เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

โอ้โห เห็นภาพองค์พระที่ด็อกเตอร์ทำบุญสังฆทานวันนี้แล้วตื่นตาตื่นใจ ช่างสวยงามมาก ได้ร่วมอนุโมทนาบุญค่าเล่าเรียนเด็ก กับได้ร่วมทำสังฆทาน ต้องขอบคุณด็อกเตอร์มุที่อุตส่าห์เดินทางไปบ้านสายลมให้การบุญลุล่วงเรียบร้อย

มีงานบุญที่ฝากโยมทำทางด้านวัดธรรมสถิต ระยอง วัดซึ่งพ่อท่านเฟื่องศิษย์เอกท่านพ่อลีสร้างไว้เจริญรุ่งเรือง และมีท่านอาจารย์ชินสานต่อใหญ่โตสุดยอด ผมฝากพรรคพวกทำบุญไว้ แล้วจะนำรายละเอียดลงให้ทราบ รวมทั้งยอดบุญที่จัดปัจจัยของสมาชิกร่วมด้วย ในวันพรุ่งนี้ครับ

ขอบคุณและอนุโมทนาบุญกับด็อกเตอร์อักครั้งครับ

 

นางเนื้อดินองค์งามสุดขีด รักษามายาวนานเกิน 30 ปี ได้เวลาเดินทางเปลี่ยนผู้ดูแล ครอบครองบูชาในวันมงคลคล้ายวันครบรอบหลวงปู่ ขอโมทนากับน้องเต้ยและอาราธนาบารมีหลวงปู่ดูแลน้องเจริญรุ่งเรืองทุกด้านตลอดไป

จัดส่งท่านเดินทางวันจันทร์ครับ

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

วันที่ ๖ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๖๕ ตรงกับวันอาทิตย์ ขึ้น ๔ ค่ำ เดือน ๔ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล

 

ดึกคืนวานทักน้องปรายฯค้างไว้
ตอบให้ชื่นใจหลังมื้อเที่ยงวันนี้

 

บท"อโหสิกรรม" ทั้ง'ทางโลก'ผนวก'ทางธรรม'ท่านพระอาจารย์เล็กกล่าวเชิงอรรถไว้ดียิ่งแล้ว อ่านจบก็เข้าใจทันที จะเขียนกวีเพิ่มเติมอีกก็กระไร ละไว้ในฐานที่เข้าใจรู้แจ้งแต่เพียงนี้

 

รับทักน้องปรายฯตรงวัน
ยามเช้าก่อนพระบิณฑ์ฯ

 

คุณยายทำบุญกับหลวงพี่ พนมมือรับศีลไม่เกี่ยงวัย ทุกอย่างอยู่ที่อรรถแห่งพระธรรม มิใช่อยู่ตรงอายุของใคร ร่วมอนุโมทนาตามให้ชื่นใจเถิด

 

ชินปิดตาวัดโคนอน14-15
เนื้อผงเม็ดบัว'วัดรวกฯ' 18
==============

พระปิดตา 2 แบบ ที่หลวงปู่โต๊ะเมตตาเป็นประธานปลุกเสกไว้ ยังหามาบูชาได้ในราคาหลักร้อย ไม่ต้องโม้เรื่องพุทธคุณว่าเกินล้านกี่มากน้อย

ปิดตาเนื้อชินตะกั่ว"วัดโคนอน" ปี 14-15 หลวงปู่เป็นประธานเสกร่วมกับคณาจารย์เกรด"เอบวก"ทั่วประเทศ ประวัติเป็นที่รู้ทุกหัวระแหง ของดีไม่แพงเพราะไม่ต้องจ่ายพ่วงกับแรงอัดฉีดโฆษณา นำมาให้ร่วมบุญพร้อมกับ พระปิดตาเนื้อผงพุทธคุณเปี่ยมคุณภาพ พิมพ์เม็ดบัว วัดรวกสุทธาราม ปี18เนื้อผงวิเศษล้วน ไม่มีปูนไร้สาระเจือปน

2 องค์ชินตะกั่วกับผงพุทธคุณวิเศษสุด ทู อิน วัน ทำบุญเพียง...

