นึกภาพไว้ในใจ อธิบายให้ฟังหน่อยจ้า

นึกไว้ในใจ(กสิณ)

มันยังไงอะคับ

หมายถึงอย่างนี้เปล่าคับ

ภาพที่เราจะ ทำกสิณ เวลานึกให้นึกแล้ว เอาไปไว้ใน หัวใจของเรา
ให้นึกภาพว่า อยู่ในตำแหน่ง อกด้านที่มีหัวใจอยุ่

ส่วนมากผมนึก ภาพที่ไร มันก็คล้ายๆ จะอยู่ในหัว

นึกภาพไว้ในหัว ก็ นึก ไว้ที่หัวสมอง
นึกภาพไว้ในใจ ก็ ไว้ที่ หัวใจ แบบนี้เปล่า


อธิบายทีคับ ขอบคุณมากเลยคับ

 

นึกภาพนิมิต ด้วยจิตใจครับ ก็เหมือน คิดเลขในใจไม่ต้องใช้มือ

ซึ่งการนึกด้วยใจ คิดด้วยใจแบบคณิตคิดในใจ บางคนก็แค่ ใช้เสียง
การขานตัวเลขในใจเป็นบริกรรมนิมิต บางคนแค่นึกภาพเลขอาราบิค
ที่เป็นตัวตั้งเฉพาะหน้า แล้วทำให้เกิดการแปลงปฏิภาคเป็นเลขอาราบิค
ส่วนผล

อันนั้นคือ การคิดเลข

แต่ถ้าเป็น กสิณ มันก็เป็นการนึกภาพวรรณะ หรือ สี หรือสื่อผสมที่ให้แสงสีแลธาตุ

ทีนี้ก็มีเพิ่มเติมอีก หากปัญญาอินทรีย์อ่อน ก็ต้องอาศัย การตั้งภาพนิมิตเป็นสื่อ
ผสมที่ตั้งอยู่ภาพนอก คล้ายๆจะห่างตัวเราไปข้างหน้า หากชำนาญก็ตั้งไว้ตรง
ไหนก็ได้ แต่ถ้าจะไม่ให้ฝุ้งซ่านช่วงแรกๆก็เอา ข้างหน้าพอ

แต่ถ้า ปัญญาอินทรีย์มีอยู่บ้าง ไม่ปัญญาอ่อนเกินไปนัก ก็นึกภาพที่เป็นสื่อผสม
ที่ตั้งอยู่ในกาย ไม่เกินกายหนาคืบกว้างศอก

คนที่มี ปัญญาอินทรีย์มากกว่านี้ ก็จะเริ่มเป็นคนขี้กลัว เพราะโทษะย่อมรุมล้อม
อีกทั้งขี้เกียจภาวนาให้มันยาก ก็อาจจะไม่ต้องตั้งนิมิตที่เป็น "ภาพ" อาจจะใช้
ความรู้สึกถึงการมีอยู่ของธาตุแทน เช่น เย็น ร้อน อ่อน แข็ง ตึง ไหว ซึ่งจะเป็น
สิ่งที่ระลึกได้ภายใน ไม่เกิดกายหนาคืบกว้างศอก

ก็ลองพิจารณาดูอีกทีครับว่า ตั้งไว้ตรงไหน เหมาะกับเรา

ไม่จำเป็นต้อง เหมือนใคร เพราะหาก ปัญญาอินทรีย์เรามี มันก็จะธรรมดาอยู่
เองที่จิตจะไม่เลือกวิธีที่โง่ๆ มาใช้ เพราะความที่ไปหยิบจับ สิ่งที่ไม่เหมาะกับตน
อันเกิดจากการ อยากทำให้เหมือนเขา ตามก้นเขา เป็นใหญ่

 

ขอบคุนคับๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

นึกไว้ในใจ....ผมว่าแล้วว่าต้องมีคนคิดว่า ใจอยู่ที่อกบ้าง ใจอยู่ที่หัวบ้าง

ความจริงใจมันอยู่ที่ไหนก็ได้ ที่ดีที่สุดคือ ไม่ต้องนึกว่ามันอยู่ซักที่ครับ

เวลาทำสมาธินี่เราตัดรูปขันธ์(ร่างกาย)ไปเลยนะครับ ไม่ต้องกังวลกับร่างกาย ยุงจะกัด มดจะไต่ หรืออะไรก็ช่าง ทิ้งกายไปเลย เอาจิตมาจ่ออยู่ที่นิมิต(เครื่องหมาย) ที่ตนภาวนา ที่นี่เมื่อไม่มีกาย แล้วนิมิตจะอยู่ไหนล่ะ ที่อกหรือ ที่หัวหรือ ไม่อยู่ซักที่ มันจะปรากฏเด่นในความรู้สึก ทรงอารมณ์นั่นไม่วอกแวก มันก็เป็น อัปปนาสมาธิไปเลย

ลองดูครับ ให้เห็นในความรู้สึก ไม่ต้องไปวางที่อกหรือหัวหรอก

;39

 

ภาพในหัวครับ แต่ทางที่ดี ผมว่า มีครูฝึกจะดีกว่านะ เพราะจะมีคนอื่นฝึกด้วย จะได้ตัด ตัวที่เรา จะสงสัยต่อไปว่าเราคิดไปเอง แต่ก่อนไปฝึกกับครุ เราก็ซ้อม นั่งจับภาพพระ และตัดร่ายกาย ให้ได้ จิตที่สงบได้ นานสักนิด จะดีมากเลยครับ อนุโมทนา บุญกับทุกท่านด้วยครับ สาธุ สาธุ สาธุ

 

อธิบายง่ายที่สุดแล้ว คุณนึกหน้าพ่อแม่ยังไง นึกถึงภาพกสิณอย่างนั้น ไอ่สาระที่ไว้ในหัว ในอก ในท้องอ่ะ อย่าไปให้รายละเอียดมันมาก มันอยู่ที่ความถนัดไว้ตรงไหนรู้สึกสบายที่สุดไว้ตรงนั้นแหล่ะ สาระมันอยู่ที่ภาพกับลมหายใจ ไม่ใช่อวัยวะ

เมื่อไรที่คุณทรงภาพนั้นไว้ได้นานและมั่นคง เมื่อนั้นจิตจึงจะเรียกว่า ฌาณ ไปฟังในหมวดกสิณ 10 ฟังแล้วใช้ปัญญาคิดตามไปด้วย จะหายสงสัย