ถามมาสิจ๊ะ...แม่ชีณัฐทิพย์ ตนุพันธ์ ยินดีตอบจ้า...

กราบนมัสการแม่ชี ทุกวันนี้มีความรู้สึกสมเพชตัวเองเหลือเกิน ต้องทำงานแต่เช้า นั่งทำงานงกๆคนเดียว เป็นคนไม่มีเพื่อน หาคนเข้าใจยาก เบื่อหน่ายชีวิต ทุกวันนี้ที่อยู่ก็อยู่ไปงั้นแหละ ไม่มีสิ่งที่ให้หวัง มีคนรู้ใจก็เหมือนไม่รู้ใจ บางทีเค้าก็ไม่เข้าใจเรา ว่าเราต้องการอะไร และทุกวันนี้อยู่ด้วยความเจ็บช้ำ ซ้ำซากจนไม่อยากจะทนต่อไปแล้ว อยากให้แม่ชี หาคำพูดอะไรก้ได้ เพื่อจะได้ช่วยบรรเทาความเศร้าใจ หมองใจให้แก่ดิฉันด้วยเจ้าค่ะ

 

pick up a good book now.

"One Hundred Years of Solitude"...by Grabriel Garcia Marquez

but if you dare then try, "I-Ching, the Book of Changes"... by Richard Wilhelm & C.J. Jung

 

<TABLE id=HB_Mail_Container height="100%" cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0 UNSELECTABLE="on"><TBODY><TR height="100%" UNSELECTABLE="on" width="100%"><TD id=HB_Focus_Element vAlign=top width="100%" background="" height=250 UNSELECTABLE="off">ขออนุโมทนาบุญกับแม่ชีและทุก ๆ ท่านด้วยค่ะ แม่ชีคะมีเคล็ดลับอะไรที่ทำให้เราเป็นคนไม่คิดมากคะ คนที่เป็นคนคิดมากนี่ คงมีวิบากกรรมอะไรบางอย่างใช่มั้ยคะ ต้องใช้ธรรมะข้อไหนดีคะ
บุญรักษาค่ะ
เบญญาภา
</TD></TR><TR UNSELECTABLE="on" hb_tag="1"><TD style="FONT-SIZE: 1pt" height=1 UNSELECTABLE="on">
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

กราบนมัสการคุณแม่ชีครับ
ผมทราบข่าวจากคุณหงสนาถว่าคุณแม่ชีได้รับนิมนต์จากลูกศิษย์ไปกราบนมัสการพระธาตุชเวดากองที่พม่า ผมขออนุโมทนาบุญกับคณะที่ร่วมไปครั้งนี้ด้วยครับ หากไม่เป็นการรบกวนคุณแม่ชีไม่ทราบว่าไปครั้งนี้คุณแม่ชีมีเกร็ดอะไรดีๆมาเล่าให้มวลสมาชิกในกระทู้"ถามมาซิจ้ะ แม่ชีณัฐทิพย์ ตนุพันธ์ ยินดีตอบจ้า...." ได้รับรู้และร่วมปลาบปลื้มและอนุโมทนาบุญกันบ้างครับ และที่คุณแม่ชีปรารภว่ากำลังจะหาที่ทางที่จะเป็นที่นัดพบปะสนทนาธรรมในกรุงเทพฯอยู่นั้น ผมขอปวารณาตัวให้ใช้บ้านที่ผมซื้อเอาไว้(ผ่อนยังไม่หมดและคิดจะขายอยู่เหมือนกัน) และไม่ได้เข้าไปพักอาศัยแต่ได้แวะเวียนไปทำความสะอาดและตัดหญ้าที่สนาม เป็นบ้านไม้ตะเคียนเก่า 2 ชั้นมีบริเวณเนื้อที่เกือบ 200 ตรว. ร่มรื่นมีสวนหลังบ้าน บรรยากาศเงียบสงบอยู่ในซอยพหลโยธิน 54/4 เลยฐานทัพอากาศไปนิดเดียวเดินจากปากซอยถนนพหลโยธินเข้าไปสัก 400 เมตรบ้านใกล้กับบ้านพลอากาศเอกวีระ กิจจาทร อดีตผบ.ทอ. สะดวกมากครับหากคุณแม่ชีจะเข้ามากรุงเทพฯและจะนัดพบปะบรรดาสมาชิกญาติธรรมของคุณแม่ชีณัฐทิพย์ในกระทู้สามารถเข้าใช้ได้เลยขอให้โทร.แจ้งมาที่หมายเลข 089-135-7530 หรือโทร.มาผ่านทางเพื่อนเก่าบ้านเกิดผมคุณหงสนาถก็ได้ครับ
กราบนมัสการมาด้วยความเคารพยิ่ง

