ทฤษฎีสัมพันธภาพและกลศาสตร์ควอนตัม สู่การเดินทางของจิต การมองเห็นวิญญาน และกาลเวลา

จริงๆมีต่อนะนี้ แต่ถ้าพูดออกไปแล้ว เกรงจะตีความไปทาง
แสงทิพย์บ้าง ไปทางอยาตนะนิพพานบ้าง หรือ สังขตธรรมบ้าง
ก็เลยต้อง งด ดีกว่า

จบไว้ที่ตรง

กับคำพ้องที่ว่า ไม่มีการเดินทาง พ้นระยะ เวลา และ ทาง

 

จบแล้วหรอ ...

 

ต่อจากครั้งก่อนให้แล้วครับ ผมรวมไว้กะอันแรก

เดี๋ยวจะมีภาคต่อเรื่อง สิ่งมีชีวิตกับสิ่งที่ไม่มีชีวิต สองสิ่งนี้ประกอบด้วยอะตอมที่มีลักษณะเหมือนกัน แต่แตกต่างกันด้วยคำว่า "ชีวิต"


เชิญแลกเปลี่ยน และร่วมแสดงความคิดเห็น ครับ ผมอยากรู้ว่าท่านอื่นคิดยังไง

 

เรื่องที่คุณบุคคลทั่วไป 3 คนตั้งข้อสงสัยไว้ว่า

"ที่นี้ ถ้าเกิดการเคลื่อนที่ๆไวมาก ย่อมมีการใช้พลังงาน

เมื่อใช้พลังงาน ย่อมมีการสลายของมวล และยังต้องมี
เวลาเข้าไปสัมพันธภาพอีก คือ มีการสูญไปของเวลา
ตรงการสูญไปของเวลาจึงเป็นประเด็นที่น่าสงสัย น่าตั้งคำถาม

เพราะ เรื่อง แสง กับ มวล มันไม่หายไปไหน อันนี้ก็เป็นไปตาม
สมการ โดยมีพลังงานเป็นส่วนควบคุมสมดุล แต่ในสมการไม่
ได้กำหนด t ลงไป เพราะมันเป็นสัมพันธภาพ หรือ กล่าวว่า
มัน ขนาน ก็เลยสงสัย แล้วก็จี้ขอสงสัยตรงจุดนี้ เผื่อท่านทั้ง
หลายแสดงความรู้มา จะได้แจ่มกัน ( คือ ผมไม่รู้นะครับ )"<!-- / message -->

ตามสมการ E = mc^2 นั้นหมายความว่าถ้ามวลทั้งหมดถูกเปลี่ยนไปเป็นพลังงานหรือมวลสลายไปเป็นพลังงาน จะได้พลังงานเท่าไร่

นั่นหมายความว่า ท.ไม่ได้บอกว่าเมื่อเราเคลื่อนที่วัตถุแล้ว วัตถุจะต้องสลายมวลไปเป็นพลังงาน แต่บอกเราว่าถ้าเราจะแปลงมวลเป็นพลังงานแล้ว เราจะได้พลังงานจากมวลนั้นเท่าไร่ ดังนั้นจึงไม่มีเรื่องของ t หรือเวลาเข้ามาเกี่ยวข้อง

ทีนี้ถ้าหากเราใส่พลังงานเข้าไปเพื่อเคลื่อนที่วัตถุให้ใกล้ความเร็วแสง จะเกิดอะไรขึ้น?
ตัวทฤษฎีบอกเราว่า เมื่อวัตถุเคลื่อนที่ด้วยความเร็ว เวลาของวัตถุนั้นจะหดสั้นลง มวลจะเพิ่มขึ้นและความยาวก็จะหดสั้นลง ทั้งหมดนี้เทียบกับผู้สังเกตที่หยุดนิ่ง
และเมื่อยิ่งความเร็วเพิ่มขึ้น มวลก็จะเพิ่มขึ้นด้วย ตาม ท.บอกเราว่าเมื่อเคลื่อนที่ถึงความเร็วแสง มวลจะมีขนาดเป็นอนันต์จึงทำให้ไม่ว่าเราจะใส่พลังงานเข้าไปเท่าไร่ เราจึงไม่อาจทำให้วัตถุเคลื่อนที่เร็วกว่าแสงได้ หรือเราจะตีความว่าพลังงานที่ใส่เข้าไปทั้งหมดนั้นกลายเป็นมวล(ไม่ใช่มวลสลายไป เนื่องจากเราต้องใส่พลังงานให้กับระบบและพลังงานนั้นดันให้วัตถุเคลื่อนที่และกลายเป็นมวลต้านการเคลื่อนที่) ดังนั้นเราจึงไม่สามารถเติมพลังงานเข้าไปอีกเพื่อเคลื่อนมวลที่เป็นอนันต์ได้



