เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

เรื่อง เหล็กไหล
คุยกันเป็นปี ก็ ไม่จบ
ผม เคยมีประสพการณ์

มีการเจรจา ซื้อขาย ตกลงกันที่ 10 ล้าน
นัดไปลองของ
ปืนยิง เหล็กไหล ในกล่องไม้ขีด ยิงไม่ออก
พอยิงขึ้นฟ้า ยิงออก
ทดลอง 3 ครั้ง เป็นแบบนี้ทั้ง 3 ครั้ง
จนจะจ่ายเงิน(เขียนเช็ค)

แต่
พอเปิดกล่องไม้ขีด ไม่มีอะไรในกล่อง....

ทั้งเจ้าของ คนซื้อ สักขีเกือบ10 งง

.........................................................

วันหลัง เจ้าของมาบอกผมว่า
กลับไปนอน ฝันว่า
มีคนแก่มาบอกว่า ของดี มีค่ากว่าเงิน 10 ล้าน

พอ ไปเปิดกล่องไม้ขีด ที่แกวางที่หิ้งพระ
ก้อนเหล็กไหล ยังอยู่ปกติ.....

ไม่เจอกัน เกือบ 20 ปี แล้ว
คงเสียชีวิตแล้ว

เพราะตอนนั้น แกก็ เกือบ 60 แล้ว....

พออ่านตอนนี้
จะลองไปสืบดู ยังอยู่ไหม
ลูกหลาน ใครได้เหล็กไหลนี้ไป

แต่ จำได้ลางๆ แกบอกประมาณว่า
เหล็กไหล นี้ ให้กันไม่ได้
คือ สมมุติ ผมไม่มีบารมี ที่จะเป็นเจ้าของ
แกให้ผม ก็ จะไม่อยู่กับผม
แกพูดในทำนองว่า ลูกหลาน เป็น นักพนัน ขี้เหล้า...
คงไม่มีใครได้ของดีชิ้นนี้ไป

แกเลยอยากขาย เพื่อ เอาเงินมาใช้ แบ่งให้ลูกหลาน...​

 

ประสบการณ์ดีๆจากผู้ประสบพบ
เรื่องเหล็กไหลหลั่งไหลเข้ามา
ดีครับ...เป็นกำไรให้ท่านผู้อ่าน
มีเรื่องดี เรื่องน่ารู้เล่ามาอีกได้นะครับ
ขอบคุณ คุณชาติมาก อุตส่าห์เสียเวลาพิมพ์มายาว

 

เมื่อวานไม่ได้เข้ามาอ่าน มาตามอ่านตอนเช้า
เรื่องเดินหน้าเข้าไปจน ผมคิดว่าคุณนงค์ แอบมีใจให้พรานเอ็กซ์ซะแล้ว
รอลุ้นต่อไป เรื่องราวจะจบลงยังไง จะเจอเหล็กไหลจริงๆกันมั้ย
พรานเอ็กซ์ผม จะได้ส่วนแบ่งหรือปล่าว รอติดตามต่อวันนี้ครับ

 

มาอรุณสวัสดิ์แล้วกันนะน้องบีเอ็ม
เรื่องจะข้นเข้มขนาดไหนต้องตามกันต่อ
ขอบคุณกำลังใจ

 

อ่านช่วงไหนก็ทันครับ น้องนิว
หน้าไปไวจริงเพราะโพสท์เยอะ ตอบกันสนุก
แต่เนื้อหา เขียนได้พอเหมาะสม ยังไงก็ตามอ่านทัน
ขอบคุณครับ

 

ขอบคุณคำพร และความห่งใย
อ่านให้สนุกครับ อย่าเป็นทุกข์

 

