ประเทศไทยจะเกิดอุบัติภัยอย่างที่ทำนายกันจริงๆหรือไม่

พณ.ยันข้าวไทยเพียงพอบริโภคในประเทศ ขู่แทรกแซงตลาดข้าวถุง
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 border=0><TBODY><TR><TD class=body style="FONT-SIZE: x-small; MARGIN: 0px; COLOR: rgb(102,102,102); FONT-FAMILY: Tahoma; TEXT-DECORATION: none" vAlign=center align=left>โดย ASTVผู้จัดการออนไลน์</TD><TD class=date style="FONT-SIZE: 11px; COLOR: rgb(204,102,0); FONT-FAMILY: Tahoma; TEXT-DECORATION: none" vAlign=center align=left>23 กรกฎาคม 2554 22:29 น</TD></TR></TBODY></TABLE>

​

พณ.ยันข้าวในประเทศไม่ขาดแคลน ฝากวอน ประชาชนอย่าวิตกกังวล - กักตุนสินค้า พร้อมสั่งรับมือผลกระทบนโยบายรับจำนำข้าว พท.“ยรรยงค์” ว้ากใส่ผู้ประกอบการ หากฉวยโอกาสขึ้นราคา เจอข้าวถุงราคาต้นทุนขายแข่งแน่

นายยรรยง พวงราช ปลัดกระทรวงพาณิชย์ กล่าวถึงกรณีที่หลายฝ่ายเป็นห่วงสถานการณ์ปริมาณข้าวในประเทศจะมีเพียงพอต่อการบริโภค โดยยืนยันว่า ไทยจะไม่เกิดภาวะข้าวขาดตลาดแน่นอน เพราะปริมาณข้าวในประเทศขณะนี้มีมากกว่า 4.4 ล้านตัน แบ่งเป็นสต็อกของเอกชน 3.2 ล้านตัน สต๊อกของรัฐบาล 1.2 ล้านตัน

นอกจากนี้ ปริมาณข้าวเปลือกนาปรังช่วงปลายฤดูที่จะออกสู่ตลาดภายใน 1-2 เดือน มีถึง 2 ล้านตันข้าวเปลือก คิดเป็นข้าวสาร 1.7 ล้านตัน ซึ่งเพียงพอต่อการบริโภคภายในประเทศและการส่งออก โดยประชาชนไม่ต้องวิตกกังวล หรือซื้อกักตุนไว้ เพราะไม่เกิดประโยชน์ใดๆ

ส่วนปัญหาเรื่องราคาจำหน่ายข้าวถุงที่เป็นผลมาจากนโยบายรัฐบาลชุดใหม่ ที่อาจกำหนดราคาจำนำอยู่ที่ 15,000 บาทต่อตัน อาจส่งผลกระทบต่อต้นทุนข้าวถุงนั้น ได้สั่งการไปยังกรมการค้าภายในไปหามาตรการช่วยเหลือลดผลกระทบให้กับผู้บริโภค ผู้ผลิตข้าวถึง ซึ่งกระทรวงพาณิชย์จะได้มีการช่วยเหลือ หากข้าวถุงมีราคาแพง พร้อมที่จะผลิตข้าวถุงในราคาต้นทุนเพื่อจำหน่ายในประเทศให้กับประชาชน

“กรณีผู้ประกอบการข้าวถุงร้องเรียนว่า ขาดแคลนวัตถุดิบเพราะโรงสีกักตุน เราจึงให้โรงสีข้าวและผู้ประกอบการข้าวถุงไปเจรจากัน และไม่มีเหตุผลที่โรงสีข้าวทั่วประเทศจะสต็อกข้าวเพื่อต้องการราคาใหม่ และผู้ประกอบการผลิตข้าวไม่ควรขอปรับราคา”

ทั้งนี้ กระทรวงพาณิชย์จะเข้าไปดูเรื่องต้นทุนราคาข้าวทั้งระบบอย่างใกล้ชิด ซึ่งทุกฝ่ายต้องอยู่บนพื้นฐานความเป็นธรรม แต่หากผู้บรรจุถุงถูกโก่งราคาจากโรงสีใด ก็ให้ร้องเรียนมาที่กรมการค้าภายใน โดยจะดำเนินการตามกฎหมายขั้นเด็ดขาด เพราะเข้าข่ายทำให้ตลาดปั่นป่วน เป็นการกักตุน มีโทษจำคุกไม่เกิน 7 ปี ปรับ 140,000 บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ

“ผมได้สั่งการกรมการค้าภายในไปหามาตรการช่วยเหลือ ลดผลกระทบให้กับผู้ผลิตข้าวถุง โดยให้เจรจากับห้างสรรพสินค้า ลดการคิดค่าธรรมเนียมวางจำหน่ายสินค้า หรือมาตรการอื่นๆ รวมทั้งทางสมาคมโรงสีข้าวยืนยันกับกระทรวงพาณิชย์ว่าจะเข้ามาช่วยเหลือ หากราคาข้าวถุงมีราคาแพง พร้อมที่จะผลิตข้าวถุงในราคาต้นทุนเพื่อจำหน่ายให้ประชาชนทั่วประเทศ”

สำหรับต้นทุนการผลิตข้าวถุงอยู่ที่กิโลกรัม (กก.) ละ 14-15 บาท ขนาดถุง 5 กก.เฉลี่ยอยู่ที่ 70 บาท เมื่อบวกค่าบริการและอื่นๆ อยู่ที่ประมาณ 15 บาทต่อถุง ต้นทุนต่อถุงจะอยู่ที่ 85-89 บาท ขณะนี้ข้าวขาว 5% ในตลาดขายอยู่ 95-110 บาทต่อถุง นับว่า ผู้ประกอบการยังมีกำไรพอสมควร จึงไม่ควรขอปรับราคาอีก ส่วนสถานการณ์ราคาข้าวในตลาดโลกมีทิศทางดีขึ้น โดยเฉลี่ยการส่งออกข้าวขาว 5% ส่งออกอยู่ที่ 550 ดอลลาร์ต่อตัน และเชื่อว่า โอกาสที่เกษตรกรจะจำหน่ายข้าวได้ราคาสูงต่อไป

ที่มา http://www.manager.co.th/business/viewnews.aspx?NewsID=9540000090984

 

นี่เป็นการเตือนรอบที่ 2 คนที่รู้ก็รู้ คนที่ไม่รู้ก้อพยายามค้นหา คนที่รู้ บัดนี้ก็คงรู้ว่าต้องทำอะไร ต้องไปอยู่ที่ไหน แล้วที่ไหนคือดินแดนพิเศษ คนเก่งในนี้ก็เยอะคงพอเดาออกนะคับ นาลแกก็เหมือนกัน แต่ทุกอย่าง มันก็ คือ ดังบ่ดี ดีบ่ดัง สิ่งที่จะทำให้เรารอดได้ ก็คือ ศีล และธรรม บวกด้วยบุญเก่า ไม่ใช่มานั่งรอ นารีกับจักรพรรดิ์ แล้วจะไปเกาะพลังเขา ทำให้เรารอด ถ้าเขายื่นมือมาแล้ว เราไปเกาะไม่ได้ มันก็ตายเหมือนกัน

 

มีคนมากมายที่ต้องการเป็นใหญ่ มีคนมากมายที่ต้องการพลัง มีคนมากมายที่ต้องการความช่วยเหลือ มีคนมากมายที่ต้องการล้างโลก มีทั้งฝ่ายธรรมมะ มีทั้งฝ่ายอธรรม มีทั้งเทวดาที่ดี มีทั้งเทวดาที่เลว มีหลายกลุ่มที่ต้องการช่วยโลก แต่มีเพียงผู้เดียวที่ได้ครอบครอง และผู้ครอบครองย่อมถูกคัดสรรมาอย่างดีจาก พรหมและเทวดา เพื่อผดุงศาสนา บำรุงบ้านเมืองและแผ่นดิน และคนที่ถูกเลือกย่อมซ่อนเก็บงำพลังนั้นไว้ จากผู้ที่ไม่มีหน้าที่และไม่มีประโยชน์ที่จะครอบครอง และขอยอมรับว่า คนเก่งในนี้เยอะจิง ๆ

