ผมเพิ่งเหยียบหนูเเกสบี้ที่ผมรักตาย มันเป็นกรรมของผมกับเขารึเปล่าครับ ?

คือผมรักมันมากๆ ผมจะจูบมันประจํา เเละมักจะบอกมันอยู่ทุกวี่ทุกวันว่า ถ้าชาติหน้ามีจริง ขอให้มันเกิดมาเป็นคน หรือเป็นอะไรก็ได้ เเต่ขอให้มาเกิดมาเป็นเพื่อนผม หรืออะไรก็ได้ที่เกี่ยวข้องกับผม อาทิตย์ที่เเล้ว ผมไม่เห็นมันครับ เเล้วดันไปเหยียบโดนมัน เฮ๋ออ ผมเศร้ามากๆ นี่ก็ผ่านมาเจ็ดวันเเล้ว ผมไปกราบมันทุกวัน ( ผมฝังมันอยู่หลังบ้านในสวน ) คือ มันเป็นหนูที่ฉลาดมากๆ เรียกก็เดินมาหา เวลาผมเข้าไปจับมัน มันก็ไม่วิ่งหนึ คือมันชินมือผมมาก คงด้วยเพราะ ช่วงหลังนี้ ฟันมันหักตลอดเพราะยาวเกินไป ผมจึงต้องป้อนอาหารมันทุกวันกับมือ ผมผูกพันกับมันมาก ไม่อยากคิดเหมือนกันว่า มันจะมาตายเพราะความผิดพลาดของผมเอง เฮ่อ ผมมีเพื่อนที่ตายไปเเล้วหลายคน เเต่ก็ไม่สะเทือนใจเท่านี้ เพราะอันนี้ มันตายเพราะผม ซํ้าร้ายยังต้องเห็นมันตายไปต่อหน้าต่อตาเเบบช่วยอะไรไม่ได้เลย นึกเเล้วเศร้าจริงๆ เข้าใจครับว่า ทุกคนเกิดมาต้องตาย เอาเป็นว่า ผมอยากรู้ว่า ผมกับมันมีกรรมต่อกันใช่ไหม ? เรื่องจงลงเอยเเบบนี้ ? ชาติก่อน มันกับผมเคยผูกพัน เป็นเจ้ากรรมนายเวรกันมารึเปล่า ? ช่วยไขข้อสงสัยของผมด้วยครับ ขอบคุณครับทุกคน ถ้ากรรมจะตามทันผม ผมยินดีครับ ผมน้อมรับด้วยความยินดี

 

พระพุทธองค์เคยกล่าวไว้ว่า

"สัตว์โลกเกิดมาเท่าไหร่ ก็ตายไปเท่านั้น"

เมื่อเราพลาดแล้วไปทำให้มันตาย แน่นอนว่า บาปครับ แต่บาปไม่หนัก เพราะเราไม่ได้ตั้งใจฆ่ามัน

ตอนมันมีชีวิตอยู่ คุณก็ดูแลมันอย่างดี ดีเท่าที่หนูตัวนึงจะได้รับจากมนุษย์คนนึง

ผมเชื่อว่า "เจ้าหนู" ตัวนี้คง "เสียใจ" เป็นแน่ หาก การตาย" ของมันทำให้คุณต้อง "ทุกข์" ขนาดนี้ และมันคงไม่ไปสู่สุคติแน่นอน

การวางกำลังใจกับเรื่องนี้ คุณต้องวางกำลังใจให้ถูกว่า

"ทุกสิ่งเกิดมาแล้วก็ต้องดับไป"

อย่าไปยึดติดกับอดีตที่ผ่านมาแล้ว แต่ต้องคิดว่า เรายังมีโอกาสทำสิ่งที่ดีในอนาคต เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดความผิดพลาดเหมือนในอดีตอีก

การที่คุณเศร้า แน่นอนว่า คนที่รักคุณก็ย่อมเศร้าครับ คนรอบข้างคุณเค้าก็เสียใจเหมือนกันที่เป็นแบบนี้ครับ

ใช้ชีวิตที่เหลือให้มีความสุขครับ หมั่นทำบุญและชำระจิตใจของคุณให้ผ่องใส และแผ่เมตตาให้มันครับ หรือให้มันมาโมทนาบุญครับ

ลองดูนะครับ หากมีปัญหาอะไรก็มาโพสต์ไว้ได้ครับ ผมรับปากว่า ผมจะเป็นคนสุดท้ายในโลกนี้ที่จะเพิกเฉยต่อกระทู้ต่างๆในห้อง "กฎแห่งกรรม" ครับ

ขออนุโมทนาสำหรับการแบ่งปันประสบการณ์ครับ

 

