โชคเหนือเมฆ-กำไลเหนือดวง- มูลนิธิเทียนฟ้า 2497 - วัตถุมงคล หลวงปู่พิศดู-ครูบากฤษดา

สวัสดียามสายครับป๋า

 

สวัสดีครับเสี่ยเฟริส์ท

 

ปิดแล้วครับ

 

ปิดแล้วครับ

 

...พระไม้กวาด...
ในสมัยพุทธกาล มีพระรูปหนึ่งชอบกวาดวัด จนใครต่อใครพากันเรียกว่า"พระไม้กวาด" เพราะไม่ว่าจะไปทางไหนท่านจะถือไม้กวาดติดมือไปด้วยเสมอ
วันหนึ่ง ท่านถือไม้กวาดเดินท่อมๆไปตามลานวัด เห็นพระเรวตะน้องชายพระสารีบุตรนั่งพักกลางวันอยู่ เกิดความไม่พอใจ
"ท่านเรวตะ ทำไมท่านถึงขี้เกียจตัวเป็นขนอย่างนี้ อะไรกันกินข้าวชาวบ้านแล้วมานั่งเฉยๆจะจับไม้กวาดไปกวาดที่ไหนสักแห่งไม่ได้เชียวหรือ"
พระเรวตะเป็นพระอรหันต์ ถูกพระไม้กวาดชี้หน้าด่า ท่านก็ไม่แสดงอาการโกรธเคืองอันใด
"เราควรจะเตือนเขา" พระเรวตะคิดอยู่ในใจ
จากนั้นจึงได้กล่าวกับพระไม้กวาดว่า "ผู้มีอายุ สรงน้ำแล้วมาหาผมหน่อยนะ"
"มาทำไม" พระไม้กวาดเสียงแข็ง
"มาเถอะมีเรื่องจะพูดด้วย" พระเรวตะอ้อนวอน
"พูดเดี๋ยวนี้ก็ได้" พระไม้กวาดวางท่า
"ไปสรงน้ำก่อน แล้วค่อยคุยกัน"
"ก็ได้"
หลังจากสรงน้ำเสร็จแล้ว พระไม้กวาดก็แบกไม้กวาดมาหาพระเรวตะ และทันทีที่มาถึง
"เอ้ามีอะไรว่าไป ท่านเรวตะ"
"ใจเย็นๆ" พระเรวตะขอร้อง
"วางไม้กวาด... หาที่นั่งเสียก่อนซิ"
พระไม้กวาดแสดงท่าไม่พอใจ แต่ก็จำยอมวางไม้กวาดแล้วนั่งลงข้างหน้าพระเรวตะ
เมื่อพระไม้กวาดนั่งเรียบร้อยแล้ว พระเรวตะจึงได้กล่าวเตือนขึ้นว่า "พระเราไม่ควรจะทำกิจเพียงแค่กวาดวัดเท่านั้น กิจอื่นมีอีกมากมายนัก หน้าที่สำคัญของการบวชในพระพุทธศาสนา คือ การทำลายกิเลสให้หมดสิ้นไป กวาดวัดอย่างเดียวไม่ช่วยให้กิเลสหมดหรอก มิหนำซ้ำจะเป็นการเพิ่มกิเลสเสียด้วยซ้ำ"
พระไม้กวาดมองหน้าพระเรวตะด้วยความสงสัย
พระเรวตะเข้าใจดี จึงกล่าวต่อไปว่า "การทำความดี แล้วยึดติดในความดี นั่นแหละคือการเพิ่มกิเลส อย่างเช่นท่านกวาดวัด แล้วมีความภาคภูมิใจว่าตัวเองขยัน เห็นคนอื่นเขาไม่ทำอย่างตัว ก็เลยเหมาเอาว่าคนอื่นเขาขี้เกียจ แล้วไปเที่ยวระรานคนอื่นเขา อย่างนี้ถูกหรือ"
พระไม้กวาดก้มหน้านิ่ง ไม่ตอบ
พระเรวตะจึงแนะวิธีให้ "เอาอย่างนี้ซิ ผู้อาวุโส เช้ากวาดเสียครั้งหนึ่ง จากนั้นก็ไปบิณฑบาต ฉันเรียบร้อยแล้วกลับมาที่พัก อย่าทำอย่างอื่น นอกจากสาธยายอาการ 32 แล้วก็เจริญวิปัสสนาไปด้วย ทำไปจนเย็น แล้วค่อยออกไปกวาดใหม่"
พระไม้กวาดน้อมรับคำเตือนของพระเรวตะ ปฎิบัติตามไม่ช้าไม่นานก็ได้บรรลุธรรม
เนื่องจากลานวัดมีบริเวณกว้าง กวาดแค่เช้ากับเย็นไม่พอ สถานที่ต่างๆก็เลยกลับรก ขึ้นมาอีก แต่ท่านก็ทำใจได้ เพราะวางเฉยเสีย ถือว่าทำเท่าที่ทำได้
พระในวัด ก็ชักสงสัยเลยถามท่าน "ท่าน...ที่นี่รกจังเลย ทำไมไม่เห็นค่อยกวาดเล่า"
พระไม้กวาดตอบว่า "เมื่อก่อนผมมัวแต่กวาด ที่ข้างนอก ข้างในจึงรก เดี๋ยวนี้ผมกวาดข้างในได้สะอาดแล้ว ข้างนอกจึงรก"