นอกจากเรื่องเวลาสัมพัทธ์ใน ท.สัมพัทธภาพพิเศษแล้ว ภาพของเอกภพใน ท.สัมพัทธภาพทั่วไปยังบอกเราอีกว่าความโน้มถ่วงมีผลกับเวลา นั่นหมายความว่าภาพของเวลาในเอกภพไม่ได้ราบเรียบสม่ำเสมอเท่ากันทั้งหมดทุกส่วน
นั่นคือเราต้องมองภาพของเอกภพในแบบ 4 มิติคือมีเวลาเข้ามาเกี่ยวข้อง

คำว่าภาพของเวลาในเอกภพไม่ได้ราบเรียบสม่ำเสมอเท่ากันทั้งหมดทุกส่วนผมขอยกตัวอย่างเช่น สมมุติดาวอังคารมีมวลมากกว่าโลกซัก 10,000 เท่า หากผมไปอยู่บนดาวอังคารผมจะแก่ช้ากว่าคนที่อยู่บนโลก(หรือเวลาของผมจะผ่านไปช้ากว่า)เนื่องจากสนามความโน้มถ่วงที่สูงมาก(เนื่องจากมวลของดาวอังคาร)รอบดาวอังคารทำให้อวกาศรอบดาวอังคารเกิดการบิดเบี้ยว และเวลาก็หดสั้นลง
และเนื่องจากการบิดเบี้ยวของกาล-อวกาศรอบวัตถุที่มีมวลมากนั้นทำให้แสงซึ่งเดินทางเป็นเส้นตรง จึงเดินทางโค้งตามอวกาศและกาลที่บิดเบี้ยวนั้นด้วย

ตรงจุดนี้ผมจึงคิดว่า หากจะมีที่อยู่ของเทวดาหรือสวรรค์ อาจเป็นที่ใดที่หนึ่งในเอกภพซึ่งมีมวลมากจนทำให้อวกาศและกาลบิดเบี้ยว ทำให้เวลาผ่านไปช้ากว่าบนโลกก็เป็นได้

นอกจากนี้ตัว ท.สัมพัทธภาพยังบอกเราว่าเวลามีจุดเริ่มต้นและสิ้นสุดได้
จากการค้นพบหลุดดำนั้น เป็นการยืนยันตัว ท.สัมพัทธภาพทั่วไปในเรื่องการบิดเบี้ยวของกาล-อวกาศได้เป็นอย่างดี เนื่องจากนักวิทยาศาสตร์ตรวจพบว่าแสงบริเวณรอบหลุมดำนั้นจะพุ่งเข้าสู่หลุมดำ นั่นคือแม้แต่แสงยังไม่สามารถผ่านออกมาได้
และเนื่องจากหลุมดำมีมวลเป็นอนันต์จึงทำให้วัตถุที่หล่นเข้าไปยังหลุมดำจะมีเวลาเป็นศูนย์นั่นคือไม่มีเวลาอีกต่อไปซึ่งก็คือจุดสิ้นสุดของเวลานั่นเอง นักวิทยาศาสตร์เรียกจุดนี้ว่า Singularity และเรียกขอบเขตที่หากวัตถุหล่นเข้าไปยังหลุมดำเกินขอบเขตหนึ่งซึ่งจะไม่สามารถกลับออกมาได้ว่าเส้นขอบฟ้าเหตุการณ์หรือ Event Horizon

จุดนี้จึงเป็นเรื่องน่าคิดว่า จุดที่เวลาหยุดนิ่งในเอกภพนั้นคืออะไร หรือมีสภาพเป็นอย่างไร ผมไม่แน่ใจว่าจะเทียบกับแดนนิพพานได้หรือไม่ แต่ภาพของหลุมดำก็ทำให้รู้สึกว่าเป็นอะไรที่น่ากลัวมากกว่า

นอกจากนี้ใน Modern Physics ยังมีเรื่องแปลกๆขัดแย้งกับความรู้สึกอยู่อีกมากเช่น ในทฤษฎี Super Gravity บอกเราว่าเอกภพอาจมีได้ถึง 11 มิติ แต่ที่เราไม่สามารถสัมผัสมิติอื่นๆได้นั้นเพราะ มิติอื่นๆมีขนาดเล็กมากและม้วนตัวซ่อนซ้อนอยู่กับอวกาศและกาล 4 มิติของเรา

