ด้วยพระคุณของครูบาอาจารย์ หลวงปู่แหวน ครูบาเจ้าศรีวิชัย ครูบาเจ้าขาวปี

ขอเล่าเรื่องทั่วไปครับวันนี้...ในทุกวันเมื่อผมตื่นขึ้นมาสิ่งที่ผมต้องระลึกถึงก่อนเมื่อตื่นนอนคือพระพุทธเจ้า นึกถึงภาพท่านก่อนเสมอ กำหนดรู้ลมหายใจเข้า พุท หายใจออก โธ ทุกวัน และระลึกถึงความตายด้วยไม่ยอมขาด แล้วลุกขึ้น รู้ ว่ายืน เดินรู้ ใช้จิตสั่งลองกำมือด้านขวาสิ ด้านซ้ายด้วย รู้ตามจิต แล้วถึงทำธุระส่วนตัวเสร็จ ก็ถึงเวลาสวดมนต์ไหว้พระเป็นประจำทุกวันไม่เคยขาดวันนี้ทุกข์ทางร่างกายมีมากถึงขั้นไม่อยากทำ แต่ใจมันบอกว่าต้องทำทำเพียงเล็กน้อยก็ต้องทำ หากร่างกายมันจะเป็นอะไรก็ช่างมัน ไม่ยินยอมละเลย เมื่อสวดภาวนา นั่ง สมาธิ สักพัก จึงต้องออกไปทำธุระข้างนอก ตอนเช้ามาเจอคุณแม่ ท่านบอกว่าญาติเราคนหนึ่งเส้นสมองแตกเป็นเส้นใหญ่ด้วยตอนนี้เข้าโรงพยาบาลอยู่ ใจมันก็แวบขึ้นมา ไม่มีใครหนีความตายไปได้สักคน จะเป็นคนร่ำรวย ยากจน วรรณะสูง
หรือต่ำ สุดท้ายก็ต้องตาย ตัวผมก็เคยผ่านความตายมาเรียกว่าเฉือดตายอยู่ คงจะมีบุญอยู่บางกระมังเลยยังไม่ถึงที่ตาย ทุกครั้งที่ผมหากทำบาปเช่นโทษปานา ไม่รู้ทำไม บาปมันส่งผลถึงผมเร็วเป็นอย่างมาก จนแทบตั้งตัวไม่ทัน ทุกวันหากยกเว้นพวกแมลงต่างๆเช่นมดบ้าง ยุงบ้างผม หรือแมลงบางชนิดที่เล็กแล้ว ผมไม่เคยคิดทำร้ายหรือฆ่าสิ่งใดเลย ผมคิดว่าถ้าเจตนาผมไม่มีไม่ได้ตั้งใจ ศีลคงไม่ขาด เมื่อเรายังไม่อยากให้ใครมาทำลายทำร้ายเราหรือแค่เพียงคิดตำหนิเรา แล้วเราไปทำร้ายเขาทำไม ไม่ว่าเขาจะเป็นคน สัตว์ สิ่งของ หรือสิ่งใดก็ตาม เมื่อวันนี้ผมไปหาหมอที่โรงพยาบาลผู้ป่วยเยอะมากต้องต้องใช้เวลารอนานพอสมควร บริเวณใกล้ๆๆเคียงมีที่ไม่ค่อยมีคนพลุกพร่าน ดีสำหรับการเดินจงกลมแม้มีคนเดินเล็กน้อยแต่ไม่เป็นไร การเดินจงกลมผมระลึกถึงลมหายใจเข้าออก และพระพุทธเจ้า จับภาพท่าน พิจารณาร่างกายตัวเองมันไม่เที่ยง เดี๋ยว เจ็บ ไข้ ไม่สบาย ร่างกายผู้อื่นก็เหมือนกัน พิจารณาความโลภที่ขึ้นในใจขณะนี้ มันไม่ดีเลย ผมจึงงดไม่ทำ แค่คิดถึง พรหมวิหาร 4 เมตตา ความรัก กรุณา ความสงสาร มุทิตา จิตอ่อนโยน ผมก็คลายความโลภลง ถึงผมจะได้เงินน้อยลง ผมก็วางเฉย อุเบกขาซะ ไม่สนใจ ไม่โลภ ไม่ตระหนี่ มีแต่การให้ ผมมีความสุขมากกว่า เมื่อเดินจงกลมได้สักพักจึงถึงเวลาหาคุณหมอ.... เดี๋ยวมาเล่าให้ฟังใหม่ครับ

 

มาต่อครับผมขอเล่าประสบการณ์ของผมเรื่องจิตกับกายของผมตอนต่อไป. ผมแค่อยากเล่ามิได้อวดอ้าง เสริมแต่ง เป็นเรื่องจริงที่ประสบพบกับตัวเองเลยนำมาเล่าสู๋กันครับ ที่ผมเข้ามาเวปเพราะว่าหนึ่งหาความรู้ทางด้านธรรมะที่ถูกต้องปกติผมก็อ่านพระไตรปิฎก สองอ่านเรื่องราวของเพื่อนว่าเป็นยังไง สามบอกกล่าวเรื่องราวของตนเองที่ประสบพบมา มีบางที่อ่านแล้วเจอ ถกเถียงต่อว่ากันแต่ผมก็ไม่ไปสนใจจริตผู้อื่น ใครทำใครได้ ใครปฎิบัติเจริญภาวนา ขัดเกลากิเลสให้หมดสิ้น ท่านนั้นก็ได้รับผลดีกับตัวเอง ตัวเองต้องลงเมื่อทำจริงจัง อย่างที่ว่าเราต้องมี อิทธิบาท4ในทางเจริญภาวนาเอง ผมก็พยายามทำเช่นกัน ....ปีนี้ผมจำวันไม่ได้วันหนึ่งเมื่อไหว้พระทำสมาธิเสร็จแล้วก่อนจะหลับ ผมนอนสมาธิอีกแล้วผมก็คงจะหลับไป สิ่งที่ปรากฏคือตัวผมมายืนอยู่ที่สี่แยกแห่งหนึ่งมันเป็นเวลากลางคืนตัวผมโปร่งใสเหมือนจิตออกมาจากร่างกาย มีรถเครื่องสองสามีภรรยาขี่ผ่านมาจอดตรงแยกไฟที่ผมยืนอยู่ ผมตะโกนว่าพี่ๆไปไหนมาพร้อมกับเอามือไปคว้าที่ตัวเขาแต่ว่ามันจับตัวเขาไม่ได้เหมือนคว้าอากาศ เขาไม่ได้ยินที่ผมพูดเลยผมก็ตะโกนอีกคว้าอีกไม่ได้ผล จากนั้นเขาก็ขี่รถไป ตอนนั้นผมยืนที่แยกมองรถผ่านไปมาไม่มีใครเห็นผม ขณะนั้นมีรถเมล์เหมือนกับรถบัสทัวร์หากผมจำไม่ผิดรับผู้โดยสารข้างทางผมจึงขึ้นรถตามไปด้วยผมก็เดินไปมาบนรถ ภาพขณะนั้นมีผู้โดยสารบางคนคุยกันผมก็เห็น บางคนหลับผมก็เห็น รถก็วิ่งไปสักพักผมไปยืนอยู๋ที่กลางรถ ขณะนั้นมีเสียงหนึ่งผมบอก เป็นเสียงครับแล้วสว่างมากสีขาว บอกผมว่ากลับไปได้แล้ว จากนั้นผมจึงตื่นลุกขึ้นนั่งระลึกถึงเรื่องราวที่พบมา เอ๋มีอยู่ช่วงหนึ่งมีรถเครื่องคันหนึ่งที่ผมอยากตาม จิตมันเหมือนเผ่งว่าตามคนขี่รถเครื่องคันนั้นไปผมก็ตามเขาไปติดๆๆครับ ตัวมันลอยตามไปครับ แต่ผมเหนื่อยครับไม่รู้ทำไม เมื่อลุกขึ้นยังเห็นว่าเวลายังไม่เช้าจึงกลับไปนอนดังเดิม ผมก็ปฏิบัติเองตลอดยังกังวลว่าถ้าจิตไม่กลับไม่รู้จะลองลอยไปไหน...ดึกแล้วผมไปพักผ่อนก่อนครับ

 

