ตอบปัญหาทางธรรม กฏแห่งกรรม-ภพภูมิ

วิมุตติธรรม เกิด วิมุตติจิตย่อมปรากฎ

 

ขอ จง พิจารณา ประโยคต่อไปนี้ให้ดีนะ ขอรับ..

"มายา"

"หยุด"

 

จิตที่หยุดได้อย่างสมบูรณ์ ย่อมพ้นภพพ้นขันธ์..

จิตที่หยุดได้อย่างสมบูรณ์ ย่อมหลุดพ้นจาก มายา..

"หยุด" ได้เมื่อไหร่ ก็ เข้าใจอย่างแจ่มแจ้งเอง ขอรับ..

 

มายา เกิดดับเป็นธรรมดา
ความหยุด ก็เกิดดับเป็นธรรมดา

 

ความรุ้แจ้งใน ถคตา ย่อม เข้าถึงความหยุด ได้อย่างแท้จริง ย่อมหยุดได้จริง

 

ยังเข้าไม่ถึง ย่อมไม่เข้าใจ..

สภาวะหยุด นะ ขอรับ..

หยุดปุ๊บ ดับปั๊บ..

ดับทุกสรรพสิ่ง ดับอย่างสมบูรณ์..

 

แน่ใจ ว่า ภพชาตินี้ จะเอาเท่าที่ทำได้แล้ว น่ะหรือ ขอรับ..

ภพชาติต่อไปเมื่อมาเกิดเป็นมนุษย์ต้องมาเริ่มใหม่ นะ ขอรับ..

และภพชาติต่อไป จะเข้าไม่ถึงธรรมได้ง่ายเหมือนภพชาตินี้ นะ ขอรับ


"เธอจงดำรงตนด้วยความไม่ประมาทเถิด"

 

ดั่งพระตถาคต ย่อมถึงแล้วใน ถคตา รุ้แจ้งแล้วใน อนัตตา จึงเป้นผุ้หลุดพ้นจากสมมุติ

 

ต้อง ไป จริง แล้ว นะ ขอรับ..

 

สาธุครับ ผมก้จะพักแล้วเช่นกัน

 

การสั่งสมบุญกุศลไม่ว่าจะมากน้อยก็ต้องทำเพราะเป็นหน้าที่อย่างหนึ่งที่สำคัญ
เพราะมีเียงบุญกุศลเท่านั้นที่จะสร้างความสุขให้แก่เรา ทั้งปัจจุบันและอนาคตครับ สาธุ

 

ฝันถึงอดีต ฝันถึงอนาคต..

ปัจจุบันจิต ปัจจุบันธรรม ไม่สนใจใส่ใจ..

พอมีความเชื่อ ก็อาจมีความงมงาย..

พอมีความงมงาย ก็อาจเปิดช่องให้คนโลภทำมาหากิน..

พระพุทธองค์สอนให้อยู่กับปัจจุบัน ทำปัจจุบัน ไม่สนอดีต ไม่สนอนาคต ปัจจุบันสำเร็จประโยชน์ได้..

 

กามาวจร..

หมกมุ่นไม่เลิก..

ถ้าหยุดมองก็พอเห็นทางพ้นไปได้บ้าง..

 

เมื่อเราพูดอย่างนี้เดี๋ยวก็มีคนไม่พอใจ

บ้างเห็นว่าขวางเส้นทางทำมาหากิน..

บ้างบอกว่าเสือกเรื่องคนอื่นทำไม..

เราไม่ได้เสือกหรือยุ่งเรื่องของใคร เรากล่าวตามธรรม..

 

การพิจารณาอยุ่เนืองๆ นั้นมีความสำคัญ

การปฏิบัติ ถ้าเราทำไปแล้วเป็นทุกข้ ความสุขหาไม่เจอ ก็ให้พิจารณาให่้ดีให้แจ่มชัด ว่าเรามาถูกทางจริงหรือไม่

ถ้าจะเดินสายกลางมันก้ต้องตรงตามที่พระพุทธเจ้าท่านสอน ย่อมอยู่กับปัจจุบัน อย่างสงบสุข

ถ้าจะสุดโต่ง มันก็ต้องสุดจริงๆ ใจต้องหนักแน่น มุ่งตรง ต่อพระนิพพาน ถ้าทำได้จริง ย่อมสำเร็จจริง

 

อย่าไปแคร่กิเลสคน ให้สนใจคือกิเลสตนเอง ดีชั่วรุ้ อยุ่เฉพาะใจตน

 

ทำเป็นมาแนะนำเฮา เบิ่งเผิ่นดู๊ ไปบ่ทันฮอดไสยุ..

 

อันความงมงาย ความเชื่อ ความศรัทธา มันคล้ายกัน แต่เนึื้อแท้มันต่างกันมาก

ศรัทธา ที่ประอบด้วยปัญญา คือวิถีแห่งพุทธะ

 

ทานบารมี อย่าพาหมู่สร้างหลายเด้อ..

มันสิมีอุบอิบ เข้ากระเป๋าเจ้าของ..

เปรต เลย เด๊ นั่น..

อย่า หา ว่า ข่อย บ่ เตือน..

 

โพธิสัตว์ ที่ มา งม ซาว ยุ กับ ทานบารมี ยัง ถือ ว่า อ่อน คัก..