หรืออย่างเช่นเรื่องของจำนวนจินตภาพซึ่งดูจะไม่มีความหมายใดๆในความเป็นจริง แต่ปรากฏว่าเมื่อเรารวมเวลาที่เป็นจำนวนจินตภาพเข้ากับแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ของเอกภพแล้ว ค่าพยากรณ์ที่ได้จากแบบจำลองนี้ตรงกับค่าที่เราสังเกตได้ในเอกภพพอดี
แล้วถ้าเช่นนั้นเราจะตีความหมายเวลาจินตภาพในสมการว่ามันมีลักษณะเป็นอย่างไรในจักรวาลหรือเอกภพของเรา?
และเนื่องจากแบบจำลองข้างต้นนั้น เวลาจินตภาพจะตั้งฉากกับเวลาจริงของเรา ตามแบบจำลองจะบอกว่าประวัติศาสตร์ในเวลาจินตภาพจะกำหนดประวัติศาตร์ในเวลาจริงของเราและมีเส้นทางเป็นไปได้มากมายในประวัติศาสตร์ของเวลาจินตภาพที่จะเกิดในเวลาจริง ในเรื่องนี้ถ้าได้อ่านหนังสือ "โลกแห่งความเป็นจริงหลากมิติ" ของโนวา อนาลัย ซึ่งผู้เขียนหนังสือเล่มนี้ก็ได้ถาม-ตอบปัญหาอยู่ในห้องนี้ด้วยนั้น จะพบว่าเรื่องของเวลาจินตภาพที่นักวิทยาศาสตร์ใช้สมการทางคณิตศาสตร์มาอธิบายนั้นมีเส้นทางความเป็นไปได้ของประวัติศาสตร์หลากหลายเป็นอนันต์สอดคล้องกับคำกล่าวในหนังสือเล่มนั้น ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าทึ่งและน่าแปลกใจจริงๆ

 

ขอขอบคุณสำหรับคำชมจากคุณ WebSnow ครับ

เนื่องจากเห็นว่าคุณบุคคลทั่วไป 3 คนต้องการคำตอบ ผมจึงเข้ามาตอบเท่าที่ความรู้ของผมจะอำนวยครับ

 

ขอแสดงความเห็นนะครับ
เราอยู่ในโลกที่มีสี่มิติ เวลาคือมิติที่สี่ มีลักษณะเป็น relative ถูกอ้างอิงตามพลังงาน จากสมการE= mc^2, E ก็คือมวลที่ถูกสะลายเป็นอนุภาคจนมีสถานะเป็นพลัง (ฟิสิกส์ควอนตัม)

-ระเบิดอะตอมที่ใช้ทำลายเมืองฮิโรชิม่า ใช้หลักการยิงอนุภาคนิวตรอนไปยังนิวเครียสของอะตอมยูเรเนียม-235 ทำให้เกิดการแตกตัวของยูเรเนียม-235 เป็นนิวเคลียสที่เล็กลง โดยให้นิวตรอน และพลังงานจำนวนมากออกมา(E) เกิดเป็นปฏิกิริยาลูกโซ่

ถ้าเรามองที่พลังงานที่ถูกปล่อยออกมา พลังงานนั้นย่อมมีทิศทางและระยะทางในการเคลื่อนที่ เวลาก็เกิดจากการเคลื่อนที่นั้นด้วย(อธิบายการเคลื่อนของพลังงานได้จากจุดที่อยู่ใกล้จุดระเบิดจะมีความเข้มของพลังงานมาก พลังงานกระจายออกทุกทิศทาง - การกระจายของความร้อน) พลังงานที่เกิดไม่มีวันสูญสลายไป แต่มีการเปลี่ยนรูปแบบ (กฏของพลังงาน)

ยังมีบางสมการที่แย้งกับเรื่องนี้อยู่ครับ สมการที่ว่า E = &frac12; mv^2 เมื่อ พลังงาน E เป็นค่าคงที่ใดๆ มวล m จะแปรผกผัน กับ ค่าความเร็ว v (m=1/v) กล่าวคือเมื่อค่าความเร็ว v เพิ่มขึ้น มวล m จะมีค่าลดลง
ตรงนี้เองปัจจุบันเรารู้ว่า อิเล็กตรอนซึ่งเป็นอนุภาควิ่งด้วยด้วยอัตราเร็วของแสง มีมวล 9.109 x 10^-31 kg


