รวม ธรรมะสั้นๆ เข้าใจง่าย ของครูบาอาจารย์สายหลวงปู่มั่น - พระป่าธรรมยุติ etc.

"ทุกความพยายาม อาจจะไม่กลายเป็นความสำเร็จ
แต่ทุกๆความสำเร็จ มาจากความพยายาม"

พระอาจารย์ประสงค์ ปริปุณฺโณ...

 

แก่นของธรรมแท้อยู่ที่สติ ให้พากันหัดทำสติให้ดี ให้สำเหนียก ให้แก่กล้า
สตินะทำเท่าไรก็ไม่ผิด เมื่อมีกำลังสติดีแล้วจิตมันจึงรวม เพราะสติก็แม่น (คือ) จิตนั่นแหละ
เพราะเหตุนั้นพวกเราต้องอบรมสติ ครั้นมีสติแก่กล้า ทำให้มันดีแล้ว ไม่พลาด
ทำก็ไม่พลาด พูดก็ไม่พลาด คิดก็ไม่พลาด

หลวงปู่ขาว อนาลโย

 

ถาม : สงสัยเรื่องการทำบุญนะคะ ถ้าจะได้บุญจริงๆ จะต้องไม่ต้องการผลตอบแทนกลับมาใช่ไหมคะ

ตอบ : ใช่ ต้องให้เพื่อเป็นการสละ ข้าวของเงินทองต่างๆที่เรามีอยู่นี้ เป็นเหมือนสัมภาระที่ถ่วงเรือ ถ้าต้องการให้เรือวิ่งเร็ว ก็ต้องทำให้เรือเบา ถ้ามีสัมภาระมากๆก็จะหนัก จะวิ่งได้ช้า ถ้ามีสมบัติข้าวของเงินทองเกินความจำเป็น ก็จะทำให้การพัฒนาจิตใจไปได้ยาก เพราะจะถ่วง ต้องคอยดูแลรักษา คอยวิตกคอยกังวล เป็นภาระทางจิตใจ พอสละสมบัติให้แก่ผู้อื่นได้แล้ว ก็จะหมดภาระ เป้าหมายของการทำบุญอยู่ตรงนี้ ทำบุญเพื่อสละทรัพย์ส่วนเกินไป เก็บไว้ส่วนที่จำเป็นเท่านั้น ถ้าไม่มีทรัพย์แล้ว ก็ไม่ต้องกังวลกับการไปหาทรัพย์มาทำบุญอีก เช่นเวลาบวชนี่ จะต้องสละทรัพย์ไปหมดเลย พระพุทธเจ้าไม่ได้เอาพระราชทรัพย์ติดไปเลย ยกให้คนอื่นหมดเลย นั่นแหละคือการทำบุญ ไม่หวังผลตอบแทนจากคนที่รับสมบัติ ให้ไปแล้วกลับจะขอบใจผู้รับเสียอีก เพราะจะได้ไม่ต้องมาคอยดูแลรักษา มีคนอื่นดูแลให้แทน

กัณฑ์ที่ ๔๑๔ ทำใจให้เฉย โดย พระจุลนายก (พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต)
วัดญาณสังวราราม วรมหาวิหาร ต.ห้วยใหญ่ อ.บางละมุง จ.ชลบุรี
๒๕ กรกฎาคม ๒๕๕๓

พระอาจาย์สุชาติ อภิชาโต ท่านเป็นพระอาวุโสจากวัดป่าบ้านตาด ของหลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน ท่านเป็นพระกรรมฐานตามปฏิปทาครูบาอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ที่เก็บตัวอยู่อย่างเงียบๆ เดิมจะเป็นที่รู้จักเฉพาะในกลุ่มศิษย์ใกล้ชิดวัดป่าบ้านตาดอยู่หลายปึ จนกระทั่งนามของท่านได้ถูกเอ่ยถึงในสื่อมวลชน ในฐานะครูบาอาจารย์อาวุโสที่จะเป็นที่พึ่งพิงให้แก่เหล่าพุทธบริษัท ภายหลังจากองค์พ่อแม่ครูอาจารย์หลวงตามหาบัวได้ละขันธ์ไปเมื่อต้นปี 2554 พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโตยังมีข้อเด่นในฐานะครูอาจารย์ที่ใช้ภาษาอังกฤษได้อย่างเจ้าของภาษาทั้งพูดและเขียน ท่านมีผลงานในการแปลคำเทศน์หรือหนังสือธรรมะขององค์พระหลวงตา

