ยิ่งทำยิ่งเจอ

ผมมีเรื่องมาแชร์ครับ ผมสังเกตุตัวเอง ยิ่งทำสมาธิภาวนามานานเท่าไร่ แทนที่จะป้องกันตัวเองจากจิตวิญญาณอื่นๆได้ กลับกลายเป็นว่ายิ่งทำยิ่งโดน บางทีรู้สึกรำคาญ เจ็บเนื้อเจ็บตัว จะมีวิธีการอย่างไรบ้างที่จะโพเท็กตัวเอง

 

วิธีการ หนะ มี

แต่ดูจาก ประวัติการ ถามตอบ ฝีกฝน
ผลพวง ที่ปรากฏ!!???

ก็ต้องยืมคำ พระ มาปรารภว่า

" ธรรมะ(คุ้มครอง) นั้นไม่ยาก
มันจะ ยากสำหรับผู้ไม่ปฏิบัติ "

ทำไมมี ประวัติการฝึกฝน ถามตอบ มามากมาย
ยังถูกกล่าวหาว่า "ไม่ได้ปฏิบัติ" อันนี้มันก็จะ
เหมือน เพลงยาว หนังสืออินตก อะนะ คือออก
แนว "กบเอยทำไมจึงรอง กบเอ้ยทำไมจึ่งร้อง..
ที่มันร้อง เพราะท้องมันปวด.... "

งง ไหม

คนธรรมดา จะ งง เพราะ ศึกษาธรรมะ ด้วย ตรรกะ
บ้างก็ศึกษาด้วย ปรัชญา

ศึกษาด้วย ตรรกะ คือ ศึกษาเพื่อเอา "ธรรมเข้าตัว"
เป็นการศึกษาที่ตกข้าง โลภมาก ยากนาน ทำมา
ทุกรูปแบบแต่ก็ยังต้องหา ยาหม่องตราลิงถือ "......"

ศึกษาด้วย ปรัชญา คือ การสร้างชุดความคิด สรุป
เอาลอยๆว่า "ทำอย่างนี้แล้ว ได้อย่างนั้น แน่นอน"
แล้วก็ปฏิบัติเป็น พิธี (พลีกรรม บางรายเอาชีวิต
เข้าแรก แต่ก็เป็นเพียง ใช้ปรัชญาตีความเอา) เป็นการ
ศึกษาด้วย ตรรกะอยู่ดี คือ ศึกษาเพื่อเอา "ธรรมเข้าตัว"
เป็นการศึกษาที่ตกข้าง โลภมาก ยากนาน พลีกรรมมา
ทุกรูปแบบแต่ก็ยังต้องหา ยาหม่องตรา "....ทอง" มาถือมั่น

เปนไง เข้าใจยากไหมในเรื่อง ทุกข์

มองออกไหม ว่าที่กล่าวยาวยืด วนเวียน ก็เพื่อ ให้เห็น ทุกข์
ยิ๊กๆๆๆๆๆ ยิ๊บๆๆๆๆๆๆ อั้นตู้(ก็เรียก)

จุดสำคัญของ การปฏิบัติ หัวใจที่จะทำให้ได้ ธรรมคุ้ม
ครองคือ " กำหนดรู้ทุกข์ " โดยขยาย อุปปายาศ ความ
คับแค้น รำพัน ฯ

" อยู่กับทุกข์ เพื่อพิจารณาทุกข์ เห็นแต่ทุกขเท่านั้นที่เกิด
และมีแต่ ทุกข์เท่านั้นที่ดับ "

ธรรมะจะคุ้มครอง ผู้เพ่งพิจารณา ทุกข์ เท่านั้นเป็น สัจจ
เพราะ รู้ทุกขสัจจ กิจใน สัจจของผู้เป็น อริยะ

ทันทีที่ รู้ทุกข์สัจจ จะเกิดการ ละสมุทัย ละการดิ้นรน
ร้องโวยวาย ปริวิตกไปในเรื่อง มดกัด ยัน คนเอาค้อน
มาทุบจนร่างแหลกเหลว(พระโมคคัลานะ ผู้เลิศทาง
อภิญญา สมาธิ)

พอละสมุทัย มด หมัด กัด หู...เอ้ย.ใเอ..หู อะถูกแล้ว
จะประจักษ์ ทุกขนิโรธนสัจจ เห็น ทุกขคามินี
สัจจ(มรรค)

ง่าย สะเตะ นิ่ม