ตาที่สามเกิดโดยบังเอิญช่วยทีครับดูให้หน่อยมันร้อนและเจ็บ

สวัสดีครับยินดีที่ได้รู้จัก

 

นึกถึงครูบาอาจารย์ไว้ครับ ผมก็ไม่รู้มากหรอก

แค่ถ้าวิปัสนา น่าจะช่วยได้นะครับ

ตัดกาย ตัดขัณฑ์ 5

ถ้าแบบสมาธิ น่าจะเน้นการฝึกสติ น่าจะช่วยได้นะครับ

ผิดพลาดประการใด ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย

เพราะผมก็เด็กอ่ะครับ

 

แบบนี้ ต้องรอผู้รู้ หรือเข้าไปถาม คนที่ตั้งกระทู้ เกี่ยวกับ ตาที่สามโดยตรงเลยครับ

อิอิ~..

 

ขอบคุณมากๆครับ

 

http://palungjit.org/threads/การเปิดตาที่สาม.144159/page-76

 

อันแรกเลย

อย่าไปให้ พ่อแม่ มากราบเราอีก หากเราไม่ได้บวชเป็นภิกษุ สามเณร แล้วละก้อ ไอ้ที่
ร้อนๆ แสบๆ คือ ไฟนรก ที่เขามากระซิบบอกว่า อนาคตนั้นจะไปเจอ

* * * * *

มาดูอาการแสบๆ ตรงหว่างคิ้ว ตรงหน้าผาก อันนี้เป็นอาการ ธรรมดาสามัญ ใครก็
ตามที่ฝึกสมาธิในช่วงเริ่มต้น เริ่มขั้นอนุบาล จะเป็นกันทุกคน บางคนเป็นแล้วเกิดการ
ยึดมั่นถือมั่น เกิดอุปทานว่าเป็นอะไรที่วิเศษสักอย่าง จิตมันจะสนใจแต่ตรงนั้น แม้
ปากบอกว่าไม่สนใจ หรือ แม้แต่จิตข้างในกระซิบบอกว่าไม่สนใจ แต่จริงๆแล้วจิต
ใจยังคงสนใจสภาวะตรงนั้น ด้วยอำนาจของอุปทาน ทำให้ยิ่งภาวนาก็ยิ่งแสบ ยิ่ง
ไม่สนใจก็ยิ่งแสบ เลิกทำทั้งหมดก็ยังแสบได้อีก เพราะ มโนจิตที่ไม่ใช่เรามันเป็น
คนไปสนใจ ไม่ใช่ปากเรา หรือ กายกรรมเราที่แสร้งทำเป็นไม่สนใจ

และเนื่องจากเป็น สภาวะธรรมธรรมดาๆ สามัญ หากตรงนี้ไม่ได้เจอกัลยาณมิตร
คอยพร่ำบอก แต่ไปเจอเอาลัทธิอื่นๆ ก็จะยิ่งพากันสร้างอุปทาน โดยส่งเสริม
ให้เรายึดมั่นถือมั่น เพื่อเขาจะได้มีพวก มีคนที่คิดไปทางเดียวกับเขา มีจุดประสงค์
ร่วมกับเขา เสร็จแล้วก็เกิดการคลุกคลีเป็นหมู่คณะขึ้น พวกเขาก็อาศัยความที่
เราคลุกคลีเป็นหมู่คณะนั้นไปทำกิจกรรมร่วมกัน ก็เป็นกระบวนการ การเกิดลัทธิความ
เชื่ออย่างหนึ่งอย่างใดไป

แต่เมื่อมาเจอกัลยาณมิตรที่ดี ก็จะบอกแต่เพียงว่า เป็นสภาวะปรกติ ไม่มีอะไรมาก
อย่าไปให้ความสนใจ ค้นคว้า กับิอาการเหล่านั้นมากนัก มันจะมีก็รู้แล้ววางไป มันจะ
ไม่มีเราก็รู้แล้วก็วางไป

ทำไมมันเกิดให้รู้ก็ต้องวาง และ แม้มันไม่เกิดให้รู้เราก็ต้องวาง ก็เพราะ การวางลง
มันเป็นเรื่องของ สมาธิ

