เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

สาวๆคุยกันประสาสาวกแมวหนุกหนาน
เราก็ได้แต่ฟัง...เอ้ย อ่านแล้วอมยิ้มก็พอ

 

หนังโฆษณาธรรมดาที่ไม่ธรรมดาอย่างยิ่ง
ต้องส่งให้พวกขายพระเก๊ดูนะน้องไพเรท

 

ท่านบก.เสริมเรื่องน่ารู้ให้หนูมุกับคุณพัฒน์
อ่านตามไปด้วยก็ช่วยเติมเรื่องน่ารู้ไม่เบา

 

ร้อนมากมาย อากาศอยู่ระหว่าง 39-40 องศา ใกล้เคียงทะเลทรายตะวันออกกลาง ขนาด"กาต้าร์"ได้เป็นเจ้าภาพจัดบอลโลกครั้งต่อไปมีสภาพอุณหภูมิเฉลี่ย 40 องศา ยังถูกรุมกระหน่ำว่า นักเตะอาจหัวใจวายระหว่างเล่นได้ เพราะมีนักเตะจากยุโรปเมืองหนาวนับสิบทีม

เมื่อดูเมืองไทยซึ่ง2วันก่อน ร้อนจับจิตเกิน 40 ก็ต้องน่าตกใจว่า...นี่เรากำลังร้อนล้ำหน้ากว่าชาวทะเลทรายแล้วหรือ? อย่านิ่งนอนใจพ่อแม่พี่น้อง สักวันเราอาจกลายเป็นเหมือนอินเดียบางรัฐ ต้องอยู่แต่ในบ้านออกมาผจญความร้อนนอกบ้านตอนกลางวันไม่ได้ จะเป็นลมแดดตาย

ช่วยกันรักษาป่าไม้คนละมือคนละไม้ไว้เถิด ก่อนเกิดเรื่องดังว่าจนต้องร้องครวญคราง เรามาถึงจุดนี้ได้อย่างไร?...ว่าแล้วก็ไปเข้าป่า ท่องป่า รักษ์ป่ากันให้ช่ำปอดดีกว่า

รอจิ้มชั่วครู่ครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
=================
ความเดิม...พายุร้ายมักมาหลังทะเลเรียบ...ภัยร้ายมักจู่โจมเมื่อเราวางใจว่าไร้ภัย...ศอกก็ป่า คืบก็ป่า ต้องระวังระไว!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

บรรจุเสบียงกรังอิ่มท้อง บรรทุกน้ำเต็มกระติก ลุงพรานกับผมตัดสินใจลุยไพรต่อ...

เวลาบนข้อมือผ่านเที่ยงเพียงน้อย ชัยภูมิริมน้ำเหมาะสำหรับพักร้อนชั่วคราว ไม่เหมาะต่อการพักนอน...ไม้ใหญ่ทุกต้นมีเรื่องราวบอกกล่าวเล่าขาน ลุงพรานชี้ให้ทุกคนดู

ต้นหนึ่ง เราเห็นรอยเล็บหมีตะกุยเป็นทางยาวสด ๆ เปลือกไม้ล่อนเป็นแผ่น แรงกระชากกรงเล็บน่าสยองใจ

อีกต้นมีรอยถูตัว ไม่ใช่จอมคชสารภูเขาเคลื่อนที่ จะมีหน้าไหนทำไว้

บางต้นเห็นรอยเล็บลับเขี้ยว รอยเก่าเจ้าหน้าขนตระกูลแมวใหญ่ ใครจะล่วงรู้ว่ามันจะโผล่โฉมอีกเมื่อใด?

ทุกต้นที่ลุงพรานชี้ชวนให้ชม เป็นบทเรียนสอนกันด้วยของจริงไม่อิงนิยาย ไม่ต้องกางตำรา มีแต่โยนทฤษฏีแห่งป่าทิ้งไป บทเรียนสด ๆ ตรงหน้าโต้ง ๆ ทำให้ทั้งคณะขนลุกสำเหนียก...

ตรงนี้ดงชุมนุมเสือ ช้าง กระทิง แรด แถมด้วย หมีควายอีกโขยง...

หรือหุบนี้ ...เป็นหุบเขาเงามรณะ?

