ธุดงค์ของหลวงตา

สวัสดีครับเพื่อน และพี่น้องทุกคน

หลังจากนั่งเรียบเรียงและย่อเอาใจความจากสมุดที่หลวงตาท่านจดไว้มั่ง จากที่ท่านเล่าให้ฟังมั่งมาร่วมๆกัน ก็จะเริ่มเอามาพิมพ์ให้อ่านกันได้แล้ว แต่ผมต้องขอออกตัวไว้ก่อนนะครับว่าข้อมูลไม่ชัวร์100% เนื่องจากหลวงตาท่านไม่ได้จด วัน.เดือน.ปี บอกไว้ ชื่อหมู่บ้านก็มีบ้างไม่มีบ้าง ยิ่งจังหวัดยิ่งแล้วใหญ่ ท่านแทบไม่ได้บอกไว้เลย จาก็เลยต้องไปนั่งเซิจในกูเกิ้ล บางชื่อก็ไม่มี บางชื่อก็ไม่ตรง จึงทำให้ข้อมูลอาจคลาดเคลื่อนไปบ้าง ต้องขออภัยไว้นะที่นี้

แรกเริ่มเดิมทีหลวงตาท่านตั้งใจเอาไว้ว่า จะบวชสัก3-4พรรษาแล้วถึงจะเริ่มออกธุดงค์วัตร เนื่องจากตั้งใจจะศึกษาทางวิปัตสนากรรมฐานให้เข้าใจเสียก่อน
แต่เมื่อบวชได้พรรษากว่าๆ ก็มีพวกลูกศิษย์เก่าๆตอนท่านเป็นฆราวาสมาขอให้ท่านทำพิธีนู่นทำพิธีนี่ ไม่มีความสงบ ไม่อาจศึกษาพระธรรมได้อย่างที่ตั้งใจ

ตอนนั้นหลวงตาจึงเข้าไปนั่งสมาธิในโบส กำหนดจิตถามตน"ทำเยี่ยงไรดีหนอ จึงจะหลุดพ้นความวุ่นวาย" ก็ได้ยินเสียงพูดในจิต เข้าป่าปลีกวิเวกสิท่าน เมื่อได้ยินดังนั้นท่านก็กำหนดจิตถามไปอีก เข้าไปเพื่ออะไรแล้วจะได้ศึกษาพระธรรมอย่างที่ตั้งใจไว้ไหมหนอ ก็มีเสียงตอบกลับมาอีก อยากรู้ท่านก็ลองเข้าไปเป็นไร อยากพ้นความวุ่นวายไม่ใช่รึ

ท่านก็กำหนดจิตถามตนเองอีกครั้ง แต่ในป่ามีแต่อันตรายไม่รู้เข้าไปแล้วจะได้ออกมาไหมหนอ ก็มีเสียงตอบกลับมา หากท่านยึดมั่นในพระรัตนไตร์กลัวทำไมว่าจะไม่ได้กลับ แล้วหลวงตาท่านก็ออกจากสมาธิ แล้วก็เข้าไปหาเจ้าอาวาสเพื่อแจ้งประสงค์อยากออกธุดงค์ เจ้าอาวาสค่อนข้างจะคัดค้านเนื่องจากหลวงตาตอนนั้นเพิ่งบวชได้พรรษากว่าๆ ประจวบกับตอนนั้นไม่มีพระแก่พรรษาที่จะไปนำการธุดงค์ให้ หากจะออกไปก็เท่ากับว่าท่านต้องธุดงค์เพียงองค์เดียว

แต่หลวงตาท่านยืนยันหนักแน่น เจ้าอาวาสจึงต้องอนุญาติให้ไป ท่านจึงเตรียมบริขารพร้อมเดินทางจากนั้นก็เข้าไปกราบพระในโบส ขออำนาจพระรัตนไตรคุ้มครอง พอเช้ามืดก็ออกเดินทาง โดยการเดินอย่างเดียวไม่มีการขึ้นรถ ตอนนั้นท่านบวชอยู่ในเมือง กว่าจะเดินออกมาถึงนอกเมืองก็เที่ยงกว่า ท่านเล่าว่าแค่ออกจากเมืองมาก็ไปแล้วครึ่งวัน ร้อนมาก เหนื่อยมาก ในใจบอกเลิกตอนนี้ยังทัน กลับวัดดีกว่า

