เรื่องจริตเป็นเรื่องที่เปลี่ยนไม่ได้จริงๆ

เรื่องจริตเป็นเรื่องที่เปลี่ยนไม่ได้จริงๆ

แต่ก่อนผมอ่านและฟังธรรมะของหลวงปู่มั่นมาแรกเริ่ม ช่วงหลังมาศรัทธาสายพุทธภูมิเลยมาฟังของหลวงพ่อฤาษีฯและของหลวงพี่เล็ก เริ่มแรกเลยก็ฟังเข้าใจรู้สึกได้ตามทั้งหมด แต่ใจผมไม่นิ่งเลย แล้วก็พยายามอ่านปรับตัวมาเรื่อยๆก็ยังไม่เคยนิ่งอย่างแท้จริง เรื่องนี้ไม่ใช่เพราะครูบาอาจารย์แต่เป็นที่จริตของผมมันขัดขืนตลอดเวลา บางทีบังคับมากมันเตลิดหาความนิ่งไม่ได้ แต่พอกลับมาฟังสายหลวงปู่มั่นใจผมสงบลง กลับมารวมตัวกันเหมือนเดิมจากที่เคยกดยังไงก็ไม่ลง การหลงทางนี้เสียเวลานานมาก ที่ผ่านมาผมพยายามจะเปลี่ยนจริตตัวเองเพื่ออยากจะเข้าใกล้ความรู้สึกที่ครูบาอาจารย์ถ่ายทอด อยากเป็นลูกศิษย์ท่าน แต่จริตผมไม่เอาด้วย ผมไม่รู้ตัวมาก่อนว่าแท้จริงมันอยู่ที่จริต พอกลับมาสายพระป่าความรู้สึกเก่าๆที่คุ้นเคย ความเป็นหนึ่งเดียว ความนิ่งที่เคยมีมาตลอดจึงกลับมา แม้แต่อ่านแค่ประโยคเดียว
เป็นเพราะจริต จริตมันคุ้นเคยกับแนวทางแบบไหนก็จะไปแบบนั้นบังคับให้เปลี่ยนไม่ได้จริงๆ

ใครที่บังคับจริต จริตนี่เปลี่ยนไม่ได้นะถ้าเคยไปอ่านเจอ ผมไปขัดคำครูบาอาจารย์ไม่เชื่อ อยากลอง ทำตัวเองแทบบ้าไปเลย หาความนิ่งไม่เจอ ใจที่กล้าได้กล้าเสียก็หายไป ใจที่ไม่อาลัยอาวรต่อสิ่งรอบกายก็หายไป เพราะไปบังคับตัวเองมันเลยผิดปรกติมานาน

เขียนไว้เป็นประสบการณ์นะครับ กว่าผมจะหาทางออกเจอหลงทางนานมาก แต่ไม่เสียเวลาเลยที่ไปเจอธรรมะดีๆ แต่จริตเราไม่รับแบบนั้นเท่านั้นเอง

อาจจะลึกซึ้งไปนะครับ ถ้าคนเคยพยายามเปลี่ยนจริตตัวเองมาอ่านเจอคงเข้าใจ

 

แสดงว่ามีความยึดมั่นอยู่ พัฒนาต่อไปครับ เด๋วจะเข้าสู่ระดับนึงที่เข้าใจว่า แท้จริงนี้โคนไม้ นี้เรือนว่าง มันไม่ใช่ตัวเราของเรา เราโดนมันหลอกมานานมากแล้ว

เมื่อผ่านจุดนี้ได้มีแต่ความสงบ ไม่วุ่นวายในใจเลยครับ อาจมีบ้างบางสภาวะ แต่จิตใจกลับมาได้เร็วครับ

 

ครับคุณวิว ผมเคยอยากเปลี่ยนจริต เรื่องนี้ต้องมองให้ลึกหน่อยนะครับ คือได้ยินเรื่องที่พระอรหันต์องค์ต่างๆที่ท่านเคยเป็นลิงมั้ยครับ(ขออนุญาติพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์นะครับ)แล้วพอไปเจอแหล่งน้ำแล้วท่านก็ยังชอบกระโดดข้ามน่ะครับ จริตเปลี่ยนไม่ได้ แต่ผมเคยพยายามจะเปลี่ยนตรงนั้นล่ะครับ