 

ได้ข่าวว่าแม่ชีและคุณหงสนาถเดินทางเข้ากรุงเทพ น่าจะเดินทางกลับสงขลาแล้ว ไม่ได้ข่าวจากคุณหงสนาถเลย ติดต่อไปก็ไม่ได้

เป็นห่วงค่ะ คิดถึงด้วย

หวังว่าสบายดีนะคะ

วันที่ 8 นี้จะเขียนแผ่นทองบรรจุใต้ฐานพระให้ ในนาม ครอบครัว ประชากิตติคุณ นะจ๊ะ แล้วคนอื่นๆ ยายก็อธิษฐานให้ด้วยนะจ๊ะ ไม่ต้องงอนจ๊ะ

 

อือม์.. . จริงๆแหละ คิดถึงด้วยเหมือนกัน...
(bb-flower (bb-flower (bb-flower

 

สื่อกลาง

ได้ข่าวว่าแม่ชีและคุณหงสนาถเดินทางเข้ากรุงเทพ น่าจะเดินทางกลับสงขลาแล้ว ไม่ได้ข่าวจากคุณหงสนาถเลย ติดต่อไปก็ไม่ได้

(kiss) ขอบคุณ คุณยายและทุกคนที่เป็นห่วงคุณหงสนาถ ตอนนี้ยังอยู่กรุงเทพกับอาจารย์แม่ชีจะกลับสงขลาถึงคืนนี้ คุณหงสนาถฝากขอโทษทุกคนที่ไม่ได้ติดต่อใครเลย เพราะได้ทำโทรศัพท์หายตั้งแต่วันแรกที่อยู่กรุงเทพ ทำให้เบอร์โทรที่ memory ไว้หายหมดเลย รบกวนคุณยายโทรกลับหาด้วย
ขออณุโมทนาบุญด้วยที่เขียนแผ่นทองบรรจุใต้ฐานพระ สาธุ

 

สวัสดีค่ะแม่ชี หนูมีเรื่องปรึกษา วันนี้หนูทัศทุกข์มากเลยค่ะแม่ชี หนูทัศป่วยที่เคยเรียนปรึกษาแม่ชี แม่ชีบอกให้หนูรักตัวเองแล้วอยู่ต่อไป แต่ตอนนี้ น้องชายหนูก็มาล้มป่วยอีก เป็นต่อมน้ำเหลืองบวมที่ด้านลำคอ ผ่าตัดไปวิจัยแล๊บแล้วหนึ่งต่อม ผลวิจัยออกมาไม่มีอะไรที่ต้องกังวล แต่ต่อมอื่นที่ัสัมพันธ์กับต่อมนั้นจะยุบตามก็มีอีกหลายต่อมที่บวมอยู่ แต่เขาก็กินยา เขาอยากหายมาก ตอนนี้เขาปวดหัวมากค่ะ เวลาเขาปวดกลางหัวเขาจะดิ้นไปมาค่ะ หนูสงสารเขา น้องสาวก็ไหล่หลุดและดื้อไม่ไปหาหมอ กลัวพ่อแม่จะเสียเงินมาก พ่อกับแม่ก็ทุกข์เหลือเกินค่ะ แม่มีโรคความดันอยู่ หนูทัศรู้สึกหมดหนทางจริงๆ เมื่อวานที่น้องชายเขาร้องไห้กับหนุว่าเขาปวดหัวมากเขาไม่อยากให้พ่อแม่เห็นว่าเขาปวดมาก หนูเลยเอาบทสวดมนต์ที่หนุสวดมนต์ให้น้องชายไปสวด หนูอยากให้เขาสบายใจ บอกเขาว่าเผื่อมีอะไรดีขึ้น แม่ชีค่ะ ทุกข์แบบนี้ หนูควรทำอย่างไงคะ หนูท้อเหนื่อย เห็นพระที่บ้านทุกข์ ก็ทุกข์หนัก เห็นน้องที่เป็นดั่งดวงใจมาเจ็บยิ่งเจ็บหนัก อยากเจ็บแทนเขามากๆ โปรดชี้แนะหนูด้วย

