกนี้แก่บุตรทั้งหลาย"

"ส่วนบุตรคนใดยังมารดาบิดาผู้ไม่มีศรัทธา ให้สมาทานตั้งมั่นในศรัทธาสัมปทา
ยังมารดาบิดาผู้ทุศีล ให้สมาทานตั้งมั่นในศีลสัมปทา
ยังมารดาบิดาผู้มีความตระหนี่ ให้สมาทานตั้งมั่นในจาคสัมปทา
ยังมารดาบิดาทรามปัญญา ให้สมาทานตั้งมั่นในปัญญาสัมปทา"

"ดูกรภิกษุทั้งหลาย ด้วยเหตุมีประมาณเท่านี้แล การกระทำอย่างนั้นย่อมชื่อว่าอันบุตรนั้นทำแล้ว และทำตอบแทนแล้ว แก่มารดาบิดา ฯ"

พุทธวจน
(๒๐/๒๗๘) ธรรมะ

 

"อย่าติดดี"

อุบาสกคนหนึ่งเคยศึกษาธรรมะของฝ่ายมหายาน ถามหลวงพ่อชาเรื่องการปฏิบัติว่า “คนที่ปฏิบัติเพื่อเป็นอรหันต์ กับ คนปฏิบัติเพื่อเป็นพระโพธิสัตว์ อันไหนจะดีกว่ากัน อันไหนสูงกว่ากัน”

หลวงพ่อชาตอบว่า “อย่าเป็นอะไรเลย พระอรหันต์ก็อย่าเป็นเลย พระโพธิสัตว์ก็อย่าเป็นเลย แม้พระพุทธเจ้าก็อย่าเป็นเป็นอะไรแล้วก็ต้องเป็นทุกข์ทันที ”

อย่าเป็นคนดี ถ้าเป็นคนดีแล้วต้องรำคาญคนที่ไม่ดี ทุกวันนี้คนที่ไม่ดีมากกว่าคนดีเยอะ ไปที่ไหนก็กลุ้มใจ มีแต่ความไม่พอใจ เหมือนกับคนที่สูบบุหรี่แล้วดูคนอื่นสูบ ก็ไปเทศน์ให้เขาฟัง นี่เรียกว่า “ติดดี” ท่านไม่ให้ติด แม้จะเป็นความดีท่านก็ไม่ให้เราติด เพราะว่าความติดเป็นทุกข์ สร้างความทุกข์แก่ใจ

พระโพธิญาณเถระ (ชา สุภัทโท)
วัดหนองป่าพง อำเภอวารินชำราบ อุบลราชธานี

 

"ใครจะดีอย่างไรจะชั่วอย่างไร ก็เรื่องของเขา
เราดูเรื่องของเราดีกว่า"

ท่านพ่อเฟื่อง โชติโก

 

อะไรเล่าที่เป็นความสุขที่แท้จริง ?

ทุกคนต้องการความสุขไม่ต้องการความทุกข์ แต่อะไรเล่า เป็นความสุขที่แท้จริงของตัวเรา..

"คิดว่ากินนี่แหละก็พยายามหามาให้มันกิน พอกินมากก็อึดอัด คิดว่านอน ก็นอนจนหลังแข็งไม่สบายอีก คิดว่าเงินทองทรัพย์สมบัติก็ไปหามาใช้จนเต็มที่ ก็ยังไม่สุขอีก"

แล้วอะไรเล่าที่เป็นความสุขที่แท้จริง ?

"ความสุขที่แท้จริงนั้นย่อมเกิดจากบุญกุศล คือความสงบที่เกิดขึ้นในจิตใจ พ้นทุกข์โทษความดิ้นรน ไม่มีกระสับกระส่ายเดือดร้อนกระวนกระวาย เพราะฉะนั้น จงพากันตั้งใจประกอบบุญกุศล เพื่อจะเป็นทางที่พ้นไปจากโลกนี้ นั่นแหละจะเป็นหนทางที่ถูกต้อง"

ท่านพ่อลี ธมฺมธโร

 

"..ตั้งชมรมกันไว้ รวมกลุ่มเอาไว้ เอาแค่นัดหมายแล้วมีคนมามากมาหลายแค่นั้นหรือ

เป็นนักภาวนา ให้ภาวนาเอาให้รู้อย่างเดียว ใจเรามันชั่ว ปัญญาตัวรู้นี่แหละทำให้เราฉลาด อย่าเอาหลายอย่าง เอาตัวรู้อย่างเดียว จับปลาหลายมือ มันก็คว้าน้ำเหลว จับรู้อย่างเดียว หายใจเข้าก็รู้ หายใจออกก็รู้ อย่างนี้สินักภาวนา.."

