ปิดรับบริจาค รวมบันทึกการเดินทางตามรอยพระอาจารย์ ณ บึงลับแล ๒๕๕๒/ร่วมบุญใหญ่หน้า ๑๐๘

เอาท๊อฟฟี่ไปกินเป็นรางวันจ๊ะ

น้องออม...เขาไม่ได้ไปด้วยจ๊ะ ไปแค่น้องเกรซ (เสื้อสีชมพูจ้า)


วันนี้สองสาวโดนฟาดด้วยไม้แขวนเสื้อคนละห้าครั้งที่ก้นแรงๆ

ข้อหานะหรือคะ



แหกกฎของแม่เอื้อม...งานนี้พ่อเก๋ซวยไปด้วย เพราะว่าได้ทีด่าผัวไปในตัว ข้อหาซักผ้าแล้วไม่ตาก กวาดบ้านแล้วไม่ยอมถู ล้างจานแล้วไม่เก็บเข้าตู้ และไม่ยอมเอาลูกๆ ไปไหนมาไหนด้วย ยายผีป่าเลยเหนื่อยหนักกว่าเก่า


น้องออมเขาคงจะคล้ายๆ น้องซไมเคิ้ล เขาบอกว่า จะเอานิพพานให้ได้ แต่พอทำเข้าจริงๆ นะคะ สอนให้เขาหัดแยกจิต คือตาดูทีวีได้ ใส่ใจในหนังได้ คือดูแล้วมาเล่าให้ฟังได้ว่าหนังเขาว่าอย่างไร ขณะเดียวกันที่ตาเปิดสอนให้จิตเขาจับภาพที่พระพุทธรูปแล้วภาวนาคำที่เขาชอบ แล้วทีนี้เขาทำไปทำมา เขาบอกว่า

"แม่หนูกลัวตาย...แสงมันสว่างมาก หนูเหมือนตัวจะหลุดออกไป หนูไม่เอาแล้วแม่ แม่อยากให้หนูตายหรืออย่างไร"


อ้าว...ก้อไหนลูกบอกแม่ว่า...อยากรู้ว่าตัวเองเป็นนางฟ้าหรือไม่

นางฟ้าต้องไม่กลัวตายสิลูก


น้องออมเลยได้ทีย้อนถามแม่มาทันควันว่า

"แล้วแม่ละกลัวตายไหม ...หนูไม่เชื่อหรอกว่าแม่ไม่กลัวตาย...ขนาดพ่อเปิดเตาแก๊สทิ้งไว้ แม่ยังด่าพ่อลั่นบ้าน ชาวบ้านก้อได้ยิน แม่บอกว่าพ่อคิดฆ่าแม่ทางอ้อม...แล้วเวลาพ่อขับรถเร็ว แม่ก้อด่าพ่ออีกว่า...จะรีบไปตายที่ไหน..ไปตายคนเดียวเหอะไม่ต้องให้ฉันกับลูกตายด้วย...แม่กลัวตายจะตายไปหนูรู้..."




นี่คือฝีปากของน้องออม ...ใครคิดว่ายายผีป่าโม้...ลองไปฟังมันเทศนาสอนพ่อกะแม่มันดูนะคะ ถามพี่ตุ่นได้...มันเคยเกิดเป็นแม่ยายผีป่ามาก่อน...ชาตินี้มันเอาคืน...เหอๆ

 

ขอเดาครับ หลวงพ่อเล็กคงราว ๆ 50 กระมังครับ

 

เฮ้ย...ทามมายถึงโยนงานมาทางยายผีป่าเรื่อยเรย

แหะๆ เมื่อคืนยังคิดเลยว่า

งวดนี้เล่นอายุพระอาจารย์นี่แหละวะ

๔๙

ย่าง ๕๐ แระ แล้วเผื่อ ๘ แทรกด้วยดีมั้ย


ใครลองเล่นวันเดือน ปี เกิดท่านก้อได้นะ(โอ้ย!...ใครยันโครมมาเนี่ย...)


