เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

แจ้งโอนเงินร่วมทำบุญ พระผงพิมพ์จันทร์ลอย ลป.เผือก ครับคุณอา
ส่วนที่เกินร่วมบุญอื่นตามที่คุณอาเห็นสมควรครับ
ขอความเมตตาคุณอาช่วยบอกวิธีการอาราธนาและวิธีใช้ด้วยนะครับ
ขอบพระคุณครับ

 

T T มาไม่ทันหลวงปู่เผือก ช้าไปนิดเดียวครับ

 

น้องโต้ดคงชอบสายเหนียวเหมือนกัน แต่ที่จริงแล้ว หลวงพ่อสมภพเคยบอกกับลูกศิษย์ว่า พระหลวงปู่เผือกทุกรุ่น สร้างไว้ครบเครื่อง ชุดนี้หนักเนื้อว่านก็เหนียวนำ แต่ผงพุทธคุณที่ผสมดัยเกสรไม้มงคลเยอะแยะก็เป็นเมตตา แคล้วคลาดดี สมัยที่ผมบูชามา-เขาว่างั้น ก็ว่าตามกันไป

โมทนาน้องโต้ดครับ ขอให้พ้นวาระอยู่บ้าน เพื่อชาติไวๆ การทำงาน ทำกินจะได้คล่องตัวดังเดิม

 

ได้รับพระแล้วครับ ขอขอบพระคุณ คุณอาวันวี และขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านด้วยครับ

 

อื้อฮือ สุดแสนว่องไวทันใจเหลือหลาย วิธีใช้และอาราธนาพระหลวงปู่เผือกก็มีดังนี้...

--อัญเชิญพระ จบสองมือขึ้นเหนือศีรษะ

"ุพุทธังอาราธนานัง ธัมมังอาราธนานัง สังฆังอาราธนานัง อุกาสะ อาราธนานังกะโรมิ (3จบ)

--บทสวมคล้องคออาราธนาดังนี้...นะมะอะอุ อิมังกายะพันธะนัง ตรีเพชรคงคง อธิษฐานมิ

--สวมเข้าคอแล้ว ตรึงด้วยพระคาถา จับองค์พระไว้ด้วยดังนี้...

--ปถมัง อภิพันตานัง อักขระวิกรึงคะเร ติ (ถ้าเป็นข้างแรมใช้ "ตุ")

--ถอดออกเก็บ ใช้บทนี้

--มาโขมังวิถาติ มาโขมังกุอะโหสิ

ทำได้ครบถ้วนก็ไปไหนไปโลด รอบโลกยังไหวแต่ช่วงนี้อย่าเพิ่งไป ให้โควิดหายก่อน-ฮ่า

โมทนาบุญ+ทานบารมีครับน้องโต้ด

 

มีอยู่องค์เดียวจริงๆน้องสกายฯ แต่ยังมีเหรียญรุ่นแรก หลวงพ่อสมภพ หลังสีหราชออกแบบได้งามสุดๆ เอาไว้จะนำมาให้ทำบุญกัน ปี14 หลวงปู่โต๊ะ เป็นประธานเสกสุดๆไปเลย เหรียญรับกับมือยังมีแป้งเจิมติดเต็มทุกเหรียญ-ของดีราคาไม่แพง แต่ยังหวงมากพอควรเพราะรู้ว่าอะไรดีจริง อะไรดีเพราะโม้กับโฆษณา

 

ท่านเดินทางถึงที่หมายก็โล่งใจ เหลือชุดนั้นเป็นชุดสุดท้าย ไม่มีของทดแทนหรือสับเปลี่ยนแล้ว เรียกว่ามอบให้ทำบุญกับแจกแฟนๆไม่เหลือ ขอบคุณน้องณัฐวุฒิที่แจ้งครับ

 

