รวม ธรรมะสั้นๆ เข้าใจง่าย ของครูบาอาจารย์สายหลวงปู่มั่น - พระป่าธรรมยุติ etc.

พระพุทธเจ้ามาตรัสรู้ในโลก มนุษย์ทั้งหลายก็ยังไม่หมดไปจากโลก ยิ่งในปัจจุบันนี้ ยิ่งมากกว่าในสมัยก่อน มันเกิดมาจากไหน ก็เกิดมาจากจิตที่เต็มไปด้วยอวิชา ความไม่รู้ ตัณหา ความดิ้นรน ไม่สงบตั้งมั่น ก็สร้างตัวขึ้นมาในแต่ละบุคคล แล้วก็มาทุกข์มาเดือดร้อน วุ่นวายอยู่ในวัฏสงสารอย่างนี้แหละ

...หลวงปู่สิม พุทธาจาโร

 

ทำอย่างไรใจข้าพเจ้าจะสงบระงับ มีอุบายอะไร...ก็อุบายไม่ขี้เกียจนั่นแหละ อุบายมันอยู่ที่ไหน อุบายมันอยู่ที่ความเพียร ทำอย่างไรข้าพเจ้าจะสู้กับกิเลสราคะ โทสะ โมหะ ในใจได้...ไปสู้ที่ไหน ก็สู้ด้วยความเพียร สู้ด้วยความตั้งใจมั่น เราตั้งใจลงไปแล้วให้มันมั่นคง อย่าไปถอย

...หลวงปู่สิม พุทธาจาโร

 

ความอาย...

"เมืองนี้ยังไม่เคยมีพระบิณฑบาตเลย
เพราะเขามีความอายกันเป็นส่วนมาก
แต่ตรงกันข้ามกับเรา
เราเห็นว่า
คำที่ว่าอายนี้
เราเห็นว่า อายต่อบาป
อายต่อความผิดท่านั้น"

พระโพธิญาณเถร (หลวงพ่อชา สุภทฺโท)
วัดหนองป่าพง อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี

 

“ถ้าจะว่าไปแล้ว พระพุทธก็ดี พระธรรมก็ดี พระสงฆ์ก็ดี นี่เป็นชื่อของผู้ประกาศความจริงเท่านั้นแหละ ความจริงถ้าย่อลงมาแล้วก็คือท่านให้เชื่อ กรรม คือ การกระทำของเรา” เราจะกระทำทางกาย ทางวาจา ทางใจ เฉพาะอะไรที่มันไม่เป็นโทษ ปราศจากโทษทั้งหมด ถึงแม้ว่ามันจะมีอะไรหลายๆ อย่าง ในโลกที่ว่ามันน่าอัศจรรย์ก็ดี ที่น่าเลื่อมใสก็ดี น่าอะไรต่างๆ ก็ดี อันนี้ก็ตามใจมันเถอะ แต่พระพุทธเจ้าของเราท่านก็ว่า กรรมเป็นแดนเกิด กรรมเป็นเผ่าพันธุ์ กรรมเป็นที่พึ่งอาศัย ถ้าเรากระทำทางกาย ก็เรียกว่ากายกรรม กระทำทางวาจาก็เรียกว่าวจีกรรม กระทำทางใจก็เรียกว่ามโนกรรม ท่านให้เชื่ออันนี้คือเชื่อในการกระทำของเรา”

“บางคนเป็นผู้มาปฏิบัติธรรม ฟังธรรม เข้าวัดเข้าวา แต่เมื่อมีเรื่องไม่สบายใจ บางทีก็ไปหาหมอดู จะไปดูว่ามันจะเป็นอะไรไหมหมอดูก็ทายว่าปีนี้ระวังนะ ไปรถให้ระวัง ไปเรือก็ให้ระวัง ระวังอุบัติเหตุนะ เราก็กลัว กลัวจะเป็นอย่างนั้น กลัวจะเป็นอย่างนี้สารพัดอย่าง บางคนเมื่อจะออกจากบ้าน หรือจะออกเดินทาง ก็ว่าจะไปวันไหนดี จะต้องไปหาหมอว่าจะออกวันไหน เวลาเท่าไร บางทีหมอก็ว่าคุณอย่าไปเลย ไม่ดี เราก็เลยกลับบ้าน นี่เรียกว่าไม่เชื่อมั่นในตัวเอง ไม่เชื่อมั่นในคุณพระรัตนตรัย ไปเชื่อหมอดู อย่างพวกเราบางคนมาอยู่อุบลฯ จะไปกรุงเทพฯ ก็มาหาหลวงพ่อ”

“หลวงพ่อครับ เดินทางวันไหนจะดีครับ”

“ถ้าเดินดีมันก็ดีทุกวันนั่นแหละ”

