เสียงธรรม มองเป็น..ก็เห็นสุข

สุขทุกข์ในมือเรา...(พระไพศาล วิสาโล)​

​

<CENTER><TABLE border=0 cellSpacing=1 cellPadding=0 width="100%"><TBODY><TR><TD vAlign=top align=left>อย่าลืมว่าชีวิตจะสุขหรือทุกข์นั้นอยู่ที่เราเป็นสำคัญ
ไม่ใช่เพราะคนอื่นหรือเหตุอื่น...

ชีวิตไม่อาจเป็นไปดังหวังได้หมด
เปรียบไปก็ไม่ต่างกับเกมกีฬาที่ต้องมีแพ้ชนะ
ใครที่หวังชัยชนะไปเสียทุกครั้งก็เตรียมตัวทุกข์ใจไว้ได้เลย

พูดเช่นนี้มิได้หมายความว่า
ให้เตรียมตัวเป็นผู้แพ้แต่อยู่ในมุ้ง

หามิได้ ใครที่คิดเช่นนั้นก็คงงอมืองอเท้าตั้งแต่แรก

...................

คนเราควรพากเพียรอย่างเต็มที่ แต่ใครเล่าที่จะกำหนดผลสำเร็จไปได้หมด
คนที่มีน้ำใจเป็นนักกีฬา ต้องรู้จักแพ้ให้เป็น ฉันใด ในยามที่ชีวิตตกต่ำ
บัณฑิตพึงรู้จักทำใจให้เป็นฉันนั้น

แต่คนเรามักทำใจไม่ได้ เพราะคอยหวนคะนึงถึงวันคืนอันชื่นบาน
สมัยยังมั่งมีศรีสุข หรือยังมีหน้ามีตา

แต่อดีตมีไว้เพื่อเป็นฐานหนุนส่งให้เกิดปัจจุบัน เพื่อก้าวไปสู่อนาคต

ใครที่เอาอดีตมาเหนี่ยวรั้งตนไว้ไม่ให้ไปข้างหน้า
ก็เท่ากับเป็นนักโทษในกรงขังของตัวเอง

...................

ชีวิตนั้นให้รางวัลก็แต่ผู้ที่อยู่กับปัจจุบัน เพราะปัจจุบันเท่านั้นที่เป็นของจริง

จริงอยู่บ่อยครั้งที่ปัจจุบันมีแต่เรื่องระทมทุกข์ อดีตนั้นน่าพิสมัยมากกว่า
แต่ถ้าเราจะหวนไปหาอดีตบ้างก็ควรเป็นชั่วครู่ชั่วขณะ
เพื่อชุบชูจิตใจให้ชื่นบานจะได้มีกำลังมาฟันฝ่าชีวิตในปัจจุบัน

อย่างไรก็ตาม อย่าลืมว่าชีวิตจะสุขหรือทุกข์นั้นอยู่ที่เราเป็นสำคัญ
ไม่ใช่เพราะคนอื่นหรือเหตุอื่น เช่นเดียวกับความจนและความรวยนั้น
อยู่ที่มุมมองของเรา

..................

คนไทยเป็นอันมากกำลังทุกข์เพราะคิดอยู่ตลอดเวลาว่าตัวเองยากจนลง
ตราบใดที่ยังจมอยู่กับความคิดแบบนี้ก็ไม่มีวันคลายทุกข์ไปได้

แต่เราลืมไปแล้วหรือว่า
ชีวิตความเป็นอยู่ของเราตอนนี้ถึงอย่างไรก็ยังดีกว่าบางช่วงในอดีต

ลองมองไปรอบตัวจะพบว่าข้าวของในบ้านหลายชิ้น
เคยเป็นของสุดเอื้อมสมัยเรายังเด็กหรือเป็นหนุ่มเป็นสาว
รถยนต์ แก้วแหวนเงินทอง วีดีโอ สเตอริโอ ซีดี ฯลฯ

มองในแง่นี้เราไม่ได้จนลงแต่รวยขึ้นต่างหาก ยิ่งถ้าเปรียบกับคนอีกมากมายตอนนี้
ไม่ว่าจะมองลงไปข้างล่างหรือมองขึ้นข้างบน เราก็ยังสบายกว่ามาก

............................

คนที่ถูกยึดรถไปสมควรแล้วที่จะคิดว่าตัวเองโชคดีกว่าคนที่กิจการล้มละลาย
ส่วนคนที่กิจการล้มละลายก็ยังโชคดีกว่านักธุรกิจพันล้านที่มีหนี้ท่วมหัว

แต่ถึงจะเป็นหนี้เป็นสินมากแค่ไหน
เราก็ยังมีสิทธิเลือกได้ว่าตัวเองจะทุกข์หรือไม่ทุกข์
เพราะถึงที่สุด สุขหรือทุกข์ไม่ได้อยู่ที่จำนวนทรัพย์หรือหนี้สิน
หากอยู่ที่ ใจ ของเรา

ถ้าเราคิดอยู่ตลอดเวลาว่าตัวแย่แล้วๆ นรกก็เกิดขึ้นทันตาเห็น
เรามีสิทธิที่จะคิดว่าตัวเองไม่แย่
แต่สิทธินี้เราจะใช้หรือไม่อยู่ที่ใคร... ถ้าไม่ใช่ตัวเราเอง

กระนั้นก็ตาม นอกจากวิธีคิดหรือมุมมองแล้ว คุณภาพจิตของเราก็สำคัญ

ถ้าเราเป็นคนรู้จักสันโดษ ยินดีในสิ่งที่ตัวเองได้มาหรือมีอยู่
มีน้ำใจเอื้อเฟื้อเผื่อ รู้จักแสวงหาความสงบในจิตใจ

วิกฤตของสังคมหรือวิกฤตการณ์อื่นๆของชีวิตที่กำลังเผชิญอยู่
ก็ไม่ใช่เรื่องเหลือวิสัยที่จะฟันฝ่าไปได้


จาก ร่มไม้และเรือนใจ โดย พระไพศาล วิสาโล


</TD></TR></TBODY></TABLE></CENTER><CENTER></CENTER>

 

ชี วิ ต พ อ ดี

[FONT=verdana,arial,helvetica,sans-serif]สมัยนี้เป็นยุคแห่งความสะดวกสบาย[/FONT]
จะเดินทางไปไหนก็ง่ายดาย
มีทั้งรถยนต์ เครื่องบิน สารพัด
ถนนหนทางก็สร้างขึ้นมากมาย
เวลารถติดเราก็ซอกแซกหาทางลัด
เพื่อไปถึงที่หมายได้เร็วขึ้น
แต่นั่นก็เป็นเพียงโลกภายนอก



ถนนภายในใจเราก็มีหลายสาย
แต่ละสายล้วนนำเราไปสู่จุดหมายแตกต่างกัน
ขึ้นอยู่กับปัญญาที่เปรียบเสมือนเข็มทิศ
ว่าจะนำทางเราขึ้นสู่ทางที่ถูกต้องหรือไม่
หรือลัดเลาะพาเข้ารกเข้าพง
หลงทางไปตามแรงดึงดูดของกิเลส
ชนิดที่ "กลับก็ไม่ได้ ไปก็ไม่ถึง"
ธรรมะท้ายบันทึกวันนี้
นำธรรมะของท่านพระอาจารย์ ไพศาล วิสาโล มาให้อ่านนะคะ
เผื่อบางทีระหว่างเดินทางบนเส้นทางแห่งชีวิต
เห็นป้าย "ทางลัดไปสู่ความทุกข์"
จะได้ไม่เสียเวลาหลงเลี้ยวรถเข้าไปลองดู
ขับเลยไปเถอะค่ะ



[FONT=verdana,arial,helvetica,sans-serif]คุณอยากได้กล้องถ่ายรูปแบบดิจิทัลสักตัวหนึ่ง หลังจากหาข้อมูลมาหลายวัน[/FONT]
ทั้งจากหนังสือพิมพ์และคนรู้จัก ก็ตัดสินใจได้ว่าจะซื้อยี่ห้อและรุ่นอะไร
คุณใช้เวลา 2-3 วันในการหาร้านที่ขายถูกที่สุด แล้วคุณก็พบร้านหนึ่ง
ที่ขายต่ำกว่าราคาทั่วไปถึง 25 เปอร์เซนต์ คุณตัดสินใจควักเงิน 7500 บาท
แล้วพากล้องใหม่กลับบ้าน ด้วยความปลื้มใจที่ได้ทั้งของดี และถูก



[FONT=verdana,arial,helvetica,sans-serif]แต่เมื่อกลับถึงบ้าน ตั้งใจว่าจะไปเล่าให้เพื่อนบ้านฟัง กลับพบว่าเขาเพิ่งซื้อ[/FONT]
กล้องยี่ห้อและรุ่นเดียวกับคุณ แต่ซื้อได้ถูกกว่า คือจ่ายไปเพียง 5000 บาท
คุณจะรู้สึกอย่างไร? ยังจะยิ้มได้หรือไม่?
ถ้าคุณยิ้มไม่ออก น่าจะถามตัวเองว่าทำไมถีงเป็นอย่างนั้น
ก็คุณเพิ่งได้ของใหม่มา แถมจ่ายน้อยกว่าคนทั่วไป
อีกทั้งสินค้าก็มีคุณภาพ และถูกใจคุณเสียด้วย
ทั้งหมดนี้ เป็นเหตุผลที่คุณน่าจะดีใจมิใช่หรือ??
แต่ทำไมคุณถึงเสียใจ หรือถึงกับโมโหตัวเอง
เป็นเพราะคุณไปเปรียบเทียบกับเพื่อนบ้านใช่หรือไม่??



[FONT=verdana,arial,helvetica,sans-serif]คุณมีกล้องดีที่น่าพอใจ แต่ทันทีที่คุณไปเปรียบเทียบกับกล้องของคนอื่น[/FONT]
ความรู้สึกไม่พอใจก็เข้ามาแทนที่ คนเราไม่พอใจกับสิ่งที่ตนมีก็เพราะเหตุนี้
จึงมีผู้กล่าวว่า การเปรียบเทียบกับคนอื่นเป็นหนทางลัดไปสู่ความทุกข์
เคยสังเกตหรือไม่ว่า มีคนจำนวนไม่น้อยที่มักคิดว่ารถของคนอื่นดีกว่ารถของฉัน

แฟนของคนอื่นสวย หรือหล่อกว่าแฟนของฉัน ลูกของคนอื่นเก่งกว่าลูกของฉัน
และอาหารที่คนอื่นสั่ง มักน่ากินกว่าจานของฉัน
ถ้าคุณเป็นหนึ่งในจำนวนนั้น ชีวิตจะหาความสุขได้ยาก
แม้จะได้มามากเท่าไร ก็ไม่พอใจเสียที



[FONT=verdana,arial,helvetica,sans-serif]ความทุกข์ของผู้คนสมัยนี้ส่วนใหญ่เกิดขึ้นเพราะไปมองคนอื่นมากเกินไป[/FONT]
เราจึงไม่เคยพอใจกับสิ่งที่มีหรือเป็นเสียที แม้ว่าจะสวยหรือหุ่นดีเพียงใด
ก็ยังรู้สึกว่าตัวเองขี้เหร่ ผมไม่สลวย ผิวคล้ำไป แถมวงแขนก็ไม่ขาวนวลเหมือน
ดารา แต่เมื่อใดที่เราหันมาพอใจกับสิ่งที่ตนมี มองเห็นแง่ดีของสิ่งที่มีอยู่
และเป็นอยู่ ความสุขจะเพิ่มพูนขึ้นมามากมายทันที จิตใจจะเบาขึ้น
และชีวิตจะหายเหนื่อย เพราะไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องวิ่งไล่ล่า
หาซื้อสิ่งของต่างๆ มากมาย เพียงเพื่อจะได้เหมือนคนอื่นเขา



[FONT=verdana,arial,helvetica,sans-serif]จำนิทานอิสปเรื่องหมาคาบเนื้อได้หรือไม่ หมาตัวนี้ได้เนื้อชิ้นใหญ่มา[/FONT]
แต่ขณะที่กำลังเดินข้ามสะพาน มันมองลงไปที่ลำธาร เห็นเงาของมันเอง
แต่นึกว่าเป็นหมาอีกตัวหนึ่ง กำลังคาบเนื้อ เนื้อชิ้นนั้นดูใหญ่กว่าชิ้นที่มัน
กำลังคาบเสียอีก มันเกิดอยากได้ขึ้นมา จึงคายเนื้อที่อยู่ในปาก หวังอิ่มเอม
กับเนื้อชิ้นใหญ่กว่า ผลก็คือเมื่อเนื้อหลุดปากตกลงไปในน้ำ ชิ้นเนื้อในน้ำก็หายไป
มันจึงสูญทั้งเนื้อที่คาบอยู่ และเนื้อที่เห็นในน้ำ



[FONT=verdana,arial,helvetica,sans-serif]ชีวิตที่ไม่รู้จักพอใจสิ่งที่มีหรือเป็น คือชีวิตที่ต้องวิ่งไม่หยุด[/FONT]
เหมือนคนที่วิ่งหนีเงากลางแดด วิ่งเท่าไรๆเงาก็ยังวิ่งไล่ตาม
ไม่ว่าจะวิ่งไปได้ไกลแค่ไหน เงาก็ยังตามอยู่ดี
มิหนำซ้ำยิ่งวิ่งก็ยิ่งเหนื่อย แดดก็ยิ่งเผา
ทำอย่างไรถึงจะหนีเงาพ้น?
คำตอบก็คือเข้ามานั่งนิ่ง ๆ อยู่ใต้ร่มไม้
ไม่ต้องวิ่ง เพียงแต่รู้จักหยุดให้เป็น
ไม่เพียงเงาจะหายไป ยังได้สัมผัสกับความสงบเย็น
อีกทั้งยังหายเมื่อยล้าด้วย



[FONT=verdana,arial,helvetica,sans-serif]ภาพจาก อินเตอร์เน็ท[/FONT]

ธรรมะท้ายบันทึก พระไพศาล วิสาโล

 

เป็นบทอ่านเตือนตนได้ดีถึงความอยากทั้งมวลในชีวิตประจำวัน
เพื่อจะได้กลับสู่สามัญและความพอเพียง

 

ขออนุโมทนากับบทความดีๆๆ ค่ะ ....ขอบคุณค่ะพี่เจง ^_^

 

อนุโมทนาสาธุค่ะ

ขออนุญาตดาวน์โหลดเผยแพร่นะคะ

เข้ากับสถานการณ์ปัจจุบันมาก

 

ขอ อนุโมนาครับ

เตือนสติกับสิ่งที่ผ่านมาของเรานั้น

มองผิดไปมากจริงๆ ทั้งๆที่คิดเสมอว่าตัวเองมองดีแล้ว

 

อนุโมทนาสาธุ ครับ

 

ดีมากๆครับ อนุโมทนาสาธุ