เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันจันทร์ที่ ๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๗

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันจันทร์ที่ ๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๗

​

 

วันนี้ตรงกับวันจันทร์ที่ ๕ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๗ กระผม/อาตมภาพมีภาระงานมากเป็นพิเศษ เนื่องเพราะว่ามีงานเพิ่มขึ้นมาในระหว่างกลางด้วย

เริ่มต้นก็จากการที่ไปร่วมมุทิตาแก่พระครูสัญญาบัตรของอำเภอทองผาภูมิ ทั้งที่ได้รับพระราชทานตั้ง ๒ รูป ก็คือ พระครูสุตกาญจนวัฒน์, ดร. เทียบผู้ช่วยเจ้าอาวาสพระอารามหลวงชั้นพิเศษ กับพระครูกิตติกาญจนคุณ เจ้าคณะตำบลชั้นโท และได้รับพระราชทานเลื่อน ๒ รูป ก็คือพระครูพิสุทธิ์กาญจนาภรณ์ เจ้าคณะตำบลชั้นเอก และพระครูกาญจนชินธรรม เจ้าอาวาสวัดราษฎร์ชั้นเอก

ในเรื่องของการแสดงมุทิตาสักการะ ต่อให้ไม่ได้ออกมาจากน้ำใสใจจริงก็ตาม แต่ถ้าหากว่านับตามภาระหน้าที่ในฐานะผู้บังคับบัญชา กระผม/อาตมภาพก็ต้องไปอยู่แล้ว อย่าว่าแต่ที่ไปนั้น ก็คือตั้งใจที่ไปมุทิตากับท่านจริง ๆ

โดยเฉพาะพระครูสุตกาญจนวัฒน์, ดร. ตอนนี้ถ้าว่ากันโดยสมณศักดิ์แล้ว ท่านสูงกว่ากระผม/อาตมภาพอีก และก็เป็นอย่างนี้มาบ่อย ๆ ก็คือในสมัยที่กระผม/อาตมภาพเป็นพระครูธรรมธร ฐานานุกรมของหลวงพ่อพระเทพเมธากร (ณรงค์ ปริสุทโธ ป.ธ. ๔) เจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรีอยู่นั้น ได้ขอตำแหน่งพระครูปลัดของท่านให้กับพระครูสุตกาญจนวัฒน์, ดร. ที่ตอนนั้นก็คือ พระมหาปรีชา จิรนาโค ป.ธ. ๓

แล้วหลวงพ่อท่านไม่เซ็นให้ ท่านบอกว่า "ตำแหน่งนี้ใหญ่กว่าคุณนะ" กระผม/อาตมภาพกราบเรียนว่า "หลวงพ่อเมตตาเซ็นให้ท่านไปเถอะครับ ต่อให้ใหญ่กว่าขนาดไหน ท่านก็ต้องเรียกผมว่าอาจารย์อยู่ดี" ท่านบอกว่า "คนที่คิดแบบคุณก็มีด้วย" แต่ก็ยอมเซ็นให้ในที่สุด

แล้วมาตอนหลัง ได้ขอฐานานุกรมที่พระครูวินัยธรให้กับพระครูกาญจนปริยัติคุณ เจ้าอาวาสวัดราษฎร์ประชุมชนารามก็เช่นกัน ตอนนั้นท่านยังเป็นเจ้าอาวาสวัดพุทธบริษัทอยู่ หลวงพ่อท่านก็ไม่เซ็นให้ เพราะว่าตำแหน่งฐานานุกรมที่พระครูวินัยธรและพระครูธรรมธรนั้น แม้ว่าโดยตำแหน่งแล้วจะเท่ากัน แต่ว่าถ้าลำดับการนั่งในพิธีหลวง พระครูวินัยธรจะนั่งเหนือพระครูธรรมธร กระผม/อาตมภาพก็ต้องใช้คำพูดเหมือนเดิม

ดังนั้น..การที่ผู้หนึ่งผู้ใดเจริญก้าวหน้าด้วยสมณศักดิ์หรืออำนาจหน้าที่ ถ้ากระผม/อาตมภาพไปมุทิตาสักการะ ก็คือยินดีจากใจจริง ๆ ไม่ใช่ไปเพราะตำแหน่งหน้าที่บังคับ ไม่ใช่ไปเพราะว่าฐานะทางสังคมค้ำคอเอาไว้..!

