แนะนำพระดี (ภาค 2) กับวัตถุมงคลที่ตั้งใจสร้างเพื่อใช้บูชาอย่างแท้จริง

ขออนุโมทนาบุญ "คุณก้องครับ" ด้วยครับ

 

สวัสดีค่ะ เพื่อนๆสมาชิกทุกๆท่าน ลินต้องขอขอบคุณเพื่อนๆสมาชิกทุกๆท่านที่ได้เข้าไปร่วมบุญสมทบทุนสร้างเมรุ ของวัดหนองโน กับหลวงปู่เร็ว ท่านด้วยนะคะ ภายในเดือนมีนาคม ลินจะรวบรวมยอดร่วมบุญทั้งหมดนำไปถวายหลวงปู่เร็วท่านค่ะ ยอดที่ทางวัดแจ้งยังขาดอยู่อีก 130,000 บ. (นำถวายเท่าที่รวบรวมได้ค่ะ) แล้วจะนำมาลงแจ้งให้เพื่อนๆสมาชิกทุกๆท่านร่วมอนุโมทนาบุญร่วมกันนะคะ ขอบคุณค่ะ

<fieldset class="fieldset"><legend>รูปขนาดเล็ก</legend> </fieldset>

 

พี่หนุ่มครับ ผมส่งemailไปที่สยามอารยา รบกวนพี่หนุ่มช่วยดูพระของหลวงพ่อชาญณรงค์ให้หน่อยครับ เต็มที่ไม่ต้องเกรงใจเลยนะครับ

ขอบคุณมากครับ

 

ส่งเป็นธนานัติไปให้หลวงพ่อได้มั๋ยคะ แล้วค่อยรวบรวมไปรับปัจจัยที่ไปรษณีย์

โมทนาบุญกับคุณหนุ่มที่เป็นสะพานบุญให้ได้ร่วมกุศลกัน รวมทั้งกัลยาณมิตรทุกท่านที่สละกำลังกาย ทรัพย์ และวัตถุมงคล เพื่องานบุญทั้งหมดในกระทู้ด้วยค่ะ

คิดถึงปุ่มโมทนาบุญ หายไปนานเลย

 

มีเรื่อง พระเครื่องของชายในความฝัน มาโพสต์ให้ได้อ่านกัน เป็นเรื่องที่เคยฟังนานมาแล้วแต่จำไม่ได้ว่ามาจากที่ไหน วันนี้เลยลองไปเสริชในเนต ค่อยข้างยาวแต่อ่านแล้วดีมากๆ ค่ะ

” แล้วตัวลื้อล่ะดีอย่างไร…? “
คำพูดนี้ยังคงก้องอยู่ในความคิดของมงคลเป็นระยะๆ มันเป็นคำพูดของชายชราชาวจีนที่เขาฝันเจอเมื่อคืนวันพระก่อน มงคลเป็นหัวหน้างานสนามของบริษัทรับจ้างรื้อถอนทุบทำลายอาคาร เขาเป็นนักสะสมพระเครื่องและเช่า ตลอดจนปล่อยให้เช่าพระเครื่องตัวยง แขวนพระเครื่องต่างๆ เต็มคอ และเครื่องรางต่างๆเต็มเอว
………………………….
สามสัปดาห์ที่แล้ว มงคลได้รับมอบหมายให้มาควบคุมการรื้อถอนทุบทำลายอาคารเก่าในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง และรู้สึกว่าเขาจะสัมผัสได้ถึงสิ่งลี้ลับบางอย่าง หลายครั้งที่เขารู้สึกคล้ายกับว่ามีคนมองเขาอยู่ แต่เมื่อหันไปดูกลับไม่มีใคร
จนกระทั่งวันโกนก่อนวันพระที่แล้ว เครื่องกำเนิดลมอัดที่ใช้กับหัวเจาะคอนกรีต ของเขามีปัญหา เครื่องดับไปเฉยๆ พยายามสตาร์ทมันใหม่ตั้งหลายหน ช่างเครื่องประจำทีมงานไปตรวจดูเท่าไรก็ไม่พบสิ่งผิดปกติ จนเขาต้องอธิษฐานขออภัยเจ้าที่เจ้าทางว่า
“สาธุ ท่านเจ้าที่เจ้าทาง ขอให้เครื่องทำงานได้ไม่มีอุปสรรคทีเถอะ แล้วกระผมจะใส่บาตรถวายอาหารพระอุทิศส่วนกุศลไปให้”
ลมวูบหนึ่ง พัดให้เขารู้สึกได้ แล้วเครื่องยนต์ก็ติด ทำงานต่อไปได้ไม่มีปัญหาอีก
เช้ารุ่งขึ้นเป็นวันพระ มงคลรักษาสัญญา ใส่บาตรถวายอาหารพระ แล้วกรวดน้ำอุทิศส่วนกุศล ให้เจ้าที่เจ้าทางประจำพื้นที่ที่เขากำลังจะทุบทำลายแห่งนั้น
นานทีปีหน จะได้ใส่บาตรถวายอาหารพระ แม้ว่าเขาจะเข้าวัดบ่อย แต่ก็เป็นไปในการหาเช่าวัตถุมงคล ตามพฤติกรรมของนักนิยมพระเครื่องเสียมากกว่า ความอิ่มเอมใจบังเกิดขึ้น จากการใส่บาตรในครั้งนั้น มงคลนึกในใจขณะพระสวดให้พรว่า
“ชีวิตลูกลำบากมามาก มีเงินก็เก็บไม่อยู่ขอให้บุญกุศลดลบันดาลให้ลูกพบแต่คนดีๆ ด้วยเถิด”
………………………
คืนวันพระ หลังจากที่มงคลใส่บาตรนั้นเอง ที่มงคลฝันเป็นเรื่องเป็นราวว่า ที่พื้นที่ทุบทำลายแห่งนั้น มีชายแก่สวมชุดขาวคนหนึ่ง มานั่งคุยกับเขา ในฝันมงคลอวดพระเครื่องสารพัดองค์ ที่แขวนไว้รอบคอ รวมทั้งเครื่องราง ตระกรุด ปลัดขิก หนังเสือ เขี้ยวเสือ ให้ชายชราในฝันฟัง
“องค์นี้ ดีทางคงกระพันชาตรีครับลุง องค์นี้ดีทางแคล้วคลาด ส่วน 3 องค์นี้ ดีทางเมตตามหานิยม องค์กลางที่ผมแขวนเป็นประธาน ดีทุกๆ ด้านเลยครับ”
ชายชราในฝัน หยิบจับพิเคราะห์พระเครื่องของมงคล ทีละองค์ๆ แล้วเอ่ยถามขึ้นมาว่า
” แล้วตัวลื้อล่ะดีอย่างไร…? “
ในฝันมงคลอึ้งไป แล้วชายชราในฝันยังบอกว่า ตัวเขาต้องการร่วมทำบุญสร้างตึกที่กำลังจะสร้างใหม่ในโรงพยาบาลแห่งนี้ด้วย โดยบอกให้มงคล ไปที่ศาลเจ้าหลังตลาดร้างใกล้ๆ หมู่บ้านจัดสรรชานเมืองแห่งหนึ่ง ไปหาคนเฝ้าศาลเจ้า ชื่อแป๊ะฮง และไปขอดูบาตรน้ำมนต์เก่าของศาลเจ้า ในนั้นจะมีของซ่อนอยู่ให้เอาของนั้น มาทำบุญให้แกด้วย
………………………