เฮ่อ ผมอ่านไปร้องไห้ไปเลยครับพี่ๆ คือไงดีล่ะ จริงๆเเล้วก่อนหน้านี้ เเละทุกเวลา ผมคิดอยู่ตลอดอยากบวชไม่สึก ผมรู้ว่าผมทําได้นะ คือ ผมอ่านหนังสือธรรมะทุกวัน เเละนั่งสมาธิ เดี่ยวนี้ ผมไม่รู้สึกอยากได้อะไรเลย นอกจากอยู่ทํางานของผม เื่พื่อที่จะประสบความสําเร็จให้ได้ เเล้วตอบเเทนบุญคุณกับผู้มีพระคุณครับ จริงๆนะพี่ ไม่อย่างนั้น ผมอาจจะบวชไปเเล้ว เเต่รู้ๆ ถ้าบวชนะ ผมไม่สึกเเน่ ทุกวันนี้ ผมไม่ยึดติดอะไรเลย เเต่ก่อนผมเป็นพวกบ้าวัตถุ เดี๋ยวนี้หมดเเล้ว ไม่ต้องการอะไรเลยจริงๆ เเต่ก่อนบ้าผู้หญิงด้วย ต้องมีเเฟนตลอด ขาดไม่ได้ เดี๋ยวนี้เลิกหมดครับ ไม่มีความต้องการเลย คือ ผมรู้อยู่อย่างเดียว ผมต้องตอบเเทนผู้มีพระคุณให้ได้ก่อนด้วยการซื้อบ้านให้ท่าน คือทําอะไรก็ได้ให้ท่านภาคภูมิใจในตัวเรา ผมคิดด้วยซํ้าไปว่า ต่อให้ผมสําเร็จเเล้ว ผมก็อยากบวชในอนาคตเเบบไม่สึก มันเเปลกดี ทั้งๆที่เเต่ก่อน ผมเป็นทั้งคนไม่ดี ดื้อ อารมณ์ร้อน ใครเเรงไม่ได้ ผมเเรงตอกกลับไป เีดี๋ยวนี้รู้จักให้อภัยทั้งๆที่โดนคนโกงมาไม่รู้กีที มันทําร้ายจิตใจมากๆ เเต่ผมก็ให้อภัยเขาได้ เรื่องพวกนี้เกิดขึ้นได้ เพราะผมศึกษาธรรมะอยู่เป็นประจํามิได้ขาด ก่อนนอนต้องท่องชินบัญชร เเละนั่งสมาธิอย่างน้อยสิบห้านาที เเละอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมทํานั้นถึงพวกท่านรึเปล่า เเต่ผมขอให้ได้ทําก่อน มันมีความสุขทางใจครับ เอาเเค่นี้ก่อนพอ ผมรักธรรมะจริงๆครับ อยากจะเป็นคนๆหนึ่งที่อยู่ในสังคมโดยไม่เบียดเบียนใคร รักเวปนี้มากๆครับ

 

อ้อ เพิ่มอีกนิดครับ ทีเเรก ผมคิดว่าผมปลงได้เกือบทุกอย่างเเล้ว เเต่จริงๆตอนนี้ ผมเข้าใจเเล้วว่าผมเข้าใจผิดมาตลอด เพราะการจากไปของหนูของผมในครั้งนี้ มันทําให้ผมรู้ว่า เเท้จริง ผมคิดไปเอง ผมยังมีห่วงอยู่ ตัดไปหมดไม่ได้จริงๆ ผมว่าการจากไปของมันสอนผมข้อนี้ได้อย่างจั๋งหนับเลยครับ เเละต่อไปนี้ ผมจะไม่ประมาทอะไรต่อไปให้มากกว่านี้ จริงๆธรรมดา ผมก็ไม่ประมาทอยู่เเล้วนะ เวลาเดินจะคอยดูว่า มันอยู่ที่พื้นรึเปล่า ? เเต่ก็หนึไม่พ้นกฏเเห่งกรรมจนได้น่าาา ไม่เข้าใจ เเ่ต่ผมยอมรับมันได้ครับ เเต่เเค่ใจหายที่ไม่มีมันอยู่ที่เดิมของมันอีกเเล้ว ขอให้พี่ๆน้องๆทุกคนมีความสุขครับ

 

หลวงพ่อฤาษีลิงดำ เคยสอนไว้ว่า อย่าไปนึกถึงสัตว์ที่ตายมาก ไม่งั้นชขาติหน้าเราจะเกิดเป็นมัน เช่น นึกถึงหมาที่ตาย ตอนตายจิตนึกถึงหมา ก็ไปเกิดเป็นหมา ครับ

วางใจให้เป็นกลางครับ เกิดเป็น "คน" ประเสริฐสุดแล้วครับ อย่างน้อยก็มีโอกาสทำความดีให้ชาติ ศาสนา และพระมหากษัตริย์ครับ

ถ้าไม่ติดอะไร วันที่ 20 เม.ย.51 ไปสร้างพระสมเด็จทันใจกันที่อัมพวาหรือเปล่าครับ จะได้สบายใจขึ้นครับ

