"ความฝัน เทพสังหรณ์" สัญญานเตือนจากเบื้องบน

เชื้อโรค...คือ กรรม

- "หนุมาน ผู้นำสาร"

 

“ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนนั่นแล คือสิ่งที่ดีที่สุด”
“วีไอพี” เผยโฉม “หนุ่มพลังจิต”
ช่วยชีวิตมาแล้ว 2,000 คน !!

โลกใบนี้มีความมหัศจรรย์หลายอย่าง ทั้งพิสูจน์ได้และยังพิสูจน์ไม่ได้ ขึ้นอยู่กับความเชื่อของแต่ละบุคคล!! ดังเช่นเรื่องของ “ริชชี่-พีระวัฒน์ อริยทรัพย์กมล” หนุ่มพลังจิตวัย 23 ปี ที่คิดว่าตัวเองเป็น “จิต” ส่วนหนึ่งของเทพที่อวตารมาเพื่อบำเพ็ญบุญกุศลในโลกมนุษย์ !

“ตั้งแต่เด็กผมจะนอนอย่างเดียว ลุกมาอีกก็เดินเลย ไม่เคยคลานหรือนั่ง พออายุ 13 ขวบแม่ฝึกให้นั่งสมาธิ เริ่มรู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ เกิดขึ้นกับตัวเอง คือนั่งๆอยู่จะเอนไปข้างหลังเหมือนกับนอน แขนยกขึ้นในลักษณะงอข้อศอก แล้วชูนิ้วชี้ขึ้นมาควงเป็นวงกลม ซึ่งรู้สึกตัวอยู่ตลอดแต่ควบคุมตัวเองไม่ได้ ไม่นานก็มีเสียงแว่วผ่านหูว่าเราคือองค์นารายณ์ เป็นจิตส่วนหนึ่งที่อวตารมาเพื่อช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์” ช่วยเหลืออย่างไร?

“เวลาคนมีความทุกข์จะเข้ามาปรึกษา ผมก็จะระลึกชาติไปเพื่อดูว่าเขาทำบาปอะไรมา ยกตัวอย่างรายหนึ่ง พ่อมีลูกเป็นโรคดักแด้ เมื่อผมนั่งสมาธิเพ่งมองไปที่อดีตชาติ เห็นเขาเอาไฟเผาพระพุทธรูปเพื่อเอาทองคำไปขาย ชาวบ้านชาวเมืองในชาตินั้นเลยรุมสาปแช่งเอาไว้ กรรมเลยมาตกอยู่กับลูก อีกรายเป็นผู้หญิง นอนนิ่ง ตาเหลือก อาคารโคม่าอยู่ในไอซียู ผมไปถึงขอบเตียงเพ่งมองเห็นอดีตผู้หญิงคนนี้เคยเป็นหมอจะอุ้มเด็กเพื่อตรวจแต่อุ้มพลาด เด็กตกหัวน็อคพื้นเสียชีวิต คนเป็นแม่เลยอาฆาตมาถึงชาตินี้

ฟังดูอาจเป็นเรื่องไม่น่าเชื่อถือ แต่เชื่อหรือไม่ “หนุ่มพลังจิต” คนนี้ช่วยชีวิตคนมาแล้วกว่า 2,000 คน !! ติดตามเรื่องลี้ลับของพลังมหัศจรรย์ และสิ่งที่เรามองไม่เห็นได้ใน วีไอพี วันจันทร์นี้ เวลาสองทุ่มครึ่ง ทางโมเดิร์น 9​

ที่มา : http://www.polyplus .co.th/show/ vip/vip_101507. html
http://board. palungjit. com/showthread. php?t=95911

 

บทสัมภาษณ์ริชชี่ในเรื่องของสัมผัสที่ 6

 

