เชื้อสายครุฑหรืออดีตสัตว์ในหิมพานต์ มาแลกเปลี่ยนเรื่องป่าหิมพานต์กันคะ

ก้าวต่อไปเป็นกำลังใจครับ

 

เรื่องของป่าหิมพานต์ ทางประเทศต่างๆเค้าก็ได้มีแนวคิด ความเชื่อ ทางด้านนี้เหมือนกันนะครับ แต่ว่าเค้าจะเรียกต่างๆกันไปตามแต่ส่วน ซึ่งเค้าจะเรียกกันว่า realm ซึ่งเค้าจะมีความเชื่อกันว่า มันเป็นอีกดินแดนหนึ่งที่ซ้อนทับ หรือคนละมิติกับโลกของเรา ถ้าไม่เข้าใจลองไปดูหนังเรื่อง นาร์เนีย ครับ จะเป็นตัวอย่างแนวคิดของเค้าได้เป็นอย่างดีเลย

 

เรื่อง นาเนียร์ กับ เรื่อง avatar นี่แหละคะ
จริงๆแล้วเรื่องพวกนี้มันไม่ได้ห่างกายตัวเราเลย
ถ้าเราดูไป แล้ว พิจรณา ไปด้วย
นั่นมันคือ ความเป็นจริง ของชีวิต
ทุกสรรพสิ่งในโลกใบนี้คะ​

 

มันเป็นเช่นนั้นแต่ไรมาจริงแท้ดังท่านกล่าวมา

 

ตามอ่านมาได้สักพักแล้ว เห็นภาพนี้รู้สึกว่า งาม มีพลัง และมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์อยู่(ใช้คำถูกหรือเปล่าไม่แน่ใจ)
(ภาพนี้ทำให้รู้สึกถึงความงามสง่าอ้อนช้อย และความเข้มแข็งมีพลัง สวยมากๆค่ะ ทำไมไม่รู้ชอบมากๆเลยค่ะ ขอบคุณที่นำภาพมาลงนะคะ)

 

น้อง yayas หาเรื่องสนุกๆมาลงอีก จ่ะ อยากอ่านๆ ช่วงนี้สมอง พี่ ว๊างงง ว่าง
ไม่มีวิทยาทานให้ใครได้เลยย
p,s น้องพี่อยากรู้เรื่อง ช้างน้ำ ช้างตัวเล็กๆในหิมพานต์คะ เคยฝันว่าเจอมาตัวมันสูงประมาณ หัวเข่า ในความฝันนะ​

 

dangsticker

องค์นี้ใส่ติดคอตัวเรามาตั้งแต่เด็กๆแล้วได้รับมาจาก...............ใครพอเดาได้บาง ....อิอิ ผมใส่ตั้งแต่เด็กจนตอนนี้แก่ล่ะ 30 พอดี เหมือนเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายไปล่ะ 555555+

 

อิอิ น้องไม่เดา แต่ตอบจากที่พี่เคยบอกได้ป่ะ ^____^

ป.ล. ถ้าเค้าตอบถูกจะได้รางวัลไหม

 

ชิชะน้องสาวเรา เข้าถ้ำเด๋วนี้ไม่สบายยังนอนดึก เด๋ววันที่ 16 จะมีของดีๆจากวัดพลับมาแจกเด้อ บอกพี่ครูไปล่ะ

 

ท่าติดตัวมาขนาดนี้แล้ว ก็ ดูแลมาได้ขนาดนี้ ท่าคนที่ให้ไม่ใช่พระองค์แรกของลูกก็ ต้องพระเกจิ ที่เราศัทธา มากๆ หญิงทิพย์ มั่วนะคระ ไม่รู้ถูกป่าว อิอิ

โดยส่วนตัวน้องก็มีครุฑองค์หนึ่งคะ ไม่รู้ทำไมถึงได้มา แต่ตอนนี้ก็เป็นของเรา นี่แหละคะ ส่วนที่ใส่ติดตัวมาก็คือเหรืยญครูบาเจ้า ศรีวิชัยคะ พอดีเป็นคนเหนือเลยศรัทธาท่าน อีกอย่างแม่ยกให้เป็นลูกครูบา ตั้งแต่เด็กๆแล้วคะ แล้วเหรียญที่ใส่อยู่นี้ ปีเกิด ใกล้เคียงกับปีเกิดเราคะ มีมาก่อนแค่ปีเดียวเลยรักมา ปี 27 คะ