โอกาสที่อิเล็กตรอนจะวิ่งได้เร็วกว่านั้น ต้องหาอะไรที่วิ่งเร็วได้เท่ากันจะได้ตามมันทัน เพื่อไปเตะก้นมัน

จากตรงนี้เองเครื่อง Large Hadron Collider จึงถูกสร้างขึ้นมา

" Large Hadron Collider (LHC) เป็นเครื่องเร่งความเร็วอนุภาค ของศูนย์วิจัย CERN ในสวิตเซอร์แลนด์ มีลักษณะเป็นท่อใต้ดินวนเป็นวงกลมยาว 27 กิโลเมตร เป้าหมายของ LHC คือใช้ทดลองเร่งความเร็วอนุภาคแล้วเอามาวิ่งชนกัน เพื่อตรวจสอบทฤษฎีทางฟิสิกส์อนุภาคว่าเป็นไปได้จริงหรือไม่ โดยเฉพาะ Higgs Boson ซึ่งถ้าสร้างขึ้นมาได้จริงตามทฤษฎี วงการฟิสิกส์จะก้าวหน้าขึ้นไปอีกมาก LHC ตอนนี้กำลังสร้างอยู่และมีกำหนดเปิดใช้งานเดือนพฤษภาคมนี้(2008)

อย่างไรก็ตาม มีกลุ่มนักวิทยาศาสตร์ที่คาใจเรื่องความปลอดภัยของ LHC ในหลายประเด็น เช่นว่า การใช้งาน LHC อาจก่อให้เกิดแบล็คโฮลขนาดเล็กขึ้นมาทำลายล้างโลก หรือเปลี่ยนขั้วแม่เหล็กโลกให้เหลือข้างเดียวได้ ล่าสุดได้มีคนยื่นฟ้องต่อศาลสหรัฐ ให้กระทรวงพลังงานสหรัฐและห้องทดลอง Fermilab ซึ่งเป็นภาคีสมาชิกของ LHC ชะลอการใช้งานไปอีก 4 เดือนเพื่อตรวจสอบความปลอดภัย ซึ่งทางฝ่ายสนับสนุน LHC เองก็ออกมาโต้แย้งว่าไม่มีหลักฐานใดๆ ว่าจะเกิดอันตรายขึ้นแต่อย่างใด ส่วนศาลจะรับฟ้องหรือไม่นั้นอยู่ระหว่างกระบวนการด้านเอกสาร "

ภาพเครื่องLarge Hadron Collider
<IFRAME src="http://farm3.static.flickr.com/2159/2162816861_ab74009e9a_o.jpg" frameBorder=0 width=600 scrolling=no height=350></IFRAME>

<IFRAME src="http://farm2.static.flickr.com/1365/1086071141_52b17f1087.jpg?v=0" frameBorder=0 width=500 scrolling=no height=375></IFRAME>

<IFRAME src="http://farm2.static.flickr.com/1090/1086097119_8ff0e789a2.jpg?v=0" frameBorder=0 width=500 scrolling=no height=375></IFRAME>

<IFRAME src="http://farm3.static.flickr.com/2168/2163618172_6e7d2ec0dd_o.jpg" frameBorder=0 width=685 scrolling=no height=570></IFRAME>





<IFRAME src="http://www.ngthai.com/0803/images/god-particle-06.jpg" frameBorder=0 width=650 scrolling=no height=500></IFRAME>

link ที่สนใจเรื่องความเสี่ยงของการทดลองนี้
http://www.lhcconcerns.com/LHCConcerns/Forums/phpBB3/viewtopic.php?t=134
http://www.risk-evaluation-forum.org
http://www.lhcdefense.org/
http://www.lhcconcerns.com/



ไม่แน่นะครับถ้าเกิดความผิดพลาดในการทดลองขึ้นจริงๆ เช่นทำให้แม่เหล็กของโลกเหลือขั้วเดียว รึอะไรก็แล้วแต่ที่อยู่นอกเหนือการคำนวณ เราคงได้สนุกกันแน่ ตอนนี้ชะลอการใช้งานไปอีก 4 เดือนเพื่อตรวจสอบความปลอดภัย เดือนกันยาก็ได้มีลุ้นครับ

 

"เอกภพคู่ขนาน"

<IFRAME src="http://www.vcharkarn.com/vastronomy/pic_dir/A313/A313p4x1.jpg" frameBorder=0 width=550 scrolling=no height=200></IFRAME>