มีความฝันมาเล่า อีกแล้ว ในฝันเหมือนเรามีภาระกิจไปหาสถานที่แห่งหนึ่งให้เจอ รู้แต่ว่า ชื่อ วัดคุ้มพยอม ตอนแรกหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ จนต้องไปค้นหาในอินเตอร์เน็ต และมีเพื่อนอีกคนช่วยหา พอไปถึง เห็นป้ายชี้เขียนว่าวัดคุ้มพยอม สถานที่ไม่เหมือนวัดเลย เป็นป่ามากกว่า มีผู้ชายใส่ชุดขาวยืนอยู่
ตอนแรกนึกว่าเรามาเป็นคนแรก แต่พอเข้าไป เห็นมีคนฝึกนั่งสมาธิอยู่บริเวณใต้ต้นไม้ใหญ่ โดยชายชุดขาวเป็นคนสอน มีผู้เรียนคนหนึ่ง นั่งสมาธิจนตัวลอยได้
พอเข้าไป นับดูถ้าจำไม่ผิดเราเป็นอันดับที่ 6 ที่ไปถึงที่นั้น
ปล.ไม่รู้ว่าวัดแห่งนี้มีอยู่จริงหรือไม่ หากใครมีข้อมูลรบกวนแจ้งด้วยค่ะ

 

ขอบพระคุณ คุณคณานันท์และทุก ๆ ท่านที่ให้กำลังใจกันครับ แต่อย่างไรก็ต้องยอมรับอย่างตรงไปตรงมาว่าศึกนี้ใหญ่หลวงนัก เป็นศึกด้านกามฉันทะ ซึ่งคาดว่าคงมีความสืบเนื่องกันมาอย่างเนินนานแล้ว มาเจอกันในชาตินี้อย่างผิดที่ผิดเวลา ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร แต่ยังพอรับได้ครับ (แต่ก็ไม่เชื่อใจตนเองสักเท่าไหร่ครับ) เพราะตัวกามนี้บุกที่ไหนพังที่นั่น ก็หวังแต่ว่าจะคุมตนเองให้อยู่ในลักษณะของเมตตาจิตที่เกื้อหนุนช่วยเหลือให้เขาราบรื่นในการดำรงตนและสอดแทรกธรรมเป็นระยะ ๆ เท่านั้นครับ อย่างอื่นเป็นขอยกเป็นเรื่องของความเหมาะสมของเบื้องบนและพระโพธิสัตว์เจ้าทั้งหลายที่จะเกื้อหนุนผมล่ะกันครับ (โยนกันแบบน่าตาเฉยเลย อิอิ) เพราะไม่รู้เหมือนกันว่าเขาเข้ามาแล้วจะทำให้ การสร้างบารมีธรรมของเราพังหรือดีขึ้น
ขอบพระคุณอีกครั้งหนึ่งครับ

 

ให้พยายามตั้งจิตให้ตั้งมั่นในความดี ในพันธกิจแห่งกุศลของเราเอาไว้เป็นสำคัญครับ อย่าให้มีสิ่งใดดึงเราไปในทางแห่งอกุศลได้เป็นอันขาด สำคัญคืออย่าใจอ่อน พอติดบ่วงแล้วกว่าจะหลุดยากพอควรครับ ต้องรับวิบากอีกค่อนข้างนาน บางทีกว่าจะหลุดต้องอธิฐานขอให้หลุดเอาตัวรอดออกมาได้

เจอกันไปคนละอย่างครับ

ขอเอาใจช่วยครับ ภาวนาเอาไว้ " ภาะกิจสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด"

 

ช่วงเข้าพรรษานี้...ฝันว่า...หลวงพ่อฤาษีตอบปัญหาธรรมมะที่แก้ไข
ยากมาก...ให้เราได้ยิน....(มีเสียงผู้ชายถามปัญหาธรรมมะ..หลวงพ่อ
2 ครั้งด้วยคำถามเดิมค่ะ...)....ตัวเราเองก็คิดว่า...เอ...ปัญหานี้ทำไม
มันยากจังเลย...คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก....(ไม่เห็นตัวผู้ถามนะคะ...ได้
ยินแต่เสียงค่ะ...)....แต่องค์หลวงพ่อมีตัวตนจริงในความฝัน.....พอ
หลวงพ่อตอบปัญหาธรรมเท่านั้นแหล่ะค่ะ....เราเลยนึกได้เลยว่า....
โอ้...ใช่จริง ๆ ด้วย....มันเป็นอย่างนี้นี่เอง.....ทำไมเราถึงคิดไม่ออก
นะ....(ปัญหายาก..ซับซ้อน...มากค่ะ...ด้วยสติปัญญาของเรา...บอก
ได้เลยว่า...จนมุม...)....