 

ชีวิตแบบเขา ทำงาน 6 วัน กลางแดดร้อนอบอ้าว หยุดวันอาทิตย์วันเดียว มงคลมักจะใช้เวลาในวันอาทิตย์ หมดไปกับการเดินสายเช่า หาพระเครื่องตามสนามพระต่างๆ หรือไปรับเช่าพระตามบ้าน
บางครั้ง เขาก็ถูกหลอกให้ซื้อพระเครื่องเก๊ บางครั้ง เขาก็เป็นฝ่ายไปหลอกผู้ขายที่รู้น้อยกว่า ซื้อพระเครื่องได้ในราคาที่ต่ำกว่าราคาจริง เพื่อนำมาขายเอากำไรอีกต่อ
ประสบการณ์ สอนให้เขาเชี่ยวชาญในการดูพระมากขึ้นๆ จนช่วงหลังๆ มานี่ เขาเป็นฝ่ายได้เปรียบ หรือเรียกว่า เก่งกว่าคนทั่วๆ ไปที่อยู่ในตลาดซื้อขายแลกเปลี่ยนพระเครื่อง
ความเชี่ยวชาญ ทำให้เขาเป็นที่ยอมรับในวงการพระเครื่อง ระดับหนึ่ง ประมาณว่า หากใครจะปล่อยพระเครื่องให้เช่า เพราะร้อนเงิน ก็มักจะมาปรึกษาเขา ทำให้ตัวเขา เหมือนเป็นแอ่งน้ำในที่ต่ำ ที่พระเครื่องดีๆ มักจะหลั่งไหลมาหาเขา
และช่วงหลัง เขาประกาศรับเช่าพระตามบ้าน งานแบบนี้ ถ้าไปเจอบ้านที่ไม่เคยมีเซียนพระ เข้าไปหาพระดีๆ หรือเรียกว่า ร่อนของดีๆ ไปก่อนหน้า กำไรจากการเช่าพระ ก็ดีมากทีเดียว บางครั้ง ในหิ้งมีพระดีราคาสูงอยู่ไม่กี่องค์ ในบรรดาพระเป็นร้อยองค์ มงคลก็มักจะใช้เล่ห์เพทุบาย แกล้งบอกเจ้าของพระว่า พระที่จะขายก็อย่างนั้นๆ ไม่มีราคา และจะขอเหมามาทั้งหมด ในราคาองค์ละไม่กี่บาท แต่แท้ที่จริงแล้ว เพียงแค่พระองค์เดียว ที่มงคลทำเป็นแกล้งไม่สนใจ กลับขายออกไปได้ ในราคามากกว่า ที่มงคลเหมาพระทั้งร้อยองค์นี้ด้วยซ้ำ ถ้าเป็นการซื้อพระเดี่ยวๆ จากแผงพระ หากไปเจอคนที่มีความรู้น้อยกว่าในด้านพระเครื่อง มงคลจะไม่กระโตกกระตาก แสดงให้เห็นว่า องค์ไหนดี แต่จะแกล้งเลือกต่อราคาองค์ที่ไม่ชอบ เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ แล้วแสร้งทำเป็นขอซื้อองค์ที่น่าสนใจ ไปในราคาที่ไม่แพง รูปแบบการดูพระของมงคล มักจะไม่ค่อยควักแว่นส่อง ถ้าแน่ใจว่าค่อนข้างจะมีโอกาสเป็นของแท้ ถึงจะยอมเสียเวลา ส่องดูให้แน่ใจ เรียกว่า ไม่ควักแว่นพร่ำเพรื่อ นักนิยมพระบางคน เวลาไปเดินตามแผงพระ มักจะเสียเวลา ส่องแว่นขยายมากเกินเหตุ เรียกว่า ส่องเกือบทุกองค์อย่างจริงจัง
สำหรับคนที่ไม่รู้จักมงคล อาจเห็นว่า เขาเป็นนักเล่นพระที่อ่อนเชิงเลยประมาทพลาดท่าเสียที ขายพระดีๆ ในราคาที่ถูกๆ ให้แก่เขาหรือที่ภาษานักเล่นพระ เขาเรียกว่า “ตกควาย” ส่วนพฤติกรรมการซื้อพระดีๆ ในราคาถูก หรือที่เรียกว่า “ซื้อราคาตั๋วเด็ก” เป็นสิ่งที่มงคลภูมิใจนักหนา และทำให้เขาหาเงินได้มาก แต่ก็แปลกอีก เงินที่ได้มาจากการนี้ มักจะอยู่ได้ไม่นาน ส่วนใหญ่จะหมดไปกับอบายมุข เหล้า บุหรี่ การพนัน เที่ยวกลางคืน ทิปนักร้องตามสถานเริงรมย์ อาบอบนวด ซ่องโสเภณี ไปเกือบหมด เหมือนเป็นเงินร้อน ต้องคำสาป เก็บไม่อยู่สักที
…………………………..
วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ ไม่ต้องทำงาน มงคลครุ่นคิดถึงเรื่องในฝันเมื่อวันพระที่แล้ว และอยากจะพิสูจน์สิ่ งที่ชายชราในฝันเล่าให้ฟัง เขาจึงนั่งรถเมล์ออกไปชานเมือง ตามทิศทางที่ชายชราในฝันบอก แล้วมงคลก็ต้องแปลกใจ ที่มีหมู่บ้านจัดสรร แบบที่ชายในฝันบอก มีตลาดร้างอยู่ใกล้ๆ จริงๆ และมีศาลเจ้าหลังตลาด ยิ่งไปกว่านั้นมงคลขนลุกซู่เ มื่อพบว่า คนเฝ้าศาลเจ้าชื่อ แป๊ะฮง
มงคล เล่าให้แป๊ะฮงฟังทั้งหมด เกี่ยวกับความฝัน และขอดูบาตรน้ำมนต์เก่า ซึ่งแป๊ะฮงก็ไปรื้อหามาให้ดูแต่โดยดี ตัวบาตรน้ำมนต์ เป็นทองเหลืองเก่าหนาแบบของโบราณ ดูจากภายนอก ไม่น่ามีอะไรแต่ด้วยความช่างสังเกต ของสายตานักเลงพระเครื่อง มงคลก็พบว่า ที่ก้นบาตร มีรูเล็กๆ อยู่ 4 รู คล้ายเป็นฝา ที่ปิดอะไรสักอย่าง อยู่ในนั้น ผู้ออกแบบคงประสงค์ให้น้ำไหลลงไปหาอะไรบางอย่าง ที่ศักดิ์สิทธิ์ แล้วซึมซาบขึ้นมาเป็นน้ำมนต์อันศักดิ์สิทธิ์ ของในช่องเก็บนั้นคงต้องเป็นของขลังศักดิ์สิทธิ์มีค่าแน่นอน ความชาญฉลาดของผู้ที่ซ่อนไว้
ทำให้ผ่านเวลามายาวนาน โดยไม่มีใครเห็น และเอาออกไป
…………………………….