 

บทความดีๆ
จาก คุณวินทร์ เลียววารินทร์
​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

ข้าพเจ้าขอขอบคุณทุกท่านที่มาเยี่ยมชม ห้องนี้มากๆนะคะ ขอให้บทความดีๆนี้ได้เป็นส่วนหนี่งในการดำเนินชีวิตของท่านให้ถึงจุดเป้าหมายดังหวัง
และนำไปเป็นหลักการ และข้อคิดที่ดีใช้ในชีวิตประจำวัน อย่างเป็นประโชน์​

ขอบคุณ ดีเจ yayas คนสวยที่หาเพลงเพราะๆมาให้ผู้ชมฟังไปด้วยในขณะที่อ่านบทความในกระทู้นี้ ​

เราเต็มใจที่จะให้ทุกท่านที่เเวะเวียนมาในห้องนี้ สามารถโพสข้อความวิทยาทานต่างๆ ความรู้ต่างๆในห้องนี้ได้อย่างเต็มที่
แลกเปลี่ยนความรู้ซึ่งกันและกันคะ เชิญเลยนะคะ ร่วมแบ่งปันกัน ใครรู้มาก แบ่งมาก ใครรู้น้อยแบ่งน้อย ใครสงสัยถามได้ ตอบได้ไม่ได้ก็อย่าว่ากันนะ
ส่วนใครที่ตอบได้ ขอความกรุณาหญิงทิพย์ด้วยนะคะ ขายขี้หน้าเค้าคะ อิอิ ​

 

ติดตามอ่านค่ะ

 

ขอบคุณน้อง yayas สำหรับที่รีแควซมา ทันใจมากมาย
บทความนี้ดีมากเลยคะ ตรงสุดๆ​

เราอาจอธิบายความได้ง่ายๆว่า พวกที่อาศัยอยู่ในป่าหิมพานต์คือ
“พวกที่สวรรค์อยู่ไม่ไกลแต่ก็ยังไปไม่ถึง ครั้นจะลงมาอยู่ในโลกมนุษย์ก็ดูจะไม่สมศักดิ์ศรีเอาเสียเลย”
ดังนั้นไม่ว่าคนหรือสัตว์ที่อาศัยอยู่ในป่าหิมพานต์จึงอยู่ในอารมณ์ที่สามารถสร้างทั้งบุญและบาปได้ตลอดเวลา​

คุณ ศิษย์กวง oknation

จะยังไรเอง เราจงอย่าลืมว่า
อดีต มิว่าท่าจะมี จิตเดิม ชาติกำเนิดเดิมเป็นเทพ เทวา นาคา ปักษา หรือ สรรพสิ่งใด
ชาติ นี้ ท่าน ได้มีบุญนัก ได้เกิดมาเป็น สัตว์ประเสริฐ
อย่าดูถูกดูแคลน ใน ความมิรู้ อวิชา หรือ ชาติกำเนิดเดิม ของผู้อื่น แต่จงหยิบยื่นมือให้ผู้อื่น
ได้ ทำหน้าที่ ของ การเกิดมาเป็นมนุษย์ให้ดีที่สุด
ความลับที่หล่ายๆคนอาจจะรู้และไม่รู้
แต่ข้าพระเจ้าเชื่อว่า หากผู้รู้ได้ ยื่นมือให้ผู้มิรู้
นั่นก็ทำให้เกิด ผู้รู้เพิ่มอีกหนึ่ง ​

 

โฆษฑัณกะ ธิดาท่านช่างงามแท้

 

dangsticker

คุยข้ามกระทู้กันไปกันมา ผมว่าผมขอเสนอนโยบายปรองดองครับ ...........อิอิ เห็นคุยกันเฮฮา

 

สรุปพี่ได้พญาครุฑมาจากไหนเอ่ย รอคำตอย ..อยากรุ้ๆ

 

dangsticker

จากการได้รับมอบจากหม่อมท่านหนึ่งเมื่อสิบกว่าปี พระยาครุฑนี้บินมาจากวัง............ขอสงวนชื่อไว้จ้า วรรณะเป็นทองคำแท้ ลองสังเกตลักษณะจะมีความเป็นเอกลักษณ์งับ

