จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

เกิดที่ไหนดับที่นั่น

[SIZE="4"[COLOR="Magenta"]]ก่อนที่จะไปซ้อมจิตและซ่อมจิต เรามาซ้อมธรรมกันก่อนนะ พี่เพ็ญจะพยายามเขียนให้บ่อยขึ้นเพื่อช่วยปรับจิตให้กับจิตบุญบางท่านที่อินทรีย์ยังไม่มั่นคง แต่ถ้ายากเกินไปก็ขอให้อ่านเพื่อรู้และศึกษาสภาวจิตสภาวธรรมของพี่เพ็ญเป็นตัวอย่างไปก่อนก็ได้ค่ะ ตามดูตามรู้ไปเรื่อย ๆ คงมีสักเรื่องที่ตรงใจท่านเหมือนยิงลูกศรเข้าเป้า ตามไปดูเรื่องเล่าวันนี้...[/COLOR]

รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส เป็นเครื่องทดสอบจิตอย่างดี

เล่า...

เมื่อค่ำวานนี้ขณะที่พี่เพ็ญนั่ง...(ทำไรหว๋า)อยู่หน้าคอมนี่แหละ ข้างบ้านทำเสียงดัง ปิดประตูปังดังมาถึงบ้านเรา พี่เพ็ญกำลังสำรวจจิตตนเองว่าอยู่อารมณ์ไหน(จิตบุญควรหมั่นทำ) พี่เพ็ญได้ยินเสียงประตูดังชัดเจน ได้ยินเสียงแล้วพี่เพ็ญก็ดูจิต ต่อมาก็นึกในใจ(ก็อยู่คนเดียวนิจะให้พูดกับใครฮิ) ทำไมมันไม่มีเกิด ไม่มีดับ ปัญญาคิดพิจารณาย้อนทวนไปดูอดีตตอนที่เสียงดังใหม่ อืม เสียงประตูกระแทกดังปัง จิตนิ่งไม่มีอะไรเกิดขึ้นในจิต เมื่อเสียงกระแทกประตูดับไปแล้ว จิตนิ่งไม่มีอะไรดับในจิต พี่เพ็ญถามตนเอง มันอารมณ์ยังไงหว๋า "ไม่มีเกิด ไม่มีดับ" มันมีด้วยเหรอ ปัญญาคิดพิจารณาย้อนทวนอดีตใหม่ ดูอารมณ์เผื่อว่าจะแอบมีสักเล็กน้อย จึงมองเห็นดังนี้ ขันธ์ห้ามีคิดแต่ไม่ปรุงแต่ง จิตรับรู้แต่ไม่ปรุงแต่ง ที่สติรู้คือเหตุเกิดที่ไหนดับที่นั่น ประตูกระแทกเกิดเสียงดังแล้วก็ดับไปพร้อมกัน ณ จุดนั้น เสียง...ไม่มีอิทธิพลอะไรกับจิต คิดก็เหมือนไม่คิด รู้ก็เหมือนไม่รู้ เกิดดับอยู่ที่เดียวกัน เสียงที่ได้ยินรู้ว่ามันดังอยู่ข้างนอกแล้วมันก็ดับไปที่ข้างนอกนั้นเอง เสียงมิได้มาดังอยู่ในจิตจึงไม่มีอะไรดับอยู่ในจิต สรุปว่าเมื่อคืนวานรู้ว่าจิตทรงอารมณ์อย่างนี้