 

สงสารประเทศไทย สงสารเมืองหลวง สงสารคนที่ตาย สงสารคนที่ตายทั้งเป็น และที่สงสารที่สุดคือในหลวง

 

บัว ๔ เหล่า​

​

เมื่อครั้งที่พระพุทธเจ้าได้ทรงตรัสรู้แล้ว แต่เนื่องจากพระธรรมที่พระองค์ทรงบรรลุนั้นมีความละเอียดอ่อน สุขุมคัมภีรภาพ ยากต่อบุคคลจะรู้ เข้าใจและปฏิบัติได้ ทรงเกิดความท้อพระทัยว่าจะไม่แสดงธรรมโปรดมหาชน ต่อมาท่านได้ทรงพิจารณาอย่างลึกซึ้ง แล้วทรงเห็นว่าบุคคลในโลกนี้มีหลายจำพวก บางพวกสอนได้ บางพวกสอนไม่ได้ เปรียบเสมือนบัว ๔ เหล่า ดังนั้นแล้วจึงดำริที่จะแสดงธรรมเพื่อมวลมนุษยชาติต่อไป

บัว ๔ เหล่า ได้แก่

๑.พวกที่มีสติปัญญาฉลาดเฉลียว เป็นสัมมาทิฏฐิ เมื่อได้ฟังธรรมก็สามารถรู้ และเข้าใจในเวลาอันรวดเร็ว เปรียบเสมือนดอกบัวที่อยู่พ้นน้ำ เมื่อต้องแสงอาทิตย์ก็เบ่งบานทันที (อุคฆฏิตัญญู)

๒.พวกที่มีสติปัญญาปานกลาง เป็นสัมมาทิฏฐิ เมื่อได้ฟังธรรมแล้วพิจารณาตามและได้รับการอบรมฝึกฝนเพิ่มเติม จะสามารถรู้และเข้าใจได้ในเวลาอันไม่ช้า เปรียบเสมือนดอกบัวที่อยู่ปริ่มน้ำซึ่งจะบานในวันถัดไป (วิปจิตัญญู)

๓.พวกที่มีสติปัญญาน้อย แต่เป็นสัมมาทิฏฐิ เมื่อได้ฟังธรรมแล้วพิจารณาตามและได้รับการอบรมฝึกฝนเพิ่มอยู่เสมอ มีความขยันหมั่นเพียรไม่ย่อท้อ มีสติมั่นประกอยด้วยศรัทธา ปสาทะ ในที่สุดก็สามารถรู้และเข้าใจได้ในวันหนึ่งข้างหน้า เปรียบเสมือนดอกบัวที่อยู่ใต้น้ำ ซึ่งจะค่อยๆ โผล่ขึ้นเบ่งบานได้ในวันหนึ่ง (เนยยะ)

๔.พวกที่ไร้สติปัญญา และยังเป็นมิจฉาทิฏฐิ แม้ได้ฟังธรรมก็ไม่อาจเข้าใจความหมายหรือรู้ตามได้ ทั้งยังขาดศรัทธาปสาทะ ไร้ซึ่งความเพียร เปรียบเสมือนดอกบัวที่จมอยู่กับโคลนตม ยังแต่จะตกเป็นอาหารของเต่าปลา ไม่มีโอกาสโผล่ขึ้นพ้นน้ำเพื่อเบ่งบาน (ปทปรมะ)

ที่มา http://www.oknation.net/blog/bigbabe/2009/02/04/entry-2

 

เหตุของความเสื่อม คือไม่มีความเคารพยำเกรงซึ่งกันและกัน​

​

สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ ณ พระวิหารเวฬุวันใกล้เมืองกิมิลา ครั้งนั้น ท่านพระกิมพิละได้เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าถึงที่ประทับถวายบังคมแล้วนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้วได้ทูลถามว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ อะไรหนอแลเป็นเหตุ เป็นปัจจัยเครื่องให้พระสัทธรรมไม่ดำรงอยู่นาน ในเมื่อพระตถาคตปรินิพพานแล้ว พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า

พระพุทธเจ้า:

ดูก่อนกิมพิละ เมื่อตถาคตปรินิพพานแล้ว พวกภิกษุ ภิกษุณีอุบาสก อุบาสิกาในธรรมวินัยนี้
เป็นผู้ไม่มีความเคารพ ไม่มีความยำเกรงในศาสดา
เป็นผู้ไม่มีความเคารพ ไม่มีความยำเกรงในธรรม
เป็นผู้ไม่มีความเคารพ ไม่มีความยำเกรงในสงฆ์
เป็นผู้ไม่มีความเคารพ ไม่มีความยำเกรงในสิกขา
เป็นผู้ไม่มีความเคารพ ไม่มีความยำเกรงกันและกัน

ดูก่อนกิมพิละนี้ แลเป็นเหตุเป็นปัจจัยเครื่องให้พระสัทธรรมไม่ดำรงอยู่นาน
ในเมื่อตถาคตปรินิพพานแล้ว.

กิมพิละ:

ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ก็อะไรเป็นเหตุเป็นปัจจัยให้พระสัทธรรมดำรงอยู่ได้นาน
ในเมื่อพระตถาคตปรินิพพานแล้ว.

พระพุทธเจ้า:

ดูก่อนกิมพิละ เมื่อตถาคตปรินิพพานแล้ว พวกภิกษุ ภิกษุณีอุบาสก อุบาสิกา ในธรรมวินัยนี้
เป็นผู้มีความเคารพ มีความยำเกรงในศาสดา
เป็นผู้มีความเคารพ มีความยำเกรงในธรรม
เป็นผู้มีความเคารพ มีความยำเกรงในสงฆ์
เป็นผู้มีความเคารพ มีความยำเกรงในสิกขา
เป็นผู้มีความเคารพ มีความยำเกรงกันและกัน

ดูก่อนกิมพิละ นี้แลเป็นเหตุเป็นปัจจัยเครื่องให้พระสัทธรรมดำรงอยู่นาน
ในเมื่อตถาคตปรินิพพานแล้ว.

ที่มาจาก:-
กิมพิลสูตร : พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต เล่ม ๓ – หน้าที่ ๔๔๖

 

ผลกรรมของผู้ที่ใช้พลัง(ฤทธิ์อภิญญา)ในทางที่ผิด...​

​

คุยกับผีตัวที่ ๒๐ ผีพระเทวทัตผู้กำเนิดอยู่ในอเวจีมหานรก

เรื่องราวของผีตัวที่ ๒๐ เป็นประสบการณ์จริงของผู้เขียนเมื่อหลายปีก่อน เป็นเรื่องราวของผู้ที่ได้เคยเป็นถึงพระญาติของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และได้บวชเป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนาตลอดจนได้เป็นอีกผู้หนึ่งที่ได้ตายในผ้าเหลือง แต่เนื่องจากได้ทำความชั่วอย่างมหันค์ที่เรียกว่า อนันตริยกรรม ตามพระพุทธบัญญัติ ที่ทรงพระบัญญัติไว้ อนันตริยกรรม...คือ (ครุกกรรม) กรรมที่หนักที่สุดของฝ่ายบาปอกุศลมีผลเป็นทุกข์โทษฉับพลันทันทีห้ามสวรรค์ห้ามนิพพานอย่างเด็ดขาด...อันประกอบด้วย :มาตุฆาต ฆ่ามารดา ๑ :ปิตุฆาต ฆ่าบิดา ๑ :อรหันตฆาต ฆ่าพระอรหันต์ ๑ :โลหิตุปบาท ยังพระโลหิตพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าให้ห้อ ๑ :สังฆเภท ยังสงฆ์ให้แตกจากกัน ๑