การกำเนิดของจักรวาลเกิดขึ้นเมื่อ
(ก) เอกภพคู่ขนานอีกอันหนึ่งคลื่อนที่เข้ามาใกล้
(ข) เมื่อเอกภพคื่อขนานทั้งสองชนกันจะเกิดการระเบิดครั้งใหญ่ที่เรียกว่าบิกแบง
(ค) จากนั้นแผ่นเอกภพทั้งสองก็จะเคลื่อนที่ออกจากกัน เอกภพเกิดการขยายตัวเกิดเป็นเอกภพที่เราเห็นในปัจจุบัน
(ง) เมื่อขยายตัวมาขึ้นมวลสารในเอกภพก็จะเจือจางลง
(จ) จนเมื่อถึงจุดหนึ่งแรงดึงดูดระหว่างมวลของเอกภพคู่ขนานทั้งสองก็จะดึงให้มันวิ่งเข้าหากัน และเกิดกระบวนการบิกแบงอีกครั้ง ซึ่งในทฤษฎีนี้เอกภพไม่มีจุดจบ แต่จะเกิดใหม่เรื่อยๆ

 

คนที่เรียนสายศิลป์ ฯ อ่านไม่รู้เรื่องแน่ ๆ

 

มันก็แค่ทฤษฎี ไม่ใช่กฏซะหน่อย

ทำเป็นคิดมาก

หึหึ

 

เห็นอุปกรณ์นี้ผมนึกถึง เรื่องของอะไรนะครับ คล้ายๆเรียกว่า อุปกรณ์เส้นแสง ซึ่งพระภิกษุท่านหนึ่งท่านกล่าวไว้ ผมเห็นรูปผมรู้สึกกลัวจังครับ รู้สึกว่ามันอันตรายต่อโลกจังครับ

 

ตอบ เจ้าชายหิมะ

จะรู้ไปทำไม? อจินไตย รู้จักเปล่า?

อยากรู้ละเอียดจริงๆ กรุณา Google เอา

กระทู้นะคะ ไม่ใช่ องค์การนาซ่า

 

กระทู้ดีมีสาระ

 

มีข้อเทียบเคียงเรื่องบิ๊กแบง
(ผมแค่สันนิษฐานนะครับ)

- ถามว่าตอนนี้เอกภพอยู่ที่ไหน อะไรคือเอกภพ ดูเหมือนไกลตัว

= ไม่รู้ว่าจะเป็นทฤษฎีกำปั้นทุบดินสำหรับคนที่สนใจแต่ฟิสิกส์รึเปล่า

โลกเราอยู่ในเอกภพ เป็นส่วนนึงของเอกภพ ง่ายๆก็คือเอกภพsection นึง
ตัวเรา(ขันธ์ห้า)อยู่ในโลก เป็นส่วนของโลก ก็คือ เอกภพsection นึง
อวิชชาอยู่ในตัวเรา ก็คือ เอกภพsection นึง
จิตเดิมตามที่หลวงปู่มั่นบอกว่าเป็นต้นกำเนิดของอวิชชาก็อยู่ในตัวเรา ก็คือ เอกภพsection นึง

เห็นต้นกำเนิดของเอกภพรึยังครับ
มาจากความว่างเปล่า

ซึ่งถ้าอธิบายทางฟิสิกสืไม่ได้ว่างเปล่าซะทีเดียว

เข้ามาดูทางฟิสิกส์ ควอนตัม

(คัดลอกมาจากวิชาการดอทคอม)
ปัจจุบัน อธิบายได้ว่า เล็กสุดของธาตุอะตอมต่างๆคือ อนุภาคต่างๆ อนุภาคที่มีนาดเล็กสุดที่แต่ก่อนเข้าใจคือ อิเล็กตรอน โปรตรอน นิวตรอน ต่อมามีการศึกษาหน่วยย่อย อนุภาคสามตัวแรก พบว่ามี"พลาสมา"เพิ่มขึ้นมาในนิวเครียสของอะตอมของสาร พลาสมาเป็นสถานะหนึ่งของสสารในธรรมชาติที่เราไม่เคยพบเห็นมาก่อนเพราะอยู่ในสภาวะสุดโต่งที่ไม่สามารถพบเห็นได้ในชีวิตประจำวัน สภาวะสุดโต่งดังกล่าวคือสภาวะที่มีอุณหภูมิสูงกว่าประมาณ 175 MeV (ประมาณ 2 ล้านล้านเคลวิน!) และมีความหนาแน่นประมาณ 1 GeV/ลูกบาศก์เฟมโตเมตร หรือประมาณ 2 พันล้านล้านตันต่อลูกบาศก์เมตร โดยมีอนุภาคมูลฐานที่เรียกว่าควาร์ก และกลูออน

ควาร์กและกลูออน คืออะไร?

