ไม่เคยฝึกมโนมยิทธิ แต่สิ่งที่ตัวเองสื่อได้ คล้ายๆจะมาทางด้านนี้

สาธุ สาธุ สาธุ...

จริงอย่างท่านว่ามากๆ... พักนี้ เผลอไม่ได้จริงๆ เผลอเป็นโดนมันลากเอาไปกิน.. สารภาพบาป เมื่อวานโดนมันเล่นทั้งวันเลย สติดี แต่ต้องทานอารมณ์ด้วยนะครับ.. ทานอารมณ์ เป็นปรมัตทาน ... ;k01
สาธุ กับอัศวินทั้ง 4 ท่านด้วยนะครับ.. ขอทุกท่านโปรดเป็นกำลังใจ เป็นแรงบันดาลใจอันยิ่ง แก่บริวารและกัลยาณมิตรทุกๆคนนะคร้บ....

ขอองค์พระบารมีแห่งสมเด็จองค์ปฐม, พระศาสดา และธรรมะรักษา คำว่าไม่มี ไม่เห็น ไม่ได้ ไม่สำเร็จ จงอย่ามีแก่ทุกๆท่านครับ

 

เสาวิหารทั้งสี่ค้ำยันพระพุทธศาสนาแห่งองค์สมณโคดมสัมมาสัมพุทธเจ้าในช่วงกึ่งพระพุทธกาล กัลยาณมิตรทุกๆท่านเปรียบเหมือนดังไม้ใหญ่ ไม้ไผ่ ไม้รวก (ของผมไม้จิ้มฟัน) ขอปวารณามีส่วนร่วมค้ำจุนพระพุทธศาสนานำพาพระรัตนตรัยไปช่วยคนครับพ้ม...

 

ถาม : ทางลัดไปสู่พระนิพพาน?

ตอบ: ทางลัดไม่มีจ้ะ การปฏิบัติทุกอย่างทางตรงสั้นที่สุด คือจับอารมณ์พระโสดาบันไปเลย อันดับแรกต้องเคารพพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์จริงๆ อันดับที่สอง รักษาศีลทุกข้อให้บริสุทธิ์ อันดับที่สามตั้งใจเสมอว่าตายแล้วจะไปนิพพาน

คราวนี้การที่เราเคารพพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ รักษาศีลให้บริสุทธิ์ ตั้งใจว่าตายแล้วจะไปนิพพาน ต้องมีสมาธิควบอยู่ถึงจะทรงตัว ดังนั้น เราจะทิ้งอาณาปานสติ คือการนึกถึงลมหายใจเข้าออกไม่ได้ ต้องนึกอยู่เสมอ เสร็จแล้วก็ทวนศีลอยู่ทุกวัน ศีลทุกข้อของเราวันนี้บริสุทธิ์ไหม ? อันไหนบกพร่องพรุ่งนี้เราต้องแก้ไขให้มันดีกว่าเดิม อันไหนดีอยู่แล้ว พรุ่งนี้เราจะทำให้ดียิ่งกว่านี้ ศีลทุกข้ออย่าละเมิดด้วยตัวเอง อย่ายุให้คนอื่นเขาทำ อย่ายินดีเมื่อคนอื่นเขาทำ ต้องทวนอยู่อย่างนี้ตลอดทุกวัน

ถาม : คำว่า นิพพาน นึกถึงพระพุทธเจ้า

ตอบ: เอาแค่นั้นล่ะจ้ะ ตั้งใจว่านั่นคือพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าไม่อยู่ที่ไหน นอกจากบนพระนิพพาน เราเห็นท่านคืออยู่กับท่าน เราอยู่กับท่านคือเราอยู่บนนิพพาน เอาแค่นั้นพอ คิดว่าเราตาย เราก็ขอไปอยู่กับท่านตรงนั้น ถึงไม่เห็นเลยก็ไม่เป็นไร ให้มั่นใจว่านิพพานอยู่ที่ไหน เราจะไปที่นั่นก็ใช้ได้เหมือนกัน เพราะฉะนั้นการปฏิบัติทางลัดไม่มีนะจ๊ะ มีแต่ทางตรง ซึ่งสั้นที่สุด ลองไปลัดดูสิ ทางลัดทางไหนก็ตามมันอ้อมทั้งนั้นแหละ

สนทนากับพระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เดือนมกราคม ๒๕๔๗(ต่อ)
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ

<TABLE class=tborder id=post2272164 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid">ข้อความจาก
</TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right></TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175><!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->tamsak<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_2272164", true); </SCRIPT>
ทีม พระไตรปิฏก
</TD></TR></TBODY></TABLE>

ข้ออนุญาตินำมาเผยแผ่นะครับ

 

พี่นัทไม่ต้องฝึกกสิณก็ได้ค่ะ การสวดมนต์ นั่งสมาธิ ภาวนาขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองเรา ครอบครัวเรา เพื่อนพ้องน้องพี่ที่อยู่ในผืนเเผ่นดินไทย อีกทั้งพี่น้องร่วมโลกทั้งหลายขอให้ปลอดภัยจากภัยพิบัติในกาลข้างหน้าเท่านี้ก็ได้เเล้วค่ะ

rabbit_heartrabbit_heartrabbit_heart

 

สวดบทไหนก็ได้ค่ะ ไม่ต้องเปลี่ยนเเนวการปฏิบัติเลย เคยทำอะไร ปฏิบัติยังไงก็ทำเหมือนเดิมค่ะ เพียงเเต่สร้างความมุ่งมั่นในใจว่า การปฏิบัติตั้งเเต่วันนี้เป็นต้นไป ไม่ได้ส่งผลเฉพาะตัวเราเหมือนเเต่ก่อน ในทางตรงกันข้ามการสวดมนต์ภาวนาตั้งเเต่นี้เป็นต้นไป เราขอเเผ่ส่วนกุศล อานิสงส์ของการนั่งสมาธิ การสวดมนต์ให้กับพี่น้องชาวไทย เเละเพื่อนมนุษย์ทั้งหลายให้รอดพ้นจากเหตุการณ์ที่จะมาเยือนค่ะ

เป็นการเตรียมความพร้อมของจิต เพื่อเมื่อวันนั้นมาถึงจิตเราพร้อมที่จะเตรียมรับมือกับปัญหารอบๆตัวที่เกิดขึ้น เเละมีสติพอที่จะช่วยเหลือเเนะนำคนที่อยู่รอบๆข้างเรา

เป็นการสร้างบุญใหญ่ให้กับตัวเอง เพราะการอุทิศตัวในพระพุทธศาสนาถือว่าเป็นการบำเพ็ญเพียรครั้งยิ่งใหญ่ในชาตินี้ของเราทุกๆคน

เป็นการเเผ่เมตตาให้กับเพื่อนมนุษย์ร่วมโลก ซึ่งถือเป็นการลดทิฐิตัวตน ของตัวเองไปด้วยในตัวค่ะ

ที่สำคัญที่สุดงานนี้เราทุกคนทำเพื่อรักษาพระพุทธศาสนาให้มีอายุครบ 5000 ปีค่ะ เพื่อเเสดงความกตัญญูต่อพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกพระองค์ พระอัครสาวกเเละพระสาวกของพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ค่ะ

ขออนุโมทนาในการตั้งใจบำเพ็ญเพียรด้วยนะคะ

 

เเหะๆ พูดตามตรงอย่างไม่อ้อมค้อมเลยนะคะ ตอนนี้ทุกคนยังก้าวไปไม่ถึงไหนเลยอ่ะค่ะ

คิดว่าให้เวลาทุกๆคนตามหาเเนวทางที่คิดว่าตัวเองทำได้ ปฏิบัติได้ เเล้วค่อยเอามาเเสดงความเห็นกันที่หลังก็ได้ค่ะ

ถ้ารวมพลกันตอนนี้ อาจจะมีคนที่อยากช่วยเเต่ยังหาเเนวทางการปฏิบัติของตัวเองยังไม่เจอ ขวัญหนีดีฝ่อหมดค่ะ