 

นกหัสดีลิงค์พาหนะสู่สวรรค์ความเชื่อคนล้านนา

ในมหาเวสสันดรชาดก กล่าวถึงบรรดาสัตว์ทั้งหลาย ทั้งสัตว์ไม่มีเท้า สัตว์สองเท้า และสัตว์สี่เท้าในหิมพานต์ไว้มากมาย สำหรับสัตว์ประเภทนก ท่านเจ้าคุณพระธรรมปริยัติโสภณ (วรวิทย์ คงฺคปญฺโญ) เจ้าคณะภาค 10 วัดโมลีโลกยาราม กทม. ได้พรรณนาถึงนกในป่าหิมพานต์ 4 จำพวก ได้แก่ ชีวปุตตา มีหงส์เป็นหัวหน้า, ชีวปุตตาปิยาจโน มีนกยูงเป็นหัวหน้า, ปิยาปุตตาปิยานันทา มีนกการเวก เป็นหัวหน้า และนันทิกา มีนกหัสดีลิงค์ เป็นหัวหน้า

นันทิกา หัสดีลิงค์นกยิ่งใหญ่
ประธานไซร้ในกลุ่มชอุ่มศรี
มีนกอื่นร่วมมากงามตามคดี
ย่อมร้องชี้ชวนพระเวสส์วิเศษใด ​

แสดงว่านกหัสดีลิงค์ มีกำลังอำนาจ มีความสามารถ จึงได้เป็นหัวหน้าของกลุ่มนันทิกา ปกครองนกชนิดอื่นๆ ในกลุ่มของตนเองได้
นกหัสดีลิงค์ หรือนกหัสดิน หรือนกหัสดินทร์ คำศัพท์ภาษาบาลีว่า หตฺถิลิงฺคสกุโณ หมายถึง นกมีเพศเหมือนช้าง แต่ชาวล้านนาเรียกสั้นๆ ว่า นกหัต เป็นสัตว์หิมพานต์ชนิดหนึ่ง ว่ามีขนาดใหญ่มาก มีกำลังมหาศาล เทียบเท่าช้างสาร 5 ตัว ลำตัวเป็นนก มีปีก มีหาง อย่างนก แต่หัว
เหมือนช้าง มีงวง มีงา

​

นกหัสดีลิงค์กับประเพณีงานศพ​

การนำเอานกหัสดีลิงค์มาประกอบปราสาทศพ มิใช่มีเฉพาะในล้านนา ชาวอีสานในสมัยโบราณ นิยมทำนกหัสดีลิงค์ประกอบศพพระเถระผู้ใหญ่ เจ้านายผู้ใหญ่ หรือศพผู้มีวาสนาบารมีสูงยิ่ง มีข้อควรสงสัยว่า ธรรมเนียมการทำศพรูปนกหัสดีลิงค์ เอาแบบอย่างมาจากที่ใด ก็ได้ความจากนักปราชญ์ 2 ท่าน คือ เมื่อพ.ศ. 2482 พระยาอนุมานราชธน (ยง เสถียรโกเศศ) เคยทำหนังสือถวาย กรมพระยานริศรานุวัติวงศ์ ความว่า “ชาวเชียงใหม่ ทำศพโดยทำรูปนกหัสดีลิงค์ น่าจะเอาอย่างมาจากอุตตรกุรุ (คืออินเดีย)” กรมพระยานริศฯ ประทานคำตอบว่า “ประเพณีจากอินเดียมาสู่เขมร จากเขมรเข้ามาไทยภาคอีสาน แล้วทางพายัพจึงเอาอย่างมาจากอีสาน”