คำว่า อนันตริยกรรม เป็นคำยืมจากภาษาสันสกฤต มาจากคำว่า อนนฺตริย ซึ่งแปลว่า ไม่มีช่องว่าง กับคำว่า กมฺม ซึ่งหมายถึง การกระทำที่ทำด้วยความจงใจ คำว่า อนันตริยกรรม มีความหมายตามรูปศัพท์ว่า การกระทำที่ไม่มีช่องว่าง หมายถึง การกระทำที่ไม่มีช่องว่างระหว่างกรรมที่กระทำลงไปแล้วกับวิบากหรือผลที่จะตามมา ปกติโดยทั่วไปแล้วกรรมที่ไม่ถึงอนันตริยกรรม เมื่อทำลงไปแล้วมักจะมีช่องว่างที่ห่างจากวิบากคือผลของกรรมที่ได้กระทำ คือผู้ที่กระทำกรรมอันเป็นบาปหรือกรรมชั่วนั้น เมื่อทำแล้วจะยังไม่ได้รับผลในทันที อาจจะต้องให้เวลาอีกสักระยะหนึ่งจึงจะให้ผล

คนที่ทำกรรมอันเป็นบาปหรือกรรมชั่ว จึงมักได้ใจว่าทำแล้วไม่เห็นเป็นอะไรจึงไม่เชื่อ บางทีกว่าที่กรรมนั้นจะให้ผลก็นานจนลืมไปเลยว่าตนได้เคยทำไว้ เราจึงเห็นกันบ่อยๆว่า คนทำชั่วบางทีทำไมเค้ายังมีความสุขความเจริญอยู่ได้ไม่เห็นได้รับผลของกรรมเลย อย่าชะล่าใจมันเป็นแค่การเว้นช่องของกรรมกับวิบากเท่านั้น เมื่อมันถึงเวลาของมัน ที่มันให้ผลเมื่อไหร่มันก็จะสนองทันที ส่วนผู้ที่ประกอบแต่กรรมดีก็เช่นกัน ก็มักจะคิดกันไปว่าทำแต่ความดีอยู่เสมอทำไมไม่เห็นได้รับความสุขความเจริญบ้างเลย อันนี้ก็เป็นเพราะช่องว่างของกรรมกับวิบากเช่นกัน ที่บางครั้งคนทำความดีแล้วมักจะเดือดร้อนนั้นนั่นเป็นเพราะ ขณะที่ทำกรรมดีหรือความดีนั้น ระหว่างช่องว่างมีวิบากคือผลของกรรมชั่วเก่าที่เคยกระทำไว้เข้ามาสนอง

คนทั้งหลายไม่เข้าใจ จึงคิดเข้าข้างตัวเองว่าทำความดีแล้วกลับได้รับผลชั่ว ตรงนี้ต้องโทษความไม่รู้โดยฝ่ายเดียวเลย ดังนั้นท่านผู้อ่านทั้งหลายควรเร่งทำความเข้าใจในส่วนของกรรม คือการกระทำและวิบากกรรมคือผลของกรรมที่ตนได้เคยกระทำไว้ให้มากๆ จะได้มีสติยั้งคิดก่อนที่จะลงมือกระทำกรรมอะไร และจะได้ไม่ตีโพยตีพายกลายเป็นคนขาดสติไป การขาดสติเป็นการซ้ำเติมความไม่รู้อย่างร้ายกาจเลยทีเดียว ดังนั้น อนันตริยกรรมจึงมิได้หมายถึงกรรมโดยทั่วๆ ไป แต่หมายเอาเฉพาะกรรมชั่วที่ร้ายแรงที่สุดเท่านั้น กรรมนั้นเป็นกรรมที่ต้องได้รับผลกรรมอย่างฉับพลันไม่มีช่องว่างให้กรรมอื่นใดมาแทรกให้ผล เพราะเป็นการกระทำที่มีผลกระทบถึงศรัทธาของมหาชน มีผลทันทีแน่แท้ในภพชาติปัจจุบัน ไปอบายภูมิอย่างเดียว

วันนี้ผู้เขียนจึงขอเอาเรื่องหลังความตายของพระเทวทัต ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้ที่ได้ทำอนันตริยกรรมเอาไว้ จากประสบการณ์ที่ผู้เขียนได้มีโอกาสไปพบเจอท่านในอเวจีมหานรกมาเล่าให้ฟัง เมื่อครั้งในสมัยพุทธกาล พระเทวฑัตที่ผู้เขียนกำลังพูดถึงนี้ได้กระทำอนันตริยกรรมไว้ ๒ อย่างคือ ๑.กระทำโลหิตุปบาทยังพระโลหิตให้ห้อที่พระบาทพระพุทธเจ้า โดยการกลิ้งหินจากยอดเขาคิชกูชลงมาหมายประหารพระพุทธเจ้า ๒.ทำสังฆเภทยังหมู่สงฆ์ให้แตกกันแบ่งเป็น ๒ ฝ่าย ผู้เขียนแนะนำว่าให้อ่านเรื่องอัตตชีวประวัติของพระเทวทัตประกอบไปด้วยจะยิ่งทำให้เข้าใจหลักของกรรม ที่พระเทวทัตได้กระทำได้ชัดเจนยิ่งขึ้น โดยผู้เขียนได้แนะนำให้อ่านประวัติโดยย่อได้ที่ พระเทวทัต - วิกิพีเดีย

ลำดับต่อไปผู้เขียนก็จะเริ่มเล่าเรื่องราวของพระเทวทัต ที่ได้พบกันในอเวจีมหานรก ให้ท่านผู้อ่านได้อ่านกันต่อไป มันเป็นความตั้งใจที่ผู้เขียนต้องการที่จะรู้ว่าคนที่ทำอนันตริยกรรมอย่างพระเทวทัต ซึ่งใน ๑ พุทธกาลนั้นจะมีแค่คนเดียวเท่านั้น ที่จะกระทำได้ ดังนั้นในทุกพุทธุบาทกาล ก็จะมีพระอย่างเทวทัต ๑ คนเท่านั้น ที่ทำร้ายพระพุทธเจ้าให้ห้อพระโลหิตได้ คือกระทำชั่วที่สุด นี่เป็นแรงบันดาลใจให้ผู้เขียนอยากรู้ เมื่อคิดอย่างนั้นผู้เขียนจึงทำสมาธิยังจิตให้บริสุทธิ์ เข้าสมาธิอันเป็นฌาน ทำญาณอันเป็นตัวรู้ให้บังเกิดขึ้น แล้วไปสู่อเวจีมหานรกอันเป็นแดนที่พระเทวทัตต้องอยู่ในปัจจุบัน แต่จากที่เราท่านทั้งหลายได้เคยได้ยินได้ฟังได้รู้กันมาบ้างว่า อเวจีมหานรกนั้นเป็นที่สุดของการลงโทษคนที่ทำบาปร้ายแรงกันสุดๆ เป็นมหานรกขุมที่ร้อนระอุ แห้งแล้ง อุดมไปด้วยกระแสธารแห่งเปลวเพลิง พวกสัตว์ที่อยู่ที่ ณ ที่นี้นั้นต้องอยู่กันอย่างสุดแสนจะทรมานและนานแสนนาน

รูปร่างของสัตว์นรกเหล่านั้นก็สุดแสนที่จะน่าอัปลักษณ์ น่าเกลียดน่ากลัวอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ นี่เป็นความรู้ความเข้าใจที่ผู้เขียนก็มีความเข้าใจอย่างนั้นตลอดมาเช่นกันก่อนที่จะเข้าไป และเมื่อผู้เขียนได้เข้าไปจริงๆ มันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ขณะที่ผู้เขียนได้ผ่านนรกขุมต่างๆ กว่าจะไปถึงขุมนรกที่เรียกว่าอเวจีมหานรกนั้น ได้พบได้เห็นความทุกข์ทรมานของสัตว์นรกอย่างมากมาย ในขุมนรกต่างๆ สัตว์นรกเหล่านั้นช่างน่าสมเพช ทำเอาผู้เขียนนั้นสลดหดหู่ใจ และเกิดความเกรงกลัวต่ออำนาจของบาป กรรมอันชั่ว อย่างมากและไม่มีความปรารถนาที่จะมาอยู่ ณ ที่นี้เลย เรื่อยไปๆ จนกระทั่งมาถึงปากทางเข้าอเวจีมหานรก ซึ่งกอรปไปด้วยเปลวเพลิงของไฟนรกร้อนแรง กระแสลมที่พัดผ่านเอาความร้อนของเปลวเพลิงพัดผ่านผู้เขียนไปนั้นร้อนแรงมาก แต่ด้วยอำนาจของฌาน ความร้อนนั้นจึงไม่ระคายผิวแห่งกายทิพย์ แต่ก็ไม่วายที่จะรับรู้อำนาจความร้อนแห่งเปลวเพลิงนั้น บรรยากาศภายในนั้นมีลักษณะ พื้นที่สูงๆต่ำๆ พื้นผิวขรุขระไปทั่ว