สภาพสังคมสภาพแวดล้อมของผม ไม่ว่าจะเป็นครอบครัว หน้าที่ การงาน ไม่ค่อยเอื้ออำนวยมากนัก ในการปฎิบัติเจริญภาวนา และการระลึกรู้ สติ การกำหนดลมหายใจ อาจมีพลาดพลั้งไปบ้าง เพราะตนเองยังชั่วอยู่ การปฏิบัติยังไม่ดีพอ แต่พยายามจะไม่ยอมให้ศีลขาด มานะการถือตัวตนยังมีอยู่ ยังชั่วอยู่ แต่การดึง สติกลับมายังดีอยู่ อาการเจ็บป่วยทางร่างกายปรากฏออกมามากบางครั้งความคุมจิตเอาไว้ไม่อยู่ แต่ก็ยังกำหนดลมหายใจเข้าออกอยู่เสมอ ตอนเช้าตอนที่ภาวนามีแสงสว่างแวบๆเป็นประกายสักพักแล้วหายไปไม่รู้เป็นอุปปาทานหรืออย่างไรแต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก ร่างกายเจ็บป่วยแทบลุกไม่ขึ้นมองภาพพระแล้วกราบท่านตลอด เมื่อวานไม่ทราบเป็นยังไงผมจับภาพพระแต่ปรากฎห็นชัดเป็นครูบาเจ้าศีลธรรม ตลอดเกือบทั้งวัน แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะผมก็เคารพท่าน ที่ผมเล่าให้เพื่อนๆฟังเรื่องญาติๆที่เส้นสมองแตกท่านได้หมดลมหายใจไปแล้ว ท่านทำงานหนัก มาตลอด กลางคืนก็ไม่ยอมพักผ่อน เส้นสมองแตก หมดลมไปแล้ว ผมก็ไม่ค่อยได้พักเช่นกันกว่าจะได้หลับนอน มัวแต่นั่งทำงาน มัวแต่ทำงานกลัวครอบครัวอดครับ ผมต้องดูแลคนทั้งสี่คนเองคนเดียวมันก็หนักอยู่ ต้องกลับมาพิจารณาใหม่แล้วทำแต่พอสมควร ทำงานหนักแทบตายสุดท้ายก็เหลือแค่ผงธุรี ท่านที่มีโอกาส รีบปฏิบัติ ภาวนา เจริญสติ กันให้มากๆๆน่ะครับ ผมก็จะพยายามให้ดีกว่าที่เป็นอยู่ ความรู้ทางธรรมมีมากมายแต่ถ้าเราจับจุดให้ดี ถูกต้องก็เข้าถึงนิพพานได้เช่นกัน พยายาม พยายาม อบรม บ่มจิตใจตัวเองให้หมดซึงกิเลส การบังคับใจตัวเองยากยิ่ง ปกติจิตใจของเราชอบไหลไปสู่ที่ต่ำ ที่ๆมีกิเลสสิงอยู่ ชอบนัก วันก่อนผมอยากไปเที่ยวพักผ่อนสถานที่หนึ่งซึ้งที่กิเลสสิงอยู่มากมายนัก ผมทดเลองไปอยู่ไม่ถึงนาที ผมบังคับใจตัวเองให้ออกมาจากสถานที่นั้น เรามีครูบาอาจารย์อยู่ แล้วยังอยู่ในช่วงเข้าพรรษาด้วยมันไม่ดีอย่างยิ่ง เลยกลับมานั่งสมาธิภาวนาที่บ้านอยู่สึกสบายใจอย่างบอกถูก ซึ่งผมทดสอบทำแบบนี้มาหลายครั้งแล้วทดสอบใจตนเองว่าเข้มแข็.พอไหม เพราะบางครั้งเราไม่ใช่ดีแต่ในห้องหรือวัดหรือที่ๆเราปฏิบัติเท่านั้น เราต้องบังคับจิตใจเราให้ได้ในถูกที่ๆเราจะไปว่าดีได้ทนต่อกิเลสที่เข้ามาได้หรือ ไม่

 

วันนี้ผมขอพูดถึงวันแม่ เห็นว่าพรุ่งนี้เป็นวันแม่แห่งชาติ จริงๆแล้วผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก เพราะว่าวันไหนๆสำหรับผมก็เป็นวันแม่ทุกวัน แม่ของผมท่านแก่มากแล้ว แม่ป่วยเส้นสมองแตกตอนแรกและหลายปีนอนแต่อยู่บนเตียงนอนช่วยเหลืออะไรเองไม่ได้ผมกับที่บ้านต้องค่อยดูแลท่านไม่ว่าจะค่อยเช็ดอุจจาระ ปัสสาวะ อาบน้ำให้ท่าน ป้อนข้าวป้อนน้ำ ทำสารพัดให้ท่านสบายทั้งตัวและหัวใจเป็นเวลา10กว่าปีที่ผมต้องดูแลแม่ท่านลำพัง มีพี่สาวที่ช่วยบ้างเป็นเดือนๆๆไปและน้องชายไปศึกษาต่อที่กรุงเทพและทำงานต่อที่นั่น ผมเป็นลูกคนเดียวที่อยู๋กับท่านตลอดเวลา ตอนนี้ท่านช่วยเหลือตนเองได้บ้างมีความสุขตามอัตภาพสองคนแม่ลูก เวลาท่านถ่ายไม่ออกกระผมต้องเอานิ้วมือควนออกมาเพราะท่านถ่ายแข็งมาก ผมรักแม่มาก ผมอยู่กับแม่ต้องมีทะเลาะกับแม่บ้างผมอยากให้แม่เดินบ้างแต่ท่านไม่ค่อยเดิน เถียงกันไปมาท่านโกรธบ้างครางครั้งร้องไห้ที่ผมไม่ค่อยตามใจแต่ผมก็พูดกับท่านว่าผมขอโทษ การบอกรักแม่นั้นผมอายอยู่ในทีไม่ค่อยกล้าพูดมากนัก ผมคิดว่าท่านคงรู้อยู่แล้ว แต่เวลาพูดทุกครั้งท่านมีความสุขและให้พรผมเสมอ หากเป็นวันเกิดท่านจริงๆผมก็มีของพิเศษที่ท่านชอบให้เสมอ ทุกวันที่ผมอยู่กับแม่เป็นวันแม่ ตั้งแต่ที่พ่อมาเสียไป ผมยังเสียใจไม่หาย ผมคิดว่าพ่ออยู่กับผมตลอด ไม่นานพี่ชายก็มาจากไปอีกคน ตอนนั้นแม่ผมเส้นสมองแตกแล้วใจแม่ผมแทบสลายที่พ่อกับพี่จากไปในเวลาใกล้ๆกันตอนนั้นผมอยู่กับแม่ผมจวบจนวันนี้ผมก็ยังดูแลท่านตลอดมา ทุกๆเวลาผมตื่นขึ้นผมเรียกแม่ผมก่อนเสมอเมื่อนึกความตายขึ้นไม่มีใครห้ามความตายไปได้ ตอนผมเรียกแม่แล้วท่านไม่ขานรับผมใจของผมเต้นไม่เป็นจังหวะผมกลัวท่านจากผมไป แล้วผมจะอยู่กับใคร แม่ครับผมรักแม่แทบขาดใจ ทุกอย่างที่ทำให้ท่านได้ผมทำทั้งนั้น ผมโชคดีกว่าทุกท่านที่ผม

ได้อยู่ดูแลทั้งพ่อและแม่เป็นอย่างดี ปรนนิบัติท่าน อาบน้ำให้ท่าน ใส่เสื้อผ้าให้ท่าน นวดขาให้ท่าน อยู่กับท่านตลอด ผมมีธุระกิจเล็กๆที่บ้านโชคดีที่ไม่ต้องไปทำงานข้างนอก ไม่ว่าผมจะทำผิดแม่ถึงจะโกรธไม่นานก็หาย บุญคุณที่ท่านให้กำเนิดมา มากมายนับไม่ได้ผมขอทดแทนคุณท่านให้ดีที่สุดในชาตินี้และชาติต่อไป ร่างกายนี้ท่านให้มาแต่จิตใจผมของตนเอง ในทุกวันผมกรวดน้ำนอกจากให้พี่ชายและพ่อที่ท่านได้เสียไปแล้วยังขอให้ครอบครัวและแม่มีอายุยืน อยู่กับลูกไปนานๆ ขอให้ทุกท่านอย่าลืมแม่ ไม่ว่าท่านจะอยู่กับแฟนท่านบางท่านรักแฟนมากกว่าแม่ จริงๆๆแฟนเลิกกันไปก็เป็นคนอื่น แต่แม่ยังรักเราไม่เสื่อมคลาย อย่าทอดทิ้งท่าน ให้ความรัก ความห่วงใย ดูแลท่านให้ดีที่สุด ชีวิตทุกท่านมีแม่กันกี่คนครับ ตอนที่พี่ชายยังมีชีวิตอยู่ช่วงนั้นแม่ป่วยแล้วพี่ไปหาเงินตอนนั้นลำบากมาก พี่ชายผมหาเงินทั้งวันได้ไม่กี่สิบบาทรู้ว่าแม่ชอบกินลองกอง ตัวเองยอมอดข้าวเพื่อซื้อลองกองครึ่งกิโลมาฝากแม่ พี่ชายผมก็รักแม่มากจริงๆพี่ชายผมเป็นคนแรกที่เห็นว่าเวลาแม่ถ่ายไปออกต้องใช้นิ้วมือตนเองควนก้นแม่นำอุจจาระออกมาให้แม่สบายท้อง ผมยังจำได้ไม่ลืม เสียดายท่านได้จากไปแล้ว การพลัดพรากจากคนอันเป็นที่รักเป็นทุกข์ ใครๆก็ท่องได้ครับ ท่านต้องลองเจอเองเมื่อประสบด้วยตนเองท่านจะรู้ว่าความทุกข์มันมีมากมายจริงๆ ผมตอนนี้ปล่อยวางได้ในระดับหนึ่งต้องฝึกจิตทุกวัน ข้าพเจ้าจะไม่ลืมความตาย หากข้าพเจ้าได้ตายลงไปข้าพเจ้าไม่สามารถนำทรัพย์สมบัติอะไรไปได้เลยแม้แต่ร่างกายตนเองก็เอาไปไม่ได้ คงไว้แต่ความดีที่ได้ทำมาเท่านั้น ทุกวันนี้คนเราดูแค่ผิวเปลือกภายนอก รูปสวย ผิวดี เสียงเพราะ ดูที่เปลือก เนื่องจากสภาวะแวดล้อมเปลี่ยนแปลงไปตามกาล ดูคนต้องดูที่จิตใจ การประพฤติและคุณธรรม ของบุคคลนั้น อย่ามองที่รูปลักษณะภายนอก และในท้ายสุดขอให้ทุกท่านมีความกตัญญูและกตเวทีต่อพระคุณพ่อแม่ และผู้มีพระคุณทุกท่านให้เคยให้ความช่วยเหลือและที่ต้องไม่ลืมพระคุณคือพระคุณของพระพุทธเจ้า พระธรรม พระอริยะสงฆ์ ครูบาอาจารย์และเทพเทวาด้วย วันนี้พอก่อนครับดึกแล้ว