ในแบบจำลองมาตรฐานของฟิสิกส์อนุภาค (The Standard Model of particle physics) อนุภาคมูลฐาน (elementary particles) มี 2 ประเภท คือ โบซอน (boson) และ เฟอร์มิออน (fermion) โบซอนเป็นอนุภาคสปินเลขจำนวนเต็ม (integer spin) ส่วนเฟอร์มิออนเป็นอนุภาคสปินเลขครึ่งจำนวนเต็ม (half integer spin) เช่น 1/2 3/2 5/2 ฯลฯ

หมู่อนุภาคโบซอนได้แก่ โฟตอน (photon) อนุภาคซี (Z) อนุภาคดับบลิว (W) และ อนุภาคกลูออน ส่วนอนุภาคฮิกส์ (Higgs particle) บางครั้งก็ถูกนับรวมอยู่ใน Standard Model แม้จะยังไม่มีการค้นพบอย่างเป็นทางการ นักฟิสิกส์จำนวนไม่น้อยเชื่อว่าเราจะพบอนุภาคฮิกส์โดย LHC (Large Hadron Collider) ที่ ห้องปฏิบัติการ CERN ในไม่ช้า
(ตอนนี้ผมเข้าใจว่าฮิกส์เล็กสุด แต่ยังไม่เป็นที่ยอบรับ)

หมู่อนุภาคเฟอร์มิออน ประกอบไปด้วยอนุภาคเลปตอน (lepton) และควาร์ก (quark) ซึ่งมี 3 รุ่น (3 generations, 3 families) ควาร์กรุ่นแรกคือ ควาร์กชนิด up (up quark)และชนิด down (down quark) รุ่นที่สองคือ ชนิด charm และชนิด strange ส่วนรุ่นที่สามคือ ชนิด top และชนิด bottom ควาร์กที่พบในนิวเคลียสของธาตุเป็นควาร์กรุ่นแรก ควาร์กรุ่นอื่นๆนั้นเราพบในอนุภาคอายุสั้นมวลปานกลางที่เรียกว่าเมซอน (mesons) เป็นสิ่งที่น่าสนใจว่าในขณะที่โบซอนใน Standard Model มีแค่ 1 รุ่น เฟอร์มิออนกลับมีถึง 3 รุ่น อะไรเป็นสาเหตุที่ทำให้เฟอร์มิออนมีหลายรุ่นยังเป็นคำถามที่ไม่มีใครรู้คำตอบที่แน่ชัด


การที่เราไม่สามารถสังเกตเห็นควาร์กหรือกลูออนอิสระ ตัวเดียวโดดๆได้ สมบัตินี้เรียกว่า การกักขัง (confinement) ของควาร์กและกลูออน ควาร์กและกลูออนจะถูกกักขังอยู่ในนิวเคลียสของธาตุต่างๆ (มีควาร์ก 3 ตัว) และในอนุภาคเมซอน (มีควาร์ก 2 ตัว) เราพบว่าความแรงของแรงนิวเคลียร์อย่างเข้มมีขนาดลดลงเมื่อระดับพลังงานที่เกี่ยวข้องมีค่าสูงขึ้นซึ่งตรงกันข้ามกับแรงแม่เหล็กไฟฟ้าและแรงนิวเคลียร์อย่างอ่อนที่จะมีความแรงมากขึ้นเมื่อพลังงานที่เกี่ยวข้องมีค่าสูงขึ้น

มีนักวิทยาศาสตร์บางท่าน นำความรู้ที่ค้นพบใหม่นี้ มาพิสูจน์ความต่างของสิ่งมีชีวิตและไม่มีชีวิต

จนนำไปสู่การทดลองสร้างสิ่งมีชีวิตขึ้นจากพลังงาน

 

แม้นักฟิสิกส์ทั่วโลกจะใช้เวลาถึง 14 ปีและลงทุนไปกว่า 8 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ เพื่อสร้างเครื่องเร่งอนุภาคแอลเอชซี (Large Hadron Collider: LHC) ที่ใหญ่สุดในโลก ภายใต้ความร่วมมือขององค์การศึกษาวิจัยนิวเคลียร์ยุโรป "เซิร์น" (Cern) เพื่อเร่งให้อนุภาคโปรตอนชนกัน แล้วสร้างพลังงานและเงื่อนไขที่เหมือนกับเสี้ยววินาทีที่ 1 ในล้านล้านล้านหลังเกิดบิกแบง (Big Bang) โดยนักวิทยาศาสตร์จะวิเคราะห์เศษซากที่เกิดขึ้น เพื่อไขปริศนาธรรมชาติของมวลและแรงใหม่ๆ รวมถึงความสมมาตรของธรรมชาติด้วย