 

<TABLE id=HB_Mail_Container height="100%" cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0 UNSELECTABLE="on"><TBODY><TR height="100%" UNSELECTABLE="on" width="100%"><TD id=HB_Focus_Element vAlign=top width="100%" background="" height=250 UNSELECTABLE="off">กราบขอบพระคุณแม่ชีมากนะคะในความเมตตาที่ให้คำปรึกษาตลอดมาค่ะ
บุญรักษาค่ะ
ปู
</TD></TR><TR UNSELECTABLE="on" hb_tag="1"><TD style="FONT-SIZE: 1pt" height=1 UNSELECTABLE="on">
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

เเม่ชีครับคือว่า ยายชอบว่าผม แต่ผมก็ให้อภัยทุกครั้งคือระงับความโกรธ
1. คือว่าตัวเรามีตัวดีและไม่ดีส่วนตัวไม่ดีเวลา เราทำบุญตัวไม่ดีก็มักจะคิดไม่ดีทางอกุศล ผมเลยต้องเถียงกับจิตไม่ดีนี่ตลอด เพราะผมไม่อยากบาป
เพราะความคิดเล่านี้ผมไม่มีเเม้แต่เจตนาจะคิด คือว่าเหมือนห้ามก็เหมือนมันยิ่งยุ่มันคิด ผมปวดหัวกับที่ต้องมานั่งว่าจิตพวกนี้ ทั้งที่ตัวเอง(จิต)ไม่คิดเลย

2.สำนักพยายมเขาจะจดบาปหรือเปล่าครับเพราะผมอยากปล่อยวางกับมันถ้ามันอยากคิดก็ให้มันคิดเเต่ตัวเราไม่เอากับมันมันเถียงกับมันตัวเราปฏิบัติดี จิตดีก็พอเเล้ว ที่ผมเเถยงนี่เพราะกลัวบาปที่เราไม่ได้ก่อ

 

เเม่ชีครับคือว่า ยายชอบว่าผม แต่ผมก็ให้อภัยทุกครั้งคือระงับความโกรธ
1. คือว่าตัวเรามีตัวดีและไม่ดีส่วนตัวไม่ดีเวลา เราทำบุญตัวไม่ดีก็มักจะคิดไม่ดีทางอกุศล ผมเลยต้องเถียงกับจิตไม่ดีนี่ตลอด เพราะผมไม่อยากบาป
เพราะความคิดเล่านี้ผมไม่มีเเม้แต่เจตนาจะคิด คือว่าเหมือนห้ามก็เหมือนมันยิ่งยุ่มันคิด ผมปวดหัวกับที่ต้องมานั่งว่าจิตพวกนี้ ทั้งที่ตัวเอง(จิต)ไม่คิดเลย

2.สำนักพยายมเขาจะจดบาปหรือเปล่าครับเพราะผมอยากปล่อยวางกับมันถ้ามันอยากคิดก็ให้มันคิดเเต่ตัวเราไม่เอากับมันมันเถียงกับมันตัวเราปฏิบัติดี จิตดีก็พอเเล้ว ที่ผมเเถยงนี่เพราะกลัวบาปที่เราไม่ได้ก่อ

3.เเต่ก่อนผมเป็นคนขี้อิจฉา เเต่เดี๋ยวนี้ผมยินดีกับเขามีความสุข เเต่จิตมันยังเคืองไม่รู้มันเป็นอะไรครับถ้าผมเเยกร่างออกผมคงแยกได้ไปแล้วผมอยากไม่ให้เป็นเเบบบนี้เลยครับ
<!-- / message -->

 