ลองดูนะครับ อย่างน้อยก็ยังมีคนที่รักคนอยู่ครับ

ขออนุโมทนาครับ

ปล.ผมก็เคยทำผิดมาเยอะครับ ตอนนี้อยู่ในช่วงกลับเนื้อกลับตัวครับ คนเราพลาดได้ ก็แก้ได้ครับ ดูแลจิตใจของตนเองให้ดีนะครับ ใช้ธรรมนำชีวิตครับ

 

ผมอยู่อเมริกาครับพี่ kodomo คงไปไม่ได้ เเต่จะส่งจิตไปเเทนเเล้วกันครับ

 

โมทนาครับน้อง ถ้าเจอกระทู้ในโพสต์น่าสนใจ ก็ตั้งจิตและกดโมทนาบุญกับเค้าได้ครับ มีไอคอนให้กดอยู่แล้วครับ

 

กดโมทนาบุญครงไหนรึึึครับ ? ผมทําไม่เป็น เเหะๆ เเนะหน่อยครับพี่ ขอบคุณ

 

จะมีไอคอนนี้ทุกโพสต์ครับ ถ้าอ่านแล้วเห็นด้วยก็กดได้ครับ ถ้าไม่ชอบก็เฉยๆก็ได้ครับ หรือถ้าเห็นแย้งก็กดไม่เห็นด้วยครับ

ลองดูนะครับ

 

อย่างที่ผมเกริ่นไว้ครับ ถ้าผมผิดจริง ๆ เเล้วเจ้าหนูไม่ให้อภัยผม ผมก็ยินดีรับกรรม ผมไม่กลัวหรอกครับ ไม่ไ้ด้ท้าทายนะ เเต่ผมรู้ว่า เวรกรรมมันมีจริง เเม้ผมไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดขึ้นก็เถอะ เเต่ยังไง เราก็ผิดอยู่ดีที่ไปทําลายชีวิตมัน เเต่อย่างน้อย ผมก็ดีใจที่ตอนมันอยู่ ผมบอกรักมันทุกวัน จูบมันทุกวัน อย่างน้อยผมก็เเสดงให้มันเห็นว่า ผมรักมันมาก ผ่านมา สัปดาห์นิด ๆ ละ จะสองอาทิตย์ละ เเต่ผมก็ยังคิดถึงมันอยู่ ผมรู้ว่า มันเป็นเทวดาตอนนี้ไปเเล้วเเน่ ๆ เพราะมันฉลาดเกินสัตว์จริง ๆ ครับ ถ้าเพื่อน ๆ เห็นมันต้องหลงมันทุกคนเเน่ มันไม่เคยกลัวมนุษย์คนไหนเลย เจอใครปุ๋บ ก็เล่นกับเขาได้หมด มันเป็นเทวดามาเกิดจริง ๆ ครับ

 

ขออนุโมทนาครับ น้องมีหิริโอตตัปปะดีมาก

แต่พี่ยกตัวอย่างให้อ่านนิดนึงนะครับ

สมัยก่อนเวลาเราไปรบ เราก็ต้องฆ่าสัตว์เพื่อเป็นเสบียงถูกมั้ยครับ (จำใจฆ่า) แต่สัตว์มันตายเพื่อบ้านเมืองจริงมั้ยครับ เพราะถ้าทหารไม่มีอาหารกิน ก็รบแพ้ ประเทศก็พินาศ เป็นบุญและบาปปนกัน แต่บุญเยอะกว่า

กรณีน้องก็เหมือนกัน น้องเหยียบมันตาย บาปแน่ครับ แต่น้องไม่ตั้งใจ และที่ผ่านมาน้องก็ทำดีกับมันมาเยอะ เป็นบุญและบาปปนกัน แต่บุญเยอะกว่า

การที่น้องเสียใจเพราะสัตว์นั้นเป็นสิ่งที่ดีครับ แต่ขอให้มีสติครับ เสียใจสัก 2-3 ก็พอแล้วครับ ชีวิตต้องเดินต่อไปครับ ที่สำคัญ คือ การเสียใจกับสัตว์มากไป ทำให้พ่อแม่น้องไม่สบายใจที่น้องจมกับความทุกข์นะครับ

ก็เลยกลายเป็นการสร้างบาปเพราะทำใหพ่อแม่ไม่สบายใจครับ

น้องต้องรู้จักปล่อยวางครับ แล้วชีวิตจะมีความสุข ยึดติดไปก็เท่านั้นครับ

ลองดูนะครับ น้องเลือกเอาเองครับว่า จะจมกับความทุกข์เพราะอดีตไปอีกนานแค่ไหนครับ

ปัจจุบันและอนาคตที่ดีกำลังรออยู่ครับ เดินหน้าไปสร้างบุญกันดีกว่าครับ อย่าจมกับบาปในอดีต

ขออนุโมทนา