ธุดงค์ของหลวงตา2

สวัสดีครับเพื่อนๆ และพี่น้องทุกคน

ขออภัยที่ตอนต่อมาช้าไปนิด เนื่องจากช่วงนี้มีงานสังคมค่อนข้างถี่ ประกอบกับสุขภาพไม่ค่อยจะดี ทำให้กว่าตอนนี้จะมาก็เลยกินเวลาไปมั่งก็ต้องขออภัยสมาชิกที่ติดตามอ่านไว้ ณ ที่นี้ อ่อ! เพิ่งรู้ว่าเวปพลังจิตนี่มีห้องแชทด้วย จาก็เลยกะว่าช่วง3-4ทุ่มอาจจะ(ย้ำว่าอาจจะ)ไปตั้งห้องคุยกะเพื่อนๆสมาชิกแลกเปลี่ยนประสบการ์ณกันบ้างใครสนใจรึว่างๆไม่มีไรทำก็ลองแวะเข้าไปดูไปคุยกันได้นะครับ เอ้าเข้าเรื่องกันดีก่าเนอะ

หลังจากหลวงตาถอนกลดในตอนสายๆแล้ว ท่านก็ได้เดินทางมุ่งตะวันออกตามที่ได้ตั้งใจไว้ ผ่านบ้านขุนวาง ซึ่งตอนนั้นเพิ่งมีโครงการหลวงของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว จุดประสงค์เพื่อให้ชาวเขาเผ่าม้งลดการปลูกฝิ่นมาปลูกพืชไร่และไม้ดอกขายแทน จนปัจจุบันไม่มีการปลูกฝิ่นหลงเหลืออีกต่อไป

แต่ตอนหลวงตาท่านธุดงค์ตอนนั้น ยังมีไร่ฝิ่นอยู่มากมาย หลวงตาท่านเล่าว่าดอกมันบานเห็นทั้งขาวทั้งแดงเต็มไปหมด ตอนท่านเดินผ่านมีพวกเฝ้าไร่ประมาณ5-6คนออกมาเดินตามดูหลวงตา พวกม้งพวกนี้เค้านับถือผีครับ พระนี้เค้าไม่ไหว้เลย บาตรเค้าก็ไม่ใส่ จะทำอะไรก็พึ่งพาแต่ผี พวกนั้นเดินตามดูจนหลวงตาเดินออกนอกเขตหมู่บ้านแล้วนั่นแหละถึงเดินกลับไป หลวงตาท่านตั้งใจว่าคงจะเดินไปถึงบ้านแม่ละวิน(ในกูเกิ้ลไม่มีมีแต่บ้านแม่วิน) ตอนเย็นพอดี

หลวงตาท่านเดินไปได้ประมาณ5กิโล ก็มีคนกลุ่มนึงมายืนเหมือนกับจะรอท่านอยู่ พอท่านเดินไปถึงคนพวกนั้นก็นั่งลงพนมมือไหว้ ในกลุ่มมีชายแก่อยู่คนนึง เค้านิมนหลวงตา ขอไปปักกลดที่น้ำตก(สัญนิฐานว่าน่าจะเป็นน้ำตกผาดำ)สักคืน พวกเขาจะดูแลคุ้มครองความปลอดภัยให้หลวงตาเอง เพราะแถวนี้ผีม้งผีกระเหรี่ยงมันเยอะ มันดุชอบหลอกแกล้งคน เกรงว่าจะมาทำให้หลวงตาเดือดร้อนรำคาญได้

หลวงตาท่านจึงรับนิมน ในใจท่านก็คิดว่าคนพวกนี้คงเป็นรุกข์เทวดา ไม่ก็เจ้าป่าเจ้าเขามาคอยคุ้มครองให้ท่านปฏิบัติธรรมได้อย่างราบรื่น หลังจากท่านไปถึงน้ำตกแล้วท่านก็ จัดการนั่งลงสวดมนต์ขออนุญาติเจ้าที่ คนแก่คนเดิมก็เข้ามาบอกปักเลยครับ กระผมอนุญาติ แล้วก็มีพวกคนหนุ่มๆพากันเอาไม้มาก่อไฟ เอากาไปใส่น้ำ มาต้มให้หลวงตา หลวงตาท่านลืมเอาแก้วไปด้วย ท่านไปขอกะลามะพร้าวของพวกชาวบ้านมาขัดทำแก้วใช้ไปพลางๆ