เเม่ชีครับคือว่า ยายชอบว่าผม แต่ผมก็ให้อภัยทุกครั้งคือระงับความโกรธ
1. คือว่าตัวเรามีตัวดีและไม่ดีส่วนตัวไม่ดีเวลา เราทำบุญตัวไม่ดีก็มักจะคิดไม่ดีทางอกุศล ผมเลยต้องเถียงกับจิตไม่ดีนี่ตลอด เพราะผมไม่อยากบาป
เพราะความคิดเล่านี้ผมไม่มีเเม้แต่เจตนาจะคิด คือว่าเหมือนห้ามก็เหมือนมันยิ่งยุ่มันคิด ผมปวดหัวกับที่ต้องมานั่งว่าจิตพวกนี้ ทั้งที่ตัวเอง(จิต)ไม่คิดเลย

2.สำนักพยายมเขาจะจดบาปหรือเปล่าครับเพราะผมอยากปล่อยวางกับมันถ้ามันอยากคิดก็ให้มันคิดเเต่ตัวเราไม่เอากับมันมันเถียงกับมันตัวเราปฏิบัติดี จิตดีก็พอเเล้ว ที่ผมเเถยงนี่เพราะกลัวบาปที่เราไม่ได้ก่อ

3.เเต่ก่อนผมเป็นคนขี้อิจฉา เเต่เดี๋ยวนี้ผมยินดีกับเขามีความสุข เเต่จิตมันยังเคืองไม่รู้มันเป็นอะไรครับถ้าผมเเยกร่างออกผมคงแยกได้ไปแล้วผมอยากไม่ให้เป็นเเบบบนี้เลยครับ
<!-- / message -->
<!-- / message -->

 

เจริญธรรม...

หนุ่มเอ้ย...จิตของคนเรามันมี 2 จิตใหญ่ คือจิตใต้สำนึกและจิตเหนือสำนึก...

จิตเหนือสำนึกคือจิตปัจจุบันที่ได้รับการอบรมบ่มนิสัย ได้รับการพัฒนาให้ดีขึ้นโดยลำดับ ส่วนจิตใต้สำนึกนั้นมันเป็นจิตชั่ว จิตที่รู้มาผิด จำมาผิด จึงทำให้คิดผิด ทำผิดมาตลอด

หากจิตมันเถียงกันมากนัก ไม่ต้องไปห้าม ไปยั้งมันหรอก ปล่อยให้มันคิดเข้าไป
แต่ให้เราเอาสติตามดู ตามรู้ ตามฟังกับการคิดนั้นเถอะ...คิดมากๆ เถียงกันมากๆกับอีกจิต สุดท้ายจิตมันจะคิดได้เองแหละว่า ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะคิดกับมัน เดี๋ยวมันก็เบื่อคิดเองนั่นแหละ

และเราก็จะได้รู้สันดานจิตอันแท้จริงของเราด้วยว่า แท้ที่จริงเราเป็นคนอย่างไร? เมื่อรู้สาเหตุแล้วจะได้หาวิธีแก้กับจิตเสียของเราได้ถูกทางไง...

ลองปล่อยให้มันคิดไปเถอะและเฝ้าดูมันนะ...ได้คำตอบแล้วถามมาใหม่นะ ทำทีละขั้น น่าจะดีกว่านะจ๊ะ

ธรรมะสวัสดี สาธุ!!!!!

 

เจริญธรรม...
หนูเอ้ย...แม่ชีตอบของหนูสองครั้งแล้ว สงสัยจะมีอะไรขัดข้องแน่เลย หลุดทุกที อย่าเพิ่งน้อยใจนึกว่าแม่ชีลืมนะจ๊ะ แม่ชีพยายามอยู่

เราจะรับกรรมแทนคนอื่นนั้นมันไม่ได้ คนอื่นก็จะมารับกรรมแทนเรานั้นก็ไม่ได้อีกเช่นกัน น้องเจ็บปวด เราเห็นแล้วเป็นทุกข์แทน ถ้าตอนนั้นเราตาย ตกนรกกันพอดี เพราะใจเรามันแบกทุกข์เอาไป ส่วนน้อง...พอบอกเราว่าเขาเจ็บ บอกเสร็จน้องอาจจะไม่สนใจกับความเจ็บ ถ้าตายตอนนั้นก็ขึ้นสวรรค์ไป