=======500=======

(ซ้าย) ชินตะกั่ววัดโคนอน (ขวา) เนื้อผงพิมพ์เม็ดบัววัดรวกสุทธาราม เล็กดีรสโตไร้เทียมทานทั้งคู่ เฉพาะเนื้อผง มวลสารเต็มองค์ไม่ต้องลงกล้องก็เห็นชัด ก้นเป็นรูเสียบไม้เอาพระออกจากพิมพ์เป็นสัญลักษณ์ทุกองค์

วัดโคนอนตอกโค้ตชัดมาก-วัดรวกฯมวลสารจัดจ้านแจ่มตา

เล็กยิ่งดี รสยิ่งโต
คุณภาพคับแก้ว

 

ทำบุญรับบารมี หลวงปู่โต๊ะ พอเป็นกระสายยา มีเวลาเหลือเฟือต่อการย่ำ"ตะนาวศรี" ที่ความสนุกดุเด็ดเผ็ดมันส์ ทิ้งท้ายให้ลืมไม่ลงกำลังรอทุกท่านอยู่

ไม่ต้องรีบร้อนปูเสื่อ ขอเวลาจิ้มๆแก้ๆ สักพักใหญ่ เชิญซดชา-กาแฟได้ตามปกติ

 

รับค่ะ

 