นกหัสดีลิงค์ประกอบปราสาทศพในล้านนามีมาแต่เมื่อใด? ​

ศาสตราจารย์เกียรติคุณ ดร.มณี พยอมยงค์ ศิลปินแห่งชาติ ได้กล่าวถึงพญามังราย ทำปราสาทศพพญาลาวเม็ง ผู้เป็นพระราชบิดา (พ.ศ.1802) ในหนังสือคร่าวร่ำ 700 ปี เมืองเชียงใหม่ว่า
ยอดปราสาทแหลม ซอนแซมเลิศหล้า ปลอมเมฆฝ้าภายบน
ผ้ายวงยาบย้อย รอบนิเวศน ผ้าแฮ (แร) จน น้ำทองผ่องแผ้ว
เสาขอมไข ล้วนใส่แว่นแก้ว สีแวววรรณหยวาดยวะ
ดั่งเวไชยยนต์ แห่งตนมาฆะ อธิราชเจ้าองค์อินทร์
ภายลุ่มน้ำ แปงรูปลายศิลป์ นกหัสดินทร์ ปกงวงอาจอ้า
พริบพับตา ปกหางหวาดหว้า ปูนทัศนาใช่น้อย
ปราสาทบรม สมบูรณ์เรียบร้อย
พระยอดสร้อยมังราย
ยกหีบศพ ลาวเม็งบุญผาย ขึ้นใส่หว่างราย เสาขอมเขตขั้น…
ยังมีหลักฐานที่ปรากฏในพงศาวดารโยนก ของพระยาประชากิจกรจักรว่า “ลุศักราช 940 (พ.ศ.2121) ปีขาล สัมฤทธิศก เดือนอ้าย ขึ้น 12 ค่ำ นางพระยาวิสุทธิราชเทวี ผู้ครองนครพิงค์เชียงใหม่ ถึงพิราลัย พระยาแสนหลวงแต่งการศพเป็นพิมานบุษบก ตั้งบนหลังนกหัสดินทร์ (นกหัสดีลิงค์) ขนาดใหญ่ รองด้วยเลื่อนแม่สะดึง เชิญหีบพระศพขึ้นไว้ในบุษบกนั้น แล้วฉุดชักไปด้วยแรงคชสาร เจาะกำแพงเมืองออกไปถึงทุ่งวัดโลก ก็กระทำฌาปนกิจถวายเพลิง ณ ที่นั้น เผาพร้อมทั้งรูปสัตว์และวิมานที่ทรงศพนั้นด้วย จึงเป็นธรรมเนียมลาวในการปลงศพ เจ้าผู้ครองนคร ทำเช่นนี้สืบกันมา
นอกจากนี้ ในตำนานพื้นเมืองเชียงแสน ซึ่งอยู่ในตำนานสิงหนวติ ประชุมพงศาวดารภาคที่ 61 ได้กล่าวถึงการส่งสักการศพของพระสงฆ์เถระผู้ใหญ่ และเจ้านายดังนี้
1. ศักราชได้ 1045 ตัว (พ.ศ.2226) ราชครูเจ้าหลวงอนิจกรรมไปแล้ว ใส่ปราสาทต่างลูกนกหัสดีลิงค์ ส่งสักการด้วยเรือพ่วงกลางน้ำแม่ของ
2. ศักราชได้ 1050 ตัว (พ.ศ.2231) มหาป่าเจ้าวัดศรีไชยตนหลวง อนิจกรรมไปแล้วใส่ปราสาทต่างลูกนกหัสดีลิงค์ ส่งสักการด้วยพ่วงแพ
3. ศักราชได้ 1079 ตัว (พ.ศ.2239) สมเด็จมหาปาลเจ้า วัดเชตวันถึงอนิจกรรมไปแล้ว ใส่ปราสาทต่างลูกช้างเอราวัณ ส่งสังการด้วยเรือพ่วงกลางแม่น้ำของ
4.ศักราชได้ 1079 ตัว (พ.ศ.2260) ปีเมิงเล้า เดือน 4 มหาป่าวัดศรีดอนไชยต้นน้อย อนิจกรรมไป ใส่ปราสาทต่างลูกนกหัสดีลิงค์ ส่งสักการแล
5.ศักราชได้ 1086 ตัว (พ.ศ.2267) มหาสังฆราชเจ้า วัดป่าแดงหลวงตนใหญ่ อนิจกรรมไปแล้ว สร้างปราสาทลูกช้างเอราวัณ ส่งสักการ
6.ศักราชได้ 1090 ตัว (พ.ศ.2271) ปีเปิกสัน เจ้าฟ้ายอดคำเมือง กินเมืองได้ 4 ปี อายุ 25 ก็จุติไปแล้วสร้างปราสาทใส่ รูปนกหัสดีลิงค์ แล้วส่งสักการเสีย
(หมายเหตุ : ลูกช้างเอราวัณ คงจะเป็น ลูกนกหัสดีลิงค์นั่นแหละ…ผู้เขียน)
ในปัจจุบัน การทำปราสาทศพนกหัสดีลิงค์มีเฉพาะพระสงฆ์ มหาเถระผู้ทรงสมณศักดิ์ และสูงด้วยวัยวุฒิเท่านั้น สำหรับฆราวาสไม่เคยเห็นมีปรากฏ ดังเช่นงานศพพลตรีเจ้าราชบุตร (วงษ์ตะวัน ณ เชียงใหม่) เจ้านายฝ่ายเหนือชั้นสูงของเชียงใหม่ เมื่อวันที่ 13 มกราคม 2516 ก็ไม่มีนกหัสดีลิงค์ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระมหากรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานโกศศพ เชิญขึ้นประดิษฐานบนราชรถ เคลื่อนขบวนจากคุ้มวงษ์ตะวัน (ฝั่งตะวันออกของแม่น้ำปิง ตรงข้ามสำนักงานเทศบาลนครเชียงใหม่) ไปสู่เมรุชั่วคราววัดสวนดอก
ประเพณีงานศพของประชาชนทั่วไปในปัจจุบัน ไม่มีนกหัสดีลิงค์มาเกี่ยวข้อง มีเพียงแต่การวางหีบศพไว้บนปราสาทที่ตกแต่งอย่างวิจิตรงดงาม ลากจูงไปกระทำฌาปนกิจ ณ ฌาปนสถาน

​

ปราสาทนกหัสดีลิงค์​

ความเชื่อถือของคนล้านนาในพิธีศพพระเถระ
วัฒนธรรมของคนล้านนาเกี่ยวกับพิธีศพนั้น เป็นความเชื่อที่ฝังรากลึกในวิถีชีวิตของคนเมืองมานานนับหลายร้อยปี เมื่อมีคนตายจะต้องจัดงานศพขึ้นเพื่อเป็นการไว้อาลัย แก่คนตายอย่างสมเกียรติ พิธีศพของคนล้านนาจะแตกต่างจากภาคอื่น คือการจัดแต่งปราสาทศพ ประดับประดาด้วยดอกไม้สดหรือแห้ง หลอดไฟระยิบระยับให้ดูแลสวยงาม สำหรับนัยว่าเพื่อเป็นการยกย่องผู้ตายให้ขึ้นไปสู่สวรรค์ชั้นฟ้า
พิธีศพของพระเถระผู้สูงด้วยวัยวุฒิและทรงสมณศักดิ์ จะได้รับความสนใจเป็นพิเศษ ปราสาทใส่ศพของพระเถระชาวล้านนาจะยิ่งใหญ่ไม่แพ้ปราสาทศพของบรรดาเจ้านายฝ่ายเหนือ ตามคติความเชื่อโบราณของคนล้านนา พระเถระและเจ้านายได้รับการยกย่องในสังคมว่าเป็นชนชั้นสูง เมื่อมรณภาพหรือสิ้นชีพไปแล้ว จะไปจุติในภพที่สูงกว่า หรือเป็นเทพสถิตในสรวงสวรรค์ชั้นต่างๆ บนเขาพระสุเมรุ อันเป็นความเชื่อที่เกิดขึ้นจากความเชื่อระหว่างศาสนาพุทธและศาสนาพราหมณ์ผสมกัน
ตามประเพณีที่ทำกันมาแต่โบราณ งานศพของพระสงฆ์จะมีการทำบุญทำทานกันอย่างใหญ่โต มีมหรสพและการละเล่น เพื่อลดความวังเวงหรือโศกเศร้า โดยเฉพาะปราสาทศพ ได้รับการตกแต่งประดับประดาอย่างสวยงามอลังการ ซึ่งทำเป็นรูปนกหัสดีลิงค์ ถือว่าเป็นพาหนะของผู้มีบุญหนักศักดิ์ใหญ่เท่านั้น
การประดับประดาปราสาทศพของพระ ดูจะหรูหลาและใหญ่โตมากกว่าของคนทั่วไป โดยเฉพาะพระที่มีอายุพรรษามากๆ หรือพระที่ทรงสมณศักดิ์ชั้นสูงๆ เป็นที่เคารพนับถือของศรัทธาสาธุชน ก็จะจัดงานยิ่งใหญ่มากขึ้น จะนิยมเก็บศพไว้จนถึงหน้าแล้ง หรือช่วงที่ไม่มีฝนตก ราวเดือน พฤศจิกายน – เมษายน การสร้างเมรุศพนั้นประกอบด้วยไม้จิงเป็นพื้น มีฐานตั้งอยู่บนนกหัสดีลิงค์ ศรัทธาชาวบ้านจะชักลากไปสู่ฌาปนสถาน มีฆ้องกลองแห่ตามขบวน มีคนตีกังสดาล (ปาน) เดินไปตีไปตามขบวนจนกว่าจะถึงฌาปนสถาน
ที่น่าสังเกตอีกอย่างก็คือ ปราสาทนกหัสดีลิงค์ของศพพระสงฆ์จะมีเสาไม้ไผ่ขนาดใหญ่ สูง (ไม้ซาง) 4 ต้น ปัก 4 มุมของปราสาท ข้างบนใช้ผ้าจีวรหรือผ้าสังฆาฏิของผู้มรณภาพขึงเป็นเพดาน นักปราชญ์โบราณท่านกล่าวว่า มีความหมายหลายประการ
ประการที่ 1 สมัยโบราณ ไม่มีถนนหนทาง ภูมิประเทศเป็นป่าเขารกทึบ ต้นไม้สูง ที่ทำไว้เช่นก็เพื่อให้ผู้เดินทางไปร่วมงานเห็นเด่นชัด ดังเช่นเราเห็นป้ายสถานีบริการน้ำมันในปัจจุบัน
ประการที่ 2 นักปราชญ์ท่านกล่าวว่า ร่างกายของคนเราประกอบขึ้นด้วยธาตุ 4 มี ดิน น้ำ ลม ไฟ เมื่อเกิดมาแล้วก็ต้องแตกสลายไปในที่สุด เพื่อให้ผู้ร่วมงานนำไปคิดปลงอนิจจัง เมื่อคราวตายมาถึงตนเอง
ประการที่ 3 เป็นเครื่องหมายแสดงว่า พระสงฆ์เป็นผู้ประกอบด้วยจตุรปาริสุทธิศีล (ศีลเป็นเหตุให้บริสุทธิ์ 4 อย่าง) มีสำรวมในพระปาฏิโมกข์, สำรวมในอินทรีย์ ทั้ง 6 คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ, เลี้ยงชีพในทางที่ชอบและการพิจารณาก่อนบริโภคปัจจัย 4 คือ เครื่องนุ่งห่ม อาหาร ที่อยู่อาศัย ยารักษาโรค
สำหรับวัดที่มีพื้นที่กว้างขวาง หรือบริเวณทุ่งนาที่อยู่ใกล้วัด จะทำปราสาทนกหัสดีลิงค์ไว้ในบริเวณนั้น เผาตรงนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งวันฌาปนกิจศพ หรือพระราชทานเพลิงศพ จะมีศรัทธาประชาชนผู้ที่เคารพนับถือมาร่วมทำบุญอย่างมากมาย ผู้มีจิตศรัทธานำน้ำดื่ม อาหาร ของหวาน ตั้งโรงทานเลี้ยงผู้มาร่วมงานอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ชาวล้านนาถือว่า การมีส่วนร่วมในงานศพของพระเถระจะได้บุญกุศลมาก เป็นวัฒนธรรมความเชื่อถือที่ถูกถ่ายทอดมาจากบรรพบุรุษ ซึ่งไม่มีชนกลุ่มใดของประเทศเสมอเหมือน นอกจากบนผืนแผ่นดินล้านนานี้เท่านั้น

-----------------------------------------------------------------------​

ที่มา - มรดกล้านนา - สืบสานภูมิล้านนา ร่วมพัฒนาสู่สากลโลก​

 

ลองไปดู พระเวสสันดรชาดกดูนะครับ จะมีเรื่องของป่าหิมพานต์อยู่ด้วย

 

สงสัยว่าคงจะเคยทำบ่อยนะครัีบ ^^

***มีคนเคยบอกรึยังว่าขี้เล่นเหมือนชาติก่อนเลย (แอบส่องไปม่ะวานแล้วยังไม่ได้บอก 555)