เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
หนึ่งท่อน
อัศจรรย์
ช้อน อัศจรรย์
ช่วงเจ้าถ้ำนี้
เล่าต่อให้เด็กๆ
ยากมาก

 

ตอนนี้อ่านแล้ว ทำไมมีความรู้สึกเหมือน "ตดไล่ยุง" 5555 ขอบคุณสำหรับ 1 ตอนอันแสนสนุกครับคุณอา

 

เป็นตอนที่เขียนยาก เล่ายาก แต่อ่านแล้วเข้าใจง่ายไม่ซับซ้อน ต้องใช้พลังในการเขียนสูงมาก แถมต้องไหว้ท่านก่อนด้วย ไม่งั้นคงไม่ไหลลื่นแบบนี้

เล่าให้เด็กฟังก็ว่าไปตามตรงตัดสำนวนทางภาษาทิ้งก็เล่าง่าย เทพสู้กับเทพ "สงครามเทพ"ธรรมดานี่เอง แต่เป็นมวยคนละชั้นเท่านั้น

 

สงครามเทพที่แค่เริ่มต้นก็เห็นบทอวสาน
น้องสไปฯจึงได้อารมณ์นั้นไป แต่อ่านแล้ว
สนุก คนเขียนก็มีความสุขและก็ดีใจ ยังไม่
เอวังง่ายๆ มีให้อ่านสนุกอีกหลายบทตอน

 

ธรรมมะสวัสดียามค่ำคืนนี้ครับ
ฝนตกอากาศเย็นสบาย อ่านธรรมะแล้วพักผ่อนๆกันครับ

 

สวัสดีครับ วันหยุดแต่ก็ต้องรีบ รีบกินกาแฟ รีบซักผ้า เพราะตั้งเค้ามาอีกแล้ว พักผ่อนกันสบายๆนะครับ

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

คุณสุได้แจ้งมาทางข้อความว่า หนี้สินที่มีอยู่กับร้านขายอาหารสัตว์ จำนวนสองแสนกว่าบาท ก่อนที่พวกเราจะเข้าไปช่วยเหลือเรื่องข้าวสาร ตอนนี้เหลือไม่ถึงแปดหมื่นบาทแล้ว




ผมได้อ่านจากข้อความจากคุณสุแล้วก็รู้สึกดีใจว่า พวกเราได้มีส่วนช่วยให้เพื่อนสี่ขาได้มีอาหารกินและยังได้ช่วยให้เขาปลดหนี้สินที่มีลงไปได้ จริง ๆ ไม่ใช่เพราะผมหรอกครับที่ช่วยให้หนี้สินจากค่าอาหารสัตว์ลดลง แต่เป็นเพราะพี่วันและเพื่อนๆ รวมทั้งเพื่อนสมาชิกในกระทู้นี้ต่างหากที่ได้ช่วยกัน เปรียบเหมือนกับจากเดิมที่เขามีสองมือ สองมือนั้นต้องดิ้นรนเพื่อหาเงินมาซื้ออาหารให้เพียงพอกับความต้องการของเพื่อนสี่ขา ทำให้ไม่มีโอกาสที่จะหาเงินไปใช้หนี้สิน

ครั้นพอพวกเราได้เข้าไปช่วยเหลือ ก็เปรียบเหมือนกับมือข้างหนึ่งยังดิ้นรนเพื่อหาเงินมาซื้ออาหาร แต่มืออีกข้างหนึ่งก็สามารถทำงานหาเงินมาปลดหนี้สินลงได้

ต้องขอขอบพระคุณทุก ๆท่านที่ได้ช่วยเหลือด้วยดีตลอดมา โดยเฉพาะพี่วันซึ่งเป็นกำลังหลักมาตั้งแต่ช่วงแรก ๆ และที่ลืมไม่ได้คือทางเวปพลังจิตและกลุ่มผู้ดูแลเวป ซึ่งได้มองเห็นถึงเจตนาในการช่วยเหลือผู้อื่น ได้เปิดโอกาสให้มีการแจ้งข่าว เชิญชวน ให้ทุกท่านได้รับรู้และร่วมบริจาคเงินช่วยเหลือ ซึ่งถ้าเอากันจริงตามกฏกติกาแล้วคงจะเป็นเรื่องที่ทำกันไม่ได้เลย ก็ต้องขอขอบพระคุณทุกท่านที่เกี่ยวข้องมา ณ ที่นี้อีกครั้งหนึ่งครับ

 

วันพระเสริมด้วยธรรมะเช่นเคย
ลป.ชา ว.หนองป่าพง ลงให้ชัดว่า...

รักสุดทาง...........จึ่งวางทิ้ง
โกรธเกลียดจริง...เข้าสิงสาง
สิ่งสุดท้าย...........มลายร้าง
ทุกเรือนร่าง.........วางตะกอน!

 

อีกหนึ่งพรดีวันธรรมสวนะ
มีอารมณ์เขียนให้ต่อเนื่อง...

พรวันพระ.......ลดละทุกข์
ส่งเสริมสุข......ไร้โศกศัลย์
สบสมหวัง.......ดังใจพลัน
คุณพระนั้น......ยั่งยืนยง!

 

สวัสดีวันพระ
วันหยุดรื่นรมย์
อากาศสบายเชียว

 

ทุกภาพกับข้อความบรรยายในตัวเองดีแล้ว ทำได้อีกทีก็คือโมทนาตามกันไปกับกุศลทานที่พึงบังเกิดในกาละนี้ วันพระ วันดี วันมีมงคล คิด พูด ทำสิ่งมงคล ชีวิตก็พ้นทุกข์ทีละนิด

 

เรื่องลุ้นก็ต้องรอเรื่องเล่าฯ
ร่ายภาพงามๆวันหยุดดีกว่า...

วิหคโฮม.........ลอยโฉมเด่น
ดอกดวงเป็น....ป้อมพฤกษา
สวนสวรรค์......สรรตรึงตา
ดั่งเทวา..........ร่ายเริงรำ!

 

อากาศกำลังดี ไม่มีฝน รีบเร็วรี่เข้าไปผจญภัยป่าตะนาวศรีหลังมื้อเที่ยงเป็นการย่อยมื้อหนักกันดีกว่า

ถ้ามีเสื่อก็ปูเสื่อ มีโซฟาก็ลากมาหน้าจอ รอการจิ้มปูเหลียวตามเคยครับ!

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...หิ่งห้อยน้อยน่าเวทนาในคืนไร้จันทรา...เรืองแสงริบหรี่ผลุบโผล่ในสายลมเห็นเป็นจุดเดี๋ยวสว่างเดี๋ยวดับ ก่อนลับเลือนหายไปจากสายตา...!
====================

ผมได้แต่นิ่งงันตะลึงมอง "ลมเทพเจ้า" สำแดงอิทธิฤทธิ์ประจักษ์แก่ตา เทพผู้ควบคุมลมกับน้ำแห่งดาวนพเคราะห์ดวงที่ 8 กระทำในสิ่งที่มนุษย์เรียกว่า...แค่กระดิกนิ้วก็เรียบร้อย!

พิษสู้พิษ ฤทธิ์ปะทะฤทธิ์ เทพปราบเทพ !!!

ความตื่นเต้นไม่ทันจาง ภวังค์จิตถูกกระตุก...

"เอิ้กกก"...ร่างดวงดาวที่โง้งงุ้มแทบคางจรดพื้น ยืดตัวเสียงกระดูกลั่นกร็อบรอบสอง...

จากงุ้มหน้า ดวงดาวพลันเอนหงายหลัง ยังไม่ทันล้มตึงหัวฟาด ผมเผ่นผลุงเข้ารับทันในวินาทีสุดท้าย ลุงพรานกับบักสมขยับมาเมื่อใดไม่ทันมอง จอมพรานเฒ่าคว้าขันน้ำมนต์รีบประพรมหัวหูใบหน้าดวงดาวมือไม้สั่น...

"ผมเอง..พี่ปล่อย" ...บักสมเข้ามาประคองร่างเสี่ยวกัน น้องเล็กที่มันลากมาผจญภัยสุดขอบโลก เจ้าดวงเป็นอะไรไป บักสมต้องมีสำนึกผิดบาปติดตัวยันตาย

"ตื่น..ตื่นโว้ย..บักหำ"...สมเอามือตบหน้าดวงเบาๆ ผมก็เอาองค์ราหูจุ่มลงในขันน้ำมนต์ พนมมือขอขมาแล้วดีดพรมหน้าอีกรอบ...

ร่างเล็กดวงดาวแอ่นอกขึ้น ระบายลมหายใจเฮือกพรั่งพรูยาว สูดลมเข้าหนักๆ อีกหน ก็ลืมตาคราง...

"ข้อยเป็นอีหยัง?"

"ฮ่วย...เจ้าเข้าหลายดวงเอ้ย"...บักสมตอบแทนทุกคนเอาน้ำมนต์ประหน้า ตบตรงท้ายทอยให้อีก

"พอแหล่วพี่..ข้อยหนาว"

บักสมก้มหัวลงใกล้ๆ ตัวดวงดาว สูดดมฟุดฟิดไล่ไปตามหน้าแล้วทำจมูกย่นแปลกใจสุดขีด...

"ซดกาดำเป็นจอก บ่เป็นอีหยังรึดวง ?"

ดวงดาวทำหน้างุนงง ทุกคนที่ล้อมวงก็พิศวง วิสกี้ดีกรีแรงเกือบจุดไฟติด รสฉุนบาดลิ้น ไม่มีกลิ่นโชยจากปากจมูกดวงดาวสักแอะ เหมือนที่พวกคอทองแดงโม้...ซดเหล้าแทนน้ำ ไร้ความรู้สึก

ดวงดาวตะกายออกจากอ้อมแขนรุ่นพี่ ลุกขึ้นยืนแต่เซแซ่ดๆ ตุปัดตุเป๋ อดีตเณรน้อยอยู่ในท่าขัดสมาธินานเกินไป เลือดลมยังเดินไม่เคล่อง หรือเป็นเพราะถูกการสิงมหัศจรรย์ที่สุดในโลก ทำให้ระบบในกายยังไม่เข้าที่ ก็เป็นได้ทั้งสองอย่าง

สามนายจ้างตามออกมาสมทบหน้าถ้ำ คุณเทพเอามือขย้ำบ่าดวงไว้ให้หนุ่มน้อยยืนมั่น..."นิ่งๆ ดวง อย่าเพิ่งเดิน เดี๋ยวหน้ามืด"

หน้าถ้ำเริ่มคับแคบ ผมขอทุกคนย้ายไปรับไออุ่นรอบกองไฟ ล้อมมุมที่อาจารย์เลิศนอน บรรยายเหตุการณ์ละเอียดยิบตรงนั้น

อาจารย์เลิศตบหน้าขาตัวเองในท่านอนเสียงเพียะ...ตบอย่างสะใจไม่สนใจความเจ็บ

"ต้องให้ได้หยั่งงี้สิน้องพราน...เกิดมาเพิ่งเคยเห็น คนอัญเชิญจอมเทพระดับนี้สำเร็จ" !!!

อาจารย์ว่าด้วยน้ำเสียงชื่นชมยินดี ไม่อำพรางหรือซ่อนเร้น ก่อนจะนึกได้รีบกวักมือเรียกคุณเทพที่ยืนประคองร่างเล็กเจ้าดวงดาว...

"ดวงรีบนอนพักเร็วเข้า เทพระดับนี้ลง ร่างข้างในจะบอบช้ำมาก มีโอกาสช้ำในตาย เออ..โชคดีเหลือเกิน เจ้ายังเด็กบริสุทธิ์ แล้วเป็นการลงหนแรก"...

ขิงแก่ประสบการณ์สูง รีบเร่งถ่ายทอดวิชาตามลำดับขั้น ไม่ให้พวกเรามองข้ามความปลอดภัย ในการสอดมือเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับสิ่งลึกลับเหนือโลก...ทุกอย่างมีคุณก็ต้องมีโทษ สลับกันไปไม่สิ้นสุด ต้องตามให้ทันท่วงทุกจังหวะย่างก้าว!

ร่ายยืดยาวไม่หวั่นสังขารที่ยังต้องพักฟื้น...ทุกคนเงียบปล่อยจอมขมังเวทย์ทำหน้าที่พี่เลี้ยง ถ่ายทอดประสบการณ์ที่ควรปฏิบัติหลังผ่านมหัศจรรย์เหนือมิติ

"เอางี้..แบ่งน้ำโสมไปกินสักจอก..แล้วนอน"

บักสมกุลีกุจอรินน้ำโสมเทวดาให้ดวงดาวซดเฮือกๆ ตามคำสั่ง เจ้ามะปราดเข้ามาประคองรับช่วงต่อ พาเข้านอนห่มผ้า หัวดวงถึงห่อผ้าหนุนก็ผล็อยม่อยกระรอกหลับไปทันที!

" 'จารย์ครับ ท่านปราบเจ้าถ้ำให้เราง่ายๆ งั้นหรือ ?"...คุณเทพข้องใจ เอ่ยในสิ่งที่ทุกคนอยากรู้ทั้งวง

จอมขมังเวทย์นอนทำตาปริบๆ กลางแสงสว่างกองไฟสาดไล้ใบหน้า เห็นชัดว่าเป็นคำถามง่าย ทว่าตอบยากยิ่งยวด

"ต้องรอดูพรุ่งนี้...หัวหน้าผีพม่าว่าไงนะน้องพราน ?"

แทนตอบคำถามให้กระจ่าง อาจารย์ดันสร้างคำถามใหม่ขึ้น...

"ระวังกลางวันผู้หญิง"...ผมทวนความจำตอบไปทุกคำที่ผีบอก!

"ก็ต้องตามนั้น...น้องพราน เอาองค์เทพให้คุณนงแขวน"

บันทึกคุณเทพทำให้ผมรู้ว่า ใครมีฝีมือพิเศษนอกเหนือการแบกหามเดินทรหด...ผมเรียกมะสั่งการ เลาะผ้าหุ้มเต็นท์ห่อหุ้ม เอาเชือกเส้นเล็กสุดแต่เหนียวหนึบไม่แพ้เชือกร่ม ถักเป็นสร้อยให้สาวงามห้อยองค์ราหูหลวงพ่อจ้อย

ไหน ๆ ก็ทำแล้ว แถมพ่วงองค์ปู่ฤๅษีให้เจ้ามะผู้เชี่ยวชาญจัดการซ่อม ห้อยคอได้อีกองค์!

-----------------------------

*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
หนึ่งท่อน
ตอนอัศจรรย์

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

กราบสวัสดีอาจารย์วันวิ และมิตรรักเรื่องเล่าฯ
ขอบคุณ 2 ตอน วันหยุดสุดระทึก มาเร็วเคลมเร็วสมคำร่ำลือจริงๆ
ดูแลสุขภาพกันด้วยนะครับ
ขอให้อาจารย์สุขภาพแข็งแรง มั่งมีศรีสุข พบเจอแต่สิ่งดีๆครับ ด้วยความเคารพครับ