ก็จะเห็นว่า หากเราไปยึด ระคน สงสัย ยิ่งสนใจมันมาก สมาธิ ที่มีรสชาติสงบรำงับ
ก็จะหายไป แล้วไปเกิดสมาธิชนิดที่ฝุ้งซ่าน แสบร้อน อึดอัด ผลักดันหัวจิตหัวใจขึ้น
มาแทนที่ สมาธิแบบรำงับ สันติ สงบ เย็น

ดังนั้น มันจะเกิดอะไรขึ้น จะแน่นเป็นวง เต้นเป็นดวง แสบเป็นจุด ร้อนลุ่มเป็นที่ อะไร
ก็ตาม ก็เพียงแต่รับรู้แล้วก็วางไป ไม่ต้องไปสนใจว่ามันจะมีเนื้อหาสาระอะไรซ่อนอยู่
ไม่ต้องไปสนใจว่ามันจะให้ความล้งความรู้อะไร เราใช้สภาวะธรรมทุกอย่างเพียงแต่
อาศัยระลึกถึงการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับไป แม้แต่ ตัวความรู้ใดๆที่ดูเหมือนพูดได้
มากกว่าคนอื่นนั้น เราก็ยกขึ้นเห็นเพียงแต่เป็นกลุ่มทิฏฐิอย่างหนึ่ง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้ว
ก็ดับไป ไม่ยึดในรู้นั้นว่าเป็นความรู้ เราเพียงแต่อาศัยระลึกว่าจิตมันไปคิดได้แปลกๆ
ต่างๆ นานา เห็นมันไหลไปคิด แล้วก็ดับไป

ฝึกไปเรื่อยๆ รู้แล้วปล่อย รู้แล้ววาง รู้แล้วไม่ยึดในรู้ ก็จะค่อยๆเห็นว่า อาการใดๆก็
ตามเกิดจากจิต ความคิด ความรู้ ความแสบ ความร้อน ล้วนออกมาจากจิต หากรู้ลง
ที่จิตจะเกิดความรำงับ แต่หากปล่อยให้จิตส่งออกนอก(ไปรู้ที่อาการ)ก็จะเกิดความ
ไม่สงบรำงับ ดูไปเรื่อยๆ จนกว่าจะแจ้งทุกขสัจจอันเกิดจากจิตส่งออกนอก พอจิต
มันแจ้งชัดถึงความที่มันส่งออกนอกอยู่ตลอดเวลา ไปคิด ไปนึก ไปร้อน ไปแสบ ไปสัด
ส่าย ไปถูกบีบคั้นหัวจิตหัวใจตลอดเวลา พอมันเห็นแก่รอบขึ้น มันก็ปริวัฒน์ตัวเอง หมุน
รอบความรู้ตัวเองแล้วยกขึ้นเล็งเห็น สภาพธรรมที่อยู่เหนือกว่านั้นว่ามีอยู่

พอเล็งเห็นสภาพธรรมที่อยู่พ้นอาการของจิตใดๆ มีอยู่ ก็จะรู้ว่า จริงๆแล้ว เราควรภาวนา
ทำสมาธิ เจริญปัญญากันอย่างไร กันแน่ ถึงจะเรียกว่า ได้เดินทางตามองค์สมเด็จสัมมา
สัมพุทธเจ้า

 

พูดซะงง ติดอยู่อย่างหนึ่งคือ ผมไม่ได้ให้พ่อแม่กราบผมครับ คือให้ยกมือไหว้ด้านบนเบื้องบนผมคงไม่สามารถจะเล่าได้ทุกอย่าง เพราะบางเรื่องไม่สามารถบอกได้ แต่ขอบคุณมากนะครับ ส่วนไฟนรกนี่คงไม่ถึงผมหรอก ครับ บอกแค่นี้ อย่าว่ากันเช่นนี้เลย ผมรู้ตัวดีอะไรเกิดกับผม ผมทำอะไรอยู่ เมื่อถึงเวลามันจะแจ้งเอง ขอบคุณครับ

 

รูปตัวเองรึเปล่าล่ะนี่เจ้าของกระทู้ หล๊อ..หล่อ นะ..อายุก็ยังน้อยเพิ่ง 19 เอง
มาอยู่สมาคมคนหล่อกับผมได้นะถ้าสนใจ