(ต่อ)...อาพรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า'เจ้าถ้ำ'!!!
==============
@@ บทส่งท้าย@@
~~~~~~~~~~~~~

หนึ่งเดือนเศษต่อมา...

ผมนั่งอยู่บนม้ายาวหน้าซูเปอร์มาร์เก็ตชาวเหมือง บนโต๊ะมีแก้วกาแฟดำที่ติดรสชาติตั้งแต่ลุยป่าครั้งล่าสุด ในมือเดาะจดหมายหนักอึ้งยังไม่ได้เปิดผนึกและไม่รีบร้อนเปิด!

เป็นนาทีใคร่ปลดปล่อยจิตวิญญาณ ล่องลอยดื่มด่ำกับช่วงเวลาหรรษาตรงหน้า รับคลื่นความสุขเต็มปรี่ หลังผ่านความทุกข์สาหัสเจียนรากเลือด เฉียดนรกครั้งยิ่งใหญ่สุดของชีวิต!

ครั้งนี้หฤโหดสุด ชีวิตแขวนต่องแต่งบนเส้นด้าย เพราะไปติดคุกขี้ไก่หนึ่งในคุกโหดระดับนรกเรียกพี่ของทหารพม่าที่เมืองทวาย!!!

เรื่องมันเกิดเพราะความซน ความคันในตัวที่อยากผจญภัยต่อเนื่องแบบคนร้อนวิชา อยู่ไม่ติดที่

ระหว่างทางกลับใกล้ถึงเหมือง ช่วงเวลาพักเหนื่อยหนสุดท้าย ได้ยินเสียงเครื่องจักรคำรณแว่วแหวกป่ามาแต่ไกล สัญญาณของการทำงานไม่มีวันหยุดพักของเครื่องมือทำเงิน...เราถือโอกาสช่วงสั้น ๆ นั้นร่ำลากันตามธรรมเนียม หัวหน้าคณะโอบกอดตบบ่าตบไหล่ อวยชัยให้พรผมกับทุกคน และสั่งความผมบางอย่าง

คู่หมั้นชาย เทพผู้พิทักษ์ของผมเดินเข้ามาโอบบ่า แล้วกล่าวความในใจสั้น ๆ ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมทุ่มเททำให้ พร้อมสรุปประโยคสำคัญว่า...

"บางอย่าง เรารู้แล้วก็มองข้ามมันไปเสียนะน้องพราน มิตรภาพกับความรักที่แท้ย่อมอยู่เหนือสิ่งอื่นใด"!

เป็นประโยคที่ทำผมเซ่อรับประทาน แต่ก็ก้มหัวยอมรับพ่ายแพ้หัวใจลูกผู้ชาย ไม่คิดเลยว่าในโลกนี้ ยังมีคนเช่นนี้อยู่ หรือจะเป็น 'เทพผู้พิทักษ์' ผมไปเสียทุกเรื่อง?

อาจารย์เลิศกับคุณนง เดินมายิ้มให้ตรงหน้าไม่ว่ากระไรเพิ่มเติม เพราะตอนกลางคืนกล่าวกันสิ้นไส้สิ้นพุง เป็นการลาไม่มีพิธีรีตอง ไร้เสียงเพลง "ออลด์แลงไซน์" บทเพลงอำลาโคตรฮิตแห่งยุคที่ถูกดัดแปลงเป็น "สามัคคีชุมนุม"

ทั้งที่ทุกบทของเพลงดั้งเดิมนี้คือการกล่าวถึงเพื่อน การผจญภัย ดอกไม้งาม วันหวานที่ผ่านพ้น กาลเวลาที่ควรหวนรำลึก ความรักความเอื้อเฟื้อที่มีต่อกันบนเส้นทางผจญภัยล่องแม่น้ำ ผืนราตรีทะเลป่าเขาที่ขวางกั้น และสุดท้าย แด่...อดีตอันสำคัญ แด่...ที่รักของฉัน ขอดื่มให้กันเพื่อช่วงเวลาที่ผ่านมานานแสนนาน!

บทเพลงที่ตรงตัว โดนใจชีวิตชาวคณะของเรา กับบทบาทที่ดั้นด้นฝ่าฟันกันมา อย่างไม่มีกวีหรือเพลงบทใดเปรียบแทนได้ ?!

เมื่อถึงเหมือง ผมแยกทางกับชาวคณะอย่างรวดเร็ว ฝากไอ้ห้านัดให้เจ้าน้องรักคืนนายเหมือง ไปที่พักจัดเสื้อผ้า เอาปืนไทยประดิษฐ์ที่ฝากเอ็นยิเนียร์เหน็บเอว ลิ่วขึ้นดงกะเหรี่ยงกับลุงพรานสหายผู้เฒ่าทันที