เนื้อหา : ชมรมพุทธกรรมฐาน ม.บ้านสมเด็จเจ้าพระยา
ภาพและประวัติ : ท่องถิ่นธรรม พระกรรมฐาน

 

เห็นเสือหมอบ...อย่าเชื่อ...ว่าเสือไหว้
เผลอเมื่อไหร่...เสือกิน...สิ้นทั้งขน
เป็นคนต้อง...เกรงเยงยำ...น้ำใจคน
เขาถ่อมตน...อย่าเหมา...ว่าเขากลัว

เขาไม่สู้...อย่าเหมา...ว่าเขาแพ้
คชสีห์แท้...หรือจะสู้...หมูชั่ว
วางตนสม...คมประจักษ์...ในฝักตัว
ชาติชนชั่ว...ลบหลู่...อย่าสู้มัน

เมื่อน้ำไหว...ไหลเชี่ยว...เป็นเกลียวกล้า
เอานาวา...ขวางไว้...ภัยมหันต์
เรื่องของคน...ปนยุ่ง...นังนุงครัน
ต้องปล่อยมัน...เป็นไป...ใจสบาย

อวดฉลาด...พูดออก...บอกว่าโง่
ฟังเขาโอ้...อวดอ้าง...อย่าขวางเขา
ขัดคอเขา...เขาโกรธ...พิโรธเรา
เป็นเรื่องเร่า...ร้อนใจ...ไม่เป็นการ

ใครมีปาก...อยากพูด...ก็พูดไป
เรื่องอะไร...ก็ช่าง...อย่าฟังขาน
เราอย่าต่อ...ก่อก้าว...ให้ร้าวราว
ความรำคาญ...ก็จะหาย...สบายใจ


เจ้าคุณนรรัตนราชมานิต (ธมฺมวิตกฺโกภิกฺขุ)
วัดเทพศิรินทราวาส กรุงเทพฯ

 

อคติ 4
1 ลำเอียงเพราะชอบ,
2 ลำเอียงเพราะชัง,
3 ลำเอียงเพราะหลง,
4 ลำเอียงเพราะกลัว

------------------------------

"โดยมากคนเรามักมีอคติ คนนี้พวกเราก็เข้าข้าง ทำดีเราก็สรรเสริญ แม้ทำไม่ดีเราก็ยังกลับยกย่อง คนไหนที่ไม่ใช่พวกเราทำดีอย่างไรเราก็อิจฉา ไม่ชอบไม่พอใจ เพราะไม่ใช่พวกเรา

ยิ่งถ้าทำไม่ดีแล้วเราก็ไม่ยอมให้อภัย นั่นมันไม่ดีสำหรับใจเรา ไม่ใช่ดีชั่วอยู่ที่ตัวเขา แต่ดีชั่วมันอยู่ที่ใจเราเสียแล้ว เพราะเราคิดไม่ดีกับคนอื่น"

หลวงพ่อสนอง กตฺปุญโญ

 

ครั้งหนึ่งมีผู้ถามหลวงพ่อชาว่า “เขาว่าท่านเป็นอรหันต์ หลวงพ่อเป็นจริงหรือเปล่า?”

หลวงพ่อชา ตอบให้ผู้ถามหน้าชา กลับไปว่า
“เป็นก็เป็น ไม่เป็นก็ไม่เป็น เรื่องของเราไม่ใช่เรื่องของคนอื่น เรื่องของคนอื่นไม่ใช่เรื่องของเรา”

ฟังหลวงพ่อชาตอบแล้วนึกถึงเรื่องเซ็น
มีคนไปถามอาจารย์เซ็นว่า

“เขาว่าต้นไม้ก็บรรลุธรรมได้เหมือนคน มันเป็นไปได้อย่างไร?”
อาจารย์ตอบว่า “มัวแต่อยากรู้ว่าต้นไม้มันบรรลุธรรมหรือไม่ เคยถามตัวเองบ้างไหมว่า ตัวเองจะบรรลุธรรมได้อย่างไร”
เขาคนนั้นตอบว่า “ไม่เคยครับ”
“กลับบ้าน ไปคิดซะ” อาจารย์สั่ง

