คนที่มีบุญถึงจะมาทำกรรมฐานได้

อนุโมทนานะค่ะ พึ่งไปทำกรรมฐานที่วัดมาเหมือนกันค่ะ
ดีมากๆ เลยค่ะ ถ้าใครมีโอกาส อยากให้ไปทำนะค่ะ
มีปัญหาอยากขอถามพี่ๆหน่อยนะค่ะ เดินกรรมฐานได้นะค่ะ
แต่ถ้านั่งปุ๊บ คือว่าบางครั้งจิตฝ่ายต่ำ มันมารบกวนทำให้นั่งกรรมฐานไม่ได้ค่ะ
ควรจะทำยังไงดีค่ะ คิดไปทางอกุศลนะค่ะ รบกวนผู้รู้ช่วยตอบด้วยค่ะ
ขอบพระคุณมากนะค่ะ

 

ระวังจะเป็นอัมพาตนะครับนั่งไม่ได้ก็นอนเถอะครับใครเขาว่า...ใหม่ๆก็อย่างนั้นแหละเดี๋ยวอีกหน่อยชินเอง...พิจารณาเป็นกลางนะครับ...กราบขอบพระคุณครับ

 

บางครั้งจิตฝ่ายต่ำ มันมารบกวนทำให้นั่งกรรมฐานไม่ได้ค่ะ
ควรจะทำยังไงดีค่ะ คิดไปทางอกุศลนะค่ะ รบกวนผู้รู้ช่วยตอบด้วยค่ะ

เอ ไอ้จิตฝ่ายต่ำ คิดอกุศล ช่วยอธิบายตรงๆ ชัดๆ หน่อยจ้ะ หมอจะได้จัดยาถูก

 

อนุโมทนาครับ ความคิดเห็นส่วนตัวผม ผมว่าใครมีใจอยากทํากรรมฐานก็มีบุญแล้วล่ะครับ เพราะถ้าไม่มีกุศลธรรมมาคํ้าจุน คงไม่มีจิตใจคิดหรืออยากทํากรรมฐาน
แต่พอได้ทําแล้ว มีอาการแปลกๆ ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ครูบาอาจารย์จะช่วยแนะนําหรือแก้ไขให้ เช่นที่ท่านว่าให้ผู้หญิงที่เคยตบผัวตกบันใด ให้ไปขอขมาซะ แล้วจะก้าวหน้าในกรรมฐาน ถ้าแก้ไม่ได้ก็คงเป็นว่าบุญไม่มี หรือมีบุญไม่พอเพียงที่จะสนับสนุน กรรมมีหลายรูปแบบซับซ้อนมาก ก็คงต้องอาศัยครูบาอาจารย์ช่วยครับ

เป็นเพียงความคิดเห็นส่วนตัวเพื่อสนทนาธรรมครับ..สาธุ

 

บริกรรมตามความรู้สึก ไม่ต้องไปปรุงแต่ง มันคิดชั่วก็ให้รู้ว่ามันคิดชั่ว มันคิดดีก็ให้รู้ว่ามันคิดดี เป็นแค่ผู้ดู ดูมันทั้งดีและไม่ดี ปักจิตที่ลิ้นปี่บริกรรมตามความเป็นจริง ให้รู้เท่าทันมัน ทำบ่อย ๆ แล้วก็จะได้เอง อย่าอยากให้มันหาย ยิ่งอยากหรือไม่ยาก มันก็ยิ่งดิ้น ดูมันดิ้นนั่นแหระ

 

คนมีบุญหรือไม่มีบุญ ก็ปฏิบัติพระกรรมฐานได้ แต่จะได้แค่ไหนแล้วแต่บุญกรรม คนทำกรรมหนัก (ดูด้วยว่าหนักแค่ไหน) ก็ไม่สามารถจะผ่านญาณสำคัญ ๆ ไปได้ คือปฏิบัติได้เหมือนกัน แต่ผลไม่เท่ากัน

