เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

วันที่ ๑๘ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๖๗ ตรงกับวันจันทร์ แรม ๓ ค่ำ เดือน ๑๒ ปีมะโรง
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเนกาเล

 

ร่วมบุญครับคุณอา

 

บางกอกเมื่อครึ่งศตวรรษที่ผ่านมา นอกเมืองนิดเดียวก็เห็นทุ่งนาป่าสวน เรื่องเล่านี้ทำให้คนวัยเดียวกับคนเดินเรื่องได้ถวิลถึงความหลังครั้งเก่าก่อน ส่วนคนรุ่นใหม่เกิดบ่ทันคงนึกภาพไม่ออก อ่านแล้วก็จินตนาการตามไปละกัน สนุกดี!

คนราดรีรับรางวัลใหญ่อีก สัปดาห์นี้ผมไม่ได้ติดตามข่าวกอล์ฟผู้หญิงระดับโลก รู้แต่อาทิตย์ก่อนพลาดแชมป์ที่มาเลย์ฯหวุดหวิด ก็ขอให้กลับมาเป็น "มือหนึ่งโลก" อีกครั้ง

 

ท่านบก.ใหญ่ก็ถวิลหลังได้น่ารักน่าชังเรื่องสองแถวกับแท็กซี่ พาหนะสุดโหดไม่แพ้รถเมล์โหนต่องแต่งของคนกรุงที่ยังมีเบี้ยน้อยหอยน้อย สมัยนั้นแท็กซี่ไม่ติดมิเตอร์ กว่าจะขึ้นรถที ต่อรองราคารู้เรื่องก็น้ำลายเหนียว ส่วนใหญ่เริ่มต้นที่ 10-15 บาท จากนั้นจะบวก-ลบกี่บาทก็ว่ากันตามระยะทาง

ประเภทประตูผูกเชือก พื้นรถทะลุเห็นถนน ก็ถือว่า "แจ็คพอท" ละครับ ผมยังไม่เคยเจอ-ฮ่า

 

เช้านี้ถนนแถวตลาดพลุกพล่านเป็นพิเศษ หลวงพี่รับการใส่บาตรในดงรถสองล้อเครื่อง แต่ตรงไหนก็ไม่ขัดขวางหรือยุ่งยากในการบุญ ยิ่งร่วมอนุโมทนาง่ายมากเพียงยกสองมือวันทา กล่าวอนุโมทนาสาธุบุญตามไป จะพูดในใจหรือดังๆ บุญก็สำเร็จสมประสงค์แล้ว

 

หลวงปู่สิมเหรียญแสนงาม โชว์โฉมอยู่หน้าจอหลายเพลา นึกว่าต้องเก็บท่านเข้ากรุยาว แต่น้องศิวะก็สะกิดท่านไปเที่ยวชมเมืองปราสาทสายฟ้าอย่างถาวรจนได้

โมทนาและจัดส่งวันนี้ ม้าด่วนกลับมาพอดี ตามชมเลขกระทู้ถัดไปครับ

 

เลขจัดส่งวันนี้

--ED 8375 3192 2 TH สังขะ
--ED 8375 3193 6 TH ปลวกแดง
--ED 8375 3194 0 TH นางรอง

 

เรื่องเล่า..."ผีหวงบ้าน"
"อาถรรพ์ธรณีสงฆ์"!!!
==============
(2).
อาการเหนื่อย ฉิว หิวของเชิด คงทำให้คนดูแลบ้านหรือเจ้าของบ้านเช่าร่างท้วมมองออกและเห็นใจ

"ลองไปดูข้างในสิ เดินไปทางนี้ สุดซอยมีบ้านเช่าอีกหลัง คนไม่ค่อยรู้ ราคาก็ไม่แพง"

เธอว่าพร้อมชี้มือ เชิดมองตามก็เห็นว่าไม่น่าจะอีกไกล รีบเอ่ยขอบคุณ แล้วลากขาที่เริ่มล้าออกเดิน เสียงป้าร่างท้วมลอยลมตามหลัง...

