ใครนั่งบนหิ้ง

ร้านตัดผมสำหรับผู้หญิง เดือนละครั้ง การเข้าไปเสริมความงาม บำรุงผม ตัดผม เปลี่ยนสี เป็นเหมือนการสร้างความกระชุ่มกระชวยให้กับผู้หญิงทุกคน ปีที่แล้วเพื่อนของฉันชวนฉันไปร้านตัดผมตรงป้ายรถเมล์ตรงถนนเพชรบุรี เพราะช่างซอยฝีมือดี สำหรับผมสั้น เดือนละครั้งฉันต้องขอให้ช่างช่วยตัดแต่งให้ได้ทรงเสมอ

“สระ ซอย เท่าไร?”
“200”

ราคาถูก ฉันคิดในใจ ไปลองดูหน่อยก็ดี เพราะที่ทำผมไม่ไกลจากที่ทำงาน หากวันไหนกลับบ้าน อยากพักผ่อน การมีคนสระผม เพิ่มความสวย ตามคำพูดที่ว่าผู้หญิงห้ามหยุดสวยคงเป็นคำพูดที่พอจะรับฟังได้ เย็นวันนั้นตอนห้าโมง ฉันกับเพื่อนตกลง แต่งชุดสบายๆ ไปตัดผม ร้านเล็กๆ กรอบประตูทาสีชมพู ช่างมีเพียงคนเดียวคือ พี่น้อย ผมซอยสีสวยและโกรกสีน้ำตาลทอง ฉันไม่แปลกใจว่าทำไมมีผู้หญิงวัยรุ่นและวัยทำงานอย่างฉันนั่งรอ คนไหนโชคดีก็ได้คิวสระผม

พอถึงคิวของฉัน ฉันบอกทรงผมตามที่ต้องการ แต่ฉันมีความรู้สึกแปลกๆ เมื่ออยู่ใกล้ช่างซอยผม มันเหมือนมีอะไรบางอย่าง หากคนเราล้วนมีพลังงานหรือคลื่นแม่เหล็ก ฉันคงจะบอกได้ว่าฉันรู้สึกอึดอัด หายใจไม่ออก ฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่บอกตรงๆว่ารู้สึกไม่ดี ฉันหลับตาลงปล่อยให้พี่น้อยเล็มผมของฉัน และทำสมาธิไปพลางๆ ฉับพลันความรู้สึกประหลาดๆ ก็หายไป

สามสิบนาทีผ่านไป ฉันมองตัวเองในกระจก พี่น้อยเก็บความเรียบร้อยของผมฉันช้าๆ แต่ฉันรู้สึกแปลกๆ เมื่อมองกระจกเงา ฉันมองเห็นคนผมเผ้ากระเซิงนั่งอยู่บนชั้นวางของ ท่านั่งชันเข่าผมกระเซอะกระเซิงดูรุงรัง ฉันมองไม่เห็นหน้า เพราะผู้หญิงคนนี้นั่งยองๆ เอาหัวติดกับเพดานบนหิ้งได้ ความสูงของหิ้งห่างจากเพดานประมาณหนึ่งฟุต ฉันแค่รู้สึกว่าสงสัยเด็ก ลูกหลานเจ้าของร้านเล่นซน ปีนนูนนี่ เก่งจัง สามารถนั่งบนหิ้งได้ ฉันหลับตาลงไม่ได้สนใจภาพ เงา หรือสิ่งรอบข้าง

พี่น้อยหมุนเก้าอีเพื่อปัดเศษผม สายตาฉันสามารถมองเห็นหิ้ง และที่จ่ายเงิน
แต่สิ่งที่ฉันเห็นคือ หิ้งวางบายศรี
ตรงนั้นไม่มีคนนั่งยองๆ ร่างผู้หญิงผมรุงรัง
ฉันถึงเอะใจว่าเออ ผู้หญิงจะไปนั่งชันเข่าบนหิ้งได้อย่างไร

“บายศรีแปลกจัง ขอโทษนะคะ ใครทำเหรอคะ เผื่อจะสั่งทำบ้าง” ฉันถาม
“อ๋อ ตำหนักทรง ซอย… พี่รับขันธ์มาจะได้มีลูกค้าเยอะ ขันธ์แปดนะ มีแล้วดี จ่ายไปหลายหมื่น”
ฉันยิ้มแทนคำตอบ อย่างที่คิดว่าช่างตัดผมมักจะคุยเก่งเสมอ แต่ในใจฉันพอจะเดาได้แล้วว่าที่รับมาบูชาคืออะไร ฉันรีบจ่ายเงินแล้วบอกเพื่อนว่าฉันจะออกไปรอข้างนอก ตรงร้านมินิมาร์ทแทน

