เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

รอแก้ตัวกลับเมืองไทยอีกสักรอบ คราวนี้ตั้งโปรแกรมล่องใต้ตามไปชิมฝีมือพี่สาวคุณพัฒน์แน่นอน อย่าหนีนะ-ฮ่า

 

ประโยคเดียวก็คุ้มสำหรับคนฟัง...
--ชีวิตไม่สิ้นหวัง ถ้ายังไม่สิ้นใจ!

 

ตอบทักน้องปรายฯเข้าโหมดตรงวัน

 

อังคารสดชื่นจากน้องเรย์
ก็ปลุกโลกตื่นชื่นบานชีวา

 

มีข้อคิดเตือนใจทั้งทางโลกแถมแฝงคติธรรมในตัว เป็นคลิปที่มีคุณค่ามาก สมควรเผยแพร่ไปมากๆ ดีกว่าแพร่คลิปบ้าๆสารคดีไร้สาระเหมือนขยะที่มีเกลื่อนโซเชี่ยล

 

ข้อธรรมที่ถูกเขียนมากที่สุดข้อหนึ่ง
ลป.บุดดาก็ซ้ำแล้ว-แต่เขียนอีกได้...

"อนิจจัง"........หวังเกิดสุข
"ทุกขัง"ปลุก...ฉุกเดียงสา
"อนัตตา".......ตามติดมา
ท่วงทันท่า......ถ้ารู้"พอ"
.....กลอนก่อนเก่า...เขาบอกต่อ
....."รู้จักพอ"...........ก่อสุขหนอ
.....พ.พานเพียง.....เคียงตัว"อ"
.....อย่ารั้งรอ.........รีบถ่อทำ!

 

วิววันอังคารน้องมากิคิดเขียนกวีไม่ทัน แต่ตะหงิดว่าภาพนี้น่าเคยเขียนแล้ว ผ่านไปก่อนสักวัน ต้องรีบเผ่นแล้ว นัดหมายเพียบ

 

เอ้า...ปิดด้วยทักทางไกล ธรรมจากพระโอษฐ์องค์พระมหาศาสดา อ่านที่ไหน เมื่อไหร่ ก็ชื่นใจ สัจธรรมที่แท้ อันเป็น"อกาลิโก"เหนือกาล เหนือธรรมปลอม ประเภทใบไม้นอกกำมือของพวกนักปรูด เหลนของนักปราชญ์

 

ระหว่างที่รอเรื่องเล่า ผมขอแจงรายการซื้อข้าวสารประจำเดือน พฤษภาคม 2562 ดังนี้ครับ

วันที่ 20 พ.ค. 62 ทราบว่าข้าวสารที่บ้านสวนรักหมด จึงได้ประสานงานคุณปัทม์ให้เข้ามารับข้าวสารไปก่อนในรอบแรกในวันที่ 21 พ.ค. 62 แต่เนื่องจากข้าวสารตราแตงโมที่เคยซื้อประจำทุกเดือนได้หมดลง จะเข้ามาในวันเสาร์ และข้าวได้ปรับราคาขึ้นมาด้วย จึงได้ซื้อเป็นข้าวนึ่งตราแตงโมให้ไปก่อนจำนวน 20 ถัง คาดว่าจะใช้ได้จนถึงวันเสาร์พอดี ข้าวนึ่งก็ปรับราคาขึ้นมาเป็นถังละ 170 บาท ซื้อ 20 ถังรวมเป็นเงิน 3,400 บาท

ในวันนั้น ได้ฝากเงินที่คุณ sepultura มอบให้เป็นค่าอาหารแมว จำนวน 800 บาทให้ไปด้วย



ต่อมาในวันเสาร์ได้รับแจ้งจากคุณปัทม์ว่าข้าวสารที่บ้านสวนรักได้หมดแล้ว และได้ติดต่อทางกรมหลวงค้าข้าว ทราบว่าข้าวสารแตงโมได้มาถึงแล้ว แต่เสมียนบอกว่าราคาได้ปรับขึ้นมาอีกครั้งเป็นถังละ 183 บาท ไม่ใช่ 180 บาทตามที่ได้ตกลงกันเอาไว้กับเจ้าของ

