ตายในคุกไปนิพพานได้ไหม ?

ผู้ถาม กระผมอยู่เรือนจำบางขวาง แดน ๓ ได้อ่านหนังสือ ธัมมวิโมกข์ และ คู่มือปฎิบัติกรรมฐาน ทำให้นักโทษ ๓๐ - ๔๐ คน ปฎิบัติรักษาศีล ๘ เป็นประจำ

หลวงพ่อ เออ....ดีจริง ๆ นะ ดีมากเชียว

ผู้ถาม ครับ แล้วก็ตั้งใจไว้อย่างนี้ว่า ถ้าตายในคุกก็ดี ตายนอกคุกก็ดี ขอไปนิพพานทันที อย่างนี้จะมีสิทธิ์ได้ไปหรือเปล่าขอรับ ...?

หลวงพ่อ มีผลร้อยเปอร์เซ็นต์ จะตายที่ไหนก็ตามนะ จิตเขาบริสุทธิ์นะ จะตายในเรือนจำ เรือนจำน่ะมันไม่ใช่ส้วม ตายในส้วมยังไปนิพพานได้เลย เมื่อปี ๒๕๒๓ น่ะ ฉันย่อมไปแล้วในส้วม

ผู้ถาม ลองเล่าให้ญาติโยมฟังหน่อยได้ไหมครับ

หลวงพ่อ ลองเล่าได้รึ เรื่องเป็นเงินเป็นทอง คือว่าเมื่อปี ๒๕๒๓ ใช่ไหมล่ะ ท่านถือว่าปี ๒๕๒๕ ขาดจากอายุที่ไปขอไว้ ท่านเคยบอกว่า ถ้าท่านขอ ๒๕๒๕ ไม่ทัน ในปี ๒๕๒๓ ตอนเช้าก็ดีอยู่นะ เดินลงจากชั้นบนหิ้วกระเป๋าอุปกรณ์ที่ทำงานน่ะ ลงมาที่ตึกทำงานใช่ไหม มันก็ปกติ ถ้าป่วยก็หิ้วลงมาไม่ได้ แต่ไปถึงเอาของไปวางแล้วก็นึกอยากจะเข้าห้องน้ำ

พอนั่งบนโถส้วมปั๊ป ! มันมืดตื๋อไป ไม่เห็นอะไรทั้งหมด จิตพุ่งขึ้นทันที แต่ว่าพอไปถึงแล้ว ท่านไล่กลับลงมา ที่ฉันกล้ายืนยันเพราะฉันไปมาแล้ว ไปในส้วมนี่สะดวกกว่าที่อื่นหมด ไม่มีใครกวน เพราะอยู่ในส้วม เราคนเดียว อันนี้เรื่องจริง ๆ นะ ไม่เลือกสถานที่อย่างนึกว่าเรือนจำเป็นที่เลว เพราะจิตเขาน่ะ จิตเขานะบริสุทธิ์ อยู่ที่ไหนก็บริสุทธิ์ใช่ไหม นอนอยู่ในส้วมก็บริสุทธิ์ ไอ้กายสกปก แต่จิตมันบริสุทธิ์ต่างหาก

คนนั้นเขาดีมาก อย่าลืมว่าเขาอยู่ในเรือนจำ เขาเห็นความทุกข์อย่าลืมนะ นั้นตัวทุกข์เป็นตัว “ อริยสัจ ” นะ คือว่าการเกิดมีเป็นทุกข์อย่างนี้ คนในเรือนจำนี่ก็ไม่แน่นักว่าเขาจะมีโทษจริงหรือไม่จริง บางครั้งก็ไม่ใช่ไมีโทษจริง แต่พยานเขายันไปยันมา ทนายเห็นด้วย ผู้พิพากษาเห็นด้วย อันยการเห็นด้วยเข้าตะรางไปเลย นี่เยอะ ! อันนี้มีมาก หรือบางทีเขาอาจจะมีโทษจริง แต่ไอ้การที่เขาต้องทำผิด บางทีก็มีความจำเป็นจำใจ ถ้าเขาไล่ฆ่าเรา เราก็รักชีวิตก็ต้องหันไปป้องกันตัวแล้วต่อสู้ เผอิญเขาตาย ฝ่ายนั้นกลับไม่ผิดแต่ตายไปแล้ว
ไอ้คนที่ป้องกันตัวกลับมีความผิด ไอ้อย่างนี้ก็มีมาก ต้องเห็นใจเขา อย่านึกว่าคนในเรือนจำชั่วทุกคนไม่ได้