ในความคิดฝนๆว่าในตอนนี้เราควรหาเเนวทางการปฏิบัติให้เหมาะสมของตัวเองก่อนค่ะ เพื่อเตรียมความพร้อมทั้งร่างกายเเละจิตใจให้รับกับสถานการณ์ที่จะมาเยือนได้อย่างมีสติค่ะ

ขออนุโมนทนาในความตั้งใจดีของพี่ด้วยนะคะ

ร่วมด้วยช่วยกันเนาะคะ

:z2:z2:z2

 

อนุโมทนากับความตั้งใจดีของทุกๆท่านครับ ตัวผมเองก็ยังไปไม่ถึงไหนแต่ถ้าหากว่ามีอะไรที่จะให้ผมช่วยก็ยินดีเป็นอย่างสูงครับ จะพยายามเต็มที่ครับ

 

ติดตามอ่านกระทู้แบบเงียบๆ มานานแล้ว ขอเป็นกำลังใจให้ฝึกกสินสำเร็จนะค่ะ ตอนนี้ดิฉันก็ฝึกกสินสีขาวอยู่ค่ะ แต่ยังไม่ไปถึงไหนเลย ท่าน 4 ยอดกุมารพิทักษ์โลก ฝึกแล้วเป็นยังไงมาเล่าให้ฟังด้วยนะค่ะ จะได้มาปรับใช้กับตัวเองบ้าง เผื่อจะได้เกาะเรือไปนิพพานกับเขามั่งค่ะ


วันนี้โอนเงินร่วมทำบุญกับคุณชนะ จำนวน 400 บาทค่ะ ขอให้ผลแห่งบุญกุศล หนุนนำให้ทุกท่านที่ตั้งใจปฏิบัติ สำเร็จตามตั้งใจไว้นะค่ะ อนุโมทนาค่ะ

 

ช่วงนี้พี่ Me, myself หายไปเลยนะครับ ไม่ทราบว่าย้ายกันไปที่ห้องไหนหรือเวปไซด์ไหนรึป่าวครับ จะได้ไปติดตามเรื่องราวต่อ

แต่ก็เตือนสติได้อย่างนึงนะครับว่ามัวแต่รอติดตามผลการปฏิบัติของคนอื่น จนตัวเองก็ไปได้ไม่ถึงไหนเลย น่าอายจริงๆ

 

สวัสดี พี่น้องทั้งหลายครับ

แหะ ๆ ไม่ได้เข้ามาติดตามนานเลย กระทู้วิ่งไปถึง 100+ แล้ว

จะพยายามตามอ่านนะครับ

ช่วงนี้โดนทดสอบเข้าไปหลายตูมเลยทีเดียว

ปล. ฝากขอบคุณ พี่อ้อย ที่ให้กำลังใจด้วยนะครับ (ออกอากาศซะเลย)

 

กว่าจะอ่านจบ เกือบเช้าพอดี

มีเรื่องอะไรมากมายเลยนะครับ

พี่อ้อย ไปไวจัง ยังกับติดจรวดแน่ะ สาธุ ๆ

และขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านที่ร่วมกันสมทบเงินทำบุญด้วยนะครับ

ช่วงวันที่ 9 - 12 บังเอิญผมไประยองพอดิบพอดีเลย

 

ช่วงนี้สี่ยอดกุมารกำลังถูกจับฝึกหนักครับ คงต้องหยุดโพสกระทู้สักพัก ส่วนพวกเราก็ครวนทำตามอาจารย์ โดยการฝึกไห้หนักเช่นกันครับ เอาไว้ช่วยๆกันนะคร้บ โอ่ถ้าขอได้ผมขอไม่ไห้เกิดเหตุร้ายๆเกิดขึ้นเลย สาธุ แค่คิดก็หยองแล้ว โอ้ไปดีกว่าต้องไล่อาจารย์ไห้ทัน แค่เห็นหลังไวๆก็ยังดี เดี๋ยวโดนทิ้งไม่เห็นฝุ่นละก็แย่แน่ๆไปละ_Love+U__Love+U__Love+U_

 

เป็นเพราะบารมีของสมเด็จองค์ปฐม และพระศาสดาทรงเมตตาค่ะ
และได้รับแรงหนุนจากพี่me,myselfด้วย เรียกว่าได้อาจารย์ดีค่ะ ^_^