วันนั้นเขาเสนอข้าวมาให้เลือกกัน 3 แบบคือ
1. ข้าวนึ่งแบบเดิมที่เคยเอาไปเมื่อวันที่ 21 พ.ค. 62 ราคาถังละ 170 บาท (กองขวามือ)
2. ข้าวนึ่งเกรด A ถังละ 178 บาท (สีเหลืองกองซ้ายมือ)
3. ข้าวสารแบบที่เคยเอาไปประจำทุกเดือน ปรับขึ้นเป็นถังละ 183 บาท



ผมได้ปรึกษากันกับคุณปัทม์ และตกลงเอาเป็นข้าวนึ่งเกรด A ในราคาถังละ 178 บาทนับว่าเป็นความโชคดี ที่ในวันนั้นมีฝนตกลงมา คุณปัทม์จึงได้ตัดสินใจเอาข้าวไปแค่เพียง 40 ถัง เพราะจำกัดด้วยขนาดของผ้าใบที่ใช้คลุมกันฝน ซึ่งสามารถขนไปได้อย่างปลอดภัยประมาณนั้นครับ รวมเงินในรอบนี้ 7,120 บาท และเป็นความโชคดีที่ผมไม่จ่ายเงินไว้ทั้งหมดเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา



หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ได้นิ่งนอนใจในเรื่องราคาข้าวสารที่สูงขึ้น ผมคิดว่าจะไม่รอซื้อจากที่เก่าอีกแล้ว เพราะเงินบริจาคที่ได้รับมาก็มีจำนวนมากพออยู่แล้ว ถ้าเราซื้อที่เดิมจะได้ข้าวสารที่ลดลง แต่ยังมีเวลาอีกหลายวันกว่าข้าวสาร 40 ถังนี้จะหมดไป

แต่แล้วเหมือนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ท่านคงได้รับรู้ถึงความกังวลใจของผมในเรื่องนี้ จนถึงเมื่อวานนี้ช่วงเวลาประมาณเกือบเที่ยง ผมได้ออกไปทำงานในพื้นที่ อ.ท่าแซะ ได้แวะกินมื้อเที่ยงกันก่อนบริเวณใกล้ทางเข้าพื้นที่หนองใหญ่ในพระราชดำริ ขณะกำลังกินข้าวกันอยู่ ได้มีรถบรรทุกข้าวสารของวิลาศค้าข้าว ที่กำลังจะไปส่งไปข้าวสารให้ร้านค้าที่ อ.ท่าแซะ ได้เข้ามาจอดและลงมากินข้าวในร้านเดียวกันพอดี ผมจึงได้ขอเบอร์โทรศัพท์ของทางร้านไว้ และได้โทรติดต่อกันไว้ตั้งแต่เมื่อวาน

ผมได้เล่าเรื่องราวย่อ ๆ ให้เขาฟัง บทสรุปจึงจบกันที่ข้าวตรา "หมูอ้วน" ในราคาถังละ 170 บาท แต่จะได้เฉพาะรอบนี้รอบเดียวและเขาขอให้มารับเอง เนื่องจากข้าวกำลังขึ้นราคา ข้าวมีเหลืออยู่ประมาณร้อยกว่าถัง (คงเหลือไปไม่ถึงเดือนหน้า) เขาต้องสั่งเข้ามาใหม่ซึ่งข้าวจะขึ้นราคาอีกถังละ 5 บาท (เขาบอกว่าราคาที่สั่งซื้อนี้จะขึ้นเหมือนกันทุกที่)

ดังนั้นข้าวที่ต้องซื้อเพิ่มในรอบนี้เราจะซื้อได้ในราคาถังละ 170 บาท
แต่เนื่องจากในเดือนที่แล้ว ได้มีผู้ไม่ประสงค์ออกนามท่านหนึ่ง ได้มอบค่าข้าวสารมาให้จำนวน 500 บาท และได้มอบให้ผมในเดือนนี้อีกจำนวน 500 บาท รวมเป็น 1,000 บาท ดังนั้นเมื่อนำมารวมกันทั้งหมดแล้ว เราสามารถซื้อข้าวได้ทั้งหมด 104 ถังพอดีเป๊ะ (ในจำนวนเงินรวม 18,000 บาท)