ตอนเช้าขับรถไปทำงาน จิตทรงอารมณ์สบายตั้งแต่เมื่อคืน จิตเบิกบานอยู่ในอารมณ์ไม่เกิดและไม่ดับ ใกล้จะถึงที่ทำงานนึกถามตนเองขึ้นมาในใจว่า ทำอย่างไรหนอจึงจะสามารถทรงอารมณ์นี้อยู่ได้ทั้งวันในขณะทำงาน เพราะบางเวลาที่ทำงานก็เสียงดังบ้าง วุ่นวายบ้าง แม้เราจะทรงอารมณ์สบายอยู่แต่บางทีจิตก็ลื่นไป มีรู้ผุดขึ้นมาในจิตว่า สั่งปิดการรับรู้อารมณ์ภายนอกสิ แล้วจิตก็สั่งตามว่า "ปิดการรับรู้อารมณ์ภายนอก...ระบบ...ทำงาน" เราก็นึก แหม๊ มันสั่งยังกะเป็นหนังวิทยาศาสตร์

เมื่อถึงที่ทำงานก็ทำเสียงดังเล็กน้อยก่อนจะนั่งเงียบไปครึ่งค่อนวันจนน้องในที่ทำงานเอ่ยแซวว่าวันนี้พี่เพ็ญเงียบเลย เราก็เลยหัวเราะเพิ่งรู้สึกตัวว่าทั้งกายทั้งจิตมันนั่งทำงานเงียบกริบเหมือนเครื่องปรับอากาศเบอร์ห้า เงียบกริบแต่เย็นฉ่ำ ก็เลยออกตัวไปว่าสงสัยวันนี้พี่กินอิ่มไปหน่อยปากมันก็เลยเงียบ ฮ่าๆ

พอหยุดเสียงคุยเราก็มาสำรวจจิตตนเองอีก เอ วันนี้ทำไมจิตมันเงียบจัง เงียบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่รอบกายเรามีความเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลา ทบทวนย้อนไปหาอดีตเมื่อเช้านี้ แล้วก็ร้อง อ๋อ เราสั่งจิตปิดการรับรู้อารมณ์ภายนอกอยู่นี่นา มิน่าล่ะวันนี้จิตมันเงียบกริบเชียว อะไรเกิดอยู่ภายนอกมันก็ดับอยู่ภายนอก จิตไม่ได้คิดหรือปรุงแต่งคล้อยตาม รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ความชอบหรือไม่ชอบก็ไม่มี จิตนิ่งเงียบอยู่อย่างนั้น

ในระหว่างวันมีเสียงแม่กับเสียงน้องเข้ามาเป็นเหตุ จิตก็เห็นอีกว่า เกิดที่ไหนดับที่นั่น ไม่มีอะไรชอนไชเข้ามาในจิตได้เลย โอ อารมณ์นี้มันวิเศษจริง ๆ จนถึงเวลาเลิกงานเตรียมตัวจะกลับบ้านมีแขกมาหาโดยไม่ได้นัดหมาย เราคุยถึงเรื่องจิตเกาะพระและสภาวธรรมต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับท่านผู้มาเยี่ยม ระหว่างคุยกันเหมือนจะเป็นเรื่องเคร่งเครียดสำหรับพวกเขา เราดูจิตอีกแอบสำรวจอารมณ์ตนเอง อืม นิ่ง เงียบ กายก็นิ่งจิตก็นิ่ง ยังนึกสงสัยเรากำลังจะกลายเป็นรูปปั้นป่าวหว๋า

เอ้า ยังไม่จบ ตกเย็นลูกศิษย์โทร.ส่งการบ้าน หูฟังเสียงรายงาน สติดูจิต อืม หูได้ยินเสียงแต่ไม่มีคิด ไม่มีปรุงแต่ง มีแต่ "รู้" อย่างเดียว รู้ว่าเสียงเกิดที่ไหนดับที่นั่น โอ อารมณ์นี้มันสบายจริงหนอ ถามตนเองว่าจิตเข้านิโรธสมาบัติอยู่หรือ มีรู้ขึ้นมาว่าจิตทรงอารมณ์พระนิพพานคือไม่มีเกิดและไม่มีดับ แต่นิโรธนี่หมายถึงดับใช่ไหม แล้วอย่างนี้เรียกว่าอะไรไม่รู้ รู้แต่ว่าไม่มีเกิดไม่มีดับ โอ ละเอียดจริงหนอ