 

เมื่อขออนุญาตแป๊ะฮง งัดฝาที่บัดกรีปิดตาย แป๊ะฮงก็อนุญาต
“ลื้อ คงไม่มาซี้ซั้วต่ากะอั๊วหรอก ฝันแม่นขนาดนี้ เจ้าของเขาคงให้ลื้อมาเอาจริงๆ ” แป๊ะฮงว่า
เมื่องัดฝาทองเหลืองเก่าๆ ที่เต็มไปด้วยคราบสนิมเขียวนั้นออกมา มงคลก็ต้องตื่นตะลึง เพราะในนั้น มีพระเครื่องราคาล้ำค่า ที่ตลาดพระเครื่องนิยมเช่าหากัน ด้วยสนนราคาถึงล้านบาท ไม่ใช่แค่องค์เดียว แต่ถึง 2 องค์ มงคลอยากครอบครองพระองค์นี้ มานานแสนนาน วันนี้ฝันเป็นจริง เก็บไว้องค์ขายองค์เดียว
“รวยแล้วแป๊ะ เรารวยแล้ว ผมแบ่งแป๊ะแน่นอน”
“เฮ้ย…เจ้าของอีฝากลื้อไปทำบุญ ไม่ใช่เหรอวะ อั๊วไม่เอาหรอก มันไม่ใช่ของของอั๊ว”
มงคลแปลกใจ ทำไมชายชราซอมซ่อ ไม่สนใจในลาภก้อนมหาศาลนี้เลย ชายชราเฝ้าศาลเจ้าท่าท่างสงบ เย็น ถูกชะตามงคลมาก เนื่องจากอัธยาศัยดี ดูจริงใจ เขาไม่มีเพื่อนดีๆ แบบนี้มากนัก มงคลคิดว่า ถ้าขายพระได้ จะมอบเงินส่วนหนึ่งให้คนเฝ้าศาลแบ่งให้โรงพยาบาลสักครึ่ง ที่เหลือเก็บเงินไว้ใช้เอง ให้สบายใจ ชายชราไปเก็บกวาดหิ้งบูชา แล้วถามว่า “ลื้อแขวนพระตั้งเยอะไม่หนักบ้างเหรอวะ”
………………………………
มงคลเก็บเรื่องพระ 2 องค์นั้นเงียบ ไม่แพร่งพรายให้ใครรู้ อยากได้มาเป็นของส่วนตัว หลายวันผ่านไป ชายชราก็ไม่เห็นมาเข้าฝันทวงถามจนเขาคิดจะเก็บพระไว้เองทั้งหมด สร้างข่าวปั่นราคาให้ได้มากที่สุด ก่อนที่จะปล่อยให้เช่า ในราคาที่ดีที่สุด แต่แล้วคำพูดในหัว ก็ก้องขึ้นมาอีก
” แล้วตัวลื้อล่ะดีอย่างไร…? “
ช่วงแรก ความโลภยังมีกำลังเหนือกว่า ความโลภ ความอยากได้พระสององค์นั้น ทำให้เขาไม่ขาย แต่ก็ต้องพะวง หวาดระแวงจนนอนไม่หลับ เมื่อมีพระเครื่องที่ผู้สร้าง ต้องการให้เป็นวัตถุเพื่อระลึกถึงพุทธานุสติ อยู่ในครอบครอง ด้วยความกลัวว่ามันจะหาย มีคนขโมย แย่งชิงเอาไป บัดนี้ การได้พระเครื่องมาเก็บไว้ เหมือนเป็นการเพิ่มความทุกข์ให้เขามากขึ้น แม้ว่าจะไม่เห็นชายชราในฝัน มาทวงถาม คำถามว่า
” แล้วตัวลื้อล่ะดีอย่างไร…? “
เมื่อถามคำถามนั้น กับตัวเองบ่อยๆ เข้า เขาก็รู้สึกละอายแก่ใจ ตัวเองแขวนพระเต็มคอ แต่ไม่เคยคิด จะศึกษาธรรมะของพระพุทธเจ้าเลย ดื่มเหล้าเป็นประจำ ข้องเกี่ยวในอบายมุข การพนัน เที่ยวอาบอบนวด เที่ยวกลางคืน โกหกชาวบ้าน สารพัดที่จะเป็นเรื่องไม่ดี ทั้งๆ ที่พระเครื่องที่เขาพกพา ก็เป็นเครื่องให้น้อมระลึกถึงพระพุทธเจ้าและสิ่งที่พระพุทธเจ้าสอน
……………………………