มีใจช่วยเหลือและเห็นใจนั้นดี แต่อย่าเอาความเจ็บของผู้อื่นเข้ามาครอบครองเองเลย หาวิธีช่วยเถอะ คือ พาไปหาหมอ หรือ ให้คำพูดที่ดี ให้กำลังใจ หรือให้สวดมนต์ ทำสมาธิเพื่อพิชิตความป่วยทั้งทางกายและทางใจเถอะ

อย่ามัวมองดูแล้วสร้างทุกข์ให้เกิด โดยเปล่าประโยชน์เลย บุคคลใดทำกรรมอะไรไว้ย่อมได้รับผลกรรมนั้น ถ้าเราทำกรรมดี คือสร้างพฤติกรรมที่ดี มีสติอยู่เสมอ รู้เท่าทันกับปัจจุบันและหาวิธีแก้ไขกับปัญหานั้นให้ผ่านลุล่วงไปได้ ทุกข์ที่มีก็จะบางเบาและหายไป พอมีเรื่องใหม่ก็ใช้วิธีเดิมนี้แหละแก้ต่อไป

สุดท้ายเราก็จะเป็นผู้มีปัญญาและมีความสุขในชีวิต ไม่อยู่อย่างหมดอาลัยตายอยากอีกต่อไป

แม่ชีขออวยพรให้หนูและครอบครัวมีความสุข พ้นทุกข์โดยไว ขอเป็นกำลังใจและเป็นพลังเงียบให้นะจ๊ะ อย่าท้อให้นานนักเดี๋ยวจะเสียการ เหนื่อยก็พักบ้างและสู้ต่อไป เพื่อชัยชนะที่รอคอยอยู่ข้างหน้า

ธรรมะสวัสดี สาธุจ้า!!!!!

 

เจริญธรรม...ชาวพลังจิตทุกท่าน

ช่วงนี้น้ำมากเหลือเกิน เดือดร้อนกันไปทุกแห่ง แม่ชีก็ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนนะ อย่าเพิ่งท้อกับชีวิต อย่าเพิ่งคิดฆ่าตัวตายหนีทุกข์ล่ะ...ฆ่าตัวตายทำไมให้โง่?

มนุษย์เราเกิดมาเพื่อสร้างความดี เพื่อให้มีทุกข์น้อย ในปัจจุบันและในอนาคตรวมถึงชาติต่อๆไป ยิ่งทุกข์ยิ่งต้องเอาชนะกับความทุกข์ให้ได้ ต้องอดทน สร้างสมปัญญาให้มาก อะไรเกิด ต้องแก้ไข อย่าหนีและอย่าปล่อยมันไป

ตอนนี้แม่ชีอาจจะเข้ามาตอบน้อยไปหน่อย เพราะตอบแล้วมันหลุด แต่พยายามนะ ไม่ยอมแพ้กับมันหรอก

อยู่อย่างผู้มีหวัง ตั้งใจทำความดี เพื่อวันนี้และวันพรุ่งนี้ที่ดีต่อไป...
ธรรมะสวัสดี สาธุ!!!!!

 

อยากถามแม่ชีว่าการเกิดมาแล้วไม่รู้สึกรักแบบชู้สาวกับใครนี่ผิดปกติรึเปล่าค่ะ คือเพื่อนก็มีแฟนอ่ะค่ะ แต่หนูรู้สึกว่าของพวกนี้มันไม่จำเป็นต่อชีวิตและจิตวิญญาณที่ยังต้องเดินทางต่อไปตราบที่กิเลสยังไม่หมด หนูคิดว่าคนเราที่รักชอบกันก็เกิดจากภายนอกทั้งนั้น ถ้าไม่มีร่างกายหรือเหลือแต่ร่างเน่าๆเฟะๆ คนที่เคยบอกว่ารักกันนักรักกันหนามันจะยังรักกันอีกมั้ย อาจจะเป็นเพราะหนูรักตัวเองมากกว่ารึเปล่าค่ะ เพราะหนูเชื่อเรื่องการเกิดใหม่ไม่รู้ว่าชาติหน้าจะได้เกิดเป็นคนรึเปล่า เลยไม่ได้ใส่ใจเรื่องรัก โลภ โกรธ หลงมากนัก เพื่อนหาว่าหนูรักใครไม่เป็นค่ะ แต่หนูแค่ตระหนักตามที่พุทธองค์สอนแล้วมันก็จริงตามที่พุทธองค์สอนไว้ทุกประการ คนเราจะมีอะไรติดตัวไปได้นอกจากบุญและบาปที่ได้กระทำไว้ การที่จะยึดถือสิ่งอื่นนอกจากความดีหนูคิดว่าไม่ฉลาดเลย หนูเลยกลายเป็นคนเฉยๆเงียบๆค่ะ ว่างๆก็หัดทำสมาธิ อยากถามแม่ชีว่าการเลือกลงมาเกิดเองก่อนหมดบุญนั่นหมายความว่าเราต้องบวชหรือว่ายังงัยค่ะ เพราะหนูรู้สึกเองจริงๆว่าหนูเกิดมาเพื่อปฎิบัติธรรม