“คือ ถ้าเราดีมันก็ดีทุกวัน แต่นี่พอเจอหน้ากันก็ต้องเลี้ยงต้องกินเหล้าเมายากัน เมื่อไปมันก็เลยไม่ดี ขับรถมันก็จะตกถนน ถ้าเราทำดีแล้วมันจะเป็นอะไร เราเชื่อการกระทำของเรา อันอื่นจะมาทำให้เราเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ไม่มีหรอก”

“เราทั้งหลายต้องมีความเชื่อมั่นในการกระทำของเรา ไม่มีความลังเลสงสัยในพระรัตนตรัย อย่าถือมงคลตื่นข่าว มงคลตื่นข่าวนั้นมันเป็นอมงคล เขาว่ามันเป็นอย่างนั้น เขาว่ามันเป็นอย่างนี้ สารพัดอย่างบางทีก็ว่าต้องไปเอาน้ำในสระตรงนั้นมานะ เลยวุ่นไปหากัน จนน้ำในสระเป็นเลนหมด เอากันอยู่นั่นแหละ นี่มันตื่น พระพุทธองค์ท่านสอนให้เป็นคน “นิ่งอยู่ด้วยปัญญา” ใครเขาจะว่าอันนั้นมันเป็นอย่างนั้นอันนี้มันเป็นอย่างนี้ ก็ให้ฟังไว้ก่อน การทำจิตใจอย่างนี้ท่านเรียกว่า“ทำให้มันแยบคาย“มันก็จะเกิดความเชื่อมั่นในพระรัตนตรัย ไม่มีความลังเลสงสัย มิฉะนั้นก็จะไม่รู้จักความจริง ไม่รู้ว่าจะเอาอย่างไรกันแน่ การมีพระรัตนตรัยเป็นรากฐาน เป็นที่พึ่งของเรา จะทำให้ใจของเราแน่วแน่ ใครจะว่าอย่างไรก็ช่าง เราทำดีเท่านั้นแหละ ไม่ต้องลังเลสงสัย การที่ไม่ลังเลสงสัยนี่แหละ เรียกว่า มันเดินอยู่เรื่อยไปแต่ถ้ามีความสงสัยแล้ว มันก็จะกลับไปกลับมา กลับมากลับไปวุ่นวายอยู่ตรงนั้น”

หลวงพ่อชา สุภัทโท

 

"ไปเดือดร้อนอะไรกับคนนินทา ใครนินทาเราไม่ได้ยินไม่ใส่ใจก็สบาย คนนินทาน่ะเป็นยาชูกำลังที่จะเตือนตัวเอง เขาติดีกว่าเขาชมจะได้รู้ตัว
ถ้าเราเป็นอย่างนั้นจะได้ปรับปรุง เราจะไปโกรธเขาทำไม
ถ้าไปโกรธเขาก็เรียกว่าเราแพ้ตัวเอง"

หลวงปู่ท่อน ญาณธโร
วัดศรีอภัยวัน จ.เลย

 

"... วิธีการทำใจให้สงบ ท่านผู้ไม่เคยภาวนา ขอให้นำคำบริกรรมคำใดก็ได้ เช่น พุทโธ หรือธัมโม หรือสังโฆ เข้ามาบริกรรมอยู่ที่จิต แล้วมีสติเป็นเครื่องควบคุมรักษาจิต ไม่ให้เผลอไปที่ไหน ให้มีแต่คำบริกรรมภาวนาติดแนบอยู่กับจิตนี้เท่านั้น ไม่ปล่อยวาง ไม่เผลอไปไหน ทุกข์ยากลำบากก็ไม่สนใจ มีแต่จะจดจ่อดูจิตกับคำบริกรรมด้วยสติโดยถ่ายเดียวเท่านั้น จิตใจเมื่อได้รับการอารักขาด้วยสติแล้วจะค่อยสงบตัวลงๆ กิเลสความยุ่งเหยิงวุ่นวายไม่เข้ามารบกวน ตอนนั้นแหละ ตอนที่เราจะได้เห็นความสงบเย็นใจ

ความสุขที่เราเสาะแสวงหามานี้นานเท่าไร จะมาเจอที่การภาวนาของเรา เป็นความสุขที่ละเอียดลออ สุขุมคัมภีรภาพ เป็นความสุขที่แปลกประหลาดและอัศจรรย์ประจักษ์ในใจของเรา ขณะภาวนานั้นแหละ นี่คือความสุขที่เราไม่ลืมง่ายๆ..."


" ขอให้ธรรมกับใจเป็นอันเดียวกัน "
พระหลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
๒๑ มกราคม ๒๕๔๖

 

...คนเราก็อาศัยอำนาจของจิตใจ คือความรู้ตัวนี้หละเป็นหลัก ถ้าหากความรู้ตัวนี้ออกจากร่างกายไปแล้ว
ร่างกายนี้ไม่มีความหมายอะไรหรอก ลมก็ดับ ไฟก็ดับ ลมไม่ออกไม่เข้าแล้วก็ไฟดับ
พวกดินพวกน้ำก็แปรสภาพไปเป็นธาตุของเขา ตามธรรมดาของเขา...

