ทำไมต้องเป็นลูกของพ่อ?

<TABLE borderColor=#fac963 cellPadding=0 width=725 align=center bgColor=#e2e2e2 border=5><TBODY><TR><TD bgColor=#ecfae0>ทำไมต้องเป็นลูกของพ่อ? </TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE borderColor=#fac963 cellPadding=0 width=725 align=center border=5><TBODY><TR><TD bgColor=#ffffff><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=3 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR bgColor=#ffffcc><TD vAlign=center> </TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=2 cellPadding=2 width="95%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top><TABLE cellSpacing=2 cellPadding=2 align=center bgColor=#f5f5f5 border=0><TBODY><TR><TD></TD></TR><TR><TD align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE>
</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=2 cellPadding=2 width="95%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top>ว่าจะไม่เขียนเรื่องนี้นะ แต่ก็ไม่รู้จะไประบายที่ไหน เพราะอะไรนะหรือ เพราะว่าคนรอบข้างคาดหวังว่าคนเป็นพ่อจะต้องเข้มแข็ง เป็นคำตอบ เป็นที่พึ่ง พ่อเป็นคนที่รับฟังและเป็นที่บรรเทาทุกข์ของทุกคนในบ้าน มีคนข้างๆเคยถามว่า เวลาพ่อกลุ้มใจพ่อคุยกับใคร ... พ่อบอกว่า พ่อไม่รู้ ... พ่อคุยกับ "คนบนฟ้า" กระมัง ... เพราะเธอที่ถาม ตัวเธอเองก็แย่เต็มที พ่อไม่อยากให้เธอรู้ว่า ... พ่อเองก็จะไม่ไหวเหมือนกัน ... ยากนะที่จะเป็นหลักที่ให้พึ่งพิงในยามที่หลักเองก็ยังต้องพยายามยันตัวเองเพื่อตั้งให้ตรง .... พ่อคนนี้ก็แค่ผู้ชายธรรมดาๆที่อ่อนแอได้และร้องไห้เป็น

"พ่อขา ... ทำไมหนูไม่มีเพื่อน ทำไมไม่มีใครอยากเล่นกับหนู"
"พ่อขา ... (...)เอากระเป๋าหนูไปทิ้งถังขยะ (...)บอกว่าหนูใช้กระเป๋าเก่าๆ น่าจะเอาไปทิ้งได้แล้ว"
"พ่อขา ... (...)ว่าหนูสกปรก ชอบขโมยของ ชอบทำของหาย แล้วก็เรียนไม่เก่ง ท่องสูตรคูณก็ไม่ได้"
"พ่อขา ... (...)ว่าหนูชอบเสียงดัง แล้วก็เล่นแรงๆ"

"พ่อขา ... หนูอยากเป็นตัวตลก ...ตลกให้มากๆเลย"
"ทำไมล่ะลูก" ... "เพื่อนๆจะได้เล่นกับหนู ... (...)บอกให้หนูเลียโต๊ะก่อน เขาถึงจะเล่นด้วย"
(พ่ออึ้ง ..ไปพักนึง) ... "แล้วหนูเลียไหมล่ะจ๊ะ" ...
... "หนูเลียค่ะ" ...
"แล้วเขาเล่นกับหนูไหม" .. "เล่นค่ะ แต่แป๊บเดียว" ... (พ่อน้ำตาไหล ...)

"พ่อขา ... (...)ว่าหนูหัวยุ่ง แล้วก็ตอบคำถามครูก็ไม่ทัน"
"พ่อขา ... หนูเรียนไม่เข้าใจเลย ทำไมหนูถึงไม่เก่งเหมือนคนอื่น
. . . . . . . (...)ท่องศัพท์เก่งมากเลย หนูท่องเท่าไรก็ไม่ได้"
"พ่อขา ... หนูทำเค้กของ(...)หน้าเละ (...)บอกให้หนูไปซื้อมาใช้คืน ... หนูไม่ได้ตั้งใจนะค่ะ" (เริ่มสะอื้น)

... "ตอนกลางวันหนูกินข้าวกับใครค่ะ"
... "หนูกินคนเดียวค่ะ"
... "ตอนพักเที่ยงหนูเล่นกับใคร"
... "ไม่ได้เล่นกับใครค่ะ"
... "แล้วหนูทำอะไร"
... "หนูเข้าห้องสมุดอ่านหนังสือคนเดียวค่ะ"

