การจะลืมใครซักคนทำอย่างไรครับ

คือ ผมชอบผู้หญิงคนนึงอ่ะ แต่เค้าไม่ได้ชอบผม ผมอยากจะลืมเค้าจิงๆ เพราะ ผมรู้สึกว่าเปนทุกข์มาก ผมจึงอยากให้ทุกท่านๆ ช่วยผมหน่อย ว่าควรทำอย่างไรดี ผมลองภาวนาพุทธ-โธ ดูก็ได้แค่ชั่วคราวอ่ะครับ T T

 

ถ้าคุณเป็นทุกข์มากจริงๆ ผมอยากลองให้คุณพิจารณาหาให้เจอว่าคุณรักอะไรในตัวผู้หญิงคนนั้นกันแน่
(ทำใจยากนิดนึงนะ)
ถ้าคุณพบว่าความจริงแล้วสิ่งที่คุณรักจริงๆ คือช่วงเวลาที่คุณเคยอยู่ด้วยกัน ภาพต่างๆ นาๆ ที่คุณเคยฝัน
หวานถึงเขา หรือรักเวลาที่เขามองคุณในแง่ดีชื่นชมคุณ หรืออาจจะเป็นความรู้สึกที่ได้ไกล้ชิดเขา ถ้าใช่
ผมอยากให้คุณพิจารณาลึกลงไปว่ามันเกิดจากอะไร คุณมีความรู้สึกว่าอยากให้เขารักคุณคนเดียวไหม รู้
สึกว่าอยากให้ทุกความสุขในชีวิตเขาเป็นของคุณไหม หรือแค่ถ้าเขาไม่มีใครก็ทำให้คุณมีความสุขได้แล้ว
ไหม ถ้าใช่ เป็นเพราะว่าคุณยึดติดกับภาพความทรงจำดีๆ หรือความฝันที่คุณวาดไว้สวยงาม หรืออาจเป็น
ความรู้สึกดีๆเวลาได้อยู่ใกล้ผู้หญิงคนนั้น แล้วคุณอยากที่จะรักษามันไว้ คุณเลยอยากที่จะเป็นเจ้าของเขา
ไหม ถ้าใช่ คุณไม่ได้รักในตัวผู้หญิงคนนั้นหรอกครับ เพราะถ้าคุณรักในตัวเขาไม่ว่าเขาจะปฏเสธคุณ คุณก็
ยังรักเขาอยู่ดีไม่ว่าเขาจะทำอะไร บางทีคุณก็แค่รักภาพในความทรงจำ ในความคิดของคุณ ถ้าใช่มันเป็น
เพราะอะไร เป็นเพราะว่าเขาสามารถที่จะให้ความสุขกับคุณได้(มากมายเหลือล้น) แล้ววันหนึ่งเขาเลือกที่
จะไม่ให้ความสุขกับคุณแล้วคุณก็เลยเสียใจมาก ผมอยากให้คุณมองว่าจริงๆ แล้วคุณไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้น
แต่คุณรักตัวเองผ่านคนอื่น คุณเอาตัวตนของคุณไปใส่ไว้ในผู้หญิงคนนั้น แล้วคุณก็รักตัวเองผ่านทางเขา
เพราะเวลาที่เขามีความรู้สึกดีกับคุณ หรือทำดีกับคุณ คุณจะรู้สึกมีความสุข ถ้าใช่ ถ้าคุณอยากที่จะหายเสีย
ใจคุณก็ดึงเอาตัวตนของคุณกลับมาสิครับ เลิกฝันหวานแบบไม่รู้เท่าทันซักทีครับ เวลาที่คุณหวังว่าเขาจะรัก
คุณมันก็ทำให้เสียใจได้แล้ว ยังไม่สายนะครับ เลิกฝันหวาน เลิกปรุงแต่ง คุณไม่จำเป็นจะต้องรักตัวเองผ่าน
คนอื่นหรอกครับ รักตัวเองตอนนี้ เดี๋ยวนี้เลย คุณจะพบว่าไม่มีความรักแบบไหนเทียบได้ พิจารณาถอดถอน
ตัวตนดีกว่าครับ อย่าไปใช่สมถะข่มความรู้สึกเป็นทุกข์เลยครับ มันก็ได้แค่เหมือนเอาหญ้าทับไว้ พิจารณา
ถอดกิเลศดีพร้อมกับทำสมาธิควบคู่กันไปก็ดีครับ