 

en318070610th บางนา
en318070623th มาบตาพุด

 

สวัสดียามสายาครับป๋า ชอบล็อกเก็ตพ่อลูกมากเลยครับขลังดี

 

เป็นล็อกเก็ตรุ่นเดียวของหลวงปู่เลยครับ ที่มีรูปท่านพ่อลีคู่กัน

 

สวัสดียามสายครับป๋า

 

สวัสดีครับเสี่ยเฟริส์ท

 

<a href="http://image.ohozaa.com/view2/ylCOTObCeFhCzEQ8" target="_blank"><img border="0" src="http://image.ohozaa.com/i/ced/gSPdUg.jpg" /></a>​

 

ขอน้อมส่งหลวงพ่อคูณ สู่แดนพระนิพพาน

<a href="http://image.ohozaa.com/view2/ylEA2qpuTC0juewS" target="_blank"><img border="0" src="http://image.ohozaa.com/i/bc9/Gd5PHa.png" /></a>​

 

"พระพุทธรูป"
พระพุทธรูปเป็นตัวแทนของพระพุทธเจ้า ชาวพุทธให้ความเคารพศรัทธามาก บางแห่งก็มีชื่อเรียกเฉพาะ เช่น หลวงพ่อพุทธโสธร วัดโสธรวราราม จังหวัดฉะเชิงเทรา หรือ พระพุทธชินราช วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ จังหวัด พิษณุโลก เป็นต้น ความขลังและความศักดิ์สิทธิ์ของพระพุทธรูปแต่ละองค์นั้น มีตำนานเล่าขานกันมา มากบ้างน้อยบ้างสุดแท้แต่ความศรัทธาของชาวบ้าน แต่สิ่งที่เหมือนกันของรูปเปรียบหรือตัวแทนของพระพุทธเจ้านี้ ที่สังเกตเห็นได้มีอยู่ด้วย กัน ๓ ประการ คือ
๑. พระเศียรแหลม
มีคำถามว่า "ทำไมพระพุทธรูปจึงมีพระเศียรแหลม ในเมื่อพระพุทธเจ้าของเราก็เป็นมนุษย์" ที่เป็นเช่นนี้เพราะ เขาสร้างพระพุทธรูปเพื่อให้คิดเป็นปริศนาธรรม
พระเศียรที่แหลมนั้น หมายถึง สติปัญญาที่เฉียบแหลม ในการดำเนินชีวิต สอนให้ชาวพุทธแก้ปัญหาต่างๆ ด้วยสติปัญญา ไม่ใช่ใช้อารมณ์ หากใช้ปัญญาคิดพิจารณาไตร่ตรองให้รอบคอบเสียก่อนแล้วจึงทำ ความผิดพลาดก็เกิดขึ้นน้อย หรือ ไม่เกิดขึ้นเลย
๒. พระกรรณยาน หรือ หูยาน
เป็นปริศนาธรรม ให้ชาวพุทธเป็นคนหูหนัก คือ มีจิตใจหนักแน่นมั่นคงนั่นเอง ไม่เชื่ออะไรง่ายๆ แต่คิดพิจารณาไตร่ตรองด้วยสติปัญญาอันแยบคายแล้วจึงเชื่อ ในฐานะที่เป็นชาวพุทธ ก็ต้องเชื่อในกฎแห่งกรรม ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว บุคคลหว่านพืชเช่นใดย่อมได้รับผลเช่นนั้น เชื่อว่าไม่มีอะไรทำให้ใครเป็นอะไรๆ ทั้งนั้น แต่ตัวเราเองนั่นแหละ ทำให้เราเป็นสุขเป็นทุกข์