หลวงปู่ศรี มหาวีโร
เทศนา เรื่อง มนุษย์สมบูรณ์แบบ : ๒๐ พฤศจิกายน ๒๕๓๔

 

--พระพุทธเจ้าท่านจึงตรัสเป็นพุทธภาษิตไว้ว่า นัตถิ โลเก อนินทิโต แปลใจความว่า คนที่ไม่ถูกนินทาไม่มีในโลก
เราจะให้สัตว์โลกปราศจากสิ่งดังกล่าวไม่ได้
เพราะฉะนั้นเราผู้ปฏิบัติธรรมทั้งหลาย
ก็อย่าพากันไปเอาเรื่องของโลกมาเป็นอารมณ์ของใจ
จะทำให้จิตใจของเรามัวหมอง--

พระครูญาณทัสสี (หลวงปู่คำดี ปภาโส)

 

วิธีการนั่งสมาธิโดย หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน

 

"ความเกิดมีแล้ว ความแก่ ความตายมันก็มีอยู่ ไม่มีใครพ้นตาย เกิดก็เกิดเต็มแผ่นดิน
ตายก็ตายเต็มแผ่นดิน อยู่เกิดแล้วตาย ตายแล้วเกิดอยู่นี้แหละ ความตายเต็มแผ่นดินอยู่
เป็นเป็ด ไก่ หมู หมา เขาก็ตาย มนุษย์ชายหญิงก็ตาย ใครล่ะ เกิดมาแล้วไม่ตาย"

หลวงปู่แหวน สุจิณโณ
วัดดอยแม่ปั๋ง จ.เชียงใหม่

 

เข้ามาศึกษาธรรมะค่ะ ขอบคุณที่นำบทความดีๆ มาให้อ่านค่ะ

 

อยู่ในอำนาจของคนอื่นเป็นทุกข์

"การอยู่ในอำนาจของคนอื่น ทุกอย่าง เป็นทุกข์
การเป็นอิสสระ ทุกอย่าง เป็นสุข
คนทั้งหลายย่อมเดือดร้อนในเรื่องทุกข์สุขทั่วไป
เพราะว่ากิเลสเครื่องมัดสัตว์ เป็นของก้าวล่วงได้ยาก"

พุทธวจน
อุทาน ๒๕/๙๘

 

"บรรดานักภาวนาทั้งหลายอยู่ข้างใน อย่าสนใจสิ่งใดมากยิ่งกว่าธรรมภายในใจ ให้ดูจิตใจตัวเอง
อย่าไปเที่ยวดูเรื่องคนอื่นคนใด เป็นความเสียหายไม่ดีเลย เราเอือมระอานะ"

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน

 

"โจรปล้นไม่เหมือนความเกียจคร้านปล้น โจรปล้นเรายังหาทรัพย์ได้
ความเกียจคร้านปล้น เท่าวันตายเราก็ไม่มีทรัพย์"

หลวงปู่สาย เขมธมฺโม

 

ทำนา...ไม่เอาแต่ข้าวสาร

เรา(ท่านพ่อลี)ได้พูดสนทนากับเจ้าพระยามา แต่เราก็ไม่กล้าไปรุนแรงกับเขานัก การติของเขาโดยสรุปก็คือเขาว่า.....

“ท่านอาจารย์มัวไปยุ่งกับพวกญาติโยมมากเหลือเกิน แล้วการปฏิบัติเพื่อความพ้นทุกข์จะทำได้อย่างไร ?”

เราถามเขาว่า “แล้วจะให้ทำยังไง”

เขาตอบว่า “สอนคนให้ไปนิพพานซิ ! อย่าไปยุ่งกับคนมากนัก”

เลยบอกเขาว่า

“อาตมาก็ชอบสอนคนให้ไปนิพพาน แต่มันยาก ชอบนะชอบ แต่อาตมาไม่เอา ถ้าเราเอาอย่างว่า เรามันจะบ้า เหมือนท่านเจ้าพระยา ไปปลูกข้าว เมื่อมันได้ที่สุกเหลืองดีแล้วจะไปเก็บเกี่ยวเอาแต่ข้าวสารมาอย่างเดียวได้ไหม ? ไม่ต้องเอาอย่างอื่น

อาตมาเอาทุกอย่าง ใครจะว่าบ้าช่างมัน หอบมันมาทั้งต้นเลย เพราะประโยชน์มันมีหลาย ได้ฟางก็เอามาไว้ให้ควายกินหรือขายหรือเอาไปทำเชื้อเพลิงก็ยังได้ ได้แกลบได้รำก็เอาไว้ให้หมูกิน !!