กราบนมัสการ พระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า พระอรหันต์ ครูบาอาจารย์ และมหาเทพมหาเทวาทุกพระองค์ ด้วยความเคารพอย่างสูงสุด

 

เมื่อวานเป็นวันพระใหญ่ขึ้น15เดือน9 ปกติผมต้องตื่นเช้ามาใส่บาตรทุกวัน ช่วงนี้ละเลย ไม่ได้ใส่บาตรเลยครับ เป็นความเกียจคร้านของตนเองทำงานตื่นชอบตื่นสาย คำว่าสายของผม6โมงก็สายไปแล้วน่ะครับ แต่ก็ไม่ลืมซื้อดอกไม้ หมากพลู ผลไม้ ขนม นม มาถวายพระที่บ้าน ดอกไม้ซื้อมาก็มาก ผมชอบนำดอกไม้และผลไม้ไปล้างน้ำก่อนให้สะอาดครับ เมื่อ1สัปดาห์ก่อน ใจผมนึกครับว่าในชาตินี้ผมจะมีโอกาสเห็นพระพุทธเจ้าไหม แต่การปฏิบัติของผมยังไม่ดีพอ ยังเลวอยู่มาก แต่พยายามไม่ให้ศีลขาดครับ ตั้งอยู่ในพรหมวิหาร4ตลอดเวลา
ระลึกถึงภาพพระเสมอ กิเลสยังมากอยู่ ผมพยายามกำหนดรู้ลมเข้าออก และกิริยา ท่าทางว่าตนกำลังทำอะไรอยู่จิตต้องรู้เสมอ บ้างทีก็ละเลยไปบ้าง พยายามไม่โกรธ ให้อภัยคนที่มาทำให้โกรธ ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงมีเรื่องไปนานแล้วแต่ตอนนี้ มันโล่ง สบาย ปล่อย ช่างมัน ผมลืมๆไม่สนใจอะไรเดี๋ยวมันก็ผ่านไป ฝึกขันติไปในตัว
เมื่อคืนกว่าจะไหว้พระสวดเสร็จเกือบเที่ยงคืน เมื่อหลับไปก็เหมือนจะฝันว่าไปอยู่ในที่ๆๆกว้างมากโล่งๆแต่มีผู้คนเต็มไปหมด ท่านเคยฝันเหมือนจริงไหมครับ ผมดีใจมากๆเลยครับ แม้หากผมจะฝันไปก็ไม่เป็นไร เป็นฝันที่ไม่ค่อยอยากตื่นนักครับ ผู้คนเหล่านั้นนั่งอย่างเรียบร้อยครับเรียงกันเป็นแถว ผมอยู่ไกลจากข้างหน้าพอสมควรแต่ก็สามารถเห็นได้ว่าคนข้างหน้าทำอะไรอยู่ครับ ท่านจะเชื่อหรือไม่ก็ตามบุคคลที่ผมได้เห็นนั้น............เดี๋ยวมาเล่าใหม่ครับดึกแล้วผมไปอาบน้ำก่อนครับ

 

อนุโมทนาสาธูบุญกับทุกๆท่านทุกๆกองบุญกองกุศลครับผม สาธุ

 

วันนี้เป็นวันหนึ่งที่ข้าพเจ้ารู้สึกผิดเป็นอย่างมากที่เกิดความโกรธขึ้นได้พลั้งปากต่อว่าผู้หนึ่งไปซึ่งเป็นคนในครอบครัวทั้งที่ตัวข้าพเจ้าไม่ได้ผิดอะไรแต่ว่าโดนต่อว่าตลอดเวลา ความโกรธ เป็นไฟร้ายที่เผาผลาญทุกสิ่งให้มอดไหม้ได้ซึ่งเมื่อระลึกรู้ตัวได้ต้องขอโทษสิ่งที่กล่าวออกไปทั้งที่ความจริงเราไม่ได้ผิดอะไรแต่ต้องขอโทษออกไป จริงๆต้องเงียบและช่างมัน อย่าไปคิดและไม่ตอบโต้ ซึ่งทุกครั้งก็เป็นอยู่เช่นนั้น แต่วันนี้พลาดไปรู้สึกไม่ดีต้องไปกราบขอขมาพระท่านที่ตนเองยังเลวอยู่ ละอายใจตนเอง แต่ก็ยังต้องกำหนดรู้ลมหายใจเข้าออกอยู่เสมอ พอนึกถึงภาพพระท่านต้องรีบสงบตนเอง แล้วเข้าไปกราบพระท่านเลย ยังต้องฝึกตนเองอีกมาก ผมบ่นๆๆไปครับ หากเพื่อนๆลำคาญ ผมขออภัยด้วยครับ

 

ผมขอต่อจากเรื่องนี้ครับ เมื่อวานเป็นวันพระใหญ่ขึ้น15เดือน9
... สิ่งที่ผมเห็นผมก็ว่าไปตามที่เห็นมาน่ะครับ วันพระวันนั้น พบว่าตนเองไปอยู่ในสถานที่โล่งๆๆ เหมือนเป็นลานโล่งๆๆครับ ผมได้เห็นคนนั่งเรียบร้อยเต็มไปหมด รวมทั้งเห็นพระหลายองค์ครับ ผมอยู่ห่างจากข้างหน้าครับแต่สามารถเห็นได้ว่าท่านกำลังทำอะไรอยู่ ภาพที่กระผมเห็นเป็นภาพพระ ท่านจิตมันบอกว่าเป็นพระพุทธเจ้าน่ะครับ ท่านไม่ต้องเชื่อผมน่ะครับผมเล่าไปตามที่เห็นครับ องค์ท่านสูงกว่าคนทั่วไปครับ รัศมีรอบกายที่ผมเห็นเป็นสีทองคลุมทั่วทั้งองค์ครับ ถ้าจำไม่ผิด องค์ท่านลอยอยู่เหนือพื้นครับ ผมยังจำได้ครับว่าท่านกำลัง พูดหรือกำลังเทศน์อยู่สักช่วงหนึ่งครับแต่ผมอยู่ไกลผมฟังไม่ได้ยินครับผมคิดเอาเองครับว่าผมยังชั่วอยู่มากครับและยังปฏิบัติไม่ดีพอ ขี้เกียจอยู่มากๆๆครับเลยเป็นเช่นนี้ ด้านข้างผมเห็นไม่ถนัดนัก แต่มีรัศมีสีทองเต็มไปหมดเลยครับ ผู้คนนั่งกันเรียบร้อยเหมือนๆกำลังนั่งฟังท่านเทศน์อยู่ครับ เป็นครั้งแรกเลยครับที่ผมเห็นเช่นนี้ยังจำภาพท่านได้ ดีใจบอกไม่ถูก รัศมีองค์พระท่านสีทองทั้งองค์ ผมเห็นพระโอษฐ์ท่านพูดครับ แต่เสียดายผมไม่ได้ยินครับ ลานนี้กว้างมากจริงๆๆครับมีคนและพระเต็มไปหมด ผมขอเล่าเท่านี้ก่อนครับ

 

ผมขอเล่าของผมนิดนึงนะครับ เมื่ออาทิตย์ที่แล้วผมป่วยเป็นไข้หวัดใหญ่ครับ แล้วผมนอนหลับไปครับ ทรมานมาก ปวดหัวสุดๆผมหลับแล้วฝันเห็นภาพ พระสงมานั่งล้อมรอบผมครับ
ขอบอกก่อนนะครับว่าบนหัวเตียงผมมี พระของหลวงพ่อแพ หลวงพ่อจวน หลวงปู่สิม หลวงปู่ทวด หลวงปู่โต๊ะ สมเด็จบางขุนพรหม ครูบาศรีวิชัย และอื่นๆ อีกพอพระมาณครับในคอห้อยหลวงปู่แหวนรุ่นเราสู้ครับ ในฝันผมจำได้แม่นครับหลวงปู่แหวนนั่งอยู่ริมหัวผมครับ แล้วท่านก็เอามือมาแตะหน้าผากผมครับเหมือนจับดูไข้ให้ผม นั่งถัดจากหลวงปู่แหวนก็หลวงปู่โต๊ะเลยครับ แล้วก็เกจิตามพระที่ผมเอาไว้บนหัวเตียงเลยครับท่านมานั่งรอบตัวผม
พอผมสดุ้งตื่นผมรู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูกครับ หลังจากวันนั้นอาการผมก็ค่อยๆดีขึ้นครับก็เนี่ยแหละครับปาฏิหารเล็กๆน้อยๆของผม หลังจากผมกลับมานับถือพระและห้อยพระผมเจอประสบการณ์แบบนี้บ่อยมากครับ คือผมเคยเลิกห้อยพระไปประมาณ9ปีครับ

 