หลวงปู่ท่อน ญาณธโร
แสดง ณ ศาลาปันมี มูลนิธิบ้านอารีย์
21 สิงหาคม 2555

 

"..ผู้ที่คิดถึงความตายนั้นเป็นผู้ที่ไม่ประมาทในชีวิต ไม่มัวเมาในชีวิต
เพราะเมื่อคิดถึงแล้ว ย่อมเร่งกระทำความดีและบุญกุศล เกรงกลัวต่อ
บาปกรรมที่จะติดตามไปในภพชาติหน้า..ซึ่งป่วยการที่จะกล่าวไปถึง
สมบัติที่จะนำเอาติดตัวไปด้วย แม้แต่เนื้อตัวร่างกายที่ว่าเป็นของเรา
ก็ยังเอาติดตัวไปไม่ได้ และก็เป็นความจริงที่ได้เห็นและได้รู้กันมานาน
นับล้านๆปี คนแล้วคนเล่า ท่านทั้งหลายที่ได้เคยยิ่งใหญ่
ด้วยอำนาจยศศักดิ์ อำนาจวาสนา และทรัพย์สมบัติในอดีตกาล
จนเป็นถึงมหาจักรพรรดิ..แต่แล้วในที่สุด ก็ต้องทิ้งจากสิ่งเหล่านี้ไป.."

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก

 

คนที่ไม่มี "สมาธิ" จิตใจมีนิวรณ์ ความกังวล
ห่วงลูก ห่วงหลาน ห่วงคนโน้นคนนี้
เวลาที่ตาย วิญญาณก็ไปเกาะอยู่ที่ลูกที่หลาน
บางคนกลับไปเกิดเป็นลูกของลูกตัวเองก็มี

บางคนที่พ่อแม่ทิ้งมรดกที่สวนไร่นาไว้ให้
ก็เป็นห่วงทรัพย์สมบัติของตน พอตายไป
ก็ไปเกิดเป็นสัตว์ในสวนในนาก็มี บางคนตายไป
ไปเกิดเป็นผีสางนางไม้ เฝ้าทุ่งนาป่าเขาก็มี

พวกนี้เป็นพวก "สัมภเวสี"
คือ วิญญาณลอยไปเที่ยวหาที่เกาะ
ถ้าจิตของเราตั้งอยู่ใน "บุญกุศล"
เราก็จะมี "สุคติ" เป็นที่ไป
ถ้าจิตของเราตั้งอยู่ใน "บาป"
อกุศลวิญญาณของเราก็ไปสู่ "ทุคติ"
ไม่ได้ไปเกิดในโลกที่ดี

ท่านพ่อลี ธัมมธโร

 

จงทำ "ใจ" ให้เหมือน "แผ่นดิน"
เพราะว่าแผ่นดินที่เราอาศัยอยู่ทุกวันนี้
ไม่ได้เคยโกรธใครทำอะไรใครเลย

จงทำ "ใจ" เหมือน "น้ำ"
เพราะธรรมดาของน้ำย่อมเป็นของสะอาด
ชำระของสกปรกได้ทุกเมื่อและเป็นของดื่มกิน
เพื่อมีชีวิตช่วยเหลือแก่สรรพสัตว์ทั้งหลายทั้งปวง

จงทำ "ตน" ให้เหมือน "ผ้าเช็ดเท้า"
เพราะธรรมดาของผ้าเช็ดเท้า
ย่อมไม่มีความรักความชัง ฉันใด
ใจเราก็ทำเหมือนกัน ฉันนั้น