*มธุราคือคนพาเพื่อนไปร้านตัดผม โดนด่ามากระเจิง เพื่อนบอกสั้นๆว่าสงสัยร้านนี้เค้ารับอะไรไม่ดีมากระมัง เพราะเห็นเครื่องเซ่นไหว้ ทุกวันนี้เปลี่ยนร้านตัดผมมานานค่ะ เพราะไม่ได้ทำงานหรืออยู่แถวนี้

**เรื่องความรู้สึกของเพื่อน อันนี้เพื่อนอธิบายให้ฟังว่ารู้สึกอย่างไรเวลาเจอสิ่งรบกวน มธุราพวกหยิบยกประสบการณ์มาเล่าให้ฟังเท่านั้น เอามาเล่าสั้นๆเพื่อเตือนสติเพราะเดี๋ยวนี้มีคนหาผลประโยชน์จากเรื่องเหล่านี้เป็นจำนวนมาก ดังนั้นขอให้ผู้อ่านมีสติด้วยนะคะ

 

ขันธ์แบบนี้ไม่น่าทำเนาะ น่าสงสารดวงวิญญาน...
น่าจะเปลี่ยนมาเป็นการให้บริการที่ดี เช่น น้ำดื่ม
หนังสืออ่านเล่น
อัธยาศัยที่ดี รอยยิ้ม ความเป็นมิตร ฯลฯ
แต่ก็ไปว่าเค้าไม่ได้ เพราะเป็นความเชื่ออย่างหนึ่ง
เพราะมันให้ผลต่อคนที่เค้าเชื่ออยู่
แม้ว่าจะรู้ว่าผลจะเป็นอย่างไรก็ตาม
และไม่ใช่ว่าจะไปหักดิบเลยคงไม่ได้...
สมัยยุคต้น รัชกาล ทำคล้ายๆแบบนี้
มีโทษถึงตายนะครับ ถ้าไม่ตายก็จะให้ไปอยู่ที่อื่นๆ
และห้ามใครไปสนทนาด้วยนะครับเพราะจะถือ
เป็นพวกเดียวกันมีโทษเหมือนกันทันที
โดยเฉพาะพวกที่ทำมาหากินเกี่ยวกับเรื่อง
อกุศลที่ออกทางทำร้ายทำลายคน
ออกทางกามๆทั้งหลายครับ (^_^)

 

@Nopphakan รับขันโตกแทนได้ไหมคะ ลำแต๊ๆนะเจ๊า ก็ขันเหมือนกัน อร่อยมีคุณค่าทางโภชนาการ

 

รับจิ ยิ่งได้น้ำพริกที่ทำจากขนุนอ่อน
กับผักหวานใส่กะทิ และข้าวเหนียวร้อนๆ
พูดแล้วน้ำลายไหล

 

ซุปบักมี่ แซบอีหลี

 

@ธารทอง มาร่วมทานได้ค่ะ บอกเมนูมา ยะเป็นเจ๊า
@Nopphakan ยินดีแบ่งหรือทำส่งให้ฟรีเลยค่ะหากอยู่กรุงเทพ บ้านมธุราได้ทานอาหารเหนือทุกวัน ตลาดราชวัตรหาซื้อของได้บ้าง มีเห็ดเผาะได้วยนะคะ ข้าวก็ปลูกเอง

ขอแอบบ่นหน่อย เมื่อเช้ามีเสียงผู้ชายมากระซิบข้างหู ตอนตีสี่"อยากกินแกงโฮะ" งง เดินลงไปข้างล่างในห้องครัว เหอ มีแกงโฮะกะทะเบ้อเริ่ม เอาล่ะดิใครหว่า แต่ใส่บาตรไปแล้ว ฮา ไม่รู้ ญาติหรือเจ้าที่ ขำกระจาย มีระบบแบบนี้ด้วย สั่งอาหารสั่งได้ แต่ล็อตเตอรี่ไม่เคยบอก ไม่รู้ว่าใคร วันหลังต้องใส่ Headphone นอนด้วย ดูดิ๊จะบอกอะไรได้อีกไหม ฮา เดี๋ยวนี้คงเข้าฝันมธุราไม่ได้ แน่ะ คราวนี้เป็นเสียงกระซิบ (มธุราออกแนวต๊องนะคะ เพื่อนบอกหากเป็นผีจะไม่มาหลอกมธุรา เพราะมธุราฮาและลูกบ้าเยอะ หากดุผีได้ ความกลัวของมันคงเหลือศูนย์)