บักสมศิษย์เอกลุงพราน เสมือนคลื่นลูกใหม่ก่อเกิดทดแทนคลื่นลูกเก่าที่กำลังเลือนฝั่ง เจ้าหนุ่มน้อยเลือดอีสานขมักเขม้นเรียนรู้รอยเล็บ รอยเจ้าไพร รอยถูไถถากต้นไม้เหมือนนักเรียนกำลังเข้าห้องทำข้อสอบ

ผมจุดบุหรี่ที่คุณชาติยื่นให้อัดเข้าปอดชื่นทรวง มองบักสมกับลุงพรานเปรียบเทียบกันเป็นช่องว่างระหว่างวัยที่แทรกระหว่างไพรเหมาะเจาะ

เจ้าน้องเล็กเป็นตัวแทนคนที่มาจากโลกยุคใหม่กำลังเดินตามรอยบุรุษแกร่งแห่งโลกยุคเก่าเยี่ยงลุงพราน โลกสองขั้ว คนสองวัย ประสมประสานกลมกลืนเป็นหนึ่งเดียว สรรพวิชาถ่ายทอดต่อกัน ปากต่อปาก ตาต่อตา ไม่ช้าวิชาพรานลึกล้ำนี้ ก็จะถูกบักสมดูดซึมซับเพื่อถ่ายทอดต่อ ๆ ไปเมื่อพบเจอศิษย์ที่เหมาะสม...

ด้วยวิถีที่ดำเนินเยี่ยงนี้ ภูมิปัญญาป่าวิชาพรานไพร ก็จะสืบทอดต่อเนื่องอีกเนิ่นนานมิสูญหาย ตราบใดที่ป่ายังอยู่คู่กับขุนเขา พวกเขาพึ่งพาอาศัยป่า หากินกับป่า แต่ไม่ทำลายล้างเหมือนลูกไม่ฆ่าแม่

เว้นเสียแต่ความโลภโมโทสันเหล่านายทุนหน้าโลหิต นักล่าสันดานดิบ พล่าผลาญทุกอย่างที่ขวางหน้าก้าวเข้ามาข้องเกี่ยว

ผมรำพึงรำพันในอก บุหรี่ไม่ทันสิ้นมวน ลุงพรานก็สะกิดสีข้าง พยักหน้า...

"ไป...นายทหาร"

-----------------------

*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียนดัดแปลงทำซำ้ทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

กราบสวัสดีคุณอา Wanwi และพี่ๆเพื่อนๆ สมาชิกทุกท่านครับ เข้ามาทักทายเอาช่วงท้ายของวันสงกรานต์แล้ว ขอให้มีความสุขกันทุกท่านครับ

 

"ยอมแพ้เป็น ทำตัวเป็นผ้าขี้ริ้ว"

"หลวงปู่ขาวท่านให้ธรรมะหมวดสำคัญ ทำตัวเป็นผ้า
ขี้ริ้ว คือผ้าขี้ริ้วน่ะ เป็นคนที่หนักแน่น ใครจะด่าจะว่าเราอะไรก็แล้วแต่ เราเป็นคนที่หนักแน่นเอาไว้อย่าเป็นคนใจร้อน อย่าไปโต้ตอบอะไรง่าย ๆ นะ เขาว่าเราอะไร
ก็แล้วแต่ เราอดไว้ก่อน พิจารณาก่อนว่า สิ่งที่เขาว่ามาน่ะมันจริงไหม เขาเหยียบเราด้วยวิธีอะไรก็แล้วแต่ ต้องดูเรา เขานินทาเราทางไม่ดี เรามันไม่ดีจริงไหม เหมือนที่เขาว่าไหม ถ้าเราไม่ดีจริง ก็อย่าไปโต้ตอบเขา คือ ฝึกแพ้ให้เป็น

การฝึกแพ้คนเป็นน่ะ มันมีความสุขกับส่วนตัว ถ้าผ้าขี้ริ้วยังไม่พอ ต้องฝึกแพ้คนเป็นอีกที การแพ้คนเป็นน่ะ
มันสบาย เราไปไหนก็ตาม เราไม่คิดว่าจะมีใครมาฆ่าเราเพราะเราแพ้แล้ว นี่เราสบายตรงนั้น

หลวงพ่อเคยสังเกตว่า แพ้แล้วไม่เจ็บตัว หลวงพ่อไปเห็นสุนัขไล่กัดกัน ถ้าสุนัขตัวหนึ่งมันยอมแพ้ซะ
ก็ไม่ต้องถูกกัด ลักษณะยอมแพ้เป็นยังไง มันเลียเขาบ้าง หางกระดิกบ้าง ล้มตัวลงบ้าง อะไรต่าง ๆ คือยอมแพ้แล้ว สุดท้ายหมาตัวใหญ่ก็ไม่ได้กัด เพราะแพ้แล้ว ก็ไม่เจ็บตัว ถ้ายังแยกเขี้ยวใส่กันอยู่แน่นอนล่ะ
ต้องเจ็บปวดทุกทาง

นี่เราจะฝึกลักษณะยอมแพ้คน มันสบาย ไปไหนก็ไม่มีคนรังเกียจเรา ใครจะว่าเราก็ว่าไปสิ ก็มันปากเขา
เราแพ้เขาแล้วนี่ นี่ฝึกตัวเองอย่างนี้ ถ้าคนยอมแพ้คนเป็นนั่นแหละคือผู้ชนะตัวเองได้ จำไว้ในจุดนี้ ถ้าหวังชนะคนอื่นอยู่เสมอนั่นล่ะ หมายถึงว่าคนแพ้ตัวเองไปแล้ว นี่คือหลักปฏิบัติ

การฝึกแพ้คนเป็น เป็นตัวบังคับให้ทิฏฐิอ่อนตัวลง
ถ้าไปไหนมาไหน กูดีอย่างนั้น กูดีอย่างนี้ มีแต่จะเป็นตัวเสริมมานะอัตตา ตัวทำลายอัตตา คือไม่เที่ยง ทุกข์ ต้องรู้จักสอนตัวเอง ความทุกข์เกิดจากอัตตาเป็นใหญ่ อัตตาธิปไตย ก้าวร้าว ถือว่าตนเก่ง ตนดี ทิฏฐิมานะทำให้เกิดอัตตา

บางคนเกิดจากเราเป็นนายเขานะ ถือว่าเรามีอำนาจ
จะด่าใครก็ได้ นั่นเพียงคำสมมุติว่าเราเป็นเจ้านาย
คนอื่นเป็นลูกน้อง ทำอะไรเราไม่ได้ อีกอย่างหนึ่งฐานะตระกูลสูงกว่าคนอื่น เที่ยวข่มคนอื่นเขา นี่ก็อัตตา
อีกอย่างคือ เราเป็นเศรษฐี คนอื่นเป็นเพียงยาจก
เราก็เอาสมบัติข่มเขา เราเรียนจบดอกเตอร์ คนอื่นจบเพียงประถมสี่ พระก็มีกิเลสตัวเดียวกัน ถือว่าเราบวชก่อน ด่าพระพรรษาน้อยโดยไม่เกรงใจ ข่มเลย ถือว่าเรามีเอกลาภมาก มีญาติโยมศรัทธา นี่คือหลงตัว อวิชชาปิดบัง

เราต้องพิจารณาบั่นทอน ไม่ให้หลงตัวลืมตัว
ไม่เย่อหยิ่งจองหอง ตนเตือนตนด้วยตนเอง ทำตัวให้เป็นผ้าขี้ริ้ว หากเราทำได้แล้ว สบายมาก ไม่เดือดร้อน
ทำอย่างไรจะแสดงความโง่ออกมาให้มากที่สุด
แสดงให้เต็มที่ ถ้าเราถือตัวว่ามีคุณค่า เราจะลำบากมาก เหมือนกับต้นไม้โด่เด่สูง ก็จะต้านทานลมมาก หากเป็นต้นไม้ใบหญ้าธรรมดา โอกาสต้านทานลมก็น้อย อย่าโผล่หัวสูงออกมา วางตัวต่ำไว้ ใครเหยียบเรา เราก็ไม่ตายหรอก เราเกิดมากับโลกนี้ ไม่ใช่จะมา
โดดเด่น แข็งกร้าว ให้คนอื่นมายกยอเรา หากยอมแพ้เป็น ไปอยู่ที่ไหนสบายทั้งนั้น ถึงมีความรู้ความฉลาด
ก็คมในฝัก ทำตัวเป็นผ้าขี้ริ้วห่อทอง มีทองอยู่แต่ก็ไม่ได้ไปอวดอ้างใคร คมในฝัก มีความฉลาดก็เก็บไว้
ไม่จำเป็นก็ไม่แสดง ไม่เอาออกมาใช้เลย

นี่คือการปฏิบัติที่หลวงพ่ออธิบายมาตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงขณะนี้ ให้เรานำไปปฏิบัติให้ต่อเนื่องอยู่เสมอๆ

เอวัง ก็มีด้วยประการฉะนี้"

ธรรมเทศนา
หลวงพ่อทูล ขิปฺปปญฺโญ
ที่พนัสนิคม ชลบุรี มีนาคม 2546

ที่มา : หนังสือ "คาถามมหาเสน่ห์" (หน้า 20-22)

ฝากธรรมมะยาวๆ(นิดหน่อย) มาในวันพญาวันครับ

 

สวัสดีครับคุณอาWANWI และท่านสมาชิกทุกท่านครับ ท่านที่เดินทางขอให้เดินทางปลอดภัยครับ

 

แหม่...ตอนนั้นก็ไม่ทันนึกสิครับ ที่ปรึกษาก็ไม่มี เห็นวางขายกันซะโจ่งแจ้งขนาดนั้น ผมก็นึกว่าคงจะไม่ใช่อย่างนั้นแน่ ไม่งั้นคงจะถูกตำรวจจับไปหมดแล้ว ถ้ารู้อย่างนี้นะ ผมว่าผมคงจะแก้ด้วยคอหมูย่างหรือปลาซาบะย่าง คาดว่าน่าจะพอไหวอยู่นะครับ

หลังจากที่ผมได้ทำงานแล้ว ตรงบริเวณนั้นก็ไม่เห็นมีขายกันอีกเลย อันที่จริงผมก็ไม่ได้ไปฟ้องหรือร้องเรียนใครเลยนะครับ แต่ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงเลิกขายกันไปซะหมด

 

สารคดี คนเบิกทาง ชุดนี้ถ่ายทำในประเทศพม่า บ้านเขาไม่ผิดกฏหมาย
แต่บ้านเราต้องมี 30 ล้าน คนจนหมดสิทธิ์ที่จะปลูกทองคำเขียว
งั้นก็เผาป่าปลูกข้าวโพดกันต่อไปครับ

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

เช้าวันอังคาร บางท่านอาจจะเป็นวันเดินทางกลับ อย่าลืมทานอาหารเช้ากันก่อนออกเดินทางนะครับ





ขอให้เดินทางปลอดภัยกันทุกท่านนะครับ ยอมลดความเร็วลงซักนิด แตะเบรคกันสักหน่อย ดีกว่ารีบแล้วเกิดอุบัติเหตุ เฉพาะวันที่ 14 วันเดียว เสียชีวิต 59 ราย บาดเจ็บอีก 598 ราย

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
หนึ่งท่อน
พักงาน
แต่ไม่พัก
“ขุดกรุ”
มีความสุข ที่ได้อ่านครับ

 

กราบสวัสดีคุณอา Wanwi และFCทุกท่านครับ พรุ่งนี้ทำงานใครกลับจาก ตจว.มาก็พักผ่อนให้เต็มที่ครับพรุ่งนี้เริ่มงานแล้ว

 

สงกรานต์เมืองเหนือแดนล้านนากลับมาสนุุกสนานทันเวลาเมื่อนายกฯลงไปจัดการควันพิษด้วยตัวเอง แต่ดูข่าวเมื่อวานทางเชียงรายกลับมีหมอกควันระดับ"จุดแดง"อีกหลายแห่งเพราะการเผาป่ากับไฟป่า

เรื่องเผาป่าหน้าร้อนแล้ง คงต้องสู้กับชาวบ้านที่มักง่าย และอ้างการทำมาหาเลี้ยงชีพอีกยาวนาน หรือก็จนกว่าป่าทางเหนือจะเหลือแต่ภูเขาหัวโล้นละกระมัง

ทักจากน้องไทยฯมาพอดี ทำให้ได้ร่ายยาว มีความสุขกับมหาสงกรานต์และวันพญาวันเช่นกันครับ

 

หลวงพ่อทูล ขิปปปัญโญ
สอนให้เป็น"ผู้แพ้ที่ยิ่งใหญ่"...

แพ้เป็นพระ......ละอัตตา
ตัดตัณหา.........มิจฉาเฉา
เกลากล่อมจิต...ทิฏฐิเบา
ชำระเขลา........หายเมาขันธ์
.....ธรรมที่แท้.......ต้องแพ้เป็น
.....มานะเห็น........เด่นโมหันธ์
.....ผันแพ้พ่าย.......ถ่ายถอนทัณฑ์
.....พลิกชนะพลัน...อัศจรรย์หนอ!

หมายเหตุ...โมหันธ์ = มืดมนด้วยความหลง

 

ทางการก็ลุ้น ญาติพี่น้องก็ลุ้น
ให้นักเดินทางทุกคนปลอดภัย
บ้านใดกลับพร้อมหน้าก็โล่งใจ