หากแต่วอลเตอร์ แอล.วากเนอร์ (Walter L.Wagner) ผู้อาศัยอยู่ในมลรัฐฮาวาย สหรัฐอเมริกา และศึกษาวิจัยฟิสิกส์และรังสีคอสมิกที่มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย เบิร์กเลย์ (University of California, Berkeley) ทั้งยังได้รับปริญญาดุษฎีบัณฑิตจากมหาวิทยาลัยนอร์เธิร์นแคลิฟอร์เนียในซาคราเมนโต (University of Northern California in Sacramento) และลูอิส ซานโช (Luis Sancho) ซึ่งระบุว่าทำวิจัยเกี่ยวกับทฤษฎีเวลาและอาศัยอยู่ในสเปน ได้ฟ้องต่อศาลฮาวายเพื่อเรียกร้องสิทธิให้ระงับการทดลองของเซิร์น เนื่องจากอาจทำให้เกิดหลุมดำขนาดเล็กที่อาจ "กินโลก" หรือทำให้เกิดอนุภาคแปลกๆ ที่เปลี่ยนโลกให้หดกลายเป็นก้อนที่มีความหนาแน่นสูง

ทั้งนี้แม้จะฟังดูประหลาด แต่กรณีนี้ก็เป็นประเด็นเคร่งเครียดที่สร้างความวิตกให้กับนักวิชาการและนักวิทยาศาสตร์ในช่วงเวลาไม่กี่ปีมานี้ กล่าวคือพวกเขาจะประมาณความเสี่ยงจากการทดลองใต้ดินที่ไม่เคยมีใครทำมาก่อนนี้ได้อย่างไร และใครที่จะเป็นผู้ตัดสินใจว่าจะหยุดหรือเดินหน้าการทดลอง

ในเอกสารคำฟ้องร้องของทั้งสองคนยังกล่าวอีกว่า เซิร์นล้มเหลวในการประเมินผลกระทบสิ่งแวดล้อมตามข้อกำหนดของกฎหมายด้านนโยบายสิ่งแวดล้อมสหรัฐฯ จึงเรียกร้องให้ระงับการทดลองชั่วคราวจนกว่าเซิร์นจะได้ทำการประเมินความปลอดภัยและผลกระทบสิ่งแวดล้อมก่อน

ผู้ที่เป็นจำเลยของการฟ้องร้องครั้งนี้ นอกจากเซิร์นแล้วยังมีกระทรวงพลังงานสหรัฐฯ ห้องปฏิบัติการเร่งอนุภาคเฟอร์มิแห่งสหรัฐฯ (Fermi National Accealerator) หรือเฟอร์มิแล็บ (Fermi Lab) มูลนิธิวิทยาศาสตร์สหรัฐฯ

วากเนอร์และซานโชได้ยื่นคำร้องให้ศาลไปเมื่อวันที่ 21 มี.ค.51 ที่ผ่านมา และจะมีการไต่สวนในวันที่ 16 มิ.ย.51 ซึ่งไม่ว่าเซิร์นซึ่งเป็นองค์การวิจัยของชาติยุโรปที่ตั้งอยู่ในสวิตเซอร์แลนด์จะเดินทางไปที่ศาลในฮาวายเพื่อให้ปากคำหรือไม่ แต่วากเนอร์กล่าวว่าองค์กรวิจัยระดับโลกนี้ต้องยอมรับในคำตัดสินของศาลแต่โดยดี และเพิ่มเติมว่าเขายังสามารถยื่นฟ้องแก่ศาลในฝรั่งเศสหรือสวิตเซอร์แลนด์ได้ อย่างไรก็ดีเพื่อประหยัดค่าใช้จ่ายพวกเขาจึงยื่นฟ้องในสหรัฐฯ แทน

นอกจากนี้วากเนอร์ยังเรียกร้องให้เฟอร์มิแล็บและกระทรวงพลังงานสหรัฐฯ ยุติการสนับสนุนและช่วยเหลือในการสร้างแม่เหล็กตัวนำยิ่งยวดขนาดยักษ์ที่เป็นส่วนประกอบของเครื่องเร่งอนุภาคไม่ว่าอย่างไรก็ตาม