 

ขอร่วมโมทนากับคุณลินและเพื่อนๆสมาชิกที่ได้ร่วมทำบุญนี้ด้วยค่ะ

 

เย็นวันพุธกลางสัปดาห์ งานของมงคลเสร็จเร็ว วันนี้เ ขามีนัดกับทองเหลือเพื่อนคนหนึ่งที่เพิ่งรู้จักไม่นาน
ทองเหลือ เป็นพนักงานจัดการศพในโรงพยาบาล ทำงานอยู่ห้องพิธีศพ เห็นมงคลแขวนพระเต็มคอ จึงได้พูดคุยกันในเวลาว่างอย่างสนิทสนม
เย็นนี้ทองเหลือมีพระ อยากให้เขาช่วย ให้สักองค์ มงคลจึงเดินออกจากไซท์งานทุบตึกของเขา ไปที่อาคารรับศพ เมื่อไปถึงทองเหลือร้องเรียก บอกให้เขาเข้ามารอข้างในสักครู่
ทองเหลือกำลังทำงานของเขา ด้วยการแต่งตัวให้ศพ ที่ญาติกำลังมารอรับศพดูเหมือนนอนหลับ สีหน้ายังออกชมพูๆ ไม่เขียวคล้ำ
“ตำราว่าไว้ หากศพมีหน้าชมพูๆ แบบนี้ คงไปสวรรค์” มงคลเอ่ยขึ้น
“ใครว่าเล่ามงคล มึงไม่เคยดูรายการกบนอกกะลาเหรอวะ เดี๋ยวนี้ยากันเน่าเขาผสมสารสีชมพูแล้ว เวลาฉีดเข้าไป ศพจะได้ดูดีไง สุดท้าย คนเราก็แค่นี้ล่ะโว้ย เคยรวยซะจนไม่รู้จะใช้เงินยังไง สุดท้าย ตายไป บาทเดียวก็เอาไปไม่ได้“
ญาติศพพากันมาด้วยความเศร้า หอบเอาเสื้อผ้ามาชุดหนึ่ง เป็นชุดเก่าๆ ไม่ใหม่ ไม่หรู ไม่ได้ดูดีที่สุด อย่างที่มงคลคิด ญาติคนตายบอกว่า คนตายได้สั่งเสียไว้ว่า อย่าหมดเปลืองกับศพมากนัก เสื้อผ้าดีๆ เอาไปบริจาคให้คนจนใช้ เลยเอาชุดนี้มาแต่งศพ
โลงก็ไม่ให้ใช้ของแพง แกสั่งให้เอาแบบถูกที่สุด แต่ให้เอาเงินไปทำบุญแทน สวดไม่กี่วัน แล้วก็ให้เอาไปดองต่อ เพราะคนตายได้อุทิศร่างกายของตน เพื่อให้นักศึกษาแพทย์ ได้ใช้ศึกษาหาความรู้ในวิชากายวิภาคศาสตร์ เพื่อสร้างประโยชน์แก่โลกต่อไป
คนตายเป็นคนดีจริง ๆ ขนาคในวาระสุดท้าย ยังมีแต่ความคิด ที่จะให้กับคนอื่น
ในบรรยากาศที่เศร้าโศกเสียใจ มงคลรู้สึกสลดใจว่า วันหนึ่งตัวเขาเองก็ต้องตายไปจากโลกนี้เช่นกัน เขาทุบตึกเก่าในโรงพยาบาลแห่งนั้น มาตั้งหลายอาทิตย์ เห็นภาพการรับศพ ออกจากโรงพยาบาลหลายศพ เกือบจะทุกวัน เพราะไซท์งานไม่ไกลจากอาคารรับศพเท่าใด ใจก็ไม่เคยคิดสลด มีครั้งนี้เท่านั้นที่เขาสลดใจมากกว่าครั้งใด
ดูพระให้ทองเหลือ ปรากฏว่าพระเป็นของแท้ แต่ตลาดไม่นิยม เพราะเป็นพระที่สร้างโดย คณาจารย์ท้องถิ่น ไม่นิยมแพร่หลายในวงกว้าง ราคาจึงไม่แพง
“แท้ก็ดีแล้ว เอาไว้แขวน ระลึกถึงความดีของหลวงพ่อที่กูเคารพ กูขอเลี้ยงข้าวมึง เป็นค่าดูพระก็แล้วกัน”
เสร็จแล้ว ทองเหลือก็พาเขาไปนั่งกินข้าวที่ร้าน ซึ่งไม่ไกลจากโรงพยาบาล
“ร้านนี้สะอาด รับรองได้ มึงดูสิไอ้มงคล หมอ พยาบาล มากินกันเพียบ ราคาก็ไม่แพงด้วย กูไม่เข้าใจเลย ทำไมคนเรา ต้องไปหาอะไรแพงๆ กินกัน กินเสร็จก็ ขี้ออกมาหมด มึงว่าไหม” ทองเหลือพูดพลางพุ้ย ข้าวต้มกุ๊ยเข้าปาก
มงคลเป็นคนกินง่าย อะไรก็กิน แต่วันนี้รู้สึกว่าไม่อร่อยเลย เพราะใจจดจ่ออยู่แต่กับเรื่องที่ว่า คนตายเอาอะไรไปไม่ได้สักอย่าง เขาเองก็คงเป็นเช่นนั้น
หากต้องตายไป แม้แต่พระเครื่องที่เขารักหนักหนา ท้ายที่สุดก็ต้องทิ้งไว้ในโลกนี้ เอาติดตัวเขาไปหลังความตาย ไม่ได้สักองค์เดียว
……………………………….
ค่ำนั้น มงคลนอนเอนกายในห้องพัก ครุ่นคิดถึงความตาย แล้วเกิดความหวาดกลัวขึ้นมาจับใจ แล้วเราก็ต้องตายเป็นศพแบบนั้น ทั้งๆ ที่มีพระพวงใหญ่ อีกทั้งพระเครื่องหลักล้าน ที่หลายๆ คนต่างเสาะแสวงหา เขาคิดไปถึงว่า แท้ที่จริงแล้ว พระเครื่องมีไว้ทำไม
