ขอถามผู้รู้น่ะค่ะ

คือดิฉันพยายามนั่งสมาธิเพื่อให้ใจสงบเพราะเกิดการฟุ้งซ่านและหลังจากนั่งก็จะหลับตาโดยใช้สายตามองที่จมูกแต่ไม่มีอาการแกร่งหลังจากนั้นประมาณสิบนาทีเห็นแต่ความว่างเปล่าและความสว่าง พอสักพักก็พิจารณาว่าร่างกายนั้นไม่เที่ยงมีแต่ความวุ่นวาย และจิตก็วุ่นวายเกิดการเบื่อหน่ายก็มีความรู้สึกเหมือนมีรัศมีออกจากกาย แต่แล้วจู่ก็ได้ยินจิตมารมาแทรกไม่ให้จิตตั้งมั่น แต่ดิฉันก้ไม่เชื่อว่าแสงที่ได้สัมผัสสักครู่นั้นคือความจริงเห็นในสมาธิเป็นรัสมีอบอุ่นแค่แวบหนึงแล้วใจก็วอกแวกก็เลยรีบออกมาจากสมาธิ เพราะข้าพเจ้ากำลังมีมารทดสอบในการปฎิบัติธรรม และข้าพเจ้ามักสัมผัสถึงกิเลสเวลามารมาแทรก บ้างก็มีอารมณ์ชั่วแต่ก็รู้ได้ทัน อาจจะเป็นเพราะข้าพเจ้าอยู่ในศีลและไม่กินเนื้อสัตว์จึงสามรถรับรู้ แต่ข้าพเจ้าก็ยังไม่สามรถนั่งสมาธิได้เพราะจิตมารคอยรบกวน มารที่กายทิพย์เป็นตัวเป็นตนตอนแรกก็คิดว่ามารจริงแต่เมื่อรู้คำตอบจากนรกและเบื้องบนจึงรู้ว่ากำลังอยู่ในการทดสอบว่าจะผ่านไปไหม มันน่ากลัวและทรมานมากมักเจอในยามหลับทุกคืนเลยแต่ก็ได้รับการคุ้มกันจากพ่อไดโงะฮนซนอยู่ตลอด ไม่รู้ว่าทำไมเวลาพยายามนั่งสมาธิมักเห็นแสงสว่างแต่ก็นั่งไม่เกินสิบห้านาที ไม่รู้ว่าผลกรรมหรือเปล่าจึงไม่สามารถข้ามไปเสียที เพราะแค่อยากพ้นทุกข์ไม่ได้อยากนั่งเพื่อสิ่งวิเศษอะไรเลยเพราะมันไม่ใช่ทางพ้นทุกข์
ใครรู้ช่วยตอบหน่อย;9k

 

การปฏิบัตินั้น จุดประสงค์นั้นย่อมบอกไว้อยู่แล้วว่าต้องการความตั้งมั่นแห่งจิตมากขึ้น....

แต่สิ่งที่คุณได้ปฏิบัตินั้นทุกสิ่งทุกอย่างมันล้วนแต่เป็นมายาแห่งจิตทั้งสิ้ง.....เกิดความปรุงแต่ง....เกิดความยึดมั่น....นั่งเมื่อไรก็มัวคิดหาแสง...คิดหามาร....แล้วอย่างนี้คุณจะนั่งไปเสียให้ได้อะไรไปหละ......

วิธีทางเดียวที่จะทำให้คุณพัฒนา...หรือตามที่คุณบอกคือหลุดพ้นไปได้คือ....เลิกที่จะไปให้ความสนใจอะไรทั้งหมด...ไม่ว่าแสง...หรือนิมิตที่คุณไปยึดไว้ว่ามารบ้าง....เทพบ้าง...อะไรสารพัด.....สิ่งเหล่านั้นไม่มีตัวตน...เป็นอาการหลอกในสมาธิเพื่อให้คุณไปยึดแล้วก็จมอยู่ที่นั่นอย่างนั้น.....หน้าที่ของคุณคือ....ปฏิบัติอย่างไรให้จิตไม่เคลื่อนจากกรรมฐานที่คุณปฏิบัติอยู่.....ให้ความสนใจอยู่ที่เดียวคือกรรมฐานที่คุณปฏิบัติอยู่.....สิ่งใดปรากฎตรงหน้าไม่สนใจทั้งสิ้น.....แล้วทุกสิ่งก็จะจางหายไปเอง....