ครับคุณอา
สายเหนียวนี่หากผมมีโอกาศเป็นต้องหามาไว้คุ้มตัวครับ ไม่ได้ไปตีรันฟันแทงกับใครเค้า เลิกงานก็กลับบ้าน ไม่ไปที่อโคจร ห่วงก็แต่เรื่องจะมาหาเพราะใช้รถใช้ถนนทุกวันนี้คนเราเดี๋ยวนี้มันใจเร็วเอะอะ ก็เป็นยิงเป็นตีกัน ผมเป็นหัวหน้าครอบครัว หากเกิดเหตุไม่คาดคิดลูกเมียลำบากแย่
ว่าก็ว่า เห็นเพื่อนสมาชิกนำตะกรุดลูกปืน พระอาจารย์อ๊อดวัดสายไหมมาแบ่งปันให้สมาชิกร่วมทำบุญแล้วอดคิดถึงเรื่องราวเมื่อหนหลังซักสิบกว่าปีได้ ตอนนั้นยังหนุ่มรุ่นกระทงพึ่งเริ่มทำงาน พรรคพวกกันที่เป็นทหารโทรมาบอกว่า มีอาจารย์ดีที่วัดสายไหมแจกตะกรุด เขาว่าเหนียวนักพวกไปกันหลายคน ลองให้ท่านฟันด้วยอีดาบไม่เข้า ให้ผมรีบไปรับกับมือท่าน ผมก็ติดงานกว่าจะเสร็จไปถึงวัดก็บ่ายโข ลานวัดโล่งเลย ถามเด็กวัดดู เด็กบอกว่าท่านเลิกแจกแล้ววันนี้ให้มาใหม่วันหน้า ไอ้ผมก็คิดว่าไหนๆก็มาแล้วไม่ได้ตะกรุดได้กราบก็ยังดี เลยเดินไปหาท่านที่กุฏิ ยังจำได้เป็นกุฏิไม้ ขึ้นไปเห็นมีโยมนั่งอยู่กลุ่มหนึ่งซักห้าคนได้ กำลังคุยกับพระรูปนึงอายุท่านน่าจะประมาณสี่สิบกว่าๆ พอท่านเห็นผมท่านก็ถาม
"มีอะไร มาทำไม"เสียงท่านดังจนผมตกใจ ทำไมดุแท้หว่าพระวัดนี้
"ผมมากราบพระอาจาร์อ๊อดครับ ว่าจะขอตะกรุดท่านไปบูชา"
"ไม่แจกแล้ววันนี้"
"ไม่เป็นไรครับ ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรให้ผมได้กราบท่านก็แล้วกัน"
"งั้นก็มากราบซะ"
"ท่านอยู่กุฏิไหนครับ"
"นั่ง อยู่นี่ไง" ผมก็งงครับ แต่เห็นโยมๆที่นั่งอยู่นั่งอมยิ้มกัน ถึงได้รู้ว่า เออไอ้เราปล่อยไก่ซะตัวใหญ่เชียว จะมาขอของดีท่านแต่ไม่รู้จักท่าน พอผมเข้าไปกราบท่าน ท่านก็ถามว่า"อยากได้ตะกรุดใช่ไม๊ อยากได้ต้องรอนะ"
อารามดีใจที่จะได้ของดีผมรีบตอบ"ได้ครับ"
ท่านก็ลุกเดินเข้าไปในกุฏิ ผมดีใจมากตอนนั้นแต่พอท่านเดินออกมา มือถือดาบมาด้วย ใจผมนี่หายแว๊ปเลย ผมยังจำได้ฝักกับด้ามสีดำ ท่านให้ผมถอดเสื้อออก ไอ้ผมก็งงซิครับ ท่านบอก "เอ็งรับปากแล้วนะว่าจะลอง" ว่าแล้ว ท่านก็เอาแอลกอฮอล์เช็ดใบดาบ ส่งตะกรุดให้ผมดอกนึงแล้วสั่งให้ผมเอาตะกรุดไว้ในมือก้มกราบให้ศอกชิดเข่าแล้วท่องนะโมไปเรื่อยๆ ผมก็ทำตามท่าน ท่านบริกรรมคาถาซักแป๊ปแล้วเป่ามาที่หัวไล่ไปที่หลังเย็นวาบเลย แล้วก็"ตั๊บๆๆ" สามที จุกจนพูดไม่ออก...
ท่านบอก "เออดีไอ้นี่หนังดีใช้ได้"ผมจุกพูดไม่ออกได้แต่พยักหน้า
พวกโยมๆที่นั่งคุยกับท่านอยู่ก็พูดว่า"ไอ้น้องนี่ใจถึงแท้กล้าลองไม่กลัวเจ็บรึ"ผมไม่ได้ตอบอะไรกำลังจุกอยู่เพียงแต่นึกว่า
"โธ่พี่ครับผมฟังผิดคิดว่าท่านให้รอ ที่ไหนได้ท่านให้ลอง"
ปัจจุบันตะกรุดดอกนี้ผมก็ยังใช้ติดตัวเวลาเดินทางอยู่ครับ
ปล.ช่วงหลังตอนที่มีข่าวไม่ดีของท่านออกมา แต่ผมไม่ยี่หระ เพราะผมได้มากับมือ แถมเอาตัวเองลองอีก "ผมเชื่อของผม"
เรื่องเล่านี้เล่าจากประสบการณ์ตรงของผมแชร์ให้คุณอาวันวิ และสมาชิกนักขุดกรุทุกท่านได้รับรู้สิ่งที่ผมพบเจอมา
ไม่ได้มีเจตนาส่งเสริมหรือโฆษณาอะไรใดๆทั้งสิ้นครับ