ผมอนุโมทนา กระทู้ข้างบนด้วยครับท่านอาจจะมาสงเคราะห์คุณก็ได้ครับ ขออ้างอิงคำพูดที่ท่านบอกว่าเลิกห้อยพระไป9ปี ท่านอาจจะมีเหตุผลของท่าน ตัวผมเองตั้งแต่เกิดมาแทบไม่ค่อยได้แขวนพระเลยครับ เพิ่งมาห้อยพระก็ไม่นานนักครับแขวนพระเพราะเคารพ เพราะระลึกถึง เพราะปกปักษ์รักษาตน ผมแขวนหลวงปู่แหวนครับได้มาเพราะท่านบอกมาครับ และท่านเลือกให้กระผมเองครับ ผมได้มาจากบ้านหลังหนึ่งครับ เป็นบ้านไม่ใช่ร้านเช่าพระครับ บอกว่าจะมีผู้หญิงคนหนึ่งเป็นเจ้าของจะนำพระของปู่ผมดูหลายองค์ครับแต่องค์ที่ท่านเลือกให้ ท่านบอกว่าเป็นองค์ที่มีรูปครุฑอยู่ด้านหลังและผู้หญิงคนนี้จะมี ส่วนอีกองค์หนึ่งที่เป็นสีเงินๆหายากหน่อย ผมได้ไปถามหาตามที่ท่านบอกครับ เพราะอยู่จากบ้านไม่มากเจอครับน้าผู้หญิงเขาเมตตาผมมากครับผมเล่าให้เขาฟัง เขาตกกะใจครับบอกว่าเป็นจริงตามที่ผมว่าครับ เขานำเหรียญหลวงปู่มาให้ผมดูครับ มีเหรียญแหวนปู่ที่มีครุฑด้านหลังด้วยครับ ส่วนอีกเหรียญเป็นรุ่นเราสู้เนื้อเงินครับ เขาห่วงมากครับใส่กรอบไว้ครับ เขาจะยกให้ผม แต่ผมไม่เอาครับ แค่น้าเขาเมตตาให้เหรียญผมด้านหลังที่มีครุฑผมก็ดีใจแล้วครับ ตกลงท่านให้พระผมเปล่าๆเลยครับ แต่ผมไม่เอาขอทอนดีกว่าครับเกรงใจจริงๆๆ ตอนนี้ผมก็แขวนแหวนปู่ท่านอยู่ครับ ตอนที่ได้พระมากลับมาบ้านเหมือนหลับแต่ไม่ใช่ครับเห็นท่านมามนตร์องค์พระให้อีกครับ

กราบนมัสการครับหลวงปู่แหวน

พุทโธ อะระหัง ธัมโม อะระหัง สังโฆ อะระหัง
อะระหัง พุทโธ อะระหัง ธัมโม อะระหัง สังโฆ

 

พระอวโลกิเตศวร หรือองค์เจ้าแม่กวนอิม ขอเล่าเรื่องเรื่อยๆครับ. เดี๋ยวนี้เมื่อกระผมหลับไป ฝันไปบางเรื่องเหมือนบอกไปล่วงหน้าว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตนเอง เมื่อวานซืนนอนหลับไปฝันว่าไปซื้อของจำไม่ได้ว่าซื้อที่ไหนแต่ว่าสิ่งที่บอกออกมาเป็นตัวเลขลอยๆเหมือนแผ่นกระดาษเป็นเลข 999 เมื่อตื่นขึ้นมายังจำได้ดีไม่ได้คิดอะไรมากแต่แปลกว่าวันนี้ผมไปซื้อของเป็นขนมมา20กว่าอย่าง ผมซื้อร้านโชว์ห่วยครับอุดหนุนพ่อค้าแม่ค้าที่ร้านแห่งหนึ่ง เมื่อคิดเงินออกมาน้าสาวท่านนั้นบอกว่า ราคาทั้งหมด 999 บาท ผมนึกแปลกใจ ที่มันช่างเป็นเลขที่ตรงกับในฝันเมื่อ2วันก่อน
และก่อนหน้าวันที่จะฝัน2วันเห็นจะได้ ท่านมาบอกว่าให้ผมไปบูชาเจ้าแม่กวนอิมปางพันกรมาบูชา เมื่อทราบแล้วผมต้องไปหามาบูชาครับ ทั้งๆที่กระผมมีรูปบูชาเจ้าแม่กวนอิมอยู่แล้ว ผมขับรถไปที่ร้านบูชาเจ้าแม่กวนอิม ขายรูปบูชามากมายนักผมไปสะดุดชอบใจอยู่หนึ่งองค์จริงๆๆมี เจ้าแม่กวนอิมปางพันมือไม่กี่แบบ ผมเช่าองค์เล็กๆๆมาขนาด1ฝ่ามือ ผมดูแล้วสบายใจบอกไม่ถูก บอกแม่ค้าว่าองค์นี้แหละครับแม่ค้าว่าราคา1000บาท สักพักคราวนี้เถ้าแก่มาเอง เชิญกระผมไปนั่งคุยที่ร้านใหม่คุยแต่เรื่องพระครับท่ทานก็บูชาเจ้าแม่กวนอิมปางพันมือเช่นกันครับผมสังเกตเห็นท่านแขวนองค์เจ้าแม่กวนอิมอยู่เช่นกัน ในร้านที่หิ้งพระป้าก็เป็นองค์เจ้ากวนอิมปางพันบูชามาจากเมืองจีนเป็นไม้หอม สวยดีครับ
ผมนั่งคุยสังพักป้าชวนผมว่าขึ้นไปดูห้องพระเขาไหมผมปฎิเสธครับพอดีต้องรีบกลับบ้านมานานพอสมควร เจ้าของร้านว่าเอาหลายนี้ละกันองค์ที่ผมบูชา1000บาทเขาลดให้เหลือ999บาทครับ ผมก็อืมดีครับผมชอบเลขนี้จริงๆ เมื่อนำองค์เจ้าแม่กวนอิมออกจากร้านทั้งๆๆที่แดดจัดๆพอผมขับรถเครื่องมีฝนตกโปรยๆลงมา ผมจะนำมาให้วัดจีนท่านปลุกเสกให้ผมไปสอบถามเณรน้อยที่วัดจีนได้ความว่าท่านเจ้าอาวาสไปต่างจังหวัดอีก2วันกลับมา ผมเลยนำองค์เจ้าแท่กลับบ้าน เมื่อถึงบ้านจัดแจงสถานที่ตั้งเลยต้องบูชาอาราธนาถึงองค์เจ้าแม่กวนอิมปางพันมือเองว่าข้าพเจ้าขออันเชิญท่านปกป้ปงคุ้มครองบูชาตัวข้าพเจ้าและคนในบ้านให้อยู่ดีมีสุข และวันรุ่งขึ้นเช้ามาต้องมาดอกไม้ มาบูชาท่านอีกรอบครับ.. ดึกแล้วพอแค่นี้ก่อนน่ะครับ ขอให้ทุกท่านเจริญในธรรม ผมก็พยายามอยู่ครับ

 

ขอวันนี้ขอพูดเรื่องโทสะ ระยะนี้ไม่รู้เป็นอย่างไร ชอบมีคนมาหาเรื่องทำความเดือดเนื้อร้อนใจให้ตัวผมหงุดหงิด เกิดความเครียด อยู่ทุกวัน ทั้งๆตัวผมเองไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้ใครเลย อยู่นิ่งๆยังโดนต่อว่า หากใครเป็นผมคงทนไม่ได้
ผมอยู่ทุกวันนี้ไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้ใครมีแต่คอยช่วยเหลือผู้อื่น ช่วยแล้วก็แล้วไปไม่คิดทวงบุญคุณ สบายใจก็ทำไป คนไม่มีเงินจะคลอดลูกก็มาหา ผมก็ช่วย ตกรถไม่มีเงินผมก็ช่วย ลูกไม่มีเงินกินนมผมก็ช่วย รถเสียจะมาจำนำรถกับผมทั้งที่รู้ว่าผมไม่เอามาขอให้ผมช่วยผมก็ช่วยแต่ก็ไม่ได้เอารถเขาไว้ ให้เขาไปใช้เขาก็หายเงียบ ไม่มีเงินซื้อของก็มาขอผมก็ให้ ความดีคืออะไร การที่เราทำอะไรแล้วไม่ใช่สิ่งที่ชั่ว อยู่ในศีล จิตใจบริสุทธิ์ สำหรับตัวผมเองนั้นความดีของผมคือการที่เราทำความดีอะไรก็แล้วแต่ ทำแล้วไม่ได้หวังผลตอบแทน ทำแล้วมีความสุข ที่ได้ช่วยเหลือผู้อื่น ก็แค่อยากทำเท่านั้นเอง ไม่ได้หวังเอาหน้าอะไร ช่วยแล้วก็แล้วกันไป หากผู้รับยังจำความดีที่เรามีให้แก่เขาผมก็ดีใจอยู่ลึกๆๆเสมอ เมื่อก่อนผมแสวงหาบอกได้คำเดียวคือ เงิน เงิน เงิน ตลอดเวลา ต้องได้มากๆๆ แล้วก็เจอบทเรียนครั้งสำคัญยิ่งของชีวิต ตอนนี้ผมไม่ได้เป็นเช่นคนเดิม หาเก็บไว้แค่ให้คนในครอบครัวไม่ลำบากเป็นพอ ตอนนี้ทั้งเงิน กับชีวิตของผมไม่มีความสำคัญมากนัก ความต้องการสุดท้ายของชีวิตขอให้ได้ไปอยู่ที่พระนิพพานกับพระพุทธเจ้า ลาภ ยศ สรรเสริญ เงินผมไม่ต้องการ หากไม่ติดครอบครัวตัวเงินไม่มีความสำคัญมากนัก ชีวิตในป่า เขา สงบ ที่ต้องการ หากยังมีกำลังยังช่วยเหลือผู้อื่นได้ผมก็ยังทำต่อไป อยากทำความดีให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้ ที่ผมช่วยไปผมแทบไม่ได้รับเงินกับคืนมาเลย ไม่เป็นไร แล้วก็แล้วกันไป มาพูดถึงความโกรธกัน เมื่อมีคนมาต่อว่าตัวผมแม้แต่เป็นคนในครอบครัว ผมก็ฟังแล้วเมื่อก่อนจะโกรธ ตอบโต้กลับไป แต่ปัจจุบัน ผมต้องเงียบและคิด มันไม่ใช่ บางคนท่านเชื่อไหม ไม่มีเหตุผลอะไรเลย ตอนนี้ใครจะต่อว่า เสียๆหาย โวยวาย ด่าทอ ทำให้โกรธ คดโกง ผมพูดด้วยเหตุผล สั้นๆ ผมจะฟังแต่ไม่ตอบโต้ด้วยถ้อยคำรุนแรงกลับ ท่านลองดูน่ะครับ หากมีใครมาว่าท่านรุนแรงมากๆๆปกติ ท่านทำยังไง ตอนนี้ผมทำเฉยๆไปแล้ว จริงๆก็ยังมีอารมณ์โกรธแวบแรก แล้วระงับไว้ ไม่สนใจ ปล่อยวางไป ช่างมัน หากผมตอบโต้ไปผมคงต้องชั่วตาม ทำยากเหมือนกันน่ะครับ สำหรับผมตอนแรก ผมเป็นคนโกรธง่ายหายเร็ว แต่ตอนนี้ เย็นลงมากครับ ผมยังกำหนดภาพพระอยู่เสมอแม้ตอนมีคนที่จะทำให้คนโกรธ ปล่อยวางไม่สนใจ เมื่อร้อนเจอร้อนยิ่งร้อน เมื่อร้อนเจอเย็นมันจะมีอะไร ความโกรธมันเผาพลาญทุกสิ่งให้พินาศ เดือดร้อน เสียหาย ทุกอย่างมันอยู่ที่จิตใจ รู้เท่าทันจิตใจขัดเกลาจิตใจตนเองให้ผ่องใส ปราศจากกิเลส ตอนนี้ผมใช้เมตตาบารมีระงับความโกรธ เมื่อผมมีความรักให้คนและสัตว์เหมือนรักตัวเราเอง ผมก็ไม่คิดอะไรลืมๆๆไปกับความโกรธที่เขาทำให้กับเรา