เขาเคยอ่านรู้มาว่า ก่อนที่ทัพกรีกอันเกรียงไกร ของพระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราช จะรุกรานชมพูทวีป ชาวพุทธไม่ได้มีพระพุทธรูปใดๆ ไว้กราบไหว้ แต่เมื่อผู้รุกราน ได้ฟังคำสอนของพระพุทธศาสนา ก็เกิดความศรัทธาอย่างแรงกล้า จึงได้ปั้นรูปเคารพ แทนองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ไว้กราบไหว้บูชา
เนื่องด้วย ชนชาติกรีกเอง ก็มีการนับถือเทพเจ้ามากมายหลายองค์ เช่น ซีอุส เจ้าแห่งสวรรค์ อพอลโล เจ้าแห่งดวงอาทิตย์ วีนัส เจ้าแห่งความงาม เป็นต้น และได้ปั้นรูปแสดงองค์ของเหล่าเทพ ไว้บูชา พอศรัทธาในคำสอนของพระพุทธเจ้า ชาวกรีก จึงทำการปั้นรูปพระพุทธเจ้า ด้วยเหตุนี้พระพุทธรูปรุ่นแรกๆ จึงมีพระพักตร์ ละม้ายไปทางชาวกรีก และมีพระเกศาหยักศก
คติการสร้างรูปแทนองค์พระพุทธเจ้า จึงสืบเนื่องต่อมาจนถึงปัจจุบัน พระเจ้ามิลินท์ ที่เคยสนทนาธรรมกับพระนาคเสน ในเรื่อง “มิลินทปัญหา”เป็นคนกลุ่มแรก ที่สร้างพระพุทธรูปขึ้น และมีผู้สร้างตามต่อๆ มา เรียกพระพุทธรูปสมัยแรกนี้ว่า สมัยคันธาราฐ หรือ ศิลปคันธาระ ซึ่งรุ่งเรืองอยู่ในช่วง พ.ศ. ๓๖๕ – ๓๘๓
ใช่แล้ว ผู้สร้างพระ มีศรัทธาอยากให้ผู้พบเห็น น้อมระลึกถึงพระพุทธเจ้า และคำสอนอันประเสริฐของพระองค์ พระพุทธรูป เป็นเพียงกระพี้เปลือกนอกของต้นไม้ เพื่อให้คนสนใจมามอง เพื่อที่จะเข้าหาแก่นของต้นไม้นั้น
ความรู้สึกโล่ง โปร่งสบาย ในหัวของมงคล เกิดขึ้น ทำให้ลืมความกลัวตายไปชั่วขณะ แล้วพระพุทธเจ้าสอนอะไรบ้าง…?
มงคลถามตัวเอง แม้ว่าเขาจะบอกใครต่อใครว่า นับถือศาสนาพุทธแต่กลับรู้สึกเหมือนกับว่า ตัวเองไม่รู้อะไรเลย
แล้วก็เหลือบไปเห็นหนังสือธธรรมะเล่มเก่าๆ ที่เขาเก็บไว้ มันถูกเปิดอ่านหลังจากไม่เคยได้อ่านเลย
หนังสือเล่มนี้ มงคลได้รับมาฟรีๆ จากงานสัปดาห์พุทธศาสนาที่สนามหลวง เขาไปเข้าแถวรอรับตั้งยาว ตามนิสัยคนอยากได้ของฟรีไว้ก่อน พอได้มา ก็ไม่คิดจะเปิดอ่าน เก็บมันไว้อย่างนั้นมานาน เมื่ออ่านไปได้สักครึ่งเล่ม พบคำพูดสะกิดใจดีๆ หลายคำ ทำให้ความคิดเขาเปลี่ยนไป
รู้สึกว่า พระเครื่องของเขา เป็นภาระอันหนักอึ้ง ที่ต้องเฝ้ารักษาอย่างดี แถมยังทำให้เขาโลภ ดิ้นรนเสาะแสวงหา ไม่ได้หยุดไม่ได้หย่อน ในใจมีแต่ความอยาก ความโลภ ตามรังควาญตลอด อีกทั้ง จะต้องโกหก หาเรื่องซื้อพระ ด้วยการกดราคา เพื่อให้ได้มาในราคาถูกที่สุด
ครั้งหนึ่ง พระหายไปองค์ ขนาดได้มาฟรีๆ เพราะขอแถมมาจากการเช่าพระองค์อื่นก็ยังมิวายทุกข์อยู่ตั้งหลายวัน พอหาเจอก็ดีใจ เพราะวัตถุเล็กๆ แค่ชิ้นเดียวแต่ใจดันไปยึดมั่นถือมั่นมากมาย มงคลเริ่มไม่อยากไปที่สนามพระเหมือนอย่างเคย วันหยุด ก็นำหนังสือธรรมะมาอ่าน แล้วก็ไปนั่งพิจารณาศพ ในที่ทำงานของทองเหลือ ศพแล้วศพเล่าแทน รู้สึกปลง จนเบื่อวงการพระเครื่องขึ้นมาเฉยๆ อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“เฮ้ย ถ้ามึงชอบดูศพ มึงไปทำงานมูลนิธิไหมวะ กูฝากให้ได้นะ เห็นสยองๆ แบบเลือดสดๆ สมองไหล ไส้ออกมากองเลย เขาเรียกอสุภะกรรมฐาน” ทองเหลือบอก
……………………………….