 

ขอบพระคุณครับคุณอา

 

ฉัตรชัย วิเศษสุวรรณภูมิ เจ้าของนามปากกา “พนมเทียน” ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์
พุทธศักราช 2540 เสียชีวิต เมื่อวันที่ 21 เมษายน 2563 เวลา 09.15 น. ณ โรงพยาบาลรามคำแหง ด้วยโรคชรา สิริรวมอายุ 89 ปี ทางครอบครัวขอเลื่อนพิธีบำเพ็ญกุศลศพออกไปก่อนอย่างไม่มีกำหนด เนื่องจากยังเป็นห้วงเวลาที่โรคระบาดไวรัส Covid-19 แพร่ระบาด ต่อเมื่อสถานการณ์ดีขึ้นแล้วจะแจ้งรายละเอียดในการบำเพ็ญกุศลศพให้ทราบต่อไป

"ฉัตรชัย วิเศษสุวรรณภูมิ" เจ้าของนามปากกา “พนมเทียน” เกิดเมื่อวันที่ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2474 ที่จังหวัดปัตตานี เป็นประพันธากรผู้สร้างผลงานทางวรรณกรรมที่ทรงคุณค่าไว้อย่างมากมายและต่อเนื่องมาเกือบ 5 ทศวรรษ โดยเฉพาะนวนิยาย ซึ่งมีจำนวนถึง 38 เรื่อง เช่น เพชรพระอุมา จุฬาตรีคูณ เล็บครุฑ ศิวาราตรี ฯลฯ เป็นผู้ที่มีความโดดเด่นเฉพาะตัว อย่างยากที่จะหานักเขียนอื่นในแนวเดียวกันมาเทียบเคียงได้

“พนมเทียน” สามารถใช้จินตนาการสร้างสรรค์ผลงาน โดยมีความรอบรู้ และประสบการณ์อันหลากหลายเป็นพื้นฐาน

ผลงานของ"พนมเทียน"มีมากมายหลายประเภท ทั้งจินตนิยาย อาชญนิยายแนวสืบสวนสอบสวน แนวผจญภัย แนวพาฝัน ตลอดจนสาระนิยาย

คุณลักษณะเด่นอีกประการหนึ่งของ“พนมเทียน” คือ การใช้ภาษาด้วยลีลาอันงดงาม ส่งผลต่อเนื่องไปจนถึงการสร้างงานศิลปแขนงอื่น เช่น ละครวิทยุ ละครเวที ตลอดจนเพลงประกอบละครเวที โดยเฉพาะเรื่อง จุฬาตรีคูณ ซึ่งเกิดเพลงประกอบที่ไพเราะมากมายและเป็นที่นิยมกันมาตลอด 5 ทศวรรษ

“พนมเทียน” มิได้เพียงแค่พาผู้อ่านเข้าไปสู่โลกแห่งจินตนาการที่มีแต่ความบันเทิงใจ หากอ่านอย่างพินิจพิเคราะห์ จะเห็นได้ว่า“พนมเทียน”ยึดหลักการมนุษยธรรมอย่างมั่นคง คือเห็นว่าโลกและชีวิตดำรงอยู่ด้วยสันติภาพและภราดรภาพ อันเป็นอุดมการณ์ของมนุษย์ชาติ

