โดนขังวิญญาณ

ท่านจิโปครับ...เวลาเรานึกว่าจงเกิดแสงสว่าง ตรงนั้นตรงนี้...แล้วมันก็รู้สึกเย็นๆบริเวณที่กำหนด เหมือนคล้ายๆว่าจะมีแสงสว่างเย็นๆเกิดขึ้นตรงนั้นจริงๆ อาการเย็นๆนั้นคือ แสงสว่างเกิดขึ้นแล้วใช่หรือไม่

 

มันเกิดแล้วตามที่จิตคิดครับ ความแรงค่อยของจุดที่กำหนดจะเป็นไปตามกำลัง
จิต บางท่านที่เจ็บคอเผาคอตัวเองคิดว่าจะเผาโรคภัยแต่เผาซะจนหลอดเลือด
ตัวเองใหม้ไปก็มีเพราะมองทางทิพย์ไม่เห็น ฉะนั้นให้ระวังเมื่อจะกำหนดอะไร
ในกายเรานะครับ

 

ครับท่านจิโป แต่บางทีผมก็ต้องเสี่ยงมั่งแหล่ะครับ เพราะถ้าปล่อยให้ผิดปรกติมากเกินไป ผมจะทำงานไม่ได้เลย และจะส่งผลเสียกับผู้อื่นได้

 

สบายดีจ้ะตัว หลังจากป่วยจนใจหาย กลับมาลั้ลลาได้แล้ว หายไปนานเลยนะ

 

ถ้าเห็นคงไม่มีปัญหาหรอกครับ ฮี่ ๆ ท่านใดพิเรน ๆ กำหนดใส่ร่างกายตัวเองก็ระวัง ๆ หน่อยนะครับ

 

นอน ไม่หลับ สวดภาวนา นั่งสมาธิ แล้วอยู่ ก็รุ้สึกอุ่นๆหรือไงบอกไม่ถูกเหมือนมีใครมาเบียดจากด้านซ้าย ก็นึั่งต่อไปความรุ้สึกก็ถูกเบียดเข้ามาทีละนิดจากหัวเขา เข้ามาที่แขนซ้าย หน้าซ้ายเหมือนเอาแก้มชน สักพักหายใจติตๆขัด เข้ามาครึ่งซ้ายทั้งซีก ก็บอกตัวเองว่าเอาวะอะไรจะเกิดก็ต้องเกิดปล่อยไปเรื่อยๆจนเข้ามาเหลือแต่แขนขวา กับ สมองซีกบนซายที่ยังเบียดเข้ามาไม่หมด พอเหมือนรุ้สึกว่าเข้ามาหมด เหมือนกับว่าเรามีพลังอะไรบางอย่างที่บอกไม่ถูกเพิ่มขึ้น แต่ก็นั่ง สมาธิได้ไม่นาน นอนก็นอนไม่หลับซะงั้น

 

ท้าวเวสสภู คือใครครับ ท่านเกี่ยวข้องอะไรกับท้าวเวสสุวรรณ

 

สวัสดีค่ะพี่จิโป ท่านเจ้าของกระทู้ และพี่ๆทุกท่าน
วันก่อนนั่งสมาธิ ตอนแรกพอหลับตาก็เหมือนจะเห็นใครบางคนเลยทำให้กลัว
แต่พอฝืนไปสักพักก็ดีขึ้น ไม่เห็นหน้าแล้ว(หรือเพราะว่าพอหลับตาก็กลัวไปเองไม่ทราบ)
นั่งไปสักพักปวดขาก็ภาวนาปวดขาหนอๆๆ จนก็หายไป แต่วันนี้แปลกค่ะ พอนั่งไปสักพักรู้สึกเหมือนรับรู้จังหวะการเต้นของหัวใจตัวเอง ตึ๊กๆๆ จนรู้สึกสะเทือนไปทั้งตัว สักพักก็รุ้สึกสว่างๆ เบาๆ แบบนี้ปฏิบัติไปถูกทางหรือเปล่าคะ
และควรทำอย่างไรต่อไปคะ รบกวนพี่ๆชี้แนะด้วยค่ะ ยอมรับว่าช่วงนี้เกเรค่ะ ใจเป็นทุกข์เลยไม่อยากทำอะไรค่ะ แต่จะตั้งใจและขยันกว่านี้ค่ะ