ในหนังสือพระเดชพระคุณหลวงปู่จรัญ ฯ จำไม่ได้ว่าเล่มไหน ท่านได้เล่าว่า มีคนหนึ่งได้ฆ่าพ่อตัวเอง แม่สงสารพาลูกมาวัด แต่พอเข้ามาในวัด ร้อนไปหมด อยู่ไม่ได้ ต้องออกไป ท่านว่า มาตุฆาต ปิตุฆาต ห้ามสวรรค์ ห้ามนิพพาน แล้ววัด สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ ยังอยู่ไม่ได้ จะทำกรรมฐานอะไรได้

 

ถึงคุณ Mrs. Kim

ที่บอกว่า นั่งทีไรเจ็บจนน้ำตาไหลทุกทีนั้น เป็นเรื่องธรรมดาค่ะ เพราะตราบเท่าที่ยังมีขันธ์ดำรงอยู่ ทั้งกายทั้งใจนี้ ล้วนแล้วแต่เป็นตัวทุกข์ ไม่ใช่เรื่องของกรรมค่ะ
ที่เรารู้สึกว่า ทนทรมานมากๆ เพราะเรายังยึดเอาความเป็นเจ้าของ "กาย" และ"ใจ"นี้ อย่างเหนียวแน่นน่ะสิคะ
เมื่อไรก็ตามที่เราปฏิบัติ และเกิดทุกขเวทนา ก็ให้พิจารณาสังเกตเอาทุกขเวทนานั้นมาเป็นอารมณ์ มันเริ่มปวดตรงไหน ก็ดูตัวปวดมันไป มันเปลี่ยนไปทางไหนไหม มากขึ้นน้อยลงอย่างไร ดูมันไปเรื่อยๆ สักแต่ว่าดู อย่าไปยึดว่า "มันเป็นของเรา ความปวดนี้ มันเป็นกายของเรา" ดูไปเรื่อยๆ อย่าไปแอบหวังว่ามันจะหายปวด แล้วในที่สุดเมื่ออินทรีย์ของคุณแก่กล้าขึ้น ก็จะเห็นเองว่า ความปวดหรือทุกขเวทนานั้น ก็เป็นเพียงอะไรอีกอย่างหนึ่ง ที่ "ไม่ใช่ตัวคุณ" (แยกรูปแยกนาม) มันจะหายปวดหรือไม่ก็ช่าง ไม่เห็นเกี่ยวอะไรกับเรา
ที่ครูบาอาจารย์ท่านบอกว่า ไม่เห็นเคยมีใครตายจากการนั่งกรรมฐานนั้น ดิฉันเห็นว่าจริงค่ะ แต่ที่เรารู้สึก เจ็บปวดปางตายนั้น เพราะเรายึดถึอเอากายและใจนี้ เป็นของเราอย่างเหนียวแน่น จึงไม่สามารถละมันได้
พยายามนะคะ ให้กำลังใจตัวเอง ความเพียร เป็น 1 ในองค์มรรค 8 องค์ อันพระพุทธองค์ได้ทรงสรรเสริญ ขอเป็นกำลังใจให้ด้วยค่ะ

ขอให้เจริญในธรรมค่ะ อนุโมทนากับการปฏิบัติของคุณด้วย สาธุ สาธุ สาธุ

ด้วยความปรารถนาดี
แม่น้องพลอย

 

ยังมีอีกเยอะครับท่าน...อย่าตำหนิกรรมผู้อื่นทีเด็ดมี...พระพูดตรงๆไม่ได้...เลยพูดอ้อม...คนสวนหมัดตรงได้...ไม่ต้องอ้อม...โปรดติดตามตอนต่อไป...รับลองมันส์ครับ...เพราะตัวจริงมาเล่นลิเกเอง..

 

ปวดเป็นกรรม...หากปวดมากอย่าฝืนนะครับ...แก้กรรมเก่าเลย...นอนทำครับ...เขายังมีเดินทำ...นอนทำสบายครับ...ขนาดนอนยังปวด...เอาเป็นว่าเวทนาหลอกเราหรือเวทนาจริงๆ...หากร่างกายแย่อย่าทำ

พิจารณาดูด้วยความไม่ประมาทนะครับ...กระบี่สองคม...บางทีท่านเอาชนะความปวดได้...เวทนานี่เทียบฌาณคงสามสี่แล้วครับ...แต่อย่างที่บอกเลือกให้ถูกคมนะขอรับ

 

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อนะครับ
บางครั้งนี่คนไม่เคยทำ...พอมาปฏิบัติไม่เท่าไร...ไปทำบุญอะไรมาก็ไม่ได้รู้ไม่ได้เข้าใจ...เพราะเห็นเขาทำบุญแล้วก็ทำบุญไม่หวังเลขหวย...ทำจนลืมว่าทำอะไรมามั่ง

ถูกบุญอุ้มครับ...