 

เย้ๆๆ พี่นายกลับมาแล้วววว (b-love2u)

 

เมื่อปี 2549 ก่อนที่จะไปงานทอดกฐินที่สำนักสงฆ์บ่อเงินบ่อทองกับคณะพลังจิต คณะนั้นมีคุณตั้ม เม้าตาอิน วุฒิพงษ์ คุณโต พรหมประกาศิต ได้ฝันไปว่ามีหลวงพ่อท่านหนึ่งมาบอกว่า ให้ไปร่วมกับพวกเขาสร้างวัดที่อยู่ทางเหนือ (จากกรุงเทพ) ผมคิดว่าเราไปจะทอดกฐินที่สำนักสงฆ์ที่อยู่ภาคตะวันออก แต่ทำไมมาบอกให้ไปทางเหนือ ในฝันผมขับรถปิกอัพสีขาว มีรถพ่วงสีขาว ทั้งที่จริงรถผมสีเงิน ขับขึ้นทางด่วนจากที่ทำงานผมไปทางรังสิต
1.ทำไมพระท่านถึงบอกแบบนั้น ทางเหนือ มานึกขึ้นได้ตอนคุยกับคุณคณานันท์ ว่านครสวรรค์ นับว่าเป็นจังหวัดแรกของภาคเหนือ
2.ในฝันทำไมรถผมจึงเป็นสีขาว แถมมีรถพ่วงอีกคัน

 

ขับรถสีขาว...หมายถึง นำพาไปในเรื่องศาสนศาสตร์
ทางเหนือขึ้นไป .... จะเป็น ดินแดนปลอดภัยและศาสนาพุทธจะเจริญสืบทอดต่อไป
ทางตะวันออก... ต่อไปน้ำทะเลจะท่วม ต้องอพยพ
รถพ่วงสีขาว .... คือ การเตรียมการ การนำพาผู้คนผู้มีบุญ สู่ดินแดนทางเหนือของไทย
การร่วมสร้างวัด... คือ การเตรียมตัวสร้างสถานที่พึ่งให้กับตนเองและผู้คนในอนาคต เมื่อมีภัย เมื่อต้องอพยพไป

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

บอกบุญ !!!

 

ขอเล่าความฝันย้อนหลังหน่อยนะครับ ก่อนที่จะมีการสร้างปรียนันท์ธรรมสถานเกิดขึ้นนั้น ผมฝันว่า ได้ร่วมกับเพื่อนๆ(ซึ่งไม่เคยรู้จักหน้าค่าตากันมาก่อน) หาบ้านเช่าอยู่กัน เพื่อเตรียมตัวในการเรียน และสอบในเทอมสุดท้าย บ้านที่เราอยู่ร่วมกันนั้น เป็นบ้านไม้เก่าๆ ยกพื้น ผมนำสำภาระเข้าไปเก็บในบ้านเพียงลำพัง ก็เจอกับคุณยายท่านนึง กำลังนั่งทำกับข้าวอยู่กลางบ้าน

ในใจรู้ว่าท่านไม่ใช่มนุษย์ เกิดอาการกลัวขึ้นมานิดนึง รู้ว่าท่านกำลังทำอาหารเอาไว้เลี้ยงพวกเรา และดูใจดีมาก จึงหายกลัว ท่านหันมาคุยด้วย บอกกับผมว่า ให้นำสำพาระไปเก็บยังห้อง แล้วให้ไปรวมกับเพื่อนๆที่มาก่อนหน้านี้ ก็ไปพบกับหมู่เืพื่อน ซึ่งกำลังปรึกษาหารือเรื่อง โปรเจ็คที่จะำทำส่งอาจารย์ ต่างคนก็ช่วยกันตามความรู้ที่ตนมี ตามความสามารถ แล้วก็ตื่นขึ้น...

ตอนไปงานที่ปรียนันท์ธรรมสถานครั้งนี้ ก็ได้เจอยายในที่สุด แต่ไม่ได้คุยอะไรกับท่านครับ แค่ส่งรอยยิ้มให้กัน และส่งสิ่งดีงามในฝ่ายกุศลให้กันแค่นั้น คิดว่างานสร้างวิหารและโรงทาน ณ ปรียนันท์ธรรมสถาน ที่ทุกท่านกำลังช่วยกันสร้าง ช่วยกันทำกันอยู่นั้น อาจจะเป็นงานที่ทำเพื่อถวายครูอาจารย์ ชิ้นสุดท้ายก่อนสอบ"ไล่" ก็ขอภาวนาให้ทุกๆท่านสอบผ่านกันทุกๆท่านนะครับ อย่าให้โดน"ไล่"แม้แต่ท่านเดียว สาธุ...

