ไม่เคยฝึกมโนมยิทธิ แต่สิ่งที่ตัวเองสื่อได้ คล้ายๆจะมาทางด้านนี้

ลองหาเวลาว่างช่วงที่ลูกนอนหลับนั่งสมาธิวันละนิดละหน่อยก็ได้ค่ะ แล้วก็อุทิศบุญกุศลให้กับเทพเจ้าที่ปกปักรักษาลูกให้ท่านช่วยดูแลให้ด้วย จะได้ดีขึ้นนะคะ

ไม่ก็ฝึกจิตฝึกสมาธิตัวเองได้ทุกเวลานะคะ นึกถึงพระไว้ค่ะ ลองดูค่ะ ค่อยๆเริ่มไปทีละนิดๆ พุทธคุณช่วยได้นะคะ สู้ๆนะคะ

 

คุณจินคะ ลองนำวิธีที่พี่สาวแนะนำไปใช้ดูนะคะ หนิงเห็นด้วยค่ะ มีน้องที่ทำงานคนหนึ่งต้องออกจากงานประจำเพื่อไปดูแลลูกสาวที่เป็นออทิสติก ตอนนี้หลานสาวคนนี้ โตมาด้วยความรักจากพ่อและแม่ที่ทุ่มเททั้งกายและใจให้ตั้งแต่ตอนที่รู้ว่าเป็น

ตอนนี้หลานคนนี้เข้าเรียนชั้น ม. 1 ในโรงเรียนปกติแล้วค่ะ อ่านที่คุณจินเขียนมาแล้ว ไม่ใช่เรื่องเหลือเชื่อค่ะ ความรักของพ่อแม่ที่มีต่อลูกนั้นมากมายมหาศาล โดยเฉพาะลูกที่ต้องการการดูแลอย่างใกล้ชิด เป็นกำลังใจให้นะคะ

ลองนำวิธีที่ท่านกัปตันของเราแนะนำ ยามที่ลูกพักผ่อนสิคะ หรือไม่ก็ชวนลูกปฏิบัติไปพร้อมกัน ทั้งแม่ทั้งลูก แม้ว่าลูกจะยังรับรู้ได้น้อยนิด แต่หนิงเชื่อว่าธรรมะช่วยได้ค่ะ

ฮา.. เขียนมาเหมือนเคยมีลูกเองเลย เลี้ยงแต่หลานค่ะ ถ้ามีโอกาสพาลูกมาร่วมทำบุญด้วยกันสิคะ เรามีเด็ก hi-per หลายคนอยู่.. ผลัดกันดูแล น่าจะได้รับความสุขทั้งกายและใจของคุณจินและลูกนะคะ

 

งานบวชเนกขัมมะที่ศูนย์พุทธศรัทธา ในวันมาฆบูชา (ต่อ)

พอช่วงเย็นก็ได้พักดื่มน้ำปานะกัน จากนั้นทุกคนก็เข้าศาลาทำวัตรเย็น แต่วันนี้พอดีไปนั่งคุยกับ อจ แม่ เลยไม่ได้เข้าร่วมทำวัตรเย็นด้วย หลังจากที่ทุกคนทำวัตรเย็นเสร็จแล้ว ก็กลับมานั่งดื่มน้ำแล้วสนทนากัน สักพักน้องวินเดินมาถามว่า

น้องวิน - พี่สาว สนใจฝึกมโนฯให้น้องๆไหม แบบตัวต่อตัว

ดิฉันก็ - หา..มีฝึกแบบตัวต่อตัวด้วยเหรอ

น้องวินก็ว่า - มีครับ ฝึกให้กับน้องๆที่เขายังไม่ได้ สนใจไหมครับ

แต่ว่าน้องก้อยชิงพูดก่อนว่า - พี่สาวฝึกซิ นี่ก้อยว่าจะให้พี่ฝึกให้เนี่ย น้องหมออ้อยก็บอกว่าให้จองตัวพี่สาวไว้ให้ฝึก

ดิฉันก็ว่า - อ้าว ก็ได้กันหมดแล้วนี่ จะฝึกอะไรอีกละ

น้องก้อยว่า - ก็ได้นะ แต่มันเห็นไม่ค่อยชัด ก้อยไม่รู้ว่าที่ก้อยเห็นอ่ะ มันใช่หรือเปล่า มันจริงหรือเปล่า นะๆๆ พี่สาว ฝึกให้นะ

ดิฉันก็เงียบ ยังไม่ได้รับปาก ก็นั่งคุยกับคนโน้นคนนี้ไป แล้วตอนหลังก็เลยเดินไปดูน้องวินกับคนอื่นๆว่าเขาไปฝึกกันยังไง ที่ไหน ก็ไปเจอน้องวินกำลังพาน้องๆสามคนไปฝึก น้องวินก็ว่า "พี่สาว ช่วยหน่อยนะ สามคน วินไม่ไหวหรอก" ก็เลยว่าฝึกไปเหอะ เดี๋ยวจะช่วยๆดู น้องเบนก็ไปช่วยดูด้วย ตอนนั้นน้องก้อยก็อยู่ ส่วนน้องหมออ้อยกับน้องตุ๊กไปอาบน้ำก่อน ยังไม่มา ก็เลยรอกันอยู่แถวนั้น นั่งดูน้องวินสักพักก็เดินออกมาเจอกับ อจ ชนะ ก็เลยได้คุยกับท่านพักใหญ่ สักพักพวกน้องๆก็มาสมทบ อจ ชนะก็ถามว่า "จะไปฝึกมโนฯกันเหรอ" ก็บอกท่านว่า "น้องๆก็ได้แล้ว ไม่รู้จะฝึกอะไร" อจ ชนะก็เลยแนะนำว่า ให้ฝึกญาณแปดให้ หลังจากนั้นก็เลยขอตัวพาน้องๆไปฝึกตรงหน้าองค์สมเด็จองค์ปฐมด้านบน ก่อนฝึกก็ได้พาน้องกราบขอบารมีสมเด็จท่านก่อน หลังจากนั้นก็ให้น้องๆนั่งทำสมาธิสักสิบนาที น้องๆที่ไปฝึกก็มี น้องอุ้ย น้องก้อย น้องหมออ้อย น้องตุ๊ก ระหว่างที่รอให้น้องๆนั่งภาวนาอยู่นั้น น้องเบนก็บอกว่า ขอลงไปดูน้องวินกับน้องหมอหน่อยว่าเป็นยังไง แล้วเดี๋ยวจะกลับมาช่วย ไปๆมาๆน้องเบนหายไปเลย ทิ้งให้ดิฉันฝึกน้องสี่คนอยู่คนเดียว ฮา

พอให้น้องๆนั่งภาวนาไปสักพัก ก็ให้น้องๆหยุดภาวนาแล้วก็ขอบารมีพระให้ช่วยสงเคราะห์ให้เห็นภาพ ให้ดูว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง ดิฉันต้องไปนั่งข้างๆน้องอุ้ย เพราะน้องเขามีปัญหาเรื่องการได้ยิน ตอนที่หลวงน้ามาฝึกสอน ตอนแรกน้องอุ้ยอุตส่าห์ไปนั่งใกล้ลำโพงเพื่อจะได้ยินชัดๆ แต่หลวงน้าก็เรียกให้ทั้งหมดขยับขึ้นหน้ามาให้ใกล้ๆกัน เพื่อที่ท่านจะได้สัมผัสทุกคนได้ง่ายๆ เลยทำให้น้องอุ้ยฝึกไม่ทันเหมือนคนอื่น ตอนนี้ก็เลยเน้นฝึกให้น้องเขาได้ฝึกญาณแปดตามคนอื่นให้ทัน ก็ให้ทุกคนขอบารมีพระศาสดาให้พาขึ้นไปที่นิพพาน ให้ไปกราบองค์ท่าน แล้วก็ดูว่าท่านแต่งองค์ยังไง แล้วทุกคนแต่งตัวยังไง ตอนแรกๆถามแล้วน้องๆไม่ค่อยกล้าตอบกันเลย ก็เลยต้องบอกว่า ถามแล้วต้องตอบไม่งั้นจะเห็นไม่ชัด เห็นอะไร รู้สึกยังไงก็ต้องตอบมา หลังๆน้องก็เลยกล้าที่จะตอบกัน

ก็ให้ย้อนไปดูอดีตว่าเคยเกิดกันมามากแค่ไหน เป็นใครบ้าง รวย จน หรือว่าแบบไหน ทั้งหมดก็ตอบมาตามที่เห็น ซึ่งดิฉันก็ตามดูน้องๆอยู่ตลอด ก็มีเรื่อง ฮาๆ ขำๆ เหมือนกัน อย่างเช่นตอนที่ให้ย้อนไปดูว่าเคยเกิดเป็นสัตว์อะไรกันมาบ้าง เห็นน้องอุ้ยเงียบๆก็เลยถามไปว่า "เป็นไงบ้างอุ้ย เห็นเกิดเป็นสัตว์อะไรบ้าง" แล้วน้องอุ้ยก็ตอบมาว่า "พี่ ผมไม่รู้ว่า อาเฮียหรือ..." แล้วน้องเขาก็เงียบไปนิดนึง (ตรูก็งง อะไรหว่า ให้ไปดูว่าเกิดเป็นสัตว์อะไร ทำไมมีอาเฮียที่ไหนโผล่มาฟร่ะ แล้วดิฉันก็เห็นรูปจรเข้ค่ะ) แล้วน้องอุ้ยก็พูดต่อว่า "หรือว่าจรเข้อ่ะพี่" "เออ..แต่ที่พี่เห็นอ่ะ จรเข้นะ" "อ๋อ..งั้นก็ใจชื้นขึ้นมาหน่อย เป็นจรเข้" (อ๋อ ตรูรู้แล้วอาเฮียที่เจ้าอุ้ยพูดถึงคือเจ้าตัวเงินตัวทอง ฮา) แล้วก็ให้ลองย้อนไปดูว่าเคยไปลงนรกกันไหม น้องอุ้ย (อีกแระ) บอกว่า "ผมเห็นตัวเองกำลังปีนต้นงิ้วอ่ะ แต่รู้สึกว่าจะเป็นผู้หญิงอ่ะตอนนั้น แล้วก็เห็นมีกระทะทองแดงด้วย" คนอื่นๆก็ตอบมาว่าเคยลงไปนรกไปเจออะไรกันมาบ้าง

แล้วก็พาน้องๆกลับไปบนนิพพานต่อ แล้วก็ให้ลองไปดูว่าอนาคตจะตายกันยังไง อันนี้ไม่ขอเล่า ว่าใครเป็นยังไง ถ้าน้องๆอยากเล่าให้มาเล่ากันเองค่ะ ก่อนจะพากันกลับลงมาข้างล่าง น้องก้อยบอกว่า "พี่สาว พาไปดูวิมานหน่อยซิ ว่ามีไหม" ก็เลยให้น้องๆขอบารมีพระให้สงเคราะห์พาไปดู ทุกคนก็เห็นหมด แต่น้องก้อยว่า "ไม่เห็น สงสัยไม่มี" ดิฉันว่า "ขึ้นไปนิพพานได้แล้วไม่มีได้ไง เพราะธรรมดาเราจะมีวิมานแน่ๆอยู่แล้วที่สวรรค์หรือพรหม แต่จะมีสำรองไว้ด้วยที่นิพพาน ตอนตายถ้าจิตจับนิพพานได้ วิมานที่อยู่ที่อื่นก็หายไป แต่ถ้าไปนิพพานไม่ได้ ก็ไปอยู่วิมานตามบุญที่ตัวเองทำมา" ก็เลยให้ดูใหม่ ดิฉันเห็นแล้วว่า น้องก้อยอ่ะ ไปยืนอยู่หน้าวิมานตัวเอง แต่น้องก้อยไม่รู้ เลยถามน้องก้อยว่า เห็นหรือยัง น้องก้อยว่า "ก้อยไม่รู้ว่ามันใช่หรือเปล่า ทำไมมันเหมือน..." "เหมือนโบสถ์ใช่ไหม" "อ่ะ ใช่" "นั่นแหละวิมาน อยู่หน้าวิมานตัวเองแล้วยังไม่รู้อีก ส่วนใหญ่ทุกคนจะงงเหมือนกันตอนแรกเพราะวิมานจะคล้ายๆโบสถ์ ไม่ต้องสงสัยหรอก นั่นแหละวิมานละ" แล้วก็ให้น้องๆลองเข้าไปในวิมานว่าเป็นยังไง เห็นอะไรบ้าง ทั้งหมดก็บอกเห็นตั่ง เลยว่าลองไปนั่งดูซิ นั่งได้ไหม ถ้าไหลลื่นลงมานั่งไม่ได้นี่ลงไปดูศีลให้ดีนะ

น้องก้อยหัวเราะเลยบอกว่า กำลังลื่นพอดี นั่งไม่ได้ เดี๋ยวลองใหม่ พอนั่งได้ ดิฉันก็เห็นว่านั่งได้ไม่เต็มที่ ปริ่มๆขอบตั่งเต็มที ก็เลยว่า "แหม นั่งไม่ได้เต็มที่เลยนะ คนอื่นๆเขานั่งกันได้หมด" ก็แซวเล่น ขำๆ จากนั้นก็พาน้องๆไปกราบลาองค์สมเด็จแล้วก็พระศาสดา แล้วก็ให้กลับลงมาแล้วให้ดูว่าตอนลงมากายทิพย์เข้ากายเนื้อทางไหน ฝึกเสร็จปาไปเที่ยงคืนกว่า กว่าจะได้อาบน้ำเข้านอนก็ตีหนึ่ง

---------------------------------------------------------------------

มโนมยิทธิเป็นเรื่องรู้ได้เฉพาะตน โปรดอย่าเชื่อในทันทีตามกฏกาลามสูตร โปรดใช้ปัญญาพิจารณาในการอ่าน

 

เป็นคำแนะนำที่มีค่ามากค่ะ คุณพี่สาว (ขออนุญาตเรียกพี่นะคะ...จินอ่อนกว่า
พี่ 2 ปีค่ะ)...จินจะเริ่มปฎิบัติตั้งแต่คืนนี้เลยค่ะ

กราบขอบพระคุณอีกครั้งค่ะ

 

ขอบคุณมากค่ะ คุณหนิง ที่ให้กำลังใจ
จินเองก็มีความหวังอยู่ตลอดเวลาค่ะ
ว่าเขาจะต้องดีขึ้น...

จริงๆทางโรงเรียนก็รับเขาเรียนร่วมเหมือนกันค่ะ
แต่จินไม่มั่นใจว่าครูจะดูแลเขาได้ทัน
ก็เลยต้องตามไปดูแลอยู่ค่ะ

สักวัน (อาจนานหน่อย) คงได้ร่วมทำบุญด้วยกันนะคะ...

 

งานบวชเนกขัมมะที่ศูนย์พุทธศรัทธา ในวันมาฆบูชา (ต่อ)

เช้าวันรุ่งขึ้นเป็นวันมาฆบูชา ทุกคนเขาตื่นไปทำวัตรเช้ากันแต่เช้ามืด ดิฉันเองได้ยินเสียงแล้วนะคะ แต่ตาลืมไม่ขึ้นเลยค่ะ เพราะว่านอนดึก แล้วคืนก่อนๆก่อนที่จะมาศูนย์ก็นอนน้อย เหนื่อยด้วยเพราะยุ่งกับเรื่องย้ายบ้านมาเป็นอาทิตย์ๆแล้ว ร่างกายมันเพลียด้วย มาตื่นเอาตอนหกโมงเช้าแล้วก็เลยไม่ได้ไปที่ศาลา ก็ได้ไปดูเขาจัดโต๊ะอาหารว่ามีอะไรจะช่วยได้บ้าง แล้วก็เลยได้นั่งพักรอทุกคนออกมาจากศาลา รู้สึกปวดหัวหน่อยๆ คิดว่าเดี๋ยวไมเกรนคงได้กำเริบแน่ๆ แล้วก็ลืมเอายาไปด้วย ก็นั่งหมุนหัวไปมา จน อจ สรศักดิ์เดินมาเห็นก็เลยถามว่าเป็นอะไร แล้วท่านก็เลยดูให้ แล้วก็จับเส้นดู ก็บอกว่าเส้นไหนที่มันจะทำให้เป็นไมเกรน ท่านก็เมตตานวดให้

สักพักทุกคนก็ออกมาจากศาลา แล้วก็พากันมาทานอาหารเช้า นั่งประจำที่กันเรียบร้อยก็ถวายอาหารพระก่อน จากนั้นก็ลาลงมาแล้วก็ให้พรกับแม่ครัวและคนที่บริจาคอาหารให้พวกเรากันก่อน เสร็จแล้วก็รับประทานกันได้ เมื่อกินกันอิ่มแล้วก็เก็บจานชามไปช่วยกันล้าง นั่งพักสักครู่ก็เข้าไปที่ศาลาใหญ่ คณะของ อจ คณานันท์ ก็มาถึง อจ คณานันท์ก็ได้สอนธรรมะ แล้วก็สอนเรื่องอารมณ์ของการนั่งสมาธิ สุดท้ายสอนวิธีการนอนทำสมาธิด้วย ท่านก็ให้นอนสมาธิกันให้เห็นๆไปเลย สรุป หลับกันเป็นแถว ฮา จริงๆจำได้นะคะที่ อจ คณานันท์เมตตามาสอนธรรมะน่ะค่ะ แต่ยาวมาก ทั้งเรื่องการตัดสังโยชน์สิบ และเรื่องอื่นๆ แต่ถ้าใครใช้ตาในดูจะเห็นว่าสมเด็จท่านลงมาสอนนะคะ ท่านมาคุมเองเลยค่ะ กราบแทบเท้าสมเด็จองค์ปฐมด้วยค่ะ

จากนั้นช่วงบ่ายครูบาเพชรก็ได้มาเทศน์สอนค่ะ ท่านเทศน์ได้สนุกมาก เพราะสลับกับเรื่องเล่าให้พวกเราได้หัวเราะกัน ท่านว่า ไม่งั้นมีหวังหลับกับหมด เนื่องจากช่วงบ่ายเป็นเวลาของการที่ได้อิ่มจากอาหารมาแล้ว หนังตาก็เริ่มจะปิดพร้อมที่จะหลับ เมื่อจบการเทศน์ก็ได้มีการถวายสังฆทาน แล้วถวายปัจจัยเพื่อซื้อที่ดินที่วัดของครูบาเพชรกันค่ะ เสร็จแล้วก็ได้พักผ่อนกันสักครู่ จากนั้นก็ได้มาทำวัตรเย็น ระหว่างที่ท่องๆบทสวด ดิฉันไม่ค่อยจะคุ้นก็เลยท่องเพี้ยนไปบ้าง ก็เริ่มรู้สึกจิตตก สักพักก็ได้กลิ่นธูปหอมมาเลยค่ะ ก็เอะใจเลยขอสูดกลิ่นอีกรอบเพื่อความแน่ใจ ได้กลิ่นเข้าไปที่นี้ ชัวร์ค่ะ เลยใช้มโนฯดู เห็นเท้าหลวงพ่อฤาษีกับไม้เท้าของท่าน ท่านยืนอยู่เหนือหัวดิฉันค่ะ ท่านมาบอกให้รู้ว่า ท่องเพี้ยนบ้างก็ไม่เป็นไร ให้ทำให้จิตใจผ่องใสเข้าไว้ แล้วท่านก็ไปค่ะ

เสร็จจากการทำวัตรเย็น ก็ให้พักกัน แล้วก็ไปเดินจงกรมกันบ้าง จากนั้นได้เริ่มพิธีเวียนเทียนค่ะ รอบองค์พระพุทธกัสปป เมื่อเวียนเทียนเสร็จเรียบร้อยทุกคนก็เข้าไปที่ศาลาใหญ่เพื่อฟังธรรมค่ะ ช่วงระหว่างที่เวียนเทียน พวกนาคสวรรค์ก็พากันมาร่วมด้วยค่ะ บนท้องฟ้ามีเมฆมาเป็นสาย เป็นรูปร่างเลย มองไปที่อื่นๆ ไม่มีนะคะ มีเฉพาะตรงที่ศูนย์เท่านั้นค่ะ ถ่ายรูปมาให้ดูกันด้วย อันนี้ก็แล้วแต่คนจะมองไปนะคะ เพราะเป็นเรื่องรู้ได้เฉพาะตนค่ะ

เสร็จจากการฟังเทศน์ ทุกคนก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำแล้วก็พักผ่อนค่ะ ดิฉัน คุณหนิง น้องเบน น้องก้อย น้องอุ้ย น้องจอร์ช ก็ได้ไปนั่งคุยกับ อจ แม่อยู่พักหนึ่งถึงได้แยกย้ายกันไปอาบน้ำนอนค่ะ

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

มโนมยิทธิเป็นเรื่องรู้ได้เฉพาะตน โปรดอย่าเชื่อในทันทีตามกฏกาลามสูตร โปรดใช้ปัญญาพิจารณาในการอ่าน

 

สวัสดีค่ะคุณจิน อ่านแล้วนับถือในความมุ่งมั่น เด็ดเดี่ยวและความเข้มแข็งของคุณจินมากๆเลยค่ะ ^_^

คุณจินสามารถที่จะพิจารณากรรมฐานได้ในตอนที่เฝ้าดูแลลูกสาวอยู่ก็ได้นะคะ
เพราะหลวงปู่ฤๅษีบอกว่าเราสามารถทำได้ในทุกขณะจิต ทุกที่ ทุกเวลาได้เสมอค่ะ ^_^
เราอยู่ ณ ตรงจุดไหน เราก็ทำตรงจุดนั้น หรือจะทำตามแบบที่พี่สาวและพี่หนิงแนะนำก็ได้นะคะ ระหว่างที่ลูกนอนหลับก็ท่อง พุท โธ ไปด้วย มองการหายใจเข้า-ออกของลูกไป ก็ภาวนา พุท โธ ไปด้วย เสร็จแล้วอุทิศบุญกุศลให้เทวดาที่ดูแลลูกสาว พูดไปพูดมาคล้ายของพี่สาวเข้าไปทุกที แล้วจะพูดทำไมเนี่ย 555 แบบว่าอยากมีส่วนร่วมค่ะ อิอิ ^^

และอีกวิธีหนึ่งก็คือ พี่ทำจิตให้เบา นึกถึงคุณความดีบารมีของพระพุทธ พระธรรม พระอริยสงฆ์ จากนั้นแผ่เมตตาด้วยดวงจิตอ่อนโยน แผ่เมตตาให้ลูก ให้เทวดา ให้ทุกภพภูมิ ขอความรักความปรารถนาดีส่งให้ทุกๆดวงจิต บุญกุศลใดที่จะเกิดขึ้นขออุทิศให้ลูกสาว ลองทำก่อนนอนทุกคืนก่อนก็ได้นะคะ แล้วค่อยเขยิบในทุกโอกาสที่เอื้ออำนวยค่ะ

ท้ายนี้ น้าขอส่งความรักความปรารถนาดีไปถึงหลานน้อยด้วยคนนะคะ ยังไม่รู้จักชื่อค่ะ อิอิ ^_^

 

อนุโมทนาบุญกับทุกท่านด้วยค่ะ พรุ่งนี้จะได้กลับไทยแล้ว พี่จะโทรหาคุณสาวได้ไหมคะ อยากมีโอกาสตามไปฝึกที่ศูนย์พุทธฯค่ะ

 

โทรมาได้ค่ะพี่

 

ขอบคุณมากค่ะ คุณอ้อย
เมื่อคืนจินลองทำตามที่คุณพี่สาวแนะนำแล้วล่ะค่ะ
ตื่นขึ้นมา ดูเข้าอารมณ์ดีกว่าทุกวัน อิอิ
(คิดไปเองรึป่าวไม่รู้เนาะ)

จะลองพยายามทำไปเรื่อยๆค่ะ วันละนิดละหน่อยก็ยังดี
ดีกว่าไม่พยายามอะไรเลย เนาะ

คุณอ้อยท่าทางเป็นคนอารมณ์ดีนะคะ เก่งทางธรรมด้วย
สมัยจินอายุเท่าคุณอ้อย ยังเป็นวุ้นอยู่เลยค่ะ

บุญรักษาค่ะ...

 

คุณพี่สาวขา..
ถ้าไม่เป็นการรบกวนจนเกินไป กรุณาช่วยเรียนถามองค์ศาสดา
ให้ด้วยนะคะว่า...การดูกรรม + แก้กรรมให้ผู้อื่นนี่มีจริงไหมคะ
ปัจจุบันนี้มีผู้ที่ดูกรรมให้ผู้อื่นได้หลายคนมากค่ะ

ตัวจินเองก็ไปหามาหลายคนแล้วค่ะ (ที่ดังๆในประเทศไทย..
ไปมาเกือบหมดแล้วค่ะ) ก็ให้ดูเรื่องลูกนี่แหละค่ะ

จะว่าไปอาการเขาก็ดีขึ้นเรื่อยๆนะคะ (แต่ยังไม่ปกติ)
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะการแก้กรรม หรือ บุญที่จินหมั่นทำ
หรือดีขึ้นเองตามวัยของเขา....

ถ้าพระองค์ท่านตอบว่าศาสตร์นี้ไม่มีจริง
จินจะได้เลิกไขว่หาเสียที...

ขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ

 

การดูกรรมแก้กรรมนี่ มันก็เป็นไปได้ค่ะ แต่การไปดูกรรมคนอื่นนี่ จริงๆแล้วมันเป็นการฝืนกฏแห่งกรรม แล้วผู้ที่ดูก็ต้องยอมรับกรรมของคนนั้นมาด้วยครึ่งหนึ่งนะคะ ไม่ขอออกความเห็นสำหรับคนอื่นๆ เพราะไม่ทราบว่าเขาได้สิทธิ์อะไรยังไง แต่สำหรับสาว พระศาสดาสั่งห้ามค่ะ ห้ามดูหมอ เรื่องดูกรรมถ้ามันเป็นเรื่องคอขาดบาดตายจริงๆ ต้องขึ้นไปขออนุญาตจากพระศาสดาก่อนค่ะ

ใครที่อยากรู้เรื่องตัวเอง ท่านถึงบอกให้ปฏิบัติเอาเองไงคะ จะได้ไม่ต้องมาถามคนอื่น คนเราบางคนก็แปลกค่ะ เห็นหมอดู เห็นใครดูกรรมได้ ก็ไปหาไปดูทุกที่ แต่ดูมาแล้วก็ไม่ได้ทำอะไรให้มันดีขึ้นก็มี กรรมคือการกระทำนะคะ ถ้าคุณทำดี กรรมดีก็ส่งผล ถ้าทำชั่ว กรรมชั่วก็ส่งผลเหมือนกัน การกระทำในวันนี้ส่งผลถึงอนาคต ถ้าคุณทำวันนี้ให้ดี อนาคตคุณก็ต้องดีค่ะ แต่ความดีอ่ะ มันเห็นผลช้าหน่อย คนเลยท้อถอยซะก่อน อย่าลืมว่า ความดีไม่มีขาย อยากได้ต้องทำเอาเองค่ะ

 

ขออนุโมทนากับคณะคุณสาวที่ได้ไปปฏิบัติธรรมที่ศูนย์พุทธศรัทธาค่ะ

และมีบุญมาให้กัลยาณมิตรร่วมโมทนาค่ะ

เมื่อวันที่ 27 ก.พ. 53 ได้นำพระบรมสารีริกธาตุ ของกลุ่มอ.คณานันท์ จำนวน 74 ชุด

ไปถวายเจ้าอาวาสวัดป่าภูปัง บ้านพะเนียด อ.ศรีเมืองใหม่ จ.อุบลราชธานี

ร่วมทำบุญกับพี่/หลานเล็ก/หลานโต และน้อง(เจ้าภาพ)สร้างพระพุทธบาทจำลอง

สร้างเสาโบสถ์ ซื้อที่ดิน ถวายถ้วยชาม ถวายผ้าไตร ถวายพระพุทธรูป ถวายปัจจัยพระสงฆ์และเณร 5 รูป ถวายหนังสือธรรมะให้กับวัดนี้ ครบทั้งวิหารทาน ธรรมทาน สังฆทาน

หลังจากนั้น ไปเที่ยวผาแต้ม ถึงผาแต้มประมาณ 5 โมงเย็น
มีเหตุการณ์ตื่นเต้นค่ะ พวกเราเดินชมภาพเขียนกันเพลิน
เดินเป็นวงกลม 3-4 ก.ม. เห็นดาวหางพุ่งลงพื้นโลก มีหาง 2 แฉก สุก สว่าง ชัดเจน
สวยงามมาก เดินแผ่เมตตาไปเรื่อย ๆ เพลินค่ะ รู้ตัวอีกที อ้าว.. พระอาทิตย์ตกแล้ว
เริ่มมืดมองไม่เห็นทาง ทางเท้ามีหลายทางมาก ต้องเลือกว่าจะเดินทางไหน
ตื่นเต้นดี เดินจูงมือหลานเล็ก ๆ ไปเรื่อย แต่ไม่รู้สึกกลัว ก็หาทางกลับออกมาจนถึงที่ทำการอุทยาน
ได้เมื่อเวลาประมาณ 1 ทุ่ม พบเจ้าหน้าที่อุทยานรู้สึกสีหน้าไม่ค่อยดี
ท่านคงกลัวว่าจะต้องเหนื่อยตามหานักท่องเที่ยวนิ.... อิ อิ อิ

 

ขอบพระคุณมากค่ะ คุณสาว

ชัดเจน แจ่มแจ้ง เลยค่ะ

สาธุ...

 

งานบวชเนกขัมมะที่ศูนย์พุทธศรัทธา ในวันมาฆบูชา (ตอนจบ)

เช้าวันรุ่งขึ้น (วันที่สามของการบวช) เช้ามืดก็มีการทำวัตรเช้า ทำบุญใส่บาตรพระสงฆ์ เสร็จแล้วก็ทานอาหารเช้า พักกันสักครู่ ก็เข้าศาลาไปฟังธรรมจากพระ เสร็จจากนั้นก็มาทานอาหารกลางวัน หลังจากนั้นก็เป็นพิธีลาสิกขาบท ตอนที่จะเริ่มทำพิธี พวกเรา (กลุ่มชุมชนมโนมยิทธิ) ก็ขอไปนั่งใกล้ๆกับ อจ ชนะ แล้ว อจ ชนะก็ถามว่า

อจ ชนะ - จะลาด้วยเหรอพวกนี้

พวกเรา - ค่ะ ลาค่ะ

อจ ชนะ - ว่าจะไม่ให้ลา จะให้ถือศีลแปดไปเรื่อยๆเลย

พวกเรา - โห..อจ ขา เอาไว้ก่อนเถอะค่ะ

อจ ชนะ - จะได้เป็นพระอนาคามีเร็วๆไง

พวกเรา - ยังค่ะๆ เอาไว้ก่อนเถอะค่ะ ยังมีเรื่องให้สะสางกันอีกเยอะค่ะ

สุดท้ายก็ได้ลาค่ะ (อจ แหย่ที เสียวสันหลังวาบเลย) แล้วทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ส่วนพวกเรายังเอ้อละเหยลอยชายกันอยู่ที่ศูนย์ค่ะ เอารูปที่ถ่ายมาโหลดลงคอมพิวเตอร์ให้ อจ ชนะ ต่างคนต่างผลัดกันโหลดของแต่ละคน ก็อยู่กันจนกระทั่งมืดถึงได้ลา อจ ชนะกลับมากรุงเทพกัน

สรุปที่ไปบวชครั้งนี้ได้ทำบุญไปหลายๆอย่างดังนี้ค่ะ

ถวายสังฆทาน
ทำบุญซื้อที่ดินสร้างวัด
ทำบุญสร้างพระ สร้างเจดีย์
ทำบุญชำระหนี้สงฆ์
และอื่นๆอีก

อนุโมทนาร่วมกันนะคะ ขอให้พวกเราเข้าถึงซึ่งนิพพานในชาตินี้ ขอคำว่าไม่มี ไม่ได้และอุปสรรคต่างๆจงอย่าบังเกิดกับพวกเราตราบจนเข้านิพพานเทอญ

 

มาขอร่วม ส่งความสุขให้ทุกท่านในกระทู้นี้ ครบรอบหนึ่งปีกับพี่หนิงครับ

วันเวลาหมุนเปลี่ยนเวียนผัน รวดเร็วปานสายลมพัดผ่าน

ไม่น่าเชื่อนะครับ ทุกท่านได้คุย ได้พบ ได้แลกเปลี่ยนก็ใช่ใครที่ไหน คนกันเองมาเก่าก่อน ทั้งนั้น ส่วนจะตามกันไปได้นานหรือไม่ หรือเข้ามาคุยแล้วก็ออกไป ก็อย่างที่พระท่านได้ตรัส ได้บอกกล่าวว่า หากได้เคยร่วมบุญกันมา ก็พากันเดินต่อไป หากมิใช่แล้วไซร์ ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป

แต่เชื่อมั่นว่าทุกท่านที่ได้ติดตามกันมา คงได้รับสาระธรรมอย่างไม่สามารถประเมินค่าได้

ความรู้สึกวันแรกที่อ่านกระทู้นี้ และได้ลองติดตามมาจนถึงวันนี้ นับว่าคุ้มค่าที่ได้รู้จัก กัปปิตันของเรา และท่านสมาชิกทุกๆท่าน สมัยก่อนตอนนู๊น ก็นึกว่าธรรมะ เป็นเรื่องไกลตัวมากๆ แต่ตอนนี้ ไม่คิดเช่นนั้นแล้วครับ

ได้ปฏิบัติบูชา ทาน ศีล ภาวนา ครบถ้วนเท่าที่จะทำได้ ตามเงื่อนไขชีวิตที่มี
มีพระรัตนตรัย เป็นสรณะอันประเสริฐ สรณะอื่นไม่มี

ตั้งใจมั่นว่า สักวัน ลูกจะขอกราบแทบพระบาทพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกพระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกพระองค์ จะขอกราบแทบเท้าหลวงพ่อ พระอรหันต์ ทุกพระองค์ให้ได้

ส่วนตอนนี้ก็เป็นเต่าคลานไปก่อน สำเร็จพลังคลื่นเต่าสะท้านฟ้าเมื่อไหร่ จะมาเล่าให้ฟัง (ฮา ฮา)

ครบรอบหนึ่งปีของกระทู้ ก็ขอโมทนาบุญ และ แสดงความยินดีกับทุกท่านที่ได้ปฏิบัติธรรมก้าวหน้า ซึ่งก็มีหลายท่าน สาธุ สาธุ สาธุ

ส่วนท่านที่กำลังปฏิบัติอยู่ ก็ขอเอาใจช่วยครับ อย่าเพิ่งท้อถอยครับ ท่านยังมีผมเป็นเพื่อนอยู่ครับ เดินไปด้วยกัน เดินไปเรื่อยๆครับ สักวันต้องถึง รับรองครับ ท่านไม่โดดเดียว กำลังใจมีให้กันเสมอครับ (ฮิ ฮิ ผมก็ทำเป็นพูดดี ทั้งๆที่ตัวเอง ก็ยังมีความมืดเป็นเพื่อนมานานมากแล้ว ขออภัยด้วยครับ )

คุยมาเสียยาว ในโอกาสครบรอบหนึ่งปีที่รู้จักกัน โดยไม่รู้จักหน้าค่าตา ต้องขอขอบพระคุณ เจ้าของกระทู้ กัปปิตันของเรา คุณ Me, myself ท่านสี่ยอดกุมาร (Fantastic 4) อ.ชนะ พี่หนิง น้อง assume และทุกๆท่าน ที่ได้เข้ามาให้ความรู้ ประสพการณ์ ที่มีค่า และไม่สามารถประเมินค่าได้

หากว่าผมได้ทำสิ่งใดให้ทุกท่านไม่สบายใจ ไม่ว่าจะด้วยเหตุก็ตาม ผมขออภัย และโปรดอโหสิกรรมให้ผมด้วยครับ

ขอทุกท่านมีความสุขสวัสดี และเจริญในธรรม ยิ่งๆขึ้นไปครับ
ขอพรพระ ให้ทุกท่าน เข้าพระนิพพานได้ในชาตินี้

ขอให้กระทู้นี้ เป็นแหล่งความรู้ทางธรรมะ เป็นแหล่งบุญ ให้กับทุกๆท่านไปนานๆครับ

บุญรักษา สวัสดีครับ

 

มาร่วมต้อนรับสมาชิกใหม่ด้วยคนครับท่านกัปปิตัน และ พี่หนิง ขออภัยที่เข้ามาช้า

ขอยินดีต้อนรับครับคุณจิน

ได้ที่นั่งแล้ว ได้ไม้พายแล้ว ก็เริ่มได้เลยครับ มาช่วยกันพาย

หากว่าได้อ่านมาตั้งแต่ต้น ก็จะทราบว่า เรือธรรมลำน้อยลำนี้ จะไม่ลอยวน ซึ่งไม่ใช่ลงเรือน้อยลอยวน แต่เป้าหมายเรา คือ ข้ามทะเลระทมให้ถึงฝั่งนฤพานครับ โดยมีท่านกัปปิตันเป็นหัวเรือใหญ่ และมีพระรัตนตรัยเป็นสรณะอันประเสริฐ

(เพราะว่า เราลอยวนมานานมากแล้ว ทั้งเหนื่อย ทั้งงง คราวนี้ตั้งใจข้ามให้ได้)

เห็นมีคำถามบ้างแล้ว ก็ยินดีมากเลยครับ เพราะทุกคำถามคำตอบ เป็นประโยชน์ต่อทุกท่านที่เข้ามาอ่านครับ

หากมีคำถามอื่นเพิ่มเติมอีก ก็อย่าลังเลที่จะเข้ามาถามนะครับ
จะมีท่านผู้รู้มาให้คำตอบ (ส่วนผมเอง ขอตามอ่านเช่นเคย ฮิ ฮิ)

ยังมีอีกครับ ยังมีอีก สมาชิกยังเข้ามาเรื่อยๆครับ ผมเชื่อเช่นนั้น
เราจะมี บุญมาให้โมทนา
เราจะมี ทาน ศีล ภาวนา เพื่อการปฏิบัติบูชา
ให้ได้ร่วมตลอดในเรือลำนี้

ก็ขอยินดีต้อนรับครับ และ ขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปนะครับ

(ปล. ๑ หากได้กลับเมืองไทยถาวร ผมว่าจะหาอาชีพใหม่ คือ โฆษกงานวัด ทุกท่านเห็นด้วยไหมครับ ยิ่งคุย ยิ่งเพลิน แต่ผมพยายามคุมให้อยู่ใน กรรมบท๑๐ นะครับ ท่านประธานที่เคารพ ฮิ ฮิ
ปล. ๒ คุณจินสบายดีนะครับ ไม่ได้คุยกันเสียนาน)

 

เดินทางโดยสวัสดิภาพครับ

บุญรักษา สวัสดีครับ

 

ขออนุญาตครับท่านกัปปิตัน และ คุณจิน

พอดีอ่านมาถึงตรงนี้แล้ว ชอบ คำนี้ครับ

"ความดีไม่มีขาย อยากได้ต้องทำเอาเอง"

ถ้าเช่นนั้นขออนุญาตเสริมอีกนิดว่า

คำขวัญวันนี้

"ความดีไม่มีขาย อยากได้ต้องทำเอาเอง" "วันนี้คุณทำความดีแล้วหรือยัง"

ถ้าเป็นเจ้าของรายการวิทยุ จะออกสปอร์ตคำขวัญข้างต้นเลยครับ ฮิ ฮิ