แต่อีกใจบอก อยากแพ้แค่ตรงนี้เหรอ ตัดสินใจแน่วแน่มาได้แค่นี้เหรอ คิดดังนั้นท่านก็มุ่งหน้าต่อ เดินไปจนออกไปถึงเขตแม่แจ่ม ก็เข้าป่าพอมาถึงป่าก็มีความร่มรื่นเย็นสบายขึ้น เดินสบายขึ้น มีลมพัดให้หายเหนื่อย เดินไปทางไหนยังไม่รู้ จะเจอหมู่บ้านไหมก็ไม่รู้ จะมีคนใส่บาตรไหมก็ไม่รู้อีก คิดแต่เดินไปข้างหน้า ถ้าไม่หมดแรงล้มไปก่อนก็เดินจนกว่าพระอาทิตย์ใกล้ตกดินค่อยหาที่ปักกลด เดินไปจนเย็น ก็หาที่ปักกลด ในป่าตอนนั้นชื้น ฟืนก่อไฟยาก ท่านก็เอาน้ำมันไฟแช๊ก ราดเอา เอากาน้ำไปแต่ไม่ได้เอาแก้วไป ปักกลดแล้วแต่ลืมปูนขาว

กว่าจะจัดการทั้งไฟทั้งกลดเสร็จทุกอย่างก็มืดสนิท มีเสียงแมลงร้องระงม มีเสียงสัตว์ตัวเล็กๆวิ่งไปวิ่งมา ท่านว่าตอนนั้นกำหนดจิตเข้าสู่สมาธิยากมาก ทั้งความมืด ทั้งเสียงที่มองไม่เห็น มันกลัวไปหมด จุดเทียนปักหน้ากลดแล้วก็สวดมนต์ แต่ในใจอยากร้องไห้ ไม่คิดว่าเข้ามาแล้วจะทรมานแบบนี้ คิดสับสนไปหมดรวมสมาธิไม่ได้เลย นั่งอยู่อย่างนั้นจนดึกดื่นไม่รู้เวลาไหน

เสียงแมลงเริ่มเบา เสียงสัตว์ต่างๆเริ่มเงียบ สมาธิเริ่มมา ท่านก็กำหนดจิตถามตนเองอีก "ตอนนี้เข้าป่ามาแล้ว เข้ามาเพื่ออะไร" มีเสียงตอบมา เข้ามาเพื่อชนะ ท่านก็ถามต่อไปอีก ชนะอะไร ก็มีเสียงตอบกลับมาอีก ชนะความเหนื่อย ชนะความกลัว วันนี้แค่วันเดียวท่านชนะสองครั้งแล้ว เข้าป่านี่ท่านว่าไม่ได้ประโยชน์อะไรเลยรึ ท่านก็ถามต่อแล้วได้ประโยชน์อะไร

ฝึกตนจนเอาชนะความยากลำบาก ฝึกใจให้เหนือกว่ากิเลส โปรดสัตว์ที่ไม่อาจเข้าถึงพระ โปรดมนุษย์ผู้ไม่เคยเจอพระพุทธ ฝึกสติให้ถึงพร้อมในความไม่ประมาท เสียงนั้นตอบมา หลวงตาท่านก็ถามต่อ มาแค่คนเดียวจะทำได้หมดนั่นเชียว ก็มีเสียงตอบกลับ ทำได้มากกว่านั้น แต่ท่านจะเริ่มทำเป็นอย่างๆไป
ไม่ต้องรีบ ตอนนี้ท่านกำหนดจิตให้มั่นคงเสียก่อน

เมื่อจิตมั่น ก็นั่งสมาธิได้ท่านก็นั่งไปจนได้ยินเสียงนกป่าร้อง ท่านก็ออกจากสมาธิแล้วจำวัด จนเช้าท่านก็ลุกครองจีวร ยังไม่รู้จะเดินไปบิณทบาตรทางไหน
คิดในใจอย่างมากก็หากล้วยป่ากินประทังชีวิต เดินไปได้หน่อยนึงก็เจอพวกหาของป่า พวกนั้นก็เข้ามาใส่บาตรให้หลวงตาเป็นเห็ด กับน้ำผึ้งแล้วก็ข้าวเหนียว
แล้วก็ถามว่าหลวงตามาจากไหน แล้วจะธุดงค์ไปทางไหนต่อ ท่านก็ว่ามาจากในเมือง จะไปเรื่อยๆยังไม่รู้ว่าจะไปทางไหน แต่คงมุ่งตะวันออก

