เรื่องเด่น อัลไซเมอร์ กับ การปฏิบัติธรรม ( วิสัชนาโดย พระมหาวรพรต )

อัลไซเมอร์ กับ การปฏิบัติธรรม

------------------------

เดินจิต

 

หลักของสติปัฏฐาน 4
ใช้ได้ตลอดรอดฝั่งเลยนะ
ตั้งแต่เบื้องต้น ท่ามกลาง แล้วก็ที่สุด
ก็คือ ตั้งกายตรง ดำรงสติมั่น รู้ธรรมเฉพาะหน้า
รับรู้สภาวธรรมที่ปรากฏ

เมื่อสามารถดำรงสติมั่น รู้ธรรมเฉพาะหน้าได้
ก็จะรับรู้สภาวธรรม
เช่น รู้สึกถึงลมหายใจ
รับรู้ความรู้สึกของกาย
ฝึก ๆ ไป สติมีกำลัง
การรับรู้จะกว้างขึ้น กว้างขึ้น
จนรู้สึกขึ้นมาได้ทั้งตัวเลย เรียกว่า #สติเต็มฐาน

เมื่อเราพัฒนาสติจนเต็มฐาน
มันจะรู้เท่าทันการทำงานของกายและจิตใจได้
นั่นคือการรู้ที่ถูกต้อง เป็น #สัมมาสติ นั่นเอง
บางทีเราตั้งใจดูเกินไป
มันจะยังไม่เป็นธรรมชาติ

สังเกตไหม...
ถ้าเราตั้งใจดูลมหายใจ
บางทีก็มักจะไปกดข่ม
เดี๋ยวมันก็อึดอัด
ลมก็ไม่เป็นปกติ ไม่เป็นธรรมชาติ
เราตั้งใจไปจดจ่อดูอะไร
สิ่งนั้นมันจะไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ
แต่ถ้าเราถอยออกมาสักหน่อย
รู้แบบสบาย ๆ รู้กว้าง ๆ รู้ทั้งตัว
มันจะเกิดการระลึกรู้ที่ถูกต้องนั่นเองนะ
บางคนอยากดูจิต... อยากดูความคิด...
มันกลายเป็นถลำไป
ไปจดจ่อเกินไป

จริง ๆ แล้ว เราก็เพียงพัฒนาสติจนเต็มฐาน
รู้สึกขึ้นมาได้ทั้งตัว
มันจะเกิดการรู้เท่าทัน การทำงานของจิตใจได้
เวลามีความคิดผุดขึ้น มันก็รู้สึกได้ รับรู้ได้
เวลามีอารมณ์ความรู้สึกผุดขึ้น
มันก็รู้สึกได้ รับรู้ได้
หรือเวลาที่จิตเผลอไป ไหลไป แว็บไป
มันจะรู้สึกได้ รับรู้ได้
มันไม่ใช่การกดข่มให้เราอยู่กับนิ่ง ๆ

#การฝึกสติปัฏฐาน เป็นการปลุกภาวะรู้
ปลุกตัวรู้ให้มันตื่นขึ้นมา
จนรู้เท่าทันการทำงานของจิตใจได้
จิตมันแว็บไป จิตมันไหลไป ก็รู้นะ
ไม่ได้เกิดจากการที่เรากดข่มให้มันอยู่นิ่ง ๆ นะ
#ความนิ่ง ความตั้งมั่น
เป็นผลอีกระดับหนึ่งต่างหาก
จากการที่ภาวะรู้มันตื่นขึ้นมาแล้วต่างหาก
......................
มูลนิธิเดินจิต
ธรรมบรรยาย โดย พระมหาวรพรต กิตฺติวโร


https://web.facebook.com/duenjitfoundation/?_rdc=1&_rdr