 

"อกหักดีกว่ารักไม่เป็น"

กาลเวลาและความห่างเนิน จะรักษาแผลใจครับ

ทนหน่อย 1 ปีเป็นอย่างน้อยที่จะลืมเธอ

ถ้ามีคนช่วยปลอบใจคนใหม่ จะลืมได้เร็ว

 

ง่ายมากถ้าอยากจะลืมก็แค่...ลืมไปแล้วจะพูดอะไรหว่า!!!

 

มากรักก็มากน้ำตา หมดรักก็หมดน้ำตา
มากรักก็มากทุกข์ หมดรักก็หมดทุกข์

 

ก่อนรักใครต้องทำใจไว้ล่วงหน้า

เกิดปัญหาจะได้ไม่สับสน

รักใครเล่าหรือจะสู้เท่ารักตน

ฝึกจิตพ้นจากความหลงในอัตตา



ไม่ว่าความรักหรือความชัง มันก็ไม่เที่ยงทั้งนั้น ผ่านไปนานๆ ก็ลืมหมด แต่ตัวเราก็ยังเป็นตัวเราอยู่นั่นเอง ลองพิจารณาให้ดีๆ จัดระเบียบความคิดใหม่ เพื่อป้องกันความทุกข์ที่จะมีมาในอนาคต เรียกว่า เตรียมใจให้ดี

อย่าประมาทในชีวิตจะดีกว่า รักพ่อแม่ รักในหลวง รักประเทศชาติ รักพระพุทธศาสนา รักความดีให้มากๆ จะดีกว่า รักคนไม่ยั่งยืนหรอก ถ้าไม่ใช่เนื้อคู่กัน มาเดี๋ยวก็ไป แม้จะเป็นเนื้อคู่ บางทีก็ได้กระดูกคู่มาด้วย ถ้าคู่นั้นไม่มีธรรมะและไม่รักษาศีลร่วมกัน


สุดท้ายก็มีวันแยกจากกันอยู่ดี ตามวิบากกรรมของแต่ละคน


แนะนำให้หาคนใหม่ ตัดใจให้ได้ แต่อย่าลืมว่า หาคนใหม่ ก็คือ หาทุกข์ใหม่มาอีก และพร้อมที่จะเผชิญกับทุกข์นั้นให้ได้ ยอมรับให้ได้ ถ้าเราปรารถนาทุกข์นั้น


สรุปว่า ทำใจไว้ล่วงหน้า ทำใจให้ได้ หรือ หาอย่างอื่นทำ ให้ลืมๆ ไป แต่อย่าไปตั้งใจให้ลืม เพราะยิ่งตั้งใจให้ลืม ยิ่งเป็นการคิดถึงมากขึ้นไปอีก ให้หาเพื่อนคุยเรื่องอื่นๆ หาที่เที่ยวพักผ่อนสนุกสนานเบิกบานใจ จะลืมได้เร็วไปเอง แต่อย่าไปยุ่งกับอบายมุข เช่น สุรา ยาเสพติด เลย ไม่ใช่ทางแก้ปัญหาที่ถูกต้องเลย มีแต่จะทำลายตัวเอง (ปุถุชนส่วนใหญ่ มักแก้ปัญหาชีวิตด้วยอบายมุข หรือ ทำอะไรประชดชีวิต)


อย่าจมอยู่กับความทุกข์เลย ชีวิตนี้ยังมีสิ่งอื่นๆ ให้เราทำ ให้เราแสวงหาอีกมากมายนัก