 

เลิกคิดเรื่งมารซะ

 

การนั้งสมาธิ ถ้าจิตมีสมาธิ สงบ เย็น แช่มชื่น จิตใจโปร่งเบา อันนี้แหละถูกที่สุด

ถ้าจะมองในแง่กุศลผลบุญ ก็คืออารมณ์ที่มีสมาธิ ในเวลานนั้นได่สั่งสมบุญแล้ว

อกุศล ก็คือความชั่ว ถอยออกไปชั่วขณะ

จิตที่มาสมาธิ มีความสงบ ตอนนั้น ความฟุ้งซ่าน ความโกรธ ความเกียจ ความหลง

เขาถอยไป ก็คือความชั่วที่สิงอยู่ในจิตถอยออกไป ตอนนั้นใจเราก็บุญ

ก็อย่างที่พระพุทธเจ้า พระองค์ ได้ทรงตรัสไว้ ว่า การทำสมาธิแค่จิตสงบ แค่เพียงช้างกระดิกหู หรืองูแลบลิ้น เป็นกุศลมหาศาล มากกว่าการรักษาศีลมาร้อยปี

ทั้งนี้เพราะอะไร ก็เพราะว่าศีลระงับความชั่วได้แค่ กาย วาจา ยังหยาบอยู่ จิตยังดิ้นรนอยู่ ความชั่วกินใจตลอดเวลา
แต่สมาธินี่ ระงับความชั่วที่ใจได้ไช่ไหม แม้แต่จะขณะจิตหนึ่งก็ยังดี

จุดมุ่งหมายของการเจริญสมาธิก็คือ การทำใจไห้สงบ จิตมีกำลัง มีความสุขใจ

จุดมุ่งหมายของการเจริญวิปัสสนาก็คือการ ถอนราก ถอนโคน อกุศลกรรมไห้สิ้น

สองสิ่งนี่ ต้องไปด้วยกันนะครับ จะถอนราก ถอนโคนต้มไม้ ก้ต้องมีกำลังไช่ไหมก็คือสมาธิ มีดก็คือปัญญา หรือวิปัสสนา ที่จะเป็นเครื่องมือในการตัดโค้นต้นไม้ก็คือกิเลส

ศีลเป็นปัจจัยไห้สมาธิตั้่งมั่น ก็คือ ศีลจะรักษากาย วาจาไห้อยู่ในอาการที่ปกติ

และศีลก็เป็นพื้นฐานของความดี คนจะดีได้ขั้นแรกดูกันที่ศีลไช่ไหม ศีล สมาธิ ปัญญา ต้องปฎิบัติควบคู่กันนะครับ

อนูโมทนาครับ

 

กิเลสมารมันมาทุกช่วงเวลาของชีวิตนะครับ ไม่ได้มาตอนนั่งสมาธิอย่างเดียว นั่งแล้วรู้ถึงจิตที่ไปรู้ ว่ากลัว ว่าหวั่นใจ ย้อนมาดูความรู้สึกภายใน อย่าไปตามความคิดปรุงแต่ง ความคิดปรุงแต่งนี่ ถ้าเชื่อถือเป็นตัวเป็นตนนี่มีโอกาสนั่งแล้วเสียสติจริงๆนะครับ

 

