มาดูสมเด็จกัน

ว่าแล้วเชียว เอาใหม่ละกัน

 

เจอแล้วครับ คุณ arnoi ตอนนั้นผมถ่าย film วันนี้เลยใช้ scan เอา สงสัยยังไม่เคยให้คุณ wasabi ดู
นานแล้วจำผิด เมื่อผิดแล้วผมต้องขอโทษด้วยนะ
ก็ช่วยกันดูเอานะครับ ว่าเหมือน หรือไม่เหมือน แต่อยากให้ทราบว่า ปกติ ผมจะไม่บอกว่าของใครเก๊ และผมจะผ่านไป แต่ถ้าของใครดูดีถ้าผมชอบก็จะโพสว่าชอบ ( คิดเห็นส่วนตัว ) อ่ะนะ
แต่บังเอิญพระคุณคล้ายพระเก๊ของผม เลยโอละพ่อ อิอิอิ ต้องขอโทษที
อ้อ.....แต่ใครมองแล้วเหมือน ถ้าใครสนใจ pm มาได้นะครับ ผมมีตั้ง 3องค์แหนะ หุหุหุ เก๊หมดเยยยยยยย
รูปจะไปไหมเนี่ยไม่เห็นโชว์เลยอ่ะ เด๋วลองส่งดู
<!-- google_ad_section_end -->

 

อยากทราบว่ารูปที่พี่ๆเอามาลงใช้วิธี scan หรือ กล้องถ่ายรูปครับ

ขอบคุณครับผม

 

ถ่ายรูปครับ ด้วยกล้องขนาด 10 ล้านpix ขึ้น ออกมานามสกุล .jpg
แล้วถ้จะ scan จะมีนามสกุลเป็น.bmp แล้วให้แปลงเป็น .jpg จะได้ส่งรูปที่ file ใหญ่ได้ง่ายกว่า
ลองดูคนอื่นแนะด้วยครับ ผมก็ไม่เก่งนัก อาศัยว่ามั่วเก่งหน่อย อิอิอิ

 

ขอรบกวนท่านพี่ วาซาบิ ช่วยวิเคราะห์เพิ่มเติมจากท่านพี่XLm ต่อให้ด้วยนะครับ
ป.ล. มุมซ้าย(บน) องค์พระมีรอยบิ่นเห็นเนื้อ(ด้านใน)..ด้วยครับ..ส่วนสีเขียว..คิดว่าน่าจะบริเวณ(ขอบๆองค์พระ)...จริงๆแล้วไม่มีสีเขียว..ครับอาจจะเป็นจาก..มุมแสงหรือไม่ก็กล้องที่ถ่าย..(ภาพของเจ้าของเดิม)..ส่วนผมเหมือนเดิม(ไม่มีกล้อง)..(เข้าเรื่องต่อ)...ผมให้คนที่อยู่ใกล้.(หลายคน).ดูแล้ว..เขาบอกว่าในภาพน่ะมี(สีเขียว)เหมือนตะไคร่..แต่องค์จริง..เป็นสีน้ำตาลอ่อนๆ.ซืดๆ..ครับ

 

องค์นี้พอเห็นคราบผิวกรุกับพิมพ์แล้ว ผมนึกถึงพระกรุของลป.ลำภูขึ้นมาทันทีเลยครับ...


ส่วนองค์นี้ผิวเนื้อแลดูฉ่ำตั่งอิ๋วไปนะครับ...ยังดูไม่ดีครับ


องค์นี้ผมเห็นด้วยกับคุณวาซาบิอีก 1 เสียงครับผม



องค์นี้ผมเห็นด้วยกับคุณวาซาบิอีก 1 เสียงครับ...
พระของอาจารย์เจ้าประคุณสมเด็จโตจะเก่าน้อยกว่าพระลูกศิษย์ได้อย่างไรครับ


ผิวเนื้อตึงจังครับ....โดยส่วนตัวผมยังไม่ชอบผิวเนื้อแบบนี้นะครับ



ส่วนองค์นี้พิมพ์น่าจะเป็นพิมพ์นอกวงการนะครับ.....(สากลไม่นิยม)
แต่แปลกตาดีครับโดยส่วนตัวผมชอบนะครับ....ฝีมือการแกะพิมพ์น่าจะเป็นนายเจิม-จอน บ้านช่างหล่อครับ...