 

ไม่มีใครรักเราเท่าพ่อแม่เราอีกแล้วค่ะ

 

เห็นด้วยคะที่ว่าไม่ต้องพบเจอกัน ห่างเหินเข้าไว้ ที่สำคัญนะเราต้องเอาชนะใจเราให้ได้บอกกับใจว่าไม่พบเจอไม้คิดถึงสักวันก้ลืมได่เองคะ (ประสบการผ่านมาแล้วคะไม่นานนี้คะ)ถ้าหากว่าหลีกเลี่ยงไม่ได้ก็พยยามหาหนทางที่ว่าไม่ให้ได้เจอเพราะเราจะรู้อยู่แล้วว่าเวลาไหนที่เราจะเจอเวลาไหนที่จะไม่เจอ ok ok

 

อดข้าวสัก ๒ วัน
พอหิวมากๆ ก็จะคิดแต่เรื่องอาหาร ค่ะ

ไม่ก็อดนอนสัก ๒ วัน เราจะง่วงจนไม่เห็นว่าอะไรสำคัญเลยทีเดียว

แล้วปัจจุบันก็จะสำคัญที่สุดเล[/B]ย ๕๕๕

 

ชอบเขาก็ไปบอกเขา มาบอกกับฉันเพื่ออะไร

 

ตกอยู่ในสถานณ์เดียวกันเลยครับ ยังไงก็เอาใจช่วยนะครับ

 

เห็นด้วยนะคะ ปัจจุบันสำคัญที่สุด

ถ้าไม่สงสารใครก็สงสารตัวเองเหอะ รักษาจิต รักษาใจให้ดี ทำใจให้สบาย ชอบก็ชอบไปสิ ไม่เห็นต้องทุกข์เลย แอบชอบห่างๆก็มีความสุขไปอีกแบบนะ

ทุกอย่างมีสองแง่เสมอ ขึ้นอยู่กับเราเลือกมอง เลือกที่จะสุขกับมัน หรือเลือกที่จะทุกข์กับมัน เพราะไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ไม่ได้อยู่ที่ใครเลย อยู่ที่ใจของคุณนั่นแหละค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ วันเวลาจะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้น ขอให้มีสติอยู่เสมอ แล้วทุกอย่างก็จะผ่านพ้นไป แค่นี้เอง ชีวิตยังต้องเจออะไรอีกเยอะ สู้ๆๆๆนะคะ ^^

 

ง่ายๆ ไม่ต้องลืมนั่นแหละดีแล้ว เก็บไว้เป็นความทรงจำว่าครั้งหนึ่งเราเคยรักเธอคนนี้
อยากบอกรักกับเขาไหมล่ะ??
มีหลายวิธีมาก ที่ไม่ต้องพูดน่ะ แค่ด้วยการกระทำ
บอกรักด้วยการกระทำ ง่ายมาก แถมถ้าเขาไม่ชอบ เราก็ไม่เสีย(เพื่อน)หน้าด้วย
เอาเป็นว่า ถ้าลืมมันยากมากนัก ก็จำมันไปเลย สะใจตัวเองดี^^

 

กายนี้ไม่ใช่เรา กายเขาก็ไม่ใช่เขา เพียงแค่ไม่ยึด ความทุกข์ก็ไม่เกิด
จากประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวของหนู ยิ่งอยากทำให้ลืม จะทำให้เราคิดฟุ้ง ยิ่งคิดไปใหญ่ ดังนั้นถ้ามันคิดก็เป็นแค่เพียงผู้ดูความคิดนั้น เป็นเพียงผู้ดูความคิด จะเห็นว่าความคิดดับ
แต่ถ้าต้านทานไม่ไหวจริงๆก็ใช้หลักพิจารณา ว่ากายนั้นไม่ใช่ของเขา จากที่ประสบมามาจากหลงสังขารกันดีๆนี้เอง ก็คิดเสียว่ามันไม่ใช่ของเขา เราเอาเวลาที่มีค่า มาสร้างบุญกุศลให้แก่ตัวเราเอง ถ้าจิตเราเป็นสุข ใจเราเป็นสุข ผู้หญิงก็อยากข้าหาคุณเอง เพราะตอนนี้ภาวะโลกร้อน ใครก็ต้องการความเย็น จริงไหมครับ