ด้วยความเคารพใน พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เทพเทวา ครูบาอาจารย์
พุทธะ แสงธรรม
พุทธะแสงทอง
พุทธะ แสงสว่าง

 

อนุโมทนาครับ รออ่านเรื่องต่อไปครับ
ผมขอพระคาถาบูชาครูบาเจ้าศรีวิชัยด้วยครับ
อยากเรียนถามอีกเรื่องครับ คุณอยู่ทางใต้ไม่ทราบว่า
เคยมีประสบการณ์เกี่ยวกับองค์หลวงปู่ทวดบ้างไหมครับ

 

สวัสดีครับผู้เจริญในธรรมทุกท่าน ....ขอตอบคุณ wangwang ขออภัยน่ะครับ ที่มาเข้าตอบช้าไปจริงๆิ ช่วงนี้ผมมีทุกข์ทางใจมาก บางครั้งเรี่ยวแรงหมด แขนขาอ่อนไปหมด บางครั้งจิตใจห่อเหี่ยว แต่ก็ไม่ทำให้ใจเสีย ผมมีพระพุทธเจ้าเป็นกำลังใจครับนึกถึงท่านเสมอ เรื่องบางเรื่องก็หนักหนา แต่ก็คิดถึงความตายเสมอพยายามนึกถึงบ่อยๆ ปล่อยวางไป คนเราเกิดมามีสุขก็ไม่นานแล้วก็มีทุกข์ รัก โลภ โกรธ หลง ปรารถไม่สมหวังก็เป็นทุกข์ เจ็บ ป่วย กำลังจะตายก็ทุกข์ กรรมกำหนดให้ต้องมาเกิดอีก มีแต่ความทุกข์ทั้งนั้นสุขไม่นาน ชาตินี้ผมขอให้ตนเองเกิดเป็นชาติสุดท้าย ท่านที่ปฏิบัติดีแล้วผมขอในท่านเจริญในธรรม ไม่รู้ทำไมผมถึงชอบน้ำมาก ผมขอเล่าเรื่องที่ผมฝันแล้วกันครับฟังสนุกๆได้ครับ วันหนึ่งเมื่อนั่งสวดมนต์ตอนดึกเสร็จผมนั่งสมาธิพักสักแล้วก็เข้านอน ก่อนนอนความปรารถผมอยากรู้ว่าอดีตผมเป็นอย่างไรบ้าง เมื่อหลับไปในฝันว่าได้อยู่ที่ทะเลแห่งหนึ่งตัวเองไม่ได้เป็นคนเป็นปลามีสัตว์ทะเลเข้ามาหาอย่างตัวทั้งเต่า ปลาต่างๆ และอีกหลายอย่างผมเรียกไม่ถูก เขามาต้อนรับผม ผมฟังภาษาที่เขาคุยรู้เรื่องในฝันผมดำผุดดำไหว้น้ำในทะเล เท่าที่จำได้เพื่อนๆปลาบอกว่ามีจ้าวแห่งปลาจะให้ผมเป็นคู่กับลูกสาวเขาผมรู้สึกแปลกๆๆ ภาพตัดไปครับผมฝันไปอีกว่าไปอยู่ในที่แห่งหนึ่งเหมือนไม่มีบนโลกมันสวยงามมากภาพที่เห็นเป็นเหมือนมีทั้งลำน้ำ ต้นไม้ สูงต่ำ มีลำน้ำทอดยาวเป็นสาย ก้อนกรวดหินสวยงามผิดปกติ ใส ผมบรรยายไม่ถูกครับ ขออภัยด้วยผมนั่งเล่นที่นั้นสักพัก มันอาจเป็นความฝันปรุงแต่งที่ผมฝันเองผมแค่อย่างบอกใครฟังเท่านั้นครับ ฟังเพลินๆน่ะครับ คุณ wangwang ครับ ผมจะส่งคาถาไปให้ครับ ส่วน ประสบการณ์หลวงปู่ทวดวัดช้างไห้ ผมยังไม่ได้สัมผัสกับท่านโดยตรงครับแต่เคารพท่านเหมือนกันครับ พูดถึงท่านแล้ววันนี้ผมไปบ้านพี่เขยเห็นภาพท่านใหญ่มากครับขนาดภาพเมตรคูณเมตรห้าสิบในกรอบสวยงามมากติดผนังวันนี้พอดีไปบ้านพี่เขาบอกว่าแม่พี่เขยไปทำบุญมาครับที่วัดเลยได้ภาพท่านมาบูชาครับ

 

บูชาหลวงปู่ทวด

หากท่านมีมะลิสีขาวๆสัก1กำมือเล็ก ถ้าไม่มีพวงดอกไม้บูชาปกติก็ได้ วันไหนๆก็ดีครับหากของท่านวันพฤหัสได้ก็ดีครับ


บทสวดบูชาหลวงปู่ทวดวัดช้างไห้

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ 3 จบ


นะโม โพธิสัตโต อาคันติมายะ อิติภะคะวา (3 จบ)


กราบนมัสการหลวงปู่ทวดวัดช้างไห้ ขอให้ปกป้องดูแลข้าพเจ้าและครอบครัว(ขอพรท่านก็ว่ากันไปครับ)


ธรรมะจากหลวงปู่ทวด

พูดมาก เสียมาก พูดน้อย เสียน้อย ไม่พูด ไม่เสีย นิ่งเสีย โพธิสัตว์
หลวงปู่ทวด วัดช้างให้ จ.ปัตตานี ท่านเป็นพระมหาเถระที่รู้จักกันทั่วประเทศ ในนาม ” หลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืด ”
คาถา บูชาท่าน คือ นะโม โพธิสัตโต อาคันติมายะ อิติภะคะวา
ชาติกาล 3 มีนาคม พ.ศ. 2125
ชาติภูมิ บ้านเลียบ ต.ดีหลวง อ.สทิงพระ จ.สงขลา
บรรพชา เมื่ออายุได้ 15 ปี
อุปสมบท เมื่ออายุ 20 ปี
มรณภาพ 6 มีนาคม พ.ศ.2225
สิริ รวมอายุได้ 99 ปี

คติธรรมคำสอน ของ หลวงปู่ทวด
ธรรมประจำใจ
พูด มาก เสียมาก พูดน้อย เสียน้อย ไม่พูด ไม่เสีย นิ่งเสีย โพธิสัตว์

ละได้ย่อมสงบ
ทุก สิ่งทุกอย่างในโลกนี้ ล้วนแต่เคลื่อนที่ไปสู่ความเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ทุกอย่างในโลกนี้ เคลื่อนไปสู่การสลายตัวทั้งสิ้น ไม่ยึด ไม่ทุกข์ ไม่สุข ละได้ย่อมสงบ

สันดาน
” ภูเขา ถูกมนุษย์ทำลายลงมาได้ แต่ สันดานของคนเราที่ นอนนิ่งอยู่ในก้นบึ้ง ซึ่งไม่เหมือนกันย่อมขัด เกลาให้ดีเหมือนกันได้ยาก