อีกหนึ่งประสบการณ์จริง ยิงเอง รู้เอง เห็นเอง
เอาไปเล่าคนไม่รู้เรื่อง มันบอกว่า บ้า!
ไม่รู้บ้าเพราะ"อิจฉา"หรือบ้าเพราะเสียดาย
ที่เกิดมาชาติหนึ่ง ไม่เคยมีโอกาสดีๆ...ขอบคุณท่านสุฯ
เรื่องตัวหนังสือเหมาะสมแล้ว ไม่มีใครรำคาญ
ใครบ่นเดี๋ยวผมไล่เอง อย่าห่วง

 

เขียนเพื่อให้พวก "ติ่งเกาหลี" รู้ซะมั่งว่า
ที่พวกเทิดทูนกันเป็นบ้า-หลัง
ของจริง กระจอกขนาดไหน ผมคยไปอยู่
เกาหลีใต้หนึ่งเดือนเต็ม เมื่อปี29 ขอบอกว่า กระจอกมาก
แต่คนเกาหลี อึดสู้ ไม่แพ้ญี่ปุ่น จึงมีวันนี้..ไม่ทำงานหนัก
อดตายครับ! ในน้ำไม่มีปลา ในนาไม่มีข้าวเหมือนบ้านเรา
แต่วันนี้ความขยัน และทรหดทำให้มันกลับตาละปัตร
ที่จะอดตาย อาจมีคนไทยบางจำพวก ที่ปล่อย พม่า ลาว เขมร ญวน รอบบ้าน
มาแย่งอาชีพไปหมด ตัวเองแบมือขอแต่เงินหลวงกับเงินช่วย
ผมทำงานเสียภาษีปีละหลายล้าน ช้ำใจครับ

 

ผมก็ตามเชียร์ด้วย อ่านบันทึกหมดแล้ว น่าจะเชียร์ขึ้น
แต่จบอย่างไร อีกเรื่องครับ ขอบคุณครับ จิ้มไป พักไป ไม่เท่าไหร่
ปวดตาต้องพักครับ อันนี้สำมะคัญ

 

ยินดีน้องสอยดาว ที่อ่านแล้วไม่ทุกข์ ได้แต่ความอิ่มใจ
ภาพดี มีความหมายทำให้ใจร่มๆ แท็งก์ อะ ล็อท อะเกนแหม๋น

 

ครับท่านชัยฯ นิยายรักทหารไทยกับสาวเกาหลีมีเกินกระบุงบุ๊งกี๋
ผมทันเรื่อง"สาวอารีดัง"เหลือเฟือ เมื่อก่อนมีข่าวหน้าหนึ่งเป็นประจำ
เรื่องหนุ่ม-สาวชาวเกาหลีตามหาพ่อที่เมืองไทย...ชายไทยไม่แพ้ใคร
ในโลกครับ ข้าวเปลือกพันธุ์ ไปถึงไหนงอกงามถึงนั่น-ฮ่า

 

สำนวนเริ่มดีและมีเสน่ห์ ปรับปรุงคำผิดอีกนิดน้องบานชื่น
ประโยคจบ...รู้นะว่า คิดอะไรอยู่?-ฮ่า

 

ครับ ขอบคุณความห่วงใย
เดี๋ยวรีบเขียนให้อ่านตอนยาวๆ
ช่วงบ่ายโมงต้องไปหวดลูกกลมๆในสนาม
ไม่ไกลครับ อยู่แถวหัวหมาก ก่อนค่ำก็จบ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ผมรอจนแสงทองแทงขอบฟ้า ทัศนวิสัยกระจ่างตา จึงเข้าสำรวจจุดยิงพร้อม
ลุงพรานและทุกคน ได้เห็นชัยภูมิที่ไอ้ลายจับตาซุ่มมองแค้มป์

มันมีก้อนหินใหญ่ขนาบ มีหินเล็กให้มันเอาหัวเกยหว่างกลาง กระสุนลูกซอง
ต้องยิงเข้าช่องแบบจับวางจริงๆถึงโดน หินใหญ่ซ้าย-ขวา รับวิถีดาวกระจาย
แทนมันไว้หมด แท่นหินเล็กที่มันเกยหัว ก็ช่วยไว้ เพราะมีสะเก็ดกระเทาะบางๆ
หลายรอย

ยิ่งมากชั่วโมง ผมยิ่งรู้ว่า ไอ้ลายตัวนี้ฉลาดกว่าเสือสมิง!