“พนมเทียน” ได้สร้างสรรค์ผลงานทางวรรณศิลป์ที่งดงามและมีคุณค่า ประทับใจผู้อ่าน ต่างรุ่น ต่างวัย มาเป็นเวลายาวนานนับครึ่งศตวรรษ จึงได้รับการยกย่องเชิดชูเกียรติเป็นศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ พุทธศักราช 2540

CR : naewna.com

 

วันที่ ๒๒ เมษายน พ.ศ. ๒๕๖๓ ตรงกับพุธ ขึ้น ๑ ค่ำ เดือน ๖ ปีชวด

ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ

สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเน กาเล

 

ขอบคุณคุณ thot ครับ...ที่นำประสบการณ์ของพระอาจารย์...อ๊อด มาเล่าบอกกล่าวกับเพื่อนสมาชิก...ได้รู้ในอีกมุมนึง...( ตะกรุดปลอกลูกปืนผมก็ยังเหลืออยู่นิดหน่อย...ถ้ามีโอกาสดีๆผมจะนำอีกซัก 1-2 ดอกนำส่งให้คุณอาwanwi ...ออกร่วมทำบุญกับสมาชิกในกลุ่มแล้วแต่คุณอาจะเห็นสมควรครับ )

 

สวัสดีเช้าวันพุธอันแสนจะอบอ้าวครับคุณอาwanwi...และสมาชิกนักขุดกรุฯทุกท่านครับ...อากาศร้อนแต่ใจเราอย่าร้อนตามอากาศกันนะครับ...อีกอึดใจเดียวถ้าเรามีระเบียบและจิตสำนึกดี...เราก็จะผ่านพ้นภัยที่ประสบกันแล้วนะครับ...รักษาตัวและสุขภาพขอให้ปลอดภัยจากโรคทุกท่านนะครับ

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน อยู่บ้านทำงาน ตื่นมาซื้อกับข้าวเข้าบ้าน กลับมาอาบน้ำ สวดมนต์ทำงาน ลูกก็มายุ่งเป็นพักๆ จนลืมเข้าเว็บเป็นบางวัน ขอให้ทุกท่านไม่เจ็บไม่ป่วย สุขภาพแข็งแรง แคล้วคลาดโควิท มีโชคใหญ่กันทุกท่านนะครับ

 

ประเดิมวันกลางสัปดาห์ด้วยตารางบุญสายรุ้งจากน้องต้อด เห็นแล้วชื่นตาชื่นบาน บุญในยามคับขัน ยามบ้านเมืองทุกข์ยาก ผู้คนลำบาก ทำยากเป็นหลายเท่าทวีคูณ

ทำบุญช่วงนี้ได้ ต้องจิตใจหนักแน่นมั่นคงและเป็น คนที่เป็น"คน"จริงๆ ไม่ใช่เป็นเศษสวะเดนมนุษย์เหมือนไอ้นักขายพระเก๊ ลวงโลก มีความรู้ที่เกิดจากการลอกเลียนแบบอย่างเดียว แต่สะเออะเขียนธัมมะสอนคน คัดลอกปรัชญวยสอนชาวบ้านไม่อายฟ้า-ละอายดิน ไม่รู้จักตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาสักนิด

หากมันมีความเป็นคนติดอยู่ในติ่งสำนึกเพียงปลายเล็บก็พอ มันย่อมสำเหนียกว่าทั้งหมดทั้งปวง มันพึงเก็บไว้สอนสั่งตนเองเท่านั้น

ไอ้เน่าตัวนี้ มันมีความสุดยอดหลายประการ เห็นจากที่ลูกน้องแค็ปหน้าจอเก่าๆมาให้ดู

--กล้าเลียน้ำลายตัวเองที่ถ่มพื้นกลับคืนลงคอได้
--ชวนผู้คนทำบุญแต่มีเรื่องมีราว จำพวกสร้างศาลาสร้างพระ เกิด"ฮิดเด้น อาเจนด้า"(วาระซ่อนเร้น)จนคนร่วมบุญตกตลึง คิดไม่ถึงว่ามันเลวขนาดนั้น ทำพิธีกรวดน้ำคว่ำขันเลิกสังฆกรรมด้วยมากมายหลายสิบคน
--คนที่เลวเพียง 2 ข้อนี้ ก็ต่ำกว่าเดรัจฉานแล้ว ยังบังอาจเผยอหน้าอยู่ในสังคม แถมด้านสุดติ่งกระดิ่งหอย คัดลอกธรรมะมาสอนผู้คน เป็นสมัยพระถังซัมจั๋งเรื่อง "ไซอิ๋ว" มันต้องได้ฉายา "ไอ้ปิศาจทะเลเน่า"