ขอขอบคุณค่ะ

ดิฉันคงต้องเลิกนั่งสมาธิแล้วค่ะ คงจะมีแค่ธรรมและวินัยเพราะในร่างกายของดิฉันมีอีกหนึ่งดวงจิตเพราะเมื่อก่อนดิฉันเคยลองทรงคนเดียวผลสุดท้ายสติฟุ้งซ่านเพราะมีวิญาณอีกดวงยังเกาะอยู่ไปรักษากับพระที่มีเก่งก็ไม่หายมาเริ่มปกติก็ตอนสวดมนต์ถือศีลและมีธรรมมีที่พึ่ง และจะขอให้พระธรรมรักษาข้าพเจ้าอีก ข้าพเจ้าแค่อยากให้ใจสงบเพราะได้ยินมารแทรก ก็เพราะพวกคุณไม่มีผลกรรมเหมือนดิฉันพวกคุณจึงไม่สามาถรู้ลึกไปได้ ดิฉันเคยเป็นคนเลวเคยหัวเราะคนแก่นั่งไม่สบาย และเคยด่าสาปแช่งคนอื่นและพ่อแม่ และได้กระทำแท้งตั้งสามครั้ง แล้วก็ไปบ้างมงายเข้าทรง พวกคุณรู้มั้ยสุดท้ายไม่มีอะไรวิเศษเท่ากับพระธรรมและวินัยแม้จิตจะยังฟุ้งซ่านไปบ้างแต่ก็สามรถควบคุมได้มันทรมานมาก แต่สมาธินั่งไม่ได้เลยเพราะกิเลสฟุ้งจนนั่งสมาธิไม่ได้ อาจจะเป็นเพราะผลกรรมมาก ข้าพเจ้าทุกข์ใจเหลือเกินว่าเมื่อไหรกรรมจะหมดสิ้น
ซึ่งกรรมที่ได้สร้างไว้ณ ชาตินี้ต่างมาสนองตั้งรับไม่ทัน ตอนนี้ก็ขอสวดมนต์และมีศีลเป็นที่พึ่งเมื่อหายแล้วค่อยกลับไปหัดนั่งสามธิเพราะอยากได้ความสงบpig_cryy

 

หัดเจริญสตินะครับ รู้อิริยาบถในชีวิตประจำวัน จิตฟุ้งซ่านจิตเป็นอย่างไรก็รู้ซื่อๆด้วยความเป็นกลาง หัดเคลื่อนไหวไปจิตแฉลบไปมาจากกายแล้วรู้ทัน

เจริญสติแล้วไม่เป็นบ้า ตอนนี้อย่าไปนั่งเลยนะครับ

อย่าไปอยากได้ความสงบ ความอยากเป็นกิเลส รู้ทันความอยากแล้วใจจะสงบเอง ไม่ได้ทำคำให้ดูโก้ แต่จิตมันเป็นอย่างนี้เอง

 

ขอให้ผ่านพ้นอุปสรรคไปได้นะครับ
คุณพระคุ้มครองครับ

 

ทำไม ไม่เชื่อมั่นในตัวเองล่ะ ใครจะมาเข้าทรงเราไม่ได้ หาก เรามีพระพุทธ พระธรรม พระสงค์ เป็นสรณะ

พระพุทธ คืออะไร ไม่ได้เป็น รูป สีสัน สว่างอำไพ อะไรประการใด
พระพุทธ คือ จิตที่ รู้ ตื่น เบิกบาน นี่เป็นคุณของจิตที่มีพระพุทธอยู่เป็นสรณะ

พระธรรมคืออะไร พระธรรมไม่ได้เป็นคัมภีร์ตัวอักษร แต่เป็นคุณธรรมที่บังเกิดกับ ใจ
คือ จิต ที่มี หิริโอตับปะ การละอายและเกรงกลัวต่อบาป
จิตที่มี พรหม วิหาร 4 มีเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา
จิตที่พ้นจากกิเลส
ในเบื้องต้น ด้วยการฝืนความชั่วทั้วทั้งปวง
ในท่ามกลางด้วยการข่มด้วยสมาธิ
ในที่สุดด้วยปัญญาที่ตัดกิเลสเป็นสมุปเฉทประหาร

พระสงฆ์คืออะไร พระสงฆ์คือ พระสาวกผู้ดำเนินตามพระศาสดา
ด้วยการปฏิบัติ ดี ปฏิบัติตรง ปฏิบัติถูก ปฏิบัติชอบ

ปฏิบัติดี คืออะไร คือ การกระทำ ที่อยู่ในกุศลทั้งปวง
ปฏิบัติตรงคืออะไร คือ การกระทำที่เป็นไปเพื่อมรรค ผล นิพพานเพื่อความพ้นทุกข์
ปฏิบัติถูกคืออะไร คือ การกระทำที่กระทำด้วยความถูกต้อง ตรงทาง
ไม่ไขว้เขว นอกลู่นอกทางแห่งความพ้นทุกข์แห่งทางนิพพาน
ปฏิบัติชอบคืออะไร คือการกระที่กระทำด้วยการปฏิบัติที่นักปราชบัญฑิตสรรเสริญ
ผู้รู้ไม่ติเตียนเป็นไปเพื่อที่สุดอันยิ่งได้แก่ นิพพานอันเป็นที่สุด