"ถ้าอยู่ไม่ได้ แถวนี้ ไม่มีห้องเช่าแล้วนะ โชคดีพ่อหนุ่ม"

เชิดสาบานว่า ได้ยินเสียงกลั้วหัวเราะหึ หึ ในคำบอกนั้นด้วย แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ รีบจ้ำอ้าว ต้องหาห้องพักเร็วไว อาบน้ำแต่งตัว ยังพอมีเวลาไปหางานทำ ตามโพยที่ญาติให้มาอีก ซึ่งอยู่ในละแวกนี้ เป็นสาเหตุที่ทำให้เขาต้องดั้นด้นออกมาอยู่นอกกรุง

เป้าหมายของเชิดง่ายๆไม่ปีนเขาพระสุเมรุ เขาแค่หวังหางานสอนหนังสือเด็กๆพอให้มีรายได้อยู่-กิน แล้วค่อยเรียนต่อมหา'ลัย ถีบตัวเองไปตามลำดับขั้น

บ้านเช่าหลังที่ว่า เกือบหาไม่เจอเพราะมันซ่อนอยู่หลังวัดที่โผล่ขึ้นมาขวางหน้าเชิดไว้ เขายืนงงเก้ๆกังๆสักพักมีคนเดินออกมาจากประตูวัด ก็รีบถาม ชายคนนั้นชี้มือให้เดินอ้อมข้างวัดไปง่ายๆ

เชิดขอบคุณอีกที ทั้งนึกขอบใจปากตัวเองที่ไม่ลังเล เรื่องปากเป็นเอก เลขเป็นโท และ "หนทางอยู่ที่ปาก" ก็ต้องจำไว้สอนเด็กๆ

บ้านไม้หลังค่อนข้างใหญ่สองชั้น อยู่เกือบชิดริมน้ำเจ้าพระยา เป็นบ้านที่ชัยภูมิแจ่มแจ๋ว ลมแม่น้ำพัดเย็นสดชื่น เรือหางยาว เรือโดยสารข้ามฟาก เรือโยง เรือเอี้ยมจุ้นขนข้าวสาร และสารพัดเรือขวักไขว่อยู่บนผิวน้ำ เชิดรู้เลยว่า มาถูกทางแล้ว เขาสามารถใช้ทางน้ำสัญจรอย่างสบาย ทุ่นค่าใช้จ่ายในการเดินทางได้มาก

อย่างกระตือรือร้น เด็กหนุ่มรีบเข้าไปติดต่อสอบถาม...

"เหลืออยู่ห้องเดียวพอดี มาจะพาไปดู ถ้าชอบก็อยู่ได้เลย มัดจำล่วงหน้าหนึ่งเดือน"

ชายสูงวัยผมเริ่มมีสีขาวมากกว่าสีดำบอกเรียบง่าย แล้วต่อด้วย..." ค่าเช่าเดือนละ 120"

เชิดสะดุ้งโหยง กรอกตาเหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง ค่าเช่าทำไมมันถูกอย่างนี้ อย่างต่ำที่ญาติบอกมาบ้านหลังแรกก็เดือนละ 200 ช่างโชคดีชะมัด รีบกระชุ่นให้พาไปดูห้องเร็วไว

ทั้งคู่ไม่ได้เดินเข้าบ้าน แต่อ้อมไปทางด้านข้าง ขึ้นบันไดหลัง ห้องเช่าปลูกเรียงรายอยู่ถัดจากบันไดมีสองฝั่ง ข้างละ 3 ห้อง แสดงว่าผู้เช่าไม่ข้องเกี่ยวกับคนในบ้าน ก็ดีมากสำหรับความปลอดภัย ทั้งของคนเช่าและเจ้าบ้าน ส่วนห้องน้ำรวมเดินลงบันไดเลี้ยวซ้ายไปข้างบ้านมีห้องส้วมกับห้องอาบน้ำอย่างละห้อง สภาพโดยรวมถือว่าพอใช้ มีทั้งน้ำ ก็อก กับน้ำโอ่ง

