คุยกันฉันท์เพื่อน - ( ๔๑) ^_^

ขอบคุณค่ะคุณศิริมันตรา

 

ไม่มีเรื่องอะไรในโลกใบนี้ที่ "เป็นเรื่องบังเอิญ" เพียงแต่... จะทราบเหตุของสิ่งเหล่านั้นหรือไม่

ทุกสิ่ง ทุกอย่าง ที่แต่ละดวงจิตได้พบเจอ... ล้วนมีความเกี่ยวเนื่อง สัมพันธ์กันมา... ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง... ไม่ใกล้ชิด ก็ในระยะห่าง... ไม่ในทางดี ก็ในทางไม่ดี

ขึ้นอยู่กับว่า แต่ละดวงจิตเหล่านั้น... จะสานต่อ ความเกี่ยวเนื่องเหล่านั้น หรือไม่...

ถ้ายังสานต่อ..... สมมุติทั้งหลายก็ยังเป็นของจริง

ถ้าละวางได้... สมมุติทั้งหลายก็ไม่มีอยู่จริง

 

ดวงจิตทั้งหลาย... เกิดมาเพราะ...

- ยังสนุก หลงวน กับการเวียนเกิด เวียนตาย สนุกกับโลกธรรมที่น่าตื่นเต้น น่าสนุกสนาน

- ยังมีเยื่อใย สายสัมพันธ์ ในดวงจิตอื่น ในวัตถุธาตุทั้งหลาย

- ยังคงหาคำตอบ หาทางออกจากสิ่งที่ยังข้องเกี่ยว... ยังหาไม่เจอ

- ยังอยากเป็นเจ้ากรรมนายเวรของดวงจิตอื่น

- ยังต้องเสวยผลกรรม ทั้งดีและไม่ดี

- ยังขัดเกลาจิตให้หมดจาก อวิชชา ความไม่รู้... ไม่ได้

- ยังปรารถนาซึ่งการสงเคราะห์ผู้อื่น ในหลากหลายรูปแบบ

หลากหลายเหตุผล.... ที่นำพาแต่ละดวงจิต ให้ต้องเวียนเกิดเวียนตาย... ต้องพบเจอกับความทุกข์ยาก ลำบากกาย ใจ...

ลองถามตัวเอง.... สำหรับเรา... เราเกิดมาเพื่ออะไร...

หาคำตอบได้.... ทางที่จะพ้นจากทุกข์ก็คงหาง่ายขึ้น...

คุณศิริมันตราคะ...

พญามารจะเข้าหาทุกดวงจิต ด้วยหลากหลายรูปแบบ...

" จริง ๆ เราเป็นเพื่อนกันได้นะ เพียงแต่... เราทำหน้าที่ของเรา เธอก็ทำหน้าที่ของเธอ"...

องค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าท่านจึงเมตตาสอน... ข้อธรรมทั้งหลาย... ให้พวกเรา... พยายามรู้เท่าทัน อวิชชา

ยินดีที่ได้รู้จักคุณศิริมันตรา และทุกท่านค่ะ

 

องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงเมตตาสอนให้เรารักตัวเอง และรักผู้อื่น...

รักตัวเองอย่างไร...

ให้อภัยตัวเอง... ในสิ่งที่เราเคยประมาทพลาดพลั้งมาแล้วในอดีต และไม่ตามคิดถึงสิ่งเหล่านั้นอีก

เริ่มต้นใหม่กับ การทำความดี ละเว้นความชั่ว ทำจิตใจให้ผ่องใส...

ถ้ายังคิดเวียนเกิด - เวียนตาย... ก็หมั่นทำทาน (มีถึง ๑๐ วิธี) รักษาศีล ๕ ศีล ๘ ปฏิบัติธรรม กรรมฐาน สวดมนต์ ภาวนา... เพื่อเป็นเสบียงบุญ... เพื่อที่จะได้ไม่ต้องลำบาก ขัดสน... ไม่เจอแต่คนพาลสันดานหยาบ... ไม่มีสติปัญญาทึบ หรือฟั่นเฟือน... ไม่พิกลพิการ... ไม่มีลูกหลาน หรือคู่ครอง ที่พูดยาก สั่งสอนยาก ฯลฯ สืบต่อไป... จนกว่าจะเบื่อสังขารร่างกายกันในที่สุด

ถ้าจะเข้าพระนิพพาน... ก็ยิ่งอย่าทิ้ง ทาน ศีล ภาวนา.... อยู่กับ ทาน ศีล ภาวนา ให้ได้มากที่สุด บ่อยที่สุด กับทุกลมหายใจเข้า - ออก เท่าที่จะทำได้....

นี่คือ.... วิธีการที่รักตัวเองที่ดีที่สุด... ที่ใครสักคน... จะทำเพื่อตัวเองได้

รักผู้อื่นล่ะ.... รักอย่างไร

รักด้วยพรหมวิหาร ๔... เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา (จากประสบการณ์ส่วนตัว.... ตัวอุเบกขา เป็นตัวที่ทำได้ยากที่สุด แต่ก็จำเป็นไม่แพ้ตัวอื่น ๆ เช่นกัน )

รักด้วยการ ให้อภัย... เท่าที่ใจ ณ ขณะนั้นจะทำได้

รักด้วยการชี้แนะทางธรรมให้.... เพื่อให้เขาเห็นทางพ้นจากกองทุกข์.... ถ้าคนเหล่านั้น "พร้อม อยากจะยอมรับ"

ไม่ต้องห่วงนะคะ คุณธมลวรรณ.... และทุก ๆ ท่านด้วยค่ะ.... คนที่เดินอยู่บนเส้นทางธรรม... มีนับไม่ถ้วน.... กัลยาณมิตร ที่เป็น หรือ พยายามเป็นสัมมาทิฐิ ยังมีอยู่รอบ ๆ ตัวเรา... เสมอ

ถ้ากลัวจะเหงา จะว้าเหว่ อ้างว้าง เดียวดาย...

ลองตอบสิคะ.... ในสังสารวัฏนี้.... มีใครบ้าง... ที่ "ไม่ได้" เกิดคนเดียว อยู่คนเดียว ทุกข์คนเดียว สุขคนเดียว ป่วยคนเดียว เจ็บคนเดียว และตายคนเดียว.... แม้แต่คู่แฝดใบเดียวกัน

 

เกิดมา.... มีใครบ้างที่ไม่ต้องทรมาน....

ไม่ว่าจะกายสังขาร หรือ จิตสังขาร...

ถ้าเป็นกาย.... รักษาไปตามอาการ

ถ้าเป็นจิต.... ยิ่งแบก ยิ่งยึด ก็ยิ่งทุกข์ ยิ่งทรมาน

จริง ๆ คุณมล... มีความเข้มแข็งของจิตอยู่ไม่น้อย...

ค่อย ๆ ดึงมาใช้ในการฝึกกรรมฐาน สวดมนต์ภาวนา ตามดูลมหายใจ.... จะดีกว่าไหมคะ...

อาจจะยังยากอยู่.... แต่ถ้าค่อย ๆ ทำไป... ความทุกข์ ทรมาน ก็คงจะค่อย ๆ น้อยลง.... อุทิศส่วนกุศล แผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวรทุกวัน...

กราบขอขมาพระ และทุก ๆ ดวงจิต

ถ้ามีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งสูงสุด... สักวัน... ต้องหลุดพ้นจากความทุกข์ทรมานได้แน่ค่ะ

 

สวัสดีค่ะคุณดาราแฟร์

ช่วยอธิบายเรื่อง การทดสอบ เพื่อคัดคน เพิ่มเติมได้ไหมคะ

และ เสร็จสิ้นแล้ว ครบถ้วนทุกประการ.... นั้น อย่างไร เรียกว่า เสร็จสิ้นแล้ว อย่างไรเรียกว่า ครบถ้วนทุกประการคะ

 

เรื่องธรรมดานะคะ

คนที่คิดจะสงเคราะห์ผู้อื่น มักจะคิดถึงผู้อื่น... ก่อนที่จะคิดถึงตัวเอง... เสมอ

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง... ในยุคที่จะมีภัยพิบัติมา... แบบนี้.... คงไม่มีพระโพธิสัตว์ท่านใดที่จะยอมละทิ้งโอกาส... ที่จะไม่ลงมาช่วยคน...

โมทนากับกุศลจิตที่ทำเพื่อพระพุทธศาสนา เพื่อการสาธารณะด้วยค่ะ

 

ครูบาอาจารย์หลายท่าน.... หลายสาย... ต่างเมตตาเตือนว่า....

ภัยธรรมชาติทั้งหลาย... ล้วนก่อเกิด เพราะอกุศลจิตที่มนุษย์พากันสร้างขึ้นมา... มันคงจะยิ่งรุนแรงมากขึ้น ๆ ไปอีกสักหลายปี.... เพราะภัยอื่น ๆ ก็คงจะทยอยตามกันมา ตามวาระที่พึงจะเป็น...

สิ่งที่จะทำกันได้... ก็คือ ฝึกสติ ฝึกจิต กันไป...

แผ่เมตตาไปให้ทั่วโดยไม่มีประมาณ...

หวังว่ากุศลผลบุญที่แต่ละท่าน และคุณทิพย์ สร้างสมกันมา... อีกทั้งความศรัทธาเชื่อมั่นในองค์พระศรีรัตนตรัย ครูบาอาจารย์ พรหมเทพเทวดา และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย....

จะช่วยปกปักรักษา คุ้มครองทุกท่าน คุณทิพย์ และครอบครัวของทุกท่าน ให้รอดปลอดภัยด้วยค่ะ