อารมณ์หดหู่กับอารมณ์นิพพิทาต่างกันยังไงคะ

_/\_

 

มึนดิมึนดิ55555 ถ้า มึนแปลว่าไม่ดี ให้ดีก็ช่างมัน อารมณ์มึนไม่ดี มันทุกข์ ตอบแบบ ตรงๆเปะ เเล้วกัน ชีวิตมันต้องง่าน ถ้ายากแปลว่าผิด (โจนจันได)

 

ต้องแยกให้ออก. ฮารมไหน อกุศลกรรม. อันไหนเป็น บุญกุศลกรรม

 

อารมณ์หดหู่คือเป็นอาการของจิตใจ
ที่ปรารถนาแล้วไม่ได้รับ
การตอบสนอง หรือกิเลสไม่ได้รับ
การตอบสนอง อาการจะซ่าส์ขึ้น
ถ้าได้รับการตอบสนอง(กิเลส)

นิพพิททา อาการของจิตใจที่ไม่ได้
อยู่ใต้อำนาจกิเลส
ได้แก่การเบื่อหน่ายในสิ่งที่ไม่ใช่แก่นสาร
ด้วยการเข้าใจ หรือประจักษ์
ในสิ่งที่ไม่เที่ยงโดยปราศจาก
ความปรารถนา เช่นเกิดนิพพิททา
ในความ
ไม่เที่ยงของขันธ์ ๕ เป็นต้น

 

ถ้า จับ ศัพท์ มาเทียบ เลือกข้าง

ให้รู้เข้ามาตรงๆ ว่า เปรียบเทียบเพื่อเลือก

เช่น ตั้งธงเปนกุญแจลับ เพื่อเลือก(ให้ได้มา)
ก้ให้ระลึกเหน เปรียบเทียบเพื่อเลือก ลักษณะหนึ่ง

พอเหนได้บ่อยๆ ทันสภาวะ แล้ว ละวาง เหนห่างๆ
โดยไม่จงใจเจตนา ณ ขณะนั้น ให้กำหนดรู้
ด้วยความ แยบคาย

เหนบ่อยๆ มากพอ ที่จะ ไม่ต้องถามผู้อิ่นอีก
ว่า มีการเหน

ก้ จะเข้าใจคำว่า มี ญาณ ไม่มาก ก้ น้อย ว่ากันไป

 

ใครก้อได้แปลไทยเป็นไทยหน่อย

 

คุณอะเป๊คฟัดเซอเวิ่ล แกไม่สนใจใน
ภาษาไทยแต่แกอยากพูดภาษา
ธรรมะ คอมเม้นท์จึงออกมาแนวฮาร์ดคอร์ เช่น คำว่า ชีวิตต้อง"ง่าย:
แกก็บอกว่าชีวิตต้อง"ง่าน"
เป็นต้น ภาษาแกน่ามึนนนนที่สุดคับ

 

เปรียบเทียบความแตกต่าง ง่ายนิดเดียว

-เบื่อในการเกิด
-เบื่อในธาตุขันธ์
-เบื่อที่ต้องไปเกิดในภพหน้า
-เบื่อในชีวิตมนุษย์
-เบื่อในเทวดาก็ไม่อยากเป็น

อยากไปนิพพานถ่ายเดียว

ให้สังเกตุตรงอาการที่แม้ว่าเทวดาก็ไม่อยากเป็น
เพราะเกิดจากปัญญามันสั่งสมมามากพอสมควร
เพราะสุขทิพย์ ร่างทิพย์ ขนาดนั้นยังไม่อยากได้

ดังนั้นจากที่อธิบายมา

จึงแตกต่างจากอาการหดหู่ลิบลับ

คนละอารมณ์กันเลยทีเดียวเชียว...

 

หดหู่มันก็เกิดได้หลายสาเหตุ หลักๆก็อุปทานไม่ได้รับการตอบสนอง
นิพพิทา อ่านจากตำรา เกิดจากที่จิตเริ่มรับรู้ความจริง เกิด ดับ โทษ ภัย เบื่อ หดหู่ สลด สังเวช
ไม่อยากเป็นแบบนี้แล้ว คิดหาทางออก
การใช้ชีวิตที่วนเวียนไปมา ไม่มีจุดหมาย ก็อาจเกิดได้เหมือนกัน
เวลาเจอใครเป็นแบบนี้ ส่วนมากเราแนะนำ อสุภะ มรณานุสติไปเลย
แต่บ๊องแบ๊ว คงต้องแบบเบาๆ เอา อนิจจานุปัสสนา ล่ะกัน ทุกสิ่งทุกอย่างไม่เที่ยง

 

แม่นมากเลยค่ะ แบ้วหนักด้านพิจารณาอสุภะค่ะ แต่ตอนนี้หรอ ช้อปปิ้งกระจายค่ะ -_- ยังอยากสวยอยู่เลย กำ

 

ต่างกันฟ้ากับดิน
หดหู่คือจิตเกิด
และปรุงแต่งไปแบบเต็มๆ
คลื่นจิตตกลง

อีกตัวคือ จิตไม่มีอะไรมาเกาะได้ชั่วคราว
(ชั่วคราว ใครบอกว่าได้ตลอดคือ มโนอยู่)
ไม่มีการเกิด ไม่เกาะแม้กาย
และกลับคืนสภาวะเดิมแท้ได้ชั่วคราว
จิตไม่มีรูปร่างใดๆ

สว่างไสวไปทั่วท้องฟ้า
(ไม่ใช่บริเวนห้อง หรือใกล้เคียงนี่มันแค่ปฐมญาน
ที่จิตทำงานได้) เย็นๆเบาๆไร้ขอบเขต(ไม่ใช่เย็นแบบทำบุญ ไร้จุดกำเนิด ซึ่งลืมตาก็เกิดได้) ที่เล่าแค่บางส่วน
ที่เหลือไม่ควรพูด จะเอาไว้ดักคอ
หักหน้าพวกขี้โม้สร้างภาพครับ

 

หดหู่เป็นอาการที่เนื่องในนิวรณ์ทั้ง๕
หากพิจารณาให้ดีจะพบว่าเป็นอาการฟุ้งซ่านปะปนกันกับความเบื่อง่วงซึม
อย่าคิดว่านิวรณ์มันจะเกิดแยกทีละตัวเด้อ
มาเป็นทีมเลยก็ได้นะจ๊ะ

 

หดหู่เปนอารมปุถุชนที่นิวรกลุ้มรุม ส่วนนิพพิทาเปนอารมทื่ประกอบด้วยปัญญา เกิดแต่อเนญชาภิสังขารเบาโปร่งโล่ง ไม่อยู่ภายใต้นิวร