คือยายผีป่าเคยคุยกะหลวงพี่เล็กเรื่องการเรียนวิชาเพื่อให้สดสวยสาวตลอดกาล ยายผีป่าบอกท่านว่า "มีคนจะสอนให้เจ้าค่ะ แต่หนูไม่เอาหรอก สาวแล้วตายไม่เป็ฯหรืออย่างไร"

ท่านพูดเย้ามาว่า "แค่นี้หนุ่มๆ ก้อจะแย่งกันแล้ว"

(อิอิ...ไม่ใช่กองอึนะคะพระอาจารย์ที่เขาจะมาแย่งตอม...คือสมัยสามๆ ทางคนเก่าคนแก่มักจะสอนว่า...พวกผู้ชายตอนแรกพบเขาคือผึ้ง แต่ต่อมาออกลายกลายเป็นแมลงวัน..แล้วแมลงวันมันแย่งกันตอมอะไรเล่า...คริคริ)

 

อยากไป ๆ ๆ ไปกันนะครับ ทุก ๆ คน...

 

ขอบคุณนะคะพี่ศาล จะพยายามทำเป็นตัวอย่างที่ดีให้เขาดู แต่จะได้แค่ไหนอันนี้ก้อต้องรอดูต่อไปค่ะ

 

เอ้า...อยากให้ทุกคนเล่าอารมณ์ตอนเดินทาง...ตั้งแต่แรกเตรียมขึ้นรถ ไปที่ต่างๆ จนกระทั่งมาถึงบ้าน

อยากรู้ว่าแต่ละคนอารมณ์และประสบการณ์ที่ได้นั้นเป็นอย่างไร

แล้วยายผีป่าจะวิเคราะห์ให้ทีละคนนะคะ


อิอิ...ใครมาเปิดอกเปิดใจได้เจ๋ง



จะให้ท๊อฟฟี่ ๑ เม็ด

 

อา.... รอยพระพุทธบาทเขาคิชฌกูช
มีเรื่องเล่ากันมาว่า.............
ถ้าไปสักการะติดต่อกัน ครบ 7 ปี
จะขอพรที่จะเป็นจริงได้่ 1 ข้อ
อิอิ

 

****อิอิ เห็นด้วยจ้า

 

ถ้าทำอย่างไรก้อแล้ว เขายังไม่เป็นอย่างที่เราต้องการมีทางเลือกแบบง่ายๆ สไตล์ยายผีป่า(ห้ามบ้าทำตาม..ถ้าทำตามแสดงว่าบ้า)


คือ....

-เราเลิกสนใจที่จะให้เขาเป็นอย่างที่เราต้องการ
-เราบอกเขาว่า...ชาติหน้าที่รัก...เราคงรักกันไม่ได้...จบกันชาตินี้พอเพราะฉันเบื่อที่จะอยู่กับคนอย่างเธอแล้ว ไม่ได้ดั่งใจเลย! นี่ถ้าไม่ติดว่าชาตินี้ฉันเบื่อที่จะหาผัวใหม่นะ ฉันบอกลาไปนานแล้ว (เวลาพูดให้ทำขึงขังหน่อยนะจ๊ะ ดูมาดยายผีป่าเวลาบังคับผัวสิคะ พูดคำเดียว อิอิ...ไม่กล้าพูดหลายคำเดี๋ยวมันเตะก้านคอสลบงัยจ๊ะ)



ขอบอกนะคะว่า เรากะเขาคือครอบครัวแล้ว...เราต้องทนค่ะ ถ้าไม่อยากทน ไม่อยากเครียด และไม่อยากเจอปัญหาต่างๆ ตามความเป็นไปเยี่ยงคนนะคะ อย่าเกิดอีกเลย หาทางไม่ต้องเวียนว่ายตายเกิดดีกว่านะคะ

เรื่องบุญนะคะ เราไปทำแทนคนอื่น ไปดันคนอื่นให้เขาได้เหมือนเรา ไปพร้อมเรานั้นยากนะคะ หากเขาจูนกะเรายังไม่ได้...



