เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

สวัสดีครับคุณอา วันวิ และสมาชิกนักขุดกรุทุกท่าน
หลายสัปดาห์ที่ผ่านมา มัวแต่ยุ่งแบบหัวฟู เนื่องจากใกล้เทศกาลปีใหม่ งานไหนยังไม่แล้วก็เร่งให้เสร็จ
อันไหนค้างส่งลูกค้า ก็เร่งให้รีบส่งให้ได้ก่อนวันหยุดยาว เช้าถึงออฟฟิศ ตี5 เย็นออกจากออฟฟิศก็นู่น 4-5 ทุ่ม
สุดท้าย เมื่อวานเคลียงานกันหมดหน้าตัก วันนี้เลยปล่อยลูกน้องที่อยู่ต่างจังหวัดไกลๆ ให้ลากลับบ้านกันแบบยาวๆเลย กลับมาเจอกันอีกทีปีหน้าเลยนะ ไม่ต้องห่วงออฟฟิศ พี่อยู่โยงเองสบายหายห่วง
วันนี้เลยมีเวลาเข้ามาเก็บเกี่ยวความรู้จากกระทู้คุณอาได้เต็มที่
จากที่ผ่านมา แค่ผ่านมาจริงๆ ไม่ได้อ่านเนื้อในเลย
เอาล่ะขอเวลาไปเสพเนื้อหาสาระของหลายหน้าที่ยังไม่ได้อ่านก่อนนะครับ

 

ของดีที่ได้รับจากมือ ลพ.เปิ่น เป็นงาน On Demand ทั่วทั้งปฐพี มีไม่เกิน10 ชิ้นนี้ ใครที่บอกไม่แท้เพราะไม่เคยเห็นก็เรื่องของท่าน
แต่ผมเห็นแล้ว กิเลสลอยมาเลย แต่คุณอาห้ามเคาะซะแล้ว ก็เป็นอันว่าไม่ได้ครอบครองแค่ได้ชมก็เป็นบุญตาแล้ว(นี่ดีนะคุณอาไม่ให้เคาะให้ชมเฉยๆ ถ้าเคาะคงไม่ทันสมาชิกท่านอื่นแน่ เพราะไม่ได้เข้ามาซะหลายวัน)

 

นี่ก็อีกหนึ่งของดี ของทรงคุณค่าที่อยู่ในเซฟ
ยิ่งเห็นยิ่งเกิดกิเลส ก็ได้แต่หวังว่า คุณอามีโอกาศเปิดเซฟครั้งนี้จะไม่ลืมของดีที่หลานชายตัวน้อยๆคนนี้ขอแบ่งไว้นะครับ

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

เปิดกระทู้กับบุญใส่บาตรก่อน คุณยายแผงกล้วยเจ้าเก่าผู้ไม่เคยพลาดการทำบุญยามเช้า กล้วยแผงนี้อุดมด้วย "วิตามินบุญ" ใครอุดหนุนแล้วจะเฮง เฮง

ร่วมอนุโมทนาก็เฮงเช่นกัน

 

ทักน้องปรายฯใกล้นิ้ว
ตอบกลับแบบชิว ชิว

 

คนไกลบ้านก็ทะยอยกันกลับภูมิลำเนา คนกรุงอย่างพวกเราก็เฝ้าบ้านบ้าง มีเวลาก็เข้ามาเฝ้ากระทู้เพื่อคลายเหงา ช่วง2-3 วันมานี้รถติดบรรลัย แต่อีก2-3วันข้างหน้า ถนนก็น่าจะโล่งสบายเป็นวิมานชาวกรุงอีกครั้ง

น้องโต้ดว่างแล้ว ก็เชิญตะกุยกระทู้ได้เต็มที่ เรื่องดีมีรอให้อ่านเพียบ ความเหงาของคนกรุงในช่วงปีใหม่นี้ ชดเชยได้แน่ด้วยกระทู้นี้

 