จบแล้วจ้า ขออภัยหากใช้ภาษาไม่สละสลวย

พี่เพ็ญ จบ.3

ปล.คุณจุ๋ม(ไทยแลนด์)เริ่มตามเก็บธรรมะของพี่เพ็ญกับพี่ภูได้เลยค่ะ [/SIZE]

 

เข้ามาทีไร มันเกท ทุกทีไป สาธุๆๆ ตามทันแล้วเจ้าค่า

 

โมทนากับจิตบุญดวงที่ ๑๐๒ และครูผู้สอนด้วยครับ

พี่ฟ้า อายุน่าจะใกล้เคียงกับแม่ต้อยครับ อ่อนกว่าเล็กน้อย
เวลาที่เดินมรรค ผมจำไม่ได้อะครับ แหะๆๆ รอพี่จุ๋มมาเสริมแล้วกันนะครับ

หลังจากที่คุณพี่บังอรยกจิตแล้ว
จิตบุญครูจุ๋มก้อส่งไส้กรอกเยอรมัน เอ้ยย พี่ฟ้ามาให้แบบ Non Stop

คุยครั้งแรก จิตพี่ฟ้าเกาะพระได้ทันที ท่านพร้อมครับ ศีลไม่มีขาด ฝึกมานานแล้ว
เพียงแต่ยังหาทางเดินต่อไม่ได้

ได้คุยกันวันแรก ต่อจากนั้นพี่จุ๋มก้อจะสอบอารมณืและส่งการบ้านทางเมล์ครับ
ท่านเดินจิตได้ดี ไม่มีสงสัย นิ่งดีมากๆครับ

จนเมื่อวันก่อน ท่านมาที่บ้านพี่จุ๋มและได้โทรมาคุยกัน ตอนแรกจะคุยกันทาง Skype แต่ผมทำไม่เป็น 555 ฉลาดจัด เหอะๆๆๆ

จิตท่านทรงฌาณสี่ตลอด พร้อมที่จะยก
แต่เรายังรู้สึกว่าท่านยังมีอะไรติดอยู่
เลยให้ท่านค้นดูสิว่าต้องตายตอนนี้ยังห่วงอะไรไหม
ท่านค้นเจอแล้วรายงานว่า ห่วงลูกที่ยังพิการอยู่และต้องส่งเสียอยู่
ผมก้อเลยตีแสกหน้าไปร่วมๆคร฿งชั่วโมง จนถามท่านว่ามีอะไรสงสัยหรืออยากถามไหม
ท่านบอกว่าชัดเจนจนไม่รู้จะถามหรือสงสัยอะไร
ก่อนวางสาย ผมทิ้งไว้ว่า พี่วางตรงนี้ได้เมื่อไหร่ พี่ก้อจะยก ให้กลับไปวิปัสสนานะ มันควรยึดไหม มันเที่ยงไหม ขนาดตัวเรายังยึดไม่ได้
ให้วางใจกับลูกกลางๆ ไม่ใช่ให้ทิ้งนะ
กลางๆคือ เกิดอะไรขึ้นก้อเกิด ไม่พ้นไตรลักษณ์ ไม่ควรยึด
อยู่กับเค้าแบบเมตตานะ เอาเมตตานำ แล้ววางใจกลางๆ

กำลังใจท่านดีมากๆครับ ยังเกาะพระได้แนบแน่น

จนวันนี้ พี่จุ๋มแจ้งมาว่า
พี่ฟ้าโทรมารายงาน ว่า

เมื่อเช้าสมเด็จพ่อมาบอกค่ะ "มารับพี่ฟ้า" ท่านว่าแค่นี้ สักครู่พี่ฟ้าโทรมาว่า "อยู่บนรถไฟ
นั่งทำจิตนิ่งๆอยู่ พลันก็เห็นสายสว่างนวลพุ่งออกจากตัวเองขึ้นข้างบน เป็นอยู่ถึง3 ครั้งแล้วหายไป"
พี่ฟ้าเลยโทรรายงานค่ะ จุ๋มเลยถามอารมณ์พี่ฟ้าเธอ บอกว่ามันโล่งจริงๆ ว่าง อิ่ม ขนลุก น้ำตาใหล" ครูวิทย์