แกงโฮะใส่บาตรแล้ว แต่ไม่รู้ใครมาขอ

ไม่ได้กลัวอะไรนะคะ สงสัยเพราะคุยเรื่องขันโตก

เดี๋ยวทำยำขนุน แกงขนุนเมื่อไร จะส่งให้ถึงที่ ปรกติตอนทำงานก็มีคนมาขอแบ่ง ขอสูตรกับข้าวบ้านมธุราบ่อยๆ โดยเฉพาะน้ำเงี้ยวต้องทำเป็นหม้อค่ะ สงสัยตัวเองเป็นพวกมี Sick sense มากกว่า Sixth sense แซวขำๆค่ะ มธุราพวกเฮฮา ลัลล้า บางทีก็อยากให้ไอ้เพื่อนที่มีจิตสัมผัสมาทำหน้าที่แปลให้เหมือนกัน

 

สอนทำแอ๊บทีสิ

 

@Samnido แอ๊บปลาได้ไหมคะ ทำแอ๊บอ่องออไม่เป็นนะค เดี๋ยวจดให้ในข้อความส่วนตัวค่ะ ขอไปถามแม่ก่อน มธุราทำเป็นแต่พวกงบเห็ด งบหน่อไม้ ขอไปถามท่านรัฐมนตรียึดครองรีโมทก่อนนะคะ

แต่สอนทำแอ๊บแบ๊วฟรุ้งฟริ้งกระดิ่งแมว อันนี้ทำไม่เป็นค่ะ ฮา

ส่งสูตรให้แล้วนะคะ แต่สำหรับคุณ Samnido มธุราขอแนะนำใบตองจากต้นกล้วยนางตานีเพิ่มความหลอนค่ะ

 

ขอบคุณจ้า
อ่องออไม่กล้ากิน
ไม่ใช่คนเหนือโดยกำเนิด อิอิ

 

รำขนาดนะครับคุณพี่ Mathura เรื่องความเชื่อพวกนี้ ไม่น่าเชื่อว่า ยังอยู่กันในสังคมไทย เอาตังค์หลักหมื่นมา ปรับปรุงร้านจะดีกว่ามั้ย เช่น จ้างหนุ่มหล่อสาวสวยมาสระผม ...

 

@น้ำเกลี้ยง เห็นด้วยค่ะ แปลกนะโลกนี้ยิ่งมีความเจริญทางเทคโนโลยี แต่ความเชื่อทางวิญญาณกับไม่ได้ลดลง ขนาดมีการตั้งกลุ่มไลน์แล้วชวนไปเข้าทรงก็มี เรื่องพวกนี้เลยอยากให้คนมีสติกันมากๆค่ะ อ้อมาร่วมวงรับขันโตกได้นะคะ

 

ตกลงได้ลูกค้าเยอะหรือลดลง ที่แน่ๆหายไปสองละ

 

@Sirigul ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ ปัจจุบันไม่ได้อยู่แถวนั้น บังเอิญมธุราเป็์นพวกไม่รับรู้เรื่องพวกนี้เท่าไหร่ค่ะ แต่ได้เห็นบายศรีที่วางเหนือตรง Cashier ตามที่เพื่อนบอก

 

อย่างว่าความเชื่อพวกนี้ เป็นศรัทธาอย่างหนึ่งนะครับ
ซึ่งเราไม่สามารถที่จะไปคิดแทนหรือไปเปลี่ยนความคิด
ของเค้าได้ครับ..นอกจากถึงวาระที่เค้าจะเข้าใจเอง
ดูตัวเราเองก็ได้ครับวันๆหนึ่งเรายังตามความคิด
ตัวเองไม่ค่อยจะทันเลยครับ วันหนึ่งปรุงไปกี่เรื่อง
วันหนึ่งคิดเรื่อยเปื่อยไปกี่เรื่อง กี่ชั่วโมงครับ
แต่ว่าในวันหนึ่งนั้นเราระลึกรู้อยู่กับลมหายใจ
เข้าออกและอยู่กับตัวเองกี่นาทีครับ
๕๕๕ ไม่ต้องตอบก็ได้ ลองคิดเอาเองเล่นๆครับ..