สัตว์นรกรวมตัวกันเป็นฝูงบ้าง กระจายกันไปบ้าง ต่างพากันร้องโหยหวน ด้วยความลำบาก โดยเฉพาะจากความหิวโหยอย่างยาวนานจากความอดอยากที่ได้รับ มีการฆ่ากินเนื้อกันเองนอกเหนือจากการถูกลงทัณฑ์อย่างหนักแล้ว ยังต้องระวังภัยจากพวกสัตว์นรกด้วยกัน เรียกว่า อยู่ด้วยความหวาดกลัวกันทุกเวลา ไหนจะต้องรับโทษทัณฑ์ที่ตนกระทำด้วย บางพวกก็มีเพลิงเผาตัวเองตลอดเวลา บางพวกก็มีหอกแหลมของมีคมทิ่มแทงตลอดเวลา เรียกว่าเป็นปกติ และยังต้องโดนลงทัณฑ์ควบไปอีกตามความผิดของตน มันถึงได้ทรมานกันอย่างแสนสาหัส ผู้เขียนได้แต่แผ่เมตตาด้วยความสงสาร แต่ไม่อาจห้ามหรือยับยั้งอะไรได้ เพราะเป็นอำนาจของบาปอกุศลกรรมของสัตว์เหล่านั้นที่จักต้องได้รับ เรื่อยไปๆ ผ่านช่วงต่างๆไปลึกลงไป ลึกลงไป ลึกลงไป เรื่อยๆเรื่อยๆเรื่อยๆ จนมาถึงแดนหนึ่งที่ไม่เคยอยู่ในการรับรู้ เพราะในโลกไม่เคยมีใครเอ่ยหรือเล่าขานให้ได้ยินมาก่อนเลยนอกจากพระพุทธเจ้า

สุดเขตแดนที่สว่างไสวไปด้วยเพลิงอันร้อนแรง ฉับพลันกลับมืดมิดไม่มีแสงสว่างแม้แต่แสงเดียว นอกจากแสงแห่งกายทิพย์ที่ทำให้มองเห็นทางไป โดยไม่กระทบกระทั่งต่อสิ่งใด ขณะเดียวกันนั้นกระแสลมเอื่อยก็พัดพาความหนาวเย็นยะเยือกกว่าจุดเยือกแข็ง หรือที่เรียกว่าติดลบก็ว่าได้ สถานที่ต่างๆในขุมนรกที่มาถึงนี้นั้น มีลักษณะสูงๆต่ำๆ และปกคลุมไปด้วยน้ำแข็งที่มีความหนา ความหนาวเย็นจัดจับขั้วหัวจิตหัวใจ นี่ถ้าไม่ได้ความอบอุ่นของฌานที่ห่อหุ้มกายทิพย์และพลังแห่งจิตแล้วผู้เขียนคงต้องหนาวตายที่นั่นอย่างแน่นอน ยิ่งลึกเข้าไปยิ่งมืดยิ่งหนาว คงได้แต่อาศัยอำนาจทางจิตนำทางแต่เพียงอย่างเดียว เพราะอาศัยอย่างอื่นภายนอกไม่ได้ จึงมา ณ ที่นี้ได้ ความมืดชนิดที่ไม่เคยพบไม่เคยเจอ ความมืดในโลกในคืนเดือนมืด ยังมีระดับความเข้มอ่อนของวัตถุที่แตกต่างกันให้สังเกต แต่ที่นี่เท่ากันหมดไม่มีเข้มอ่อน มีเข้มข้นอย่างเดียวเท่านั้น

ดวงตาธรรมดาของสัตว์มืดมอดสนิททันที มีแต่ดวงตาแห่งฌานเท่านั้นที่จะมองเห็นได้ในสถานที่นี้ และในที่แห่งความยากลำบากในการมาก็มาหยุดลง ณ สถานที่หนึ่ง เท่าที่จะรับรู้ได้นั้น มันมีลักษณะเป็นห้องไม่ใหญ่นัก พอที่คนคนหนึ่งหรือสัตว์นรกตัวหนึ่งนั้นจะพำนักอยู่ได้เท่านั้น โดยการรับรู้ทางจิตพึงรู้ได้ว่ามาถึงแล้ว จึงหยุดอยู่แล้วพิจารณาไปในความมืดอย่างช้าๆ รับรู้ได้ว่ามีบางสิ่งอยู่เบื้องหน้า จึงเพ่งกระแสจิตลงไปเพื่อให้เห็นสิ่งที่อยู่ข้างหน้านั้น ภาพที่ผู้เขียนได้เห็นอยู่นั้นเป็นภาพของสัตว์นรกตนหนึ่ง อยู่ในลักษณะที่ถูกตรึงด้วยโซ่ล่ามเอาไว้อยู่กลางอากาศ กลางห้องนั้น โดยที่แขนสองข้างถูกโซ่ขึงไว้ซ้าย-ขวา ส่วนขาก็ถูกโซ่ขึงไว้ซ้าย-ขวาเช่นกัน ลักษณะเป็นตัว X ลอยอยู่กลางอากาศ

สัตว์นรกนั้นหัวโล้น มีผ้ากาสายะอันขาดวิ่นคลุมกาย เนื้อตัวเต็มไปด้วยมูตรคูถ และน้ำเลือดน้ำหนอง มีแต่เพียงหนังหุ้มกระดูก สัตว์นรกตนนั้นไม่รู้เลยว่าบัดนี้มีมนุษย์คนหนึ่งมาอยู่ในที่เดียวกับเขา ขณะที่ผู้เขียนกำลังพิจารณาสัตว์นรกตัวนั้นอยู่ ท่ามกลางความมืดมิดและความเหน็บหนาวอยู่นั้น พลันได้ยินเสียง “ฟึ๊บ” เสียงนั้นผ่านไปเร็วมาก พร้อมเสียง “อึบ” ที่น่าจะเป็นเสียงของสัตว์นรกนั้น มันคืออะไร ผู้เขียนถามตัวเอง แล้วเสียงที่ว่าก็ดังขึ้นอีก ซ้ำแล้วซ้ำเล่า สม่ำเสมออย่างต่อเนื่องและคาดว่าน่าจะยาวนานที่เป็นอยู่อย่างนี้แล้วจะยังคงดำเนินต่อไป