 

โลกของมงคลเปลี่ยนไป เขารู้สึกเสียดายเวลาในอดีตของเขาที่หมดไปกับการเดินท่องเที่ยว บ่มเพาะความโลภ ความอยากได้ของคนอื่น มาเป็นของตัว ในสนามพระเครื่อง สุดท้าย คนเราก็ต้องตาย ไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้าได้ ก่อนจะละร่างกายลาจากโลกนี้ไป มงคลตัดสินใจว่า จะขอใช้ความสามารถที่มีอยู่ ในด้านพระเครื่องปล่อยเช่าพระองค์นี้ ให้ได้เงินมากที่สุด เพื่อให้เจ้าของพระในฝันอันลี้ลับได้สมเจตนารมณ์ในการทำบุญ
…………………………….
อาทิตย์ต่อมา หลังจากตัดสินใจเด็ดขาด มงคลก็เริ่มวางแผน นำพระองค์นั้นไปปล่อยเช่า ด้วยเป็นคนที่มีความรู้เป็นที่ยอมรับอยู่ในวงการ จึงไม่มีใครกดราคาเขาได้จาก 400,000 บาท ด้วยเงินสดในที่แรก ที่เขาไปเสนอ ปีนเป็น 600,000 บาท ข่าวแพร่สะพัดออกไปในวงการพระเครื่อง จนไปถึงหูบรรณาธิการนิตยสารพระเครื่องเล่มหนึ่ง ที่เป็นผู้รับจัดหาพระ ให้นักธุรกิจใหญ่ ผู้นิยมพระเครื่อง สุดท้ายได้ราคาที่เขาพอใจ องค์ละหนึ่งล้านสองแสนบาท กับอีกองค์หนึ่ง ได้ล้านห้าแสนบาท เมื่อนักธุรกิจท่านนี้ ทราบถึงการได้มาของพระองค์นี้อย่างพิสดาร ก็มีศรัทธาบอกว่า ถ้าจะบริจาคให้โรงพยาบาลจริง เขายินดีจะสมทบอีกเท่าตัว เพื่อร่วมทำบุญด้วย นิตยสารพระเครื่องรายปักษ์ ลงรูปพระเครื่องล้ำค่า องค์งามทีละองค์ ติดต่อกันถึง 2 ฉบับ สร้างข่าวฮือฮาในวงการพระเครื่อง เล่ากันปากต่อปาก กระฉ่อนข่าวสะพัดแผ่กระพือไปทุกสนามพระ
……………………………
อาแป๊ะฮง ได้รับการเชิญมาเป็นเจ้าของเงินบริจาค จำนวนสองล้านเจ็ดแสนบาท ข่าวใหญ่ลงในหนังสือพิมพ์หลายฉบับว่า
“พบพระเครื่องล้ำค่า ในศาลเจ้าเก่าตามคำผีบอก ชายชราเฝ้าศาล และนักเล่นพระผู้ค้นพบ ศรัทธานำเงินไปสบทบสร้างโรงพยาบาล นักธุรกิจนิรนาม ผู้ซื้อพระใจดี สบทบเพิ่ม”
แล้วมงคลก็ไปทำงาน ควบคุมการทุบตึกต่อไป อิ่มใจในกุศลที่ตนมีส่วนร่วมอย่างมากใ นครั้งนี้ หลายๆ คน เริ่มสนใจอยากเห็นเขาผู้ที่มีส่วนทำให้โรงพยาบาล ได้เงินเพิ่มอีกห้าล้านกว่าบาท
ส่วนมงคล ย้อนคิดไปถึงเรื่องที่มาของพระเคร่องสององค์นั้นว่าสมัยที่พระสององค์นั้นถูกสร้าง พระเครื่องนั้น ก็เป็นเพียงแค่ของแจกให้ฟรี ไม่ได้มีราคาค่างวดสูงแต่อย่างใดเจ้าของพระคนเก่า คงได้รับมา แล้วเห็นว่า พระผู้สร้างเป็นผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ เลยเอามาใส่ในบาตรน้ำมนต์ อย่างไม่เสียดายเวลาผ่านไป พระองค์นี้ ก็กลายเป็นพระหลักล้านบาท
หลังจากเหตุการณ์ในครั้งนั้น มงคลทยอยนำพระของตน ที่หวงนักหวงหนาออกมาแจกคนนั้น คนนี้ ที่ราคาค่างวดแพง ก็ปล่อยให้เช่าเอาเงินไปพิมพ์หนังสือธรรมะ แจกเป็นธรรมทาน
มงคล ได้หนังสือธรรมะชี้ทางสว่าง ในวันที่จิตใจมืดมนด้วยอำนาจความความโลภที่ถึงขีดสุด และผ่านพ้นมาได้ พร้อมกับจิตใจที่สะอาดขึ้น ในร่างกายร่างเดิม จึงอยากให้คนอื่น ได้รับโอกาสเช่นนี้บ้าง เขารู้สึกว่า ยิ่งทำบุญ ก็ยิ่งมีความสุข อิ่มใจ สบายใจ พอใจ ไม่อยากได้ของคนอื่น ใจก็เบา ทุกข์น้อยลง ตระหนักดีแล้วว่า การสะสมวัตถุเป็นทุกข์ ไม่เหมือนสะสมความดีที่ให้ความสุข