มันไม่เสี่ยง แต่มันล่ากัดไม่ปล่อย มันเสี่ยงกับมหิงสา เจ็บแค่นิดเดียว มันก็ไม่
เอาแล้ว เพราะมันไม่ชอบประทะซึ่งหน้า

พ่อแก้ว แม่แก้ว ช่วยลูกด้วยเถอะ เกิดมายังไม่เคยเจอเสือฉลาดปานนี้!!

ผมเล่าให้ลุงเฒ่าเก๋าเกมส์ไพร กับทุกคนฟัง แต่ไม่เล่าถึงความฉลาดล้ำให้ขวัญเสีย
เรารีบจัดการกับมื้อเช้า รีบเก็บกวาดขยะทุกชิ้น ลงหลุมที่ขุดไว้ บักสมกับลูกหาบกลบ
มิดชิด เอาน้ำจากธารน้ำตกราดรดดับไฟทุกกอง แน่ใจ ไม่มีเชื้อไฟหลงเหลือ ไม่มีขยะ
แล้วเราเร่งเดินทาง มุ่งสู่ถ้ำแรกที่ใช้เวลาเดินไม่น้อยกว่า4ชั่วโมง ตามการคะเนของลุง

เราคงถึงที่นั่นก่อนเที่ยง จะได้สำรวจถ้ำหาเหล็กไหล ตามการเล่าของคุณเทพ ยืนยัน
มั่นเหมาะ เหล็กไหลชั้นยอด ของแท้ต้องอยู่ในถ้ำเท่านั้น!!!

ไม่มีใครในคณะรู้เพิ่มเติมเรื่องเหล็กไหล นอกจากผมกับคุณนง ส่วนลุงพรานกับ
บักสมเพื่อนร่วมทาง ร่วมรบ ร่วมเสี่ยงตายกันหลายครั้ง ผมยังไม่มีเวลาบอก เอา
ไว้โอกาสมาถึง ค่อยแบ่งปันเรื่องราว ซึ่งคงมาถึงอีกไม่นานข้างหน้านี้

(3)........ลุงพรานนำทัพอย่างเร่งรีบ ผมปิดท้ายขบวนที่ลงตัว ทางเดินลำบาก
ทรหดไม่ต้องบรรยายมาก แต่ชาวคณะปรับตัวไว เราเดินขึ้นทางลาดไม่สิ้นสุด
ด้านซ้ายมือเป็นธารเล็กๆตลอด น้ำไหลจากภูเขาเป็นสายแต่ไม่ใช่น้ำตกเพราะ
ลัดเลาะเป็นแก่งน้อย แก่งใหญ่ ผมมองว่า ทางนี้หน้าฝนหมดสิทธิ์เดินขึ้น เป็น
แนวไหลของน้ำป่าแน่นอน ใต้ผืนดินที่เราย่ำคลานหรือถีบตัวเหนี่ยวกิ่ง รากไม้
ปีนขึ้นไป ยังมีความชื้นหลงเหลืออยู่มาก

สามชั่วโมงเศษตามการตะโกนบอกของคุณชาติที่จะบอกให้คนแถวหลังรู้ทุกชั่ว
โมง พวกเราก็ขึ้นสู่สันเนิน เป็นลูกเนินน้อย ที่อยู่เหนือแนวสันเขาอีกหน่อย อากาศ
เบาบางแต่สดชื่น หายใจเข้าเต็มปอดมีแต่โอโซนบริสุทธิ์