เมื่อเรารู้ เห็นในบางสิ่ง สัมผัสได้ในบางอย่าง การสัมผัสนั้นเมื่อเรากำหนดก็ดี
ไม่กำหนดก็ช่าง เข้าไปอยู่ในสภาวะนั้นแล้ว เราควรจะมีวิปัสนาให้มากใว้ อย่าให้สภาวะ
นั้นๆอยู่เหนือจิต เหนืออารมณ์ของเรา
เช่นว่า อารมณ์โกรธ ไม่พอใจแว๊ปขึ้นมา อารมณ์ใคร่แว๊ปขึ้นมา เราต้องรู้ทันมันและปลง
ให้ได้ด้วยวิปัสนา เพื่อให้อารมณ์ที่มากระทบไม่เกิดการปรุงโดยจิต ให้มีแต่อารมณ์เดียวของเรา ในการดูสภาวะนั้นๆ เพื่อประโยชน์ในการเจริญก้าวหน้า ไม่ติดในสภาวะใดๆ

เมื่อมีความร้อนเกิดแก่กาย เมื่อนั่งสมาธิแล้วเกิดอาการใดๆ ให้ตั้งมั่นในอารมณ์เดียวของเรา นั้นคืออารมณ์อันเกิดแต่ไตรลักษณ์ กล่าวคือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ให้อยู่แต่ใน 3 อารมณ์นี้เลือกเอาอย่างใดอย่างหนึ่งให้เหมาะกับการเจริญในการนั่งแต่ละครั้งตามภูมิปัญญาเถิด

 

ตาที่สามใช่การที่จิตเราไปกำหนดอยู่กลางหน้าผากรึเปล่าครับ ตอนนั่งสมาธิผมก็เคยเป็นแต่ไม่ร้อนผ่าวอย่างท่านนะ อาจเป็นการที่เราสัมผัสพลังเทพได้แล้ว ท่านจึงได้ลงมาประทับร่างเราใช่เทพเอ้อหลางเปล่าหว่าที่มี 3 ตาอะ ก็เตรียมรับกับอภิญญาใหม่ๆได้เลย
อยู่ที่ว่าเราจะจับสัมผัสนั้นได้รึเปล่า ของยังงี้ไม่ได้เป็นกันง่ายๆนะครับ

 

<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->Bingo-up<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3195457", true); </SCRIPT>
สมาชิก

พูดซะงง
งงสิ... ถ้านายเข้าใจไม่งง นายก็จะไม่สงสัยเรื่องที่นายเล่ามาแล้ว
เพราะถ้านายเข้าใจ อ่านแล้วก็จะไม่งง
คนท่องกับคนเข้าใจ มันแตกต่างกัน
เราไม่รู้จักหรอกนะ "เล่าปัง" เนี่ย
แต่อ่านข้อความแล้ว ที่แตกต่างจากนายคือ เขาปฏิบัติจริง แล้วเขาก็ตั้งใจอธิบายให้นายฟังจริง พูดง่ายๆ เขาสามารถเป็นครูนายในการเริ่มต้นฝึกสมาธิได้เลยล่ะ
แต่กลับไม่ขอบคุณ... แล้วบอกว่า งง

ติดอยู่อย่างหนึ่งคือ ผมไม่ได้ให้พ่อแม่กราบผมครับ คือให้ยกมือไหว้ด้านบนเบื้องบนผมคงไม่สามารถจะเล่าได้ทุกอย่าง
แค่บุพการีผู้มีบุญคุณอันหาที่สุดมิได้ของนายนั่งต่ำกว่าแล้วสนทนากัน... นั่นมันก็เกิดความอัปมงคลกับตัวเองแล้วพ่อหนุ่ม
อย่าแถ... บิดามารดาเหมือนพระอรหันต์ในบ้าน
นายมีดีขนาดไหน ถึงได้นั่งในระดับเหนือกว่าพระอรหันต์ในบ้าน