หลังจากจัดการธุระเรื่องฟืนไฟเสร็จแล้วพวกคนกลุ่มนั้นก็กราบลาหลวงตา แล้วก็เดินหายไป แต่หลวงตาท่านว่ายังรู้สึกเหมือนยังอยู่ใกล้ๆเหมือนมาดูแลอยู่ห่างๆ จนแสงอาทิตย์มืดลงความเงียบก็เข้ามา หลวงตาท่านก็นั่งเจริญสมาธิ ระลึกถึงพระพุทธเจ้า เป็นที่ตั้ง นั่งอยู่ประมาณเกือบสองชั่วโมงท่านก็ได้ยินเสียงร้องครางเหมือนคนกำลังเจ็บรึทรมาน แล้วก็ยินเสียงคุณตาเจ้าที่ๆดูแลหลวงตาอยู่ เสียงเอ็ดขึ้น"มึงอย่ามารบกวนพระเจ้าเข้าสมาธิ" หลวงตาท่านก็เลยออกจากสมาธิแล้วพูดขึ้นมาดังๆ

ให้เขาเข้ามาเถอะโยม อาตมาอยากรู้เขามีเวรมีกรรมอันใดผูกมัดให้ทรมานแบบนี้ เผื่อว่าไม่หนักหนาไปนัก อาตมาก็จะได้ช่วยให้พ้นไป หรือแม้หากหนักหนาเกินไปก็ขอช่วยผ่อนหนักให้เป็นเบาก็ยังดี คุณตาเจ้าที่(ขออนุญาติตั่งตำแหน่งให้เอง) เมื่อได้ยินก็เลยพนมมือทำท่าประมาณรับทราบ แล้วก็ตะโกนว่า เอ้า! เข้ามาท่านอนุญาติแล้ว สำรวมด้วยละไม่งั้นกรูจับมึงโยนออกไปแน่
พอสิ้นเสียง หลวงตาท่านก็เห็น ตัวอะไรสักอย่างเดินสองขาเหมือนคน แต่ผอมแห้ง แถมยังดำยังกะถ่าน ตาถลนออกมานอกเบ้า มีเลือดไหลออกมาจากตาทั้งสองข้าง

พอเจ้านั่นเดินเข้ามาใกล้สักห้าก้าวมันก็ล้มแผละ แล้วบอก เฮาหิว(เฮา=เรา)
เฮาหนาว เฮาทรมาน ตุ๊เจ้าจ้วยเฮากำ(พระช่วยเราที) ท่านก็เลยถาม ทำอะไรมาถึงเป็นอย่างงี้ มันก็บอกไม่รู้ตายไปก็มาเป็นยังงี้ ของกินก็ไม่มี เสื้อผ้าก็ไม่มี โดนผีที่ตายก่อนรังแก ทั้งเจ็บทั้งทรมาน แล้วหลวงตาท่านก็ถาม ไม่เคยทำบุญเลยรึถึงไม่มีกุศลผลบุญจุญเจือ บักนั่นก็บอก ไหว้ผีฟ้า ผีดิน ผีป่าก็บ่อย แต่พอตายมาไม่เห็นมีผีไหนมาช่วย มีแต่มาแกล้งมาข่ม

หลวงตาท่านได้ยินดังนั้นท่านก็ถอนใจ แล้วบอก นี้แหละน้อ ไหว้ผี ถือผี ตายไปก็วนเวียนเป็นแต่วรรณะผี บุญกุศลไม่เคยทำแล้วจะเอาอะไรมาจุญเจือตนยามสิ้นลม แล้วท่านก็ถามบักนั่นว่า อยากพ้นจากความทรมานนี้ไหม บักนั่นก็ตอบ อยากมาก ให้เป็นวัวเป็นควายรับใช้ก็ยอม หลวงตาท่านก็ว่าไม่ต้องเป็นหรอกวัวควาย แค่ต่อไปไหว้พระแล้วเจริญภาวนา ระลึกถึงพระรัตน์ไตรเป็นที่ตั้ง ไม่ช้าไม่นานก็จะหลุดพ้นบ่วงนี้เอง จะได้ไปผุดไปเกิด ตามผลกรรมที่ทำไว้ ไม่ต้องมาทนทรมานอย่างนี้อีก แล้วท่านก็แผ่เมตตาให้ บักนั่นก็ยกมือไหว้