ผมเผ่นหนีเพื่อไม่ต้องการร่ำลารอบสองส่งชาวคณะกลับเมืองกรุง กินนอนอยู่ที่เรือนลุงพราน ให้ป้าที่เอ็นดูผมเสมือนลูกหลานดูแลอาหารการกิน ผมเตร็ดเตร่ในดงกะเหรี่ยงดั่งบ้านตัวเอง ผลาญเวลาไป 5 วัน อาศัยธรรมชาติป่าเขางดงามช่วยกล่อมเกลาจิตใจเศร้าระทม มีลุงเฒ่าสหายที่ยิ่งกว่าญาติคอยปลอบโยน ยามเห็นผมนั่งเหม่อลอยคนเดียวนาน ๆ

ลุงเตือนเป็นภาษากะหร่าง..."หมื่อหล่า...นายทหาร"!

คำที่แฝงปรัชญาของชนเผ่าขุนเขาผู้มากล้นน้ำใจ มันแปลว่า 'แสงแห่งดวงอาทิตย์' เมื่อตีความกว้างออกไปให้เห็นถึง...ตราบที่ดวงอาทิตย์ยังส่องแสง ต้นไม้คงผลิใบ เมื่อนั้นชีวิตย่อมมี "ความหวัง" เสมอ!

"หมื่อหล่า" จึงพลิกกลับเป็นคำตัวแทนแห่ง "ความหวัง" ที่ลึกซึ้งมิอาจดูแคลนภูมิปัญญาชาวเขาป่าดงดอย

บางครั้งลุงก็สอนผมว่า..."เกอเซอ พา ฮะ เหน่อะ แม" เตือนผมรำลึกถึงวิถีลูกผู้ชายที่ต้องก้าวไปข้างหน้าต่อไป ตามความหมายประโยค...ช้างพลายย่อมไม่ทิ้งงา!

5 วันในหมู่บ้านชนกะหร่าง ผมได้รับการเยียวยาจิตใจดั่งนี้ ความร้อนรุ่มกระวนกระวายสงบ พายุอารมณ์เจียนคลุ้มคลั่งคนหนุ่มฉกรรจ์ ถูกกำหราบด้วยความรัก ความจริงใจของสหายต่างวัย และมิตรไมตรีจากชนภูเขาที่ไม่มีหน้ากากเสแสร้ง

ผมคะเนว่าคณะชาวกรุงเดินทางกลับกันเรียบร้อย ก็ชวนลุงพรานกลับเข้าเหมือง แวะรายงานตัวกับนายหัวเหมือง ที่ยิ้มแย้มต้อนรับผมอย่างดีใจ เช่นเดียวกับแม่นางจุมโพ่ คนปากร้ายใจดี ไม่ต้องพูดถึงบักสมกับดวงดาวที่บ่นถึงผมทุกวัน

อีกคนที่กระตือรือร้นดีใจมากได้แก่หัวหน้าคนงานชาวมอญ ที่ผมเสี่ยงชีวิตทำตามคำมั่นสัญญาลูกผู้ชายสำเร็จ ปลดเปลื้องความแค้นให้หมู่คนมอญ ได้อุ้งตีนเสือใหญ่เป็นที่ระลึก แม้ไม่ได้หัวเสือที่ใหญ่เกินหอบหิ้วก็ทำทุกคนมีความสุข ยกย่องผมกลายเป็นคนสำคัญในหมู่ชาวมอญเข้าไปอีก ด้วยการบรรยายสรรพคุณเพิ่มเติมโดยเจ้ามะ มอญหนุ่มแกร่ง

หัวหน้ามอญถึงกระซิบผมว่า มีลูกสาวสวยอยู่ที่บ้าน หากผมชอบก็ยินดีสวมบทพ่อตา ไม่เชื่ออีกไม่กี่วันจะเดินทางกลับบ้านที่ทวายสัก 4 - 5 วันเพื่อหาคนงานมาเพิ่มให้เหมือง...

ผมจะติดตามไปเที่ยวทวายก็ยินดี จะได้ 'ดูตัว' ว่าชอบลูกสาวมอญไหม ?

ผมฟังหัวหน้ามอญคุยถึงลูกสาวอย่างขำขัน ไม่มีความคิดในกบาลแม้สักนิดว่าอยากเป็น "เขยมอญ" แต่ไม่เอ่ยขัดอันใดให้เสียน้ำใจ ด้วยใจหนึ่งโลดแล่นตามคำเชื้อเชิญ...

"ทวาย" หรือ "ตะแว"...ชีวิตนี้น่าไปเยือนสักครั้ง!

(((ยังมีต่อ)))
----------------------

 

ไปทำบุญ และบูชาพระเพื่อบำรุงวัดวังหว้า จ.ระยองมาค่ะ

หลวงปู่คร่ำ ปี37


ส่วนพระที่ได้รับจากคุณอา รอบที่แล้ว
ก็เลี่ยมกันน้ำเรียบร้อย

ส่วนที่รีบคว้าไว้ได้ทันเมื่อกี้
จำได้ว่าตอนไปลุยอ่านย้อนๆเป็นพันหน้า
เคยมีคู่นี้

พระปิดตา กับ เม็ดบัว
ที่ดูมินิมอลมากๆ

พระเม็ดบัวจะแบ่งให้น้องสายบุญไปค่ะ
น้องเคยเรียกร้องให้หาพระมาแบ่งให้บ้าง
ปกติอวดตลอด แต่ไม่แบ่งเลย

ก็หนูมีทีละองค์นี่นา55555

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
@@บทส่งท้าย@@
~~~~~~~~~~~~