 

เมื่อคืนนี้ฝันว่า กำลังดูพระพุทธรูปยืนปูนปั้นองค์ใหญ่องค์หนึ่ง ที่ตั้งอยู่บนเขา แล้วจู่ๆ พระก็ถล่มลงมา เหลือแต่ข้อเท้า 2 ข้าง

ฝันอีกว่าขณะขับรถอยู่บนทางด่วนวิภาวดี ตึก 2 ฝั่งถล่มลงมาหลายตึกตลอดถนนวิภาวดี จึงรีบขับรถกลับบ้าน แล้วเตรียมเก็บข้าวของอพยพ

สังเกตว่าเวลาฝันเกี่ยวกับภัยพิบัติ มักจะฝันถึงพระพุทธรูปก่อนเสมอ ครั้งที่แล้วก็ฝันถึงพระพุทธรูปในถ้ำที่จมน้ำทีละองค์ๆ

 

*** เตรียม ****

เตรียมตัว เตรียมใจ...ไม่ประมาท
กรรม มาเร็ว....ไม่ทันตั้งตัว
น้ำในโลกมากขึ้น....
กรุงเทพ...ทรุดลงตลอดเวลา
สังเกต...โคนตึก โคนเสาทางด่วย โคนสะพานใหญ่ๆ
ทรุดหมดแล้ว
รอบๆ กรุง หลายพื้นที่...ทรุด เอียง กระเท่เร่

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

เมื่อเช้าฝันว่า ได้นั่งรถบัสไปกับสาวๆในกลุ่มพลังจิตฯ รถขับมายังบริเวณงานบวงสร่วงอะไรสักอย่าง มีคนมาร่วมงานจำนวนมาก ก็ได้ตั้งจิตโมทนาบุญกับทุกๆท่านที่อยู่ในงาน จิตก็สว่างไสวไปทั่ว ก็ทำตามวิธีแผ่เมตตาอัปปัณนาณฌาน ที่พี่เล็กสอน แล้วทุกคนก็ลงจากรถ ไปยืนดูเค้าทำพิธีอยู่ใกล้ๆประตูบ้านไม้เก่าๆ

เมื่อสิ้นเสียงสวดมนต์ ก็มีพระเดินออกมาจากประตู ตรงที่พวกเรายืนอยู่ประมาณ10รูป ผมมองไม่เห็นหน้าท่าน แต่รู้ว่าห่มจีวรสีกรักเก่าๆ ท่านเดินออกมาแต่เดินเร็วมากเหมือนจะวิ่งออกมาเลย และสวดมนต์ดังก้องกังวาลไปทั่ว เป็นบทสวดมนต์ที่ผมไม่เคยได้ยินที่ไหนมาก่อนครับ แล้วก็ตื่นขึ้น...

รายละเอียดอาจมีตกหล่นไปบ้าง ก็ขออภัยด้วย ที่นำมาเล่าให้ฟังเพราะเห็นเป็นนิมิตที่ดี และมีหมู่คณะมาเกี่ยวข้องอยู่ด้วย

 

*** บทสวด ****

บทสวด...ที่ข้าพระพุทธเจ้านำมา....คือ ธรรมของโลกุตตระ
เป็นเรื่องราว...."การปฏิบัติของพระพุทธเจ้า"

แต่บทสวด...ยุคนี้
มีแต่ สรรเสริญ เยินยอ พระพุทธเจ้า
ไม่ได้กล่าวถึง...การกระทำของพระพุทธเจ้า

บทสวดดั้งเดิม
คือ การบันทึกเรื่องราวการกระทำของพระพุทธเจ้า
เพื่อให้สาวกผู้ติดตามศึกษา ปฏิบัติตัวตามเพื่อหลุดพ้นจากความทุกข์ สู่นิพพาน