เมื่อเราตั้งใจฝึกฝนอบรมได้เช่นนี้แล้ว
ไปอยู่ที่ไหนก็มีแต่ความสุข ความทุกข์ในใจก็จะไม่เกิด
ดังสุภาษิตที่ท่านกล่าวไว้ว่า "จิตตัง ทันตังสุขาวหัง"
จิตที่ฝึกฝนมาดีแล้ว นำมาซึ่งความสุขทั้งโลกนี้และโลกหน้า

หลวงปู่ขาว อนาลโย

 

"ทองคำต้องสู้ไฟ ไม้ใหญ่ต้องสู้ลม"

หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม วัดอัมพวัน จ.สิงห์บุรี

 

เรื่อง "ต้นคือปลาย"

"เมื่อเราเกิดมาแล้วโยม ก็คือเราตายแล้วนั่นเอง ความแก่กับความตายมันก็คืออันเดียวกันนั่นแหละ เหมือนกับต้นไม้ อันหนึ่งต้น อันหนึ่งปลาย เมื่อมีโคนมันก็มีปลาย เมื่อมีปลายมันก็มีโคน ไม่มีโคน ปลายก็ไม่มี มีปลายก็ต้องมีโคน มีแต่ปลาย โคนไม่มีก็ไม่ได้ มันเป็นอย่างนั้น"

"เพราะฉะนั้น ก็นึกขำเหมือนกันนะ มนุษย์เราทั้งหลาย เมื่อจะตายแล้วก็โศกเศร้า วุ่นวาย นั่งร้องไห้ เสียใจ สารพัดอย่าง หลงไปสิ โยมมันหลงนะ พอคนตายก็ร้องไห้พิไรรำพัน แต่ไหนแต่ไรมา ไม่ค่อยได้พิจารณาให้ชัดแจ้งนะ ความเป็นจริงแล้ว อาตมาขอโทษด้วยนะ อาตมาเห็นว่า ถ้าจะร้องไห้กับคนตายน่ะ ร้องไห้กับคนที่เกิดมาดีกว่า แต่มันกลับกันเสีย ถ้าคนเกิดมาแล้วโยมทั้งหลายก็หัวเราะดีอกดีใจกันชื่นบาน ความเป็นจริงเกิดนั่นล่ะคือตาย ตายนั่นล่ะก็คือเกิด ต้นก็คือปลาย ปลายก็คือต้น"

หลวงพ่อชา สุภัทโท

 

"พระพุทธเจ้าแท้ ธรรมแท้ อยู่ที่ใจ
การอุปัฎฐากใจตัวเอง คือการอุปัฎฐากพระพุทธเจ้า
การเฝ้าดูใจตัวเองด้วยสติปัญญา
คือการเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ อย่างแท้จริง"

หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน

 

แก้วแหวนเงินทองของมีค่านั้นมันมีอยู่แล้วในโลกนี้เพียงปราถนาจะได้แล้วแล้วพยามหามาด้วยวิธีต่างๆมันก็ต้องได้อยู่แล้ว
แต่นั้นก็เป็นเพียงทรัพสมบัติที่เป็นสิ่งสมมุติว่ามีค่าของมีค่าจริงๆมันอยู่ในใจเรานี่่เอาอะไรเอาที่ใจของเรานี่มีหมดนะ
เมื่อเอาสมบัติที่มีอยู่ในใจของเราได้แล้วสิ่งของสมมุติที่ว่ามีค่าเหล่านั้นจะเอาเมื่อหรั่ยก็ได้ทีนี่เว้นแต่จะไม่เอาเท่านั้นนะ

หลวงปู่อุดม ญาณรโต

 

Do not waste time with other people's issues, being preoccupied with this and that, the whole day, until we end up exhausted and depressed.

Venerable Ajahn Chah

 

ศีลเป็นพื้นฐานของความดีทุกอย่าง
ความดีทุกอย่างเกิดจากศีล
ความสงบ เยือกเย็น ทุกอย่างเกิดจากสมาธิ
จะละกิเลสได้ด้วยกำลังสติปัญญา

...หลวงปู่หลวง กตปุญโญ

 

...อย่าหยิ่งหากจะกล่าวว่า "ขอโทษ" อย่าอายหากจะบอกใครว่า "ไม่รู้"
...พระบรมราโชวาทของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๙