ผิวเนื้อเป็นปูนเปลือกหอยเผา + ผงเกสร + ผงพุทธคุณ
มีการใช้น้ำอ้อยเคี่ยวผสมในเนื้อพระได้กลมกลืนดีจริงๆครับ...ผิวปูนจะออกสีขาวอมน้ำตาลอ่อนไล่โทนได้ดีเป็นธรรมชาติมากครับ

ถ้าพิจารณาเผินๆ จะคิดว่าเนื้อแบบนี้เหตุใดจึงยุบตัวน้อยนัก...?
ให้ลองพิจารณาดูบริเวณพื้นที่ว่างบริเวณข้างพระเศียรจะพบว่าผิวเนื้อมีรอยเหี่ยวย่นทั่วองค์แบบน้อยๆ

ลักษณะรอยเหี่ยวดังกล่าวผมสันนิษฐานว่าอาจจะเกิดจากการผสม "ผงข้าวสุก" ลงไปในเนื้อพระได้สัดส่วนก็อาจจะเป็นไปได้ครับ...

 

ขออาจารย์ ช่วยพิจารณาองค์นี้ด้วยครับ

 

คุณxlmen ครับพระองค์นี้แนว บอ พระ เครื่อง แน่นอนใช่ไหมครับ ขอบคุณครับ

 

หากเราพิจารณาจากซุ้ม พระสมเด็จองค์นี้ซุ้มบิดไปมา มาดูมวลสาร น่าจะเป็นมวลสารยุคใหม่ ยังไม่ดีครับ

 

พระเทพดิลก (ระแบบ ฐิตญาโณ) วัดบวรนิเวศวิหาร ราชวรวิหาร

หากมีผู้กล่าวว่า "ธรรมโลกบาล" ธรรมะเครื่องคุ้มครองโลก คือ หิริโอตัปปะ ไม่จำเป็นสำหรับในโลกปัจจุบัน เพราะทุกประเทศมีกฏหมายไว้คุ้มครองแล้ว จะควรแก้คำกล่าวนั้นอย่างไร

อันที่จริงการแก้คำกล่าวหานั้น หากจำตามแก้กันจริงๆจะไม่ต้องมาหากินอะไรกัน เพราะคนกล่าวหาชาติศาสนานั้นมีมากและมีทุกยุคทุกสมัยเสียด้วย

ในที่ นี้จึงต้องการที่เพียงแสดงเหตุผลที่ควรเป็นไปตามความเป็นจริง

หิริ ความละอายแก่ใจในการทำบาป
โอตัปปะ ความสะดุ้งกลัวต่อผลแห่งบาป

ธรรมทั้งสองประการนี้ทรงแสดงว่า เป็น โลกปาลธรรม คือธรรมที่รักษาคุ้มครองโลก คือหมู่สัตว์ให้อยู่ร่วมต่อกันอย่างปกติสุขตามสมควร

นอกจากจะเรียก ว่าเป็นโลกปาลธรรมแล้ว ยังถือว่าเป็น เทวธรรม คือ ธรรมที่จะสร้างคนให้เป็นเทพบุตร เทพธิดาด้วยร่างกายที่เป็นมนุษย์นี่เอง

หาก เราสังเกตให้ดีจะพบว่า หิริโอตัปปะ เป็นธรรมที่เกิดขึ้นภายในใจของคนทุกคน ในลักษณะที่ค่อยเกิดขึ้นมาตามลำดับ ท่านจึงเรียกธรรมสองประการนี้ว่า มโนธรรม คือธรรมที่เกิดมีอยู่ภายในจิต

หิริ โอตัปปะ เป็นมโนธรรมนี้เองที่แยกให้แตกต่างจากสัตว์ ในด้านพฤติกรรมที่ปรากฏออกมาด้านกาย วาจา เพราะใจประกอบด้วยความสำนึกอันมีหิริโอตัปปะเป็นหลักยึดเหนี่ยว

พฤติกรรม ต่างๆของบุคคลในสังคม จะยึดหลักการไม่เบียดเบียนตนเอง คนอื่นให้เดือดร้อน เพราะพฤติกรรมต่างๆ จะอยู่ภายใต้การควบคุมของหิริโอตัปปะ ให้สังเกตว่า หิริโอตัปปะเป็นความสำนึก ที่เกิดขึ้นจากการยอมรับ ความสำคัญของตนเอง สังคม เงื่อนไขทางสังคม และศาสนาเป็นต้น เช่น