สรุป
รอบแรก 20 ถัง จำนวนเงิน 3,400 บาท
รอบที่สอง 40 ถัง จำนวนเงิน 7,120 บาท
รอบที่สาม 44 ถัง จำนวน 7,480 บาท
รวม 3 รอบ 104 ถัง จำนวน 18,000 บาทพอดี
อีก 2,000 พี่วันฝากให้เป็นค่าโครงไก่
โดยเป็นเงินจากพี่วันและเพื่อนสมาชิก 15,000 บาท
เงินจากผู้ไม่ประสงค์ออกนาม 500+500 บาท
เงินจากผมในเดือนนี้ 4,000* บาท
รวมเป็นเงินที่พวกเรามอบให้บ้านสวนรักในเดือนนี้จำนวน 20,000 บาท

* ปกติที่ผ่านมา ผมจะให้เดือนละ 5,000 บาท แต่ในเดือนนี้ผมได้ปรับปรุงซ่อมแซมต่อเติมบ้าน กว่าจะเรียบร้อยดีคงจะใช้เวลากันไปอีกสักพัก ดังนั้นตั้งแต่เดือนนี้ไป ผมจะขอมอบให้เดือนละ 4,000 บาทนะครับ

ลืมบอกไปครับเดือนหน้าเราซื้อข้าวสารได้ถังละ 175 บาทก็จริง แต่เขาจะเอาไปส่งให้ถึงบ้านสวนรักกันเลยทีเดียวครับ ไม่ต้องลำบากให้อาสาต้องวิ่งเข้ามารับแล้วครับ

 

เมื่อครู่ได้รับข้อความจากคุณสุครับ


= เมตตาธรรมค้ำจุนโลก =

ทั้งหมดนี้ผมต้องขอกราบขอบพระคุณทุกท่านโดยเฉพาะอย่างยิ่งพี่วันที่ให้การสนับสนุนอย่างต่อเนื่องตลอดมา

เงินทุกบาททุกสตางค์ที่ทุกท่านหากันมาด้วยความยากลำบาก ไม่ว่าจะมากหรือน้อย ทุกท่านได้มอบให้กับผมมา เพื่อส่งต่อให้บ้านสวนรักด้วยความเมตตา ทั้งกับคนและสัตว์ ผมขอสัญญาว่าจะใช้เงินนี้ให้คุ้มค่าและเกิดประโยชน์มากที่สุดครับ

 

ระหว่างรอพี่วัน ขออนุญาตนำเรื่องเล่าจากหลวงตามาฝากครับ

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน เล่าเรื่อง สามเณรระลึกชาติ คนตายแล้วไปไหน?

“นี่สามเณรที่ระลึกชาติเล่าให้เราฟังในวันเผาศพหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต สามเณรแกไม่อยากเล่าเรื่องที่แกระลึกชาติได้ แกบอกว่าถ้าเล่าให้ใครฟังทีไร เป็นไข้ทุกที แกว่าอย่างนั้นนะ แกเข็ด พอเล่าเรื่องชาติหลังย้อนหลังแล้วเป็นไข้ทุกทีไม่เคยพลาด ที่นี่เราอยู่กับสามเณร เอ้า! เราบอก คราวนี้ไม่ให้ไข้ เราก็ว่าอย่างนั้นแหละ เอ้า! เล่ามาให้หมดนะคราวนี้ เรารับรองว่าไม่ให้เป็นไข้ แกก็มาเล่ากับเรานี่ ไม่เป็นไข้ แล้ว ก็ไม่เป็นไข้จริงๆนะ แปลกอยู่นะ สามเณรเล่ากับเราหนเดียว กับเรารายเดียวนี่ไม่เป็นไข้ พอมาถึงเราก็ซักถามกันถึงเรื่องตายแล้วไปไหน

แกเล่าว่า ตอนนั้นเป็นพระ ไปภาวนาในป่า พอดีมาเป็นไข้ป่าตาย พอตายแล้ว แกก็แบกกลดสะพายบาตร ยืนดูเขาเผาศพตัวแกเอง คนมากันเต็มหมด มาเผาศพแก แกก็ยืนดูศพแกอยู่ สะพายบาตรแบกกลดอยู่ดูเขาเผาศพแกเอง เขาไม่สนใจกับแกเลย คนเป็นร้อยๆ เต็มอยู่นั่น เขาไม่สนใจกับแกสักคนเดียวเลย ยืนดูเขาเอาศพของแกไป พอเผาเสร็จแล้วแกก็เดินออกไปทางด้านตะวันออก ศพแกนี่ถูกเผาเป็นเถ้าเป็นถ่านขนาดนี้แล้วจะหวังเอาอะไรอีก แกก็เดินจากไปแล้ว ไม่ห่วงใยแล้ว แล้วก็เดินไปเรื่อย พอเดินมาถึงศาลาใหญ่หลังหนึ่ง ศาลานั้นใหญ่มากทีเดียว นี่เห็นมั๊ย สามเณรนี้เล่าให้ฟังนะ