ชีวิต ทุกข์
การเกิดมาเป็นมนุษย์ ชาติหนึ่ง จะว่าประเสริฐก็ประเสริฐ จะว่าไม่ประเสริฐก็ไม่ประเสริฐ จะเห็นได้ว่า ตื่นเช้าก็มีความทุกข์ เข้าครอบงำ จะต้องล้างหน้า ล้างปาก ล้างฟัน ล้างมือ เสร็จแล้วจะต้องกินต้องถ่าย นี่คือความทุกข์แห่งกายเนื้อ เมื่อเราจะออกจากบ้าน ก็จะประสบความทุกข์ในหมู่คณะในการงาน ในสัมมาอาชีวะ การเลี้ยงตนชอบ นี่คือ ความทุกข์ในการแสวงหาปัจจัย

บรรเทาทุกข์
การ ที่เราจะไม่ต้องทุกข์มากนั้น เราจะต้องรู้ว่า เรานี้จะต้องไม่เอาชีวิตไปฝากสังคม เราต้องเป็นตัวของเราเองและเราจะต้องวินิจฉัย ในเหตุการณ์ที่จะเข้ามาเกี่ยวข้อง กับตัวเราว่า สิ่งใดเราควรทำ สิ่งใดไม่ควรทำ

ยากกว่า การเกิด
ในการที่เราเกิดมา ชีวิตแห่งการเกิดนั้นง่าย แต่ชีวิตแห่งการอยู่นั้นสิยาก เราจะทำอย่างไรให้อยู่ได้อย่างสุขสบาย

ไม่สิ้นสุด
แม่น้ำทะเล และมหาสมุทร ไม่มีที่สิ้นสุดของน้ำ ฉันใด กิเลส ตัณหาของมนุษย์ก็ย่อมไม่มีที่สิ้นสุด ฉันนั้น

ยึดจึงเดือดร้อน
ทุก วันนี้ เกิดความทุกข์ ความเดือดร้อน ก็เพราะมนุษย์ ไปยึดโนน่ ยึดนี่ ยึดพวกยึดพ้อง ยึดหมู่ยึด คณะ ยึดประเทศเป็นสรณะ โดยไม่ คำนึงถึงธรรม สากลจักรวาลโลกมนุษย์นี้ ทุกคนมี กรรมจึงเกิดมาเป็นสัตว์โลก สัตว์โลกทุกคนต้องใช้กรรมตามวาระ ตามกรรม ถ้าทุกคนยึดถือเป็นอารมณ์ ก็จะเกิดการเข่นฆ่ากัน เกิดการฆ่าฟันกัน เพราะอารมณ์แห่งการยึดถือ อายตนะ ฉะนั้น ต้องพิจารณาให้ถ่องแท้ว่า สิ่งใด ทำแล้ว สัตว์โลกมีความสุข สิ่งนั้นควรทำ นี่คือ หลักความจริงของธรรมะ

อยู่ให้สบาย
ใน ภาวะแห่งการที่จะอยู่อย่างสบายนั้น เราต้องอยู่กัน อย่างไม่ยึด อยู่กัน อย่างไม่ยินดี อยู่กันอย่างไม่ยินร้าย
อยู่กันอย่างพยายามให้จิตวิญญาณของนามธรรม นั้นเหนืออารมณ์ เหนือคำสรรเสริญ เหนือนินทา เหนือความผิดหวัง เหนือความสำเร็จ เหนือรัก เหนือชัง

ธรรมารมณ์
การอยู่ อย่างมีธรรมารมณ์คือ การอยู่เหนือความรู้สึกทั้งปวง อยู่อย่างรู้หน้าที่การเป็นคน และรู้หน้าที่ใน การงาน คือรู้ว่าสิ่งที่เราทำนั้น เป็นสิ่งที่เราต้องทำ ไม่ใช่ทำเพื่อหวังผลตอบแทน เพราะถ้าเราทำงานเพื่อหวังผลตอบแทนต่างๆแล้ว ถ้าสิ่งต่างๆไม่สัมฤทธิ์ผลตามความหวัง นั้น เราย่อมเกิดความโทมนัส เสียใจน้อยใจ เป็นทุกข์

กรรม
ถ้าเรา มีชีวิตอยู่อย่างที่ว่า เกิดเพราะกรรม อยู่เพราะกรรม ทำเพราะกรรม ตายเพราะกรรม แล้ว ชีวิตการเป็นมนุษย์ย่อมมีความภิรมย์ มีความรื่นเริง

มารยาทของผู้เป็นใหญ่
” ผู้ใหญ่ไม่ใช่อยู่ที่เกิดก่อน ผู้ดีไม่ใช่อยู่ที่เรียนสูง “ มารยาท จรรยาของการเป็นผู้ใหญ่ ก็คือต้องสุขุมรอบคอบ และไม่ยึดติดเสียงเป็นหลัก คือ ต้องไม่หวั่นไหวกับคำนินทาและสรรเสริญ

โลกิยะหรือโลกุตระ
คน ที่เดินทางโลกุตระ ย่อมไปดีทางโลกิยะไม่ได้
คน ที่เดินทางโลกิยะย่อมสำเร็จทางโลกุตระได้ยาก เพราะอะไร ?
ถ้าคนหนึ่งสำเร็จได้ทั้งโลกิยะ และโลกุตระง่ายแล้ว ทำไม องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธโคดม ต้องสละราชบัลลังก์แห่งจักรพรรดิไปเป็นธรรมราชาเล่า ถ้าเป็นไปได้ พระองค์เป็นมหาจักรพรรดิพร้อมทั้งธรรมราชา ไม่ดีหรือ? แต่มันเป็นไปไม่ได้ เพราะโลกของโลกิยะและโลกุตระเดินคู่ขนานกัน เราต้องตัดสินใจ ต้อง มีความเด็ดเดี่ยวและกล้าหาญในการที่จะเลือกทางใดทางหนึ่ง

ศิษย์แท้
พิจารณา กาย ในกาย พิจารณาธรรม ในธรรม พิจารณาวิญญาณ ใน วิญญาณ นั่นแหละ คือ สานุศิษย์อันแท้จริงของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

รู้ซึ้ง
ทุกอย่างจะต้องมี เหตุ เมื่อมีเหตุจึงจะมีผล ผลนั้นเกิดจากเหตุ เราได้วินิจฉัยข้อนี้แล้ว เราจึงรู้ซึ้งถึงพุทธศาสนา

ใจสำคัญ
การทำบุญนั้น จะต้องทำด้วยจิตใจบริสุทธิ์ จะต้องทำด้วยความศรัทธา ผลสะท้อนมันจะเกิดขึ้น เกินความคาดหมาย

หยุดพิจารณา
คนเรานี้ ถ้าไม่มีอะไรทำอยู่ในที่วิเวกคนเดียว จิตมันจะฟุ้งซ่าน และถ้า ภาวะนั้นตนไม่ปล่อยให้จิตฟุ้งซ่านไปเรื่อยๆ คือ หยุดพิจารณา แล้วค้น สัจจะของ ศีล สมาธิ ปัญญา ย่อมที่จะค้นหาสัจจะในธรรมะได้

บริจาค
ทำบุญ สังฆทานเป็นจาคะ จาคะเป็นการบริจาคโภคทรัพย์ภายนอก การสวดมนต์เป็นการภาวนา การภาวนาเป็นการบริจาคภายใน เพราะฉะนั้น ถ้านับในด้านทิพย์อำนาจ การบริจาค ภายในย่อมได้กุศล มากว่า การบริจาคภายนอก นี่คือเรื่องของนามธรรม

ทำด้วยใจสงบ
เรา จะทำบุญก็ดี เราจะทำอะไรก็ดี จงทำด้วยความสงบ อย่าทำด้วยอารมณ์แห่งความร้อน เพราะการทำด้วยอารมณ์ร้อนนั้น มันจะพาเราไปสู่หายนะ เมื่อเกิดอารมณ์ร้อน เราจะทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง จงอย่าทำ นั่งให้จิตใจมันสบายเสียก่อน เมื่อจิตใจสบายแล้ว ปัญญาก็เกิด เมื่อเกิดปัญญาแล้ว จะทำสิ่งใดก็เป็นไปโดยความสะดวก

มีสติพร้อม
จะทำสิ่งใดก็ตาม เราต้องมีสติพร้อม คือ อย่าให้มีโทสะ อย่าให้อารมณ์เข้ามาควบคุมสติ อย่า ให้เรื่องส่วนตัวและขาดเหตุผลมาอยู่เหนือความจริง

เตือนมนุษย์
มนุษย์ผู้ใด เห็นแก่งานส่วนตัว มนุษย์ผู้นั้น จะไม่มีงานทำในไม่ช้า
มนุษย์ผู้ใด เห็นแก่ทรัพย์ส่วนตัว มนุษย์ผู้นั้น จะไม่มีทรัพย์ครองในไม่ช้า
มนุษย์ผู้ใด เห็นแก่นอนมาก มนุษย์ผู้นั้น จะไม่ได้นอนในไม่ช้า

พิจารณาตัวเอง
คืนหนึ่ง ก็ดี วันหนึ่งก็ดี ควรให้มีเวลาว่างสัก 5 นาที หรือ 10 นาที ไม่ติดต่อกับใคร ให้นั่งเฉยๆ คิดถึงเหตุการณ์ที่เราทำไปแต่ละวันๆ ว่าที่เราทำไปนั้นเป็นอย่างไร คือให้ปลีกตัว มีเวลาเป็นของตัวเอง บ้าง คิดเอาแต่เรื่องของตัว อย่าไปคิดเรื่องของคนอื่น เพราะมนุษย์ เราส่วนมากทุกวันนี้ มักเอาแต่เรื่องของคนอื่นมาคิด ไม่ค่อยคิดเรื่องของตัวเอง