เลยถามย้ำไปอีก..ได้รับรายงานเพิ่ม ว่า

พี่ฟ้าเธอไม่ห่วงอะไรแล้ว เธอว่าขอกลับบ้านอย่างเดียวค่ะ อารมณ์โล่งๆเหมือนกายไม่มี อิ่ม ปีติ
ขนลุก เหมือนจิตใจหายไปไหนไม่รู้ มันเบาๆ เหมือนลอยๆ พี่ฟ้าบอกพูดไม่ถูกค่ะ...

เป็นอันจบกิจกับการมรรคแบบจิตเกาะพระ

โปรดดูไว้นะครับ
ไม่สงสัย ไม่อยาก วางกำลังใจสบายๆ
เดินจิตให้อยู่กับพระตลอดเวลา
ทำจริงๆ แล้วจะพลาดได้อย่างไร

โมทนากับพี่จุ๋มและพี่ฟ้าด้วยนะครับ

สายเยอรมันเริ่มขยายแล้วนะครับ .... แผ่ให้ทั่วยุโรปเลยนะครับ ผมเอาใจช่วย(เดินทางไปคงไม่ไหว มันหนาวววววว 5555)


จบ.๑๑ เรือลำนี้จะไม่จม

 

ลูกศิษย์เพิ่ง get

พี่ที่เป็นลูกศิษย์พ่อแม่ครูบาอาจารย์เดียวกันมาบอก ปีนี้หลวงพ่อจะรับกฐินเอง
เรา เหรอ หลวงพ่ออาพาธไม่รับกฐินด้วยองค์เอง 2-3 ปีแล้วนี่
พี่บอกพระอย่างหลวงพ่อ ถ้าจะทำท่านก็ทำได้
เออจริง

ตอนอาบน้ำ ดันคิดแว๊บขึ้นมา หลวงพ่อจะรับกฐินเองจริงเหรอ
จิตตอบทันที ไม่แน่หรอก
get เลย หลวงพ่อสอนพวกเรามาตลอด ด้วยการทำให้ดูเรื่องความไม่เที่ยง
สอนโดยการทำให้ดู จนลูกศิษย์รู้ซึ้งถึงความไม่เที่ยง
ซาบซึ้งว่าหลวงพ่อตั้งใจและอดทนกับการสอนพวกเราเพียงไร
น้อมกราบพ่อแม่ครูอาจารย์ด้วยเศียรเกล้า(rose)​

 

นั่นไงว่าแล้วเชียวยิงลูกศรออกไป 100 ดอก มันต้องเข้าเป้าสักดอกสิน่า อันนี้โม้ ฮ่าๆ

 

หาพาสปอร์ตไว้ให้พร้อมก็แล้วกัน ทางนี้แม่ยกเยอะนะครูวิทย์ อิอิ

 

เข้ามาปักกลางหัวใจเบยยยย ฮี่ๆๆ

 

ขออนุโมทนาบุญกับคุณฟ้า จิตบุญดวงที่ ๑๐๒ และครูจิตบุญทุกทานค่ะ สาธุ

 

เอาแล้ว พี่ภูมีคู่แข่งแล้ว แม่ยกกำลังจะเปลี๊ยนไป๋
คุณวิทย์เตรียมเสื้อกันหนาวด้วยนะ พี่เพ็ญขี้หนาวอ่ะ
อ้าว ไปเกี่ยวอะไรกับกะเขาด้วยเนี่ย งุงิ งุงิ

 

รู้แร๊ะ วิธีล่อคุณลินดาออกจากถ้ำ จิตบุญยกเมื่อไรเธอจะออกมาโมทนาสะสมแต้ม

 