ในที่สุดผู้เขียนก็มั่นใจว่านี่คงเป็น ท่านพระเทวทัตแน่แล้ว จึงเอ่ยถามขึ้นไปว่า “ท่านคือพระเทวทัตหรือ” "ใครนั่นใคร ใครมาที่นี่ นานมากแล้วที่เราไม่ได้พบใครที่ไหนเลย ท่านเป็นใคร ถึงมาถึงที่นี่ได้" “ท่านคือพระเทวทัตใช่หรือไม่” สัตว์นรกตัวนั้นพยักหน้าแล้วตอบว่า “ใช่ เราคืออดีตพระเทวทัต ที่ก่อกรรมหนัก อันเรียกว่าอนันตริยกรรมแล้วท่านเป็นใคร ทำไมมาถึงที่นี่ได้” “กระผมเป็นผู้แสวงหา” “แสวงหาอะไร”พระเทวทัตถาม “แสวงหาความจริงแห่งสิ่งทั้งหลายภายใน อันอาศัยพระพุทธเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์เป็นสรณะและเป็นเครื่องนำทาง” “สาธุ สาธุ สาธุเป็นความเห็นอันชอบแล้ว” พระเทวทัตกล่าวชื่นชม “ขึ้นชื่อว่าความจริงอันประเสริฐจักหาได้จากพระพุทธเจ้า พระธรรมและพระสงฆ์ เท่านั้นข้อนี้ประเสริฐแล้ว” พระเทวทัตกล่าวต่อ “เราคิดว่าท่านก็คงไม่ใช่ผู้แสวงหาธรรมดาเป็นแน่ถึงมาถึงที่นี้ได้” ผู้เขียนตอบว่า “ส่วนกระผมคิดว่ากระผมยังเป็นแค่ผู้แสวงหาธรรมดาคนหนึ่งที่มีหนทางดำเนินอีกไกล ซึ่งอาจจะไกลกว่าท่านในกาลข้างหน้าก็ว่าได้” “เอาเถอะท่านจะเป็นใครก็ช่าง แต่เราก็ถือว่าท่านต้องไม่ใช่ธรรมดา เพราะท่านมาถึงที่นี่ได้

ตั้งแต่ที่เราถูกธรณีสูบคราวนั้นที่ตรงหน้าสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระสมณโคดม เราก็มาอุบัติอยู่ที่นี่ และตั้งแต่นั้นเราไม่เคยได้พบเจอใครอีกเลย แม้กระทั่งพวกนายนิริยะบาล ก็เพิ่งมีท่านนั่นแหละที่มา ไม่ว่าท่านจะมาด้วยเหตุผลใดเราก็ซาบซึ้งที่ท่านมา ว่าแต่ว่าท่านมาทำไมที่นี่” พระเทวทัตพูดทั้งน้ำตา “ที่นี่มืดมาก และหนาวเย็นมาก ท่านหนาวและมองเห็นอะไรบ้างมั้ย” “เราหนาวมากหนาวจนขาดใจตายไปนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว การเกิดดับของเรายังมีอย่างต่อเนื่อง ส่วนเรื่องการมองเห็น เรามองไม่เห็นมาตลอดยาวนาน มันชินเสียแล้ว ทุกวันนี้เราอยู่ได้ด้วยสามัญสำนึกอันดีที่มีต่อพระพุทธเจ้าพระองค์นั้นเท่านั้น เราจึงอยู่ได้ เราเจ็บปวดทรมานอย่างแสนสาหัสยากเกินกว่าที่จะมีใครเข้าใจ เราเหน็บหนาว เราหวาดกลัวภัยที่เรามองไม่เห็นอยู่ตลอดเวลา แต่เราก็เข้าใจว่ามันเป็นเพราะบาปหนักที่เราได้ทำเอาไว้กับพระพุทธเจ้า” “ท่านเทวทัต ที่ท่านว่าท่านหนาวกระผมเข้าใจ ที่ท่านว่าท่านมืดบอดกระผมก็เข้าใจ แต่ที่ท่านว่าท่านเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสนั้นกระผมไม่เห็นว่าท่านจะได้รับโทษทัณฑ์ในเรื่องนั้นเลย แล้วท่านเจ็บปวดเพราะอะไร” “ชูวว์ ท่านลองเงียบและฟังดู” พระเทวทัตบอก ผู้เขียนจึงเงียบและทำตามคำบอก

ในความเงียบนั้นผู้เขียนก็ได้ยินเสียง “ฟึ๊บ” และ “อึบ” ดังเป็นระยะ ห่างกันพอสมควร ผ่านไปหลายครั้ง พระเทวทัตก็พูดขึ้นว่า “ได้ยินเสียงนั้นหรือเปล่า” “ได้ยิน แล้วมันคืออะไร” ผู้เขียนถาม “เสียงแรกคือเสียงของวัตถุที่พุ่งมาเสียบทะลุร่างของเรา เสียงที่สองคือเสียงความเจ็บปวดที่เราอดกลั้นเอาไว้ซึ่ง มันเจ็บปวดทรมานมาก โดยเฉพาะในช่วงแรกๆเราร้องโหยหวน จนขาดใจตายไปแล้วเกิดขึ้นมาในลักษณะเดิมซ้ำซากอยู่อย่างนี้ จนกว่าจะครบระยะเวลาแห่งการลงทัณฑ์” “แล้วทำไมตอนนี้จึงไม่โหยหวนและขาดใจตายไปแล้วหล่ะ” “ก็เพราะพุทธานุภาพที่เราระลึกเป็นสติอย่างต่อเนื่องน่ะสิ จึงทำให้หนักเป็นเบาได้ ความเจ็บปวดยังเหมือนเดิม แต่จิตเข้มแข็งขึ้น การข่มจิต การยอมรับโทษทัณฑ์ด้วยความเต็มใจ” พระเทวทัตตอบ “แล่วท่านรู้หรือเปล่าว่าวัตถุที่วิ่งเข้ามาเสียบทะลุรางของท่านมันคืออะไร” “รู้สิ มันคือเข็มเล็กๆจำนวนมากมายนับไม่ได้ ที่ลอยไปมาอยู่ในอากาศไม่มีที่มาที่ไป พุ่งเข้ามาทุกทิศทุกทาง ผ่านร่างของเรา ทิ้งไว้แต่ความเจ็บปวดมหันต์ เกินกำลังที่ใครจะทนได้ และจักเป็นอย่างนี้ไปอีกนานแสนนาน ท่านเอ้ยนี่แหละที่สุดแห่งความทรมาน ท่านลองคิดดูเถอะขนาดเข็มเล่มเดียวทิ่มเรา ยังทิ้งความเจ็บปวดเอาไว้ให้ นี่เข็มจำนวนนับไม่ได้ เสียบแทงทะลุร่างของเรา มันจะเจ็บปวดแค่ไหน”

เมื่อท่านพระเทวทัตพูดดย่างนี้ ผู้เขียนก็คิดตามถึงเข็มเย็บผ้าที่แทงเรามันปวดจริงๆ แสดงว่าที่ท่านได้รับอยู่ตอนนี้น่าจะเจ็บปวดเป็นที่สุด “ความมืดมนอนตกาล ความมืดบอด คือโมหะ ความหลงผิด ความเหน็บหนาวแทบขาดใจ คืออุบายแยบคายที่จิตคิดชั่วในบาปอกุศล เข็มจำนวนมากไม่มีทิศทาง คือ ความคิดประทุษร้ายในท่านที่ไม่ประทุษร้าย ความเจ็บปวดที่ได้รับที่เกินประมาณ คือ อาการเจ็บจากการห้อพระโลหิตของพระพุทธเจ้า ความที่อดทนอยู่ได้ คือการสำนึก การยอมรับในบาปที่ได้ก่อเอาไว้ บัดนี้การลงทัณฑ์ที่เราได้รับ ได้ทำให้เราได้รู้ตามความเป็นจริงในบาปอกุศลทั้งหลาย เวลานี้เราทำได้เพียงอดทนรอเวลาไปจนกว่าที่เราจะได้พ้นโทษ และไปค้นหาทางออกที่เต็มไปด้วยแสงสว่าง และวันนี้เราเองได้ผ่านความเสียใจมาสู่ความไม่เสียใจแล้ว และเฝ้ารอวันที่เราจะได้เป็นพระปัจเจกพระพุทธเจ้าตามพุทธพยากรณ์

ในครั้งสุดท้ายก่อนที่เราจะถูกธรณีสูบให้จมดิ่ง จากการที่เราสำนึกผิดและประกาศเอาพระพุทธเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์ เป็นสรณะที่พึ่งที่ระลึกตลอดไป จนถึงการที่ได้ถวายคางจรดศีรษะของเราเป็นพุทธบูชา กุศลกรรมในครั้งนั้น ทำให้เรามาอยู่ที่นี้ ไม่ต้องอยู่ด้วยเพลิงแห่งไฟโลกันต์ ซึ่งความหนาวก็น่าจะสบายกว่าความร้อนเป็นแน่แท้ นี่คือความเข้าใจในกรรมและผลของกรรมอันเกิดจากการกระทำของเรา

บัดนี้เราจึงเชื่อว่า กฎแห่งกรรมนั้นเที่ยงตรง ตัดสินด้วยความเป็นธรรมที่สุด ท่านพอเข้าใจใช่มั้ย” ผู้เขียนพยักหน้ารับพร้อมกับพูดว่า “สาธุ สาธุ สาธุ ท่านมีความเห็นชอบแล้ว การที่กระผมมาที่นี่ก็เพื่ออยากจะรู้ว่า ผู้ที่ได้ทำอนันตริยกรรมไว้ แต่กลับได้รับการพยากรณ์ว่า จักได้เป็นพระปัจจเกพระพุทธเจ้า มันหมายความว่าอย่างไร วันนี้กระผมได้ประจักแก่ใจแล้ว อนึ่งในเมื่อกระผมได้มาถึงที่นี่ก็หวังจะอุทิศความดีที่กระผมได้กระทำมาแล้วไม่มากก็น้อยมายังท่าน ผู้ที่เคยได้ชื่อว่าพระที่ชั่วที่สุดในครั้งพุทธกาลนี้ด้วย” “ขอบใจ ขอบใจท่านมากๆที่อุตส่าห์มีใจคิดระลึกถึงเรา ไม่เท่านั้นยังมาสู่สถานอันไม่น่ารื่นรมย์แห่งเรา ที่เต็มไปด้วยความยากลำบาก ท่านนับว่าเป็นบุรุษที่หาได้ยาก ชั่วชีวิตแห่งเรามิค่อยได้เคยพบเจอเลย ขอท่านจงเป็นผู้ประสบแต่ความสุขความเจริญอยู่ในฐานะอันประเสริฐตลอดกาล และได้สมประสงค์ตามความปรารถนาที่ตั้งไว้ทุกประการเถิด”

ผู้เขียนน้อมรับคำของสัตว์นรกผู้ที่จะได้เป็นพระปัจเจกพระพุทธเจ้านั้น พร้อมกับคำว่าขอบคุณ “ก่อนที่ท่านจะจากไปเรามีเรื่องให้ช่วย” พระเทวทัตกล่าว “เรื่องอะไรหรือท่าน” “เราขอให้ท่านช่วยเปิดเผยเรื่องราวของเรา ณ ที่นี่ ให้ชนทั้งหลายได้รับรู้ด้วย เพื่อเป็นอุทาหรณ์แก่ผู้ชนทั้งหลาย ตลอดไปถึงฝ่ายนักบวชว่าอย่าประพฤติชั่ว ที่ผิดไปแล้วให้แล้วไป กลับตัวกลับใจประพฤติให้ถูกให้ตรงทั้งโลกและธรรม ความเห็นผิดย่อมนำไปสู่ความย่อยยับ ความเห็นถูกนำพาไปสู่ชัยชนะ ทั้งภายในและภายนอกกรรมคือการกระทำให้ผลทั้ง ๒ ฝ่ายมีผลเป็นสุขหรือทุกข์ ขึ้นอยู่ที่เหตุที่กระทำ ให้ดูเราเป็นตัวอย่าง อีกเรื่องการบุญกุศลใดๆก็ตามที่ท่านจักพึงกระทำในกาลนี้หรือกาลใดๆต่อไป เราขอมีส่วนร่วมในกุศลกรรมเหล่านั้นด้วย ท่านจะให้เราได้มั้ย” “ได้สิท่าน กระผมจะนำเรื่องราวของท่าน ณ ที่แห่งนี้ไปบอกแก่ชาวโลกเมื่อถึงเวลาอันควร และจะอุทิศความดีมายังท่าน และเสมอเหมือนว่าท่านได้ร่วมในการประกอบกุศลกรรมอันดีไปพร้อมกับกระผมไปตลอด” “สาธุ สาธุ สาธุ ขอบคุณในความเมตตาของท่านมากๆเลยนะ” พระเทวทัตกล่าวขอบคุณผู้เขียน ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มมีความหวัง

ไม่น่าเชื่อใช่หรือเปล่าครับ ท่านผู้อ่านทั้งหลาย ว่าสัตว์นรกตนหนึ่งที่ต้องตกระกำลำบากรับชะตากรรม จากผลกรรมของตนที่ได้กระทำกรรมอันที่เรียกว่า อนันตริยกรรมไว้ จักอยู่กับความลำบากของตนอย่างไม่สะทกสะท้านและมีจิตใจที่เข้มแข็งและมีความหวัง กับผลบุญที่ได้ถวายคางเพื่อบูชาในพระพุทธเจ้า จนได้รับพุทธพยากรณ์ว่า ต่อไปในภายภาคหน้าพระเทวทัตผู้นี้จักได้อุบัติเป็นพระปัจเจกพระพุทธเจ้า ในชาติสุดท้าย นับว่าพระเทวทัตเองก็มีหัวใจแห่งยอดคนที่ไม่ย่อท้อ กล้าเผชิญโชคชะตาของตน แล้วท่านผู้อ่านหล่ะครับมีหัวใจอย่างไร “ถึงเวลาที่กระผมต้องกลับแล้ว” ผู้เขียนบอกกับพระเทวทัต “ขอให้ท่านเดินทางโดยสวัสดิภาพ ขอพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ จงอำนวยพรแก่ท่าน” พระเทวทัตกล่าวและผู้เขียนกล่าวต่อ “กระผมก็ขอให้ท่านพึงรักษาจิตของตนให้อยู่ในความไม่ประมาทตลอดไป” ผู้เขียนออกจากสถานที่นั้นที่ที่มีแต่ความมืดมิด กลับมาสู่สภาวะปกติในเวลาไม่นาน พร้อมทั้งระลึกเรื่องราวที่ไปประสบมาตลอดจนระลึกถึงท่านพระเทวทัต พระภิกษุผู้ได้ชื่อว่าชั่วร้ายที่สุดในศาสนานี้ ด้วยความสงสาร พร้อมทั้งระลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณอันยิ่งใหญ่ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่มีต่อสรรพสัตว์ทั้งหลาย ท่านผู้อ่านทั้งหลายครับ

วันนี้คนที่จะทำอนันตริกรรมที่จะเทียบเท่าพระทวทัต ในส่วนที่เกี่ยวข้องกับพระพุทธเจ้าไม่มีแล้ว แต่บาปที่ชื่อว่าอนันตริยกรรมยังมีอยู่อีก ๔ ข้อนะครับ คือ ฆ่ามารดา๑ ฆ่าบิดา๑ ฆ่าพระอรหันต์๑ ทำสังฆเภท๑ ยังมีอยู่ ขอฝากท่านผู้อ่านทั้งหลายว่า อย่าได้หลงไปกระทำเด็ดขาดนะครับ ถ้าหลงไปทำแล้วอาจจะไม่โชคดีอย่างพระเทวทัตก็ได้ คนที่เดือดร้อนที่สุดอย่างพระเทวทัตตอนนี้ยังมีใจต่อสู้ แล้วท่านผู้อ่านที่คิดว่าตัวเองลำบากเหมือนตกนรกคิดท้อแท้สิ้นหวังกับอุปสรรค ขอให้คิดใหม่ ผู้เขียนคิดว่าคงไม่มีใครลำบากเท่าพระเทวทัตแล้วหล่ะในเวลาอย่างนี้ ฉะนั้นอย่าท้อแท้สิ้นหวังนะครับตราบใดที่เรายังมีความหวัง สักวันหนึ่งชัยชนะจักเป็นของเราท่านทั้งหลายเองนะครับ ก็คงจะต้องขอจบเรื่องราวของผีตัวที่ ๒๐ ไว้ตรงนี้ แล้วพบกันใหม่ในคุยกับผีตัวที่ ๒๑ นะครับ