 

เรื่องพวกนี้ท่านทั้งหลายต้องพยายามฝึกปรือให้ได้ เพราะว่าตั้งแต่กระผม/อาตมภาพฝึกหัดในกรรมฐานทั้ง ๔๐ กองมา ในส่วนของอรูปฌาน ๔ และพรหมวิหาร ๔ ถือว่าเป็นส่วนที่ยากที่สุด โดยเฉพาะพรหมวิหาร ๔ ต้องออกมาจากน้ำใสใจจริงเท่านั้น ถ้าหากว่าในการปลุกเสกวัตถุมงคลต่าง ๆ การเสกของสายเมตตาที่แท้จริง เป็นส่วนที่ยากที่สุด เพราะว่าถ้าไม่ออกมาจากใจเจ้าของอย่างจริงแท้ ก็ไม่ได้ความเมตตาที่แท้จริง บรรดาผู้ปลุกเสกวัตถุมงคล จึงมักจะไปถนัดสายเสน่ห์ ทำให้รัก ทำให้หลงด้วยการชักจูงมากกว่า

เมื่อร่วมขบวนแห่ไปจนถึงอุโบสถวัดปรังกาสีแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ขอตัวเดินทางต่อไปยังวัดดอนงิ้ว ตำบลพนมทวน อำเภอพนมทวน จังหวัดกาญจนบุรี พอไปถึงปรากฏว่ากำลังมีการทักษิณานุปทานจวนจะเสร็จเรียบร้อย จึงต้องรอจนงานเขาเสร็จ เล่วเข้าไปถวายมุทิตาต่อพระครูกาญจนสมาจาร หรือที่ชาวบ้านเรียกว่าหลวงพ่อลูกอินทร์ เจ้าอาวาสวัดดอนงิ้ว รองเจ้าคณะอำเภอพนมทวน

เมื่อกราบพระเดชพระคุณพระธรรมวชิรานุวัตร, ดร. (แย้ม กิตฺตินฺธโร) เจ้าคณะภาค ๑๔ ที่มาเป็นประธานในงาน และพระเดชพระคุณพระเทพปริยัติโสภณ, ดร. (ปัญญา วิสุทฺธิปญฺโญ ป.ธ.๙) เจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรีแล้ว นั่งลงในที่ซึ่งท่านชี้ให้ มองไปที่โต๊ะหมู่บูชา ซึ่งตั้งรูปบูรพาจารย์วัดดอนงิ้วเอาไว้ เห็นรูปแล้วต้องรีบถามพระเทพปริยัติโสภณ, ดร. เจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรีว่า "ใช่หลวงพ่อเพิ่มไหมครับ ?" ท่านยืนยันว่า "ใช่"

กระผม/อาตมภาพก็เพิ่งจะรู้ว่าหลวงพ่อเพิ่ม (พระครูสังขละบุรารักษ์) อดีตเจ้าคณะอำเภอสังขละบุรี อดีตเจ้าอาวาสวัดวังปะโท่ เป็นคนบ้านดอนงิ้ว และบวชที่วัดดอนงิ้ว ท่านมาเป็นเจ้าอาวาสทางด้านทองผาภูมิ และดูแลอำเภอสังขละบุรี แต่ว่าส่วนใหญ่แล้วก็มักจะทิ้งภาระไว้ให้กับหลวงปู่สาย (พระครูสุวรรณเสลาภรณ์) เจ้าอาวาสวัดท่าขนุน ซึ่งตอนนั้นก็คือเจ้าคณะอำเภอทองผาภูมิ ให้ช่วยทำหน้าที่ในการดูแลอำเภอสังขละบุรีอีก ๑ อำเภอ โดยให้เหตุผลง่าย ๆ ว่า "ผมไม่เก่งหนังสือ" ก็คือในเรื่องของหนังสือราชการหรือว่ารายงานคณะสงฆ์ ท่านไม่เป็นเอาเลย

แต่ว่าพระเดชพระคุณพระธรรมคุณาภรณ์ ในตอนนั้นก็คือพระมหาไพบูลย์ กตปุญฺโญ, ป.ธ. ๘ เจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี ส่งหลวงพ่อเพิ่มมาเป็นเจ้าคณะอำเภอสังขละบุรี เพราะว่าหลวงพ่อเพิ่มเป็นพระอาจารย์คู่สวดของท่าน เมื่อลูกศิษย์ได้ดิบได้ดีถึงระดับเจ้าคณะจังหวัดแล้ว ก็อยากจะสนับสนุนอุ้มชูครูบาอาจารย์ของตนเอง จึงส่งท่านมาทำหน้าที่ ทั้ง ๆ ที่ท่านไม่มีความถนัด จนกลายเป็นภาระที่หลวงปู่สายท่านต้องดูแลทั้งสองอำเภอ..!

 

แต่ว่าในตอนนั้นท่านทั้งหลายต้องเข้าใจว่า ในด้านของคณะสงฆ์นั้น เพิ่งจะกำหนดอำเภอสังขละบุรี แยกออกจากอำเภอทองผาภูมิไม่นาน สมัยที่พระเดชพระคุณพระเทพเมธากร ยังเป็นพระมหาณรงค์ ปริสุทโธ ป.ธ. ๓ ยังไม่ใช่ ป.ธ. ๔ ท่านเป็นเจ้าคณะตำบลเกาะสำโรง ซึ่งปัจจุบันอยู่ในเขตอำเภอเมืองกาญจนบุรี

ปรากฏว่าพื้นที่ที่ท่านดูแลก็คือครึ่งหนึ่งของอำเภอเมืองกาญจนบุรี ขึ้นมาทางไทรโยค ทองผาภูมิ ยันสังขละบุรี..! นั่นคือพื้นที่ของตำบลเกาะสำโรง แล้วพอมาตอนหลังหลวงปู่สายของเรา ได้ทำหน้าที่เจ้าคณะตำบลไทรโยค ก็แปลว่าหลวงปู่สายท่านก็ต้องดูแลตั้งแต่อำเภอไทรโยค อำเภอทองผาภูมิ ไปถึงอำเภอสังขละบุรีเช่นกัน