หากภาพเบื้องหน้างามพิสุทธิ์ตระการตา งามจนแทบลืมหายใจ

ธรรมชาติรังสรรค์ป่าได้งามไฉน...โอ! ตายไปก็คุ้มที่ได้มาเห็น จากยอดเนินคือทิวไม้
ที่ไล่กันลงไปเป็นหุบเหว เป็นเหวดารดาษด้วยไม้หลากสี เผ่าพันธุ์ไม้มากมี แบ่งเป็น
กลุ่มม่วง-แดง แล้วก็เหลืองแพรวพรรณราย บางต้นก็ขาวโพลนราวหิมะจับคลุมขาว
สะอาด ที่เป็นน้ำตาลก็กำลังทิ้งใบ เพื่อรอสมาชิกรุ่นถัดไปผลิดอกแทงใบใหม่ขึ้นมา
ไล่ต่ำไปอีกสีของป่าเปลี่ยนเป็นเขียวขจี เบื้องหน้าไกลสายตา คือ ผืนน้ำสีมรกต เปล่ง
ประกายวิบวับต้อนรับพวกเราแลสะท้อนแสงตะวัน ฝอยสีขาวจากน้ำตกที่กระโจนลงมา
ปราศจากเสียง เพราะมันคือ ซาวด์ ออฟ ไซเร้นซ์ เสียงกระซิบจากความเงียบ เงียบงัน
ส่งไม่ถึงที่เรายืน ฝอยน้ำสะท้อนสายรุ้งเป็นวงน้อยเจ็ดสีพราวพร่าง เหมือนสาวน้อย
กลางไพรที่เอียงอาย ไม่กล้าส่งเสียงทักชายหนุ่ม ภาพนี้อยู่ไกล แต่ธรรมชาติจัดกรอบ
ภาพได้ลงตัว ยิ่งกว่าเทพแห่งขุนเขาผู้นฤดม ดลบันดาลนิรมิตไว้!!!

ผมกับชาวคณะเหม่อมองความงามพิสุทธิ์แห่งไพรเถื่อน ความงามเหนือจินตนาการ
คาดถึง อยากจะก้มเอาหัวในท่าโค้งคาราวะทำความเคารพจักรพรรดิ เอาให้ศีรษะคู้
จรดดิน

คาราวะให้กับความวิจิตรบรรจงที่ขุนเขา ลำเนาไพร แมกไม้ น้ำตก แต่งแต้มส่งโลก
ธรรมดา กลายเป็นสรวงสวรรค์...

แต่เสียงลุงพรานกระตุก ทำลายความฝันอันรื่นรมย์..."ไปต่อครับ ...อีกสักพักไม่เกิน
ชั่วโมงถึงถ้ำ"..แกตะโกนแล้ว ก้าวเดินนำฉับๆ ไม่ปรารมย์กับอารมณ์สุนทรีย์พวกเรา!

 

พักครับ เผ่นไปสนามล่ะ
ค่ำเจอกันอีกยกพอไหว
มีความสุขทุกท่านครับ

 

สวัสดีครับ ท่านพี่wanwi ผมได้ติดตามอ่านผลงานพี่มาตั้งแต่หน้าแรกครับ พอดีผมเป็นคนสุโขทัย ท่านพี่พอจะมีเรื่องราวเกี่ยวกับกรุสุโขทัยบ้างมั้ยครับ

 

ขอบคุณมากครับคุณอา
เรื่องเล่าจากคุณอา
ทำให้วันนี้อยาก
ผจญภัยตามรอยซุปเปอร์เอ๊กซ์
ไม่รู้ว่าป่ายังให้ผจญได้อยู่แค่ไหน?"ตะนาวศรี."
ปัจจุบันคุณเอ๊กซ์ดำรงค์อยู่อย่างไรครับ
บักสม หรือพรานสมด้วยครับ

 

ขอบคุณคับคุณอา สนุกทุกตอนจิงๆ ไม่มีเบื่อ ปูเสื่อรอตอนเย็นครับ

 

ต้องยาวมาถึงค่ำสำหรับการปูเสื่อ
กลับมาช้าชดเชยให้ค่ำหน่อยไม่เป็นไร