 

ส่วนตัวผม การลืมใครสักคนยากครับ แต่เมื่อเราตั้งจิตผู้จิตกับเขาแล้ว ด้วยความรัก และความหลง เห็นอะไรก็สวยงามไปหมด มองข้ามสิ่งต่างๆไปครับ แต่พอมีความผิดหวังแล้ว เราต้องถอดจิตของเราที่มัดเขาไว้ คุณลองถอยออกมาสักก้าวสิครับถอยจากจุดที่ทุกข์มาจุดก่อนจะทุกข์ แล้วแบมือออกมาคล่อยๆพลิกฝ่ามือครับพิจารณาแล้วคุณจะพบบางสิ่งบางอย่างที่ดีๆ (ง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ)ซึ่งผมได้รับแล้ว จากการถอยออกมาแล้วพิจารณา เป็นกำลังใจให้ครับเชือกผูกมากก็รั้งมาก เชือกผูกหลวมๆก็มัดไม่อยู่ ถ้ามัดจิตด้วยเชือกที่มัดพอดีๆกำลัง ดีจิตก็สบาย ...

 

เวลา ช่วยได้ดีที่สุดค่ะ ^^

 

ก็เลิกคิดถึงเขาซะ ไปคิดเรื่องอื่นแทนซะ เข้าวัด เข้าวา หรือหาหนังสือธรรมมะมาอ่านซะบ้าง ช่วงแรกๆ อย่าไปในที่ ที่เคยมีความทรงจำแห่งความรักนั้นอยู่ เปลี่ยนตัวเอง หรือสิ่งแวดล้อมซะ อย่าอยู่เฉยๆ หาอะไรทำไปเรื่อยๆ มันก็เป็นแค่ความเคยชินแค่นั้นเอง สิ่งใดที่ทำบ่อยๆ จะเคยชิน เคยชินบ่อยๆ จะเป็นนิสัย ทำนิสัยบ่อยๆ จะกลายเป็นสันดาน(หมายถึงฝังลึกเข้าไปในใจ) มีกลอนอกหักมาฝาก

หักอื่นขืนหักก็จักได้ หักอาลัยนี้ไม่หลุดสุดจะหัก
สาระพัดตัดขาดประลาดนัก แต่ตัดรักนี้ไม่ขาดประหลาดใจ

หรือไม่ก็
ถึงโรงเหล้าเตากลั่นควันโขมง มีคันโครงผูกสายไว้ปลายเสา
โอ้บาปกรรมน้ำนรกเจียวอกเรา ให้มัวเมาเหมือนหนึ่งบ้าเป็นน่าอาย
ทำบุญบวชกรวดน้ำขอสำเร็จ พระสรรเพชร์โพธิญาณประมาณหมาย
ถึงสุราพารอดให้วอดวาย ไม่ใกล้กรายแกล้งเมินก็เกินไป
ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน
อันเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืน

หรือไม่ก็
รสใดไม่เหมือนรสรัก หวานนักหวานใดจักเปรียบได้
เมื่อไม่ได้ชมสมใจ ขมใดไม่เทียบเปรียบปาน

 