JeTo2008 สมาชิก 02-05-2011, 08:48 AM

ที่มา http://palungjit.org/threads/คุยกับผีตัวที่-๒๐-ผีพระเทวทัตผู้กำเนิดอยู่ในอเวจีมหานรก.290049/

อ่านกระทู้ทั้งหมดของ jeto PaLungJit.com - ผลการค้นหา<!-- google_ad_section_end -->

หมายเหตุ

ภิกษุทั้งหลาย ทูลถามพระศาสดาว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ บัดนี้ พระเทวทัตเกิดแล้ว ณ ที่ ไหน พระเจ้าข้า” พระศาสดาตรัสว่า

“ดูกรภิกษุทั้งหลาย พระเทวทัตเกิดในอเวจี ถูกตรึงด้วยหลาวเหล็ก พระเทวทัตนั้นจมดินไปแล้วเกิดในอเวจี และเธอเป็นผู้ไหวติงไม่ได้ ถูกไฟไหม้อยู่ เพราะเป็นผู้ผิดในพระพุทธเจ้าผู้ไม่ไหวหวั่น สรีระของเธอสูงประมาณ ๑๐๐ โยชน์ เกิดในก้นอเวจี ซึ่งมีประมาณ ๓๐๐ โยชน์ ศีรษะสอดเข้าไปสู่แผ่นเหล็กในเบื้องบนจนถึงหมวกหู เท้าทั้งสองจมแผ่นดินเหล็กลงไปข้างล่างจนถึงข้อเท้า มีหลาวเหล็กมีปริมาณเท่าลำตาลขนาดใหญ่ออกจากฝาด้านหลัง แทงกลางหลังทะลุหน้าอก ปักฝาด้านหน้า อีกหลาวหนึ่งออกจากฝาด้านขวา แทงสีข้างด้านขวา ทะลุออกสีข้างด้านซ้าย ปักฝาด้านซ้าย อีกหลาวหนึ่งออกจากแผ่นข้างบน แทงกระหม่อมทะลุออกส่วนเบื้องต่ำ ปักลงสู่แผ่นดินเหล็ก พระเทวทัตนั้นเป็นผู้ไหวติงไม่ได้อันไฟไหม้ในอเวจีนั้น ด้วยประการอย่างนี้”

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๑ – หน้าที่ 199

สภาพของพระเทวทัตในอเวจีมหานรก ตามที่มีบันทึกเอาไว้ในพระไตรปิฏก กับสภาพของพระเทวทัตในฌานสมาธิของคุณ jeto2008 แม้จะไม่ตรงกัน แต่ก็ให้แง่คิดคติธรรมสอนใจในเรื่องบาปบุญคุณโทษได้เป็นอย่างดี ส่วนสภาพของพระเทวทัตในความเป็นจริงนั้นจะเป็นอย่างไร ท่านที่อยากรู้จริงๆ คงต้องปฏิบัติธรรมในด้านสมาธิจิตให้ได้ถึงระดับฌาน 4 แล้วถอดกายทิพย์ไปรู้ ไปเห็นด้วยตนเองจึงจะดีที่สุดครับ

 

*** ชนวนศึกประลัยกัลป์ ถูดจุดไปแล้ว ****

คนที่จุดชนวน... ก็คือ คนไทยคนหนึ่ง

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** คำเตือน...ด้วยความปรารถนาดี ไม่หวังผลตอบแทน ****

ระวัง...แม่น้ำเจ้าพระยา
แรงดัน ก้อนน้ำเหนือ ลงใต้
จะชนกับ แรงดันน้ำจากทะเล ขึ้นเหนือ

เสมือน แม่น้ำเจ้าพระยา เป็นท่อ
ออกแรงดัน เข้าที่ปลายท่อ ๒ ข้าง
ตรงกลางท่อ จะปริ แตก ฉีก ขาด ระเบิด ได้ง่าย
จะอันตรายมาก

คนอยู่ใกล้ ท่อน้ำเจ้าพระยา
ให้รีบเก็บกระเป๋าออกห่างท่อ....ด่วน

- " หนุมาน ผู้นำสาร "
วันอาทิตย์ที่ ๒๓ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๕๔

 

***เมืองอันตราย***

เมืองที่มีคนโกงกินมาก ไม่ซื่อสัตย์ไม่รักษาสัญญา ไม่รักษาคำพูดกันมาก
เมืองมีผู้คนเบียดเบียนกันมาก มีอบายมุขมาก
เมืองที่ค้าขายพระมาก เอาศาสนามาหากินกันมาก
เมืองที่เอาความเชื่อนอกศาสนา มาบดบังสัจจะคำสอน


แม้ดูมั่นคงเพียงใด ก็ล่มจม ล่มสลายได้
แม้กุฏิที่อยู่บนเขาสูง แต่ไม่ปฏิบัติดีไม่ปฏิบัติชอบ น้ำก็ท่วมถึงได้
แม้เมืองไม่เคยแผ่นดินไหว แผ่นดินก็แตกแยก ไหลไปตามลาวาได้
วัดจะไม่ใช่ที่ปลอดภัย เมื่อคนดีเขาไปหมดแล้ว
แต่คนที่เชื่อสัจจะแล้วทำได้จริง อยู่ตรงไหนก็ปลอดภัย
เป็นปฏิหาริย์คลาดแคล้ว

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

เมืองอันตราย | watnai.org<!-- google_ad_section_end -->

 

<TABLE class=tborder id=post5270579 style="BORDER-RIGHT: rgb(239,239,239) 1px solid; BORDER-TOP: rgb(239,239,239) 1px solid; BORDER-LEFT: rgb(239,239,239) 1px solid; COLOR: rgb(0,0,0); BORDER-BOTTOM: rgb(239,239,239) 1px solid; BACKGROUND-COLOR: rgb(255,255,255); background-origin: initial; background-clip: initial" cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-TOP-WIDTH: 0px; BORDER-RIGHT: rgb(255,255,255) 1px solid; BORDER-BOTTOM-WIDTH: 0px; FONT: 12pt verdana, geneva, lucida, 'lucida grande', arial, helvetica, sans-serif; BORDER-LEFT: rgb(255,255,255) 1px solid; COLOR: rgb(0,0,0); BACKGROUND-COLOR: rgb(247,243,247); background-origin: initial; background-clip: initial" width=175>Falkman
พลังจิตนานาชาติ



วันที่สมัคร: Jul 2006
ข้อความ: 13,049
พลังการให้คะแนน: 5268
</TD><TD class=alt1 id=td_post_5270579 style="BORDER-RIGHT: rgb(255,255,255) 1px solid; FONT: 12pt verdana, geneva, lucida, 'lucida grande', arial, helvetica, sans-serif; COLOR: rgb(0,0,0); BACKGROUND-COLOR: rgb(239,235,239); background-origin: initial; background-clip: initial">ข่าวเพิ่มเติมจากพระอาจารย์รัตน์

พระอาจารย์บอกว่า น้ำจะเข้า กทม.เห็นชัดๆ ประมาณวันที่ 25 ตุลาคม 2554
และสูงมากๆ 28-29 ตุลาคม 2554

น้ำเหนือ จะมาประมาณ 2 เมตร
น้ำทะเลหนุน เพิ่มมาอีกอาจถึง 5 เมตร
แล้วทางชายฝั่งให้ระวังสตอมเสริช

จบข่าว

ไปเก็บของต่อก่อนนะ
</TD></TR></TBODY></TABLE>

ที่มา http://palungjit.org/threads/ประวัติและผลงานของพระอาจารย์รัตน์-รตนญาโณ.269042/page-7

 

ใครกันหนอ คือคนนั้น จุดยังไงเหรอ บอกให้อีกหน่อยสิครับ จะเอาเป็นแนวทาง

 

ตามสติปัญญาของผม
พิจารณาได้ว่า
ปุ่มกดจุดชนวน
ได้เริ่มมาเป็นแรมเดือนแล้วครับ

ตอนนี้ก็รวมรวมข้อมูล
ลำดับเหตุการณ์ที่อาจเกิด ก่อน-หลัง
เพื่อเตรียมตัวเตรียมใจ

หลังน้ำท่วม กทม.ลดเมื่อไร
กรรมการเป่าสัญญาณนกหวีดเร่ิมเกมส์

 

ปีใหม่ "..." คนไทยเมา

 

ภัยพวกนี้เวลาจะเกิดมักไม่แน่นอน จะเกิดก็เกิดไม่ทันให้ตั้งตัวเลย

 

เวลาน่าจะใกล้เคียงกันกับ สิ่งที่ผมเพิ่งจะได้ข่าวมาเมื่อตอนเย็นวันนี้เอง สด ๆ ร้อน ๆครับ

คือพี่ที่ทำงานผม เค้าไปบวชเข้าพรรษาอยู่วัดแห่งหนึ่งใกล้ๆ กับเขื่อนจุฬาภรณ์ จังหวัดชัยภูมิ (เกศาของท่านเจ้าอาวาสรวมเป็นก้อนกลมแล้วครับ ) พี่เค้าเพิ่งจะสึกมาเมื่อ 2-3 วันก่อน พี่เค้าโทรมาคุยกับผม พี่เล่าให้ฟังว่า พี่ถามพระอาจารย์ว่า "น้ำจะท่วมกรุงเทพ ฯ หรือไม่ ท่านตอบมาว่า "ให้คอยดูวันศุกร์ ที่ 28 ต.ค"
รู้สึกว่าจะเป็นวัน ขึ้น 15 ค่ำด้วย

 

โทษทีครับ รีบโพสไปหน่อย ไม่ทันดูปฏิทิน แต่วันที่รู้มาไม่ผิดนะครับ

ขอบคุณมากครับที่ช่วยตรวจสอบความถูกต้อง

ต้องกราบขออภัยด้วยครับ ผมรีบโพสไปหน่อย สงสัยดูปฏิทินผิดปีน่ะครับ แต่วันที่รู้มาไม่ผิดนะครับ คือวันที่ 28 ต.ค. ตามที่พี่เค้าเล่าให้ฟัง

 

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=left><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=headline style="FONT-WEIGHT: bold; FONT-SIZE: medium; COLOR: rgb(0,0,153); FONT-FAMILY: Tahoma; TEXT-DECORATION: none" vAlign=baseline align=left>เตือน!! น้ำทะเลหนุนสูงปลายเดือนนี้ - 13 เขตใน กทม.เสี่ยง</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD bgColor=#cccccc height=1></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 border=0><TBODY><TR><TD class=body style="FONT-SIZE: x-small; MARGIN: 0px; COLOR: rgb(102,102,102); FONT-FAMILY: Tahoma; TEXT-DECORATION: none" vAlign=center align=left>โดย ASTVผู้จัดการออนไลน์</TD><TD class=date style="FONT-SIZE: 11px; COLOR: rgb(204,102,0); FONT-FAMILY: Tahoma; TEXT-DECORATION: none" vAlign=center align=left>8 ตุลาคม 2554 15:10 น</TD></TR></TBODY></TABLE>

​

</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD height=40>กรมอุทกศาสตร์ เตือนสถานการณ์น้ำทะเลหนุนช่วงเดือนตุลาคมนี้ 12-16 ต.ค.และ 28-30 ต.ค. ขณะที่พื้นที่กรุงเทพน่าห่วงได้รับผลกระทบจากมวลน้ำก้อนใหญ่จากพื้นที่ภาคกลางตอนบน สั่งเฝ้าระวัง 13 เขต นอกคันกั้นน้ำสุ่มเสี่ยง

วันนี้(8 ต.ค.) กรมอุทกศาสตร์ กองทัพเรือ ได้รายงานสถานการณ์น้ำทะเลโดยจะหนุนสูงในช่วงกลางเดือนตุลาคม ระหว่างวันที่ 12-16 ตุลาคม 2554 และอีกครั้งในช่วงปลายเดือนตุลาคม ระหว่างวันที่ 28-30 ตุลาคม 2554 ขณะที่ ศูนย์เตือนภัยพิบัติแห่งชาติ ให้เฝ้าระวังภาคกลางตอนล่าง ระหว่างวันที่ 13-17 ตุลาคม และช่วงปลาย เดือนตุลาคม ระหว่างวันที่ 26-31 ตุลาคม และภาคตะวันออก รวมทั้ง กรุงเทพมหานคร

สำหรับพื้นที่น้ำล้นตลิ่งและน้ำท่วมขังในเขตภาคกลาง ลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา ได้แก่ จ.นครสวรรค์ สิงห์บุรี ชัยนาท อุทัยธานี อ่างทอง สระบุรี ลพบุรี พระนครศรีอยุธยา และ จ.สุพรรณบุรี เฉพาะ จ.ลพบุรี และ จ.พระนครศรีอยุธยา คาดว่า สถานการณ์น้ำท่วม จะขยายพื้นที่เพิ่มมากขึ้น และระดับน้ำจะสูงขึ้นจากปริมาณน้ำฝนและน้ำเหนือที่จะไหลมาสมทบ

ขณะที่ข้อมูลจากสำนักการระบายน้ำ ระบุว่า เวลานี้มีบ้านเรือนประชาชนมากกว่า 1,200 ครัวเรือน ใน 27 ชุมชน ครอบคลุมพื้นที่ 13 เขตในกรุงเทพมหานคร ที่ตั้งอยู่นอกแนวคันกั้นน้ำริมแม่น้ำเจ้าพระยา คลองบางกอกน้อย และคลองมหาสวัสดิ์ สุ่มเสี่ยงที่จะจมบาดาล โดยได้แบ่งพื้นที่อันตรายออกเป็น 6 กลุ่มด้วยกัน คือ กลุ่มวิภาวดี มี 1 เขต คือ เขตบางซื่อ กลุ่มรัตนโกสินทร์ มี 3 เขต เป็นเขตดุสิต เขตพระนคร และเขตสัมพันธวงศ์

กลุ่มเจ้าพระยา มี 3 เขต เป็นเขตบางคอแหลม เขตยานนาวา และเขตคลองเตย กลุ่มกรุงธนบุรี มี 4 เขต คือ เขตบางพลัด เขตบางกอกน้อย เขตธนบุรี และเขตคลองสาน กลุ่มตากสิน มี 1 เขต คือเขตราษฎร์บูรณะ ส่วนกลุ่มมหาสวัสดิ์ มี 1 เขต คือ เขตทวีวัฒนา

นอกจาก 13 เขตเสี่ยงริมเจ้าพระยาแล้ว ยังมีจุดเสี่ยงพื้นที่ด้านฝั่งตะวันออกที่อาจได้รับผลกระทบหากน้ำจาก จ.ปทุมธานี ไหลทะลักเข้ามา คือ มีนบุรี หนองจอก ลาดกระบัง คลองสามวาบางส่วนที่ติดคลอง และสายไหมด้านเหนือ
</TD></TR></TBODY></TABLE>

ที่มา http://www.manager.co.th/Home/ViewNews.aspx?NewsID=9540000128262

 

<TABLE id=post702964 class=tborder border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid" class=thead>13-09-2007, 04:02 PM </TD><TD style="BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" class=thead align=right>#16 </TD></TR><TR vAlign=top><TD style="BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" class=alt2 width=175><!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->เกษม<!-- google_ad_section_end --> <SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_702964", true); </SCRIPT>
ผู้สนับสนุนเว็บพลังจิตพิเศษ



วันที่สมัคร: Nov 2004
ข้อความ: 6,826
พลังการให้คะแนน: 4781



</TD><TD style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" id=td_post_702964 class=alt1><!-- google_ad_section_start -->อ้างอิง:
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ หนุมาน ผู้นำสาร

*** เกาะ ****

ต่อไป...
อังกฤษ จะท่วมไปครึ่งเกาะ
ประชาชน ต้องอพยพหนี

- " หนุมาน ผู้นำสาร "


</TD></TR></TBODY></TABLE>

​

ช่วยขยายภาพให้ดูกันชัดๆ จ้า<!-- google_ad_section_end -->

</TD></TR></TBODY></TABLE>