เพราะบางเรื่องไม่สามารถบอกได้ แต่ขอบคุณมากนะครับ ส่วนไฟนรกนี่คงไม่ถึงผมหรอก ครับ บอกแค่นี้ อย่าว่ากันเช่นนี้เลย ผมรู้ตัวดีอะไรเกิดกับผม ผมทำอะไรอยู่ เมื่อถึงเวลามันจะแจ้งเอง ขอบคุณครับ
ยังหรอกพ่อหนุ่ม... สภาวะนายยังไม่เรียกว่ารู้ตัวดี ยังห่างไกลนัก
เรียกว่าแทบจะยังไม่ได้เริ่มต้นเลยด้วยซ้ำ
สมาธิกับจินตนาการมันคนละส่วนกัน
ถ้านั่งจินตนาการแล้วหลงว่าเป็นสมาธิ... นายเตรียมตัววิกลจริตได้เลย
ลองไปสำรวจตัวเองนะว่าเสพย์ข้อมูลอะไรบ้าง
อาการนายก็ไม่พ้นข้อมูลที่นายส้องเสพย์นั่นแหละ



เออ... อยากจะบอกว่า เจอคนมีความรู้ความเข้าใจเข้ามาอธิบายให้ฟังอย่างตั้งใจ ด้วยความปรารถนาดี อย่าง "เล่าปัง" น่ะ
ใช้โอกาสให้คุ้ม
เรื่องไฟนรก... เขาก็เตือนดีนี่หว่า อกุศลจิตคิดได้ยังไงว่าเขาตำหนิ

แล้วก็อย่าลืมขอบคุณเขาซะบ้าง...

 

เฮ้อๆ.......ในรูปนั่นรูปผมจริง เอาเป็นว่าเข้าใจทุกอย่างละกัน จะบอกว่าผมไม่ได้เป็นคนกำหนดตัวเองในวัน เชื่อไม่เชื่อก็ช่าง เอาเป็นว่าผทรู้ตัวเอง ขอบคุณครับ

 

ผมไม่มีประสบการณ์ในด้านนี้เลย


แต่จากที่อ่านๆมา น่าจะเป็นการโดนประทับร่างของวิญญาณใดๆมากกว่า แต่ผมคิดว่าลักษณะที่ปรากฎคงจะไม่ได้มาดี คงจะเป็นการแอบอ้างของวิญญานดวงนั้น ว่าตนเป็นเทพ
เทพจริงๆ คงไม่บังคับให้คนกราบไหว้ เพราะนั่นคือกิเลศที่วิญญานชั้นต่ำต้องการณ์เสพ
ส่วนการรู้นู่นรู้นี่ เป็นความสามารถของวิญญานทั่วไปอยู่แล้ว อย่าด่วนดีใจไป

ท่านลองไปอ่านในกระทู้คนมีองค์ดูสิ มีผู้รู้ และผู้มีประสบการณ์แบบนี้หลายคนทีเดียว

ผิดถูกประการใด ก็คงต้องรอท่านผู้รู้ที่มีประสบการณ์มาอธิบาย

 

ตอนแรกก็ร้อนกลางหว่างคิ้ว พอมองไปมากๆ รู้เห็นมากเข้า
จิตวิ่งออกตรงนี้บ่อยๆ จะเกิดจุดแดงขึ้นตรงนั้น เล็ก-ใหญ่ แล้ว
แต่ตัวบุคคล โดยมากจะประมาณขี้แมลงวัน ไม่ใหญ่เป็นจุดแดง
เหมือนในหนังอินเดียครับ
ตอนแรกก็กะจะเอากล้องมาถ่ายกลางหว่างคิ้วตัวเองให้ดู
แต่ผมก็ไม่อยากโชว์ความหล่อเลยเอาเป็นว่าอย่าดูเลย
จุดแดงของผมนี้เกิดเองตอนสำเร็จวิชาใหม่ๆ วันนั้นจิตพุ่งออกมา
เจอกับผนังเหมือนรังผึ้งใหญ่มากกว่าตัวเราอีก ไอเราก็อยากลอง
ตอนนั้นรู้ว่าจิตยังไม่ละเอียดพอ แต่อยากจะออกไป เลยดันผนังใหญ่
พอออกไปแล้ว กลับมาก็ดูโน่นนี่ไปเรื่อย พอลุกจากสมาธิไปล้างหน้า
ล้างตาก็ปรากฏจุดแดงขึ้นมาเลย แดงเหมือนขี้แมลงวันแต่เหมือนมีน้ำ
สีแดงข้างใน เหมือนห้อเลือด
ไอเราก็หัวเราะเลย มีตาที่สามแล้วโว้ย พอต่อมา จุดแดงนี้ใช้ประโยชน์
หลายอย่างเช่นปล่อยไฟได้เมื่อเจอพวกไม่ประสงค์ร้าย(ในสมาธิ) จนเดี๋ยวนี้
10กว่าปีมาแล้วจุดนี้ยังไม่ลบซักที ยิ่งใช้มองมากๆสีแดงยิ่งเข้มขึ้นเรื่อยๆ