แล้วหลวงพ่อฤาษีฯเคยพูดว่า จริตเราไม่สามารถเปลี่ยนได้ มีแต่พระพุทธเจ้าเท่านั้นที่เปลี่ยนจริตได้ แม้แต่พระอรหันต์ก็เปลี่ยนไม่ได้

 

เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับการยึดมั่นนะครับ เหมือนคนเป็นจิตเภทน่ะครับจะรักษาด้วยธรรมะมันไม่ได้นะครับ เพราะจิตใจสับสนแตกซ่าน จะทำกรรมฐานอะไรไม่ได้ ผมรู้เพราะผมเคยปรกติมาก่อน555 ตอนนี้ไม่ปรกติเพราะผมทำตัวเอง ถ้าจะไปถามพระ(พระอภิญญา)ผมไปลองถามมาหมดแล้วรักษาไม่ได้ด้วยกรรมฐานกองไหนทั้งสิ้น เพราะนั่งสมาธิไม่ได้ มีอาการกลัวและวิตกตลอดเวลา ใจอ่อนแอ

แต่เกี่ยวกับตรงที่เมื่อเราจะพยายามเปลี่ยนจริตตัวเองแล้วทำให้ตัวเองเพี้ยน คือจะเปลี่ยนจิตใจตัวเองน่ะครับ ไม่ได้เปลี่ยนจากดีเป็นเลว แต่เปลี่ยนจากชอบรสชาตินี้ เป็นอีกรสชาติ

ถ้าจะพูดให้เข้าใจก็คือ ถ้าผมอ่าน ผมอ่านได้หมดทุกอาจารย์ เข้าใจหมดทุกคำสอน แต่ผมไม่พอใจแค่คำว่าเข้าใจ ผมพยายามจะเป็นแบบท่าน การพยายามจะเป็นแบบท่าน คือการจะมีจริตแบบท่าน มีความรู้สึกนึกคิดแบบท่าน แต่ตัวผมไม่ใช่

 

เค้าโครงเดิมมันยังฝังอยู่ในตัวผม มันยังไม่ออกไปหมดเพราะเพิ่งเจอทางแก้ เชื่อว่าคนเป็นจิตเภทพวกวิตกจริตด้วยกันจะเข้าใจดีว่าเราลองมาหมดแล้ว ถ้าไม่ใช่ยาก็แทบไม่มีวิธีไหนที่จะรักษาอาการนี้ได้เลย ยิ่งอ่านมากยิ่งศึกษามากยิ่งไปกันใหญ่ มันมาจากสารเคมีในสมองด้วย

ผมจะลบสิ่งเก่าๆในสมองออกไปโดยจะเริ่มไปอ่านธรรมะตามที่จริตผมชอบ เพื่อเป็นการดึงจริตเดิมกลับคืนมาโดยมีแนวทาง มีแบบแผน คล้ายๆปูนปาสเตอร์ต้องมีแม่พิมพ์เพื่อหล่อเป็นรูปน่ะครับ ผมกำลังจะหล่อจิตตัวเองให้ไปอยู่ในรูปเดิม ก่อนหน้านี้ที่มีกำลังปรกติ ไม่แตกซ่าน ไม่ฟุ้งซ่าน

แต่ก่อนผมเคยดูถูกคนเป็นโรคซึมเศร้า ว่าแย่จริงๆจิตตัวเองก็คุมไม่ได้ แต่ไม่นึกว่าวันนึงตัวเองจะเป็นรวมหมดเลยทั้งวิตกจริต+ซึมเศร้า
ผมเคยอยากลองเป็นดูเพื่อแสดงให้เห็นว่าผมชนะได้ แต่ก็ยังไม่ได้จนป่านนี้ .....ไม่น่าเลย

 

สำหรับผมเรียกว่า นิสัยเดิม ดีกว่าเข้าใจง่าย

 

คนที่เปลี่ยนจริต(วาสนา)ได้ มีคนเดียวคือพระพุทธเจ้า

แต่ถ้าในระยะยาวแบบนับแสนๆกัปป์ อาจจะทำได้(มั้ง)

 