คนเราจะดีจะชั่วจะเสื่อมจะเจริญไม่ได้ขึ้นอยู่กับอำนาจภายนอกหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ แต่ขึ้นอยู่กับการทำ การพูด การคิด ของตนเอง นี้เป็นการเชื่อตามหลักของพระพุทธศาสนา
๓. พระเนตรมองต่ำ
พระพุทธรูปที่สร้างโดยทั่วไป จะมีพระเนตรมองลงที่พระวรกายของพระองค์ อย่างในพระอุโบสถของวัดทั่วไป จะนั่งมองดูพระวรกาย ไม่ได้มองดูหน้าต่างหรือมองดูประตูพระอุโบสถว่าจะมีใครเข้ามาไหว้บ้าง
นี้เป็นปริศนาธรรม
สอนให้มองตนเองพิจารณาตนเอง ตักเตือนแก้ไขตนเอง ไม่ใช่คอยจับผิดผู้อื่น ซึ่งตามปกติของคนแล้วมักจะมองเห็นความผิดพลาดของบุคคลอื่น แต่ลืมมองตนของตนเอง ทำให้สูญเสียเวลาและโอกาสในการปรับปรุงพัฒนาตนเอง ใครเล่าจะตักเตือนตัวเราได้ดีกว่าตัวเราเอง จึงมีพุทธพจน์ตรัสให้เตือนตนเองว่า
"อตฺตนา โจทยตฺตาน" =
จงเตือนตนด้วยตนเอง จงเตือนตนของตนให้พ้นผิด
ตนเตือนจิตตนได้ใครจะเหมือน ตนเตือนตนเตือนไม่ได้ใครจะเตือน ตนแชเชือนรีบเตือนตนให้พ้นภัย
ที่กล่าวมาทั้ง ๓ ประการนั้นเป็นการสอนโดยใช้ปริศนาธรรมจากพระพุทธรูปเป็นสื่อการสอนใจตนเอง
ดังนั้น ชาวพุทธเมื่อมีปัญหาอะไรแก้ไขไม่ได้ คิดไม่ตก ก็เข้าวัดเสียบ้าง นั่งประนมมือตรงหน้าพระพุทธรูป หรือ ถ้าที่บ้านมีพระพุทธรูป ก็นั่งประนมมือต่อหน้าพระพุทธรูป ที่บ้านนั่นแหละ ค่อย ๆ เพ่งพินิจที่พระพักตร์ของพระพุทธเจ้า ก่อนที่จะกราบ
จะมองเห็นพระเศียรแหลม สอนใจตนว่า "อย่าแก้ปัญหาด้วยอารมณ์นะ ใจเย็น ๆ ปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในโลกนี้ไม่มีอะไรแก้ไขไม่ได้ ค่อย ๆ คิด ค่อย ๆ แก้ ด้วยสติปัญญาที่เฉียบแหลม เหมือนพระพุทธเจ้าของเราที่พระองค์ใช้สติปัญญาในการแก้ไขปัญหา"
เห็นพระกรรณยานก็บอกตนเองว่า "สุขุมเยือกเย็นมีเหตุผลเข้าไว้ อย่าปล่อยใจตามอารมณ์หรือหุนหันพลันแล่น เดี๋ยวจะผิดพลาดได้ ต้องมีจิตใจหนักแน่นมั่นคง เชื่อในสิ่งที่มีเหตุผล"
เห็นสายพระเนตรที่มองต่ำก็บอกตนเองว่า "มองตนเองบ้างนะ อย่าไปมองคนอื่นมากนักเลยเดี๋ยวจะไม่สบายใจ การมองตนเองบ่อย ๆ จะได้พิจารณาตนเองปรับปรุงตนเอง และแก้ไขตนเองให้ดีขึ้น"
จากนั้นก็ค่อยกราบพระพุทธรูปด้วยสติปัญญาและจิตใจที่ชื่นบาน นี้เรียกว่า "ยิ่งกราบยิ่งฉลาด" สมกับเป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ที่แท้จริง
บทความนี้ไม่ทราบเป็นของท่านผู้ใด ขออนุญาตนำมาเผยแผ่เป็นข้อคิดแก่พุทธศาสนิกชน ขออนุโมทนากับผู้เขียน สาธุ.