"การพิจารณาถึงชาติตระกูล อายุ จิตใจที่เข้มแข็ง การศึกษา เสียงครหาจากคนอื่น ความรู้สึกตำหนิตนเอง โทษทางบ้านเมือง การตกนรกหลังจากตาย เป็นต้น"

ความรู้สึกสำนึกเหล่า นี้จะค่อยๆเกิดขึ้น เมื่อคนสำนึกเห็นถึงคุณค่า ความงดงาม อันเกิดขึ้นจากการมีความละอายแก่ใจ และความสะดุ้งกลัวต่อบาป และผลบาป

ฝ่ายกฏหมายนั้น บัญญัติขึ้นเพื่อควบคุมความประพฤติผิด ทางกาย กับวาจาเท่านั้น หาได้ไปควบคุมถึงใจ ซึ่งเป็นตัวควบคุมกายกับวาจาไม่

อีก ประการหนึ่งความผิดทางกฏหมายจะเกิดขึ้นตามเงื่อนไขของกฏหมายได้ ก็ต่อเมื่อการกระทำผิดเช่นนั้น จะต้องฟังๆ ได้ว่าเป็นความผิดตามกฏหมาย มีประจักษ์พยานหลักฐาน มากพอที่จะถือว่าเป็นความผิดได้ จึงตัดสินได้ว่าเป็นความผิด

หากว่าความสำนึกผิดว่าอะไรผิดอะไรถูก เกิดจากหิริโอตัปปะแล้ว ไม่จำเป็นจะต้องมีคนเห็นหรือไม่เห็น ใครจะโจทท้วงหรือไม่ก็ตาม คนที่มีหิริโอตัปปะ จะสำนึกได้ด้วยตัวเองว่า อะไรควรเว้นอะไรควรกระทำ

ในด้านสร้างความดีก็เช่นกัน คนที่มีหริโอตัปปะ พร้อมที่จะทำความดี โดยไม่จำเป็นว่าใครจะเห็นหรือไม่ก็ตาม

เมื่อเป็นความดี ก็พร้อมที่จะกระทำ อย่างที่พูดกันว่า "ปิดทองหลังองค์พระปฏิมา"

ความ ปั่นป่วนสับสนในปัจจุบัน จนส่วนย่อยถึงสังคมโลก จะพบว่า การกระทำในลักษณะที่ขาดความรับผิดชอบต่อตนเองและสังคม
ได้เกิดจำนวนขึ้น มาก จนสร้างความหวั่นไหว ได้เกิดขึ้นแก่คนทั่วไปทั้งสถานการณ์ของสังคม ประเทศ และโลก

โลกปาลธรรม ทั้งสองประการยิ่งมีความจำเป็นมากขึ้น ที่คนจะต้องสร้างให้บังเกิดขึ้นจิตใจ

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คนที่ทำงานเกี่ยวข้องกับอำนาจ เงิน สังคม ราชการ ยิ่งขาดหิริโอตัปปะไม่ได้ทีเดียว หากต้องการความเจริญในชีวิต ที่มีความเจริญทางด้านวัตถุ และจิตใจสัมพันธ์กัน

ข้อที่อ้างว่า " เพราะทุกประเทศมีกฏหมายคุ้มครองแล้ว" หากจะพูดกันในทำนองนั้น ทำไมไม่พูดในลักษณะตรงกันข้ามว่า

" หากคนในสังคมมีหิริโอตัปปะเป็นหลักใจแล้ว กฏหมายต่างๆ ไม่มีความเป็นอะไรเลย เพราะการละเมิดสิ่งที่กฏหมายกำหนดว่า ผิดกฏหมายจะไม่เกิดขึ้น โดยเขาไม่จำเป็นที่จะต้องรู้ว่ากฏหมายห้ามไว้อย่างไร หรือไม่ก็ตาม"

อย่า ลืมว่า ความจริงที่ปรากฏในสังคมนั้นมีคนรู้กฏหมายไม่กี่คนหรอก แต่ที่เขาสามารถดำรงชีวิตอยู่ได้โดยไม่กระทำผิดกฏหมายนั้น ใช่ของอิทธิพลของมโนธรรม ภายในใจของคนในสังคมหรือ?

แต่เพราะมาตรฐาน ทางมโนธรรมของคนไม่เสมอกัน โลกจึงจำเป็นต้องมีกฏหมาย และหิริโอตัปปะ ควบคู่กันไป เพื่อได้สนับสนุนกัน
หากขาดทั้งสองอย่าง หรือขาดหิริโอตัปปะแล้ว อย่าหวังว่าจะอยู่กันด้วยความสุขได้เลย


ที่ มา : ตอบปัญหาทางพระพุทธศาสนา ๒ โดย พระ โสภณคณาภรณ์ วัดบวรนิเวศวิหาร ราชวรวิหาร,
พิมพ์แผยแพร่ เพื่อเป็นพุทธศาสนบูชา และธรรมบรรณาการ พุทธศักราช ๒๕๒๒, หน้า ๑๖๖-๑๗๑


อนุโมทนากับคุณยา และ สามี ที่มีหริโอตัปปะ

 

ดูก่อน คุณอังคารที่เคารพ ผมจะอธิบายด้วยภาพและทรงพิมพ์ จะได้เข้าใจด้วยกันโดยตลอด



เอวัง ก็มีด้วยประการฉะนี้

 

ของผมถ่ายกล้องครับผมแหะๆๆมคล้ายกันครับแต่ยังไม่เหมือนตรงเนื้อพระครับผมว่าของคุณอังคาร99เนื้อพระยังไม่ค่อยหดแห้งพอหรือเป็นเพราะภาพสแกรนครับ

 

ในทัศนะส่วนตัว ผมมองว่าการแกะพิมพ์ของหลวงปู่ลำภู มีจุดตายบางจุด คือ ฐานชั้นแรก จะเท่าหรือใกล้เคียงกับเข่าขององค์พระ หากเป็นตามนั้น องค์นี้ก็ไม่เข้ากับพระของหลวงปู่ลำภู และไม่เข้าในทุกสายของพระตระกูลสมเด็จ การแตกลักษณ์นี้แปลกที่มีคราบของน้มันตั้งอิ้ว จึงผิดทุกกระบวนความคิด


พระสมเด็จหลวงปู่ลำภู วัดใหม่อมตรส(บางขุนพรหม) ปี02 พิมพ์ใหญ่


สวยไหมครับ ไม่ใช่พระของผมนะครับ ขออนุญาตเจ้าของด้วยการเป็นสื่อที่ดี

อนุโมทนาครับ

 

องค์นี้มีลุ้นมากนะครับคุณeak_it เสียดายภาพทำได้เท่านี้จริงๆ ลองถ่ายใหม่ ผมคิดว่าคุณXlmen น่าจะมีทีเด็ดอะไรดีๆ ลองฟังดู ผมขอรออ่านด้วยคนครับ

ไม่สงวนสำหรับเพื่อนในกระทู้ ลองแสดงความคิดเห็นกันดูนะครับ

 

พี่xl-พี่wa ครับฝากดูอีก2องค์ครับ ไปหามาได้แต่ดีอะป่าวมิรู้เลยจ้าคุณอังคาร99ช่วยด้วยอีกแรงก็ดีนะครับ

 

ขอตัวก่อนนะครับ พรุ่งนี้หากกลับเร็วจะมาตอบครับ

 

ขอขอบคุณท่านxlmenและท่านwasabi sanเป็นอย่างมากครับ ผมรบกวนถามต่ออีกนะครับ พระนางพญาครับ ดีหรือไม่ดีครับ

 

รบกวน คุณ วาซาบิ และ คุณ xlmen ช่วยดูพระสมเด็จให้ด้วย ครับ

ขอบคุณครับ

 

ขอบคุณครับพี่อังคาร99

 

โอ้ โฮ..... บางเอ๋ยบางอ้อ ชัดเจนเปลี่ยนครับต้องขอโทษอีกครั้งด้วยครับคุณ arnoi สภาพผิวที่หดตัวต่างกันจิงๆ ส่วนพิมพ์ทรงที่คุณ wasabi san ชี้แนะเห็นได้ชัดเจน
แหมะ ได้ความรู้ขึ้นมาอีก หางอึ่งแท้ๆเลย อิอิอิ