;9kฮือๆ เหมือนกันเลยคะ เคยมีคนถามหนูเหมือนกันนะว่า จะลืมคนนี้ได้ไง
หนูก็เลยบอกว่ามีอยู่2ทาง คือ 1.หนูตายจากโลกนี้ไปแล้ว หรือ2.เค้าตายจากโลกนี้ไปแล้ว pig_cryy หนูเคยกราบถามพระอาจารย์.... ว่าหนูรักเคามากเหรอ ทั้งๆที่ไม่รู้สึกว่ารักเลย แต่รู้สึกทุกข์ใจมากกว่า พระอาจารย์ กล่าวว่า "ไม่ใช่ความรักหรอกแต่เป็นกรรม ที่เคยทิ้งเค้า ทำให้เค้าเสียใจ ชาตินี้จึงต้องมาทุกข์ หากหมดกรรม ก็จะทำใจได้ไม่ทุกข์หรอก" หนูคิดว่า คงไม่มีวันนั้น หนูเก็บของทุกอย่างของเค้าไว้อย่างดี เพราะคิดว่าการทิ้งรูป เพื่อลืมไม่ได้ทำให้ลืมเลย
ไหว้พระขอพรที่ไหน หนูจะอธิษฐานตลอดเลย ว่าขอให้เค้ากลับมาเป้นเหมือนเดิม มารักมาดูแล หนู เรื่องเรียนไม่เป้นไร อ่านหนังสือเองได้ เรื่องเงินเรียน หนูทำงานเองได้แต่เรื่องคน คนนี้ซิ เฮ้อ ทำอะไรไม่ได้เลยคะ
;43วันนี้ หนูคิดได้ และตัดใจได้ว่า คงหมดบุญกันแค่นี้ ความหลังเก่าๆก็ขอให้จบลงตรงนี้ ไม่มีเรื่องเราอีกต่อไปแล้ว แรกๆความรู้สึกเหมือนต้องอยู่คนเดียว แต่รู้สึกสงบที่ใจ ก็เลยบอกแม่ว่า
"แม่หนูคงไม่แต่งงานแล้วนะ" แม่ก็ไม่ว่าอะไรนะ แม่ก็ยิ้ม ไม่พูดอะไรเลยคะ
pig_balletที่ผ่านมาก็เหมือนเอาไรมาผูกคอตัวเองให้หนักเปล่าๆ แต่ตอนนี้เป็นอิสระแล้ว ไชโยๆ
แต่น้องชายก็ถามขึ้นมาว่า"เอ ถ้า....มาขอละ จะแต่งไหมอะ"
หนูตอบทันที่เลย ว่า" แต่งๆ" หัวเราะ กันทั้งบ้านเลยคะ rabbit_eating555

 

ง่ายมากค่ะ..แค่อย่าไปอยากลืม..เพราะเมื่อไหร่ที่คุณอยากจะลืมจิตมันจะเข้าไปยึดโดยอัตโนมัติ..มันกลับจะจำ..และเมื่อไหร่ที่คุณอยากจำ..มันจะลืมค่ะ

 

เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ ขอให้มให้รู้สึกตัวตลอดเวลา มีสติอยู่กับตัว ว่าเรากำลังคิดถึงอยู่ เรากำลังปรุงแต่ง อะไรประมานนี้ พิจารณาความไม่เที่ยงของสังขาร คิดว่าตายไปเราก็ไปคนเดียวไม่มีใครไปกับเราด้วยดังนั้นเวลาที่ควรคิดถึงควรเปลี่ยนเป็นเวลาสำหรับการสะสมบุญมากกว่า เพราะจริงๆเวลามันผ่านไปเร็วมากๆ แต่อย่าไปยำความคิดว่าห้ามคิดถึงๆๆๆ เพราะมันยิ่งคิดถึงมากขึ้นๆ ถ้าคิดถึงกก็พยายามรู้ตัวเสมอๆค่ะ

แต่เราเข้าใจ จขกท น่ะค่ะ ว่ามันทำยากมากๆ เพราะว่าเราก็แอบชอบคนอื่นๆเหมือนกัน ชอบมานานมากๆๆๆด้วย ตอนนี้ก็พยายามอยู่ 5555++++


สู้ๆน่ะค่ะ ^0^