 

สวัสดียามเที่ยงครับป๋า

 

สวัสดีครับเสี่ยเฟริส์ท

 

ลูกกระดอนสะทอนกลับ นำมาให้ดูขนาดเม็ดเล็ก4เม็ด ที่แบ่งกันไปบูชาก็อยู่ขนาดประมาณนี้ครับ



เจอบทความเกี่ยวกับลูกกระดอน นำมาให้อ่านกันครับ

@>>>ไม้กระดอนสะท้อนกลับ..."คนกระทำมากระดอนตัวตาย สัตว์กระทำมาสะท้อนสูญหาย ผีกระทำมาสะท้อนมลาย กระดอนสะท้อนกลับ สิ่งเลวสิ้นหาย กลับร้ายกลายเป็นดี"_เล็กๆจากวัต ท่าพระจันทร์

ชิ้นนี้มีความยาวแค่ ๑เซ็นครึ่ง มีขนาดเล็กน่ารักง่ายต่อการพกพาบูชาคุณ และที่สำคัญ ชิ้นนี้ตรงกลางมีแกนตะกรุดเนื้อตะกั่ววน๓รอบสอดมาเป็นแกนกลางจึงทำให้มันใจถึงอักขระเลขยันต์ ว่ามีการจารกันแบบเต็มๆ (ซึ่งจะหาไม้กระดอนสะท้อนกลับที่มีแกนตะกรุดอยู่ตรงกลางด้วยนี้นั้น ขอบอกว่าหายากสิ้นดี!)

หลวงพ่อรุ่งหรือพระราชาคณะที่ พระไพโรจน์วุฒาจารย์ แห่งวัดท่ากระบือ จ.สมุทรสาคร เจ้าของเหรียญหลักยอดนิยม ที่มีการเล่นหาสะสมในวงการราคาว่ากันเป็นล้านบาทสำหรับเหรียญสวยๆ ท่านเป็นพระเกจิอาจารย์ยุคสงครามอินโดจีน วัตถุมงคลของท่านจึงเน้นหนักไปทางด้านคงกระพันชาตรี เนื่องจากอยู่ในช่วงสงครามอินโดจีน แต่ทางเมตรามหานิยมก็โดดเด่นไม่แพ้กัน วัตถุมงคลของท่านทุกรุ่นจึงมีค่านิยมสูง เนื่องจากผลแห่งการบำเพ็ญเพียรเจริญภาวนาเป็นนิจ ทำให้สมาธิจิตแก่กล้าเข็มขลังอธิษฐานจิตปลุกเสกสิ่งใดจึงก่อเกิดอิทธิปาฏิหาริย์ อันยากจะหาคำอรรถาธิบายมาขยายความได้ ผนวกกับศิลาจริยาวัตรของท่านงดงาม จึงเป็นที่เคารพศรัทธาของสาธุชนทุกหมู่เหล่า จากความศรัทธา จากประสบการณ์ที่มีให้เห็น และจากประสบการณ์ที่เล่าสู่กันพังมิได้ขาดปาก บวกกับความหายาก และผ่านเวลาการเล่นหาสะสมตั้งแต่อดีตจวบจนปัจจุบันมาเป็นระยะเวลาที่ยาวนาน ทำให้ของๆท่านเป็นที่ต้องการ และมีราคาแพงขึ้นอยู่ตลอดเวลา