จริตเปลี่ยนไม่ได้นะครับ หลวงพ่อฤาษีฯท่านบอก ท่านเป็นพระอรหันต์ปฏิสัมภิทาญาณนะครับ ไม่ใช่มนุษย์ปถุชนอย่างเรา แล้วท่านก็มีสติครบบริบูรณ์ต่างจากเราตอนนี้ที่มีโรคในตัว อย่าเพิ่งคิดเองนะครับถ้ามีคำพระยืนยันตรงตัวตรงคำพูดแบบนี้ อันนี้ผมพูดเพราะเป็นห่วงนะครับ

ถ้าเปลี่ยนได้ ก็ต้องเป็นพระพุทธเจ้าเท่านั้นครับ

 

งั้นผมลบดีกว่า *.* ขอบคุณที่เข้ามาเตือนนะครับ เป็นพุทธภูมินี่เสี่ยงนรกดีเนอะ T^T

 

เรื่องจริตเป็นเรื่องที่เปลี่ยนไม่ได้จริงๆ ถ้าใช่หรือไม่แล้วยังไงต่อ..
เอาเป็นว่าจริตเปลี่ยนได้หรือไม่ได้ก็ตาม ประโยชน์ที่ได้อาจมีอยู่แต่อาจมีอย่างอื่นที่ควรรู้และอาจมียิ่งกว่า

ถ้าเราไม่มองและสนใจตรงที่จริตเปลี่ยนได้หรือไม่แต่หันมาสนใจว่า "เรามีจริตแบบไหนเด่นที่สุดและถ้าหากเมื่อรู้แล้วเราควรใช้กรรมฐานกองไหนเข้าเสริมหรือตัดให้มีประสิทธิภาพที่สุดโดยใช้การพิสูจน์จริงเป็นเกณฑ์ไม่มาจากการคิดวิเคราะห์อ่านจำหรือฟังมา"แบบนี้ข้าพเจ้าว่าคงจะน่าสนใจไม่น้อยกว่านี้เลยทีเดียว..!!!

 

การยับยั้งอย่างนึงก็พยายามอย่ามองโลกในแง่ร้าย อย่ามองว่าไอ้นั่นที่เราเห็นมันเลวกว่าเรา เราดีกว่ามันมาก เราจะอยู่ร่วมกับมันได้ยากเช่นนั้น ไม่ต้องพยายามเป็นได้อย่างที่คิดเป๊ะๆ เพราะจะทำให้เกิดการกดดันตัวเอง พกดดันตัวเองสิ่งที่ตามมาก็คือความเครียด เช่นผม พยายามจะเป็นคนที่ดีเกินไป ที่จริงเอาแค่เท่าที่ทำได้ก่อน อย่าบีบตัวเองมากไป พื้นฐานคนเรามันไม่เท่ากัน เหมือนผมเคยไปบีบคนอื่น เขาทำไม่ได้ อันนี้ก็เหมือนกัน อย่าบีบตัวเอง เราเป็นได้แค่ไหนเอาแค่นั้น วันนี้สวดมนต์ไม่ค่อยสงบ แต่สวดแล้วแล้วไป ไม่นำมาคิดในทางร้ายคือโทษตัวเอง เราก็เป็นคนเหมือนคนอื่น ไม่ได้แปลกประหลาด เลว ทราม หรือวิเศษวิโส เราทำผิดได้ แม้แต่ผู้ที่เหนือกว่าเราก็ทำผิดได้ อย่ามองว่าโลกลำบาก อย่ามองว่าเราต่างจากคนอื่น นี่เป็นวิธีทำใจในส่วนที่เกิดความคิดในทางร้ายเอ่อล้น

วิธีคิดนี้ ไม่เหมาะกับคนปรกติ เหมาะสำหรับคนเฉพาะกลุ่ม

 

ถ้าเราปล่อยให้ความคิดสบายๆ ไม่เพ่งเรื่องใดเรื่องนึง ไม่เพ่งโทษใคร ไม่มีคนดี ไม่มีคนเลว แล้วตัวความเครียดจะก่อขึ้นจากไหนใช่มั้ยล่ะ เราไม่ต้องเป็นะไรเลย ถ้าเป็นแล้วยึด ถ้าเป็นคนดีจะรู้สึกเกลียดคนเลว


วิธีคิดนี้ ไม่เหมาะกับคนปรกติ เหมาะสำหรับคนเฉพาะกลุ่ม

 