แกเลยรับว่า “จริง! จริง!” แล้วเงียบไป

คนเรานั้นมีหลายอย่าง บางคนเหมือนหมู บางคนเหมือนไก่ บางคนเหมือนควาย และบางคนก็เหมือนคน

ผู้ใดเหมือนคนเราจึงจะให้กินข้าว แม้แต่คนนั้นก็ยังมีหลายจำพวก บางคนกินข้าวอย่างหนึ่ง บางคนกินข้าวอีกอย่างหนึ่งและบางคนก็กินข้าวแดงเลย !”

จากหนังสือ ธรรมะทะลุโลก
เกร็ดประวัติ ท่านพ่อลี ธมฺมธโร วัดอโศการาม

 

“การภาวนาการอบรมนี้คือการพักเครื่องนั่นเอง
จิตใจของเรามีความคิดปรุงอยู่ตลอดเวลา
เรียกว่าเดินเครื่องตลอดไป ทีนี้เวลาเราพักเครื่อง
คือเราอบรมจิตของเราให้เข้าสู่ความสงบ
ด้วยบทธรรมต่อเนื่องกันไป
ใจของเราจะสงบลงโดยลำดับลำดา
นี่เรียกว่าจิตพักเครื่อง

จิตพักเครื่องจะมีความแปลกประหลาดภายในตัวของเรา
มีความตื่นเต้น มีความแปลกประหลาด มีความอัศจรรย์
เพราะเห็นความสุขที่ไม่เคยเห็นไม่เคยรู้ ตั้งแต่วันเราเกิดมา
จากความสุขอื่นใดก็ตามไม่เหมือนความสุขที่เกิดขึ้นจากจิตใจ
ที่ได้รับความสงบจากภาวนานี้เลย”

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน

 

ใจของเรานั้นเป็นดั่งบัลลังค์ที่คอยถูกยื้อแย่งระหว่างธรรมะกับกิเลส เพราะฉะนั้นเราต้องรักษาใจเราให้เป็นธรรมไม่ให้กิเลสมาครอบครองหัวใจเราได้

โอวาทธรรม
หลวงปู่ประสาร สุมโน วัดป่าหนองไคร้ จ.ยโสธร

 

‎


"วัตถุสิ่งของก็ดี นั้นน่ะ มันไม่เที่ยง มันไม่แน่ รูปนี้กายนี้ก็ไม่เที่ยง ไม่แน่นะ ความรู้สึกรักก็ดี ความรู้สึกชังก็ดี ชอบก็ดี เกลียดก็ดี มันก็ไม่เที่ยงแท้แน่นอน"

...โอวาทธรรมหลวงปู่ชา สุภัทโท วัดหนองป่าพง จ.อุบลราชธานี

 

"...ให้พากันทำอะไรมีความสัตย์ความจริงต่อตนเอง อย่าทำอะไรแบบเหลาะแหละๆ
ไม่เกิดประโยชน์อะไร ตั้งแต่เกิดมาก็เหลาะแหละมาแล้ว เหลาะแหละจนกระทั่งถึงวันตาย
ไม่มีสารประโยชน์อะไรแก่พวกเราเลย นี่ให้นำไปคิดไปอ่านบ้างนะ..."
โอวาทธรรม หลวงตามหาบัว ญาณสัมปัณโญ






"‎การไม่ทำจริง เป็นเหตุให้ไม่เกิดผล เมื่อไม่เกิดผลก็ย่อมเกิดสนิมขั้นในใจ
คือ ความเบื่อหน่าย ท้อถอย เกียจคร้าน แล้วในที่สุดก็เลิก..."

"‎"เมื่อใครทำจริงแล้ว ผลก็ต้องได้จริง คนที่มานั่ง พุทโธๆ แต่จิตคอยเผลอบ้าง แลบไปข้างหน้ามาหลังบ้าง
โงกง่วงบ้าง อย่างนี้เดี๋ยวก็ลืมลมหมด นั่ง ๑๐ ปี จนแห้งไปกับที่ ก็ไม่เกิดผล"

โอวาทธรรมพระสุทธิธรรมรังสีคัมภีรเมธาจารย์ (ท่านพ่อลี ธัมมธโร)

 

หลวงปู่ลี ถาวโร ท่านเมตตาให้โอวาสธรรมไว้ว่า คนเรียนเก่งกับคนเรียนไม่เก่ง ไม่ได้ต่างกันมากนักในเรื่องความฉลาด แต่ต่างกันจริงๆ ในเรื่องของการมีสมาธิ คนนึงสมาธิดีกว่า คนนึงสมาธิแย่กว่า หลวงปู่ท่านเน้นในเรื่อง ต้องมี"ขันติ" คือความอดทน ต่อสู้มันไป สมถะ จะทิ้งไม่ได้