เมื่อการปฏิบัติ ทั้ง 4 คือ ดี ตรง ถูก ชอบ อยู่ที่จิตแล้ว ย่อมขึ้นชื่อว่า มีพระสงฆ์ อยู่ที่จิตเป็นสรณะ

แต่วันนี้ เราเข้าใจ หนทาง แห่งการไปถึงหรือยัง

ลองทวนวิธีดูครับ จากลิ้งนี้ไฟล์ที่ 111 112 113 114 ต้องฟังให้ได้ครับ

 

ทำชั่วไม่มีอะไรฟรี เหมือนจะดีแต่ก็ไม่มีฟรีแน่นอน
เช่น เอ้ย ท้องซวยแล้ว ทำแท้งก่อนจะได้ไม่ต้องเลี้ยง ยังไม่พร้อมหลายเรื่อง จบ
แต่จบแน่รึป่าว ไม่ใช่แน่นอน

อย่างเหมือนใครมาตีเราเรายังเจ็บเลย นี่เค้าจะมาเกิดแล้วก็จะได้เติบโต เห็นโลกสวยๆใบนี้
เค้าจะได้ทำบุญ ได้บวช ได้พบพระพุทธศาสนา แต่เค้าถูกตัดสิทธิ์นั้น เค้าน่าจะโกรธไหม

เอาเหอะใครก็เคยผิดทั้งนั้นหล่ะครับ
แล้วจะกดปุ่มรีเซ็ทให้Game over แล้วหยอดเหรียญเล่นใหม่ ก็ทำไม่ได้ จะให้ลืมๆไปแบบไม่รับผิดชอบจิตมันก็ไม่ยอม แล้วจะทำไง เล่นต่อก็ไม่สบายใจ ไหนจะแคร์สื่อกลัวสังคมรู้ กังวลผลกรรมชาติหน้าอีก โหว นี่ทุกข์ชะมัด นี่แหละกำลังรับผลกรรมอยู่

ใครทุกข์เราเองทุกข์ จิตเราทุกข์ ทุกใจ คิดอยู่นั้น ก็จะแก้ยังไงก็ทำไปแล้ว ตัดสินใจไปแล้ว
นั่งสมาธิให้จิตนิ่งพ้นจากอารมณ์ อยู่กับปัจจุบันเฉพาะหน้า
ดูทุกข์มันเกิด ดีดดิ้น บีบคั้น โอว ทรมาน อูวไม่จบไม่สิ้น
แล้วมันจริงหรือ ทุกข์ นี่มันจีรังจริงหรือ หรือมันเป็นสมมติ

หรือทุกข์ที่เกิดเพราะอะไร เพราะบรรทัดฐานสังคม เพราะผิดคุณธรรมในใจ
ปรุงแต่งเป็นความกลัวต่างๆ

วิธีแก้ก็เริ่มจาก
1.ถือศีล 5
2.ตั้งใจว่าต่อไปจะไม่ทำชั่วอีกแล้ว ขออโหสิกรรมเจ้ากรรมนายเวร ทำบุญก็อุทิศให้
คือว่า ก็มีจริงๆแหละครับ เค้าให้ผลกับคุณได้เรื่อยๆ
3.การนั่งสมาธิ คือ การจัดการทางจิต ถ้าผ่านไปได้ หวนคิดขึ้นมาใหม่ จะไม่ทุกข์อีก
ถ้าไม่ผ่าน คุณต้องนั่งสมาธิอีกเรื่อยๆ ไม่หลบ หวนคิดขึ้นมาก็ดูว่ายังทุกข์ไหม
เมื่อเค้าให้อภัยคุณจะรับรู้ขึ้นมาเอง

ของแบบนี้คนทรงไม่รู้หรอก จะบอกแต่ให้สะเดาะเคราะห์ซัก 5000

 

อนุโมทนาสาธุคะ
มีความเห็นตรงกับคุณ Bull_psi คือเริ่มแก้ไขด้วย 3 ประการแรก ด้วยขันติวิริยะ จะชนะความท้อแท้

 

จริงอย่างที่คุณ Bull_psi บอกครับ

ที่คุณ<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->tunyada<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3322530", true); </SCRIPT> ทำมาก็ล้วนแล้วแต่เป็นกรรมหนักมากทั้งนั้น แล้วยังไงครับ คนเราน่ะ พลาดพลั้งกันได้ แล้วตอนนี้คุณก็มีจิตที่เป็นกุศลแล้ว รู้แล้วว่าสิ่งที่ทำไปมันเป็นบาป