จึงเป็นเรื่องปกติ ที่เวลาท่านทำหน้าที่ เพราะว่ามีความคล่องตัวในเรื่องของหนังสือราชการ เนื่องจากท่านเคยทำหน้าที่ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ในกรมรถไฟหลวงสมัยนั้น ก่อนที่จะมาบวชอย่างหนึ่ง อีกอย่างหนึ่งก็คือดูแลพื้นที่มาก่อน รู้ดีว่าสถานที่ไหนมีวัดอะไร ใครเป็นเจ้าอาวาส มีอุปนิสัยใจคออย่างไร จึงทำให้บริหารได้ง่ายกว่ามาก

แต่ถึงขนาดนั้น หลวงปู่ท่านก็กรำงานจนกระทั่งสังขารไม่ไหว ท้ายที่สุดได้หลวงพ่ออุตตมะ ซึ่งได้รับพระราชทานสัญชาติไทยจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๙ ขึ้นมาเป็นเจ้าคณะอำเภอสังขละบุรีแทน ภาระของหลวงปู่สายจึงลดลงมาเหลือแค่อำเภอทองผาภูมิเท่านั้น

เมื่อเสร็จจากการเจริญพระพุทธมนต์และฉันเพลแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ต้องนำเอาวัตถุมงคล ก็คือเหรียญหลวงพ่อสมเด็จองค์ปฐมยิ้มรับทรัพย์ เนื้อชิน พิมพ์ใหญ่ จำนวน ๒,๐๐๐ เหรียญ ไปมอบให้ที่วัดกาญจนบุรีเก่า เพื่อเป็นของชำร่วยในงานวันฌาปนกิจศพคุณแม่สำราญ ครุฑวงศ์ โยมมารดาของพระเดชพระคุณพระเทพปริยัติโสภณ, ดร. เจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี

จากนั้นก็ขอตัววิ่งไปวัดท่าพะเนียดกุญชร บ้านท่าพะเนียด ตำบลแก่งเสี้ยน อำเภอเมือง จังหวัดกาญจนบุรี เพื่อรดน้ำศพพระครูกาญจนวิสุทธิคุณ (หลวงพ่อปาน ปริปุณฺโณ) อดีตเจ้าอาวาสวัดท่าพะเนียดกุญชร อดีตที่ปรึกษาเจ้าคณะตำบลแก่งเสี้ยน ซึ่งมรณภาพด้วยอายุ ๘๐ ปี พรรษา ๖๐

 

กระผม/อาตมภาพได้ฝากท่านเจ้าคุณพระเมธีปริยัติวิบูล, ดร. (ศิริ สิริธโร ป.ธ. ๙) ด็อกเตอร์รูปที่ ๒ ของจังหวัดกาญจนบุรี ปัจจุบันท่านเป็นเจ้าคณะอำเภอเมืองกาญจนบุรีว่า "รบกวนท่านเจ้าคุณตรวจสอบประวัติหลวงพ่อปานให้กระผมด้วย ท่านเคยคุยกับกระผมว่าท่านบวชกับหลวงปู่สาย วัดท่าขนุน ซึ่งตรงนี้กระผม/อาตมภาพก็ไม่ทราบว่าจะตรวจสอบได้ที่ไหน" ท่านเจ้าคุณพระเมธีปริยัติวิบูล, ดร. รับปากว่า "เดี๋ยวผมจะตรวจสอบให้ ถ้าหากว่าค้นหนังสือสุทธิของท่านเจอก็รู้เอง"

เมื่อพระเดชพระคุณพระเทพปริยัติโสภณ, ดร. เจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรีมาถึง ท่านบอกว่า "อ้าว,,อาจารย์เล็กมาแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็รดน้ำกันเลยก็แล้วกัน" พวกเราก็เลยเข้าไปถวายน้ำสรงศพให้กับหลวงพ่อปานตั้งแต่ยังไม่ทันจะบ่าย ๓ โมงครึ่ง ถ้าหากว่ากำหนดการเดิมก็ต้อง ๔ โมงเย็น กระผม/อาตมภาพอาจจะเดินทางมาถึงช้า ในเมื่อผู้บังคับบัญชาเลื่อนให้เร็วขึ้นก็นับว่าเป็นเรื่องที่ดี

เพียงแต่ว่าวันนี้เดินทางไปหลายแห่งหลายงาน กระผม/อาตมภาพรู้สึกว่าสังขารร่างกายค่อนข้างจะกรอบ ถ้าอากาศเป็นแบบเมื่อเช้า ก็คือ ๑๙ องศาเซลเซียสก็น่าจะไม่เป็นไร แต่ถ้ามีการเปลี่ยนแปลงเมื่อไร มาลาเรียก็คงจะถามหาตามปกติ..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายแก่พระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันจันทร์ที่ ๕ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)