"แอ้ดดด.." ประตูไม้ห้องพักที่เหลือหนึ่งเดียว ถูกไขกุญแจผลักเปิด มันฝืดอาจเป็นเพราะปิดอยู่นาน หรือบานพับไม่ได้หยอดน้ำมัน

"ดูตามสบายนะ ถ้าตกลงอยู่ ผมรอข้างล่างลงไปตะโกนเรียกหน้าบ้านได้"

เชิดไม่สังเกตุอาการลุกลี้ลุกลนหน่อยๆของชายวัยกลางคน เขามัวแต่กวาดสายตาดูห้องเช่าขนาด 3× 3 เมตรอย่างพึงใจ มีเตียงไม้ค่อนข้างแข็งแรงสวยเกินกว่าเตียงห้องเช่าทั่วไปอยู่มุมห้อง โต๊ะไม้เขียนหนังสือ1 ตัว อย่างอื่นนอกจากฝุ่นเล็กน้อยก็ไม่มีอะไร มีเงินก็แค่ซื้อตู้พับพลาสติกใช้แขวนเสื้อผ้าอีกใบก็เหลือแหล่

เขาวางกระเป๋าเสื้อผ้าสมบัติใบเดียวลงบนเตียงที่มีฟูกเก่าบางเฉียบปูพอปกปิดเนื้อไม้ด้านล่าง ตกลงปลงใจกับตัวเองวินาทีนั้นว่า ห้องน้อยหลังนี้ เป็นวิมานริมน้ำชั่วคราวของหนุ่มบ้านนอก ชีวิตต้องสู้ไปก่อน

จัดการสัพเพเหระ จ่ายค่าห้องพักเสร็จ เชิดดูเวลาไม่ทันอาบน้ำแล้ว เขารีบจ้ำอ้าวออกถนนใหญ่เหงื่อโซม จับสามล้อถีบไปอีกจุดหมาย คือหางานทำ และใช้เวลาอีกเกือบสองชั่วโมง ก็สำเร็จได้งานสอนหนังสือเด็ก เงินเดือนอย่าให้บรรยาย เพราะถูกมาก ถ้าอยู่ในเมืองแค่ค่ารถเดินทางสองอาทิตย์ก็หมดเกลี้ยง

ที่นี่ ค่าใช้จ่ายแตกต่าง สามารถประคองถูไถให้หัวเดือนชนท้ายเดือนแต่ต้องกระเบียดกระเสียนอย่างแรง!

เชิดไขกุญแจกลับเข้าห้องพักที่เป็นผู้มีสิทธิ์ครอบครองเต็มตัว วินาทีแรกเขาต้องขมวดคิ้ว บ่นกับตัวเอง...

"เอ...เราวางกระเป๋าตรงนี้หรือว่ะ?"

กระเป๋าเสื้อผ้า สมบัติชิ้นเดียวที่วางบนเตียง กลิ้งกะเท่เร่อยู่ปลายเตียง เหมือนมีมือจับมันโยนลงจากเตียง

"เหนื่อยจนชุ่ย เชียวรึเรา" เชิดพึมพัมกับตัวเอง คว้ากระเป๋าวางบนเตียงเหมือนเดิม รื้อเสื้อผ้ากองๆไว้ รีบลงไปอาบน้ำ ไม่เจอผู้เช่ารายอื่น อาจเป็นช่วงเวลาทำงาน

ก็ดี เขาคิดจะได้กินข้าวห่อที่ซื้อมาจากตลาด แล้วหลับยาวให้สมกับความเหนื่อยอ่อนตลอดวัน!

(((ยังมีต่อ)))