 

อยากมีตาแบบนี้หรือ
เชยแล้วนะ เดี๋ยวนี้เขาเลิกเล่นมุขแบบนี้แล้ว
แบบนี้เขาเรียกกันว่า เป็นแขนงหนึ่งของหมอดู
แล้วจองเทพหรือยังล่ะ

พวกตาที่สาม เขาต้องร้องขอจองความเป็นเทพด้วยนะ
ส่วนมากจะขอว่า ข้าพเจ้าเหมาะสมนะที่จะเป็นเทพ.....

แล้วพอต่อมา
ก็ไม่ค่อยกล้าสระผม ล้างหน้า
หัวเหม็นเน่าวันไหน ต้องไปให้ร้านทำผมสระให้

ทำไมหรือ
เอ้า ไม่รู้หรือ
เค้ากลัวลูกกะตาใหม่ หลุดไง
ต้องทะนุถนอมไว้ให้ดี
กลัวหลุดตำแหน่งเทพด้วย
เดี๋ยวคนอื่นฝึกตาที่ 3 ได้ช้ากว่า
จะแซงหน้าไปซะ​

 

ไปถาม อ.สามตา ห้องจิตวิทยาดีกว่าครับ

 

การปีนภูเขามีทางขึ้นหลายทาง การไปนิพพานก็มีทางให้ขึ้นได้หลายทางเช่นกัน เรายังไม่รู้จุดประสงค์เขา.....อย่าเพิ่งไปตัดสินอะไรเลย<!-- google_ad_section_end -->

Heureuse

นี่หรือคือ ทางไปนิพพาน
โอ้ว ไปเถิด ไม่ว่ากันหรอก
ไปให้ถึงแล้วกัน

คนอ่านก็โปรดใช้วิจารณญานด้วยนะ
ทางไปนิพพานแบบนี้
ไปได้หรือ
มีจริงหรือ

ผมไม่สระเหม็นแบบนี้
ไปตรงทางหรือ​

 

ไปถาม อ.สามตา ห้องจิตวิทยาดีกว่าครับ<!-- google_ad_section_end -->
boriphat

เหม็นสาปขนาดนั้น
ทนไหวหรือ
เวลาไปถาม ระวัง จะเป็นลม​

 

....ปล่อยวางซะเถอะ...ครับ

คุณรู้ตัวเองดีแล้วหรือ? คุณไปไตร่ตรองคำนี้ให้ดีครับ ^__^

อาการใด ๆ ที่เกิดก็ปล่อยวาง ๆ ครับ อย่ามัวหลงยึดติดกับความรู้สึกเหล่านั้นครับ....

ผมยังเคยเลย ตอนนั่งสมาธิ ผมเห็นจุดดำ ๆ แล้วผมก็รู้สึกแน่นหน้าอก หายใจไม่ออกเหมือนล่องลอยอยู่ในอวกาศ เหมือนกำลังจะตาย พอลืมตาขึ้น

-*- ทำไมผมนั่งสมาธิตัวงอ หน้าเกือบไปวัดพื้นแบบนั้นล่ะ -*-

 

5555 เขียนได้ดี ถูกใจเรามาก สะท้อนสังคมสมัยนี้ ได้เห็นภาพ

 

stefa เอ้ยไปขุดรูอยู่ที่ไหนมา เจ้าของกระทู้คุยกันเรื่องตาที่สามว่าเป็นอาการเจ็บตรงไหนยังไง ไม่ได้คุยเรื่องนิพพานเลย ถ่างตาโตๆดูมั่ง อย่าเอาความคิดจมจ่อมในใจตัว
ออกมากล่าวว่าไม่นิพพาน รึว่าอยากเป็นเทพยังไง มันคนละเรื่อง

อยากคุยเรื่องนิพพานไปคุยห้องอื่น
กระทู้นี้ตาที่สาม ไม่ใช่นิพพาน