นกฮูกพี่ภูยังไม่ตื่น พี่ภูมาโมทนาไวไว เดี๋ยวแต้มหมดไม่รู้ด้วยนะ ตอนนี้คุณลินดากำลังเอากระบุงมาโกยบุญอยู่ เร็วๆ

 

กึ๊ยๆๆๆ ผ้ม ไม่ใช่ ไชยา มิตรชัยนะ ท่านพี่สาว ...
พาสปอร์ตนะมีเลี้ยว เตรียมไว้ไปญี่ปุ่นนะครับ 5555
โน่นเลย ท่านพี่ภูดีก่า ปรู้ดปร้าด ปราดเปรียวสมวัย อิอิ
แม่ยกเพรียบบบบบบ 55555555

นิ่งดีนะพี่ช่วงนี้ เยี่ยมๆๆ


จบ.๑๑ เรือลำนี้จะไม่จม

 

ยังไม่รู้อีกเนอะ .... ก้อพี่เพ็ญจะไปเองไงครับ อิอิ
พี่เพ็ญไปนะ รับรองวิกแตก 5555
ยิ่งกว่าศึกวันแดงเดือดอีกนะ ยิ่งกว่าชิง ยูฟ่า แชมเปี้ยนลีกแน่ๆ

เอ้า .. ไหงมาจบที่บอลได้ละเนี่ย 555555 งงเจงๆเรา


จบ.๑๑ เรือลำนี้จะไม่จม

 

อย่าให้ได้เจอพี่ภูนะ มีหวังไฟไหม้โรง 55555555555555555

 

ขออนุโมทนาบุญกับคุณฟ้า จิตบุญดวงที่ ๑๐๒ และครูจิตบุญทุกท่านนะค่ะ
สาธุ สาธุ สาธุ

 

อ่า อ่า อ่า 103 104 105 กำลังวิ่งตามกันมาฝุ่นตลบแล้วก้าบ

 

กราบอนุโมทนาบุญกับจิตบุญดวงที่ ๑๐๒ พี่ฟ้า จิตราภรณ์ ฮันเดิร์ก ค่ะ
เดี๋ยวจุ๋มกำลังปั่นข้อมูลของพี่ฟ้าอยู่นะคะ เดี๋ยวพบกันที่นี่ เร็วๆนี้ค่ะ
ตอนนี้ขอตัวไปทำงานก่อนคร้าาาบบบบ

 

สงสัยครูวิทย์ได้เป็นข่าวจริงๆแล้วมั้งครับ
อ้าวครูวิทย์หนีไปนอนซะแล้ว อิๆๆๆๆๆๆ

ตอนนี้ศิษย์ผม สองสามท่านก็เริ่มกลับเข้าที่เข้าทางแล้ว อย่าลืมหัวใจจิตเกาะพระนะครับ เน้นถี่ ไม่ได้เน้นนานนะครับ อย่าสับสน ผมหลงทางมาก่อนแล้ว เลยบอกไว้ก่อน 5555555 หลงทางเสียเวลา เอาจิตมาเกาะพระ เอาชนะกิเลสในจิตตน หลุดพ้นสู่นิพพานเอย( เฮ้อ เกือบไม่รอด)

 

จะให้โหมไฟ อุ๊บส โหมโรงก่อนมั้ยค้า (เรื่องไม่เป็นเรื่องละถนัดนักเจ้า)[/S:dIZE]

 

้ถ้าเรามาอยู่ใกล้กันนะ เราต้องพากันออกอ่าวแน่เลยคุณลินดาเจ้าขา นี่พี่เพ็ญจะพึ่งพาคุณลินดาได้ไหมเนี่ย สงสัยพี่ภูคงหาสมอมาผูกเอวเราไว้คนละอันแน่เลย กันเราสองคนพาคนอื่นออกอ่าว 555555555555555555