 

เจริญธรรม...

คนเราทั้งหลายต่างเป็นผู้ที่เลือกมาเกิด คือกำหนดการมาเกิดเองทั้งนั้น
แต่เพราะการขาดสติครองมั่น นี่ไงที่ทำให้คนเราลืมและนึกไม่ได้กับสิ่งที่ตนกระทำและสิ่งที่ตนเลือก

เมื่อเรามีสติครบถ้วนกับปัจจุบัน ปัจจุบันจะกลายเป็นอดีตที่ให้เราจดจำ อดีตจะส่งผลกลับมาในปัจจุบัน และจะส่งผลสืบไปในอนาคต

ฉะนั้นคนเราทำอะไรไว้จึงต้องได้รับผลกรรมที่ตนได้กระทำเอาไว้เสมอ และหลีกหนีผลนั้นไม่ได้ เราจึงเป็นผู้กำหนดกรรมและเป็นผู้รับกรรมนั้นเองทั้งหมด

ส่วนหนูไม่มีรักให้ใคร อาจจะกลัวผิดหวังมั้ง...

ที่หนูพูดมาก็แปลว่าหนูเข้าใจธรรมชาติ เข้าใจธรรมะ แล้วหนูจะกลัวความรักทำไม?

เพราะความรักมันเป็นธรรมชาติของโลก ไม่รักใครมันก็ไม่ผิดและแม้แต่มีรักมันก็ไม่ผิดอีกนั่นแหละ

มีรักแต่ไม่ยึดรักนั้นดี ไม่มีรักนั้นไม่ได้หมายความว่า ไม่มีหัวใจนี่ เกิดมาไม่มีความรักให้ใครเลยรึ? อย่าเย็นชาให้หัวใจกลายเป็นชาเย็นเลย

คนปฏิบัติธรรมนั้นยิ่งต้องมีรักนะ เพราะรักจะออกไปเป็นเมตตา ไม่มีรักแล้วความเมตตาจะมีมาแต่ไหนล่ะ?

แต่ถ้ากลัวทุกข์เพราะมีรักแล้วยึดรัก ก็ไม่ต้องมีคนใกล้ชิดติดตัวให้ปวดหัวเหมือนใครอีกหลายคนหรอก แต่ก็อย่าเฉยเมยไม่สนใจใคร ทำเหมือนคนไม่มีจิตใจ อยู่เหมือนหุ่นยนต์นั้นไม่ได้นะ เพราะจะทำให้เราไม่มีเพื่อน และสุดท้ายเราจะกลายเป็นคนหนีโลก คือหนีความจริงไป

รับความจริง รู้ความจริงและไม่ยึดติดกับความจริงนั้น นี่สิคือผู้ที่รู้จริงโดยแท้

ถ้าไม่อยากมีคู่ก็มาอยู่ด้วยกันก็ได้ บนเขานี้ยินดีต้อนรับเพื่อนร่วมรุ่น อบอุ่นใจจริงนะ...จะบอกให้ ธรรมะสวัสดี สาธุ!!!!!!!

 

เจริญธรรมทุกท่าน...

มีคำถามมาถาม ให้ช่วยกันคิด ช่วยกันตอบหน่อยจ้า

ถามว่า " เทวดา มีนางฟ้าเป็นบริวารถึง 500 นั้นหมายความว่าอย่างไร?"