คัดลอกจากหนังสือ เรียนธรรมะบูชาพระสุปฏิปันโน
เล่มของหลวงปู่ทวดขอให้ทุกท่านเจริญในธรรม


วันนี้ผมง่วงนอนแล้วผมไปสวดมนต์ก่อนครับ
​

 

[FONT=&quot]ตอนนี้ก็ดึกแล้วครับจะเที่ยงคืนพรุ่งนี้ก็จะเป็นวันพระครับ[/FONT]....[FONT=&quot]ผมนึกอะไรขึ้นมาได้ยังติดค้างเรื่องเล่าอีกหนึ่งเรื่องครับ[/FONT]. [FONT=&quot]ผมขอเรียกว่าเรื่องพ่อมหาเศรษฐี[/FONT][FONT=&quot]น่ะ[/FONT] [FONT=&quot]ครับ[/FONT] [FONT=&quot]จะเป็นอะไรก็แล้วแต่ตามความคิดผมและครูบาอาจารย์ท่านบอกกล่าวมาครับ.[/FONT] [FONT=&quot]เมื่อช่วงเวลามาบรรจบอีกรอบเวลาตอนประมาณนี้ล่ะครับเมื่อปีสองปีก่อน.[/FONT] [FONT=&quot]ตอนเกือบเที่ยงคืนผมปิดบ้านเสร็จผมเข้าไปในตัวบ้านกลางบ้านครับหน้าบ้านก็เป็นหน้าร้านครับ กลางบ้านกับหน้าบ้านมีประตูเหล็ก[/FONT][FONT=&quot]เหล็กติดมุงลวดธรรมดามองเห็นด้านหน้าบ้านปกติครับ ในตัวกลางบ้านผมเปิดไฟสลัวๆครับ[/FONT] [FONT=&quot]ทันใดนั้นผมมองออกไปหน้าประตูเหล็กติดมุงลวดกลางบ้าน[/FONT] [FONT=&quot]ท่านเคยเห็นอะไรแล้วต้องอ้าปากหวอไหม วันนั้นผมเป็นเช่นนั้นด้วยครับ[/FONT] [FONT=&quot]ผมมองไปที่พื้นครับสิ่งที่เห็นเป็นคางคกหรือกบผมไม่ทราบแต่ว่าใหญ่มากๆ[/FONT] [FONT=&quot]ตั้งแต่ผมเกิดมาโคตรกบคางคกผมก็เคยเห็นครับแต่ว่านี้ต้องเป็นโคตรของโคตรกบ[/FONT] [FONT=&quot]คางคกครับผม[/FONT] [FONT=&quot]ตัวขนาดประมาณไม้บรรทัดครับ อ้วนประมาณ[/FONT]7-8[FONT=&quot]นิ้วได้ครับดูเหมือนเต่าขนาดย่อมๆๆครับผมว่า[/FONT] [FONT=&quot]ผมตกใจครับก้มลงไปมองใกล้ๆมัน มันมองยังผมครับ[/FONT] [FONT=&quot]ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเห็นเลยครับใหญ่มากๆขนาดนี้[/FONT] [FONT=&quot]ผมนึกว่้าตัวเองตาฝาดเรียกแม่ผมมาดูแม่ผมตกกะใจมากเช่นกันเรียกผมให้เปิดไฟ[/FONT] [FONT=&quot]ข้างนอก มันอยู่ในบริเวณบ้านนี้แหละครับ เมื่อผมเอื้อมมือไปเปิดไฟบริเวณหน้าบ้าน[/FONT] [FONT=&quot]กบหรือคางคกตัวใหญ่ๆหายไปเฉยเลยครับ ผมนับ[/FONT]1[FONT=&quot]ยังไม่ถึงห้าเลยครับ[/FONT] [FONT=&quot]โคตรๆกบกบไปซะแล้ว แม่ว่า[/FONT] [FONT=&quot]สงสัยไปแอบข้างๆหลังโต๊ะ[/FONT] [FONT=&quot]ผมเดินหาทั่วบ้านไม่เจอแม้แต่ร่องรอยเดินแม้แต่น้อยครับ[/FONT] [FONT=&quot]ผมมาคุยกับแม่ว่าเราคงตาฝาดไป แต่ว่าผมเห็นชัดเจนเพราะตัวใหญ่มากครับ[/FONT] [FONT=&quot]มันจะเป็นไปได้อย่างไรที่จะหายไปได้เป็นไปไม่ได้เลย ผมจึงเดินหาอีกรอบก็ไม่เจอ[/FONT] [FONT=&quot]ผมนั่งคุยกับแม่สงสัยโคตรกบคงอยากมาเดินเล่ในบ้านผมครับ........เดี๋ยวมาเล่าต่อครับดึกมาก[/FONT] [FONT=&quot]แล้วไปสวดมนต์ก่อนครับ[/FONT]

[FONT=&quot]พุทธะ [/FONT][FONT=&quot]แสงธรรม[/FONT]
[FONT=&quot]พุทธะ[/FONT][FONT=&quot] แสงทอง[/FONT]
[FONT=&quot]พุทธะ [/FONT][FONT=&quot]แสงสว่าง[/FONT]

[FONT=&quot]กราบนมัสการ พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกพระองค์ พระอรหันต์ทุกพระองค์ ครูบาอาจารย์ของข้าพพระเจ้า มหาเทพ มหาเทวามหาเทวีทุกพระองค์ ด้วยเศียรเกล้า ด้วยความเคารพน้อบน้อมอย่างยิ่ง ขอให้มีสติ สมาธิ ปัญญาญาณ ทุกๆๆลมหายใจที่ข้าพเจ้ายังมีชีวิตอยู่ขอให้ภาพของพระพุทธเจ้าท่านปรากฏอยู่ในใจข้าพเจ้าเสมอ สว่างไสวในใจข้าพพระพุทธเจ้าเสมอ ขอให้ถึงพระนิพพานในชาตินี้ด้วยเทอญ ธรรมอันใดที่พระพุทธเจ้าท่านได้ตรัสรู้แล้ว ธรรมอันนั้น ขอให้ข้าพเจ้ารู้แจ้งเห็นจริงตามท่านด้วยเทอญ. กราบนมัสการท่านทุกองค์[/FONT]

 

วันนี้เวียนมาบรรจบเป็นวันพระอีกหน. ขอเล่าเรื่องต่อจากวันก่อนน่ะครับ .....เมื่อผมเดินหาโคตรกบไม่เจอผมก็เดินไปห้องพระไหว้พระ ทำสมาธิก่อนนอนครับจากนั่นก็หลับไปครับ เมื่อหลับไปแล้วฝันไปว่าเดินอยู่ในบ้านตนเองครับ ตัวกระผมเดินเข้าไปที่ห้องพระ นั่งที่ประจำที่สวดมนต์แต่ว่าสิ่งที่ผมเห็นที่ประตูคือ ไม่รู้ว่าจะบอกท่านๆๆยังไงครับ ปกติประตูนอนพระเปิดตั้งไว้สิ่งที่ผมเห็นในฝันน่ะครับ คือเป็นเหมือนกับพญาเต่าตัวสูงเท่าประตู ยืนอยู่2ท่านในฝันผมคิดไปเองว่าคงเป็นชาย1หญิง1มั้งครับแกเดินเข้ามาหาครับ หน้าตายิ้มๆๆครับทั้งสองเลย สูงเท่าประตูห้องพระเดินเข้ามาหาผมครับทั้งสองยิ้มแล้วพูดว่าขอมาอยู่ด้วยครับ ผมตกใจครับแต่ตอบไปว่าได้ครับ ให้เรียกแกว่าพ่อมหาเศรษฐีครับ เมื่อผมตื่นตอนเช้าผมจำเรื่องนี้ได้ไม่ลืม ผมเลยตั้งรูปท่านไว้บูชา2ท่าน ท่านให้คาถามาครับผมไม่ได้บอกใครเลยครับ จากนั้นไม่กี่วันผมก็ได้เงินก้อนใหญ่ครับ อาจเป็นการประจวบเหมาะครับแต่ผมก็ยังทำตนปกติครับ ไม่ประมาท แต่ไม่รู้ทำไมทุกๆๆครั้งที่ผมจะได้เงินก้อนใหญ่จะมาให้เห็นบ้างหรือจะมาเป็นโคตรกบตัวเล็กกว่าเดิมแต่มาให้เห็นครับ ที่ๆไม่น่ะจะมีแต่มาได้ยังไง แต่ก่อนตอนเด็กๆผมไม่ชอบพวกกบ คางคกแต่เดี๋ยวมีบ้างทีในบ้านมีตลอด ห้องน้ำก็มีแต่ตัวไม่ใหญ่ผมไม่เคยไล่ไปคิดว่าดีมาช่วยกินยุงให้ ทุกครั้งที่มีเรื่องจะได้ทรัพย์จะมาให้เห็นบ้างผมบูชาในอ่างตั้งอยู่ที่หิ้งพระมีอยู่วันหนึ่งผมไม่อยู่บ้านครับไปต่างจังหวัดห้องพระปิดล็อคไว้ผมฝากกุญแจไว้กับแม่ อ่างที่ผมบูชาพ่อมหเศรษฐีแกจะตัวใหญ่ๆหนักๆ2ท่าน หนักถึงต้องจมในน้ำ แต่ว่าผมขอให้เพื่อนมาที่บ้านตอนที่ผมไม่อยู่เพื่อล้างแทงค์น้ำที่บ้านมันต้องเปิดประตูห้องพระก่อนจะไปล้างแทงค์น้ำซึ่งอยู่ข้างนอกที่บ้านตอนนั้น แม่ผมอยู่บ้านเพียงลำพัง แกไม่ได้ขึ้นไปที่ห้องพระเลยครับ เมื่อเพื่อนผมเข้าไปที่ห้องพระเพื่อนผมเขาไปกับแฟนเขา โทรมาหาผมด้วยครับประหลาดใจว่าทำไมเหมือนแกเห็นพ่อมหาเศรษฐีผม กลับหัวเอง เขาตกใจรีบเขาไปกราบที่บริเวณอ่างนั้นแล้วจึงโทรมาหาผมแต่ผมก็พูดบอกเพื่อนไปว่าจะเป็นไปได้อย่างไรในเมื่อหนักมากขนาดนั้นนึกว่าเพื่อนออำเลยคุยกับแฟนเขาก็บอกว่าเห็นกลับหัวจริงๆ ผมว่าคงมีใครแกล้ง เลยว่าเดี๋ยวกลับจากต่างจังหวัดจะไปดูเอง เพื่อนผมคนนี้บวชหลายพรรษาจริงๆๆไม่น่ามุสาผมคิดแต่ว่าเมื่อกับมาจากต่างจังหวัดผมเข้าไปกราบพระที่ห้องพระตรวจดูก็ปกติโทรไปคุยกับเพื่อนๆบอกว่ากลับหัวจริงๆตัวเขาเองไม่กล้าไปกลับให้หรอก ผมก็งงๆตัวผมเองเห็นอยู่เหมือนเดิมปกติเลยไม่มีการกลับหัวแต่อย่างใด คงไม่มีอะไรหรอกเพื่อนผมคงตาฝาดไปเอง ....เดี๋ยวค่อยเล่าต่อครับง่วงแล้ว