ผู้ถาม อย่างนี้ก็ขออนุโมทนา ที่ชักชวนเพื่อนถึง ๓๐-๔๐ คน ให้ปฎิบัติกรรมฐาน

หลวงพ่อ เออ...เขาเก่งมากนะคนนี้

ผู้ถาม รักษาศีล ๘ เสียด้วยนะ หลวงพ่อ

หลวงพ่อ นั้นซิ ! ศีล ๘ อย่าลืมนะ เป็นภาคพื้นของพระอนาคามีเขานะ ถ้าจิตใจเขาสบายจริง ๆ คิดว่าถ้าวันไหนไม่ได้รักษาศีล ๘ วันนั้นจิตไม่เป็นสุข นี่เขาเข้าพระอนาคามีมรรคนะ ดีกว่าฉันอีก
ผู้ถาม เอ๊ะ ! ดียังไงครับ ?

หลวงพ่อ ดีกว่า ฉันเป็นภิกษุแปลว่าผู้ขอเอาเรื่อย ใครให้เอาเรื่อย

ผู้ถาม อ๋อ........

ผู้ถาม คณะผู้จัดทำ ก็พลอยดีใจด้วยที่หนังสือนี้มีประโยชน์ แม้กระทั้งผู้อยู่ในเรือนจำ

-พระราชพรหมยาน (หลวงพ่อฤาษีฯ วัดท่าซุง)-


http://www.larnbuddhism.com/grammathan/toppanha3.html
​

 

โมทนาครับ ดีจังนะครับ

 

<TABLE id=HB_Mail_Container height="100%" cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0 UNSELECTABLE="on"><TBODY><TR height="100%" UNSELECTABLE="on" width="100%"><TD id=HB_Focus_Element vAlign=top width="100%" background="" height=250 UNSELECTABLE="off">อนุโมทนาสาธุการด้วยค่ะ
จะอยู่ที่ไหน ๆ ก็อยู่ที่การกระทำ จะนอกคุก ในคุก ไม่สำคัญ
จะผิดพลาดมาอย่างไร เมื่อสำนึกได้ แล้วก็ทำใจให้ลืมมันไป และเห็นหนทางสู่พระนิพพานแล้วกระทำตามนั้น ย่อมมีโอกาสไปสว่าง มีสวรรค์เป็นที่ไป แต่นั้นก็ไม่สำคัญเท่าตอนสุดท้าย ศึกชิงภพ ตอนใกล้ตายจะเห็นนิมิตรเป็นอย่างไรนั้นแล้วแต่กรรมนิมิตรที่ทำ แต่เมื่อความดีมาก ๆ ใจเกาะเกี่ยวกับบุญตลอด ยิ่งถือศีล 8 อย่างดีเยี่ยม ทำความดีถี่ ๆ โอกาสที่บาปจะแทรกนั้นคงยาก อันนี้เป็นข้อเตือนใจเรา ๆ ที่อยู่นอกคุกได้ดีว่า ขนาดคนที่เค้าทำผิดแล้วยังคิดหาหนทางไปพระนิพพาน กระทำเพื่อให้ได้ไปซึ่งถึงพระนิพพาน แล้วคนนอกคุกอย่างเรา ๆ มีอิสระเสรี สามารถไปวัดฟังธรรม จัดเวลาทำภาวนากรรมฐานได้ แต่คนนับพันหมื่นนับแสนนับล้านนับหลายล้านคนกลับไม่สนใจ เห็นเป็นเรื่องของคนแก่ ของคนไม่มีอะไรจะทำ ฯลฯ
</TD></TR><TR UNSELECTABLE="on" hb_tag="1"><TD style="FONT-SIZE: 1pt" height=1 UNSELECTABLE="on">
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

อนุโมทนาสาธุ

 

ขออนุโมทนา
ไม่พบทุกข์ จะรู้สุขได้อย่างไร

 

อย่างนี้พวกที่ไม่รู้ดี ชอบทำกรรมชั่ว ต้องจับจำกัดสถานที่ หันมาทำความดีซะแล้ว(น่าอายคนคุก)อย่าต้องให้เห็นโลกศพจึงหลั่งน้ำตาเลยนะ

 

อนุโททนาสาธุค่ะ
ดีจังนะคะที่นักโทษรักษาศีลตั้งแปดข้อแน่ะ เราคนอยู่ข้างนอกไม่ต้องรอให้เห็นทุกข์ก่อนถึงจะถือศีลทำความดีนะคะ จะพยายามบอกตัวเองทุกวันว่าชีวิตคนเรามันสั้นนัก ชิ่งได้ชิ่งเลย(หมายถึงนิพพานอ่ะค่ะ) ทำบุญหนีบาปดีกว่ากลัวจังนรกเนี่ย หวังว่าจะหนีทันนะ เฮ้อ!