ท่านเกิด พ.ศ.๒๔๑๖ อุปสมบท พ.ศ.๒๔๓๗ ตอนอายุ ๒๑ปี ท่านสร้างเหรียญรุ่นแรกออกที่วัดท่ากระบือ พ.ศ.๒๔๘๔ แต่พระเถราจารย์สมัยก่อนจะสร้างเครื่องรางของขลังเป็นวัตถุมงคลแรกๆ ก่อนจะสร้างวัตถุมงคลอย่างอื่น และถ้าท่านสร้างและปลุกเสกเครื่องรางของขลังตอนอายุสัก ๕๐ปี ซึ่งหักลบกันแล้วตรงกับ พ.ศ.๒๔๖๖ นับมาจนถึงปัจจุบัน พ.ศ.๒๕๕๕ เครื่องรางเหล่านั้นก็จะมีอายุอย่างน้อยก็ประมาณ ๘๙ปี และหนึ่งในเครื่องรางที่จะเอยถึงต่อไปนี้ ก็เป็นเครื่องรางที่โด่งดังลื่อลั่นด้านประสบการณของท่านนั้นก็คือ "ลูกสะกดมหาสะท้อน หรือที่นิยมเรียกหากันในวงการว่า ไม้กระดอนสะท้อนกลับ" สร้างจากไม้มงคล ไม้กระท้อนหรือสะท้อนกาฝาก ลงอาคมจารอักขระเลขยันต์ โดยส่วนใหญ่จะลงด้วย มะ อะ อุ นะ โม พุท ธา ยะ หรือ นวหรคุณ แล้วจุ่มด้วยรัก ยุคแรกๆที่ท่านสร้างจะจุ่มรักหนาๆ ตามแบบฉบับของเครื่องรางสมัยโบราณ

หลวงพ่อรุ่ง ท่านสร้างลูกกระดอนสะท้อน หรือไม้กระดอนสะท้อนกลับ จากไม้กระท้อนที่มีกาฝากขึ้นแก่นไม้กระท้อน(สะท้อน) โดยส่วนใหญ่พระอาจารย์สมัยก่อนมักจะเลือกไม้ที่มีชื่ออันเป็นมงคลนามดังเช่น พยุง ขนุน คูณ รัก ตาค้ำ เจริญสุข และกระท้อน อย่างเช่นลูกสะกดที่ทำจากไม้ของต้นกระท้อนของท่านพระไพโรจน์วุฒาจารย์หรือหลวงพ่อรุ่ง แห่งวัดท่ากระบือ ลูกสะกดที่ทำจากแก่นกาฝากไม้กระท้อนนี้มักนิยมเรียกกันว่า "ไม้กระดอนสะท้อนกลับ" เชื่อกันว่าคุณวิเศษของเครื่องรางชนิดนี้นั้นสามารถที่จะปัดเป่าสิ่งชั่วร้าย คุณไสย์ที่ถูกปล่อยออกมา เสนียดจัญไรและภยันอันตรายไม่ให้เข้ามากล้ำกราย ต่อผู้ที่มีไม้กระดอนสะท้อนนี้ติดกายพุทธคุณ มหาอุด หยุดปืน ทั้งแก้คัดทำลายสเนียดจังไร และคุณไสย ลมเพลมพัด นอกจากคัดออกแล้ว พุทธคุณของลูกสะกดมหาสะท้อนนี้ ยังสะท้อนสิ่งชั่วร้ายไปยังต้นกำเนินของที่มานั้นๆ ให้สนองกลับไปยังผู้ที่คิดร้ายต่อผู้ที่สวมใส่ผู้ที่ครอบครองบูชาคุณไม้กระดอนสะท้อนกลับของหลวงพ่อรุ่ง แห่งวัดท่ากระบือ ดังคำที่ว่า..."คนกระทำมากระดอนตัวตาย สัตว์กระทำมาสะท้อนสูญหาย ผีกระทำมาสะท้อนมลาย กระดอนสะท้อนกลับ สิ่งเลวสิ้นหาย กลับร้ายกลายเป็นดี"…เป็นความรู้ที่ควรค่าต่อการจดจำ_วัต ท่าพระจันทร์® (กรุณานำบทความออกไปพร้อมเครดิต)

 

สวัสดียามสายครับป๋า

 

ขอราคาครับ ลูกกระดอนสะท้อนกลับ

 

สวัสดีครับเสี่ยเฟริส์ท

 

แจ้งให้ทราบทางpmแล้วครับ