ข้อคิดดีๆจากการถอนหญ้า

ก๊อกๆๆๆๆ"
เสียงเคาะประตูที่ดังผ่านแผ่นไม้มาพร้อมๆกับเสียงที่ดูเหมือนกับเป็นคำสั่งว่า

"ตื่นนอนได้แล้วจะได้ช่วยกันทำงาน"
เด็กน้อยคนหนึ่งตื่นขึ้นมาท่าทางงัวเงียสลึมสลือ

มือจับผ้าห่มที่อยู่ปลายเตียงมาพับและตอบรับเสียงปลุกนั้น

"อืม.....ตื่นแล้ว ได้ยินแล้ว"
"นี่วันหยุดนะเนี่ย" เด็กน้อยบ่นกับตัวเอง
"เดี๋ยวกินข้าวเสร็จไปถอนหญ้าที่ไร่นะ"

พ่อสั่งขณะที่ใช้ตะเกียบคีบเนื้อปลาให้ลูกชาย เด็กน้อยพยักหน้าตอบ
และลงมือทานอาหารมื้อแรกของวัน

หลังจากทานอาหารเสร็จ
เด็กน้อยเดินไปหยิบหมวกและเสื้อแขนยาวมาสวมเพื่อกันแดด
แล้ววิ่งออกไปหน้าบ้านกระโดดขึ้นซ้อนท้ายจักรยานโบราณสภาพเก่าโทรม
บ่งบอกถึงอายุการใช้งานซึ่งมีพ่อเป็นผู้ขี่

ในระหว่างทางเด็กน้อยคุยกับพ่อตลอด
เขาป้อนคำถามที่อยากรู้
ซึ่งบางครั้งดูเหมือนกับว่าผู้เป็นพ่อจะพยายามสอดแทรกให้แง่คิดตลอด
โดยที่เด็กน้อยไม่รู้เนื้อรู้ตัว
ไม่นานนักก็ถึงไร่ที่เขามีภาระกิจที่จะต้องทำ

"ถอนหญ้า"

ภาระกิจที่ได้รับมอบหมาย
ซึ่งหญ้าเปรียบเสมือน"ศัตรูตัวฉกาจของชาวไร่ "
" เดี๋ยวเจ้าถอนแปลงนี้นะ " พ่อสั่งพร้อมกับชี้นิวไปที่แปลงผัก

เด็กน้อยรับคำและลงมือถอนหญ้าออกจากแปลงผักทีละต้น ทีละต้น
จนกระทั่งศัตรูตัวฉกาจของชาวไร่หายไปจากแปลงผักจนหมดสิ้น

" ไปพักกินน้ำที่ใต้ต้นมะม่วงก่อน....ปะ
"เด็กน้อยรับคำพ่อแล้วเดินไปพัก
"กลับมาเร็วๆ นะ ยังมีอีกแปลงหนึ่ง " เสียงพ่อสั่งตามหลังเด็กน้อย
หลังจากได้พักกินน้ำพ่อได้ส่งจอบให้เด็กน้อยพร้อมกับพูดว่า"
เอ้า...เอาไปถากหญ้า "

เด็กน้อยรับจอบและตรงไปยังแปลงผักเพื่อทำภาระกิจต่อ
ดูเหมือนกับว่าเด็กน้อยจะพึงพอใจกับการใช้จอบถากหญ้ามากกว่าการใช้มือถอน
เหตุผลก็คือมันทำให้เขาสามารถทำงานได้รวดเร็ว
ซึ่งไม่นานนักเขาก็จัดการกับศัตรูตัวฉกาจของชาวไร่อย่างราบคาบ
หลังจากที่ภาระกิจเสร็จสิ้นลงพ่อลูกก็พากันกลับบ้านระหว่างทางเด็กน้อยถาม

" ทำไมไม่ให้ผมใช้จอบตั้งแต่แรกล่ะ ทั้งๆที่ทำงานได้เร็วกว่า"

พ่อไม่ตอบ ได้แต่อมยิ้ม
เก็บซ่อนคำตอบไว้เพียงผู้เดียวผ่านไป 1 สัปดาห์
พ่อได้พาเด็กน้อยกลับไปที่ไร่อีกสิ่งที่เด็กน้อยเห็นก็คือ
แปลงที่ใช้มือถอน
บัดนี้ไม่มีหญ้าให้เขาถอนเลยแม้แต่ต้นเดียว แต่...
แปลงที่ใช้จอบถาก กลับมีต้นหญ้าปกคลุมเหมือนเดิม

"ทำไมมันเป็นอย่างนั้นล่ะ " เด็กน้อยถามด้วยความสงสัย

ทั้งๆที่เขาได้จัดการมันหมดไปเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว
พ่อตอบ"
แปลงที่เจ้าใช้มือถอนน่ะเจ้าได้ถอนมันถึงรากถึงโคนส่วนแปลงที่เจ้าใช้จอบถากน่ะ
เจ้าเพียงแต่ตัดเอาส่วนปลายของมันออกเท่านั้น
มันยังคงมีส่วนที่ฝังลึกอยู่ในดินอีก
มันก็เหมือนกับปัญหาต่างๆ ที่เราพบเจอนั่นแหละ
ถ้าเราแก้ปัญหาที่ปลายเหตุโดยปล่อยสาเหตุของปัญหาไว้
ไม่นานนักปัญหานั้นก็จะกลับมาสร้างความเดือดร้อนให้เจ้าอีก
แต่ถ้าเราแก้ปัญหาที่ต้นเหตุ
มันอาจจะยากสักนิดแต่มันก็ทำให้ปัญหานั้นหมดไปได้ "

เด็กน้อยยิ้มรับด้วยความเข้าใจ
"จงหันหน้าสู้กับปัญหา.....อย่าท้อถอย"

ที่มา : ฟอร์เวิดเมล์

 

อนุโมทนาสาธุยิ่ง กับสายฝนอันเย็นฉ่ำ และข้อคิดดีๆ ค่ะ คิดถึงสมัยเด็กๆ ที่ต้องตื่นแต่เช้า เพื่อไปถอนหญ้าออกจากนาข้าวค่ะ เมื่อถอนเสร็จ หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปกลับไปดู พบว่าต้นข้าวเจริญเติบโตงอกงามขึ้นมาก คล้ายๆ กับนิทานธรรมเรื่องนี้เลยนะคะ

 

ของผมไม่ใช่หญ้าครับ แต่เป็นปลวก.....ใครแนะนำได้บ้างเนี่ย!!!!

 

เลี้ยงตัวกินมดดิ กำจัดปลวก แหะๆๆๆ ^^" ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ

 

มีจิ้งจกอยู่สองสามตัวใช้แทนได้ไหม

 

บทความดี...ภาพสวยดูแล้วสบายตามากๆ
อนุโมทนาท่านจขกท. ที่นำสิ่งดีๆมาแบ่งปัน

 

คุณพูดจริงเหรอ? ปลวกขึ้นบ้าน?(คิดว่าพูดเล่นซ่ะอีก)

 

ผมไม่ใช่หญ้าครับ
แต่เป็นหงอก...

ใครแนะนำได้บ้างเนี่ย!!!!​

 

ขอบคุณสำหรับบทความดี ๆ นะครับ ^^

 

แฮ่ม! ผมดูเหมือนฅนชอบพูดเล่นหรือครับ

 

ผมมีแต่ไฮไลท์ คงแนะนำไม่ได้

 

ปัญหาคือทำไงจะรวยเร็วๆคร้าบ

 

หลวงปู่นามวัดน้อยชมภู่ ออก ธงครอบจักรวาลแล้วนะครับ ผืนละ100