เรื่องเด่น ผู้ที่ปรารถนาพุทธภูมินี่ยังลงนรกได้ ( หลวงพ่อฤาษีฯ วัดท่าซุง )

ผู้ที่ปรารถนาพุทธภูมินี่ยังลงนรกได้

หลวงพ่อ : ผู้ที่ปรารถนาพุทธภูมินี่ยังลงนรกได้นะ เพราะยังไม่เป็นพระอริยเจ้า ยังฆ่าคนได้ คุณจะเป็นประเภทไหนล่ะ ปัญญาธิกะ ศรัทธาธิกะ หรือวิริยาธิกะ หรือขี้เกียจธิกะ

ผู้ถาม : ไม่ไหวละครับ ทนไม่ไหวครับ

หลวงพ่อ : ทนไม่ไหวก็เป็นพระพุทธเจ้าไม่ได้

ผู้ถาม : ทนลำบากไม่ไหวครับ

หลวงพ่อ : แล้วบอกว่าทนไม่ไหวเฉยๆ ฉันก็ไม่รู้ว่าทนอะไร เหมือนอย่างกับบอกว่า ไอ้เจ้านี่มีทิฏฐิก็ไม่รู้ว่าทิฏฐิแบบไหน ทิฏฐิเขาแปลว่าความเห็น "สัมมาทิฏฐิ" เขาแปลว่า ความเห็นดี "มิจฉาทิฐิ" เขาแปลว่าความเห็นชั่ว ใช่ไหม

ผู้ถาม : หลวงพ่อครับ ผู้ที่ปรารถนาพุทธภูมินี่ จะทราบได้อย่างไรว่าเขาบำเพ็ญบารมีแบบไหนครับ ?

หลวงพ่อ : ตัวของเขาทราบเอง เหมือนคุณกินเกลือ คุณรู้ว่าเค็มหรือเปล่า หรือไม่งั้น คุณไปถามคนกินข้าว เฮ้ย! อร่อยไหม ถ้าคุณไม่กิน คุณจะรู้ได้ยังไงว่าอร่อย ใช่ไหม

ผู้ถาม : ใช่ครับ แล้วเหตุใดพระโพธิสัตว์บางองค์จึงลาจากพุทธภูมิครับ ?

หลวงพ่อ : เพราะอยากลา นี่ตอบไม่ยาก คือวาระของพุทธภูมินี่เวลาเขาทำๆไป ถ้าตั้งระยะไว้ไม่ยาว พวกนี้เขาช่วยพระพุทธศาสนา เขาก็ทำกิจของพุทธภูมิเช่นกัน แต่ว่าถ้าหากจะช่วยพระพุทธศาสนา ถ้าความเข้มแข็งไม่มี มันช่วยไม่ได้ เพราะพวกนี้อารมณ์ของเขามีอย่างเดียว "คือไม่ห่วงตัวเอง" ถ้าตัวเองไม่มีกิน ถ้าคนอื่นกินได้ ไอ้นี่เขาพอใจ

แต่พวกที่ลาจริงๆ ส่วนใหญ่ก็ใกล้พระนิพพานแล้ว ถ้าไม่ใกล้เขาไม่ลา ลาแล้วไม่กี่วันก็ได้พระอรหันต์ เพราะกำลังเขาเกิน อย่างคุณเรียนเตรียมอุดม ถ้ากลับไปทำงานประเภทหลักสูตรแค่ม.๓ คุณไม่ต้องใช้กำลังมากใช่ไหม

ผู้ถาม : ใช่ครับ

หลวงพ่อ : เหมือนกัน คนที่ปรารถนาพระโพธิญาณ เรียกว่าพระโพธิสัตว์ ทีนี้พวกที่ใกล้ที่สุด อย่างเช่น ถ้าเป็นปัญญาธิกะ อย่างน้อยที่สุดก็ต้องอสงไขยที่ ๔ ในกัปนั้นแหละ ท่านจะบรรลุมรรคผล หรือกัปนั้นแหละท่านจะเต็ม (บารมี)
พวกพระโพธิสัตว์นี่ ทำงานลำบากทุกอย่าง ไม่เหมือนผู้ปรารถนาสาวกธรรมดาๆ เขาไม่ต้องเก็บเล็กเก็บน้อย หมายถึงวิชาความรู้ พวกพระโพธิสัตว์ถ้าลาจากพุทธภูมิจะมาเป็นพระอรหันต์ เขาต้องเก็บเล็กทั้งหมด เก็บทุกอย่างตั้งแต่เล็กไปหาใหญ่ ต้องรู้หมด เพราะอย่างไรก็ตาม พวกนี้ต้องไปเป็นครู และเมื่อจะไปเป็นครูเขา อะไรที่มันไม่ผ่านน่ะไม่ได้

สำหรับพวกที่ปรารถนาเป็นสาวกภูมินี่ ใช้เวลาอย่างน้อย ๑ อสงไขยกับแสนกัป
ส่วนอัครสาวก หรือพระปัจเจกพระพุทธเจ้า ต้องบำเพ็ญบารมีอย่างน้อย ๒ อสงไขยกับแสนกัป เข้าใจไหม

ผู้ถาม: เข้าใจครับ หลวงพ่อครับ หลวงปู่ปานท่านก็บำเพ็ญบารมีเพื่อปรารถนาพระโพธิญาณเหมือนกัน ใช่ไหมครับ ?

หลวงพ่อ : หลวงปู่ปาน รู้ว่าเป็น "พระโพธิสัตว์" แต่ตอนแรกๆไม่รู้ว่าเต็มหรือไม่เต็ม เต็มหมายความว่า "ปรมัตถบารมี"เต็ม มารู้ทีหลัง คือว่าเวลาทำบุญ ท่านเปล่งวาจาปรารถนาพระโพธิญาณกลางที่ชุมนุมชน คือท่ามกลางสมาคม ท่านเปล่งชัดออกมาเลยว่า ผลงานนี้ขอให้บรรลุอภิเษกสัมมาสัมโพธิญาณ ไม่ใช่งุบงิบๆ ถ้างุบงิบละก็ ยังอีกนาน กลัวเขาจับได้ ใช่ไหม

แต่ว่ามีอะไรแปลกอยู่อย่าง เสียงท่านไม่แห้ง ที่วัดมีงาน ๗ วัน ๗ คืน เขาให้เครื่องขยายเสียงไปพูด กลางคืนท่านก็พูดถึงดึก ถึงสองยาม กลางวันก็พูดทั้งวัน คนเต็ม คนแน่นไปหมด เรือเมย์ทุกลำไปถึงต้องจอด คนขึ้นแล้วก็รับคนลงไปเสร็จ แล้วท่านก็พูดตลอด ๗ วัน ๗ คืน หาเสียงเครือไม่ได้เลย เสียงไพเราะมาก เสียงท่านไม่เล็ก เสียงท่านไม่ใหญ่ แต่ว่ากังวาล ฟังแล้วไม่เบื่อ

ระหว่างการพูดนี่ สวยมาก เป็นลีลาปกติ เทศน์มหาสติปัฏฐาน ๔ บรรพ เทศน์ตั้งแต่บ่ายโมงไปเลิกเกือบค่ำ ท่านเทศน์ คนนั่งฟังตลอด แต่ถ้าเราเทศน์คนหลับหมด ใช่ไหม คนแก่คนเฒ่าบอก ตั้งแต่เกิดมาเพิ่งฟังเทศน์เพราะวันนี้ แล้วก็ไม่เมื่อยเลย แต่ท่านเทศน์ง่ายจริงๆ อย่างวิสุทธิมรรคท่านพูดได้ ๗ ชั้น คำว่า ๗ ชั้นหมายความว่า พูดตามแบบจบไปแล้ว ก็พูดใหม่ให้ง่ายลงมา พูดใหม่ให้ง่ายลงมา จนไอ้เด็กเล็กๆ ขนาด ๗ ขวบมันไม่ถอยนะ มันฟังรู้เรื่อง นี่พระโพธิญาณจริงๆ



หลวงพ่อพระราชพรหมยานมหาเถระ วัดท่าซุง อุทัยธานี
จากหนังสือ "ธรรมปฏิบัติ" เล่มสี่สิบ เมษายน ๒๕๕๗ หน้าที่ ๑๘ ถึง ๒๑
คัดลอกโดย Thamma Sukkho

 

ผู้ปรารถนาพุทธภูมิ

ผู้ถาม :- “หลวงพ่อครับ ผู้ที่ปรารถนาพุทธภูมินี่จะทราบได้อย่างไรเขาบำเพ็ญบารมีแบบไหนครับ…?”

หลวงพ่อ :- “ตัวของเขาทราบเอง เหมือนคุณกินเกลือ คุณรู้ว่าเค็มหรือเปล่า…?”

ผู้ถาม :- (หัวเราะ) “แล้วเหตุใดพระโพธิสัตว์บางองค์จึงลาจากพุทธภูมิครับ…?”

หลวงพ่อ :- “เพราะอยากลา นี่ตอบไม่ยาก คือภาระของพุทธภูมินี่เวลาเขาทำ ๆ ไป ถ้าตั้งระยะไว้ไม่ยาว พวกนี้เขาช่วยพระพุทธศาสนา เขาก็ทำกิจของพุทธภูมิเช่นกัน แต่ว่าถ้าหากจะช่วยพระพุทธศาสนา ถ้าความเข้มแข็งไม่มี มันช่วยไม่ได้ เพราะพวกนี้อารมณ์ของเขามีอย่างเดียว คือไม่ห่วงตัวเอง ถ้าตัวเองไม่มีกิน ถ้าคนอื่นกินได้ ไอ้นี่เขาพอใจ แต่พวกที่ลาจริง ๆ ส่วนใหญ่ก็ใกล้พระนิพพานแล้ว ถ้าไม่ใกล้เขาไม่ลา ลาแล้วไม่กี่วันก็ได้พระอรหันต์ เพราะกำลังเขาเกิน อย่างคุณเรียนเตรียมอุดม ถ้ากลับไปทำงานประเภทหลักสูตรแค่ ม.๓ คุณไม่ต้องใช้กำลังมาก ใช่ไหม…?”

ผู้ถาม :- “ใช่ครับ”

หลวงพ่อ :- “เหมือนกัน คนที่ปรารถนาพระโพธิญาณเรียกว่า พระโพธิสัตว์ ทีนี้พวกที่ใกล้ที่สุด อย่างเช่น ถ้าเป็นปัญญาธิกะอย่างน้อยที่สุดก็ต้องอสงไขยที่ ๔ ในกัปนั้นแหละ ท่านจะบรรลุมรรคผลหรือกัปนั้นแหละที่บารมีจะเต็ม
สำหรับพวกที่ปรารถนาเป็นสาวกภูมินี่ใช้เวลาอย่างน้อย ๑ อสงไขยกับแสนกัป

ส่วนอัครสาวกหรือพระปัจเจกพุทธเจ้า ต้องบำเพ็ญบารมีอย่างน้อย ๒ อสงไขยกับแสนกัป เข้าใจไหม…?”
ผู้ถาม :- “เข้าใจครับ…หลวงพ่อครับ หลวงปู่ปานท่านก็บำเพ็ญบารมีเพื่อปรารถนาพระโพธิสัตว์ เหมือนกันใช่ไหมครับ…?”

หลวงพ่อ :- “หลวงปู่ปานรู้ว่าเป็นพระโพธิสัตว์ แต่ตอนแรก ๆ ไม่รู้ว่าเต็มหรือไม่เต็ม เต็มหมายความว่าปรมัตถบารมีเต็ม มารู้ทีหลัง คือว่าเวลาทำบุญ ท่านเปล่งวาจาปรารถนาพระโพธิญาณ กลางที่ชุมนุมชน คือท่ามกลางสมาคม ท่านเปล่งชัดออกมาเลยว่า ผลงานนี้ ขอให้บรรลุอภิเษกสัมมาสัมโพธิญาณ ไม่ใช่งุบงิบ ๆ ถ้างุบงิบละก็ยังอีกนาน กลัวเขาจับได้”

ผู้ถาม :- “หลวงพ่อคะ ผู้ที่ปรารถนาพุทธภูมิ จะต้องฝึกอภิญญาไหมคะ…?”

หลวงพ่อ :- “ก็ต้องฝึก ถ้าอุปบารมีนี่ จะทำงานในเรื่องของอภิญญาเป็นปกติ ถ้าอุปบารมีไม่ต้องห่วงหรอก เหาะเกือบทุกชาติเกิดชาติไหนก็เหาะชาตินั้น ต้องได้อภิญญาทุกชาติ
พระโพธิสัตว์นี่ถ้าถึงขั้นปรมัตถบารมีแล้วก็ไม่ลงนรก ตอนนี้เข้าขั้นตัดนรก แต่ถ้าอุปบารมีนี่ยังเป็นลูกผีลูกคน ยังแยกไปได้ ๒ ทาง ถ้าปรมัตถบารมีต้องทำ ๑๐ ชาติ พอถึงชาติสุดท้าย ตีรวมบารมีเลย พอเข้มข้นหมด เต็มอัตราปั๊บ ท่านก็ยิ้มไปอยู่ชั้นดุสิต รอจนกว่าจะถึงวาระ พอถึงวาระแล้วก็ต้องลงมาเกิดเป็นคน ก็ต้องบำเพ็ญบารมีอีก รวบรวมกำลังบารมีแล้วก็ตรัสรู้ บรรลุอภิเษกสัมมาสัมโพธิญาณ ก็คือบรรลุอรหันต์ด้วยตัวเอง”
จากหนังสือ หลวงพ่อตอบปัญหาธรรม ฉบับพิเศษ เล่ม ๒ หน้า ๙๘-๑๐๐ (หลวงพ่อฤาษี วัดท่าซุง)

๐๐๐ ปฏิปทาพระโพธิสัตว์ ๐๐๐

ผู้ถาม :- “อยากเรียนถามหลวงพ่อว่า ปฏิปทาของพระโพธิสัตว์ ที่เป็นฆราวาสกับพระแตกต่างกันอย่างไร…และจะมีวิธีสังเกตได้อย่างไรครับ…?”

หลวงพ่อ :- “ปฏิบัติคนละทาง ชาวบ้านกินข้าวได้ไม่เลือกเวลา พระต้องเลือกเวลา อย่างอื่นจะต่างกันตรงไหนเล่า…มันเหมือนกันนั่นแหละ จิตใจกว้างขวางเหมือนกัน แต่กำลังบารมีแค่ไหน สังเกตอีกทีนะ พระโพธิสัตว์ไม่หวังความสุขของตัวเอง มุ่งความสุขของผู้อื่น ถ้าหากว่าท่านช่วยให้ผู้อื่นมีความสุขได้ ท่านพอใจมาก”

ผู้ถาม :- “แล้วผู้ที่เป็นพระอริยะแล้ว ถ้าปรารถนาพุทธภูมิ จะสามารถสำเร็จได้ อันนี้จริงหรือเปล่าครับ…?”
หลวงพ่อ :- “ถ้าเป็นพระโสดาบันแล้ว ไม่มีใครเขาปรารถนาพุทธภูมิ จะมีความเข้มแข็งขนาดไหนก็ตาม อย่างเก่งก็แค่ฌานโลกีย์เท่านั้น ถ้าเป็นพระอริยะไปแล้วก็ถือว่าเป็นสาวกไปแล้ว…ไม่มีทาง!

ก็คิดปรารถนาให้โง่ทำไมล่ะ พระพุทธเจ้าก็ปรารถนานิพพาน พระสาวกก็ปรารถนานิพพาน เราก็ปรารถนานิพพานเสียเลยไม่ดีรึ…ถ้าแม้ยอมเสียเวลาก็เป็นไม่ได้ เพราะว่าเป็นพระอริยะแล้ว”

อ้างอิง - หนังสือ หลวงพ่อตอบปัญหาธรรม ฉบับพิเศษ เล่ม ๗ หน้า ๘๑-๑๐๐ โดยหลวงพ่อพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง จ.อุทัยธานี