จาก ธรรมะของหลวงพ่อชา สุภัทโท
โดย เสฐียรพงษ์ วรรณปก

 

"ความละอายและเกรงกลัวต่อบาป"

มนุษย์ควรมีความละอายและเกรงกลัวต่อบาป (หิริ โอตัปปะ)

โบราณจารย์เปรียบเทียบความละอายต่อบาปว่าเหมือนความละอายต่อการถ่ายการถ่ายอุจจาระกลางตลาด ต้องละอายต่อบาปขนาดนั้น

ความเกรงกลัวต่อบาปก็เหมือนที่เรากลัวงูเห่าอยู่ในห้องมืด สมมติว่าเรานั่งอยู่คนเดียวในความมืดแล้วมีงูเห่าตัวใหญ่เลื้อยเข้ามา ต้องกลัวบาปอย่างนั้น

ท่านบอกว่าความละอายต่อบาปเกิดขึ้นโดยมีความเคารพตัวเองเป็นเหตุ ความเกรงกลัวต่อบาปเกิดขึ้นโดยมีความเคารพคนอื่นเป็นเหตุทั้งสองอย่างต้องอาศัยความเข้าใจในเรื่องประโยชน์ของตนและประโยชน์ของคนอื่น ความละอายและความเกรงกลัวจึงเป็นคุณธรรมที่สำคัญในการสร้างวินัยในตน

พระอาจารย์ฌอน ชยสาโร
วัดป่านานาชาติ อำเภอวารินชำราบ อุบลราชธานี

 

การยอมโง่ในสายตาคนอื่น
แต่เพื่อความสบายใจของเรา
และไม่กระทบกระเทือนกันนั้น
เป็นอุบายที่ฉลาดของเรา
รู้หลบรู้หลีก รู้ผ่อนสั้นยาว
อย่างนี้เป็นทางของคนดี
และนักปราชญ์ชมเชย

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน

 

“เป็นชาวพุทธแค่ไหน?”

ฝรั่งมาถามอาตมาว่า คนไทยเป็นพุทธ ๙๕% แต่ทำไมสังคมไทยจึงเต็มไปด้วยความเห็นแก่ตัวและการเอารัดเอาเปรียบ เราตอบเขาได้เลยว่า “วันหนึ่งๆ คนไทยส่วนใหญ่เป็นพุทธไม่กี่นาทีหรอก”

ให้พวกเราพิจารณาโทษของการไม่มีสติและคุณของการมีสติให้เห็นชัด สติเป็นเครื่องกำหนดพระพุทธศาสนา สติอยู่ พระศาสนาอยู่ สติไม่อยู่ พระศาสนาก็ไม่อยู่

มองในแง่นี้อาจพูดได้ว่า ขณะที่เราครองสติ เราเป็นชาวพุทธ ขณะใดที่สติหลุดไป เรากลายเป็นเดียรถีย์คนนอกศาสนา

หนทางปฏิบัติจึงอยู่ที่ความเพียรในชีวิตประจำวัน เราควรเป็นชาวพุทธให้มากที่สุด เป็นคนนอกศาสนาให้น้อยที่สุด เรามีทางเลือกอยู่ตลอดเวลาระหว่างการ “คิดพุทธ” และ “คิดผิด”

พระอาจารย์ฌอน ชยสาโร

 

" อย่ากลัวความตาย อย่าเสียดายความเกิด มีเกิดก็มีตาย เกิดอีกตายอีก
มีปีกก็ตาย เพราะเครื่องหมายบอกไว้แล้ว"

วาทะธรรม หลวงปู่สาย เขมธัมโม

 

มาเป็นกำลังใจให้ครับ ธรรมที่ท่านลงนี้ กระผมนำไปเผยแพร่ทุกวันเลยครับ สาธุ

 

ขอบคุณมากนะครับ อนุโมทนา สาธุ ครับ

 