สิ่งที่ทำให้ผมไม่ยอมออกจากเหมืองไปชดใช้หนี้บวชสารพันเจ้ากรรมนายเวร ก็เพราะก่อนจากกันวันสุดท้าย นางในดวงใจได้ทิ้งประโยคสำคัญ...

"รอที่เหมืองสักเดือน นงจะเขียนจดหมายไปหา"!

หนี้บวชอันมีเจ้าหนี้หลายรายการ จำต้องเลื่อนชำระด้วยประการฉะนี้ ผมยังใช้ตรรกะวิบัติเข้าข้างตัวเองง่าย ๆ ว่า ตราบไม่ออกจากเหมือง ก็ยังไม่ผิดสัญญา

ลืมนึกไปว่า ถ้าเดินทางไปทวายก็เท่ากับออกจากเหมืองเรียบร้อยเกิน 7 วัน!

ความคิดตื้นเขินโง่เขลา เอาข้างเข้าถูอย่างมักง่าย ทำให้หวิดนำชีวิตไปทิ้งในคุกขี้ไก่พวกหม่องจอมโหด มันโหดตั้งแต่นายพลยันพลทหารนั่นเทียว !

แปลกชะมัด...เมื่อผมบอกการตัดสินใจให้เพื่อนร่วมตายต่างวัยรับทราบ จะไปเที่ยวทวายกับหัวหน้าคนงานมอญ ทั้งลุงพรานกับบักสมไม่ค้านสักแอะ อาจเห็นว่า 'เจ้ามะ' ก็ขอเดินทางกลับเยี่ยมบ้านเที่ยวนี้ด้วย

มันช่างเข้าจังหวะเคราะห์กรรมทำงาน ได้ทีผีจับยัด อัดเจ้ากรรมนายเวรล้างแค้นผมเต็มที่

เราเดินทางถึงทวายราบรื่น เพราะหัวหน้าคนงานมอญนั้นกว้างขวาง เป็นที่รู้จักมักจี่คนมอญทั่วไป ทหารพม่าตามด่านรายทาง ที่คอยเก็บส่วยรีดไถยิ่งกว่าผีดูดเลือด ใช้คำว่ารีดเลือดกับปูก็ยังน้อยไป มันเอาหมด เงิน ข้าวของ ไม่มีของมีค่า ได้ไก่สักตัวก็ยังดี...

พวกนี้ส่วนหนึ่งดูท่าทีเกรงใจหัวหน้ามอญไม่น้อย แสดงว่าหัวหน้ามีเส้นสายระดับสูงใช้ได้

แล้วอย่างนี้ผมพลั้งพาตีนเดินเข้าคุกขี้ไก่เมืองมอญ แต่เป็นเมืองที่อยู่ในกำมือพวกนุ่งโสร่งได้อย่างไร?

ต้องถ่ายทอดไปทีละเรื่อง...อย่างแรกมาชมบ้านเมืองทวาย พ.ศ.นั้น ช่างน่าอนาถย่ำแย่กว่าบ้านนอกคอกนาเมืองสยามที่ว่าแย่ เมืองเล็ก มีตลาดเช้าชาวบ้านค้าขายคึกคัก ยามบ่ายก็เงียบเหงาซึมเซา ถ้าเป็นคนมีฐานะก็ปลูกบ้านเรือนเก่าโบราณ กระจายอยู่รอบนอกเป็นหย่อม ๆ มีวัดมากแห่งที่ดูดีไม่แพ้วัดเมืองไทย เจดีย์ใหญ่สวยตระหง่านน่ากราบไหว้

หมดจาก 'วัด' กับ 'วังเก่า' บางแห่ง ก็ไม่มีสถานที่แห่งใดเชื้อชวนไปเยือน...แต่เดี๋ยวก่อน ผมเล่าข้ามไปเรื่องหนึ่ง...

ระหว่างเดินทางเข้าเมือง เราผ่านกลุ่มคนมากมายชมนุมกันริมแม่น้ำตะนาวศรีหน้าเมืองทวาย ทั้งคนหนุ่มสาว เด็ก คนชราทุกเพศวัย ล้วนมีตะแกรงสำหรับร่อนแร่ในมือ ส่วนคนชุมนุมบนฝั่ง คือนายทุนที่คอยรับซื้อสินในน้ำที่ถูกงมขึ้นมา...