คนตายแล้ว ไปไหนกัน คนตายแล้วก็จะไปรวมกันศาลาใหญ่หลังหนึ่ง ศาลาหลังนั้นจะมีเจ้าหน้าที่ยมบาลอะไรเหล่านี้เต็มอยู่นั่น มีสมุดบัญชีเป็นสองกอง กองใหญ่เบ้อเร่อเทียว กองหนึ่งเล็ก แล้วกองหนึ่งใหญ่ กองใหญ่สำหรับบัญชีคนทำชั่ว กองเล็กสำหรับบัญชีคนทำดี พวกนักโทษเยอะ นักโทษนี่ทำกรรมหนัก ทำกรรมเบา กรรมอะไรก็ตาม เขาแยกไว้เป็นประเภทๆ เต็มศาลา

ทีนี้ยมบาลเขาจะเรียกชื่อ พอเรียกชื่อนายนั้นๆ เรียกชื่อปั๊บต้องมาถึงปุ๊บเลย อำนาจแห่งกรรมมันบีบบังคับขนาดนั้น จะอืดอาดไม่ได้ พอเรียกชื่อปั๊บจะมาปุ๊บๆเลย มีกี่คนโทษประเภทนี้ ยมบาลจะเต็มศาลา แต่จะมีหัวหน้ายมบาล ๒นายเท่านั้นแหละ หัวหน้ายมบาลน่ากลัวมากนะ นายหนึ่งนำหน้า นายหนึ่งตามหลัง พอเรียกชื่อเสร็จแล้วก็ไล่ลงไล่ลง พวกนี้ลงไปแล้วก็เรียกพวกนั้นมาอีกเป็นคณะๆ จนกระทั่งหมด

พอลงไปหมดแล้วก็ยังเหลือแต่ยายคนหนึ่งนั่งอยู่ที่ศาลานั่น ยายคนนั้นเป็นคนเหมือนคนวัดเรานี่แหละ เหมือนคนแต่งตัวไปวัดเรานี่ไปถือศีลปฏิบัติธรรม มีผ้าเฉวียงบ่านุ่งผ้าซิ่นเราธรรมดาแต่งตัวไปวัดนี่ ยายแกนั่งอยู่ทางโน่น ยมบาลเขาเรียกยายว่าคุณแม่นะ สำหรับยายคนนี้ ยมบาลเขาเรียกคุณแม่ นอกนั้นเขาเรียกนายนั้นนายนี้ๆ ลงเลยๆ นี่เขาเรียกยายที่ปฏิบัติธรรมว่าคุณแม่

พอพวกนักโทษที่ทำบาปกรรมลงจากศาลาไปหมดแล้ว ยมบาลเขาเรียกเชิญคุณแม่มาที่นี่ ถ้าคุณแม่อยากไปสวรรค์ให้ลงที่นี่เลย คุณแม่จะไปสวรรค์ชั้นไหนให้ลงไปทางนี้ แล้วจากนั้นก็มีรถที่จะมารับคุณแม่ จะเป็นรถ ลงไปจอดที่สระน้ำนี้ แล้วคุณแม่ก็ไปเปลื้องผ้านี้ออก ลงจากสระนี้แล้วก็เดินบุกน้ำไป รถจะมาทางฟากสระน้ำทางนั้น แล้วคุณแม่ก็ขึ้นรถ รถจะประดับตบแต่งใหม่หมด เครื่องประดับประดาตบแต่งเขาจัดเอามาพร้อมรถเลย พอคุณแม่ไปแล้วลงน้ำนี่ปั๊บ รถก็เป็นรถทิพย์เลย ก็ลอยขึ้น เขาก็เชิญเลย จูงขึ้น แต่งตัวเรียบร้อยแล้วก็เหาะบึ่งขึ้นเหมือนสำลี รถทิพย์ รถทิพย์พูดอะไรพูดไม่ได้แต่มันประจักษ์กับตาอยู่ว่างั้น เป็นสีงามอร่ามตาอะไรนี้เราพูดไม่ถูก รถทิพย์ แต่ก็ไม่ได้ถามว่ารถทิพย์นี้มาจากสวรรค์ชั้นไหนจะไปชั้นไหน เป็นแต่เพียงว่ายายคนนี้ลงรถแล้วก็กลายเป็นผู้หญิงสาวสวยสะอาดสะอ้านจะได้ขึ้นไปสวรรค์ จากนั้นรถทิพย์ก็เหาะไป