น้ำตา(เลือด)ไหล ขอบคุณตุ๊หลาย เฮาบ่หิว เฮาบ่หนาวละ แล้วหลวงตาท่านก็สอนให้บักนั่นรู้จักเจริญสมาธิ สอนบทอรหังสัมมากับอิติปิโสให้ แต่บักนั่นมันจำได้แค่ อรหังสัมมา(ไม่รู้จบป่าวด้วย) ท่านเลยบอกงั้นต่อไปก่อนนั่งสมาธิให้ท่อง แล้วพอนั่งเสร็จให้ท่อง อนิจจัง ทุกข์ อนัตตา ทุกครั้ง บักนั่นก็ไหว้ประหลกๆ แล้วบอก เฮาบ่ไหว้ผีละ เฮาจะไหว้พระ จะได้ไปเกิด แล้วมันก็หายไป หลวงตาท่านเลย ออกมาเดินจงกลม อีกพักนึง แล้วก็เข้ากลดจำวัด(ทะไมไม่เรียกจำกลด?)

จนตอนเช้า พวกเจ้าหน้าที่โครงการหลวงตามกันมาใส่บาตร บอกตอนเช้ามืด มีคนมาตะโกนบอกมีพระมาปักกลดที่น้ำตก ไปใส่บาตรด้วย ตอนแรกนึกว่าฝัน แต่พอไปถามพวกที่เฝ้าไร่ บอกมีจริงๆ เลยชวนพวกเพื่อนๆมาดู พอรับบาตร เรียบร้อย พวกเจ้าหน้าที่ก็ขอให้กลับไปปักกลดใกล้ๆหมู่บ้านอีกสักอาทิตย์ค่อยไป แต่หลวงตาก็ตอบเหมือนเดิม คือเพิ่งออกธุดงค์ยังต้องไปอีกไกล พอพวกเจ้าหน้าที่กลับไป

ก่อนจะถอนกลด ท่านก็อาราธนาศิลให้พวกคุณตาเจ้าที่ ที่มาคอยดูแลคุ้มครองให้ พอถอนกลดเสร็จกำลังจะมุ่งหน้าตะวันออกก็เห็นกลุ่มคุณตาเจ้าที่ออกมานั่งพนมมือ กล่าวสาธุกันถ้วนหน้า แล้วก็บอก จะตามไปส่งท่านถึงเขตบ้านแม่สะวิน เมื่อไปถึงเขตบ้านแม่สะวิน พวกนั้นก็กราบลา ขอร่วมอนุโมทนากับหลวงตาแล้วก็หายไป ที่บ้านแม่สะวินนี้(น่าจะแม่วิน) หลวงตาเจอหมอผีลองดี ไว้จะมาพิมพ์ใหม่อีกที เมื่อยและ อิอิ

 

ปู่เสื่อก่องๆ

 

ปูเสื่ออ่านด้วยคนค่ะ

 

ซาหนุกดี ช๊อบ ชอบ
รออ่านต่อน้า.....

 

มาจองข้างหน้า

หลังจากถูกบังมาหลายตอน

 

เข้าคิวรอด้วยคนน่ะคับ

 

เม้นก่อนค่อยอ่านครับ

เดี๋ยวแถวหน้าเต็มอดจองที่อ่าน

555+

เจอกันห้องแชทครับพี่จา

สำหรับใครที่ยังไม่รู้จักห้องแชทนะครับ ตามนี้เลยครับ

Voice Chat
มีธรรมะให้ฟัง 24 ช.ม.เลยนะครับ เปิดเพลงให้กันฟังก็ได้ สมาชิกเล่าเรื่องก็มีครับ

 

อ๊ายยยย อ่านก่อนนอน จะนอนหลับไม๊????


(หลับชัวร์ ตอบเองคะ) 5555+


ปูเสื่อนอนหลับรอ คร่อกกกกกกกก zzzzzZZZZZZ

 

จะรออ่านต่อนะครับ

 

ขอบคุณครับ ช่วยกันส่งเสริมพุทธศาสนา ดีจังครับ

 

ขอบคุณนะครับก็สนุกดีครับ

 

อนุโมทนา สาธุ ขอรับ
ขอบคุณครับ
คราวนี้คงต้องนอนรอแล้วครับ

 

ตลอด..มาให้อยากแล้วก็จากไป..นี่ถ้าเรื่องไม่หนุกไร้สาระอ่านไม่รู้เรื่องแถมเป็นภาษาวัยรุ่นนะเลิกตามนานแล้วนะเนี่ย..เล่นตัวจริงๆพ่อหนุ่ม(รึป่าว)คนนี้

 

มันว่ะ
แล้วจะรอเด้อ

 

อยากมีประสบการณ์แบบนี้บ้างจัง..

 

สาธุค่ะ