"คนเราเกิดมาในเมืองมนุษย์ต้องพบมนุษย์อยู่ร่ำไป
พระพุทธเจ้าสอนให้อยู่ด้วยความสงบวิเวกด้วยใจ
อย่าไปยึดเอาเรื่องของคนอื่นมาไว้เป็นอารมณ์ของใจ
แล้วก็จะวิเวกอยู่คนเดียว
ถ้าใจไม่สงบแล้วจะอยู่ในป่าคนเดียว มันก็ไม่สงบอยู่ดีๆ นั้นเอง"

หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี

 

ครั้งหนึ่งมีพระสององค์จากกรุงเทพฯ ไปหาท่าน ปรากฏว่า
พระสององค์มีความรู้แตกฉานในพระคัมภีร์หนังสือวิสุทธิมรรค
ท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ก็สอนว่า

"วิสุทธิมรรคนั้นมีอะไร มีศีลนิเทศ สมาธินิเทศ ปัญญานิเทศ
นิเทศนี้คืออะไร ก็คือนิทาน เป็นนิทานเรื่องศีล สมาธิ ปัญญา
ไม่ใช่ความจริงของศีล สมาธิ ปัญญาหรอก
ถ้าต้องการรู้ความจริงต้องปฏิบัติให้มีขึ้นในกาย วาจา ใจ ของตน"

 

"....บางคนได้บ้านใหญ่บ้านโต สนุกสุขสำราญ
ลืมบ้านจริงๆของเรา บ้านที่จริงของเราอยู่ไหน
บ้านที่จริงของเรา คือ มีความรู้สึกที่มันสงบ
คือความสงบนั้นแหละ เป็นบ้านของเราจริงๆ..."

หลวงปู่ชา สุภทฺโท

 

"..ตายเป็นตาย ! ตายเสีย ! เคยตายมากี่กัปป์ กี่กัลป์ เคยตายมากี่ร้อย กี่แสน กี่ล้านครั้ง
กับจะตายเพื่อบูชาธรรม เพื่อยกตัวเองเป็นไรไป.."

พระอาจารย์วันชัย วิจิตโต
วัดภูสังโฆ จ.อุดรธานี

 

บางคนถือเอาการไปเที่ยววัดว่าเป็นบุญ ถ้าอานิสงส์ของการเข้าวัดเกิดเพราะกายอย่างเดียว พวกกระรอก กระแต นก หนู หรือสัตว์อื่น ๆ ซึ่งอาศัยอยู่ในวัด ก็น่าจะได้บุญมากกว่าคนซึ่งมักจะอยู่ไม่นานเลย

มันสำคัญที่ใจ ถ้าโยมมาถวายจังหันหรือจำศีล แต่มาคุยกันเรื่องทางโลก เอาเรื่องนั้นเรื่องนี้มาพูดกัน ก็เท่ากับเอาโลกมาทับวัด มาวัดต้องเข้าใจความหมายและจุดมุ่งหมายของการเข้าวัดอย่างแท้จริง

หลวงปู่ชา สุภัทโท
วัดหนองป่าพง จ.อุบลราชธานี

 

"ถ้าไม่คิดถึงความตาย มีแต่อยากได้อย่างเดียว
มันก็ลุ่ม มันก็หลง ลืมเนื้อลืมตัวกันไป ใจทำกำเริบเสิบสาน
ถ้าหากระลึกถึงความตายอยู่เสมอๆ
ใจนั้นจะค่อยๆ คลายความลุ่มหลงต่างๆ
คลายความกำหนัดยินดีในโลกลงได้"

หลวงปู่สิงห์ทอง ธมฺมวโร

 

สาธุ สาธุครับ เป็นยังไงบ้างครับ ผมยังเข้ามาศึกษาคติธรรมและนำไปเผยแพร่ต่อทุกวันครับ คงจะเหนื่อยน่าดูนะครับ ^^ ดีที่มีโอกาสศึกษาธรรมทุกวัน เป็นการเตือนสติตัวเอง และได้นำไปเผยแพร่เป็นธรรมทานแก่ผู้อื่นต่อ

 

ขอแจมด้วยค่ะ

" ตั้งใจให้จริง รู้ให้จริง วันละนาทีก็พอ"

จาก พระอาจารย์ อาชา จนฺทโชโต ... พระธรรมจาริก เชียงใหม่