ทางด้านเจมส์ ยิลลิเอส (James Gillies) หัวหน้าโฆษกที่เซิร์นกล่าวว่า เซิร์นยังไม่มีความเห็นใดๆ ต่อการฟ้องร้องดังกล่าว และยังเป็นเรื่องยากที่จะเข้าใจว่าศาลท้องถิ่นในฮาวายจะพิพากษาองค์กรนานาชาติซึ่งตั้งอยู่ที่ยุโรปได้อย่างไร

โฆษกของเซิร์นระบุอีกว่า ขณะนี้ยังไม่มีอะไรใหม่ที่บ่งชี้ว่าเครื่องเร่งอนุภาคแอลเอชซีนั้นไม่ปลอดภัย และเสริมอีกว่าความปลอดภัยของเซิร์นได้นำเสนอผ่านรายงาน 2 ฉบับ ส่วนฉบับที่ 3 กำลังอยู่ระหว่างการจัดทำซึ่งจะเป็นหัวข้อให้อภิปรายกันในวันเปิดให้ประชาชนทั่วไปได้เข้าชมห้องปฏิบัติการใต้ดินของเซิร์นในวันที่ 6 เม.ย.51 นี้

อย่างไรก็ดีคำชี้แจงของเจ้าหน้าที่จากเซิร์นก็ไม่ได้ทำให้วากเนอร์สงบลง โดยเขาได้กล่าวว่าเซิร์นได้ปล่อยโฆษณาชวนเชื่ออย่างมากว่ามีความปลอดภัย แต่โดยพื้นฐานแล้วก็ยังเป็นเพียงโฆษณาชวนเชื่ออยู่นั่นเอง

นักฟิสิกส์ที่อยู่ทั้งในและนอกเซิร์นกล่าวว่าการศึกษาหลายๆ แห่งซึ่งรวมถึงรายงานอย่างเป็นทางการของเซิร์นเมื่อปี 2546 ให้ข้อสรุปว่าการทดลองไม่มีปัญหาใด แต่เพียงเพื่อความมั่นใจ เมื่อปีที่แล้วกลุ่มประเมินความปลอดภัยนิรนามได้เตรียมเพื่อจัดทำบทวิจารณ์ความปลอดภัยอีกครั้ง

"ความเป็นไปได้ที่หลุมดำจะกลืนกินโลกนั้นเป็นเรื่องเคร่งเครียดที่ถกเถียงกันเฉพาะในหมู่คนสติไม่สมประกอบเท่านั้น" มิเคาลางเจโล มางกาโน (Michelangelo Mangano) นักทฤษฎีที่เซิร์นกล่าว

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่วากเนอร์ออกมาคัดค้านการทดลอง เมื่อปี 2542 และ 2543 เขาได้ยื่นฟ้องในลักษณะเดียวกันนี้กับห้องปฏิบัติการบรูกฮาเวนแห่งสหรัฐฯ (Brookhaven National Laboratory) ไม่ให้เดินเครื่องเร่งไออนธาตุหนัก (Relativistic Heavy Ion Collider) แต่ศาลก็ไม่รับคำฟ้องดังกล่าวในปี 2544 ขณะที่เครื่องดังกล่าวได้เร่งให้ไออนของทองชนกัน เพื่อหวังว่าจะสร้างสิ่งที่เรียกว่า "พลาสมาควาร์ก-กลูออน" (Quark-gluon plasma) โดยทำให้เกิดอุบัติเหตุมาตั้งแต่ปี 2543


: จากบทความ <TABLE style="MARGIN: 0px" cellSpacing=0 width="100%" border=0 padding="0"><TBODY><TR><TD width=4></TD><TD vAlign=top width=auto><TABLE style="MARGIN: 0px" cellSpacing=0 width="100%" border=0 padding="0"><TBODY><TR><TD width=4> </TD><TD vAlign=top width=auto>ข่าว ฟ้องศาลระงับ "เซิร์น" เดินเครื่องหวั่นเกิดหลุมดำทำลายโลก


</TD></TR></TBODY></TABLE>


ไม่ควรมองเป็นเรื่องไกลตัวนะครับ เพราะเรื่องนี้บอกว่าเรา(ขันธ์5)มาจากที่ไหนแล้วจะสิ้นสุดตรงไหนอีกอย่างการทดลองจะมีขึ้นเร็วๆนี้
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

สุดยอด ขนาดเรียนวิทย์มา ต้องบอกว่าความรู้นี้ขั้นเซียน เพียวซายน์ จริงๆ

ขออ่านแล้วคิดตามละกัน เพิ่มพูนความรู้อ่ะ

ขอบคุณค่ะ