ยังเหลือแต่พระภิกษุรูปเดียวที่ยืนอยู่ตรงนั่นนะสิ คือพระที่ตายไป เจ้าหน้าที่ยมบาลเหล่านั้นเขาก็ไม่ได้มาสนใจกับพระภิกษุรูปนี้ พอเขาส่งยายคนนั้นเสร็จแล้วเขาก็ทำงานของเขาอยู่บนโต๊ะ

แล้วพระภิกษุก็ถามยมบาลว่า “จะให้อาตมาไปไหน ไม่เห็นเรียกชื่ออาตมาเลย”

ยมบาลพูด “โห ท่านน่ะ ถ้าตั้งใจจะไปเกิดเมืองมนุษย์ก็ให้เดินกลับหลัง เดินย้อนหลังไปทางนี้ ถ้าท่านจะไปสวรรค์ก็ให้ลงไปนี้ ท่านไปได้ทั้งไปสวรรค์ ไปได้ทั้งเมืองมนุษย์ ถ้าท่านจะไปสวรรค์ก็ให้ลงนี้ เหมือนกับยายคนนั้นลงแล้วรถทิพย์จะมารับเอง”

“อาตมาเองไม่ได้ปรารถนาที่จะไปสวรรค์หรือเมืองมนุษย์ อาตมาไม่ไปไหนทั้งนั้นแหละ อาตมาหิวน้ำ อาตมาจะไปหาน้ำ อาตมาจะฉันน้ำก่อน” แล้วก็ลงจากนั้นก็เดินเรื่อยไปๆ เดินมาจนถึงบ้านหลังหนึ่ง บ้านนี้อยู่ริมทุ่งนา ถามเขาว่า อาตมาขอบิณฑบาตฉันน้ำได้มั๊ย เขาก็บอกว่าให้ท่านเดินต่อไปอีกบ้านหลังหนึ่ง เขาจะตักน้ำเตรียมใว้ให้ ให้ท่านเดินไปที่นั่นไปรออยู่บ้านหลังนั้น เขาชี้บอกเห็นบ้านชัดๆ อยู่บ้านหลังนั้น บ้านหลังนั้นจะเกิดเข้าใจหรือเปล่า พอเดินไปถึงที่นั่น จะตักน้ำมาฉัน ก็รู้สึกเคลิ้มๆจะหลับ รู้สึกเหนื่อยเพลียมาก เคลิ้มๆ แล้วหลับไปเลย เลยยังไม่ทันได้ฉันน้ำ

พอตื่นขึ้นมาที่ไหนได้ เกิดแล้ว รู้สึกตัวก็ขยับอะไรไม่ได้ มาเกิดในท้องคน พอเป็นเด็กโตขึ้นหน่อยก็ไม่ยอมใส่เสื้อผ้า ไปหาเศษผ้ามาห่ม ผ้าสีเหลืองนะ แล้วพอพูดได้ก็บอกคนนั้นไม่ใช่พ่อ คนนี้ไม่ใช่แม่ พ่อแม่อยู่หมู่บ้านนั้น ตำบลนั้น บ้านเดิมอยู่บ้านโคกเลาะ เขาพูดชื่อสถานที่ถูกหมดนะ พอโตขึ้นแกก็บวชเป็นสามเณร เห็นมั๊ยสามเณรระลึกชาติ

คำว่าระลึกชาติได้นี้กับพระพุทธเจ้าระลึกชาติได้มันต่างกันนะ การระลึกนั้น ระลึกนี้ รู้นั้น รู้นี้ มันอาจเคลื่อนคลาดเพราะคนกระเสือกกระสนกระวนกระวาย ไม่ได้เหมือนพระญาณหยั่งทราบของพระพุทธเจ้าที่ระลึกชาติย้อนหลัง เช่น ปุพเพนิวาสานุสสติญาณ ระลึกชาติย้อนหลังได้ เฉพาะชาติของพระองค์นี้มีกี่ภพกี่ชาติทรงทราบได้ตลอดทั่วถึง ตลอดถึงภพชาติของสัตว์ทั้งหลายรู้ได้หมดด้วยพระญาณหยั่งทราบ ไม่ได้ด้วยการสลบไสลเหมือนอย่างโลกทั้งหลายเขาเป็นกัน คนนั้นตายฟื้นกลับคืนมาแล้วระลึกชาติได้อย่างนั้นอย่างนี้แล้วมาฮือกันเป็นบ้าไป