แล้วอย่าไปคิดที่จะเลิกนั่งสมาธินะครับ ยิ่งกรรมหนัก ยิ่งต้องละครับ ให้ผ่านไปให้ได้ครับ
ทำจิตให้นิ่ง อย่าให้จิตไปยึดกับสิ่งที่เคยทำนะครับ ถ้ามีอะไรมาทำให้เราเห็นภาพ อย่าวางจาก พุทโธ ครับ ถ้าดึงจิตกลับมาไม่ได้จริงๆ ให้ลืมตามองพระพุทธรูปครับ แต่จิตก็จับกับพุทโธ นะครับ

ตอนนี้เราเป็นคนดีมีศีลธรรมแล้วครับ ให้วางสิ่งที่เคยทำ

ท่านองคุลีมาร ท่านไม่ได้สำเร็จเพราะเพียงแค่องค์สมเด็กพระสัมมาสัมพุทธเจ้าสอนหรอกครับ แต่จิตของท่านละได้จริงๆครับ นั่นคือสิ่งสำคัญครับ ทุกอย่างสำเร็จได้วยจิตครับ

ปล่อยวางอดีตครับ แบกไว้มันหนัก ก็วางไว้ซะ แล้วก็หาความสว่างในชีวิตครับ ที่ทำอยู่ก็ดีแล้วครับ อย่ายอมแพ้ครับ เชื่อว่าคุณ<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->tunyada<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3322530", true); </SCRIPT> ต้องผ่านไปได้ครับ ^^

 

ขอขอบพระคุณค่ะ

ขอขอบพระคุณค่ะที่เข้ามาให้กำลังใจตอนนี้นั่งสมาธิก้าวหน้าไปแล้วจากที่ตอนแรกจะเลิกนั่งแต่เมื่อพยายามฝืนไม่ท้อก็ทำให้นั่งได้ดีมากเพราะระลึกถึงพระพุทธเจ้าและพระโมคคัลละมันทำให้ความกลัวนั้นหมดไปเลยขอขอบพระคุณ(f)ค่ะ

 

อนุโมทนา สาธุ ในความเพียรค่ะ
ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆ ขึ้นไป

 

อนุโมทนาสาธุ ครับ ขอให้ เจริญในธรรรม หลวงปู่ดู่คุ้มครองไปทุกที่นะ ครับ

 

แม้่มารมีฤทธิ์ มากเท่าไร ขอให้ทำสมาธิให้ได้

ไม่ว่าจะเป็นความคิด อายตนะสัมผัส เสียง รูป ต่างๆ ย่อมไม่สบช่องให้มาร

สุภาษิตเกี่ยวกับพลังจิต
[๑๘๖] ดูกรมาร บุคคลบางจำพวก ย่อมสะดุ้งกลัวเพราะเสียงคำรามของ
ท่าน และเสียงร้องคำรามแห่งเทวดา แต่จิตของเราไม่หวั่นไหว
เพราะเสียงเหล่านั้น เพราะจิตของเรายินดีในความเป็นผู้เดียว.

 

อนุโมทนาด้วยนะคับ^^

ขอให้เจริญก้าวหน้าทั้งทางโลกและทางธรรมคับ สาธุๆๆ

 

นั่งสมาธิไม่ได้ ก็เดินจงกลมภาวนาสิ ลืมตาทำสมาธิก็ได้แต่จิตภาวนาไป
หรือออกกำลังกายเช่น เล่นโยคะ หายใจเข้าออกภาวนาพุทโธ

 

ทำอยู่จริง ๆ ตัดความอยากภายใน ไปเรื่อย ๆ ค่อย ๆ ทำไป ส่วนใหญ่ที่เสร็จมัน เพราะรู้ไม่ทัน มันอยากนำไปก่อน แล้วเราก็ไม่ทันตามมัน อยากกิน อยากนอน อยากเที่ยว อยากไปเรื่อย รบกับตัวเอง รบกับความอยาก ก็คงจะเรียกได้ว่า ความอยากก็คือมารนี่แหล่ะ ไม่ต้องหวังความสงบ แต่มันสงบ ไม่ต้องหวังความสุข แต่มันสุข