มุอ่านเกือบ4ชั่วโมงยังไงก็พักผ่อนบ้างนะคะ สังขารของเราไม่เที่ยงก็จริง
แต่ไม่ควรทรมานสังขารนะคะ เพราะว่าเราจะต้องใช้มันอีกนาน โดยเฉพาะการใช้เพื่อการปฏิบัติธรรม ยังไงก็ดูแลมันหน่อยนะคะ ^_^

 

สวัสดีค่ะคุณpara007 จริงๆแล้วพี่me,myself น้องฝน อ้อย พี่ตู่ก็แวะเข้ามาดูเป็นพักๆนะคะ เพียงแต่อาจจะไม่ได้โพสอะไร เมื่อวานน้องฝนรับหน้าที่เข้ามาให้กำลังใจเพื่อนกัลยาณมิตรไปแล้ว วันนี้อ้อยมารับหน้าที่ต่อจากน้องค่ะ

ช่วงนี้ถ้าเปรียบพวกเราอยู่ในห้องสมุด ก็คงจะมีหนังสือกองท่วมหัวน่ะค่ะ ต้องศึกษาหนักเพื่อหาแนวทางของตนเอง แต่กว่าจะหาแนวของตนเองเจอมันต้องเจออะไรมากมาย เพราะสัญญาเดิมเรามาแบบไหนเราก็ต้องจับสัญญาเดิมแบบนั้น อันไหนที่เราลองแล้วหากไม่ใช่สัญญาเดิม มันก็จะไปต่อไม่ได้ ก็ต้องลองผิดลองถูกมากมาย แต่ใจไม่ท้อค่ะ ^_^

ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน
สุภาษิตบทนี้ใช้ได้ตลอดกาลจริงๆเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้ซึ่งกันและกันนะคะ

 

ช่วงอาทิตย์ก่อน อ้อยได้พูดถึงเรื่องของความไม่ประมาทในชีวิต
วันนี้อ้อยจะเอาประสบการณ์ที่เพิ่งพบเจอมาเล่าสู่กันฟังนะคะ
สองวันก่อน อ้อยมีโอกาสพิจารณาสังขารของคนที่ใกล้จะสิ้นลม
และได้มีโอกาสช่วยวิญญาณของเค้าให้ไปดี จากการสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างที่น่าจะนำมาเล่าให้เพื่อนกัลยาณมิตรได้อ่านเพื่อเป็นแรงผลักดันในการปฏิบัติธรรมเลยขออนุญาตจากพระศาสดาซึ่งทรงอนุญาตอ้อยเลยได้มาเล่าในวันนี้ค่ะ

คนไข้รายนี้ตอนที่สุขภาพแข็งแรงได้ทำบุญมาบ้าง แต่จิตศรัทธาในการทำบุญยังไม่หนักแน่น อย่างเช่น การถวายผ้าป่าบางคนเห็นเค้าทำก็ทำด้วย ถึงจะร่วมทำบุญเป็นร้อย เป็นพัน แต่จิตเค้าห่างจากความศรัทธา แบบนี้เหมือนตักน้ำใส่ภาชนะก้นรั่ว น้ำย่อมไหลลงไปสู่พื้นดิน แต่บางคนมีเงินอยู่บาทเดียวแต่จิตเค้าศรัทธาอยากทำบุญเหลือเกินและได้ร่วมทำบุญ อันนี้เรียกว่ามีจิตศรัทธาที่หนักแน่น บาทเดียวก็มีอานิสงฆ์มากมาย

ตอนที่คนไข้รายนี้รู้ตัวว่าสุขภาพถูกโรครุมเร้าและรู้ว่าคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน เค้าก็เริ่มเร่งทำบุญโดยหวังว่าบุญจะทำให้เค้าไปดีตอนใกล้จะสิ้นใจ

ทีนี้ตอนที่จิตกำลังลำบาก คนที่ไม่ได้ทำบุญบ่อยๆด้วยความศรัทธาและคนที่ไม่ได้ปฏิบัติธรม ไม่เคยนั่งสมาธิ จิตมันจะกระสับกระส่าย ตอนใกล้ตายจิตคิดไปว่าที่ผ่านมาก็ทำบุญมาเยอะแล้วทำไมมันถึงลำบากอย่างนี้ นั่นเพราะจิตเค้าหวังแต่เพียงว่าบุญจะทำให้เค้าไปดีแต่เค้าไม่เคยนั่งสมาธิ ไม่เคยปฏิบัติธรรม เลยตั้งสติไม่ได้ และอีกอย่างคนที่ทำบุญโดยการคิดแต่เพียงว่าบุญที่ทำ จะทำให้ไม่ลำบากตอนใกล้ตายนั้น พอถึงเวลาจริงๆหากขาดสติทำให้นึกถึงบุญที่เคยทำมาไม่ได้ ไม่เจอ เพราะตอนทำบุญไม่ได้เกิดจากความศรัทธาอย่างจริงจัง คิดยังไงก็คิดถึงภาพที่เคยทำบุญไม่ออก เพราะจิตกระสับกระส่ายเหลือเกิน เดี๋ยวจิตไปทางโน้น เดี๋ยวมาทางนี้ ทุรนทุรายน่าสงสารมาก

พระศาสดาก็ทรงเมตตาเพราะอย่างน้อยคนๆนี้ก็ได้เคยช่วยงานทางศาสนามาบ้าง
ทรงเมตตาให้อ้อยทำหน้าที่ตรงนี้
อ้อยบอกคนไข้ไปว่า (เรียกชื่อคนไข้)ตอนนี้จิตอยู่ไหน ให้กลับมาก่อนนะ ให้กลับมาตรงนี้ตรงที่ได้ยินเสียงนี้ก่อน พอจิตเค้าได้ยินเสียงเรียก จิตเค้าเริ่มกลับมา เริ่มสงบขึ้น ก็บอกต่อไปอีกว่า ตอนนี้พระพุทธเจ้าประทับอยู่ตรงนี้นะ เห็นมั๊ย เห็นผ้าเหลืองของพระพุทธเจ้ามั๊ย พอจิตเค้ารับรู้ว่าตอนนี้พระพุทธเจ้าเสด็จ เค้าจะสงบลงทันที เราก็บอกเค้าต่อว่า นึกออกมั๊ยว่าเคยทำบุญสร้างโบสถ์ เห็นโบสถ์มั๊ย โบสถ์นี้(ชื่อคนไข้)เคยร่วมสร้างนะ ให้ยกมือไหว้โบสถ์นะ พระพุทธเจ้าทรงเห็นแล้วว่า(ชื่อคนไข้)ได้ทำบุญสร้างโบสถ์ ตอนนี้ให้กราบพระพุทธเจ้านะ เห็นมั๊ย พระพุทธเจ้าประทับอยู่ตรงนี้ กราบงามๆนะ(ต้องพูดช้าๆให้จิตเค้าคล้อยตาม) พอเห็นแล้วว่าจิตเค้าทำตามแล้ว ก็ให้จิตเค้าท่องพุธโธไปเรื่อยๆ โดยเราท่องนำช้าๆ

ตอนนี้จะเห็นว่าธาตุทั้ง4คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ เริ่มถอนออกไปจากตัวเค้า ร่างกายเริ่มเย็นลงๆ และสังเกตไปด้วยว่าถ้าจิตเค้าวอกแวกก็เริ่มพูดให้จิตเค้ารวมอยู่ที่เดิมก่อน จากนั้นท่องพุทโธต่อก็นั่งท่องประมาณ3ชั่วโมง

บางช่วงจิตยังห่วงร่างกายอยู่ จิตก็จะกระสับกระส่ายอีก ก็บอกให้เค้าว่า ร่างกายนี้ไม่ใช่ของเรา เรายืมเค้ามา ก็ต้องคืนเค้าไป อย่าห่วง ดูแลจิตของเราให้ดี ให้นึกถึงพระพุทธเจ้าไว้ พอถึงตรงนี้ เค้าเริ่มคลาย และเห็นวิญญาณออกจากร่าง จากร่างเดิมที่ผ่ายผอม พอวิญญาณออกจากร่างก็จะเห็นใส่ชุดขาวหน้าตาเหมือนตอนที่ยังมีสุขภาพสมบูรณ์ ถึงจะเคยสร้างบุญมาบ้างแต่กรรมชั่วก็ยังมี ทำให้ไม่ได้ขึ้นข้างบน ก็เลยขออนุญาตพระศาสดาขออุทิศบุญกุศลให้เค้า พออุทิศเสร็จก็กลายเป็นเทวดาขึ้นไปอยู่ชั้นจตุค่ะ

หลังจากที่วิญญาณออกจากร่างแล้ว แต่ร่างกายสังขารของคนไข้ที่เราเห็นยังหายใจอยู่เพราะเครื่องช่วยหายใจ ตอนนี้ก็ถอยห่างออกมาเพื่อให้ญาติพี่น้องเค้าเข้าไปใกล้ๆ แต่ร่างกายนี้ปราศจากจิตแล้ว ที่เห็นหายใจอยู่นั้นคือ ธาตุทั้งสี่ยังทำงานอยู่ และค่อยๆถอยกำลังธาตุ ก็ยืนพิจารณาดูไปด้วย จนอีกหนึ่งชั่วโมงกว่าๆ ลูกๆเลยตัดสินใจถอดสายอ๊อกซิเจน พอถอดปุ๊บ ไม่เกิน5นาที ธาตุทั้ง4 ถอนตัวออกหมด คืนทุกอย่างสู่ธรรมชาติไป

ทำให้นึกถึงคนป่วยที่อยู่โรงพยาบาล บางคนจิตเค้าออกไปนานแล้ว แต่ที่เห็นกราฟชีวิตยังอยู่ นั่นเพราะเครื่องมือทางการแพทย์

ทำให้คิดว่า คนเรา หากไม่เคยปฏิบัติธรรมมาเลย พอถึงเวลาจริงๆ สติ ย่อมหาไม่เจอ
อ้อยเห็นผลดีของการฝึกสมาธิชัดแจ๋วตอนนี้เองค่ะ ดังนั้นเร่งปฏิบัติกันไว้เถิดค่ะ ยิ่งทำได้มากเท่าไหร่ยิ่งเป็นผลดีกับเราเอง พอถึงเวลาเราสามารถหยิบมาใช้ได้ทันท่วงทีค่ะ เพราะถึงตอนนั้นไม่รู้จะมีใครมาช่วยเรามั๊ย เรานั่นแหล่ะค่ะที่ต้องช่วยตัวของเราเองค่ะ ^_^

 

ตอนนี้ผมและเพื่อนร่วมงานกำลังรวบรวมเงินเพื่อร่วมทำบุญก่อสร้างพระพุทธรูปสมเด็จองค์ปฐมและร่วมทำบุญซื้อที่ดินถวายวัดท่าซุง ผมขอผลบุญนี้ได้แก่ท่านกัลยามิตรทุกท่านนะครับ ขอให้การปฏิบัติธรรมมีความมีความก้าวหน้าอย่างรวดเร็วทุกท่านะครับ ส่วนตัวผมก็จะพยายามเหมือนกัน

 

เห็นน้องอ้อยมาเล่าเรื่องคนป่วย เลยอยากจะมาเล่าเรื่องให้ฟังกันบ้างจะได้มีกำลังใจในการปฏิบัติดีปฏิบัติชอบกันนะคะ

แม่ของอดีตสามีเพิ่งจะเสียได้สักอาทิตย์กว่าๆค่ะ ท่านเป็นมะเร็งผ่าตัดมาแล้วแต่ก็เหมือนนอนรอความตายมากว่า ตั้งแต่หย่าขาดจากสามีก็ไม่ได้มีโอกาสไปพบท่านหรอกค่ะ เพราะว่าสามีเป็นคนรั้นไม่อยากให้เราไปยุ่งเกี่ยวด้วย แต่ว่าพ่อแม่ญาติพี่น้องทางสามียังรักดิฉันดีอยู่

ช่วงที่ท่านป่วยหนักก็อยากไปเยี่ยมเหมือนกัน แต่ไปไม่ได้อีก เดี๋ยวไปเจอกับอดีตสามีก็พาลจะเกิดเรื่องกันเปล่าๆ ส่วนลูกชายก็ยังไม่เคยได้ไปเยี่ยมเลยเหมือนกัน สุดท้ายพวกญาติๆบอกว่าท่านจะไม่ไหวแล้ว ก็เลยให้ลูกชายลงไปเยี่ยม ส่วนดิฉันอยู่ทางนี้ก็เลยไปขอบารมีพระศาสดาให้เห็นท่านหน่อย ภาพที่เห็นทำให้หดหู่ใจเหมือนกัน ท่านเหลือแต่โครงกระดูก นอนนิ่งไม่ไหวติง ปกติท่านก็เป็นคนร่างเล็กๆอยู่แล้ว พอป่วยด้วยโรคนี้ยิ่งเหมือนโครงกระดูกดีๆนี่เอง ได้สอบถามพระศาสดาว่า จะอยู่อีกนานไหม ท่านก็ว่าจริงๆหมดอายุขัยแล้ว แต่รอญาติบางคนยังมาไม่ครบ ถ้าครบเมื่อไหร่ก็เสีย

ลูกชายไปเยี่ยมอยู่สองสามวันก็กลับมา ดิฉ้นก็ถามว่าย่าเป็นยังไงบ้าง เพราะที่เห็นเหมือนท่านผอมเหลือแต่โครง นอนนิ่ง ลูกก็บอกว่าใช่ ย่าผอมมากกก นอนนิ่งอย่างเดียวไม่ค่อยรับรู้อะไร หลังจากที่ลูกกลับมาได้สองวันท่านก็เสีย

วันที่ท่านเสีย วิญญานท่านมาหาดิฉันทันทีเลย แต่ตอนนั้นดิฉันกำลังอาบน้ำอยู่เลยไม่สะดวกคุย แต่ที่เห็นท่าน ท่านมาในลักษณะปกติ ไม่ได้มีวี่แววเป็นคนป่วยเลย พออาบน้ำเสร็จมามองหาท่านก็ไม่เห็นแล้ว เลยขึ้นไปถามพระศาสดา ท่านว่าตอนนี้อยู่สำนักพระยายม ท่านก็เลยพาไปพบ ท่านพระยายมกำลังสอบถามถึงเรื่องบุญที่เคยทำมาพอดี พอดิฉันไปถึง ท่านเลยอนุญาตให้คุยกันได้พักใหญ่ คือแม่เขาเป็นห่วงดิฉัน คิดถึง แล้วรู้สึกผิดกับสิ่งที่ลูกชายท่านทำไว้กับเรา ดิฉันก็ว่าไม่เป็นไรหรอก มันเป็นกรรมที่ต้องชดใช้ คุยกันไปพักใหญ่ๆเลย แล้วท่านพระยายมราช ก็สอบถามเรื่องบุญ ท่านก็ตอบว่า ท่านก็เคยทำบุญอะไรมาบ้าง เคยไปทำบุญพร้อมดิฉัน ท่านจำได้ ท่านพระยายมราชเลยว่า อย่างนี้ก็ให้ไปสวรรค์ชั้นจาตุได้ ดิฉันก็เลยดีใจว่าอย่างน้อยท่านก็ได้ไปสวรรค์

จริงๆท่านก็เป็นคนดี ทำบุญทำทานตามแต่โอกาส กรรมชั่วก็มีบ้าง แต่ตอนตายจิตท่านมานึกถึงเรา ท่านเลยตรงดิ่งมาหาเราเลย จะไปสวรรค์ก็ไม่ได้ เลยต้องไปผ่านสำนักท่านพระยายมราช อันนี้เลยอยากจะเตือนๆท่านกัลยาณมิตรไว้ว่า ให้ฝึกจิตตนไว้ให้ดี เตรียมพร้อมอยู่เสมอ อย่าได้ประมาทกับความตาย ถึงเวลาเดี๋ยวจะหาทางไปไม่เจอนะคะ

ขออุทิศผลบุญในการเผยแพร่เรื่องของแม่ครั้งนี้ให้กับท่านด้วยค่ะ สาธุ