พระพุทธเจ้าตรัสรู้พระญาณหยั่งทราบ ประกาศธรรมสอนโลกมานี้กี่ปีแล้ว ไม่เห็นตื่นกันบ้าง มันเป็นบ้าหรือยังไงมนุษย์เรานี่มันอยากว่าอย่างงั้นนะเรา ไปตื่นกับเรื่องแบบบ้าอย่างงั้น พวกคนสลบไสลตายฟื้นกลับคืนมาแล้วมาระลึกชาติได้ แล้วตื่นกันฮือฮาๆ พระพุทธเจ้าไม่ได้เป็นคนสลบไสล ตรัสรู้ขึ้นมาเป็นอรรถเป็นธรรมเป็นศาสดาเอกของโลก รู้แจ้งเห็นจริงในสิ่งทั้งหลาย ประกาศธรรมสอนไว้ทำไมถึงไม่ตื่นกันบ้าง

ให้พากันตื่นนะ ไม่ตื่นไม่ได้นะ ใครทำบาปทำกรรมจะจมจริงๆนะ ฟังซิว่านรกเดือดพล่านๆ ไม่มีวัน มีคืน มีปี มีเดือน มีแต่เผาใหม่สดๆร้อนๆอย่างนั้นตลอดเวลา พวกนรกนี้ก็อัดแน่นๆ เพราะมนุษย์ทั้งหลายที่ทำแต่กรรมชั่วนั่นซิ ทางสวรรค์นี้เบาบางมาก น้อยคนจะได้ไปนะ ทางนรกนี้แน่นหนามากทีเดียว”

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

ตื่นมาอรุณสวัสกันครับ เข้ากลางสัปดาห์ล่ะครับ มีความสุขกับงาน และ ราบรื่น ทุกอย่างครับ

 

รายละเอียดถี่ยิบ เรื่องราวข้าวสาร"บ้านสวนรัก"ให้ผู้ร่วมทานบารมี ทำไปแล้วสบายอกสบายใจ มอบการบุญให้กับสะพานบุญถูกคน ต้องขอบคุณ คุณพัฒน์ไว้ตรงนี้อีกที

 

ตอกย้ำภารกิจผู้เสียสละทั้งกายใจทรัพย์ ให้เป็นที่ชื่นใจ ทำบุญ-ทำทานแล้วบังเกิดอาการอิ่มอกอิ่มใจ บุญมากหรือน้อย ทานจะแค่ปลายเล็บ กุศลล้วนท่วมท้นบารมีทั้งสิ้น

 

เรื่องเล่าจากหลวงตา
นำมาซอยเป็นกวีน้อยๆ...

ตายไปไหน....ใครใคร่รู้
นั่นประตู........สู่สวรรค์
ทัณฑ์นรก......ยกใกล้กัน
กรรมจัดสรร...หันเหียนหา
....."พุทธองค์".......ทรงรู้เลิศ
.....ภพชาติเปิด.....ประเสริฐหนา
.....ญาณพาเห็น....เช่นนัยนา
.....ใยเชื่องช้า.......เพื่อหาธรรม
แดนนรก........รกเนืองแน่น
ชั่วแห่แหน......แสนน่าขำ
ส่ำสัตว์โลก.....โศกระกำ
"ดี"แค่กำ........ระยำเป็นกอง!

 

ภาพแจ่มใส-โลกสดชื่น
คนเมืองหาชมของจริงยาก...

นาข้าวผืน.....คืนชีวิต
มือประดิษฐ์....ชิดป่าเขา
ลำเนาทุ่ง.......จรุงเร้า
โลกใบเก่า......เรารื่นรมย์

 

กลางสัปดาห์

ทักกลางสัปดาห์กับตีห้ากว่า
ป่านนี้น้องปรายฯทำงานเพลิน

 

น้องเรย์ก็มาก่อนเข้าโรงงาน
ทำงานเบิกบานสำราญเช่นกัน