 

ท้าวอะไรนี่ต้องถามอากูเกิล ส่วนการนั่งที่เป็นยังงั้นให้นั่งใหม่ กำหนดเห็นกายเรา
ที่นั่งอยู่พรั่งพร้อมด้วยสภาวะภายนอกรอบข้าง แล้วกำหนดให้ร่างเราหายไปกลาย
เป็นสภาพภายนอกที่ตรงกลางเป็นเหมือนแม่พิมพ์อะไรซักอย่าง เป็นโพรงว่าง
รูปคนนั่งสมาธิ สิ่งที่จะมาทับมาแทรกจะทำไม่ได้ เราก็จะกลับมาเป็นปกติครับ
ลองนั่งดูอีกครั้งไม่นานซักสิบนาที

เวลาโดนทีหลังกำหนดความว่างแบบนี้ได้เลยครับ อย่าเอาัตัวตนเราไปฝืนตาย
เป็นตายมันก็จะตายฟรีๆครับ ท่านว่าให้ละตัวตนไม่ใช่ให้เอาตัวตนไปสู้ ที่ผม
แนะนำคือละเลยจนว่างเปล่าครับ พอสภาวะที่แทรกหายไปถ้ามองเห็นหรือไม่รู้
สึกสัมผัสได้ถ้าไม่เห็น ก็ค่อยกลับมาที่เก่า เห็นตัวเราเหมือนเดิมทำสมาธิของ
เราต่อไปตามสายการปฏิบัติครับ

 

สวัสดีค่ะ พี่jets-one เพิ่งเคยเห็นรูปท่านวันนี้เอง
ปกติเคยได้ยินแต่ชื่อก็รุ้สึกเคารพท่าน แต่วันนี้เห็นท่านแล้ว
ไม่ทราบว่าเป็นอะไร ใจรู้สึกกลัวท่านซะได้

 

ถูกครับถ้าได้ยินเสียงหัวใจเต้นดังมากเท่าไหร่ยิ่งดีมาก อย่าสนใจกับแสงรึสัม
ผัสอย่างอื่นเพราะจะทำให้เสียงหัวใจหายไป สนใจแต่เสียงอย่างเดียวแล้วใช้
สตินิดหน่อยก็พอแบ่งมาดูอารมณ์ของเรา ก็ตามเดิมถ้าแบ่งมามากก็ไม่ได้ยิน
แบ่งมาน้อยได้ยินหัวใจเต้นแต่ไม่เสพรู้อารมณ์ในขณะนั้น ต้องหัดสังเกตุแบบนี้
การปวดการเมื่อยมันเรื่องธรรมดาครับสิ่งที่เราใช้ทำมาหากินและปฏิบัติธรรม
อันคือร่างกายเราซักวันนึงก็หมดอายุก็ต้องละทิ้งไป แต่ปิติและสุขตลอดจน
บุญกุศลของเรานั้นจะยังคงอยู่ต่อไป ปฏิบัติไปเรื่อยๆเถอะครับ

 

ค่ะพอเริ่มเห็นแสงสว่าง ก็มัวจ้องมองแสงสว่าง แล้วก็เสียงการเต้นของหัวใจหายไป

 

พี่จิโปคะ ประมาณปีที่แล้วหนูจะฝันแปลกๆว่ามีวิญญาณดวงหนึ่ง ซึ่งเรารับรู้ว่าเป็นผู้หญิง
เธอพยายามที่จะทำร้าย ติดตามเราไปทุกที่ในความฝัน เธอโกรธไม่พอใจอย่างมาก
แต่ไม่ทราบว่าเพราะอะไร ฝันอย่างนี้อยู่หลายครั้งค่ะ เปลี่ยนสถานที่เปลี่ยนเหตุการณ์เปลี่ยนยุคสมัย
แต่ในฝันรับรู้ว่าคือเธอคนเดิม จนปัจจุบันนี้ ใส่ตะกรุดอยู่ตลอดถ้าลืมใส่สักสองสามวัน
ก็จะฝันน่ากลัวๆอีกจนไม่อยากจะนอน ไม่ทราบว่าเป็นเพราะคิดไปเองหรือว่ามีเธอผู้นี้จริงๆคะ
แล้วเป็นเพราะเหตุใด และควรทำเช่นไรคะ รบกวนพี่จิโปแนะนำเด็กตาดำๆสักนิดนะคะ
เพราะว่าเป็นเรื่องที่สงสัยอยู่ตลอด เมื่อก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้เลยค่ะ