แม้เป็น On Demand ของพวกผมไม่เกิน 10 ดอก แต่ก็ไม่แน่นักวันหนึ่ง ก็อาจแปลงสภาพเป็น On Demand ของสมาชิกกระทู้ก็ได้ เหมือนสมบัติหลายสิบชิ้นของตระกูล ของบรรพบุรุษ ที่หยิบให้ทำบุญตามจังหวะจะโคน สิ่งเหล่านี้เป็นไปตามกฏพระไตรลักษณ์ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ไม่มีสิ่งใดเป็นของใครคงทนถาวร

สักวันหนึ่ง ท่านก็คงพบผู้ดูแล ครอบครอง รักษา ตามความเหมาะสม รักแล้วรอหน่อยจ้า ยังมี เปิดเซฟเสพย์สุนทรีย์ มีความรู้ติดปลายนวม ไม่รกรุงรังสมองให้ชม ให้อ่านอีกมากโดยไม่ต้องโชว์ ซึ่งไม่รู้จะโชว์ไปทำหอยอะไร ถ้ารู้เอง เออเองอยู่คนเดียว ไม่มีความรู้ถ่ายทอดให้ใครแม้ฝาหอย

 

เจอเม้นท์นี้ตบท้ายจากน้องโต้ด
ได้แต่ตอบรับเสียงอ่อยว่า...ครับพ้ม!

 

จบน้องโต้ด มาชมภาพชุด
จัดสุดติ่งจากน้องต้อดมั่ง...

***รื่นธารา....ราตรีตื่น
คืนหวานชื่น...ดาวหมื่นแสน
แผ่นฟ้ากว้าง..ฤาขวางแดน
รักเราแม้น.....แผ่นดินเดียว
--ตัดสายน้ำ..ทำห่อนไหว
--ยิ่งสายใย....ใจแน่นเหนียว
--เกลียวสวาท...บาดลึกเทียว
--กามรสเหนี่ยว...เกี่ยวกุมกมล!

หมายเหตุ...กมล = ใจ,ดอกบัว

 

หนึ่งวันสำคัญของชาติ
ที่มิอาจลืมเลือนตลอด...

'พระ' นำไทย...ไป่พ้นทาส
'เจ้า' ประกาศ...เอกราชหล้า
'ตาก' ดาหน้า...กู้พารา
'สิน' ล้ำค่า......."มหาราช"!

เหรียญพระเจ้าตากสินมหาราช รุ่นใหม่แต่สูงค่าสง่างาม วัดไผ่ล้อม รับจากมือ "หลวงพี่น้ำฝน" ศิษย์เอกหลวงพ่อพูล ผู้พัฒนาวัดไผ่ล้อม เจริญรุดหน้า ช่วงโควิดยังไม่มาเยือน เป็นหนึ่งวัดในนครปฐมที่คณะทัวร์ชาวจีนต้องแวะวัดนี้วันละหลายคันรถบัส กราบสังขารลพ.พูล ที่ไม่เน่าเปื่อย เพื่อขอพร ทั้งไปขอลาภผลกับ "กุมารสมบัติ" และเช่าวัตถุมงคล ซึ่งเหรียญ"พระเจ้าตาก" นี้ เป็นยอดฮิตหมายเลข1 ท่านเหลือติดวัดไม่กี่เหรียญเท่านั้น

หลังยันต์ดวง ภาษาจีน ตอกโค้ตจีน น่าหมายถึง "แต้" แซ่พระองค์ท่าน อันนี้ลืมถามหลวงพี่พระครูน้ำฝน ส่วนหมายเลขล่างยันต์ ๘๒๘ ช่างตรงกับวันที่ของวันมหามงคลยิ่งใหญ่นี้อย่างน่าพิศวง

ขนาดเหรียญ
น่าห้อยบูชา

 

วันที่ ๒๙ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๖๔ ตรงกับวันพุธ แรม ๑๐ ค่ำ เดือน ๑ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล

 

งั้นผมจองนะครับ คุณอาเบื่อเมื่อไหร่สะกิดผมได้เลย
ขอบคุณครับผม

 

ขอบคุณครับผม

 

เข้าสู่วันพุธสุดท้ายของปี 64 พุธหน้าก็ได้สัมผัสกับปี 65 มาร่วมอนุโมทนาบุญใส่บาตรส่งท้ายดาวราหูของปีนี้กันเถอะ ขอให้ผู้สาวคนใส่บาตรมีความสุข พวกเราร่วมอนุโมทนาก็สุขตามกันไป

 

รับแซ่บครับน้องโต้ด
รับรองจะสะกิดเบาๆ
ไม่ให้สีข้างถลอก-ฮ่า

 

อันนี้ก็เหมือนกันครับ

 

ใกล้ส่งท้ายปีเก่ากันรอมร่อ ปีใหม่มาจ่อรดต้นคออีกไม่กี่สิบชั่วโมง ก็เตรียม "ไฟแนล เคาท์ดาวน์" นับถอยหลังกันให้ครึกครื้น ใครที่ไม่คึกก็พยายามทำตัวให้สดชื่นมีชีวิตชีวาหน่อย เพราะเจ้าโคบ้าทำหงอยมา 2 ปีเต็ม อย่าเงื่องหงอยต่อเนื่อง จะกลายเป็น "โรคซึมเศร้า" เอาง่ายๆ

ส่งท้ายปีนี้ แม้มันจะกลายพันธุ์เป็น "โอมิบ้า"...เอ้ย โอมิครอน กัดกร่อนความรู้สึกอีกระลอก แต่ก็ต้องพยายามใช้ชีวิตอยู่กับพวกมันให้จงได้ หลังจากเรียนรู้ รักษาตน เข้าใจเชื้อโรคกันแล้ว ก็ต้องทำใจว่า มันเหมือน "ไข้หวัดใหญ่" อีกพันธุ์ที่โลกเราผจญกันมาตั้งแต่นับร้อยปีก่อน คร่าชีวิตไปหลายสิบล้านเหมือนวันปัจจุบัน หากสุดท้ายแล้ว มนุษย์ก็อยู่ร่วมกับมันได้

ขอเพียงใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาท ดังคำสอนพระพุทธองค์ที่ทรงประทานไว้แด่ชาวโลก เป็น"ปัจฉิมโอวาท" อันพิสูจน์แล้วมีค่าล้นเหลือ เหนือกาลเวลาทั้งปวง!!!
-------------------------

จบอารัมภบท ก็เชิญทุกท่านพบกับ การตะลุย "ตะนาวศรี" บทที่ทุกท่านรอคอย อย่าคอยจนลืมซดกาแฟ ในช่วงใกล้เวลาดี ทีไทม์นี้-ฮ่า

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
===============
ความเดิม..."ส่องไฟทางซ้ายครับ...ถึงแล้ว"!!!
~~~~~~~~~~~~~

กลางลำแสงแหวกผ่านมืดมิดราตรี น้ำกระซิกไหลรินเบา ๆ ดังดนตรีคลอเคลียผืนป่า หริ่งเรไรกบเขียดระงมทั่วทิศ เป็นลางดีไร้เภทภัย สัญญาณป่าในห้วงรัตติกาลไม่หลับไหล ปราศจากตบะร้ายเหนือกว่ากดข่มขวัญ

ผมย่างเท้าลงกลางธารน้อยน้ำแค่ตาตุ่ม ดุ่มเข้าหาพุ่มไม้ที่ทำเป็นประตู ห้องน้ำธรรมชาติกลางป่าดิบเปลี่ยว ท้าทายผีสางเทวดา ท้าวัดดวงมรณะกับไอ้ลายเพชฌฆาตที่ไม่รู้ซุ่มซ่อนอยู่หนใด ?

ตราบที่เสียงไอ้ปืนโตจากฝีมือคุณเทพบนห้างกลางป่าไม่คำราม ตามด้วยไอ้ห้านัดในมือลุงพรานเป็นดาบสองตามซ้ำ...ความเงียบก็คือมฤตยูมหันตภัยที่แอบแฝงอยู่มุมไหนก็ได้ในทุกละแวกรอบทิศนี้!

สาวงามสะบัดไฟฉายซ้ายที ขวาทีสำรวจคร่าว ๆ

"น่าทึ่งจัง..อย่างกับจัดไว้เป็นห้องน้ำจริง ๆ"

"สำหรับคุณนงโดยเฉพาะไง...ระวังหัวนะ"...ผมสำนองเอาใจเธอ ก้มหัวเอาตัวชนแหวกพุ่มประตูจำเป็นเข้าด้านใน

โพรงพุ่มกลางธารห้อมล้อมด้วยกิ่งก้านใบดกไม้ล้มลุก บ้างสอดประสานก้านเล็กก้านน้อยเป็นหลังคา มองลอดสู่นภาเห็นดาวระยิบระยับประปรายตามช่องราวเกล็ดเพชรประดับเหนือหัว อัศจรรย์กว่านั้น..ตรงริมธารมีแสงวิบวับหิ่งห้อยน้อยลอยสลับฉาก

ดวงดาวบนฟากฟ้ากับเหนือพื้นดินแค่มือคว้า..ทอประกายแข่งกัน!

ราตรีอันมืดหม่น ถูกนิมิตมหัศจรรย์ของดวงดาวแห่งฟากฟ้า กระแสธาราธารน้อย เสน่ห์ของผืนป่าขับไสกระเด็นหาย เหลือไว้แต่มนตราหฤหรรษ์

ตรงกลางโพรงคือแท่นหินขนาดพอเหมาะ เสมือนแท่นนั่งสำหรับนางไพรไว้สรงสนาน...!

ผมหมุนตัว เอาด้านหลังเข้าหาก้อนหิน บอกเธอปล่อยมือหย่อนตัวลงนั่ง มีก้อนหินเล็กด้านข้าง พอวางไอ้ปืนโตกับปืนสั้น ช่างลงตัวเสียนี่กระไร

"มา..ผมถอดรองเท้าให้"

ทุกขั้นตอนเดินหน้าไปตามครรลอง ผมนั่งในแอ่งน้ำตื้นเทียมข้อเท้า ถอดรองเท้าเดินป่าให้เธอย่างไม่รังเกียจแม้ปลายก้อย เสื้อผ้าทุกชิ้นของเธอก็เคยซักให้มาหลายหน...ทุกที่ข้างตัวมีไม้ระเกะระกะยื่นราวตะขอ แขวนได้รอบทิศ

สาวงามปลดกระดุมเสื้อเดินป่า ผมกลืนน้ำลายเหนียวลงคอ เมื่อกระดุมเม็ดสุดท้ายถูกแกะออก ส่งเสื้อให้ผมแขวน

"ดับไฟฉายสิคะ"...!

เสียงกระซิบหวานระริก จิกคลอไปกับสุ้มเสียงน้ำที่ไหลกระซิก พลิกพริ้วผ่านตีนผมไป

ในความมืด ซับในตัวน้อยทุกชิ้นถูกส่งต่อมา ผมรับอย่างเงอะงะทำตามเธอสั่งเหมือนหุ่นยนต์ อีกไม่กี่วินาที ร่างไร้อาภรณ์ปกปิดบนก้อนหินก็ร้องคราง...

"หนาวค่ะ...กอดหน่อย"!!!

ผมลุกขึ้นกอดเธอไว้เต็มอ้อมแขน ผิวเปลือยเปล่าหยุ่นนุ่มละมุน อบอุ่นละไม ไม่น่าเชื่อว่าเธอร้องหนาว หรืออุ่นนอกหนาวใน ดั่งโบราณว่า...ผู้หญิงเนื้อเย็นหน้ารัอน กอดอุ่นหน้าหนาว คือยอดนารี!

ไก่อ่อนสอนขัน ปีกมิกล้าขาไม่แข็งอย่างผม อาจไม่เข้าใจอิตถีเพศถ่องแท้นัก แต่ผมก็มีวิธีรับมือ