บทสวด คาถา...คือ ความจริง ....คือ สัจจะธรรม
คือ ความศักดิ์สิทธิ์

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

เมื่อคืนนี้ได้ฝันว่าพวกเพื่อนๆเราหลายคน ได้ไปแข่งขันเดินวิ่งในสภาพภูมิประเทศ (ครอสคันทรี่) ที่เป็นการเดินวิ่งที่วิบากมากต้องขึ้นเขาลงห้วย เดินทางในเวลากลางคืนแถมฝนตกด้วย เห้นสภาพการแข่งขันแล้วเหนื่อยแทน

ในฝันเห็นภาพว่ามีผู้แข่งขันเสียชีวิตด้วยอาการหัวใจวายจากความเหนื่อย(แต่เป็นบุคคลอื่นที่ไม่รู้จัก)

ในฝันผมไปในสถานที่อื่น แต่ได้รู้เหตุการณ์ และเห็นในฝันมีมีเพื่อนเราหลายๆคนทั้งชายหญิง ที่ได้คุยกันในฝันมีคุณหนู คุณแต้ว ไปร่วมแข่งด้วย เราก็ได้ไปสอบถามว่าผลเป็นอย่างไร ในฝันก็ปรากฏว่า คุณหนูผ่านสบายๆ และคุณแต้วชนะได้ที่สามในการแข่งแบบผ่านได้สบายๆไม่มีอาการเหน็ดเหนื่อยทั้งคู่เช่นกัน

ก็ขอแปลความฝันของตัวเองให้ฟัง

เพื่อนๆอีกหลายคนต้องประสบกับข้อทดสอบที่อาจยากลำบากสำหรับบุคคลทั่วไป(ขนาดที่เสียชีวิต) แต่พวกเราก็สามารถมีกำลังใจผ่านการทดสอบและได้รับชัยชนะในที่สุดอย่างไม่เหน็ดเหนื่อยแต่อย่างไร

ซึ่งงานและอุปสรรคต่างๆในการทำความดีสร้างบารมีของทุกๆท่านนั้น อาจมีความยากลำบากแสนสาหัสสำหรับคนทั่วไป แต่กำลังใจของพวกเรานั้นผ่านไปได้ไม่ยากและเอาชนะได้ในที่สุด

ก็ขอให้ทุกคนมีกำลังใจในการทำความดี ตั้งมั่นในกุศลอย่างมั่นคงตลอดไปครับ

 

เมื่อเดือนกันยา วันที่ ๒๕ เป็นวันโกน ไปเข้าวิปัสสนาที่วัดอัมพวัน หลังจากทำวัตรเย็น จงกรมและสมาธิรอบหกโมงเย็นก็เข้านอน
ประมาณตีหนึ่งสี่สิบจิตตื่นขึ้นมาสว่างชัด ในที่พักเสมือนคนยังไม่นอนกัน หมาหอนเกรียวๆดังมาก มีเสียงคณะสงฆ์ืสวดมนต์เหมือนออกลำโพง ที่รู้ว่ากี่โมงเพราะได้ดูนาฬิกา

ไม่กล้าพูดกับใคร จิตบอกว่าถ้ามองออกไปนอกหน้าต่างจะเห็นสงฆ์นั่งซ้อนสองแถวสวดมนต์
จิตถามตัวเองว่า ทำไมหลวงพ่อมาสวดมนต์ในเวลาแปลกๆ ทันใดนั้นเห็นหน้าเพื่อนสหายธรรม มาบอกว่าหลวงพ่อสวดมนต์ไม่ให้กรุงเทพมีระเบิด ระเบิดอะไร ทำไมมาพูดอะไรแปลกๆ

ตามจริงสหายธรรมอยู่รังสิต

ออกวิปัสนาก่อนวันโกนถัดไปหนึ่งวัน ยืนซื้อน้ำอยู่ในวัดรอกลับบ้าน วิทยุออกข่าวระเบิดกลางกรุงเทพเมื่อสิ้นเดือน เ็ป็้นแค่ระเบิดเสียงให้ตกใจเหมือนปีใหม่ ไม่มีคนเจ็บคนตาย

เอ๋ ถ้าหลวงพ่อไม่สวดมนต์กันใหญ่คืนนั้นมันจะแย่กว่านี้ไหม

 