 

คุณจิโป ศิลามณี ส่งอีแมวไปหา กรุณาเปิดดูด้วยนะคะ

 

ขออนุโมทนากับนักปฏิบัติทุกท่านนะครับ
พยามยามจะนั่งและกำหนดแสงเหมือนที่ท่านจิโปว่า แต่พอกำหนดจิตมันกลับเกิดการหน่วงที่กึ่งกลางหน้าผาก นั่งเป็นชั่วโมงก็จะหน่วงๆหนักอยู่ยังงั้น ไม่รู้สึกปวดหัว กลับเบาสบายดีซะงั้น บางทีเสียงหัวใจเต้นมันก็ดังแว่วมาให้ได้ยิน ถ้าอยากจะฟัง กรณียังงี้ ควรจับอารมณ์ไปต่อยังไงดีครับ แสงก็ไม่มาให้เห็นซ่ำ......

 

ว๊าว คุณกาโม่ เก่งนะนี่.. ของ ศิลามณี นะ ก็ได้ยินเสียงหัวใจเต้นเหมือนกันคะ แต่ต้องตามใจเขา..คล้ายกับถ้าจะได้ยินจะได้ยินเอง เรียกมาไม่ได้แบบคุณกาโม่ ศิลามณี..กำลังฝึกธรรมกายอยู่ ตอนที่ฝึกนี่นะ ได้ยินทั้งเสียงหัวใจ แล้วก็เห็นหน้าหลวงพ่อสด กับลูกแก้วอยู่ข้างหน้า ในมโนภาพ..คิกๆๆคักๆๆ ศิลามณี ยังฝึกไม่ไปไหนเลยคะ .. เพราะยังไม่ได้ตั้งใจอย่างจริงจัง

 

โหย..โย่.....ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ.... เสียงหัวใจเขามาเองเพียงแต่ผมไม่ค่อยได้ตั้งใจฟังเองครับ .....เพราะว่าถ้าฟังจะรูสึว่า ตัวเองจะหมุนๆ โยกไปโยกมา ก็เลยไม่กำหนดอะไรปล่อยๆ ไป มานั่งเฝ้าประตูทางเข้าออกสบายกว่า อิอิ....และที่ฝึกธรรมกายอยู่ อนุโมทนาด้วย ขอให้ก้าวหน้ายิ่งขึ้นไปนะครับ ผมเคยฝึกครับ แต่ไปไม่เป็น เลยเอาที่คิดว่าตัวถนัดก้อพอ ...

 

วันนี้ท่าน Jets-one ไปแอ่วที่ไหนน้อ.....มีอะไรดีๆๆ เอามาให้ดูมั่งเน่อ...

 

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.1605874/[/MUSIC]

 

วิชาอะไรเหรอคะ น้องปราญฯก็ยังเป็นกบเฒ่านั่งเฝ้ากอบัวเหมือนเดิม ไม่เห็นจะได้อะไรเพิ่มเติมเลย
ปฏิบัติที่ไหนมา----ปฏิบัติอยู่ในกายในใจนี้ค่ะ แบบว่าไม่ค่อยได้ว่างออกไปไหน ถ้าออกไปก็ไปเที่ยวล่ะนะ

อิอิ พี่จิโปรู้อะไรมาอ่ะ วิชาที่ว่าน้องปราญฯได้มานี่วิชาไหน ลองเกริ่นๆหน่อยสิคะ เผื่อจะพอรื้อฟื้นความจำได้มั่ง ^-^