พุทธะ [FONT=&quot]แสงธรรม[/FONT]
[FONT=&quot]พุทธะ[/FONT][FONT=&quot] แสงทอง[/FONT]
[FONT=&quot]พุทธะ [/FONT][FONT=&quot]แสงสว่าง[/FONT]


กราบนมัสการ พระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า พระอรหันต์ ครูบาอาจารย์ และมหาเทพมหาเทวาทุกพระองค์ ด้วยความเคารพอย่างสูงสุด <!-- google_ad_section_end -->

ขอให้ถึงนิพพานด้วยเทอญ

 

ผมขอเล่าเรื่องเมื่อไม่กี่วันก่อนครับ... เมื่อช่วงเช้าผมสวดมนต์ก่อนทำสมาธิผมสวด คาถา นมัสการพระอะระหันต์ ๘ ทิศ เมื่อสวดเสร็จจบ ทำสมาธิ จนจิตสงบ ไม่นาน มันแปลกๆครับเพิ่งเกิดกับผมครั้งแรกครับ มันเป็นแสงสว่างผมกะขนาดไม่ถูกครับ เป็นแสงพุ่งเข้าตาขณะทำสมาธิ แสงสว่างจ้าๆ สักพักหายไปครับ ผมก็นั่งสมาธิเรื่อยๆ สักพักก็ออกจากสมาธิทำธุระส่วนตัวเพิ่งเป็นเมื่อไม่กี่วัน แปลกใจเหมือนกันครับแต่ไม่ทราบว่าเป็นอะไร วันนี้ผมมีสติระลึกรู้ทั่วตัวทั้งวันครับดีจริงๆ ....ดึกแล้วผมไปนอนก่อนครับ

ทำให้ชิน

 

ดิฉันมีความศรัทธา หลวงปู่แหวนมาก ปี ประมาณ 2520 ดิฉันอยากไปกราบหลวงปู่อธิฐานจิตขอได้พบหลวงปู่สักครั้งก็ได้พบครั้งเดียวจริงๆ ปี2524 ดิฉันอยากเป็นข้าราชการครูมากดิฉันตั้งจิตอธิฐานขอหลวงปู่แหวนช่วยให้สอบได้ ดิฉันก็สอบได้เป็นข้าราชการครู จนจะใกล้เกษียณแล้วคะ และอยากได้เกศาหลวงปู่ก็มีคนเอามาให้ และก็แบ่งปันคนอื่นๆไปมากมายหลายคนคะ อยากได้จีวรของท่านก็มีคนแบ่งปันให้ได้ อยากได้รูปหล่อองค์รอยเล็กๆก้ได้ อยากได้พระธาตุของหลวงปู่ก็ได้ อยากได้อะไรของหลวงปู่แหวนดิฉันอธิฐานจิตถึงหลวงปู่แหวนดิฉันได้ทุกอย่างทุกวันนี้พอแล้วคะ ขอให้หลวงปู่ช่วยให้ดิฉันมีปัญญาญาณสูงสุดเฉพาะตน เจริญรอยตามหลวงปู่คะหลวงปู่แหวนท่านมีความเมตตามากจริงๆขอให้ศรัทธา และปฏิบัติธรรมตามคำสอนของพระพุทธเจ้าและของหลวงปู่จริงๆ ท่านจะได้รับความเมตตาจากหลวงปู่แหวนแน่นอนคะบุญรักษาคะ

 

ขอโมทนากับกระทู้ข้างบนด้วยครับ

วันนี้เป็นวันออกพรรษา . ไม่ว่าจะเป็นวันพระหรือวันปกติการปฎิบัติของกระผมก็ไม่ย่นหย่อนต้องมีทำสมาธิสวดมนต์หรือภาวนาอยู่เป็นปกติ วันนี้นั่งสมาธิได้นานกว่าปกติหน่อย มีสติ รู้เป็นอย่างดี พยายามใช้ปัญญาพิจารณาธรรมะของพระพุทธองค์เสมอและทั้งเรื่องหน้าที่การงานด้วย รู้ลมหายใจเข้าออก เดี๋ยวนี้ผมจะบอกตนเองเสมอว่าจะไม่ประมาทในชีวิตและความดีชั่วที่ได้ทำลงไป พยายามทำบารมีให้เต็มทุกบารมีทั้ง หากเป็นไปได้ ผมชอบคิดไว้ว่าหากผมตายวันนี้สิ่งที่ผมยังไม่ได้ทำมีอะไร สั่งบอกแม่พี่น้องไว้ข้าวของเรามีอะไรเก็บที่ไหน ตายไปเอาอะไรไปไม่ได้ ผมจะแบ่งเงินส่วนหนึ่งของผมทั้งหมดทำบุญที่เหลือให้ครอบครัว สิ่งที่ต้องมีอิทธิบาท4และมีความวิริยะกับใช้ปัญญาพิจารณาธรรมะการตัดกิเลสให้หมดสิ้น มันยากมากแต่ก็พยายามทำ และเจริญภาวนา พระธรรมของพระพุทธเจ้ามี84000พระธรรมขันธ์ แต่ธรรมจะทำให้ตัดหรือพิจารณาให้เห็นเครื่องเศร้าหมองในใจมีหยิบมือเดียวบ้างทีแค่คิดว่าไม่ทำชั่วทั้งปวงทำความดีให้เต็มก็เพียงพอ เห็นทุกสิ่งทุกอย่างในโลกไม่มีความเที่ยงแท้แน่นอน ความเที่ยงแท้แน่นอนในโลกนี้คืออะไร คือไม่มีอะไรที่มีความเที่ยงแท้ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เราไม่มีในร่างกาย ร่างกายไม่มีในเรา ขันธ์5ไม่มีในเรา เราไม่มีในขันธ์5 ไม่เมาในร่างกายผู้อื่น ผมจะพยายามไม่นำเรื่องราวตนเองบางเรื่องที่เห็นว่าโอ้อวดเกินไปมาลง. ขอเล่าอีกเรื่องให้ท่านคิดว่าผมฝันไปครับเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมาเมื่อไหว้พระสวดมนต์ผมนั่งสมาธิเสร็จและได้นอนสมาธิอีกแต่ๆยังไม่หลับครับ ภาพที่ปรากฏตัวเองลุกขึ้นยืนครับมันเหมือนออกมาจากร่างแต่ว่าผมก้าวเท้าเหยียบไปในอากาศเดินก้าวไปที่ละขั้นๆในอากาศครับ เหมือนเดินไปในอากาศค่อยๆสูงขึ้นๆจนถึงบนฟ้าครับ สักพักผมก็ลืมตาทันที สติมีอยู่ไม่ได้หลับ แปลกดีครับ คิดว่าฟังผมเล่านิยายแล้วกันครับ. ขอ งดเล่า มาเล่านานๆครั้งดีกว่าครับ เอาเวลาไปปฏิบัติธรรมดีกว่าครับ ขอให้เพื่อนๆเจริญภาวนา มีศีล สติ สมาธิ ปัญญา เห็นธรรมของพระพุทธองค์ด้วยเทอญ.


พุทธะ [FONT=&quot]แสงธรรม[/FONT]
[FONT=&quot]พุทธะ[/FONT][FONT=&quot] แสงทอง[/FONT]
[FONT=&quot]พุทธะ [/FONT][FONT=&quot]แสงสว่าง[/FONT]


กราบนมัสการ พระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า พระอรหันต์ ครูบาอาจารย์ และมหาเทพมหาเทวาทุกพระองค์ ด้วยความเคารพอย่างสูงสุด <!-- google_ad_section_end -->

ขอให้ถึงนิพพานด้วยเทอญ<!-- google_ad_section_end -->