วันนี้เป็นวันหยุด พ่อไปส่งหนูทำกิจกรรมที่โรงเรียน
ก่อนถึงเวลาครูนัด เราสองคนพ่อลูกนั่งกอดกันหลวมๆรออยู่ริมสนามเด็กเล่น
หนูจะเข้าไปขอเพื่อนเล่นด้วย เพื่อนๆไม่ยอมให้เล่นด้วย 2-3 คนเดินหนี
หนูโดนแกล้งให้เป็นลิงชิงบอลอยู่คนเดียว
... พ่อแอบเดินไปข้างหลังพุ่มไม้
... "อย่าไปเล่นกับเฟิร์น เดี๋ยวจะหัวยุ่ง สกปรกเหมือนเฟิร์น"
.
.
หนูเดินก้มหน้ากลับมา ... เราหามุมเงียบๆ
... เรานั่งกอดกันแน่นขึ้น
... หนูสะอื้น ... แต่พ่อร้องไห้

"พ่อขา ... (...)บอกว่าไม่ให้หนูเข้ากลุ่มเล่นพละด้วย เขาบอกว่าถ้ากลุ่มแพ้จะต้องเป็นเพราะหนูแน่ๆเลย"
"แล้วกลุ่มหนูแพ้ไหมล่ะ"
"แพ้ค่ะ ...หนูโดนรุมว่าใหญ่เลย ทั้งๆที่หนูวิ่งเต็มที่แล้ว"
"พ่อขา ...ทำไมเพื่อนๆไม่รักหนู"
"..."

"พ่อขา ..."

ใครไม่เคยถูกปฏิเสธก็ไม่รู้รสชาติขอการถูกปฏิเสธ
และ รสชาติของการไม่ได้รับการยอมรับหรอก ว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน
ขนาดหัวใจกร้านโลกอย่างพ่อ ในโลกใบใหญ่ก็ยังเจ็บปวด ....
ประสาอะไรกับหัวใจเล็กๆบอบบาง ...ในโลกใบเล็กๆ ที่โดนปฏิเสธทุกวัน
แต่หนูก็ยังอยากไปโรงเรียน ... หนูเข้มแข็งกว่าพ่อมากมาย

ในโลกของเด็ก ... ไม่มีหน้ากาก ไม่มีมายา คิดออกมาอย่างไรก็พูดออกมาอย่างนั้น
...พ่อไม่ว่าเพื่อนๆหนูหรอก ... พ่อไม่ว่าใครทั้งนั้น ...
พ่อรู้ว่าที่หนูเป็นอย่างนี้ หนูไม่รู้ตัว หนูไม่ตั้งใจให้มันเกิดขึ้น
เป็นความผิดพลาดทางสายพันธุ์ ... ที่อาจมาจากพ่อ
ดังนั้นหนูเลยไม่เข้าใจว่าทำไมหนูจึงไม่เป็นที่ต้องการ
.
.
ถ้าพ่อต้องอยู่ต่อไปทั้งชีวิตโดยไม่มีใครสักคน
ขอเพียงให้หนูมีเพื่อนที่ดีบ้างสักคน
พ่อยอม ....

...

เอาเถอะ ... อย่างน้อยหนูก็ดีกว่าเด็กอีกหลายๆคน
เพราะหนูรับรู้ได้ว่า ... "พ่อรักหนู"
และสามารถบอกพ่อได้ว่า " หนูรักพ่อ " ...
.
.

เธอเคยบอกว่าเธอไม่มีแม้ใครสักคนหนึ่ง
คงลืมว่าอย่างน้อย " ยังมี" ฉันไง
วันใดที่เธอมีเพื่อนรุมล้อมเธอหรือยังมีใคร
เธอก็จะไม่เห็นฉันเลยคนดี
... แม้วันใดหัวใจเธอพ่าย
... จะมาแพ้ไปกับเธอ
... และถ้ามีวันใดน้ำตาเธอเอ่อ
... จะร้องไห้เป็นเพื่อนกัน
หากเธอสมหวัง...ในวันหนึ่ง
ให้รู้ว่าฉันยังแอบเห็นและชื่นชม
หากเธอท้อแท้..ฉันยังอยู่
หากแม้นไม่เห็นฉัน ... จงโปรดรู้ไว้ว่าเธอ ...ใช่อยู่คนเดียว.
.
ยังไงพ่อก็รักหนู ... เพราะว่าหนูเป็นลูกของพ่อ
.
.
และถึงชีวิตหนูจะไม่มีใคร ...
ชีวิตหนูยังคงมีพ่อคนนี้เสมอและตลอดไป ...
.
.
เพราะว่า ....หนูเป็นเหตุผลเดียวที่พ่อยังจะต้องมีชีวิตอยู่

...