**มีอยู่คืนหนึ่ง**...ฝันว่า...เห็นผู้หญิงหน้าตาเอเชีย 4 คน มานั่งอยู่
ที่ขอนไม้ ตรงทาง 3 แพร่ง...แถว ๆ บ้านค่ะ...ในฝันก็คิดว่า...เอ..
แถวบ้านเรามีคนเอเชียอยู่ด้วยเหรอ..แปลกจัง...ตอนแรกกะว่าจะเดิน
เลยไป...แต่มาคิดอีกที..ทักสักหน่อยก็คงจะดี...ไหน ๆ ก็เจอกัน
แล้ว...หน้าตาพวกนางทั้ง 4 มาทางเอเชีย..ค่อน ๆ มาทางไทยซะ
ด้วยสิค่ะ...


เมื่อมองตรงไปทีแรก..ยังคงเห็นไม่ค่อยถนัดนัก...เพราะ..แม่
นางทั้ง 4 นั่งหันหลังให้พระอาทิตย์ตกดิน...มันก็เลย...มืด ๆ มัว ๆ
สลัว ๆ นิดหนึ่ง...ก็เลยตัดสินใจเดินเข้าไปใกล้ ๆ อีกหน่อย...คราวนี้ก็
เห็นหน้าชัดเลยค่ะ...(ตามที่บอกไปแล้วข้างต้น...หน้าค่อนมาทาง
ไทยค่ะ...)


ถามแม่นางทั้ง 4 ว่า...มาจากไหน...ชื่ออะไรกันค่ะ...แล้วอยู่ที่
ไหน...(ความเงียบเข้าครอบงำ...)...รู้สึกว่าจะไม่มีใครตอบเลยค่ะ...

เราก็..เออ...ชะงักนิดหนึ่ง...แต่แล้วจู่ ๆ ก็มีแม่นางคนหนึ่งบอก
ว่า...พวกเค้าคือ...เวทนา...สัญญา...สังขาร...วิญญาน...


เราก็...เออ..(อีกรอบหนึ่ง..)...มันก็แปลกนะคะ...(ถามแม่นาง
คนนั้นว่า..)...แล้วหายไปไหนอีก 1 ค่ะ...ก็...รูป...ไง...ค่ะ...เธอก็
เลยพูดขึ้นว่า..ก็เรานั่นแหล่ะ...คือ..รูป...


โอ...จริงด้วยสินะ...ก็เรามีตัวตนนี่นา...เราก็ต้องเป็นรูปสิ...(ไม่
น่าถามเลย)....เสร็จแล้วแม่นางทั้ง 4 ก็พูดเรื่อง...เวทนา...
สัญญา...สังขาร...วิญญาน...ให้ฟัง....ตามถนัดของแต่ละนาง...
(เหมือนกับได้ฟังเทศน์เลยค่ะ...)...เพราะพูดได้คล่องมาก...เหมือน
กับเทศน์สอนเรา...เราก็ได้แต่ตะลึง...พูดไปว่า...เป็นลูกศิษย์หลวง
พ่อฤาษีลิงดำเหมือนกันเหรอ...แม่นางตอบว่า...ไม่ใช่หรอก...แต่
เป็นลูกศิษย์ของพระอาจารย์ฝั้น....


พูดเสร็จแล้ว...2 นางก็พากันเดินขึ้นเขาไป...ที่แปลกก็คือ...
ทางขึ้นเขานี้..ไม่มีอยู่จริง...แต่เห็นในความฝันค่ะ...เป็นทางที่ตัดขึ้น
ไปเฉย ๆ เลย...เหมือนกับว่าเป็นทางที่มีอยู่ก่อนแล้ว...แต่เรามองไม่
เห็นด้วยตาเปล่างั้นแหล่ะค่ะ...


***ต้องขอโทษด้วยนะคะ..ถ้าเล่าตกหล่น...ขาด ๆ เกิน ๆ เพราะมัน
นานเป็นเดือน ๆ แล้วค่ะ...อาจจะจำรายละเอียดผิดพลาดไปบ้าง...

 

ผู้มีสัจจะ...คือ ผู้มีสัญญากับ หลักสัจจะธรรม โลกุตตรธรรม พระไตรปิฎก
สัจจะที่ทำได้...จะคอยบอก คอยสอน ตัวของเรา

- " หนุมาน ผู้นำสาร "