ใช่แล้ว...คนทวายกำลังร่อนทองคำในแม่น้ำ ด้วยเครื่องมือโบราณปราศจากเครื่องจักรกลทันสมัย แร่ทองคำเป็นเม็ดเป็นก้อนแวววาว บางก้อนโตกว่านิ้วหัวแม่มือ ถูกร่อนพบไม่ยาก

มันไหลมาตามลำน้ำตะนาวศรีที่ผมกับบักสมค้นพบต้นธารนี้นั่นเอง...ทองคำดิบแต่สุกปลั่ง ถูกแผ่นดินเขย่าไหลรี่จากขุนเขาลงมาสู่พื้นราบ กลายเป็นขุมทรัพย์มหาศาล ให้ชาวทวายมากมายลืมตาอ้าปากหนีพ้นความจนยาก ที่ไม่รวยหรือโชคดีมาก ก็ยังพอได้อาศัยสินแร่ล้ำค่านี้ประทังชีวิต หลังจากหักค่าส่งส่วยให้เหล่าคนในเครื่องแบบที่ถือปืนยืนคุมเป็นจุดอยู่ห่าง ๆ ป้องกันการปล้นชิงสินแร่มีค่า

ผมมองภาพชีวิตพิศวงตรงหน้าแล้วคิดอย่างขบขันว่า...พวกหม่องมันคุมไม่ให้ใครมา "ขมาย" ทองของมันต่างหาก เพราะส่วนหนึ่ง มัน "ปล้น" มาจากหยาดเหงื่อแรงงานชาวบ้านเรียบร้อยแล้ว

ความราบรื่นของการเดินทาง ทำให้มองภาพไม่ออกเลย ต้องย้ำอีกทีว่า...พลาดติดคุกขี้ไก่เมืองมอญอีท่าไหน ?

อย่างว่า คนเราเมื่อเคราะห์หามยามซวยมาเยือน กำแพงใหญ่แสนใหญ่ก็ขวางไม่อยู่ เช่นเดียวกับเวลามีโชค ประตูอุปสรรคทุกบานที่เคยเปิดยากแสนยาก ก็พร้อมใจกันเปิดทางให้!

ผมได้เจอลูกสาวหัวหน้ามอญหนแรก ก็ให้แปลกประหลาดใจระคนทึ่งเล็กน้อย เธอมีเค้าหน้าละม้ายนางในดวงใจมาก หากตัดผมสั้นบ็อบยอดนิยมสไตล์หญิงไทย แต่งตัวทะมัดทะแมงแทนผ้านุ่งอย่างสาวมอญ ด้วยผิวพรรณเนียนละเอียดตามตำรา...ผิวพม่า นัยตาแขก

เธออาจทำให้ผมทักผิดตัวได้ !

-------------------
*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำโดยไม่ได้รับอนุญาตทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด ***

 

สวัสดีครับน้าวัน และชาวนักขุดกรุที่เคารพรักทุกท่านครับ เห็นเหรียญพระธาตุสบฝางที่น้าวันเชิญทดสอบความนิ้วไว คงได้แต่ทำตาปริบๆ เพราะคงไม่ทันท่านอื่นๆ แน่ๆเลยครับ คงไม่มีบุญวาสนานิมนต์หลวงปู่มาเป็นศิริมงคลต่อครอบครัว ก็ขออนุโมทนาบุญกับคุณเทพครับผม สาธุ

 

วันที่ ๗ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๖๕ ตรงกับวันจันทร์ ขึ้น ๕ ค่ำ เดือน ๔ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล

 

สวัสดีครับอาจารย์วันวิ พี่น้องทุกท่าน
อนุโมทนาบุญกับอาจารย์ และพี่น้องทุกท่าน
ขอให้บุญกุศลหนุนนำ มีความสุข แข็งแรง เฮงๆรวยๆ สมปรารถนาทุกท่าน สาธุ

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน