ความอดทนเพื่อคู่แท้

ครับอนุโมทนาด้วยนะครับ ขอโทษด้วยนะครับที่แสดงความคิดออกไปอาจไม่ดีเท่าไร แต่ถ้าเจอคู้แท้แล้วขนาดเป็นพระเณรก็ยังอาจต้องสึกออกมา เป็นผู้ที่ได้ฌาณอภิญญาที่มั่นคงแค่ได้ยินเสียงของคู่บารมียังเสื่อมจากฌาณ ก้ไม่แปลกที่จะเป็นอย่างนั้น ซึ่งมิอาจห้ามใจได้หรือห้ามใจได้โดยยาก แต่ก็น่าอนุโมทนากับคุณมากที่ห้ามใจตัวเองได้ ที่ผมแสดงความคิดไปนั้นก็เพียงเป็นกำลังใจเสริมให้คุณมีกำลังต่อสู้กับอารมณ์ที่ห้ามได้ยากเพราะเจอคนที่เป็นคู่บารมีกัน สู้ต่อไปครับ
สิ่งใดที่ทนได้ยากถ้าเราทนได้ก็เป็นขินติบารมีที่ยิ่งใหญ่สำหรับเราผู้บำเพ็ญบารมีเพื่อโพธิญาณ ความอดทนไม่ว่าอดทนในเรื่องใดก็ถือเป็นขันติบารมีทั้งนั้นครับ ตามความคิดที่ผมแสดงมานี้อาจจะถูกหรือผิดประการใดก็ขอให้ โปรด อโหสิกรรมใก้ผมด้วยครับ จากความหวังดีและนับถืออย่างยิ่งครับ สาธุ..ๆ

 

เรียนรู้มาแล้วไม่รู้กี่ กัป กี่ อสงไขย

ยังไงก็ขอให้โชคดีครับ

 

งั้นหนูก็ขอโทษด้วยนะคะที่แสดงความคิดไม่ดีออกไป ขอให้โชคดีค่ะ

 

เห็นด้วยครับ

 

ข้อเท็จจริงที่คุณNCK2046 คือเขาเล่ามาแล้วอย่างนั้น คุณพี่เขียนว่า
อีกประการหนึ่ง เราในฐานะผู้อ่านจะไม่ทราบข้อเท็จจริงและเบื้องลึกของความสัมพันธ์ส่วนตัวระหว่างคุณ NCK2046 กับว่าที่สามีว่าเป็นเช่นใด ทั้งคู่อาจมีความเข้าใจกันและกันจนยากที่เราๆ ท่านๆ จะเข้าใจและรับทราบเรื่องราวความเป็นมาได้ จึงไม่ควรไปแสดงความคิดเห็นหรือตำหนิติติงคุณ NCK2046 แทนว่าที่สามี
เข้าใจว่าคุณพี่ขยายข้อเท็จจริงเองกระมัง ผมอ่านแล้ว อ่านอีกข้อเท็จจริงเจ้าของกระทู้เขาเขียนไว้ชัดเจน (ข้อเท็จจริงเขาให้มาเท่านั้น)จนผมถึงกับเขว(สับสน)แล้วตอนนี้ ศีลก็คือศีล ธรรมะก็คือธรรมะ ถูกก็คือถูก หากผมกล่าวแล้วไม่ถูกใจขอโทษ(แต่ขอถูกธรรม)ครับ

 

เหอ ๆ แสดงเหตุผลได้แต่อย่าโกรธกันนะครับ ขออนุโมทนา เหอ ๆ

 

ช่วยเหลือเกื้อกูลกันต่อไปนะครับ ขอความสามัคคีจงมีแก่เราทุกท่าน ขออนุโมทนา

 

ผมเองก็ไม่ได้มีความรู้ทางด้านธรรมะมาก เพิ่งเข้ามาเวปนี้ได้ไม่นาน รู้จักเวปนี้ก็เพราะความบังเอิญที่ได้ตามลิ้งค์มา พอเห็นแล้วก็สนใจอยากจะศึกษาเพิ่มเติม อ่านกระทู้ต่างๆเพื่อหาความรู้ใหม่ หรือว่าดูว่าเราคิดเหมือนกับคนอื่นหรือไม่ เราคิดผิดหรือคิดถูก ถ้าผมคิดไม่เหมือนกับเขา ผมก็จะพิมพ์ถาม เพื่อฟังข้อคิดเห็นคนอื่นเอามาพิจารณา ก็ต้องเอาเหตุผลเข้าว่ากันแหละครับ

การอ่านแต่ละกระทู้ก็ต้องดูตามข้อความที่เขาพิมพ์มา ไม่สามารถที่จะรู้ลึกในสิ่งที่เขาไม่ได้เล่า ในกระทู้นี้พออ่านจบก็รู้สึกขัดกับสามัญสำนึกในใจเหมือนกับเพื่อนสมาชิกหลายท่าน คนที่เป็นคนตรงๆก็ถามตรงๆเอาเลยอย่างน้องครุกแชง อีกหลายท่านก็พยายามกล่าวอย่างอ้อมๆตามมารยาท

เวปนี้เป็นเวปสาธารณะ ใครก็เข้ามาอ่านได้ คนที่เข้ามาก็มีทั้งเด็กๆ หนุ่มสาว จนถึงคนมีอายุ มีทั้งคนหัวอ่อนหัวแข็ง หัวอ่อนนี่ผมหมายถึงค่อนข้างจะเชื่ออะไรง่าย ส่วนหัวแข็งนี่ก็หมายถึงจะเชื่อก็ต่อเมื่อมีเหตุผลสมควรให้เชื่อ

ทีนี้ถ้าทุกคนอ่านแล้วถึงแม้ว่าไม่เห็นด้วยแต่ก็เงียบเอาไว้ คนที่เห็นด้วยก็โมทนาสาธุกัน ถ้าเด็กๆเข้ามาอ่านหรือคนที่หัวอ่อนๆเข้ามาอ่านล่ะครับ เขาอาจจะคิดว่าอย่างนี้น่ะดีแล้วประเสริฐแล้ว หรือคนที่ผ่านเข้ามาใหม่ๆเข้ามาอ่าน เขาก็คงจะรู้สึกแปลกๆ

ผมว่าจุดมุ่งหมายของเวป ก็คือเข้ามาให้ความรู้ มาหาความรู้ และแลกเปลี่ยนความรู้กัน ก็น่าที่จะแสดงข้อคิดเห็นหรือขอสอบถามได้ ไม่น่าจะิผิดอะไรตรงไหน

เป็นความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ พร้อมรับฟังข้อเสนอแนะครับ

 

เหอ ๆ ถึงยังไงก้ขอให้เอาเหตุผลว่านะครับ ยังไงก็ไปสู่จุดเดียวกัน ยอม ๆ กันมั่งนะครับ ก่อนที่เรื่องมันจะหนักไปกว่านี้

 

นักปฏิบัติธรรมเหมือนกันคงไม่โกรธกันนะครับ ผมคงผิดตรงที่เข้ามาแสดงความเห็น ก่อนอื่นขออนุโมทนาสาธุกับคุณ NCK2046 ที่ท่านปราถนาพุทธภูมิ พระโพธิสัตว์ทั้งหลายที่ท่านได้บำเพ็ญบารมีมาจนเต็มจนได้เป็นพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ ท่านได้ยอมเสียอวัยวะ ยอมเสียชีวิต เพื่อรักษาธรรมะผมเองจบกฎหมายมาอาจจะชินกับข้อเท็จจริงที่ได้มาเท่าไรก็ฟังเป็นยุติเท่านนั้น บางท่านอ่านอาจจะโกรธ ผมเรียนว่าตรงๆว่าไม่ได้มีเจตนาเป็นอย่างอื่น หากผิดใจใครๆขออภัยด้วยครับ

 

ที่จริงตัวผมเองไม่อยากจะว่ากล่าวใคร ๆ หรอกครับ ที่ว่าไปก็เจตนาดี ไม่อยากให้เกิดปัญหาอย่างนี้อีก คนบางคนเขาอาจถือเอาสิ่งที่เขาเห็นตรงๆซึ่งเป็นรูปธรรม ที่ผมกล่าวมาทั้งหมดนั้นก็เพียง เห็นใจคนที่เขากำลังศึกษาแต่ต้องมาหยุด สำหรับตัวผมเองนั้นผมไม่ได้กล่าวเพื่อตัวผมเองเลย แล้วถ้าจะทำเพื่อตัวผมแล้วไม่จำเป็นอะไรเลย และที่ผมกล่าวอะไรไปนั้นถ้าจะให้ผมกล่าวด้วยความโกรธนั้นผมคงไม่กล่าวแน่ แต่กลับตรงกันข้ามมาจากเจตนาดีทั้งนั้น ซึ่งบางครั้งมันอาจไม่ควรเท่าไร หรือทำให้ใครไม่สบายใจ ซึ่งจะผิดหรือถูกประการใดก็ขอให้ท่านทั้งหลาย อโหสิกรรม ให้ด้วย และผมก็ขออโหสิกรรมให้เช่นกันถ้าท่านได้ร่วงเกิน
ขอให้เรื่องทุกอย่างจบแค่นี้นะครับ ให้มันเป็นอดีตอย่านำมันมากล่าวอะไรอีกเลย นะครับ ขออนุโมทนา
และถ้าจะให้ดีมาช่วยกัน ลบ กระทูที่จะทำให้เกิดความแตกสามัคคีกันจะเป็นการดียิ่งนะครับ และดีกันเหมือนเดิม เรื่องที่ไม่ดีทิ้งมันไปมาเริ่มสิ่งดีๆ กันใหม่นะครับ ขอขอบคุณเป็นอ่างยิ่งครับ ..

 

ข้อความของคนอาภัพ "เวรกำพระโพธิสัตว์ เริ่มจะแต่คอกันแล้วถึงยังไงก็อย่าโกรธกันนะครับจุดประสงค์ ก็มุ่งหมายไปที่จุดเดียวกัน ยอม ๆกัน บ้างนะครับ"
อนุโมทนาสาธุ สาธุ สาธุ ครับ

 

ผมขออนุญาตคุณคนอาภัพนำข้อความบางส่วนของคุณมาลงนะครับ เรื่องกามราคะแรงอย่างยิ่งกาลครั้งหนึ่งได้มีนายพราน เข้ามาถวายรายงานว่าได้พบช้างมงคล เชือกหนึ่งซึ่งมีลักษณ์สมบูรณ์พร้อมทุกประการ ตั้งแต่เกิดมาเป็นพรานยังไม่เคยเห็นช้างเชือกใหนมีลักษณะเลิศอย่างนี้มาก่อนเลยเมื่อพระองค์ทรงทราบอย่างนั้นจึงทรงให้นายพรานผู้นั้นนำขบวนเพื่อไปจับช้างเมื่อทรงเห็นช้างเชือกนั้น พระองค์ทรงดีพระทัยเป็นอย่างมากและสามารถล้อมจับจนได้โดยไม่ยาก ได้ทรงให้นายหัตถาจารย์ผู้ฝึกช้าง ฝึกจนเชื่องแต่พระสัตตุตาประราชา ทรงรีบพระทัย เพื่อจะทรงช้างเชือกนี้ ในวันมงคลฉลองนักขัตฤกษ์ใน 7-8 วันข้างหน้า นายหัตถาจารย์ผู้มีความรู้ จึงต้องให้อาหารผสมกับโอสถเพื่อให้ฝึกสอนได้ง่ายโดยเร็วพลันเมื่อถึงวันทรงช้างเชือกนี้ในวันฉลองนักขัตฤกษ์พระองค์ก็ทรงช้างเลียบเมือง ที่เป็นเขตป่า แต่ในเมื่อราตรีที่ผ่านมาที่ราวป่าแห่งนั้นมีโขลงช้างได้ถ่ายมูลลงไว้ ณ. ที่นั้น ดังนั้นเมื่อช้างมงคลที่พระสัตตุตาประราชาทรงประทับอยู่ เกิดได้กลิ่นมูลของช้างตัวเมืย เกิดตกมันออกวิ่งตามโขลงช้างนั้นทันที่ไม่สนใจ มนุษย์ที่นั่งอยู่บนหลัง สะบัดจนตกหมด เหลือแต่พระสัตตุตาพระองค์เดียวพระองค์ทรงตกพระทัย แต่ยังคงครองสติไว้ เมื่อช้างวิ่งผ่านต้นไม้ใหญ่ ที่มีกิ่งยื่นออกมาพระองค์ทรงจับกิ่งไม้นั้นปล่อยให้ช้างวิ่งไปตามอิสระของมัน เมื่อเหล่าทหารตามมาทันก็เชิญพระองค์ลงมา พระองค์ทรงโกรธพระทัยเป็นอย่างมาก เมื่อกลับมาถึงราชฐาน ทรงให้เรียกนายหัตถาจารย์เข้ามาเฝ้า แล้วทรงชี้หน้าด่าว่าอย่างโกรธเคืองว่า " เจ้าฝึกช้างอย่างไรเกื่อบจะฆ่าข้าเสียแล้ว สมควรที่จะถูกประหาร ? " นายหัตถาจารย์ผู้มีปัญญาจึงกล่าวว่า " ขอให้พระองค์ทรงฟังเหตุผลก่อนข้าพระองค์ไม่เคยคิดปลงพระชนน์พระองค์เลย ขอพระเมตตา"
พระสัตตุตาประราชา พระทัยอ่อนลงมาอีกนิดจึงตรัสว่า "ดังนั้นให้เจ้าเล่าเหตุผลมา"
นายหัตถาจารย์ทูลว่า "การที่ช้างมงคลออกวิ่งไปนั้นเพราะตกมัน ได้กลิ่นช้างพังตัวเมืย ที่ถ่ายมูลไว้ที่ราวป่าเพราะความอยากจะเสพสังวาส กับช้างตัวเมีย จึงไม่สนใจแม้ความเจ็บ และความตายอะไรทั้งสิ้น ถึงแม้จะถูกตะขอสับและถูกฝึกอย่างดีมาแล้วก็ตามแต่"
พระสัตตุตาประราชาตรัสว่า "เอาละข้าฟังเหตุผลนี้ของเจ้าแต่การที่ช้างมงคลหลุดหนีออกไปโทษของเจ้าก็สมควรถูกประหาร"
นายหัตถาจารย์ทูลว่า "ช้างที่ข้าพระองค์ฝึกจะไม่หนีไปใหน และจะกลับมาหาข้าพองค์อีก เพราะมนตราและโอสถที่ข้าพระองค์ให้ไว้ในวันพรุ่งนี้ เช้า เมื่อช้างมงคลเชือกนั้นได้รวมสังวาสกับช้างพังตัวเมียแล้วจะกลับมา"
พระสัตตุตาประราชาจึงตรัสว่า "ถ้าเป็นจริงตามที่เจ้ากล่าวข้าจะยกโทษประหาร แต่ถ้าไม่เป็นจริงเจ้าต้องถูกประหารแน่นอน"
ในวันถัดมาช้างมงคลตัวนั้นก็กลับมาจริง จึงมาไว้ที่ลานช้าง พระสัตตุตาและข้าราชบริภารและชาวเมื่อออกมาเยียมดูพระสัตตุตาประราชาจึงถามนายหัตถาจารย์ด้วยความสนพระทัยว่า "มนตราและโอสถของเจ้ามีความขลังอย่างนี้เชียวหรือ? "
นายหัตถาจารย์ทูลว่า "อย่าว่ากลับมาเลยแม้ข้าพระองค์ให้ช้างมงคลตัวนี้เอางวงจับเหล็กร้อนแดง มันก็ย่อมทำตาม หม่อมฉันจะทำให้ดู"
พระสัตตุตาประราชาจึงตรัสว่า " เอาก็ลองพิสูจ์ดู"
เมื่อถึงวันทดลอง เมื่อช้างมงคลตัวนั้นได้รับคำสั่งจากนายหัตถาจารย์ ก็ใช้งวงไปจับเหล็กร้อนแดงนั้นจริงๆ จนควันขึ้น พระสัตตุตาประราชา เพราะความรักช้างและตกพระทัยจึงรีบร้องสั่งให้นายหัตถาจารย์สั่งให้ช้างมงคลปล่อยเหล็กแดงทันที่ แล้วทรงดำริในพระทัยว่า "ช้างมงคลย่อมทำตามจับเหล็กร้อนแดงได้ โดยยอมทนต่อความเจ็บปวดจวนตายเพราะมนตราและโอสถ แต่มนตราและโอสถ และถูกเอาตะขอสับจนเจ็บปวด ไม่สามารถหยุดช้างมงคลได้เพราะอำนาจของราคะ โอ้ กามราคะมีอำนาจมากเหลือเกิน เมื่อไหร่เราหลุดพ้นหรือชนะกามราคะแล้ว เราจะนำพาให้สรรพสัตว์หลุดพ้นด้วยให้จงได้" พระองค์ทรงตั้งพระทัยอย่างแนวแน่และมั่นคงหลังจากนั้นไม่นานพระองค์ก็ทรงออกบวช เป็นดาบส จนสิ้นพระชนน์ เวียนเกิดตายไปอีกนานแสนนาน
ผมเองก็เช่นกันกามะราคะก็ต้องเอาศีล ธรรมะ ฌาน เข้าข่มไว้ และยอมรับว่าหากเราไม่ข่มไว้อย่างนี้การบำเพ็ญบารมีของเราคงต้องเพิ่มเวลาอีกเพราะเนื่องด้วยการชดใช้กรรม ผมเองมิได้มีเจตนาเป็นอย่างอื่น(หรือซ้ำเติม)หากทำให้ต้องไม่สบายใจต้องของอภัยนะครับ

 

หากพวกเราเหล่าพุทธภูมิ(ผู้ปราถนาพระโพธิญาณ)เมื่อมารวมกลุ่มกันแล้วเป็นเรื่องดี ให้กำลังใจกัน สนทนาธรรมะเป็นเรื่องมงคล ไม่ติติงกัน ไม่ให้สติกัน ไม่เกลื้อกูลกันก็กระไรอยู่ ก็อนุโมทนาสาธุกับทุกความเห็นนะครับ

 

เป็นสัญชาตญานของสัตว์ค่ะ แต่มนุษย์เป็นสัตว์ประเสริฐมีสมองใหญ่กว่าสัตว์เดรัจฉาน ต้องรู้จักควบคุมจิตใจตัวเอง การแข่งขันต้องมีแพ้มีชนะ แต่การชนะใจตัวเองคือชัยชนะที่แท้จริง ขออนุโมทนากับคุณNCK2046ที่สามารถชนะใจตัวเองได้ค่ะ