(((เรื่องนี้ถ้าลูกน้องไม่คัดลอกให้ดูก็ไม่รู้ จึงรู้ว่าไอ้สถุลตัวนี้มันเศษมนุษย์ของจริง ไร้เทียมทาน)))

แหม-จะเขียนเรื่องบุญแต่ไถลไปเรื่องบาป คิดเสียว่าบาปเพื่อส่วนรวม ก็พอทน

 

เรื่องเล่าจากประสบการณ์ตรงและจริงของน้องโต้ด ใครอ่านแล้วไม่อมยิ้มก็ต้องถือว่า "เส้นลึก" เพราะน้องบรรยายได้น่าอ่านและน่ารักมาก ไม่ต้องเพิ่มเติมอะไร ได้อ่านก็มีความสุขแล้ว

เพิ่มนิดนึงเรื่อง ข่าวคาวของท่านพระอาจารย์ในช่วงหลังที่เพิ่งซาไป
ก็เป็นธรรมดาของพระดังมีชื่อเสียง อย่างที่เคยตั้งข้อสังเกต มันจะมี "มาร" เข้ามาผจญ หากทนไม่ไหว ต้านไม่อยู่ จิตไม่แข็ง และตั้งมั่นในธรรมจริงๆ เราก็จะเสียพระดีๆไป เหมือนดังที่เคยเป็นมาหลายรูป

ดีแล้วที่น้องโต้ด เชื่อมั่นหนักแน่นว่าท่านดี-ผมก็เชื่อว่า ไม่ดีจริงท่านสร้างวัด พัฒนาคน และ "ขลัง" มานานอย่างนี้ไม่ได้

โบราณจึงว่า...หนทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน ย่อมเป็นเรื่องจริงแท้ แม้กระทั่ง "คนขายพระ"(บางคน) และ "คนโกหก" กาลเวลาจะกระชากหน้ากากน้ำเน่ามันออกมาตีแผ่ให้เห็นเสมือนอ่านหนังสือ ก.ไก่ ง่ายๆ ไม่ต้องคิดให้ซับซ้อน

เพียงแต่บางคนมันหน้าด้าน หน้าทน "อึด"เกินคนเท่านั้นเอง (รึ มันไม่ใช่คนหว่า?) มันถึงหนังเหนียวแถมขี้เรื้อน โดยไม่ต้องมีเครื่องรางของขลังช่วย บวกหน้าหนาโดยไม่ต้องโป้วซีเมนต์ และหน้าด้านทนยิ่งกว่าคอนกรีตผสมเหล็กครับน้องโต้ด

 

ยินดีครับน้องโต้ด สิ่งใดเป็นของดีเพื่อสมาชิก ไม่เหลือบ่ากว่าแรงก็สรรหาให้ได้เสมอ

 

ปรมาจารย์เจ้าแห่งอักษรศาสตร์ตัวจริง เสียงจริง ล่วงลับลาตามวัฏจักร ขอน้อมส่งท่านสู่สุคติ ผลงานที่ทิ้งไว้ในบรรณพิภพยากที่จักเอื้อนเอ่ยได้ครบถ้วน แค่"จุฬาตรีคูณ"เรื่องเดียวก็เขียนตั้งแต่ก่อนเราเกิด ฝีมือยิ่งกว่าเทพ

หากไปเกิดในอเมริกา,อังกฤษ หรือชาติศิวิไลซ์ด้านการเขียน การอ่าน รางวัล"โนเบล-สาขาวรรณกรรม" สำหรับท่านคงไม่หนีไปไหน นี่แหละครับ "ตัวตายแต่ชื่อยัง"ชั่วกัลปวสานของแท้