อ้อ...แม่ชีขอแสดงความเสียใจกับลูกศิษย์มือซ้ายด้วยนะ ที่พ่อจากไปด้วยวัยอันสมควร อย่าเสียใจไปเลย พ่อสบายแล้ว เหลือแต่เรา ที่จะต้องรับกรรมและสร้างกรรมต่อไป ยังไงอาจารย์ก็เป็นกำลังใจให้ตลอดเวลานะจ๊ะ

ธรรมะสวัสดี สาธุ!!!!!

 

กราบนมัสการแม่ชีครับ...ขออนุญาตสอบถามข้อธรรมะครับ เรื่อง การทำบุญเพื่อพัฒนาจิตใจ (ทาน ศีล ภาวนา) เพื่อหลุดพ้นสู่พระนิพพาน...โดยอธิบายเปรียบเทียบกับกรรมดีและกรรมชั่ว ด้วยครับ ขออนุโมทนาครับ...

 

เจริญธรรม...

เรื่องการทำทานด้วยวัตถุนั้น เป็นที่มาของความสุขทางใจ ที่เรียกว่าบุญ อีกทั้งเป็นการเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ มีน้ำใจต่อผู้อื่น ผู้รับย่อมซาบซึ้งที่ได้รับ เป็นประโยชน์ ผู้ให้ก็สุขใจ ก่อเกิดเป็นบุญ

ศีลเป็นข้อกำหนด เป็นกฎเกณฑ์ เป็นระเบียบที่ดี ที่บุคคลผู้ประเสริฐพึงมีในตน

ภาวนา คือ การกำหนดรู้ตัวทั่วพร้อมกับการกระทำทางกาย ทั้งทางความคิด ทางวาจา

ทั้งสามอย่างนี้จึงเป็นสิ่งที่ดีงาม ก่อเกิดเป็นบุญ เป็นที่มาของการพัฒนาจิตใจให้สูงขึ้นโดยลำดับ

แต่อย่างไรก็ตามการให้ทานนั้น ผู้ให้ก็จะต้องรู้จักให้ เมื่อให้แล้วต้องไม่ทำให้ตัวเองเดือดร้อนหรือทุกข์ใจ รวมทั้งเดือดร้อนกับการให้ด้วย

เช่น อยากทอดกฐินเข้าวัด เพื่อจะสร้างศาลาด้วยเงินจำนวนมาก แต่ตัวเองไม่มีเงินมากพอ อีกทั้งไม่อยากบอกใคร จึงไปขอยืมเงินผู้อื่นมาเพื่อจะทอดกฐินสร้างศาลา เมื่อได้เงินมาสร้างศาลา ผู้ทำได้หน้า ได้ความชื่นใจสุขใจตอนทำนั้น

หลังจากทำเสร็จกลับมานั่งกลุ้มใจ เนื่องจากไม่รู้จะหาเงินที่ไหนมาใช้คืนเจ้าของ ความทุกข์ไหลเข้าครอบครอง สุขจากการทำบุญทอดกฐินหายไป ความทุกข์เข้ามาแทนที่ อย่างนี้ไม่เรียกว่า บุญ เพราะมีการเบียดเบียนตัวเอง

ส่วนในเรื่องของศีล นั้นมันเป็นเรื่องปกติที่คนดี คนประเสริฐสมควรมี คือตั้งเจตนาว่าจะไม่ทำสิ่งที่ไม่ดี และตั้งเจตนาว่าจะทำในสิ่งที่ดี เพื่อก่อเกิดเป็นความสุข

ส่วนเรื่องนิพพานนั้นเป็นเรื่องใกล้ตัวจนคนเราแทบจะมองไม่เห็น นิพพานคือปกติของจิตที่ไม่ทุกข์ ไม่เร่าร้อนเมื่อโดนกระทบ แต่รู้กระทบ

คราวหน้าแม่ชีจะอธิบายให้ยาวกว่านี้ เนื่องจากกลัวว่าเขียนยาวๆแล้วเน็ตจะหลุด อย่าเพิ่งย่อท้อกับการอ่านและการถามนะ คิดมากๆ วิเคราะห์และแยกแยะให้ได้ นำไปใช้ให้เป็น มีสุขทุกข์น้อยแน่นอน

ธรรมะสวัสดี สาธุ!!!!