เอาเป็นว่าขอแก้ใหม่ก็แล้วกันนะคุณขอขมา
ความจริงไม่ได้เจตนาจะมาขัดคอขัดใจหรอก แต่ตัวหนังสือมันก็คือตัวหนังสือน่านะ อาจมีการตีความที่ต่างกันตามความรู้สึกนึกคิด ถ้ามองบวกมันก็เสริมถ้ามองลบมันก็ขัด แต่ก็ดีแล้วนะมองจุดเล็กไปมันก็ดีอยู่ ผมก็ปรารนาพุทธภูมิคนหนึ่ง ก็สนับสนุนทุกคนทำความดีเหมือนกัน ใจไม่คิดหรอกแต่ตัวหนังสือมันอาจให้คนอื่นหมองใจอันนี้ขออภัยนะ แก้ไขๆ
ยินดีมาคุยด้วยใหม่เมื่อมีเวลาอำนวย

 

ผมเป็นบ่อยเลย ไม่ใช่แค่ตัวหนังสือหรอก คำพูดก็เป็น เพราะผมไม่ค่อยได้สื่อสารกับบใครก็เลยพูดกับคนอื่นไม่ค่อยเป็นน่ะ คำพูดส่วนใหญ่เราไม่ได้คิดอะไร แต่คนฟังชอบคิดว่าเราไปกวนบาทาเขา = =

 

เอ่อ คุณ นิพพานสุข ผมไม่ได้พูดเกี่ยวกับคุณนะ ผมบรรยายความรู้สึกในการแก้ปัญหาของตัวเอง ผมยังไม่ได้ว่าอะไรและยังไม่ได้ทำความเข้าใจกับเนื้อหาของคุณเลย ผมยังไม่ได้อ่านเลย ผมก็ยังไม่ได้คิดอะไร สบายใจได้

 

ส่วนตัว, นิสัยของคนปรารถนาพุทธภูมิ มักมีนิสัยที่ละเอียดๆอาจเข้าขั้นคิดซ้ำๆวนๆ คืออาจจะออกมาในรูปแบบทำแล้วค่อยมานั่งคิดทบทวนทีหลัง หรืออาจจะแบบคิดก่อนทำซะตั้งนานโขกว่าจะตัดสินใจได้ รูปแบบเหล่านี้คือพื้นฐานของผู้ปรารถนาพุทธภูมิโดยตรง

เพราะผู้ปรารถนาสายนี้มักต้องละเอียดละออกับหลายๆอย่างเข้าข่ายพุทธจริตที่จะต้องมีการคิดวิเคราะห์แยกแยะหาเหตุหาผลมาก จนบางมีอาจเลยไปจนถึงวิตกจริตคิดมากไปจนฟุ้งซ่านตัดสินใจลำบาก แต่ถ้าได้ตัดสินใจแล้วก็ยึดมั่นศรัทธาในสิ่งที่ตนตัดสินใจแล้วเหลือหลายไม่มีประมาณ อันนี้เข้าขั้นมานะทิฐิตัวพ่อเลยทีเดียว ใครก็ห้ามยาก ถูกผิดไม่สนใจขอให้ได้ลองของให้ได้พิสูจน์ความจริงที่ตนสงสัยใคร่รู้ด้วยตัวของตัวเอง อันนี้เป็นเอกลักษณ์ประจำของผู้ปรารถนาสายนี้

แต่มันอาจจะไม่เป็นกันเป๊ะซ๊ะทีเดียวของในแต่ละคน เพราะมีเรื่องของวิบากกรรมเก่ามาส่งผลถึงนิสัยความรู้สึกนึกคิดในปัจจุบันนี้ด้วย และที่สำคัญไม่มีใครรู้ได้เลยว่าตอนนี้ตนบำเพ็ญบารมีมาแล้วกี่วัน กี่เดือน กี่ปี กี่กัปล์ กี่อสงไขย แล้วตอนนี้บารมีอยู่ในขั้นต้น กลาง หรือปลาย ก็ไม่มีใครทราบได้นี่เป็นความจริงแม้เป็นผู้ปรารถนาพุทธภูมิเหมือนกันก็ตาม

 

- ตามนั้นครับเป็นเรื่องพุทธวิสัย