ผมยกร่างงามโสภา แม้ในเงามืดตะคุ่มก็สัมผัสถึงความกลมกลึง เต่งตึงทุกส่วนสัด โอบอุ้มเธอกระชับจับตัวลอยขึ้นจากแท่น เธอโอบสองแขนไปข้างหลังผม ปล่อยให้ผมกระทำตามอำเภอใจ

ผมหมุนตัวเองขึ้นนั่งแทนบนแท่น ให้เธอนั่งตักอีกครั้ง แต่หนนี้เธอหันหน้าเข้าหาเต็มตัว สองขาคร่อมเอวผมไว้...

มันคือหนึ่งในท่วงท่าลีลาจาก "กามสูตร" ตำรับรักโบราณชาวฮินดูชมพูทวีป ที่กำเนิดเป็นคัมภีร์รักยิ่งใหญ่ของโลกนานกว่า 2,000 ปี เกิดก่อนคัมภีร์ศาสนาหลายศาสนา!!!

เป็นแบบฉบับกามรสที่กูรูผู้ชาญเชี่ยวตำรารักทั่วโลก ต้องเคยเปิดดู ยึดถือ เลียนแบบ และพึ่งพา!

"กามเทวา" คือนามของเทพเจ้าแห่งความรัก เสมือน "คิวปิด" ฉบับภารตะ แม่แบบแห่ง "กามสูตร" ที่ 'วัตสญาณ' นักเขียนอัจฉริยะโบราณซึ่งสมควรยกเป็นปราชญ์ จับมาร้อยเรียงประพันธ์ นำโลกความจริงแห่งกามารมณ์มนุษย์ชาติ วางแผ่เป็นเรื่องราว รูปภาพ ขั้นตอนตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อม

อัศจรรย์แห่ง "กามสูตร" ยืนยงผ่านกาลเวลากว่าสองพันปี กลายเป็นมหาคัมภีร์โลกียะ พิสูจน์ชัดแจ้ง เรื่องรักใคร่ กามาวิจิตรศิลป์ เซ็กส์ ตัณหา ราคะ คือความจริงสิ่งที่ปุถุชนคนธรรมดายากจักหลีกเลี่ยงพ้น แม้แต่ผู้ทรงศีลบางท่าน ฤๅษีชีไพรทรงฤทธาบางตน ยังก้าวข้ามไม่พ้น

สำมะหาอะไรกับหนุ่ม-สาววัยแกร่งฉกรรจ์ ที่มิใช่ง่อยเปลี้ยเสียขา ปัญญาอ่อน แต่ดันอุดมด้วยเลือดเนื้อพลุ่งพล่าน ด้วยวัยเจริญพันธุ์เราสอง แม้นจักหักห้ามใจได้มากหนมากเวลา แต่สุดท้ายแล้วก็ต้องยอมพ่ายแพ้ต่อมหิทธานุภาพตัณหาดิบเถื่อนนี้

ประตูสวรรค์เทพเทวี จึงเปิดรับอาคันตุกะซอมซ่อผู้มาเยือนอย่างเต็มใจ ด้านในวิหารเทพสว่างอบอุ่น เทวีอัปสรฟ้อนร่ายรำ บุปผาสวรรค์สยายกลีบโปรยปราย หยดน้ำทิพย์หลั่งชโลมชุ่มชื้น กลิ่นกำหนัดเปียกชื้นระรื่นอวลตลบ ผสานกลิ่นหอมจรุงใจทั่ววิมาน ทวยเทพเริงร่าลำนำโศลกด้วยมายาการ รสแห่งกามารมณ์อันแม้เทวาก็ยังเผลอไผลตกสวรรค์!

เรื่องราวกามรสก็เป็นเยี่ยงนี้ นับแต่ปฐพีโลกถูกสร้างขึ้นแล้วมีง้วนดิน และส่งกลิ่นจรุงใจจนพรหมเทวดายากจะอดกลั้น พลั้งเผลอลิ้มชิมรสหอมหวาน ต้องสิ้นฤทธิ์เรืองไกรกลับกลายเป็นคนเดินดิน!?

ประดุจดั่งบทเพลงแห่งความรัก ความใคร่ของผมกับสาวงามท่ามราตรีพิศวงกลางโพรงน้อย หัวใจสองดวงปรารถนาตรงกัน ไร้บังคับข่มเหง เพลิงโลกีย์จึงบดขยี้แทบเผาไหม้ห้องน้อยกลางป่าใหญ่แหลกเป็นจุล

เปรียบเธอคือเปลวไฟ ผมย่อมเป็นน้ำมัน สองประสานร่วมกันเผาผลาญ ความร้อนแรงไร้กำแพงใดต้าน!!"

----------------------------

*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอนมีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณีโดยมิได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด***