นักรบตายในสงคราม ตายแล้วไปไหน???

นักรบตายในสงคราม ตายแล้วไปไหน (ตามพระไตรปิฎก)
สฬายตนวรรค - คามณิสังยุตต์ - ๓. โยธาชีวสูตร

ครั้งนั้นแล นายบ้านนักรบอาชีพเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ฯลฯ
ครั้นแล้วได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์ได้สดับคำของนักรบ
อาชีพทั้งอาจารย์และปาจารย์ก่อนๆ กล่าวกันอย่างนี้ว่า นักรบอาชีพคนใดอุตสาหะพยายามใน
สงคราม คนอื่นฆ่าผู้นั้นซึ่งกำลังอุตสาหะพยายามให้ถึงความตาย ผู้นั้นเมื่อตายไป ย่อมเข้าถึง
ความเป็นสหายของเทวดาเหล่าสรชิต ในข้อนี้พระผู้มีพระภาคตรัสว่าอย่างไร พระผู้มีพระภาค
ตรัสว่า อย่าเลยนายบ้าน ขอพักข้อนี้เสียเถิด อย่าถามข้อนี้กะเราเลย แม้ครั้งที่ ๒ ฯลฯ แม้
ครั้งที่ ๓ นายบ้านนักรบอาชีพได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญข้าพระองค์ได้สดับ
คำของนักรบอาชีพทั้งอาจารย์และปาจารย์ก่อนๆ กล่าวกันอย่างนี้ว่า นักรบอาชีพคนใดอุตสาหะ
พยายามในสงคราม คนอื่นฆ่าผู้นั้นซึ่งกำลังอุตสาหะพยายามให้ถึงความตาย

ผู้นั้นเมื่อตายไป
ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของเทวดาเหล่าสรชิต ในข้อนี้พระผู้มีพระภาคจะตรัสว่ากระไร พระผู้
มีพระภาคตรัสว่าดูกรนายบ้าน เราห้ามท่านไม่ได้แล้วว่า อย่าเลยนายบ้าน ของดข้อนี้เสียเถิด
อย่าถามเราถึงข้อนี้เลย แต่เราจักพยากรณ์ให้ท่าน ดูกรนายบ้าน นักรบอาชีพคนใดอุตสาหะ
พยายามในสงคราม ผู้นั้นยึดหน่วงจิตกระทำไว้ไม่ดี ตั้งจิตไว้ไม่ดีก่อนว่า สัตว์เหล่านี้จงถูกฆ่า
จงถูกแทง จงขาดสูญ จงพินาศ หรือว่าอย่าได้มีคนอื่นฆ่าผู้นั้นซึ่งกำลังอุตสาหะพยายามให้ถึง
ความตาย ผู้นั้นเมื่อตายไป ย่อมเกิดในนรกชื่อสรชิต ก็ถ้าเขามีความเห็นอย่างนี้ว่า นักรบอาชีพ
คนใดอุตสาหะพยายามในสงคราม คนอื่นฆ่าผู้นั้นซึ่งกำลังอุตสาหะพยายามให้ถึงความตาย ผู้นั้น
เมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของเทวดาเหล่าสรชิต ดังนี้ไซร้ ความเห็นของผู้นั้นเป็น
ความเห็นผิด ดูกรนายบ้าน ก็เราย่อมกล่าวคติ ๒ อย่าง อย่างใดอย่างหนึ่งคือ นรกหรือกำเนิด
สัตว์เดียรัจฉานของบุคคลผู้มีความเห็นผิด ฯ

[๕๙๔] เมื่อพระผู้มีพระภาคตรัสอย่างนี้แล้ว นายบ้านนักรบอาชีพร้องไห้
สอื้น น้ำตาไหล พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรนายบ้าน เราได้ห้ามท่านแล้วมิใช่
หรือว่า อย่าเลยนายบ้าน ของดข้อนี้เสียเถิด อย่าถามเราถึงข้อนี้เลย เขาทูลว่า
ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์ไม่ได้ร้องไห้ถึงข้อที่พระผู้มีพระภาคตรัสอย่างนี้
กะข้าพระองค์หรอก แต่ว่าข้าพระองค์ถูกนักรบอาชีพทั้งอาจารย์และปาจารย์ก่อนๆ
ล่อลวงให้หลงสิ้นกาลนานว่า นักรบอาชีพคนใดอุตสาหะพยายามในสงคราม
คนอื่นฆ่าผู้นั้นซึ่งกำลังอุตสาหะพยายามให้ถึงความตาย นักรบอาชีพคนนั้นเมื่อตาย
ไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของเทวดาเหล่าสรชิต ดังนี้ ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ
พระธรรมเทศนาของพระองค์แจ่มแจ้งนัก

ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พระธรรมเทศนา
ของพระองค์แจ่มแจ้งนัก พระผู้มีพระภาคทรงประกาศธรรมโดยอเนกปริยาย ดุจ
หงายของที่คว่ำ เปิดของที่ปิด บอกทางให้แก่คนหลงทาง หรือส่องไฟในที่มืด
ด้วยหวังว่า คนมีจักษุจักได้เห็นรูป ฉะนั้น ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์ขอถึง
พระผู้มีพระภาค กับทั้งพระธรรมและพระภิกษุสงฆ์ว่าเป็นสรณะ ขอพระผู้มี-
*พระภาคโปรดทรงจำข้าพระองค์ว่าเป็นอุบาสกผู้ถึงพระรัตนตรัยเป็นสรณะจนตลอด-
*ชีวิต


ที่มา : http://thaihypno.com

 

ตายในสงครามเกมกด จะไปวาลฮาร่าครับ ผ่านเทพเจ้ากากหมู

 

ขอเป็นเต๊บบร๊ะเจ้าแค๊บหมูแทนนะอาหย่อย

 

แอบมีงงกันเล็กน้อย เกมส์อิหยังอะ ???

 

รับความงงต่อมาจากท่านr?m j เหมือนกันกัฟจ๊ากสส

 

ไปเล่นเกม Valkyrie profile ต่อครับ โชว์ความกากต่อ
เล่นแล้วไม่มีหลุด ไม่มีบัค ห้ามใช้แอคชั่นรีเพลย์นะกั้บ

 

คืองี้ค่ะคุณวงกรดน้ำ

วัลฮัลลา เป็นดินแดนเทียบได้กับโอลิมปัสในเทพกรณ์นัมกรีก แต่เป็นของเผ่าไวกิ้งโบราณ มีเทพเจ้าใหญ่คือโอดิน ผู้บูชายัญตัวเองให้ตัวเอง(งงมั้ย?) เพื่อแลกกับความยิ่งใหญ่ อมตะและอยู่เหนือสรรพสิ่งทั้งหลาย(ถ้าจำไม่ผิด) เป็นเทพบิดาของโลกิและธอร์ในหนังที่หล่อๆล่ำๆบ้าพลัง>0<

ตามเทพปรณ์นัมของไวกิ้งจะถือว่าพวกนักรบเป็นชนชั้นสูงมีเกียรติมากที่สุดในชั้นสังคม การที่ได้สู้รบอย่างกล้าหาญหรือแม้แต่ยอมสละชีวิตเพื่อพวกนักรบและผู้นำ จะทำให้วิญญาณผู้นั้นไปวัลฮัลลาที่สถิตแห่งเทพ สมมุติว่ามีทาสสาวคนนึงยอมตามเสด็จฯกษัตริย์ที่สิ้นพระชนม์ทาสคนนั้นก็จะเป็นไท(แหงหละตายแล้วนี่) แต่งตัวสวยงามแล้วตายตามในฐานะพระภรรยาเจ้าผู้รับใช้ ชีวิตหลังความตายเธอเชื่อว่าจะอยู่อย่างสูงส่งและมีเกียรติ ไม่ต้องมีชีวิตเป็นทาสตลอดเหมือนตอนเป็นๆ

มันเป็นความเชื่อของเผ่าพันธ์นักรบที่ดุดัน สร้างความฮึกเหิมไม่ให้กลัวตาย ไม่เน้นสืบอำนาจทางสายเลือดใช้โหวตผู้แข็งแกร่งที่สุด ไม่มีช่องว่างให้ผู้อ่อนแอจึงฆ่ากันง่ายๆค่ะ แต่พวกนี้เขาสามัคคีกันดีเวลาไปตีคนอื่นหรือเชื่อฟังผู้นำมาก คล้ายๆสังคมแบบทหารน่ะคะ

ด้วยเหตุแห่งความเถื่อนดุดัน เกมส์แนวสู้รบถึงชอบหยิบเอาพวกไวกิ้งมาเป็นตัวละคร

 

คิดจะฆ่ากันตายจะไปเกิดที่ดีๆได้ไง
ไอ้ที่ไปถามก็เหลือเกิ๊น ช่างถามไปได้
บางคนอาจเคยเห็นคนรบกันไป
มาวนเวียนอยู่อย่างนั้น
ส่วนตัวเข้าใจว่า
อยู่ในช่วงเสวยวิบากที่ฆ่ากันอยู่

หมดวิบากแล้วยังต้องไปนรกในลำดับต่อมา
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ถ้าตายในสนามรบ
ขณะที่รบกันเหมือนสมัยก่อน
จะโดนแจ๊กพ๊อตได้
ดังนั้นถ้าจะเป็นนักรบอย่าพึ่ง
ตายในสนามรบเด็ดขาด

คนสมัยก่อนที่รบกันและไม่ลงนรกเพราะ
ไม่ได้ตายในสนามรบ และมาเข้ากรรมฐานหนีนรกเอา
ปล.เดาล้วนๆ

 

การทำเพื่อชาติ บ้านเมือง ได้อานิสงค์บ้างไหม??

 

ต้องรู้จักแยกแยะหน่อยนะครับ
การทำให้ปราณผู้อื่นขาด
หรือฆ่าคนตายคือประเด็นหนึ่ง
เหตุที่อ้างในการทำให้ปราณผู้อื่นขาด
เป็นอีกประเด็นหนึ่ง...

ถ้าการฆ่าถ้ามันได้อานิสงค์
พวกแม่ทัพที่ฆ่าคนตายเป็นแสน
ป่านนี้คงมากบารมีเข้านิพพานไปแล้ว...

หรือข้าพเจ้ายิงโจรที่มาปล้นบ้านข้าพเจ้าตาย
อย่างนี้ข้าพเจ้าได้อานิสงค์ไหม
ยิงโจรตายมันบาปอยู่แล้ว
ข้าพเจ้าจะบอกว่า ข้าพเจ้า ได้อานิสงค์เพราะอ้าง
โจรมันจะมาปล้นบ้านข้าพเจ้าอย่างนี้หรือ
มันตรรกะน้ำท่วมตาตุ่มแค่เล็กน้อย..
แต่ผลที่ได้คือข้าพเจ้าป้องกันบ้านข้าพเจ้าได้...
ซึ่งอานิสงค์กับการอ้างสิ่งที่ตนเองกระทำ
มันคนละประเด็นกัน...

ประเด็นเรื่องนี้ที่พระพุทธฯท่าน
ไม่อยากตอบเรื่องแบบนี้เพราะ
ผู้ที่ถาม ไม่ได้มีจิตใจหรือไม่เข้าใจ
ในเรื่องอานิสงค์เพียงแต่คิดเอาเอง
ว่าสิ่งที่ตนทำมันเป็นอานิสงค์....

เหมือนไอ้คนที่ไปถามพระพุทธฯท่านว่า
นักดนตรีตายไปแล้วจะตกนรกไหม
ท่านก็ไม่ตอบ ต้องรอถามซ้ำถึงครั้งที่ ๓
นี่ก็คล้ายกัน เพราะคนที่ถามมันคิดว่า
พวกร้องรำทำเพลงเค้าจะตกนรกเหมือนที่ตนคิด
โดยหารู้ไหมว่า นักดนตรีเค้าก็อาจทำบุญ
หรือเป็นคนฝักใฝ่ในธรรมะก็ได้
หรือคนที่ถามมันคิดว่า มันเป็นนักรบอาชีพ
มันเลยฆ่าคนได้ และยังได้อานิสงฆ์นั่นเอง

ดังนั้นอานิสงค์ต่างๆ มันขึ้นอยู่กับสิ่งที่ตนทำ
ไม่ใช่ขึ้นอยู่กับความคิดตนเอง
ว่าทำอย่างโน้นนี่นั้นตามความคิดตน
แล้วจะได้อานิสงค์

คล้ายการผิดศีลข้ออื่นๆนั่นหละครับ
ส่วนมากที่บอกว่าตนไม่ผิด
ไม่ข้ออ้างก็แค่แก้ตัวทั้งนั้น....

ปล.มนุษย์ไม่มีเขา ดังนั้นคิดดีๆก่อนถาม..

 

ฆ่าแล้วกรรมก็ตกที่ตัวเขาแหละ อยากได้เงิน ชื่อเสียงมากขนาดนั้นเลยเหรอ
เจ้าพวกมนุส อยู่ดีๆ กันไม่ได้ชอบหาเรื่องกัน ทำไมหนอ รึโลกนี้มีคำสาปจริงๆ

 

คงจะมีการเข้าใจอะไรกันผิด เพราะคำถามคงสั้นเกินไป เกี่ยวกับประเด็นฆ่าคนอื่นตายนั้น พระพุทธเจ้าย่อมกล่าวถูกต้องเป็นที่สุดแล้ว ทุกคนย่อมทราบว่าที่ไปคือนรกภูมิ
ในส่วนของคำถามใหม่นั้น แค่ต้องการทราบว่า การทำเพื่อชาติบ้านเมืองนี้ ได้รับอานิสงค์รึไม่ เท่านั้นค่ะ เพราะตามความเข้าใจของดิฉันคือ ได้ แต่อานิสงค์เหล่านั้นไม่บริสุทธิ์ ด้วยกรรมหนัก
โดยถ้าวัดสองส่วนนี้ กรรมหนักย่อมอยู่เหนือกว่า จึงไม่อาจพ้นนรกได้
ที่สอบถามไป เพื่อจะได้ทราบว่า ที่ดิฉันคิดนี้ถูกต้องรึไม่เท่านั้นค่ะ ขออภัยด้วยค่ะ ที่ทำให้เข้าใจกันผิด

 

ต้องตายตามอายุขัยกันครับคือ แก่ตาย จะได้ไปสวรรค์ รึนิพพาน ไม่งั้นก็กลายเป็นผีมาหลอกกันไปมา
ผีผลัก ผีบังตา ผีคอเคล็ด รถถึงคว่ำกันบ่อยเพราะถูกผีสิง คำสาปหนังผี

 

ถาม ตายแล้วไปไหน?
ตอบ ไปวัด
(แซว)

"ผมว่า(ความเห็นส่วนตัว)เขาน่าจะไปตามกรรม ถ้าเขาคิดว่าดีก็สวรรค์ คิดว่าไม่ดีก็นรก ไม่ทันคิดก็รอจนกว่าจะคิดได้เอง คงมีคนถามต่อว่าตายแล้วจะคิดได้ไง ปัจจุบันนักวิทยาศาสตร์กำลังพิสูจน์ว่าเมื่อคนเราตายไปจะสามารถคิดได้หรือไม่ โดยก่อนจะไปถึงจุดนั้นต้องพิสูจน์ก่อนว่าเมื่อตายไปแล้วจิตเราไปไหน คำตอบที่ยังไม่ได้รับการยอมรับจากนักวิทย์ทั่วไปคือ จิตไม่ได้ยึดติดกับร่างกาย นี่คือเหตุผลว่าทำไมคนถึงสามารถถอดจิตได้ แล้วคงถามต่ออีกว่า แล้วจิตกับวิญญาณเป็นสิ่งเดียวกันหรือไม่ คำตอบอย่างไม่เป็นทางการคือไม่ แล้วการกลับชาติมาเกิดล่ะเป็นไปได้หรือ เป็นไปได้เพราะตราบใดที่จิตยังไม่บริสุทธิ์ก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากวัฏสงสารไปได้ ย่อมมีโอกาสเวียนว่ายตายเกิดไม่ภพใดก็ภพหนึ่งอยู่นั่นเอง" เพิ่มเติม บางคนแย้งว่ากรรมมาแต่เกิดไม่มี กรรมมาจากอดีตชาติไม่มี หรือแม้แต่กรรมทั้งปวงไม่มีอยู่จริงก็มี ผมว่ากรรมมีอยู่จริง และเป็นไปตามกฎไตรลักษณ์ คือทุกข์สรรพสิ่งล้วนไม่เที่ยง มีการเปลี่ยนสถานะตลอดเวลาด้วยกฎแห่งธรรมชาติ และไม่สามารถฝืนมันได้ ดังนั้นการฝืน เปลี่ยน หรือล้างกรรมย่อมเป็นไปมิได้
--------------

 

ไม่มีหรอก ที่ฆ่าคนตายในสงครามแล้วจะไปสวรรค์อะ ในเมื่อทำให้คนอื่นตายหรือทรมานจนตาย แล้วมันจะทำให้เราไปสวรรค์ได้อย่างไรกัน ในเมื่อเราเป็นคนที่ทำให้ผู้นั้นตายและทรมาน ผู้นั้นก็พยาบาทอาฆาตเราจองเวรจองกรรม เป็นวิบากกรรมต่อไป เพื่อรอคอยชาติหน้าหรือชาติ ไหนๆ ที่จะได้มาแก้แค้นให้ตนเอง โดยการฆ่า,การทรมาน กับเรา ผู้ซึ่งเคยฆ่าหรือทรมานเค้าไว้อะนะ แบบใดก็แบบนั้นเลย หนี้แค้นก็ต้องชำระ ..เลือดก็ต้องล้างด้วยเลือด อะเฮื้อ!! โดนคนหลอก ให้หลงเข้าใจผิดซ๊ะแล้วล่ะนะ ..

 

เคยอ่านคำสอนของหลวงพ่อฤษี..ท่านบอกว่าอยุ่ที่กำลังใจในขณะนั้น หากกำลังใจตั้งใจเพื่อประหัตประหารฆ่าฟันกันให้หมดสิ้น ล้างโคตรแบบแค้นมาเป้นชาติๆ แบบนี้ลงนรกแน่....แต่หากว่ากำลังใจขณะนั้น เพื่อต้องการให้ชาติบ้านเมืองอยุ่เย้นเป้นสุข ให้คนรุ่นหลังได้มีแผ่นดินอยุ่ แม้ตัวตายก้ไม่ได้อาฆาตคนที่ทำ เป้นกิริยาในหน้าที่ ...ตายแล้วก้แล้วกันไป อันนี่ท่านบอกเป้นเมตตาใหญ่..ไปเกิดที่ไหนก้เป้นคนใหญ่ ไปเป้นเทวดา ก้เทวดาใหญ่...และปิดอบายภูมิ!! (แต่มีเศษกรรมติดบ้าง) ...เหมือนกับมหาราชไทย กอบกู้ชาติบ้านเมือง ท่านไปเกิดที่ไหนก้ใหญ่่ เพราะไม่ได้อาฆาตแค้นในสงคราม ทำไปเพื่อให้ลูกหลาน ไม่ต้องไปตกเป้นทาสใคร...เมื่อชนะศึกก้ทำพลี ประกอบบุญกุศลให้แก่แม่ทัพ และเหล่าทหารที่ล้มตายทั้ง2ฝ่าย...

 

แต่คนยุคโบราณก่อนมีพระพุทธเจ้าเข้าใจผิดว่า นักรบที่ตายในสงครามนี้ดี ย่อมได้รับอานิสงค์ผลบุญไปสู่สวรรค์ แบบกรีก แบบชมพูทวีป(อินเดียโบราณ) แบบสวีเดน(ไวกิ้ง) เป็นการเข้าใจผิด

การวินิจฉัยคติที่ไปของสัตว์ บุคคล ที่เวียนว่ายในวัฏฏะสงสาร นั้นพิจารณากระบวนการของ กิเลส กรรม วิบากกรรม ซึ่งนิยมจับจุดสั้นๆ ที่ ตัณหา อุปาทาน ภพ

ดังนั้น นักรบเมื่อเข้าสู่สงคราม และเข้ากระทำสงครามแล้ว จะตายในสงครามหรือไม่ตายในสงคราม ความสืบเนื่องของเหตุปัจจัยอันเกิดจาก กรรม นั้น มันเกิดขึ้นแล้ว

คติ หรือที่ไปของนักรบแต่ละคน จึงต้องพิจารณาสภาวะของจิตของนักรบว่า จิตเป็นกุศล หรืออกุศล หรือสภาวะใดๆ

ภาวะสงครามนั้น ผู้ที่อยู่ในสมรภูมิที่ห้ำหั่นกัน ยากที่จิตจะตั้งอยู่ในกุศลได้ ต่อให้มีอุดมคติในใจที่สูงส่งเพียงใดว่าเพื่อชาติ ประชาชน และแม้แต่พระศาสนา แต่สภาวะที่จิตต้องกระทำกรรมอันหนัก คือ ประหารชีวิตบุคคลอื่น แม้ปราศจากความเกลียดชัง แต่กิเลสที่ลงโดยสภาวะ คือ กิเลสด้านโทสะ อันสืบเนื่องมาจากวิบากกรรมคือ โมหะ ที่ไม่อาจแก้ปัญหาระหว่างคนด้วยสันติวิธี และส่วนใหญ่การเมืองระหว่างประเทศมีมูลจาก กิเลสข้อ โลภะ อันจัดว่าเป็นทั้งวิบากกรรมเก่าและกรรมใหม่ (วิบากกรรมคือ สภาวะขัดแย้งที่เกิดขึ้นอยู่ กรรมใหม่คือ การขาดปัญญาในการแก้ปัญหาโดยธรรม เช่น เมตตาธรรม) ซึ่งประชาชนทุกคนในอาณาจักรใดย่อมมีส่วนในการตัดสินใจของรัฐตน จะอ้างว่า ผู้ปกครองสั่งเสียมิได้ การที่ยอมรับว่า ทำเพราะผู้ปกครองสั่ง จัดเป็นวิบากกรรมที่ตนรับโดยไม่ยอมเปลี่ยนแปลงหรือปรับปรุงตนอย่างหนึ่ง นับว่า เป็นการขาดสติ ของสัตว์ บุคคล

การลงมือประหาร แม้มีอุดมคติการลงสังหารคน จิตย่อมทราบถึงความหนักเบาของกรรมนั้นได้ ย่อมทราบความทุกข์ทรมานของผู้ถูกสังหาร และบาดแผลนั้นก็สะท้อนเข้าตัวผู้สังหารเองเป็นแผลในจิตใจของเค้า โดยจิตจะซึมซับไว้ แม้ความคิดตัวตนจะบอกว่า การกระทำนั้นจำเป็น หรือจำใจ หรือเป็นไปเพื่อความดีในฐานะผู้ปกป้อง แต่ความหนักแห่งการสังหาร จิตก็รับรุ้ได้โดยไม่ขึ้นกับความนึกคิดเพราะว่า จิตมันย่อมรู้ของมันเองว่า มันดี มันชั่วที่เป็นสภาวะตามจริง ไม่ใช่ความคิดของสัตว์ บุคคล จิตมีสภาพรู้เองอยู่แล้ว

ที่ไปของบุคคลนั้น ย่อมไม่พ้นจากอบายภูมิ คือ นรกภูมิ เปรตภูมิ(ส่วนที่คล้ายนรกภูมิ) และเดรัจฉาน (เช่น แร้ง)

ไม่มีข้อยกเว้น

แต่ข้อที่เป็นอานิสงค์ของมหากุศลจิตของพระมหากษัตริย์ในส่วนที่เป็นกุศลย่อมมีผลเช่นกัน

ซึ่งมีสองแบบเท่านั้น จะรับทันทีในชาติถัดไปที่ตาย หรือจะไม่รับชาติถัดไป แต่รอวาระอื่น ซึ่งกรณีพระมหากษัตริย์หรือบุคคลการกระทำแบบเดียวกัน แต่เจตนาอันประกอบด้วยปัญญาบารมี มีจิตคลายกิเลสได้ไว มีอุปาทานไม่แรงด้เพราะฝึกฝนมานาน ที่จะทำให้ไม่ตกนรกทันทีหรือตกนรกไม่นาน และกลายเป็นวิบากกรรมแต่น้อยเท่านั้น เป็นเรื่องเฉพาะความพิเศษของท่านที่ฝึกฝนมาดี แต่ที่เหลือส่วนใหญ่ล้วนไม่รอด มักตกนรกทันที แต่ระดับการที่จิตจะคลายจากนรก จะเร็วช้า แล้วแต่บุคคลครับ

แต่ส่วนใหญ่ ลงนรกก่อนครับ แล้วค่อยขึ้นสวรรค์ (มีพระท่านกล่าวว่า จิตที่มีกิเลสข้อโกรธ มันคลายตัวเร็วกว่า ข้ออื่น โดยกิเลสข้อโมหะคลายตัวยากกว่า ยกเว้น นรกที่ประกอบด้วยโมหะแรง ขั้นเป็นมิจฉาทิฏฐิ อันนียาวนานกว่ามาก ) สงครามถ้ามีอุดมคติสูงในใจมาต่อสู้กิเลสข้อโทสะ โลภะ โมหะ ได้ ให้เจือจางแค่ โทสะ ก็จะทำให้คตินรก ไม่นานนั้นเอง)

การออกแรงฟันนี่ภาษาเกม เป็นแนวว่า พวกสงครามจะมีโหมดฟูรี่ หรือโหมดเบอร์เซิก อันนี้ นรกหนัก พระเอกในเกมส์ภาษาบางเรื่องจะมีบทให้พยายามละโหมดฟูรี่ เพราะมันจะดูดจิตวิญญาณนักรบไปสู่นรก เกมส์ชื่อ โอดินเสฟียร์ ก็กล่าวถึง โอดินครับ

 

ถ้าเรื่องราวเปนแบบนี้ ก้ไม่มีอะไร

ให้จับประเดนที่ ให้สนม หรือ ภรรยาตน
ต้องตายโดยอ้างโน้นอ้างนี่

ตรงนี้คือ อาการ คนแก่ที่หึงหวงเมีย ธรรมดา

และเพื่อต้องการ ไม่ให้เมียไปมีคนอื่น เลย
คิดเรื่อง พลีกรรมของเมีย

แต่จะพูดตรงๆ ก้ อายเขา

เลยวาดภาพไปเรื่อง คนที่จะฆ่าเมียให้ตน ซึ่ง
เลี่ยงไม่ได้ที่จะถามหาคนทำให้ อุปโลคว่าเปน
ทหารที่ซื่อสัตว์

ทีนี้จะไว้ใจคนอื่นก้คงไม่ได้ เลยโยนภาระ ฆ่าแม่
บังเกิดเกล้า แม่เลี้ยง ให้ลูก

โดยวาดตัวละคร ลูกเปนสองฝ่าย แต่ลูกที่ดี
ย่อมไม่ฆ่าแม่ตนอยู่แล้ว โลกิอะไรนั่น ก้เลย
เหมือนได้บังลังก์ไป แล้วให้ทอร์เปนพวก
ต้องดิ้นรนกลับมา

คนคิดแบบนี้ได้ ก้ ตรงตาม พระราชวินิจฉัย
ของผู้มีพระภาค โอดินอะไรนี่ ต้องไปเกิดเปน
เดรัจฉาน หรือไม่ก้ลงนรก

 

โอดีนเป็นเทพแห่งความรอบรู้เหมือนกันนะ เสียอย่างเดียวอยากรู้เรื่องชีวิตหลังความตายมากไปหน่อย เคยไปห้อยหัวใต้ต้นไม้บ้าง ดื่มน้ำศักดิ์สิทธิ์ เสียสละตาขวาเพื่อต้องการความรู้ให้ได้ จนในที่สุดก็สิ้นคิดตายจริงๆ แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าตายแล้วไปไหนอีกแหละ จนมาเป็นตำนานเทพสูงสุดในเรื่องชีวิตหลังความตาย ได้สร้างกองทัพเทพธิดาไว้มากมาย ในนั้นมีเรนัส กลายมาเป็นเกมกดตำนานรักระหว่างคนกับเทพอย่างวาลไครี่โปรไฟล์ มีฉากจบ 3 แบบ ก็เลือกทางเดินชีวิตเอา ชีวิตจริงคนเราก็เป็นเช่นนี้แล แต่ผมชอบเนื้อเรื่องทางญี่ปุ่นมากกว่าสำหรับเด็กรุ่นใหม่สมัยนี้

 

ฉายเดี่ยว แต่งงาน รอวันสิ้นๆ นี่แหละชีวิตที่คนเราต้องเจอ