จากการที่เขาต้องไปเดินสนามพระทุกวันหยุด ก็กลับกลายเป็นเ ข้าวัดปฏิบัติธรรมแทน ตอนที่มีพระเครื่องมากมาย ก็มีแต่อยากได้ มากขึ้นไปเรื่อยๆ ไม่เคยมีความสุข จากใจที่สงบ ขนาดนี้มาก่อนเลยในชีวิต ทั้งๆ ที่ตอนนี้ แทบจะเลิกห้อยพระหันหลังให้กับสนามพระเครื่อง
……………………………….
งานทุบตึกในโรงพยาบาลลุล่วงไปแล้ว ในคืนสุดท้าย ที่เขานอนในเขตบ้านพักคนงานในโรงพยาบาล มงคลที่เปลี่ยนไป ก็ได้พบชายชราในฝันอีกครั้ง ชายชราหน้าตาแจ่มใสมาทักทาย ขอบคุณ แล้วเล่าให้ฟัง ถึงความเป็นมาของตนว่า ตนเองเป็นหมอยาชาวจีน เข้ามาพึ่งพระบรมโพธิสมภาร ของพระมหากษัตริย์ไทยตั้งแต่เป็นเด็ก ในสมัยรัชกาลที่ 4 ใช้ชีวิตยืนยาว จนตายในรัชกาลที่ 6 โดยมาตายที่โรงพยาบาลแห่งนี้นั่นเอง สมัยมีชีวิต ปลูกบ้านอยู่แถวศาลเจ้าชานเมืองแห่งนั้น ตั้งแต่ที่ตรงนั้นมีแต่ทุ่งนา ห่างไกลชุมชน ได้รับพระเครื่องสององค์นั้นมาจากมือพระสงฆ์นามกระฉ่อน ที่สร้างพระองค์นั้น ขึ้นมากับมือ แกเห็นว่า ท่านเป็นพระปฏิบัติดี เลยเอาไปบรรจุลงบาตรน้ำมนต์ไว้แล้วเอาไปให้ศาลเจ้า ซ่อนไว้อย่างแนบเนียน ซึ่งส่งผลดีในกาลต่อมาเพราะสามารถป้องกันคนโลภ มาฉกชิงเอาไป หลังจากมันมีราคาแพงขึ้นไปตามความนิยมของสังคม
“ขอบใจมาก คิดแล้ว อั๊วเลือกคนไม่ผิด” ชายชรากล่าวอมยิ้ม อย่างมีความสุขในฝัน
…………………………………..
มงคล ตื่นเช้าขึ้นมารับวันใหม่ ด้วยความอิ่มเอมใจ มองลานโล่งของพื้นที่ที่ถูกรื้อถอนอาคารเก่าออกไป พื้นที่ว่างดูโล่งตากำลังรออาคารใหม่ ที่จะปลูกสร้าง ขึ้นด้วยเงินบริจาคอันมีที่มาอย่างน่าอัศจรรย์ใจ
นึกย้อนไปถึงใจตัวเองใจที่ถูกรื้อถอนความชั่วร้ายออกไปตั้งมาก
จากประสบการณ์นี้และพร้อมที่จะปลูกสร้างสิ่งดีๆ ใหม่ๆ ในใจต่อไป ด้วยดวงตาที่มองเห็นธรรม.

…………………………………

 

โมทนาบุญในกุศลครั้งนี้ด้วยครับ

อ้างอิง:
<table border="0" cellpadding="6" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td class="alt2" style="border:1px inset"> ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ หนุ่มเมืองแกลง
คนในโลกที่ต้องแก่งแย่งแข่งขันของพวกเรานี้ ยังมี คนเหนือกว่าคน ซ่อนอยู่อีกมากครับ
ขอนำตัวอย่างมาเป็นบทสอนจำในใจ ที่ยากจะพบเจอเรื่องที่มหัศจรรย์ทางความจริงในชีวิต
กราบขออนุญาตครับเพื่อสังคมที่แย่ลงทุกวันจะได้เก็บไปคิดพิจารณาในมุมมองที่หาเจอยาก
................................................................................................
คุณหนุ่มเมืองแกลง
วันนี้ผมได้โอนเงินจำนวน 200,100 บาท (ตาม file ที่แนบ) เพื่อ:

1. ชำระค่าประมูล#8018: จำนวน 160,100 บาท (รวมค่าจัดส่ง)
2. สบทบกองทุนสงฆ์อาพาธ โรงพยาบาลฝาง จำนวน 40,000 บาท

รบกวนคุณหนุ่มส่งเฉพาะพระชัยจำนวน 4 องค์มาตาม ชื่อ-ที่อยู่นี้นะครับ
......................... ................... .......................