พวกนั้นขอให้หลวงตาไปอยู่เสียที่หมู่บ้านเพราะในหมู่บ้านมีวัดแต่ไม่มีพระ หลวงตาท่านก็ว่าอยู่ไม่ได้ เพราะเพิ่งออกธุดงค์ยังต้องไปอีกไกล ท่านคุยอยู่กับพวกชาวบ้านอยู่ครู่นึงก็กลับมาที่กลด หลังจากฉันท์เสร็จเรียบร้อยก็ถอนกลดแล้วเตรียมเดินทางต่อ ตรงนี้ท่านบอกว่าเดินไปถึง บ้านขุนวาง ซึ่งในกูเกิ้ลบอกว่าอยู่ในเขตแม่แจ่มเยืองๆกับดอยอินทนน ยังไม่มีอะไรตื่นเต้นนะครับตอนแรก
ไว้จะมาเล่าตอนออกจากบ้านขุนวางไปเจออะไรมั่งไว้จะมาเล่าให้ฟังต่อ

 

เรื่องราวน่าสนใจดี กำลังรอฟังตอนต่อไปนะครับ

 

ปูเสื่อๆๆๆๆๆรออ่านต่อจ๊ะ

 

เหมือนหนังช่อง 7 เลยนิ พอเริ่มมันส์ก็จบตอน จะอดใจรออาทิตย์หน้า เอ๊ย! ตอนหน้า

 

จะรอติดตามตอนต่อไปครับ

 

ให้ข้อคิดธรรมะเตือนใจ
น่าติดตาม
เร้าใจ
อ่านเพลิน
อ่านแล้วจิตใจเป็นแต้มบวก
มืออาชีพ

 

ปูเสื่อรอฟังด้วยคนค่ะ^^

 

ขอร่วมอนุโมทนา !!!
และขอขอบคุณมากครับ...จะติดตามอ่านตอนต่อ ๆ ไป

 

ปูเสื่อก่อนๆ ยังไม่ได้อ่านเลย อ่านก่อนๆ

 

จะรอติดตามต่อนะคะ น่าสนใจมากค่ะ

อ่านแล้วเห็นภาพหลวงตา กำลังธุดงค์ เลยค่ะ

คงจะเหนื่อยมากนะคะ

 

มานั่งรอแถวหน้าเลย เห่อๆ

 

สาธุๆครับหลวงตา

ถึงแม้กายสังขารท่านจะจากไปแล้ว

แต่ท่านก็ปรารถนาจะช่วยโปรดสรรพสัตว์ด้วยบันทึกเล่มนี้ของท่าน

ถึงได้มาเข้าฝันพี่จาไงครับ

พี่จาก็ได้บุญนะครับเนี่ย

ไม่แน่นะครับ บันทึกของหลวงตาอาจจะถูกตีพิมพ์ก็เป็นได้

รออ่านตอนต่อไปนะครับ



บัตรร้อย บัตรห้าสิบหลบไป บัตร5บาทมาแว้วววว อิอิ

 

โอแม่เจ้า สงสัยเรื่องนี้ต้องติดตามแบบหนังซีรีส์ มาลุ้นกันว่า เรตติ้งจะสู้ Prison Break ได้หรือเปล่า ปูเสื่อรอแล้วนะคุณจา

 

รออยู่นะคะ ท่านแน่จริงๆ
อันนี้นู๋ก็เพิ่งกลับมาจากเ้ข้าค่าย สังฆ์คะบุตร มา
ก็มาอ่านแล้วก็อยากอ่านตอนต่อไปจ้า

 

ซื้อตั๋ว5บาทเลยมานั่งหลังๆ

 

ผมก็รอติดตามอยู่นะครับ เอาตอนล่ะ สาม ชั่วโมงเลยนะครับ

 

น่าอ่าน น่าติดตามครับ

 

สาธุค่ะ