และเมื่อวันนั้นมาถึง ...
ไม่ว่าใครจะไปจากใครก่อนก็ตาม ....
พ่ออยากให้หนูรู้ไว้ว่า ...
ความรักของพ่อจะยังคงอยู่กับหนู ... ตลอดไป ...

...

จากหัวใจธรรมดาๆของผู้ชายคนหนึ่งที่หนูเรียกว่า "พ่อ" ...
...
</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=2 cellPadding=2 width="95%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top>

แล้วคุณจะทราบซึ้ง กับความหมายยิ่งใหญ่ ของผู้ชายคนนี้

"คูณพ่อน้องเฟิร์น" คุณพ่อแสนดี กับลูกสาวที่น่ารักที่สุดของพ่อ

ใช่แล้วครับ
"ยัยตัวดี ... ลูกเฟิร์น ... ลูกสาวผม ... เป็นเด็ก ADHD"​

ขอเป็นอีก1 กำลังใจ ให้ "คุณพ่อน้องเฟิร์น ก้าวเดินต่อไปอย่างเข้มแข็งนะค่ะ!!

</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>


ที่มา : http://variety.teenee.com/foodforbrain/11239.html

 

ซึ้งกับความรักของพ่อ ครับ

 

คิดถึง และรักพ่อมากค่ะ

 

ขอบคุณครับสำหรับบทความดีดี

โรคสมาธิสั้น (ADHD)
ย่อมาจากคำว่า Attention Deficit Hyperactivity Disorder

http://www.gpo.or.th/rdi/htmls/adhd.html

 

ในโลกของเด็ก ... ไม่มีหน้ากาก ไม่มีมายา คิดออกมาอย่างไรก็พูดออกมาอย่างนั้น

ซึ้งจัง...

 

รักพ่อ

 

คิดถึงพ่อ

 

ซึ้ง จนน้ำตาไหล

 

คนเราเลือกเกิดไม่ได้

 

ยินดีที่ได้รู้จัก

พอดีวันนี้ว่างเลย กูเกิลบทความตัวเองดูว่าไปถึงไหน ก็เลยมาพบกับชุมชนไซเบอร์คุณภาพที่นี่ ขอบคุณที่เอามาแบ่งปันกัน บทความข้างบนเอามาจากฉบับเต็มที่ผมลงไว้ในพันทิพและที่บล๊อกของผม ตามไปเยี่ยมและอ่านฉบับเต็มกันได้ตามที่ข้างล่างนี้นะครับ

http://www.pantip.com/cafe/family/topic/N6997599/N6997599.html

เขียนถึงคนบนฟ้า -ทำไมต้องเป็นลูกของพ่อ?-ใครตอบพ่อที ...(ADHD ตอนที่ 2)
(ถ้าได้อ่าน ADHD ตอนที่ 1 ก่อน ==> http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=nong-fern-daddy&month=08-2008&date=04&group=5&gblog=12 ก็จะเข้าใจ ADHD และจะเข้าใจสิ่งที่กำลังจะอ่านต่อไปข้างล่างนี้)

 

คิดถึงพ่อจัง

 

ขอบคุณมากนะคะ ที่เขียนบทความดี ๆ ให้พวกเราได้อ่านกัน อิอิ ตัวจริง เสียงจริงมา.....

 

เรามัวแต่โหยหาความรักแบบหนุ่มสาว ....





แต่เราลืมความรักของใครบางคนที่มีให้กับเราตั้งแต่เกิดหรือเปล่า?





เป็นความรักที่ไม่ต้องการอะไรตอบแทน และมีค่ามากกว่าสิ่งใดๆในโลก ...









[vdo]http://palungjit.org/attachments/a.442273/[/vdo]



รักคุณพ่อคุณแม่กันให้มากๆนะครับ ก่อนที่จะไม่มีท่านให้เราแสดงความรัก ....

 

ขอบคุณที่มีบทตวามดีๆให้อ่านครับ