ครั้งแรกที่เจอหลวงพี่เล็กนะคะ

ก่อนจะลาขึ้นรถกลับท่านพูดว่า

"เอื้อม...ถ้าไปได้...ไปเลย...ไม่ต้องรอใคร"

 

เอาวันแรกก่อนเลยนะครับ......
เริ่มจาก นั่งรถออกจากวัด ตอนแรกก็มีสองคัน
คิดในใจ ปลากระป๋องแน่เลยเรา......
สักพัก เฮ้อ โล่ง มีรถมาเพิ่มอีกคัน แบ่งประชากรปลาในกระป๋องไปอีกคัน
ตอนแรกก็เกือบจะหลวมตัวไปกะเขาด้วย......
ดีที่นั่งในสุด เปลี่ยนคันไปคงลำบากคนนอกๆ เลยนั่งเฉยๆไว้
พอรถเข้ามาถึงถนนดินลูกลัง รู้ทันทีเลย ดีแล้วที่ไม่หลงไปนั่งคันรถกะบะคันใหม่
ไม่งั้น ชีวิตคลุกฝุ่นแน่ๆ พอไปจุดจอดรถ ลงมาเช็คสภาพตนเองกะผู้ร่วมชะตากรรม
โอโห กลายเป็นมนุษย์ทองแดงเลย เหมือนไปชุบไมโล ไม่ก็ โอวัลติน มาหยั่งงั้นแหละ
แดงซะ.........
..........เดี๋ยว มี ต่อ .......

 

ต่อมาก็เริ่มโหลดสเบียงในเป้ แล้วก็ถ่ายรูปไป ระหว่างรอจัดขบวน
เดินไปๆ บรรยากาศดีจริงๆ เดินไปสักพัก อะเอ้า..คุณธีร์ นั่งไปซะแหล่ว
แกบอก ไปเหอะ มะไหว ใจนึงก็อยากจะหิ้วแกไปเหมือนกัน
แต่ก็คิดว่า เรามันไม่ได้ฟิตแบบตอนจบมาใหม่ๆแล้วนะเฟ้ย จะไปพาใครเดินไปแบบนี้
จะลากทั้งคนพา คนโดนพา ร่วงเหวไปแน่ๆ
เลยให้แกนั่งพักไปหน่อย เห็นพี่ทิดเก๋รออยู่เปนเพื่อน เดินต่อมาเรื่อยๆ
เอาหล่ะเหวย ทางมัน ขึ้นๆ ลงๆ ได้ใจจริงๆ มาถึงจุดแปลก แถว หินตรงช่วงก่อนถึงทางมุดร่องหิน ได้ถ่ายรูปตัวแปลกๆ มา ไรก็ไม่รุ ก้อนดำ มีเหมือนตาด้วย แหม่ แปลกจริงเชียว
ทางก็ใช้เลยหลังจากที่ลอดซุ้มหินเหล็กไหลมา
โอ้โห เป็นทหารไปฝึก ยังไม่เคยลงเขาระยะยาวแบบนี้เลย
ดีนะที่ยังพอมี ต้นไม้ กะกองหินให้โผเกาะได้
ไม่งั้น ได้บินร่วงลงไปกองแถวๆ ริมบึงสมใจแน่...
......... ยัง มี ต่อ .............

 

**ไม่คิดไม่ฝันเหมือนกันค่ะ ว่าจะได้มาร่วมทริปนี้ นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยที่กล้าออกมากับใครที่ไม่รู้จักตั้งเกือบกว่า 40 ชีวิต แถมลุยเดี่ยวมาคนเดียวซะอีกชนิดที่ใครฉุดก็ไม่อยู่ ทั้งๆที่ตอนแรกคนเต็มแล้ว แต่ก้อยังอุตส่าห์ได้มากะเขาอีก เหมือนฟ้าบันดาล เหอๆๆ

ไม่คิดว่าจะมาเจอเพื่อนๆที่เยอะขนาดนี้แถมแต่ละคนมีพลังจิตกันเกือบทั้งนั้น แถมแจ่มๆกันซะด้วย ตัวเองไม่รู้ไม่เห็นอะไรก้อพลอยตื่นเต้นไปกะเขาด้วยแล้วก้อหวังว่าสักวันเราคงได้รู้ได้เห็นอะไรเหมือนเพื่อนๆเขาบ้าง

ตอนขึ้นรถครั้งแรก ที่ปั้ม ปตท.สนามเป้า เท้าแรกที่ลงจากแท็กซี่ พอเห็นคนกลุ่มเล็กๆคนนึง เราก้ออุ๊ยตายแล้วคนมองมาเต็มเลย ทำไงดีฟระเรา เฮ้ยมีเซเว่น หลบเข้าเซเว่นก่อนดีฟ้าวุ้ยเรา แก้เขิน 555 ทำทีซื้อของ หุหุหุ
ทำใจได้สักพักเดินออกจากร้าน ก้อเดินไปหากลุ่มที่มาก่อนหน้านั้นแล้ว ก้อมี พี่หญิง พี่กร พี่ณัฐ พี่กุ้ง ธีร์ แล้วก้อหนึ่ง แถมพี่หญิงยังมาอำอีกนะ ว่าเป็นใครก้อไม่รู้ ไอ้เราก้อยังปอดๆอยุ่ แต่ทุกอย่างผ่านมาด้วยดี จนได้เวลาออกเดินทาง

อารมณ์ครั้งแรกเป็นไงก้อเป็นอย่างงั้นนะ แอนว่า ถึงแม้ว่าพระอาจารย์ท่านจะขู่หรือตามที่พี่เอื้อมว่าทางโหดยังไง ความกลัวไม่เคยมีในหัวเลย มีแต่ว่าเราทำได้ เราต้องทำได้อยุ่แล้ว และมันก้อผ่านมาด้วยดีจนเดินทางกลับ

พูดถึงเรื่องตื่นเต้นมี 2 อย่างนะ อย่างแรกนี่ตอนดูดวง 5555 ช๊อบมั่กมากถึงแม้ไม่ได้ดูแต่ขอฟังก้อยังดี ตามประสาคนชอบเรื่องของชาวบ้าน 55 ว่างั้นไป แต่พี่เอื้อมก้อดูให้ สิ่งที่พี่เอื้อมบอกมาก้ออื้มม..แปลกใจอยู่เหมือนกัน ว่าโอวว..นี่ เราเคยเป็นอย่างงั้นอย่างงี้มาก่อนเชียวเหรอ 55 ตื่นเต้นไปตามประสาคนไม่มีมโนอ่ะเนอะ

อีกเรื่องนึงไม่ขอบอกละกัน อายค่ะ อิอิ อยากรู้ไปถามพี่จิ๋ม พี่มุก เอาเองละกัน (ใครมีมโนแจ่มๆ ก้อดูเอาเองละกัน อิอิอิ ขอยืมคำมาใช้มั่ง คำของใครมะรู้)

เรื่องที่ประทับใจก้อบ้านพี่เอื้อมนี่ล่ะค่ะ น่าอยุ่มาก นอนสบาย ไร้สิ่งรบกวนใดๆ บางทีอาจเป็นเพราะนางไม้ในห้องท่านเมตตาดูแลก้อได้ค่ะ (อันนี้คิดเอาเอง เพราะพี่หญิงบอกมาว่าห้องที่นอนอยุ่นี้มีแม่นางไม้อยู่) และก้อประทับใจพี่เอื้อมด้วยค่ะที่ดูแลพวกเราดีมากๆ จนอยากกลับไปอีกหลายๆรอบ ถ้ามีเอื้อมอนุญาตะคะ เหอๆๆๆๆ

****แต่ยังมอีกเรื่องค่ะที่ยังสงสัยอยู่ เห็นว่าคณะที่ไปนี้ส่วนใหญ่เป็นลูกหลานพญานาคกันทั้งนั้น เลยสงสัยว่าเอ...เราจะเป็นอะไรกะท่านมั่งไหมนะ...ใครรู้ช่วยตอบทีเถอะค่ะ สงสัยมากค่ะ แต่ไม่กล้าถามใคร ขอความเมตาจากผู้รู้ช่วยไขปัญหาคาใจให้ด้วยค่ะ

 

เจ้ๆ ก็บอกแล้ว อยากรู้ไร เซย์ฮัลโหล
ไปหาเจ๊ตาล กะเจ๊มุกดิ
เค้ายิ่งเอ็นดูเจ๊อยู่
น้องคนสุดท้อง

อิอิ

 

แหมก๊อ เค้าเกรงใจอ่ะจิ

 

พ่อแม่มาตามตั้งแต่ปากทางเข้าแล้วเจ๊!!!!
ไม่งั้นเจ๊ไม่มีแรงเข้าไปถึงแล้วกลับออกมาโดยสวัสดิภาพได้หรอก

อ้อ!!
ต่อไปนี้เมื่อทำบุญใดๆก็ตามเสร็จสิ้นแล้ว
ตอนอุทิศส่วนกุศล
ให้ระลึกถึงภาพบึงลับแลและท่านที่อาศัยอยู่ที่นั่นทุกท่านให้โมทนาบุญกันด้วยน้า.....
;aa13

ชไมเคิลอยากฟังของพี่เอื้อมก่อนอ่ะ!!
เล่ามาหน่อยฉิ

ฝากความคิดถึงให้เด็กๆด้วยนะคะ

 

ขอให้คุณ ณรงค์ ธีรวัฒนอมร ไปสู่สุคติภพนะคะ

และขออนุโมทนาบุญทั้งหมดทั้งมวลกับพี่ญ และทุกๆๆท่านค่ะ ^^

 

มาต่อ...
หลังจากกลับจากที่บึงแล้ว ... ก็ได้ไปแช่น้ำพุร้อน แหม่ รู้เลยว่าทำไมพวกญี่ปุ่นที่ดูในหนัง
เขาชอบแช่น้ำพุร้อนกัน ของเค้าดีจริงๆ
วันอาทิตย์ อืม ไม่ค่อยมีไรตื่นเต้นเท่าไหร่ ส่วนมากจะได้อารม อิ่มบุญจากการไปตะลอนทำบุญ
และก็มีแอบตื่นเต้นเล็กๆ ตรงที่ขากลับ รถดันเนินมะขึ้น แอบเสียวเล็กๆ เอาหล่ะเหวย แผ่ภาวนากนให้วุ่นเลย แต่สุดท้ายก็ผ่านมาได้ด้วยดี พอมาถึงวัดท่า ขนุน อืืมเหนพี่หญิงบอกว่า
จะขึ้นเอาธงไปติดที่ยอดเขาพระพุทธบาท คิดในใจ มันจะมืดนา อันตรายด้วย แอบคิดเหมือนคุณนน
แต่แล้วก็ยกเลิกขึ้นไปติดวันจันทร์แทน ก็เลยได้เอาธงไปเปลี่ยนที่เจดีย์แทน ไอ้เราก็เลยไปกะเขาด้วย
ลากคุณพี่ธีร์ไปด้วย ตอนแรกแกบอกกลัวไม่ไหว เราก็บอกแก ไปเหอะพี่ มีทางเดินสบาย
แน่.... ลากเขาไปทรมานอีกแล้ว ถนัดจริงๆเรานี่
ไอ้เรามันประเภทลุยๆ เล่นวิ่งขึ้นไปถ่ายรูป ล่วงหน้าพวกที่เดินขึ้นไป สักพักดิ ลิ้นห้อย เหนื่อยจังแฮะ จะพักก็ไม่ได้ เดี๋ยวเสียสุนัข เพราะไอ้ตูบที่มาด้วย มันก็วิ่งมาพร้อมเรา
สรุปวิ่งๆ ไปถึงยอดพร้อมหมา มานั่งพักที่ตรงเจดีย์ หันมามองน้องหมา
มันนอนลิ้นห้่อยเหมือนกับเราเลยแฮะ 555
เสร็จแล้วก็เปลี่ยนธงกัน ต้องถอนเอาเสาที่ติดธงออกมาเพราะเปนไม้ไผ่ธรรมดา พี่หญิงเลยบอกว่า
จะร่วมทำบุญเปลี่ยนธงที่ตรงเจดีย์นี้เหมือนกัน เปลี่ยนเสร็จก็ถ่ายภาพกันนิดหน่อยแล้วก็ลงกันมา แล้วก็ไปที่ศาลาไม้ กะลังมีพิธีเทศนาคเลย
ได้ไปถวายผ้าให้กะนาคด้วยแฮะ อืม บุญดีๆ หายเหนื่อย กลับมาถึงบ้่านพี่เอื้อมก็มีการ ฉลองวันเกิด ให้กะบรรดาคน กุมพาด้วย
เสร็จแ้ล้วก็ไปลงบ่อน้ำพุร้อน อา......ซึโค่ย(สุดยอด..) กลับมีพี่เอื้อมแกก็มีดูดวงให้ด้วย
ขอบคุณคราบบบบบ คุณพี่
อิอิ
........... เดี๋ยว มา ต่อ วัน สุด ท้าย........

 

มาต่อวันที่สาม....
หลังจากที่มาถึงวัดท่าขนุนกันแต่เช้า พอจัดการเรื่องปากท้อง และธุระส่วนตัวแล้ว
ตอนแรกบอกกะพวกพี่สานว่าจะไม่ขึ้นไปติดธงหรอก
ไปๆมาๆ หน้ามึนไปกะเขาซะงั้น วันนี้มีแอบเสียวอีกแล้ว
ตอนปีนขึ้นเขาช่วงป่าไผ่ ก่อนขึ้นหน้าผา โอ้โฺฮ หินก้อนใหญ่มากกก
หน้าตาแลมั่นตง ไอ้เราก็ไม่รู้ ไปเกาะซะเต็มที่ ไม่ชอบให้เกาะก็ไม่บอก
สั่นๆๆ ทำท่าจะร่วง ไอ้เอาก็อึ้งพักนึง กะลังดูว่าจะเอาไง ไปซ้าย ไปขวา
สรุป ตกลงมาตรงๆ ดีนะหลบทัน ไม่งั้น ไปนอนตายคาง่ามไผ่ข้างล่างแน่ๆ ฮา.......
พอมาถึงยอดเขาพระพุทธบาท หายเหนื่อยครับ ลมพัดเย็นดี ไปไหว้รอยพระพุทธบาทเสร็จ
แล้วก็ไปช่วยกันเปลี่ยนผืนธง พอเสร็จ หลวงพี่หน่อยท่านบอกว่า น่าจะย้ายเสาธงมาไว้อีกที่นึง
พอตอนย้าย ตอนที่ไปช่วยกันกดโคนเสาธง มีผม หลวงพี่ อาจารย์แหลม ก็เกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น ตามพาดหัวเลย ตอนแรกคิดว่าไม่เป็นไรมาก เพราะตอนแกตกไป หลวงพี่แกถามไป
อาจารย์ท่านก็ตอบมาเรียบๆ ไอ้เราก็คิดว่า ตกไม่สูงไม่เปนไรมั้ง พอแกตอบกลับมา ขาหักครับ
ไอ้เราก็ชะโงกลงไปมอง โหย สูงจัง มาถึงข้างล่างแล้ว ก็ดีครับ อาบน้ำอาบท่าแล้ว ก็มานั่งคุยกะพี่ๆ ช่วงรอพระใหม่บวชเสร็จ ก็ได้คุยกะพี่ทิดฝุ่น ได้รับถ่ายโอนพลังมาด้วย อิอิ
โดนรวมๆ สนุกมากครับ ไว้มีโอกาส จะไปทัวน์กับคณะนี้อีกครั้งนึงครับ
อิอิ
,,,, จบ ซะ ที,,,,
โอโฮ