สำหรับพระที่คุณหนุ่มมอบให้เพื่<wbr>อสมนาคุณในการประมูลชุดนี้ ผมขอรบกวนให้คุณหนุ่มเก็บไว้เพื่<wbr>่อนำไปประมูลหารายได้ หรือมอบสมนาคุณให้สมาชิกท่านอื่<wbr>น ที่เห็นว่าเหมาะสมต่อไป เนื่องจากผมมีพระดังกล่าวอยู่<wbr>แล้ว และไม่หวังจะสะสมเพิ่ม จึงคิดว่<wbr>านะจะเป็นประโยชน์มากกว่าถ้าคุ<wbr>ณหนุ่มจะกรุณาเก็บไว้

ขออนุโมทนาและเป็นกำลังใจให้ครั<wbr>บ
</td> </tr> </tbody></table>
อ้างอิง:
<table border="0" cellpadding="6" cellspacing="0" width="100%"> <tbody><tr> <td class="alt2" style="border:1px inset"> ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ หนุ่มเมืองแกลง
ผมได้โอนเงินให้กับงานสาธารณะกุศล ตามที่พวกเราทุกคนร่วมใจกัน ดังนี้ครับ
1. โอนให้คุณธวัชชัย อุ่นคำ จำนวน 160,000.-บาท เพื่อนำไปจ้างช่างดำเนินการสร้างกุฏิให้สำนักสงฆ์ปริยัติธุราทร จ.พะเยา จำนวน 4 หลัง เพื่อให้พระสงฆ์ได้มีที่พักแรมในการสอนสั่งญาติโยมตามแนวทางบำเพ็ญภาวนา
2. โอนเข้าบัญชี กองทุนสงฆ์อาพาธ โรงพยาบาล ฝาง จ.เชียงใหม่ จำนวน 80,000.-บาท เพื่อใช้ในการรักษาพยาบาลพระสงฆ์ที่เจ็บป่วยและรอรับการรักษาขณะนี้

อนุโมทนาในกุศลทั้งหลาย ที่พวกเราได้ร่วมกันทำไปแล้วด้วยครับ
</td> </tr> </tbody></table>

 

อนุโมทนาครับ ขอเกาะชายบุญด้วยคน

ขอให้พี่ก้องได้รับสิ่งที่ประสงค์ในเร็ววันครับ

 

ขออนุโมทนาบุญกับพี่หนุ่ม , คุณ Happy moment
และ ผู้มีจิตกุศลทุกๆท่านด้วยครับ...

 

ขออนุโมทนาบุญกุศลที่ยิ่งใหญ่นี้ด้วยครับ สาธุ สาธุ สาธุ

 

พี่หนุ่มครับกำหนดวันวางศิลาฤกษ์ศาลาวัดหนองสะเดาเมื่อไหล่ครับ อยากไปร่วมงานบุญด้วยเพราะครั้งก่อนไม่ได้ไปคืบหน้าอย่างไรแจ้งข่าวด้วยครับ

 

ผมขออนุโมทนาสาธุ กับพี่หนุ่มเมืองแกลงและญาติธรรมทุกๆท่าน ในบุญกุศลที่ได้บำเพ็ญมาทั้งหมดทั้งปวงด้วยครับ

 

เล่าสู่กันฟังไม่ทราบว่าจะเรียกว่าประสบการณ์หรือเปล่าครับ

วันนี้นั่งอยู่ที่ทำงานตอนเช้ามีความรู้สึกว่ามีตัวอะไรมาเกาะที่คอเลยจับดู แล้วมีความรู้สึกว่ามีอะไรมาปักลงที่คอ สิ่งที่หล่นลงมาคือตัวต่อครับท่านตัวเบอเริ่มเลย แต่แปลกที่ไม่รู้สึกเจ็บหรือปวดใดๆเลย โดยปกติผมจะเป็นคนแพ้พิษผึ้ง ต่อ และแตน วันนี้ผมห้อยพระชัยวัฒน์ฯ,รูปหล่อหลวงปู่ทิมและรูปหล่อหลวงปู่ยอด อัศจรรย์ใจผมมากครับ

 

เล่าสู่กันฟังไม่ทราบว่าจะเรียกว่าประสบการณ์หรือเปล่าครับ

วันนี้นั่งอยู่ที่ทำงานตอนเช้ามีความรู้สึกว่ามีตัวอะไรมาเกาะที่คอเลยจับดู แล้วมีความรู้สึกว่ามีอะไรมาปักลงที่คอ สิ่งที่หล่นลงมาคือตัวต่อครับท่านตัวเบอเริ่มเลย แต่แปลกที่ไม่รู้สึกเจ็บหรือปวดใดๆเลย โดยปกติผมจะเป็นคนแพ้พิษผึ้ง ต่อ และแตน วันนี้ผมห้อยพระชัยวัฒน์ฯ,รูปหล่อหลวงปู่ทิมและรูปหล่อหลวงปู่ยอด อัศจรรย์ใจผมมากครับ

 

สาธุ ขออนุโมทนากับทุกท่านในเจตนาอันเป็นกุศลด้วยครับ

 

น่าจะได้นะครับ ต้องลองดู
หลวงพ่อแก้ว กมลฺจันโท วัดดอยแก้วเทพเนรมิต ต.บ้านใหม่ทุ่งกระเชาะ อ.บ้านตาก จ.ตาก 63120 ปณ.บ้านตาก
อนุโมทนาครับ
<TABLE border=0 cellSpacing=1 cellPadding=1 width="100%" bgColor=#000000><TBODY><TR bgColor=#eeeeee><TD style="PADDING-LEFT: 5px" vAlign=top>บ้านตาก</TD><TD vAlign=top align=middle>63120</TD><TD style="PADDING-LEFT: 5px" vAlign=top>ปณ.บ้านตาก</TD></TR></TBODY></TABLE>