แบบเพลงหนูอยากโดนอุ้ม...ๆ...นั่นแหละ...ชวนเขามาทำเถิดครับมีเพื่อนมีพี่มีน้อง...หัดยิ้มเฉยๆก่อนก็ได้...ค่อยยิ้มเฉยๆทีหลัง...มีสองยิ้มเฉยๆนะครับ...คือคนยิ้มกับจิตยิ้ม...คนยิ้มให้ได้ก่อนนะ...จิตยิ้มว่าทีหลัง
โปรดพิจารณาอย่าประมาทนะครับใช้พิจารณาของตัวเองด้วยสติ..สมาธิ...ปัญญา...ขอกราบขอบพระคุณยิ่งแล้วครับ

 

เป็นธรรมบรรยายที่ดีมากๆครับ ขออนุโมทนาสาธุ สาธุ สาธุ ครับ

 

อนุโมทนาค่ะ เป็นดังนี้จริง แต่ก่อนปฏิบัติแต่น้อย ปัจจุบันปฏิบัติมากขึ้นเรื่อย ๆ เรียกว่าสะสมบุญ .....

หากว่าวันนี้เราปฏิบัติได้น้อยแล้ว ถ้ามีความวิริยะแล้ว ซักวันบุญเราจะมากขึ้นโดยไม่รู้ตัวเลย....

ขอให้ทุกท่านที่ได้ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบแล้ว จงเจริญด้วยธรรมเถิด

 

สักวัน ผมต้องไปปฏบัติธรรมที่วัดอัมพวันให้ได้ครับ อยากไปมากเลย

 

ยกตัวอย่างอ่ะคับ....เพื่อนที่ห้อง ผมชวนไหว้พระ สวดมนต์ นั่งสมาธิ แรกๆก็ไม่ทำคับ เค้าว่าอายุยังน้อยยังไม่ถึงเวลา รอให้แก่เสียก่อน ผมก็ใช้อุบายให้ทำคับ แรกๆก็ดีอ่ะคับ หลังๆชักไม่ไหว นั่งสมาธิแล้วเค้าเวียนหัว และปวดหัวอย่างแรง ท้ายสุดไม่ไหวก็ต้องเลิกไปคับ
อย่างนี้ควรเรียกว่า "กรรมตอดรอน"ได้ป่าวคับ

 

อนุโมทนาด้วยค่ะ สาธุ

หลวงพ่อท่านว่า ทำจริงก็ได้ของจริง ไปแล้วทำให้จริง จะได้ของดีกลับมา

___________________________________

ร่างกาย คืออาราม อันยิ่งใหญ่
ดวงใจ คือวิหาร อันเลอค่า
จงควบคุม จิตวิญญาณ ให้ภาวนา
ประพฤติธรรม ทุกเวลา ที่ผ่านไป

จะได้พร จากพระพุทธะ-คุณา
จะได้พร จากธรรมา สว่างไสว
จะได้พร อริยสงฆ์ ทุกภพไตร
จะได้พร เทพไท ทุกพระองค์

ชีวิต...มิใช่ สิ่งประเสริฐ เลอเลิศค่า
เปลวไฟทุกข์ เผาผลาญพา เถลือกถลน
ดับไฟทุกข์ วางทิ้งเสีย หมดกังวล
ชีวิตดำ-รงแค่ช่วง...ภาพมายา<!-- / message -->

 

ขออนุโมธนาค่ะ

 

อนุโมทนาค่ะ สาธุ ขอบุญกุศลจงส่งให้ผู้นำสิ่งดี ๆ มาเผยแพร่ค่ะ

 

ผมก็เคารพพระเดชพระคุณหลวงพ่อจรัญฯ มากครับ...นึกถึงท่านตลอดเวลาสวดมนต์..... ;aa8