การที่บุคคลเหล่านั้นยังยึดอยู่
ก็เพราะเค้าเชื่อและศรัทธาอย่างนั้น
นั่นหละครับ...
เพราะถึงแม้ว่าจะเชื่อ เราก็ยังยึดว่าเราเชื่ออยู่ครับ
และถึงแม้ว่าเราจะเชื่อว่าไม่เชื่อ เราก็ยึดว่าไม่เชื่ออีกนั่นหละครับ..
โลกใบนี้มันไปยึดเอาอะไรไม่ได้หรอกครับ..
พูดดูหล่อเนาะ(ว่าตัวเอง)..
ประมาณนี้ (^_^)

 

@Nopphakan มธุราขอเชิญทำหน้าที่แทนแมวกวักได้ไหมคะ ห้ามกวักไล่ลูกค้านะคะ เดี๋ยวมธุราทำยำขนุนถวาย (มาแอบแซว)

ทางเหนือยังคงมีความเชื่อเรื่องผีฟ้า ผีมด ผีฟ้อน บางอย่างเป็นความเชื่อสานต่อประเพณีน่าสนใจดีเหมือนกันค่ะ ว่างๆขอเชิญกระทู้ผีของมธุราอีกนะคะ ขอบคุณค่ะ

 

ส่วนตัวก็รอติดตามเหมือนแฟนคลับคนอื่นๆนั่นหละครับ
แล้วก็มาขอแจมบ้าง พอฮาๆขำๆก็ว่ากันไป..
อยากฟังเรื่องเล่าเรียกว่าอะไรดี..เรียกรวมๆว่า วิญญาน
ที่ท้องถิ่นให้ความเคารพนับถือมาตั้งแต่อดีตดีกว่าเนาะ..
หรือวิญญานในอดีตที่คุณอาจจะยังไม่เคยได้ยินประมาณนี้..
เพราะบางชื่อ เคยไปฟัง อ.ยอด เล่าเรื่องใน คุณทูป มา
บอกตามตรงไม่รู้จักชื่อเยอะมากกก ครับ..(^_^)

 

นานแล้วที่ไม่ได้อ่านกระทู้ที่รู้สึกอบอุ่นดีๆแบบนี้....ขอบคุณคุณมธุราและเพื่อนทุกท่านมากครับ ปูเสื่อรอฟังเรื่องต่อไปนะครับ

 

@Nopphakan ว่างๆจะมาเล่าเรื่องผีป๊อกกะโลง ผีม้าบ้อง ผีฟ้า ผีฟ้อน ผีมด เพราะสมัยเด็กๆ ช่างฟ้อนเป็นผู้หญิง มีผ้าคล้องคอ ร่ายรำตามเสียงดนตรี แต่บางทีคนหัวแข็งมากๆ ผีไม่เข้า ไม่เมาก็มี (มธุราก็มองว่าเป็นการรวมญาติ ดื่มเหล้าอุ จนเมา แล้วมีการร่ายรำหรือถามผีบรรพบุรุษเรื่องผลผลิตไร่นาจะออกผลได้ดีไหมมากกว่าค่ะ ปัจจุบันแถวที่มธุราอยู่กลายเป็นเมือง ไม่รู้ว่ายังมีอยู่อีกหรือไม่)

คงมีเรื่องเก็บมาเล่าให้ฟังตอนว่างๆค่ะ แต่เมื่อเช้าไปถามคนเฒ่ามา เค้าบอกว่าเดี๋ยวนี้ มีแต่ผีกะ พวกเดียวกับกระสือ ว่างๆจะไปซักข้อมูลวัตถุดิบจากคนเฒ่าก่อนนะคะ เพราะคำเหนือเก่าๆ มธุราต้องฟังนานๆค่ะ กว่าจะรู้เรื่อง ขอกั๊กไว้ก่อน

@ดาวพุธ ขอบคุณค่ะที่มาติดตาม กระทู้มธุราเป็นเพียงแค่การบันทึกเรื่องราวที่เกิดขึ้นจากคนรอบตัวผ่านมุมมองของมธุราค่ะ บางเรื่องอาจเป็นเรื่องของตัวเอง ประสบการณ์แปลกๆ บ้างเคยเห็นเอง และบ้างเกิดจากเรื่องที่คนหยิบยกมาเล่าให้ฟัง หรือมักเอาของแถม(ไม่ใช่คนมาฝาก) แต่ทุกเรื่องมักมีแง่คิด เลยหยิบมาเล่าแลกเปลี่ยนประสบการณ์รวมทั้งเตือนสติไม่ให้คนกลัวสิ่งที่มองไม่เห็น "สติ สว่าง สงบ"

@ทุกคน ช่วงนี้มธุราวุ่นค่ะอาจไม่มาเขียนบ่อย แต่ตามอ่านเป็นระยะ ฮาสู้สู้ ขอให้ทุกคนมีวันที่ดีและสดใสนะคะ

 

เอาผีมากักขัง...นั่นเอง
แถมยกขึ้นหิ้ง !! เหวออออออ:boo:

 

@Sathu-Sathu เราต้อง in trend ค่ะ เราจับโปเกมอน เล่น Pokemon Go แล้วจับขึ้นหิ้ง หรือมีโปเกม่อนเป็นของตัวเองน่าจะดีกว่านะคะ